De natuurvrienden Aalst
kennen derde
jaarlijkse prijs toe
Polle Keipernougel
ontvangt
eerste bronzen ajuin
Weekblad van Dender»
Durme- en
Seheldestreek
ysi^tm LimBERaen
Voor wie iets beter zoekt
Duizendste boreling die in 1992 het
levenslicht zag heet Marieke
|y> %o6
De Voorpost
VRIJDAG 18 DECEMBER 1992
45e JAARGANG
pu*
?cHB
rüTHÖ*
Hoogstraat 28 Aalat
Tel. 053/21.23.22
Huwelijkslijsten Porselein geschenken
Meubelen en decoratie
Sinds de verhuis van het toenmalige St. Elisabethziekenhuis in 1989 naar de nieuwbouw van het Aalsterse
Stedelijke Ziekenhuis, treedt de materniteitsafdeling ervan uit zijn voegen. Waar in '89 zo'n 612 bevallingen
werden genoteerd, kende het aantal bevallingen in deze half-open dienst een spektakulaire stijging. In het
werkingsjaar 1992 zullen dit er meer dan 1060 zijn. Dit betekent ten overstaan van 1989 een stijging met 73%.
De 'verwachtingen' die eerder in 1990 en 1991 werden aangewakkerd in de materniteitsafdeling van het ASZ
door de vaststelling van een steeds stijgend aantal bevallingen, werden ingewilligd. Op 8 december 11. werd
het 1.000e kindje van dit jaar geboren.
Een ietwat laat Sinterklaasgeschenk zowel voor de ouders Eric Volckaert en Christine Caroes uit de
Eichemstraat 117 te Appelterre-Eichem, als voor het bijna 3 jaar geopend nieuw ziekenhuis.
OCMW-voorzitter Eddy Dierickx, in het gezelschap van enkele personeelsleden en de huisarts Dr. Johan
Santens uit Ninove - die de bevalling leidde - had aldus alle redenen om de gelukkige ouders in naam van het
Bestuur en de Directie van het ASZ zijn felicitaties over te maken bij de geboorte van een 4,310 kg wegende
dochter Marieke over te maken en hen een passend geschenk te overhandigen.
PH
i Aalst. Marieke, het tweede kind van het gezin Eric Volckaert-Christine Caroes, werd als duizendste boreling voor
4 1992 in het ASZ geregistreerd. Huisdokter Santens en OCMW voorzitter Dierickx kwamen de gelukkige ouders
I feliciteren (a)
Op de vooravond van 1993, wan
neer iedereen de mond vol heeft
over het Verenigd Europa, wilden
de organisatoren van de toekenning
van de bronzen ajuin, een bijdrage
leveren tot het evalueren van de
echte Oilsjterse volksaard. Zoals
Aalst. Het echtpiar Callebaut-Vercruyssen mocht de prijs van Natuurvriend van het jaar 1992 toegekend door de een Jan Ghijsens, een Frans Wau-
Natuurvrienden Aalst in ont\>angst nemen (a)
ters en een Jan Louies het in hun
;9 Vorige vrijdag werd voor de derde keer de jaarlijkse prys van de Natuur-
iriend van het Jaar toegekend door ATB De Natuurvrienden afdeling
.Aalst. Het echtpaar Callebaut-Vercruyssen uit de Langstraat 131 te Aalst,
mocht uit de handen van bestuurslid schepen Roger D'Hondt, een ets in
ontvangst nemen van de kunstenaar Russell Scarpulla. Hiermee kregen zy
Een bijzondere erkenning voor de vrij ongewone bouwwijze waarop zy het
loor hen aangekochte spoorweghuis aan de Langestraat hadden ver-
mwd. Met het gebruik van rekuperatiemateriaal zoals leem, stro, na-
lurpleister, traskalk en silicaatsteen boorden zy het maximum van
cologisch voordeel aan.
3 Jet bestuur van ATB de Natuur
vrienden afdeling Aalst, kent elk
aar een prijs toe aan personen en/
if verenigingen die in het voorbije
aar een wezenlijke bijdrage heb-
>en geleverd tot een algemeen mi-
ieubewijstzijn in Aalst.
/oor 1992 werden zes kandidaten
jenomineerd:
Siegfried Van Nuffel (Raldes):
oor de jarenlange konsekwente
nzet voor het milieu
Werkgroep Stadsherwaarde-
ing: voor het berekend weerwerk
tij de vele Aalsterse bouwprojek-
en, die op til zijn.
