Eerste dichtbundel
van André De Graev
in woord,
beeld en klank
Kunstgroep Vredon vzw pakt nieuw uit
'Zonder Grenzen'...
Galerij S65 en Denise Van De Velde
kunst tussen industrie
14 - 23.10.1992 - De Voorpost
Reeds verschillende jaren zijn in de regio Aalst verschillende kunstgroe
pen bijzonder aktief, zowel in het binnen- als in het buitenland. Zo is
Vredon, een kunst-, dans- en vendeliersgroep, reeds twaalf jaar aktief
aanwezig met eigen produkties en met opluistering van feestelijkheden
allerhande. Van alle Vlaamse groepen die deze kunstdiscipline beoefenen -
er zijn er zo'n tiental - blijkt Vredon de laatste jaren het meest optredens
ten beste te geven. Begin volgende maand pakken ze dan ook in het CC De
Werf uit met een gloednieuwe produktie onder de titel 'Zonder Grenzen'.
Twaalf jaar terug werd met Kunst- tussentijd de lokalen van het VTI
groep Vredon gestart in de gebou
wen van het Vrije Technische Insti
tuut aan de Vakschoolstraat te
Aalst. Intussentijd uitgegroeid tot
een volwaardige groep die zo'n 150
leden telt waarvan er zo'n 120 op
het podium worden gebracht, is in-
ontgroeid. Deels uit noodzaak - het
VTI had alle bruikbare lokalen no
dig voor eigen uitbreiding - en deels
uit een streven naar meer onafhan
kelijkheid, werd een nieuw clublo
kaal gevonden, gelegen aan de
Koolstraat 104 te Aalst. In dit ver-
Aalst. Mei een knipoog naar Europa wil Vredon in zijn nieuwe produktie op een
speelse manier 'Zonder grenzenvoor de akteurs een totaalspektakel geven (a
Aalst. Wekelijks wordt er geoefend om op een beheerste en gracieuze manier de
opdrachten van de koreograaf op eigen ideeën uit te werken (a
nieuwde lokaal kunnen de leden nu
ook terecht voor groepsontspan-
ning. Buiten het clublokaal worden
op woensdag- en vrijdagavond en
zaterdagvoormiddag nog steeds re
petities gehouden in het sportcom
plexvan het VTI. Zo blijft het Tech
nisch Instituut de thuishaven van
Vredon.
Vredon kan prat gaan op een dege
lijk georganiseerde struktuur.
Naast een algemene vergadering
die 25 leden telt, beschikken ze over
een raad van beheer van tien leden
en zeven personen die de dagelijkse
leiding op zich nemen. Deze kan
beroep doen op een aantal deel
groepen: technisch team, public-re-
lationsteam, kostumeringsteam en
een logistiek team. Niets wordt aan
het toeval overgelaten en al deze
aktiviteiten worden dan ook nog
ontplooid door onbezoldigde
personen die zich graag enthousias
te medewerkers laten noemen.
Daarnaast kan Vredon ook nog be
roep doen op 3 DAC-ers waarvan
één persoon full-time de aanmaak
van nieuwe vlaggen en kostuums
verzorgt, een part-time medewer
ker administratie en een part-time
onderhoudspersoon werkzaam is.
Vier beroepschoreografen zorgen
voor de professionele aanpak.
Vorig werkjaar werden in de regio -
straal van 25 km - zeven optredens
verzorgd. Buitenlandse prestaties
en optredens buiten de streekgrcn-
zen liepen tot 42 uit. Voor Vredon
blijken optredens, vooral in Duits
land, wel wat aan intensiteit in te
boeten, maar daar tegenover is
Frankrijk (16 optredens) wel sterk
door de Vredon-spektakels ge
boeid. Ook in Nederland werden de
Vredongasten enthousiast ont
haald. In voorgaande jaren werden
ook optredens in Oostenrijk en
Hongarije verzorgd.
