Speciale
editie
H
KI
GJ
Prins Filip studeerde
Nederlands op het College
te Dendermonde
V.V.V. De faluintjesstreek te
Meldert
Prettige
kennismaking
30 jaar nieuws
uit de regio
Weekblad van Deader-
Duraie- en
Scheldestreek
De Voorpost-31.12.1992- 13
DONDERDAG 31 DECEMBER 1992
45e JAARGANG NR. 52 - 50 F
28 juli 1973
3rins Filip, de dertienjarige
:oon van prins Albert en prinses
'aola, heeft gedurende de voor-
)ije veertien dagen, samen met
londerd en tien andere fransta-
ongens en meisjes uit het
3russelse een kursus Neder
lands in het H. Maagdcollege te
Dendermonde gevolgd.
Dergelijke kursussen worden
reeds enkele jaren tijdens de zo
mervakantie in het college inge
richt, doch het was de eerste
maal dat prins Filip te Dender
monde vertoefde, in een poging
om een stukje van de tweede
landstaal onder de knie te krij
gen. Pover schijnt de Neder
landse kennis van de prins ech
ter niet geweest te zijn - alle
normen in acht genomen uiter
aard - want hij werd tot het
tweede jaar toegelaten.
Incognito
Was de oorspronkelijke bedoe
ling het verblijPvan de prins te
Dendermonde geheim te hou
den, dan bleek die doelstelling
niet houdbaar. Er waren echter
voorzorgsmaatregelen geno
men om te verhindeen dat het
verblijf van de prins reeds voor
de aanvang van de kursus zou
bekend geraken. Zo vernamen
we ondermeer dat Filip op de
Voorlopige inschrijvingslijsten
onder een andere naam inge
schreven stond. Het incognito-
zijn werd echter volledig onge
daan gemaakt toen de prinsen
van Luik in hoogst eigen per
soon hun zoon maandag voor
acht dagen omstreeks het mid
daguur op het college kwamen
afleveren.
Toen wij de lange speurtocht
naar de prins begonnen - het
was op dat ogenblik rekreatie-
tijd - en via de zwemkom in een
van de sportzalen belandden,
stond Filip samen met enkele
vriendjes naar de volleybalspe
lers te kijken.
Had de fotograaf materiaal, dan
stond uw reporter nog altijd met
een wit velletje papier in han
den. Een vriendje van de prins
werd toen als bemiddelaar aan
gesteld. Prins Filip van België
had echter heel goed de lessen,
die mama hem wellicht gespeld
had onthouden. "Ik mag van
mama geen interviews toestaan
en er mogen geen foto's geno
men worden. Ik zal deze avond
naar huis telefoneren en wel
licht zal ik op het einde van de
kursus een verklaring over mijn
verblijf mogen afleggen en zul
len er foto's mogen gemaakt
worden". Het was de enige ver
klaring die hij wou afleggen en
daarvan week hij geen duim
breed af.
Een tweede reeks foto's kon vo
rige week zaterdag genomen
worden toen tijdens de namid
dag prins Albert en prinses Pao-
la, vergezeld van de moeder van
de prinses, hun zoon op het col
lege kwamen bezoeken.
Omstreeks kwart voor drie lie
pen de kursisten op de grote
speelplaats te voetballen. Tus
sen hen kuierde de h. Hendrik
De Smet. Plots kwam de jeugdi
ge prins naar hem gelopen.
"Mag ik bezoek van mijn ouders
ontvangen vroeg hij. Op het
bevestigend antwoord van de
heer De Smet, zei Filip "Mama
heeft getelefoneerd. Zij zal tus
sen drie en vier komen". Vanaf
dat ogenblik draafde de prins
voortdurend in de omgeving van
de h. De Smet rond. Een tiental
minuten later bemerkte de h.
De Smet de prinsen van Luik,
die tussen de zware stalen sta
ven van de collegepoort aan de
Noordlaan stonden te turen.
Deze poort was gesloten, Hen
drik De Smet haastte zich dan
ook om de poort te openen en
de hoge bezoekers via de niet
gebruikelijke ingang binnen te
laten. Nadat de prinsen van
Luik hun zoon begroet hadden
en zich de visu konden overtui
gen van zijn uitmuntende fysie
ke konditie, drukte prins Albert
4 augustus 1973
"Hoe is het mogelijk dat deze
brok oeroude folklore zolang in
de vergeethoek bleef Waarom
laat men de machines zomaar de
mens, maar ook de gebruiken
verdringen
Deze vragen lagen op de lippen
van vele honderden die het
oogstfeest hebben bijgewoond
op de hoeve Van Cauwelaert op
de Nievel te Meldert. Mensen
die vier jaar geleden de start
meemaakten en anderen die er
nu voor het eerst waren bleken
gewonnen voor de gedachte, om
het werk op het korenveld nog
eens te zien zoals in de goeie
ouwe tijd. Mensen van driemaal
twintig en meer herleefden in
hart en ziel bij het zien van het
zware labeur van man en gerei.