Werkgroep Bomen en Park:
oor de jarenlange stille inzet voor
:adspark en Osbroek.
de echtparen Arijs Georges en
leckhaut Frans uit Erembode-
:m: voor 10 jaar wekelijkse wan-
leling van 25 km met aandacht
or natuur en milieu
het Wijkkomitee Langzaam
'erkeer Rozendreef: voor het
anbrekend werk inzake ver-
leersveiligheid te Aalst en het
laarbij scheppende klimaat inzake
lilieubewustzijn.
het echtpaar Callebaut-Ver-
iyssen.
Uit meerdere kandidaturen die
door de bestuursleden en door
rerenigingen en personen zelfwer-
Dpden voorgedragen is het echtpaar
Callebaut-Vercruyssen verkozen
'Natuurvriend van het Jaar'
t de periode 1992.
'it zijn de eigenaars van het uit
||1879 daterende spoorweghuis, gc-
:gen Langestraat 131 te Aalst,
'it spoorweghuis, met Schelde-
leen gebouwd, is gelegen langs de
(Leirekensroute, en verkrotte vol-
:dig onder het beheer van de stad.
huidige eigenaars kochten het
s in 1991 en bewaarden het oor-
ironkelijke historische gebouw,
iwel qua struktuur als uitzicht,
tegen het advies van de architekt
in.
Voor de noodzakelijke vergroting
hergebruikten ze vele oude mate
rialen van het huis of stal zelf, of
van andere verkrotte en afgebro
ken huizen.
De natuurvriendelijke bouwwijze
is vrij uniek en uiterst moedig. Met
het gebruik van rekuperatiemate
riaal zoals leem, stro,-natuurplei-
ster, traskalk en silicaatsteen boor
de men het maksimum aan ekolo-
gisch voordeel aan. Al deze mate
rialen zijn afbreekbaar zodat het
toekomstig afvalprobleem wordt
vermeden.
Bij de verwarming van de woning
werd gekozen voor een tegelka
chel, met hout gestookt, en bijver
warming op aardgas. Maar vooral
de weinige mogelijkheden van pas
sieve zonne-energie werd door de
vorm van het huis aan te passen,
gevoelig verbeterd.
Zonnekollektoren zorgen voor
warm water, het regenwater wordt
verzameld en een eigen waterzui
vering is gepland.
«Met de keuze van dit projekt als
'Natuurvriend van het Jaar', werd
dit jaar inderdaad gekozen voor de
kleinschaligheid.
Doch, we zijn overuigd dat dit ge
bouw 'de nieuwe bareel' wordt
langs de waardevolle Leirekens-
route, waarbij alle 'passanten' kun
nen zien: dit huis is een prachtig
voorbeeld van anders bouwen: op
een natuurvriendelijke, maar toch
realistische manier en in het bereik
van iedereen» aldus voorzitter Hu-
go Van Den Bossche.
Tussen muren van stro en leem
Advokaat Joost Callebaut ver
klaarde op de prijsuitreiking blij te
zijn met de erkenning van zijn toe
gepast projekt. Hiermee zijn ook
een aantal vooroordelen die be
stonden bij familie, buurt en zelfs
architekt Daniël Reinvoet wegge
werkt.
«Hoe meer men er mee bezig is,
hoe minder extremist men zich
voelt en hoe meer men er van over
tuigd wordt, dat de zogezegde tra
ditionele bouwers extremisten
zijn» verklaarde Callebaut. Hij
verklaarde zich dan ook steeds be
reid uitleg te geven aan allen die
aan zijn opzet geïnteresseerd wa
ren.
Vorig jaar kocht Joost Callebaut
het bouwvallige stationshuisje aan
de Langestraat te Aalst, restau
reerde het en bouwde er zelfs een
vleugel bij.
Dit alles is op zich niet zo verwon
derlijk, maar de bouwheer koos
voor zijn uitbreiding een onge
woon bouwsysteem: tussen het
houten skelet dat een modern kon-
cept verraadde rezen muren op
van stro.
Op de bouwplaats waren de tradi
tionele paletten met bakstenen en
zakken cement vervangen door ba
len stro, een stapel recyclagehout
en een berg leem.
«Twaalf jaar geleden al raakte ik
gefascineerd door de leembouw.
Toen uitbreiding aan onze woning
zich opdrong, ging ik op zoek naar
een ecologische verantwoorde ma
nier van bouwen en kwam opnieuw
bij leem terecht» verklaart Calle
baut.
Het principe is een houten skelet
dat steunt op een gemetseld muur
tje. «Dat metselwerk is noodzake
lijk om vocht uit de leemmuren te
weken, legt Joost uit. «Een lemen
woning staat of valt door het vocht.
