jBurstse schilder Paul Van Impe
houdt het voortaan bij naaktfiguren
Minder stations
meer files
Festa di Musica
in Keizershallen te Aalst
De Voorpost - 13.111992 - 3
Waar de kunstenaars vroeger als «speciale» individuën beschouwd wer- gaan. Hij is een artiest die op een altijd voor opschudding. Toch heb
den en weinig talrijk waren, dan is dit de laatste jaren sterk veranderd. Zij eerlijke manier uiting geeft aan zijn ik dit tema gekozen omdat ik me
«orden niet alleen elk jaar talrijker maar ook de schijn van hun kunstzin- gevoelens ook al zijn dit dan eroti- daar goed in voel en me daar best in
nige opvattingen is mee geëvolueerd en ze leven niet meer als «zonderlin- sche en sensuele figuren die sommi- uit kan leven. Eens dat ik dat inzicht
«en» v an de maatschappij, of tenminste ze worden niet meer door de rest gen nog kunnen chocqeren wat verworven had moest ik die richting
van de bevolking zo aangekeken noch getakseerd. Sinds enkele decennia geenszins zijn bedoeling is. uit. Als ik het niet deed zou ik mij
ijjn zij als het «are geïntegreerd en worden als «normale mensen», wat ze ontdubbelen en versnipperen,
literaard ook zijn. Zij beroemen zich doorgaans niet op een grote rijkdom, Naaktr,guren Maar het is zo dat dit onderwerp en
naar armoezaaiers zijn het nu ook weer niet. Kunstenaars zijn vaklui met Het was een lange weg van «aan- misschien de manier waarop ik het
een. meestal lange, opleiding die ze in alle persoonlijkheid trachten te modderen» zoals de schilder het breng, ontoegankelijk blijft voor
aiten in hun werken.
Net zoals zijn collega en dorpsge- Schilderen
noot Paul De Rijck is ook Paul Van Alhoewel het tekenen aan de basis
Impe uit Kerkskcn afkomstig maar jjgt Van de huidige evolutie, heeft P.
jeiden zijn naar Erpe-Mere komen yan jmpe tocb bijna uitsluitend
ionen, de eerste in de deelgemeen- voor bet schilderen gekozen. Hij
teAaigem en de tweede in Burst.
Thans hebben de schilders vaak een
dubbele opleiding want elkeen
heeft begrepen dat men zijn kunst-
produkten niet royaal leven kan.
Toch is het meestal een kombinatie
van de twee en heeft men altijd in de
richting van een bepaalde kunst
vorm gestudeerd. Zo heeft Paul
Van Impe zijn toekomst veilig ge
steld als topograaf en landmeter,
een job die hij gedeeltelijk uitoefent
om nog over genoeg tijd te beschik
ken om te schilderen. Deze kombi
natie laat hem toe zonder zorgen te
schilderen voor zichzelf met een on
begrensde vrijheid en niet volgens
de wens van de kandidaat kunstlief
hebber-koper. In zijn vroegere pe
riode, tot in 1984, schilderde hij de
doeken die we het meest gewoon
rijn bij de doorsnee schilder. Ook
hij hem waren dit landschappen,
stillevens en zeezichten. Dit leverde
hem wel veel bestellingen op maar
niet de genoegdoening die hijzelf
wenste. Het belette hem tevens te
toeken naar een eigen persoonlijke
stijl, een belemmering die hij geluk
kig heeft kunnen ontwijken dank zij
zijn maatschappelijke toestand.
Toch vergeet hij niet hoeveel teke
ningen hij op papier gezet heeft,
noch de talloze akwarels en de et
sen. De tijd ontbrak echter om zich
>p alle vormen van deze kunstrich-
(ng te storten en voortaan blijft het
bij het schilderen volgens zijn eigen
uitdrukt, om na veel zoeken en in sommige kijkers»,
feite experimenteren, bij het vrou- De periode van het «mooi naakt;
welijk naakt te belanden. Dit is nu schilderen ligt al een poos achter de
niet het geliefkoosde tema van de
man uit de straat, die met andere
ogen de inhoud van een doek be
oordeelt. Hun kritiek is anderslui-
rug. In het verleden werkte hij wel
volgens de anatomische perfektie.