Aktieve leden komen zo wat uit alle
scholen in het Aalsterse. De meisjes
beginnen gewoonlijk met hun vor
ming vanaf 9 jaar, terwijl de jongens
zich meestal vanaf 11a 12 jaar ko
men aanbieden. Blijkbaar ligt het
wel wat moeilijker om jongens te
motiveren om aan dans- of vende-
liersopleiding te gaan deelnemen
dan bij meisjes. Het trommelaars
korps vindt uiteraard gemakkelijker
liefhebbers.
Zonder Grenzen
Na 'Vredon in de Werf in 1988 en
'Vlagdans' en 'Da Capo' in 1990 is
'Zonder Grenzen' het vierde nieu
we programma van kunstgroep Vre
don in amper vier jaar tijd.
De oorzaak van deze produktiviteit
is vooreerst de manier waarop de
groep georganiseerd is. Tot het pro
gramma van ieder optreden dragen
telkens drie deelgroepen bij: de
choreografie, het vendelzwaaien en
het trommelen. Variatie is dan ook
de sterkste troef.
Ook verantwoordelijk voor die pro
duktiviteit is ongetwijfeld de grote
ploeg van choreografen, monitoren
en lesgevers die Vredon rijk is en
die sinds het programma 'Vredon in
de Werf - op enkele namen na -
ongewijzigd is gebleven. Voor de
choreografie tekenen Hilde Quix,
Marie Rondot, Chris Caudron, Els
Pollet en Bart De Neve. De vendel-
zwaaiers worden geleid door Her
man Buyl, Patrice Leroy, Joris Jan-
segers en Bart De Neve. Voor het
trommelen zijn Alain Van Bosbeke
en Kris De Moor verantwoordelijk.
'Zonder Grenzen', het nieuwe pro
gramma van Vredon, is geïnspi
reerd op de Europese eenmaking.
Toch heeft het minder met het nieu
we Europa te maken dan titel doet
vermoeden. Aan een politieke of
economische eenmaking heeft een
kunstgroep als Vredon immers niet
onmiddellijk een boodschap. Wat
de groep wel inspireerde is de po
ging die Europa onderneemt om
grenzen te doorbreken, om mensen,
volkeren met een eigen cultuur en
een eigen religie, samen te brengen.
Het leek dan ook een interessant
experiment die eenmakingsgedach-
te te projekteren op de groep zelf.
- Grenzen neerhalen dus: bijvoor
beeld tussen het traditionele en
het moderne vendelzwaaien. De
vendeliers van Vredon getuigen
al jaren van een vernieuwde visie.
De groep nam eerder al afstand
van het traditionele vendelen in
de enge zin van het woord en gaf
ook akrobatische en choreografi
sche nummers een eigen plaats in
het programma. Om die prestatie
mag Vredon ongetwijfeld als één
van de beste vendelgroepen van
het land beschouwd worden.
- Grenzen doorbreken: bv. tussen
het dansen met het lichaam en het
dansen met de geest. In de dans
groep ontstonden heel wat nieu
we nummers uit improvisatie-oe
feningen. Het resultaat van een
improvisatie-oefening blijft na-
Aalst. Bart De Neve, zelf danser en lesgever bij Vredon, is de artisii
verantwoordelijke voor 'Zondergrenzen' (a)
tuurlijk onvoorspelbaar, maar
zelf zoeken naar bewegingen was
voor de dansende leden een
boeiende ervaring. Het 'dicteren'
van bewegingen door choreogra
fen vormde niet langer de basis
van nieuwe dansnummers.
- Grenzen uitwissen: bv. tussen de
verschillende deelgroepen van
Vredon. Uit de kombinatie van
choreografie, vendelzwaaien en
trommelen ontstonden heel wat
nieuwe, originele ideeën en 'Zon
der Grenzen' is daarvan het resul
taat.
