Speciale
editie
<0
KI
Vierduizend festivalgasten
Alle partijen in barensnood
Reeper scoort
30 jaar nieuws
uit de regio
Weekblad van Dender-
Dunne- en
Scheldestreek
Groot-Dendermonde ter stembus op 13 juni
De Voorpost -31.12.1992- 11
DONDERDAG 31 DECEMBER 1992
45e JAARGANG NR. 52 - 50 F
11 september 1971
Max Collie's laatste melancholi
sche tromboneklanken sterven
langzaam uit over het dampen
de festivalterrein. Een dikke
mist stijgt op uit de omliggende
meersen. De lichten worden ge
doofd. Honky-Tonk '71 is voor
bij. De laatblijvers zakken stil
aan af.
De organisatoren blijven achter
met de zorgen voor het terrein.
Dat moet de volgende dag op
nieuw kraaknet zijn voor de be
zoekersvan Vakantiepret. Maar
ook dat zal wel geen moeilijkhe
den scheppen.
Organisatie
De ganse dag hadden de Hon-
ky-Tonkmensen de duizenden
bezoekers naar, van en op het
terrein geloodst zonder noe
menswaardige moeilijkheden.
Zelden zag men op dergelijke
gelegenheden een zo vloeiende
organisatie. Hoe kon het ook
anders Een gans jaar voorbe
reiding was aan het festival
voorafgegaan. Meer dan hon
derddertig medewerkers hiel
den de boel vlot. Reeds in de
loop van de week vooraf werd
naarstig gewerkt aan het terrein.
De drie Van Peteghems, Luc
Mouton, Dirk Burssens, David
Van Damme en veel andere on-
baatzuchtigen, waaronder en
kele stadswerklui hadden zich
ingespannen om aan het terrein
dat uitzicht te geven dat die spe
ciale festivalsfeer moet schep
pen. Die sfeer was er, wees daar
van overtuigd. Vrijdagnacht
bleven nog enkele dapperen op
het terrein slapen om des te be
ter de volgende morgen op
nieuw met het werk te kunnen
beginnen. De heer De Smedt en
zijn vriend, wiens naam ons on
dertussen ontsnapt, zorgden
voor verlichting en voldoende
stroomtoevoer, terwijl de heer
Van Handenhove uit Aalst met
een fantastische geluidsorgani
satie iedereen verbaasde. De
klankzuiverheid was werkelijk
optimaal.
Even na de middag druppelden
de eerste festivalgangers door
de nauwe toegang. Er zijn ervan
allerlei pluimage propere en
vuile, jonge en oudere, klassieke
en frivole. Kontroleur Jean
Steeman heeft zijn eerste kop
zorgen. Hij zal er nog vele krij
gen gedurende de volgende
uren.
Om tien voor drie stapt burge
meester Bruynincx voorbij de
ingang, opgewacht door een
hostess. Hoewel de burgemees
ter het niet nodig vond dat hij
begeleid werd, mocht het lieve
kind toch even meestappen voor
haar moeite.
Stipt om drie uur opende de
burgemeester het festival met
een toespraak die eerder gevat
Tijdens de middag reeds heel wat volk. Het hoogtepunt werd bereikt rond 22.00
dan eloquent was. De burgerva
der besefte maar al te best dat
hij zich als typische vertegen
woordiger van het establish
ment op een zeer eigenaardige
plaats en in gelijkaardige positie
bevond.
Het huisorkest van Honky-
Tonk, The Jeggpap New-Or
leans Jazz Band opende het
twaalf uur durende jazzdebat.
Zij wisten onmiddellijk het en-
toesiasme van de aanwezigen te
wekken. Toen Ken Colyer als
gastvedette, de trompet van Jan
Heuvinck overnam steeg de
temperatuur nog met enkele
graden.
Ondertussen hadden Stefaan
Van Wezemael, Sylvia Spittaels,
André Oosterlinck en Hugo
Van Handenhove het aan de
beide ingangen zeer druk. Rond
vijf uur waren zowat alle vijf
tienhonderd zitplaatsen bezet.
De echte festivalisten hadden
zich dan reeds op hun dekentje
neergevleid en het overblijven
de grasveld was volzet. De zon
scheen melodieus en de kranen
bruisten dapper.
I mei 1971
Het is zoverMen heeft er jaren
over geschreven, gepraat en ge
redetwist. Zowel te Sint-Gillis
als te Appels braken de klassie
ke stormen in de glazen los en
gingen schreeuwerige stemmen
tegen de fusie de politieke lucht
in. De gemeentelijke hartstoch
ten laaiden hoog op en niet in
het minst bij de gemeentepoli-
tiekers, die hun mandaat en hun
postje in gevaar zagen. Men
hield gloedvolle pleidooien over
de gemeentelijke autonomie,
over de vader- en moedergrond,
waarop men geboren en ge
zoogd was. De politiekers
schreeuwden in stereo en teken
den in cinemascope en kleuren
de luxe de nefaste gevolgen voor
hun gemeente, wanneer zij door
slokop Dendermonde zouden
verzwolgen zijn. Zij draalden als
op hol geslagen stoomloco
motieven doorheen de straten
van de gemeente, en lieten hun
hart en gevoel de vrije teugel.
