Peter en Bazaar, sportieve rivalen
maar geen vijanden van mekaar...
Al
b
A
Theo Van Gijseghem werd zeventig
Niet Dirk Martens
standbeeld, wel sokkel
wordt gerestaureerd
Een leven van toneel, TV-akteren en sociaal hulpbetoon
4 - 30.10.1992 - De Voorpost
Kandidaten Prins Karnaval verkiezing 1993 te Aalst
Vervolg van blz. 1
Achterbaks gedoe
hoort er niet bij. Het gaat er om
plezier te maken en samen iets te
beleven m het aangename en het
plezante' omschrijft Peter enthou
siast.
Peter vindt wel, samen met zijn te
genkandidaat Bazaar, dat de eisen
die de stad stelt naar de hoge kant
liggen - van de vijf ingediende kan
didaturen bleven er slechts twee
over - maar meent anderzijds te mo
gen stellen dat dit niet meer te voor
komen is, dit is zo stilaan gegroeid.
Geld vindt Peter niet belangrijk
hieromtrent, maar wel de sfeer van
de groep. Op de vraag of dit in de
toekomst het vinden van nieuwe
kandidaten voor de prinsentitel niet
zal bemoeilijken lacht Peter en zegt
dat er reeds tot in 1996 namen voor
opgesteld zijn. 'Er wordt natuurlijk
veel verteld, maar ik ben ervan
overtuigd dat die traditie nooit zal
uitsterven en dat er steeds opnieuw
jonge mensen zullen gevonden wor
den met echt Oilsjters bloed in hun
aderen die op hun beurt ook dro
men van eens de prinsentitel te mo
gen dragen' besluit Peter.
Hij verklaart ook, bij kontakten met
groepen in andere streken en ste
den, nooit enige gelijkenis met de
Aalsterse karnaval te hebben ge
vonden. Het ongekunstelde, het
taalvaardige in het smakelijke
plaatselijke dialekt schijnen ze
overal te missen en een sfeer en
groepsbeleving zoals dit in Aalst be
staat heeft hij duidelijk nergens
aangetroffen. Alleen voor de man
nen van Den Arend heeft Peter veel
bewondering. 'Al 13 jaar beleven zij
karnaval op hun manier. Ge moet
het maar doen, met de konkurrentie
van Aalst-centrum zo dichtbij. Cha-
peau voor het bestuur van Den Ar
end dat steeds voor een puike orga
nisatie en een goed verloop zorgt'
Op de raadszitting in Aalst van vorige dinsdag werd o.a. een ramin
goedgekeurd van 1.182.464 fr., som die zal gebruikt worden omi
sokkel van het standbeeld «Dirk Martens» op de Grote Markt
restaureren.
Er werd vastgesteld dat de blauwe hardsteen sokkel van het Dii
Martens standbeeld op vele plaatsen ernstig beschadigd is. Het stads
bestuur vindt het derhalve een noodzaak alle beschadigde delen doo
inwerken van nieuwe stukken te herstellen. Tegelijkertijd zal ook to
de vernieuwing van de verankeringen worden overgegaan. De werke
omvatten tevens de hydropneumatische reiniging van de blauw
hardsteen, waarbij marmerplaten en bronzen beeld zullen wordei
afgeschermd.
P.H
Steui
Een f
aktie
vat ti
pogii
oplei
same
derg
Aalst. Bazaar en Peter, goede maatjes. Ze maken zelfs als het nodig is voor elkaar reklame (a)
bekend Peter.
Al driejaar is Peter getrouwd en hij
bevestigt dat zijn vrouwtje veel van
hem moet verdragen 'Ik heb een
groot nadeel... ik kan maar niet naar
huis komen. Als we gaan stappen
verloop ik veel, maar we blijven
toch zo gemakkelijk rondslenteren
en keren maar pas terug als 'het
bokalleken vol is' verklaart Peter
lachend. Toch werken ze allemaal
samen en zetten ze zich met een
volledig sportief engagement in om
van Peter Aalsters Prins Karnaval
1993 te maken.