Artistiek verantwoordelijke voor
'Zonder Grenzen' is Bart De Neve,
zelf danser en lesgever bij Vrei
Samen met Jan Strickx tekent
ook voor de regie.
Heel wat nieuwe nummers, kleui
ke kostuums, passende vlaggen
schitterende muziek maken van
ze nieuwe produktie van Vredi
ongetwijfeld een niet te mi;
spektakel voor jong en oud
'Zonder Grenzen', vrijdag 6 en ij
terdag 7 november, telkens
20.00 u in het cultureel centrum I
Werf.
De laatste kaarten kunnen geresi
veerd worden op het sekretaria
van kunstgroep Vredon 01
77.93.67.
Sinds de fusie groeit de groep van kunstenaars stelselmatig aan. 0
diverse vlakken zijn Erpe-Merenaren bedrijvig, maar André De Graei
neemt hierbij toch een bijzondere plaats in. Nochtans is het in feite)
eerste keer dat hij als 'kunstenaar' naar buiten treedt, met zijn dichtbui
del 'Het Mere dat ik min', dat in een drieledig projekt voorgesteld worf
De in Mere in 1929 geboren André voorstuk tema'sdie bij de bevolk^,1
Aalsterse kunstgalerijen
De Graëvc, is sinds een paar jaar lid
van de Vereniging van Oostvlaamse
Schrijvers (KVOS), maar in zijn ge
boortedorp is hij vooral in het kul-
tuurleven een bekende figuur. Dit
gaat wel gepaard met een zekere
graad van erfelijkheid, want ook
zijn vader Alexis was jarenlang be
drijvig in het toneel- en muziekle
ven van Mere.
A. De Graeve is voorzitter van
Open Kring Mere en dirigent van
't Klein Koor, dat thans zijn eerste
decennium afsluit. Hij is tevens se
cretaris van de Geschied- en Ar-
een bepaalde betrokkenheid oprot
pen of waarmee ze ooit gekonfrou
teerd werden en bij momenten nc
steeds het voorwerp van gesprei
ken uitmaken. Men kar niet onl
kennen dat er in de gedichten va
A. De Graeve een hoge graad va
nostalgie aanwezig is. enerzijds oi
het verlies van stukjes dorpspatri
monium en anderzijds om de veran
dering van de dorpsmentaliteit. Dit
vindt men vooral terug in zijn ge
dichten met een 'signaalfunktic
waarin hij de aandacht vestigt op
het mooie en waardevolle van hel
cheologische Kring van Mere, en dorp'. Alles samen betekent dit in
graaft in dit verband letterlijk en werkelijkheid een oproep tot hei
Aan de Tragel 7 te Aalst, treffen we Galerij S65 aan, een kunsteilandje
tussen oude, maar nog dagelijks gebruikte industriegebouwen aan de
Dender. Links geflankeerd door Rollerland en rechts door een nog in
werking zijnde fabriek. In tegenstelling met andere galerijen te Aalst is
galerijhoudster Denise Van de Velde nog niet zolang aktief in de kunstten
toonstellingsbranche. Zij is er echter niet minder aktief om. Aan heel wat
groots opgezette kunstprojekten in de stad verleende zij haar medewer
king.
Op haar 55ste verjaardag, zette De- "Uiteindelijk heb ik een hele lange
nise Van Dc Velde de stap van pas
sief kunstliefhebster naar eigenares
van een kunstgalerij. In 1988 liet zij
de verlaten spinnerij van de FFR
ombouwen om er een kunsttempel
in te richten. Hiermee ging een
droom in vervulling, die zij reeds
lang had opgespaard maar die
steeds bleef hangen aan een pak
bedenkingen en praktische bezwa
ren.