Dit gebeurt nog in een eerste stadi
um van een schilderij maar nadien
brengt hij de gekende vervormingen
aan zoals te brede heupen, ongelij
ke borsten bij dezelfde persoon, te
lange of te korte ledematen.
Na de zogenoemde perfekte vorm
geving begint het werk van de kun
stenaar en geeft hij uitdrukking van
zijn gevoelens waardoor het
«mooie» onweerstaanbaar moet
verdwijnen. Mooi of lelijk spelen
hier geen rol meer voor de kunste
naar want het zijn de kijkers die
«iets» moeten zien in de schilderij
en dit kan zowel lelijk als mooi zijn,
maar dat speelt geen rol zolang ze er
wat in ontdekken: «Zelf wil ik met
mijn werk enkel gevoel weergeven
en gevoel oproepen. Dat kan zowel
gevoel van wellust als van afkeer
zijn, met alle nuances daartussenin.
Mijn werk wordt soms gedragen
door uitdrukkingen van verdriet,
genot, angst of ontmoediging. Wie
zich niet blind staart op een hangen
de borst of een opvallende schaam
streek zal dat aanvoelen», verdui
delijkt P. Van Impe.
Volgens kunstkenners zorgt het
creeëren van het menselijk naakt
door een artiest voor een «uiterma
te humane, eerlijke en direkte uit
drukking van gevoelens». P. Van
Impe werkt zelfs meestal met dub
belfiguren omdat het hem nog meer
expressieve mogelijkheden biedt.
Daarbij laat hij meeval één figuur
domineren om daarnaast een span
ning tussen beide op te roepen.
akwareleffekt».
Het overwegend «blauw» behoort
thans tot het verleden en hij ge
bruikt een meer uitgebreid kleuren
palet. Hij werkt echter verder in zijn
eigen gevoelswereld, onafhankelijk
van de buitenwereld maar wel af
hankelijk van zijn individualiteit of
emotie. Naargelang deze toestan
den maakt hij schilderijen «in dra
matische onheilspellende kleuren
of in aandoenlijke kinderlijke on
schuldige lentekleuren», zoals een
inleider bij een tentoonstelling on
langs nog verkondigde.
Tentoonstellingen
Paul Van Impe kan een hele lijst van
plaatsen aanleggen waar hij ooit
tentoongesteld heeft. Tijdens de
eerste jaren bleef hij zowat «onder
de kerktoren» maar waagde het
toch ook eens in Brussel met een
groepstentoonstelling. Het is pas de
twee laatste jaren dat hij het verder
gaat zoeken en dit heeft enigszins
een reden. Weinig mensen kunnen
echt een schilderij beoordelen en de
gewone eenvoudige kunstliefheb
ber brengt een «andersluidende kri
tiek». De mensen moeten zijn wer
ken nog gewoon worden, er aan
wennen vooraleer een - verkeerd -
vonnis te vellen.
Dit jaar exposeerde hij in de galerij
De Gryse te Kortrijk en in het Ka
steel Van Muylem te Aalst. Van 29
november tot 22 december zullen
verschillende werken van Paul Van
Impe te bezichtigen zijn in de ge
kende galerij Mahieu te Gent.
JV
Naast het lange zoeken naar een
vaste vorm kan ook de techniek van
gevoelswereld en niet volgens de Erpe-Mere. Paul Van Impe heeft afstand genomen van landschappen en
Smaak van de mensen ook al is de andere stillevens om zich vast te ankeren in het schilderen van vrouwelijke
kunst in feite ineengestort en zijn de naaktfiguren (jv)
prijzen sterk gedaald. Paul Van Im
pe heeft echter de mogelijkheden heeft echter geen definitief punt ge- dend maar dit komt omdat zij een een kunstenaar evolueren. Zo ge
en de wil om op zijn manier door te zet achter het tekenen want onlangs dergelijke gevoelsuiting niet ge- bruikt P. Van Impe sinds vorig jaar
gaan, een voordeel dat hij te danken nog zorgde hij voor de verluchting woon zijn. Ook al heeft de Burstse ^en n>euwe techniek door met vlak-
heeft aan zijn sociale status: hij van André De Graeve's dichtbun- kunstenaar hiermee zelf geen pro- ^cn te we|"ken waarbij de hoekige
wandelt zowaar in een persoonlijke del «Het Mere dat ik min». Dit was blemen dan toch blijft hij voorzich- vormen minder opvallend zijn. Dit
wereld tussen naaktfiguren, een echter meer een vriendendienst wat tig bij de weergave van een naakt- was geen bewuste keuze maar dus
oedwillig gekozen onderwerp dat niet wegneemt dat de kombinatie schilderij. Niettemin moet iedereen een evolutie waarbij sommige doe-
de laatste jaren zijn kunst beroert.