Krantenronde, winkel houden, ka
jakken...
Bazaar heeft al een paar jaar zijn
stek gevonden in Erembodegem,
waar hij verder de handelszaak van
zijn ouders voortzet. Vader Van
Pottelbergh is een rasechte Aalste-
naar van de Beekveldstraat afkom
stig, terwijl Bazaar's moeder uit de
Koolstraat is komen overwaaien.
Kozijn Louis (die wel van Erembo
degem afkomstig is) bracht het in
1960 zelfs tot Prins (Sir Orlandy) en
was hiermee toen de eerste Aalster-
se prins die door het grote publiek
werd verkozen. Het zit bij Bazaar
misschien wel ergens in de familie.
Toch is het vooral Bazaar's vriend
Loeken Tatjen (Freddy Neirinckx
die in '85 prins werd) die hem heeft
overhaald, zich kandidaat prins kar
naval te stellen.
Een paar jaar terug wou Bazaar zelf
met een karnavalgroep op de prop
pen komen, maar heel wat materië
le moeilijkheden brachten hem er
toe van deze gedachte af te stappen
en sloot dan maar aan bij de Deste-
reers. Ook bij de Lodderoeigen
heeft hij veel sympathisanten.
Reeds een drietal jaar is bij Bazaar
de idee voor kandidaatstelling gaan
rijpen en uiteindelijk is het er van
gekomen. Bazaar's echtgenote had
er nooit in geloofd maar nu het zo
ver is, lijkt ze even enthousiast als
Bazaar zelf. 'Vroeger liepen we ook
alle TD's en etentjes af, met dat
verschil echter dat ik hem nu veel
coca's zie drinken, wat vroeger niet
het geval was' voegt zij er lachend
aan toe.
Met Peter komt Bazaar bijzonder
goed overeen. Voor de kandidaat
stelling kenden ze mekaar niet maar
nu komen ze mekaar bijna wekelijks
op de verschillende karnavalevene-
menten van de verschillende groe
pen tegen. 'We wisselen zelfs met
mekaar de agenda uit en vertellen
mekaar wat er allemaal te doen is.
Roddels babbelen we met elkaar uit
in de plaats van er achter de rug
mekaar mee te bekampen. Hopelijk
blijft het zo, maar ja, een supportor
is soms een raar beest. Zo werd ik er
onlangs door een supporter van Pe
ter van beschuldigd dat ik affiches
van Peter zou overplakt hebben. U
moet hierbij dan weten, dat geen
van beiden nog zelfs maar één affi
che heeft laten drukken. Waar ha
len ze het toch allemaal. Ook Peter
kon er hartelijk om lachen' vertelt
Bazaar.
Evenals Peter is Bazaar bij de oud
prinsen van de Prinsencaemere te
rade gegaan en worden er teksten
voor liederen en shows opgesteld.
'Er zijn in Aalst niet zoveel meer
mensen als een Loeken Tatjen en
een Antoine en compagnie te vin
den. Heel wat vallen er gemakkelijk
op terug om inspiratie en pittige
teksten in mekaar te boksen. Dat
weet ook Peter' vertelt Bazaar. Er
bestaat echter volgens hem echter
geen vrees voor het feit dat hun
show hierdoor wat te veel op me
kaar zouden gaan lijken. 'Peterei
komen wel goed overeen en to
zijn we ergens wel twee uitersten
denk dat dit wel duidelijk in de k
didaatshow zal tot uiting kom
vult Bazaar aan.