Vol enthousiasme vertelt Denise
Van de Velde over haar toch nog
korte carrière in de kunstwereld.
voorgeschiedenis achter de rug als
pure toeschouwer. In den beginne
ging het mij vooral om de kunstge
schiedenis, in de meest algemene
zin, de kunst uit het verleden, en
mijn eerste liefde was de architec
tuur. Slechts een jaar of twintig ge
leden ontdekte ik dat er ook nu nog
een levendige artistieke aktiviteit
bestaat, het doortrekken van dc
lijnen die ik vroeger bestudeerde.
Vanaf dat moment ben ik druk be
ginnen lezen, naar tentoonstellin
gen gaan kijken en cursussen gaan
Aalst. Denise Van de Velde in haar kunstgalerij aan de Trage! te Aalst a
volgen.
De stap naar de exploitatie van een
galerij was toen niet meer dan een
schimmige toekomstdroom. Als
moeder van een groot gezin viel er
heel wat te beredderen. Een taak
die ik met veel plezier en overtui
ging op mij heb genomen. In die tijd
was ik wel vrijblijvend bezig met
gidsen heren der. Ik was sporadisch
stadsgids in Aalst, Gent en andere
plaatsen in de provincie. In 1973,
het Dirk Martensjaar, hielp ik in de
Belfortcrypte het bureau voor toe
risme uit de grond stampen.
Ook in het gebiedshuisje, waar het
bureau het jaar daarop naar toe ver
huisde. heb ik nog twee maand de
dienst verzorgd tot de stad het van
mij overnam. Af en toe werkte ik
zelfs als bedrijfsgids bij Het Volk.
De hedendaagse kunst kwam hard
nekkig aankloppen in de persoon
van S65-voorman August Hoviele.'
Denise Van de Velde begon in S65
te helpen en assisteerde ook tijdens
beurzen. Ondermeer in Bazel en
Keulen. De drang om iets zelf te
beginnen bleek uiteindelijk niet
langer te harden. Hovelies aanmoe
digingen in die richting waren ei
genlijk al niet meer nodig.
Van spinnerij tot kunstgalerij
Aan de Tragel bleek een stuk van de
FFR-spinnerij te koop. waaruit, na
heel wat kap- en breekwerk, wel
twee mooie ruimtes te halen vielen.
'Hier was vroeger de keuken' lacht
Denise Van de Velde "kan het ei
genlijk nog passender voor een
vrouw De schouwen, de damp-
kap. dc vensters, alles hebben we
moeten wegwerken. Er zijn panelen
voor de muren geplaatst, er is een
nieuwe vloer gegoten en al bij ai
hebben zo'n 150 kg verf uitgestre
ken. Om de prijs te drukken, heb
ben we bovendien alles zelf gedaan.
We konden gelukkig op vrienden en
heel wat familie rekenen.
Een ruimte is een goed begin. Er
moeten ook nog kunstwerken wor
den vertoond. Van een galerijhou
der wordt een profiel verwacht, een
consequentie in de stijl. 'Als aller
eerste kunstenaar had ik Marie-Jo
La Fontaine geprogrammeerd,
maar door onvoorziene omstandig
heden ging de zaak niet door. In de
plaats kwam Riera I Arago. De
voorkeur voor Spaanse kunste
naars, die ook later nog zou blijven
is eerder toevallig. Een van de kin
deren zorgde voor een Catalaanse
schoondochter wat de contacten
met het land en de plaatselijke
kunstproduktie een stuk intenser
maakte.
'Ik toon enkel wat ik zelf apprecieer
en dat is zo wat de enige constante
lijn in mijn tentoonstellingsagenda.
Zo komt er zowel strakkere als
speelsere, meer lyrische kunst aan
bod.'
Volgens Denise Van de Velde is er
voor een kunstgalerij een duidelijke
pilootfunctie weggelegd. Dat is dan
ook de reden dat zij bij grote kunst
manifestaties in Aalst steeds mee
werkt.
Van 3 tot 14 november is Gilbert
Swimberghe in galerij Denise Van
de Velde te gast. In een volgende
editie meer hierover. De galerij is
open van woensdag tot en met za
terdag van 14.30 tot 18u. en op af
spraak. Dit dan op tel. 053/78.75.47
of 053/70.04.65.