Het sentiment vierde hoogtij,
was schering en inslag. De ganse
boel werd op stelten gezet en te
wapen geroepen; de muziek
maatschappijen, de voetbal
ploegen. de sport- en jeugd- en
cultuurraden, de duivenbonden
en de pitjesbakverenigingen
gans het dorp, gans de gemeente
laaide van protest. Eensgezind
zoals nooit voordien trokken én
meerderheid en minderheid aan
het contra-fusiezeel. Alleen te
Dendermonde bleef het wind
stil. Het was immers meer dan
een publiek geheim dat de Den
derstede volledig achter het fu
siebeeld stond, omdat de stads
bestuurders nu eenmaal de me
ning toegedaan waren dat de sa
mensmelting met andere ge
meenten een conditio sine qua
non was om de stad in de moge
lijkheid te stellen de rol. die zij
nu in het gewestelijk leven
speelt, verder te zetten.
Een eerste afkoeling der verhit
te geesten gebeurde te Sint-Gil
lis. waar de KWB een informa
tievergadering belegd had,
waarop sprekers en woordvoer
ders der onderscheiden politie
ke partijen hun mening omtrent
de fusie uit de doeken deden.
Die informatievergadering
kwam echter een tikkeltje te
laatde eerste officiële door
sijpelingen aangaande de sa
mensmelting waren gebeurd.
En toen gebeurde het verwon
derlijke alle sprekers waren er
opeens ergens diep van over
tuigd dat Groot-Dendermonde
niet alleen noodzakelijk was
voor de stad zelf, doch dat de
gemeenten Appels en Sint-Gil
lis er uiteindelijk zelf gingen wel
bijvaren. Men ging zelfs verder
tijdens bewuste vergadering
werd de slogan «Wij gaan de
schulden van Dendermonde
niet betalen» door cijfertaal
ontzenuwd het bleek immers
dat Sint-Gillis financieel zeker
niet in een beter parket dan
Dendermonde zat.
Burgemeester Verhelst zwoer
op het einde van die vergadering
zijn eeuwige trouw aan de auto
nomie van zijn gemeente, terwijl
Burgemeester A. Cool van Ap
pels, zijn ontroering bijna niet
meer meester, hetzelfde deed.
De wagen rolde echter onver
stoorbaar verder en nu is het
zover. Op 13 juni gaan de inwo
ners van Appels. St.-Gillis en
Dendermonde hun nieuw stads
bestuur kiezen. Dat het in de
onderscheiden politieke partij
en ondertussen niet kalm bleef,
weet zelfs het kleinste kind.
Overal ontbrandde de strijd om
de macht. In de CVP liep het
niet van een leien dakje. Vooral
het geval «Verhaeghen» liet
hier zijn weerslag duchtig ge
voelen. Sint-Gillis was immers
in een ware politieke chaos her
schapen, en iedere nuchtere
geest heeft reeds lang gesnapt
dat dit geval ontegensprekelijk
zijn invloed op de verkiezingen
zou krijgen. Wie tussen de lij-
stenregels speurt vindt daarvan
wellicht meer dan voldoende
bewijzen. Uiteindelijk blijkt het
toch dat de CVP-lijst zo goed als
definitief in elkaar zit, alhoewel
wij nergens aan de huidige offi
cieuze samenstelling van de lijst
geraken.
Bij de BSP rook het op een be
paald ogenblik ook heel erg
naar brandluchtdaar was im
mers onenigheid gerezen tussen
de oudere en jongere genera
ties. Met de nodige partijtucht,
een begrip dat men bij de socia
listen lang niet als lucht mag be
schouwen, werd de smeulende
brand echter vlug geblust.
De PVV kende ook haar barens
weeën. Daar zat men immers
met een eigenaardige situatie
opgescheept. Door de politieke
troebelen in Sint-Gillis, was er
iemand van de PVV in die ge
meente in een schepenzetel ge
klauterd. Beeld je nu maar eens
in dat die man - op de lijst van
zijn partij uiteraard - op de eer
ste plaats voor de komende ver
kiezingen wou prijken. Dat zou
natuurlijk van geen leien dakje
lopen, oordeelde de Dender-
mondse PVV. Stond de Gillisse-
naar op de politieke ladder een
trappeke hoger dan zijn Den-
dermondse collega, dan heeft
dit gewichtje toch de balans
naar zijn zijde niet doen over
hellen, zodat F. Verberckmoes
wellicht als kopman van de PVV
op de officiële lijst zal prijken.