Wat de kandidatenschifting belt
is ook Bazaar van oordeel dat dt
in Aalst hoog is komen te ligg
'Het is nodig dat men hier mee to
niet te gemakkelijk omspringt. U
eindelijk is prins karnaval zijn
zo simpel. Men moet uiteinddft naai
Bose
overl
Dat
dyna
nem<
voor
drac
daad
mine
ster!
gage
opdi
zeke
voor zichzelf uitmaken en zich
vragen: waar ben ik mee bezig. 1
gelijkertijd moet men ook stee
mentaal blijven inbouwen, dat n
nog steeds maar kandidaat is end
er evenveel kans bestaat voor tevs
liezen dan voor te winnen. D i
neemt niet weg, dat er sportiefg
streden wordt 'tot de laatste sbj
Maar geen prins worden mag'i
leven niet verwoesten'. Het is stee.
opnieuw 'karnaval in Aalst' endii
het belangrijkste' besluit Bazai
Toch heeft Bazaar zijn voorzitte
schap van kajakklub voor een tijd
moeten doorgeven, om voldoend
tijd te krijgen zijn 'verkiezingsca
pagne' te voeren. 'Men moet alk
op alles zetten en voor niets on:
vangt men ook niets' bekend Bazaa;
maar voelt zich terwijl lekkeriz/jï
situatie want men groeit naatfor
naval toe.
oorl
'Wanneer men op rust gesteld wordt, dan heeft men voor niets meer tijd'
wordt nogal eens gezegd. Dit gaat zeker op voor Theo Van Gijseghem uit de
Gustaaf Papestraat 55 te Aalst. Dat Theo in heel Aalst en zelfs daar buiten
een gekende figuur is, ligt niet alleen in het feit dat hij al zo dikwijls op het
kleine scherm te zien was, maar vooral in zijn sociaal engagement, dat hem
bijna dagelijks op de baan stuurt om hier en daar een helpend hart onder
de riem te steken en zich ook daadwerkelijk in te zetten. Ter gelegenheid
van zijn zeventigste verjaardag willen wij dan ook eens, samen met Theo,
even terugblikken.
Aalst. Theo Van Gijseghem, een Aalsterse artistieke uilenspiegel met een hart
van goud (a)
Theo is een Aalstenaar in hart en
nieren. Hij zit niet verlegen voor
een spottende grap en ontpopt zich
bij een door hem zeer op prijs ge
steld glaasje 'stiercnbloed', tot een
bijzonder boeiend verteller. Af
komstig van 'onder den watertoren'
volgde Theo, die geboren werd op
10 oktober 1922, kleuteronderwijs
bij de Zusters van Sint-Vincentius
te Aalst. Voor het lager onderwijs
kwam hij in de Aalsterse Sint-Ca-
millusschool terecht, waarna hij
overstapte naar het 'Klein-collcge' -
het Sint-Maartensinstituut te Aalst
- waar hij de Middelbaar en Weten
schappelijke uit die tijd doorwor
stelde.
Theo was er van overtuigd dat hij
nboit volleerd was en volgde nadien
nog avond-, weekend, naschools en
schriftelijk onderwijs in de sociale
school, bestuurswetenschappen,
praktische psychologie en volgde
zelfs notenleer en leerde viool spe
len.
De grootste 'Muilentrekker' van
Aalst
Artistiek bloed zat Theo in de ade
ren. Vooral het akteren en toneel
spelen - hij heeft het trouwens nog
niet verleerd - is een bijna onaf
scheidelijk deel van zijn leven gaan
uitmaken. Het is trouwens in die
kontrijen dat hij zijn vrouwtje Su
zanne Van Vaerenbergh heeft leren
kennen. 'De eerste keer dat ik met
Theo in kontakt gekomen ben, was
tijdens de opvoering van een kerst
spel in de toenmalige toneelzaal van
't Groen Kruis. Ik speelde de rol van
'Onze Lieve Vrouwken' terwijl
Theo ingehuurd was om 'den
achterkant' van den ezel te spelen.
Komt die ganse ezel nu op het to
neel en kuist zijn 'achterkant' toch
wel zijn voeten af zeker, vooraleer
de scène op te stappen. Ge kunt u
voorstellen hoe er gelachen werd in
de zaal. Ik dacht bij mij zelf, wat
voor ne raren is dat, die voor 't gat
van den ezel speelt. En zo leerde ik,
Theo kennen' vertelt Suzanne met
een deugnietachtige knipoog.