P.H.
figuurlijk naar het oudste verleden
van zijn dorp dat hem enorm dier
baar is. Zijn literaire bezigheden
zijn bij de bevolking echter minder
bekend en nochtans schreef hij
reeds gedichten in tijdschriften als
Getuigenis, De Merenaar, Oud en
Jong, Leievaart. Thans is hij ook de
drijvende kracht achter de 'Meerse
Schildersschool' en organiseert hij
tekenlessen in het kader van de wer
king van Open Kring.
Zijn dichtbundel over Merc is in
werkelijkheid een ode aan zijn
dorp, waarin zijn verknochtheid
aan alles wat het inhoudt, duidelijk
tot uiting komt. Hij is in feite een
heemkundige die het verleden en
het heden op een kunstzinnige ma
nier beleeft, die zich inzet voor al
het waardevolle dat een landelijk
dorp te bieden heeft en waarmee hij
innig verbonden is. De titel spreekt
hier voor zichzelf en 'Het Mere dat
ik min' heeft hij zijn vroegere
poëzieleraar, pater Marcel Schur-
mans SJ, opgedragen: 'Beiden heb
ben de poëzie als bindmiddel' wat
geleid heeft tot kontinuë kontakten
tussen twee literaire kunstenaars.
Drieluik
Het projekt is in werkelijkheid een
drieluik geworden met vooraan de
gedichten van A. De Graeve, die
met het woord kleine kronieken
maakt die getuigenissen vastleggen
over zijn geboortedorp, waarbij zo
wel het verleden als het heden be
handeld wordt. Voorbeelden hier
van zijn o.a. de gedichten over de
verhakkelde windmolen, waarvoor
hij een pleidooi houdt voor het be
houd ervan. Hij zoekt het ook op
'Het Kerkhof bij dc treurige stilte,
maar hij ontloopt de gezelligheid
niet van de 'Elckerlic' of de vergane
dorpsmcntaliteit die men vindt in
het 'Groot Hotel'. Het zijn stuk
zorgzaam onderhouden en koeste
ren van al het mooie dat thans nog
overblijft in een leefgemeenschap
die al heel wat kultuurgoed verloren
heeft. Van hem zegt men ook dat hij
'met het Mcreland vergroeid is en
als dichter verwoordt hij op poëti
sche wijze zijn gehechtheid en lief
de voor zijn dorp'
Pentekeningen
Het drieledig projekt wordt o.a. ook
gevormd door de pentekeningen
van Paul Van Impe uit Burst. Als
vriend en medewerker aan dc schil
dersschool te Mere, visualiseert hij
de onderwerpen uit de gedichten in
gevoelige pentekeningen. Het b
een kombinatie die de kunstwaarde
van de dichtbundels doet stijgen,
De fantasierijke gedichten worden
door P. Van Impe in konkrete vor
men weergegeven en dank zij deze
'techniek' is het mogelijk om nog
eens de werkelijkheid te beleven,
Herinneringen over verdwenen mo
numenten, huizen en bezienswaar
digheden komen dank zij de pente
keningen weerom tot leven. Beide
kunstenaars vullen elkaar wonder
wel aan, wat het geheel een meer
levendige indruk meegeeft.
Muziek
Het derde luik van het projekt
wordt besloten met komposities op
de gedichten, gemaakt door H. Van
Santen, direkteur van de muziek-
akademie van Aalst. Deze krijgt
men echter pas te horen op 12 de
cember, ter gelegenheid van de
tiende verjaardag van Het Klein
Koor.
De voorstelling van de dichtbundel
'Het Mere dat ik min', heeft plaats
op vrijdag 23 oktober 1992 om 20
uur. in het Administratief Centrum
Steenberg, met een inleiding door
Albert Dc Vos. JV