Opleiding
Geboren op 27 april 1951 in Kerks
kcn, volgde Paul Van Impe tijdens
zijn gewone studies een kunstoplei-
van woord en beeld een verbluffend naderhand met deze vorm ver- ken dicht bij het abstrakte komen,
resultaat opgeleverd heeft. trouwd geraken en dit kan zelfs Toch is het opvallend dat zijn «vlak-
Het schilderen blijft voorlopig de vlugger gebeuren als men er zelf vorm,ng» de laatste tijd minder
grote passie maar hier is een lange geen persoonlijke vooroordelen bij sterk aanvyezig is en dat het meer
weg aan voorafgegaan, want bij de- maakt. een overv'°eiing m elkaar gewor-
ze materie ontbrak hem nog de er- Het onderwerp van de naakte vrou- den is. De figuren worden meer los
ding aan de Stedelijke Academie varing die hij bij het tekenen en wenfiguren stuit op een bepaalde gesc'1l'derd en met meer zo
-an Zottegem waar hij het getuig- ctscn wd bezat. Het duurde dan weerstand bij sommige tentoonstel- «blauw» als vroeger want thans gaat
schrift behaalde van hoger secun- ook wat om zich technisch te bekwa- lingsbezoekers wat in de gegeven ["J meer over naar een algemeen
dair kunstonderwijs in de speciali- mcn jn bet schilderen maar de om- omstandigheden totaal abnormaal kleurengebruik.
standigheden hielpen hem een snel- is. Naakten hebben vele schilders In feite kan men bij Paul Van Impe
le evolutie te maken om van het altijd gefascineerd, niet om het nauwelijks van «doeken» gewagen
konkrete naar een meer expressieve «naakt» zelf maar om de expressie, want hij schildert zowaar op bruin
vorm over te schakelen. Daarom vinden kunstenaars het vrij papier waarvan de kleur zelfs als
tcit tekenen en schilderen. Vervolg
ens trok hij naar de Academie te
Aalst waar hij het diploma van ho
ger kunstonderwijs behaalde in de
schilderkunst en daarna bezocht hij
- ,'J n„, p v-m imm» crhiiHprifunct ongewoon en bijna onvoorstelbaar ondergrond gebruikt wordt. Zijn
de Rqkshogere school voor heel- Dal I Van Impe de sch.lderkuns. h «toeken dereeliike - alleen- werkJL, laren wil hem les
naar eigen behoren kan beoefenen. dat !,un dt"*en derf "jic tS"" werkwijze laren wij hem zelf uitleg-
rende - reakties uitlokken. Noch- gen: «Ik situeer altijd de inplanting
tans is er niets ongewoons aan ver- jn tekenvorm op het doek en daarna
bonden stelt P. Van Impe: «Het is
gek. je mag figuren schilderen met
de meest depressieve uitdrukking
op het gelaat, daar neemt geen
mens aanstoot aan, maar een blote
begin ik met klcurcnvlekkcn rond
ingen aan te brengen en expressie te
geven. Door die kleurenvlekken
probeer ik de kleur, die overwegend
blauw en dus eerder hard is, te ver
zachten. Ik werk nu meestal met
verdunde olieverf, vandaar het
dende kunsten te Anderlecht waar
hij in het diploma behaamde in de betekent niet dat hij het als een
specialiteit monumentale schilder- hobby opvat in de ware zin. Hij is er
kunst steeds druk mee bezig en vergeet
soms zelfs andere bezigheden die
Van toen af begon zijn zoektocht evenzeer noodzakelijk zijn en erbij
naar een eigen persoonlijke uit- wijl en tijd onder lijden ook al is de