Het blijft bijzonder poreus. Bij
lange tijd afwezigheid en afsluiten
van de woning, ervaart men niet
dat de woning afgesloten is ge
weest. De muren blijven ademen
in alle richtingen». Tussen de dra
gende houten balken bracht de
bouwheer panelen aan die werden
volgestouwd met in leempap ge
drenkt stro. Als de panelen werden
weggenomen, stond de muur van
stro recht.
Het huis is de logische equivalent
van de levensopvatting van de
bouwheer. «Het is in deze tijd niet
Lees door blz. 4
boekwerken deden zo doet Polle
Keipernougel het alle dragen live.
Daar waar het in vele cafés in de
Aalsterse centrumstraten niet meer
mogelijk is met de klanten een echte
volkse dialoog te voeren, proberen
figuren als Polle deze Aalsterse tra
ditie hoog te houden.
Naast humor is een ongekunstelde
dienstvaardigheid een tweede volks
kenmerk. Polle Keipernougel heeft
Aalst draagt zyn karnavalblazoen nog steeds hoog in het vaandel. Heel wat
gelegenheden worden te baat genomen om de Aalsterse karnavalspirit tot
leven te laten komen. Oud-prinsen verenigen zich en brengen shows terwijl
andere spilfiguren b(j bijzondere gelegenheden op het voorplan worden
gebracht. Zo werd ook vorige vrijdag voor het eerst de onderscheiding van
de bronzen ajuin uitgereikt, waarmee men een kamavalfiguur of vereni
ging wil lauweren die bijzonder heeft bijgedragen tot het behoud van de
eigenheid van de Oilsjterse taal en het volks karakter. Paul De Wever alias
Polle Keipernougel is de eerste figuur die deze onderscheiding te beurt viel.
Zonder veel plichtplegingen maar
binnen het gemoedelijke kader van
café 't Brughuis op het Werfplein-
tje, werd vorige vrijdagavond Polle
Keipernougel en vrouw Janine in de
bloemetjes gezet. Zelf meer dan 20
jaar een volkscafé uitgebaat, is Pol
als gewone volksjongen - afkomstig
van de andere kant van de Dender -
steeds geliefd geweest in de buurt
waar hij woonde. Zonder pretentie,
steeds goed gemutst, ook als het
hem in het leven wat minder goed
ging, wist hij altijd weer opnieuw
zijn aanstekelijk optimisme door te
geven. Als echte 'ajuin' hield hij van
eenvoud en een lach en een traan.
In 1980 werd Polle prins karnaval.
Hij was toen de laatste prins die het
genoegen mocht smaken met een
bloemenfee aan zijn zijde te ver
schijnen. Hij slaagde er toen ook in
op zijn beurt prins van Oost-Vlaan-
deren te worden.
Reeds toen al wist hij zijn bijzonde
re Oilsjterse taalvaardigheid te de
monstreren. Wanneer hij in de ver
kiezing de opracht kreeg zijn tegen
kandidaat te verwijten en daarbij
zoveel mogelijk Oilsjterse woorden
na mekaar af te vuren en dit liefst zo
spiritueel mogelijk, was hij oneve-
naarbaar. 'We drougen giel Oilsjt
op ons hand' zong hij toen en dat
was ook zo. Hij maakte hierbij geen
gebruik van Amerikaanse glitter
shows maar bleef het op de gewone
volkse manier brengen. 'Liever een
Voil Jeannet dan een pluimen
hoed', was zijn leuze. Mensen pro
beren te helpen was voor Pol veel
belangrijker dan zelf op het voor
plan te treden.
steeds getracht woorden in daden
om te zetten. Hij zette zich steeds
belangloos in: als afgevaardigde van
de voetbalploeg van 't Brughuis in
het orkest Hand in Hand,enz.
Zelfs bij de uitreiking van de bron
zen ajuin, kwam de guitige spirit van
Polle weer boven en diepte hij uit
zijn binnenzak een pakje op, ontrol
de het en toonde de aanwezigen een
hele resem vacuümverpaktc
'frankskes', waarmee de organis
atoren 'uit hun kosten konden
komen'. 'Ge moet dat allemaal niet
voor niks doen' lachte hij en knip
oogde naar de cafébaas waarbij hij
teken deed de glazen nog eens te
vullen. Dat Polle steeds zo mager is
gebleven, blijft voor menig Ajuin
een eeuwig raadsel.
Aalst. Polle Keipernougel is de eerste in de Aalsterse kamavalgeschiedenis die
met de bronzen ajuin wordt gelauwerd a