Reeds als zestienjarige maakte
Theo, deel uit van het J ADO-toneel
(1938-1946). Tijdens de oorlogspe
riode speelde hij ook in het KAJ-to-
neel en 'Groep Tijl', voorloper van
de na de oorlog opgerichte toneel
kring die dezelfde naam kreeg. In
de toneelzaal van het Sint-Jozef
scollege in de Pontstraat trad Theo
mee op in de 'Volksavonden'.
In 1946 richtte hij zelfs een eigen
kabaretgezelschap op, dat tot einde
van de vijftiger jaren voorstellingen
gaf onder de naam 'De Vierklaver'.
Op het titelblad van het program
maboekje prijkte dan steevast een
vierheren-klaverblad. met Theo's
echtgenote Suzanne als knop. Theo
had zich ook een artiestennaam
aangemeten en liet zich 'Theo De
Vriendt' noemen.
Einde van de veertiger jaren en in
de jaren vijftig, trad Theo op a
presentator-konferencier bij het
ternationaal Theaterbureau Carl-
tourné. Hij werkte toen regelmatig
samen met de toenmalige vedetten
als Will Ferdy, Jean Walter, Jenny
Verdonck enz...
Het meest was Theo aktief in de
toneelvereniging 'Arbeid en Kunst'
die in 1959 omgevormd werd tot de
Koninklijke Aloude Rederijkerska
mer Sint-Barbara. Sinds 1945 was
hij er lid van. In 1953 werd hij er
opgenomen in het bestuur als pro-
pagandamedewerker en sekretaris
en van 1960 tot 1987, was hij deken
van de Kamer. Sinds 1987 werd hij
aangesteld tot eerste 'Euverdeken'
met machtiging de titel te voeren
van 'Deken Honorarius'. In 1966
publiceerde Van Gijseghem de ge
schiedschrijving van de Kamer on
der de titel 'Vroeger en Nu'.
Het is bijna onbegonnen werk, om
de momenten op te noemen dat
Theo optrad als gastspreker, regis
seur, konferencier en animator, bij
verscheidene gezelschappen en op
verschillende feestelijkheden.
Vedette van het kleine scherm
Ook voor de televisie was het ak
teertalent van Theo Van Gijseghem
niet verborgen gebleven. Er werd
voor het eerst op hem beroep ge
daan in 1966 in het programma 'Op
de man af waar bloedgever Frans
Breckpot gevierd werd. Er werd tij
dens de uitzending door de leden
van de Barbarakamer een gelegen
heidslied opgevoerd dat Theo sa
men met Jan Beeckman had ge
schreven en ook leidde.
Onvergetelijk was zeker de vertol
kingvan de rol van de pastoor in het
feuilleton 'De Filosoof van Hagem'
dat opgenomen werd in 1967 en
waar Theo's echtgenote Suzanne,
de rol speelde van 'Rozalieken' de
moeder van 'Patatje. Er werden ne
gen afleveringen gebracht. De
Vlaamse kijkers konden er maar
niet genoeg van krijgen: het werd
voor het eerst uitgezonden in de
winter van '67-'68 en nadien nog
tweemaal heruitgezonden in de zo
mer van '73 en van '85.
Heel wat kleine rollen werden Theo
toegewezen: Hoofdredakteur in
'Wij Heren van Zichem', paarde-
koopman in "n Mens van Goeden
Wil', predikant in 'Dirk Van
Haveskerke', advokaat van de ver
dediging in 'Pieter Daens', bisschop
in de 'Belgische Republiek 1990',
pastoor in 'De geschiedenis van de
kleine man', pastoor Van Haegem
in 'De Heren van de Pastorie' enz...