drukking, een tocht die door elke aard ervan niet zo onbelangrijk. In ,e dujdeUjk zichtbare
kun,,c,warm hei algemeen en elke dre z,n bhjit hrj alt.jd overwegendde scbaam5Ireck doc^
schilder in het bijzonder onderno- echte kunstenaar die zich vergeet in r e
men wordt. Elk op zichzelf wil dat er de tijd en zijn kreaties laat prime-
iets tastbaar of zichtbaar van zijn ren: «Met kunst bezig zijn is tot
kunstwerk uitstraalt om een bepaal- explosie komen en dat kun je maar
de groep mensen te beroeren. Men als je werkelijk losraakt van een
streeft hierbij niet naar het schilde- aantal dingen. Als ik het voel opko-
ren van mooie plaatjes maar naar men neem ik soms gewoon een vrije
een «produkt» waarbij zowel gevoe- dag. Allen thuis kan ik me dan hele-
iens als gedachten elkaar ontmoe- maal uitleven op doek. Dan werk ik Organizatiebureau Sarabande en fort: in Erpe-Mere: Organizatiebu-
len, desgallend aanvullen. Dit komt in één ruk door. Soms is een werk in Music Events presenteren op zater- ro Sarabande, Priester Daensstraat
echter niet tot stand door alleen uren af en soms zet ik er verschil- dag 21 november om 19,30 uur in de 14 (053/80.73.02) en in Lede bij Mu-
maar een opleiding te krijgen. Deze leende dagen over. Dat hangt van Keizershallen te Aalst een 'Festa di sic Home. Galerij 't Hof te Puttens
vormt wel de basis maar uiteindelijk de gemoedsgesteltenis af», aldus Musica'. Het kamerorkest Prima la en't Reklaamblad.
is het de kunstenaar zelf die een Paul Van Impe tijdens een vroeger Musica onder leiding van Dirk Ver- -
eigen weg moet uitbouwen om zijn vraaggesprek. Daarbij is zijn zoek- mculen treedt er op met Robert
kunstzin te verwezenlijken via ex- tocht doorheen stijlen en Groslot. Walter Boeykens. The De Antwerpenaar Clement Boeckx werd in
pressie en gevoel die zijn werkwijze kleurengamma's geëvolueerd tot Monnaie Bassqaurtet en het Trio Helsinki verkozen tot voorzitter van de Eu-
moeten tvperen. De stijl van Paul een rijp en evenwichtig schilder- 18. De presentatie is in handen van rop.cse ^^ienfedemue.Dex turopesv
r- i r. vuk-verentgtnggroepeert 26.650 winkels uit
Van Impe wordt hoe dan ook nog werk. Men beweert wel dat zijn wer- Fred Brouwers. 14 landen
niet algemeen aanvaard omdat een ken doorleefd zijn. gedurfd zelfs
naaktfiguur nog altijd een zekere daar vooral waar de zinnelijke rela- Tickets kosten in voorverkoop 500 De VW Golf blijft ook, in de eerste negen
aanstoot geeft bij een bepaalde ties in kleuren beeld gebracht wor- fr (-25 jarigen en 60 plussers 400fr) maand de'best verkochte wagen in ons
soort mensen ook al storen deze den. De Burstse kunstenaar kan en aan de kassa 600 fr (-25 jarigen land met 19.629 verkochte voertuigen. De
mensen zich niet aan al het naakt in zich echter veroorloven om geen en 60 plussers 500fr). Tickets zijn te Opel Astra komt op de tweede plaats met
de schilderijen van de oude mees- rekening te houden met de toe- bekomen in Aalst bij 't Soete Huys, 16.629 verkochte voertuigen en dan volgen
ters. schouwer en aldus zijn eigen weg Kompakt, Toeristische Dienst Bel- de Ford Fiesta en de Renault Clio en R 19.