Er zijn uiteraard bij de VU ook
wel enkele strubbelingen ge
weest. Heel veel is daarvan ech
ter nietnaar buiten uitgelekt.
KAV Dendermonde - Deinze 2-0
25 december 1971
De wederoptredende Dender-
mondse doelman André Wal-
raeve heeft voor de sensatie i
zorgd in de kapitale wedstrijd
apt
uit. Gedragen door de wind
tegen Deinze. Óp de 33ste mi
nuut trapte hij ae bal zeer ver
kwam het leder tot voor het doel
van Blomme die het nog wel
even kon aanraken maar niet
beletten dat het in de winkel
haak van zijn doel verdween.
Het werd even stil in het Den-
dermondse stadion, daar heel
wat toeschouwers verre van ze
ker waren of dit doelpunt al dan
niet geldig was.
Ook scheidsrechter Cadron, die
reeds vroeger het noorden had
verloren aarzelde wel even na
dat hij nochtans reeds naar het
midden had gewezen. Hij ging
dan ook zijn lijnrechter raadple
gen en valideerde hierop het
doelpunt.
De wedstrijd op een zwaar veld
heeft doorlopend een woelig
verloop gekend. Reeds na twee
minuten zat het spel op de wa
gen. De doorgebroken Jan Van
der Wilt werd in de strafschop
zone neergehaald en gold het
hier een schoolvoorbeeld van
een strafschop, referée Cadron
gebaarde alsof er geen vuiltje
aan de lucht was. Dit bleek voor
de bezoekers het sein om er dan
maar met de grove borstel door
te gaan. Zij stapelden fouten op
vóór het oog van de weinig auto
ritaire scheidsrechter. Met recht
en reden werd gevreesd dat het
spelbeeld volledig zou ontaar
den. Toen na een kwartier spel
de hemelsuizen werden openge
zet en het kille water op de spe
lers neergutste, koelde zulks wel
enigszins de reeds fel opgehitste
gemoederen. Het spelpeil ging
even de hoogte in. Dendermon
de ging dan ook op de bezoeken
de verdediging drukken, maar
moest toch wachten tot de 35e
minuut om op voorsprong te ko
men.
«Chou» De Bleeckere, gekend
voor zijn kanonschoten, mocht
toen een vrijschop nemen even
buiten de strafschopzone en te
gen zijn loeier was doelman
Blomme niet bestand (1-0). Am
per vier minuten later werd het
ei zo na 2-0. De Lentdecker
kreeg een kans voor de voet
maar schoot op doelman Blom
me die in twee tijden het leder
onder kontrole kreeg. Onder
tussen was De Block gekwetst
geraakt aan de enkel en zou aan
de rust zijn plaats afstaan aan
Norbert Van den Dungen. Even
na de rust kregen we dan het
spektakulair doelpunt van An
dré Walraeve en zulks luidde
meteen ook een nieuwe woelige
periode in waarbij vooral de be
zoekende kapitein Martens en
de nummer «8» Van Lacke zich
gingen onderscheiden. Ook in
het Dendermondse kamp kwa
men een paar spelers dicht bij
het kookpunt.
Alles bleef evenwel beperkt tot
het op het boekje schrijven van
enkele spelers, zelfs bij grove
fouten als deze van kapitein
Martens op doelman Walraeve.
Het was werkelijk onbegrijpelijk
dat spelers als Martens en Van
Lacke niet naar de kleedkamers
werden gestuurd.
Het mag worden gezegd dat
KAV-Dendermonde op ver
diende wijze de wedstrijd won
- die gezien de sfeer en toestand
van het terrein geen hoge top
pen scheerde. De paars-blau-
wen hebben zich evenwel tot het
uiterste ingezet om de volle in
zet thuis te houden, iets waarin
ze dan ook zijn gelukt. De grote
figuur uit de wedstrijd werd De
Bleeckere, die naast zijn prach
tig doelpunt ook zeer ver
dienstelijk werk leverde in ver
dediging en ook meerdere ma
len gevaarlijk oprukte. De ver
dediging over haar geheel sloot
goed aan en in het middenveld
scheen vooral De Lentdecker
aan het terugkomen.
Vooraan bracht men er minder
van terecht. De vleugelspelers
geraakten zeer moeilijk uit de
knel - terwijl Marcel De Cock,
opnieuw van de partij, met een
extra bewaking werd bedacht.
De winst van Dendermonde en
het verlies van Eeklo en Loven-
degem heeft tot gevolg dat de
heenronde met drie punten
voorsprong wordt afgesloten.
De uitslag tegen Deinze be
haald moet nu ook het vertrou
wen in eigen kunnen derwijze
doen stijgen dat met volle moed
de tweede periode wordt aange
vat. Zondag krijgen we de ach
terstallige wedstrijd tegen
Olympia Gent.