Sociaal engagement
Nog het meest van al is Theo Van
Gijseghem in Aalst en omgeving
door zo vele mensen gekend, om
wille van zijn inzet in het vere
nigingsleven en heel wat aktivitei-
ten die hij belangloos ontwikkelde
op het socio-kulturele vlak.
Zijn sociaal engagement werd reeds
zeer vlug duidelijk. Reeds sinds
1938 was hij bij alles en nog wat
betrokken, omtrent de Jeugdafde
ling Derde Orde (groepering geves
tigd in het Kapucijnenklooster)
waar hij tot 1946 voorzitter van was.
In 1943 was hij medestichter en eer
ste sekretaris van de Ontspannings
club Adelaars (voetbalclub die later
fusioneerde met Volharden en het
huidige SK Aalst werd. Van 1954 tot
1964 was hij voorzitter van de Bond
van Boek- en Dagbladhandelaars
Oost-Vlaanderen, voor wie hij een
heroïsche strijd voerde, die resul
teerde in de afschaffing van de
zondagedities zodat dagbladverko
pers eindelijk ook hun zondagrust
verwierven.
Hij is nog steeds voorzitter van de
Werkkring Sint-Job en Sint-Jobs
feesten. Co-Voorzitter van de vzw
Parochiale Werken Sint-Antonius
en ook voorzitter van de Kerkfa
briek Sint-Antonius van Padua,
waar hij voorheen sekretaris en
schatbewaarder van was.
Tot 1987 was Van Gijseghem mede
lid van het Beschermkomitée Ge
vangenis Dendermonde, onder
voorzitterschap van Procureur De
Saeger. Maakte deel uit van het
Kultureel Aktiekomitée Aalst, op
het einde van de vijftigerjaren opge
richt door Bert Van Hoorick. Hij
was de eerste sekretaris van de Ste
delijke Kultuurraad.
Van de Sint-Kristoffelgilde, die de
jaarlijkse autowijding organiseert,
is Van Gijseghem nog het enig.over-
blijvende lid van de stichters (1947)
en werkt nog steeds als verantwoo
delijke met een eigen ploeg med(
werkers aan de 11.11.1 l.-akti
werk van de Vredeseilanden PaK
Pire en Broederlijk Delen.
Als RVA-afgevaardigde, gespeci
liseerd in de bemiddeling 'Moeilij
te plaatsen personen' was hij gedi
rende een twintigtal jaar lid van
'Gewestelijke Technische Kommi
sie Oost-Vlaanderen van het Rijk.'
fonds voor Sociale Reclasseringva
Minder-validen. De ervaring dx
Theo hier opdeed gebruikt hij n>
nog steeds als lid van
'Overlegkomitée' en
'Participatieraad' van het Don-1
coinstituut voor buitengewoon se
cundair onderwijs en voorzittervï
de kommissie Nazorg die in
voor deze instelling op zijn initiatie
werd gesticht. Daarnaast richtte lu
ook in hetzelfde jaar het 'Perm»
nent Sekretariaat voor Social
Dienstbetoon' op dat nog steeds tij
dens twee zitdagen per maand not
heel wat mensen voort helpt
kleine sociale problemen. Dat The;
Van Gijseghem hier nog steed
daadwerkelijk kan helpen is ooi
een uitvloeisel van het engagemeB
waarmee hij van in 1946 tot zijn 'of
ruststelling' zijn beroepsaktivitet
ten uitoefende bij de Rijksdiens
voor Arbeidsvoorziening'. Daai
doorliep hij zowat alle diensten.
Theo's deur staat nog steeds op«
voor iedereen die hij maar enigszins
zou kunnen helpen. Hij doet
steeds belangloos en met een 'Oilsj
ters imago' - een kwinkslag, eö
grap, een spottend prikje - hierbi
een benijdenswaardige levens
vreugde uitstralend.
Bedankt Theo in naam van velei
die in de gelegenheid niet zijn het',
te kunnen zeggen en... nog vele ja
ren.
P.H