Onder bovenstaande titel reageert
«Regenboog» de rood-groene be
weging Regio Z.O. Vlaanderen-
Aalst tegen de plannen van de
NMBS om nog maar eens 180 stop
plaatsen te sluiten en deelt dan ook
volgend persbericht mee:
«De rood-groene beweging Re
genboog, regio Zuid-Oost-Vlaan-
deren-Aalst, verwerpt met klem de
plannen van de NMBS om nog maar
eens 180 stopplaatsen te sluiten en 8
spoorlijnen af te schaffen. In onze
streek is de lijn Aalst-Burst met ver
dwijnen bedreigd. Ze wordt vooral
benut door scholieren richting
Aalst en pendelaars naar Brussel.
Terwijl zowat elk nadenkend mens
zich zorgen maakt over de weldra
onhoudbare verkeerssituatie op on
ze wegen en zich blauw ergert aan
de groeiende files ziet de NMBS
van meneer Schouppe slechts heil
in de verdere afbouw van het spoor
net. De argumenten van rentabili
teit die de NMBS daarbij hanteert
houden geen rekening met de ge
volgen op verkeerstechnisch en mi
lieugebied en de kosten daarvan
voor de gemeenschap. Het afschaf
fen van stopplaatsen en lijnen kan
alleen maar de autostroom naar de
centra vergroten met de gekende
gevolgen.
Volgens het beheerskontrakt tus
sen de overheid, die jaarlijks 51 mil
jard voor investeringen en uitbating
schenkt, en de NMBS MOGEN
stopplaatsen waar dagelijks niet
meer dan 150 mensen opstappen
geleidelijk gesloten worden. De
overheid heeft hier de deur ge
opend voor de NMBS die het er
blijkbaar alleen om te doen is wel
bewust te besparen op de kleinere
plaatsen en de landelijke gebieden
om meer te kunnen investeren in
«massavervoer over relatief lange
afstand» (dixit Schouppe) en in de
SST, de supersnelle trein. Ten
dienste van wie?
Hetzelfde beheerskontrakt voor
ziet ook dat de NMBS elk jaar een
ondernemingsplan voorlegt aan de
regering, die de elementen van
openbare dienstverlening moet
goedkeuren.
Regenboog stelt dat de regering van
deze clausule gebruik moet maken
om de geplande afbouw van hel
treinvervoer in de regio Zuid-
Oost-Vlaanderen tegen te houden.
Enkele parlementairen uit de regio
hebben een platformtekst inge
diend met eisen tot het behoud en
de verbetering van het treinaanbod
in de regio. De gemeenteraden van
Aalst en van Erpe-Mere stemden
een motie in dezelfde zin met een
speciale klemtoon op het behoud,
en zelfs tot het herinstellen van de
uitbreiding tot Zottegem, van de
lijn Aalst-Burst. De BBTB (Bond
van Trein-, Tram- en Busgebrui
kers) heeft zich op dezelfde lijn ge
plaatst.
Regenboog wil een steentje bijdra
gen in deze kampagne via een sensi-
biliseringsaktie naar de bevolking
toe onder het motto «MINDER
STATIONS MEER FILES» en
vraagt daarbij dat alle verantwoor
delijke politici van de streek de han
den in mekaar zouden slaan om de
ze eisen met des te meer kracht op
de tafel van de regering en in het
bijzonder van verkeersminister
Coëme (en NMBS-chef Schouppe)
neer te leggen en terzelfdertijd in
het parlement initiatieven te nemen
om deze verdere afbraak van het
openbaar vervoer in het algemeen
en in onze regio in het bijzonder te
stoppen. Tenslotte investeert de ge
meenschap geen 51 miljard jaarlijks
in de NMBS om de openbare
dienstverlening af te bouwen maar
om ze ten dienste van dezelfde ge
meenschap zo komfortabel en effi
ciënt mogelijk te organiseren. Of
moet de nieuwkomer in de Vlaamse
hitparade «In een klein stationne-
ke» definitief van de Vlaamse top
tien afgevoerd worden? En de sta-
tionnekes opgenomen worden in de
katalogus van de industriële ar
cheologie?
Hiermee sluit Regenboog aan bij de
opvatting van Agalev Aalst die
reeds vorige maand gelijkaardige
standpunten innam in verband met
het behoud van de spoorlijn 82
Aalst - Vijfhuizen - Erpe/Mere -
Bambrugge - Burst.
P.H.