Geen gebrom van machines en
motoren die de kalme natuur
verscheurt, wel de spontane
volkse uiting van een tijd die
voor velen als verloren werd be
schouwd maar toch echt te rijk is
om er zo maar overheen te gaan.
Levende folklore
Samen met een hele rij burger
vaders kwamen honderden bij
een in de omgeving van hoeve
Van Cauwelaert te Meldert. Na
het rendez-vous te Moorsel
werd dit jaar opnieuw Meldert
uitgepikt als eerste gemeente in
de Faluintjesstreekvolgend
jaar zal wellicht Herdersem aan
de beurt komen. Het oogstfeest
werd naar de jaren 1900 overge
heveld en met levende figuran
ten kon men de gehele cyclus
volgen van het pikken tot het
bakken van ovenkoeken. Een
enorm korenveld lag te wachten
op de komst van een vijfentwin
tigtal pikkers.
Het pikken zelf betekende de
de wens uit het college te mogen
bezoeken. Ondertussen was ook
Superior J. De Decker aangeko
men en werd de rondgang door
heen de collegegebouwen be
gonnen.
Waarom
Waarom, zo vroegen wij aan de
kursusleider, werd het college
van Dendermonde voor derge
lijke kursus voor Franstalige
kinderen uitgekozen
Er is eerst en vooral het feit,
antwoordde hij, dat wij dergelij
ke kursussen in Vlaanderen wil
len laten doorgaan. Het schept
al een heel andere mentaliteit
bij de jongens en meisjes. Alleen
wellicht reeds het besef dat zij in
Vlaanderen verblijven stimu
leert hen altijd Nederlands te
spreken. Zoals U wellicht weet
wordt tijdens het verblijf geen
woord Frans gesproken. Dat
doel wordt althans beoogd.
Wat de selektie van de school
betreft, worden heel wat eisen
gesteld. Men moet honderd en
zoveel kursisten niet zo maar ge
woonweg gedurende veertien
dagen kunnen herbergen. De
jongens en meisjes die hier nu
zijn komen uit een milieu waar
er aan comfort geen gebrek is.
Zij spenderen veertien dagen
van hun vakantie om te stude
ren. U begrijpt dat het verblijf
dan ook uiterst aangenaam
moet zijn. Wel, het Heilige
Maagdcollege voldeed in zeer
ruime mate aan de gestelde ei
sen. Men heeft hier zeer degelij
ke slaapgelegenheid met private
kamers, de keukeninstallaties
en de selfservice zijn ultramo
dern opgevat en uitgerust. Er
zijn dan nog de beide sportzalen
en het eigen zwembad van het
college. Wij hoeven hier met on
ze meisjes en jongens niet bui
ten om hen ongeveer alles te
geven wat hun hartje lust.
Dat de grote akkomodaties van
het college ons bevallen bewijst
wel het feit dat wij hier jaarlijks
terugkeren.
Prins Filip met een van z'n vriendjes.
-deze streek in honderdvoudig
7 september 1973 facetten vertegenwoordigen.
inzet van het gebeuren met de
tweeënnegentigjarige Petrus
Cuyper en de negenenzeventig-
jarige Jozef De Kegel, eigenaar
van de hoeve, als oudste pik
kers. Ondertussen bonden de
vrouwen de pikkelingen samen
tot schoven, waarna bereidwilli
ge mannen de gebonden scho
ven te stuiken en te drogen zet
ten. De verloren gevallen aren
werden door gretige kinderhan
den gelezen, "zantenlezertjes".
Na een paar uur drukke bezig
heden op het korenveld werden
de aktiviteiten gestopt voor een
korte picknick waarbij een
scheut oud, bruin bier en boe
renbrood met smout zeker niet
ontbrak. Ondertussen werd de
kar ter plaatse volgeladen en
naar de hoeve gereden waar een
aantal lieden klaar stonden om
de stuik van de tas op te zetten.
Weekbladen zijn een traditie
Meer dan honderd jaar geleden
speelden zij ook in het Aalsterse
hun belangrijke rol. Zij zorgden
voor het goede en het slechte
weer, zij schreven een groot deel
van de lokale geschiedenis op
sociaal, kutureel en politiek
vlak. Zij hebben ervoor gezorgd
dat Aalst zijn typisch en boeiend
gelaat, zijn eigen ziel heeft be
waard. De moderne wereld
heeft het leven van talloze ste
den en gemeenten zoniet ge
schonden dan toch grijs en bijna
anoniem gemaakt. Met Aalst
was dat niet het geval.
Ondanks de modernizering en
de verniewing heeft de stad tus
sen de rivier en de snelweg, on
danks de zo belangrijke ekono-
mische expansie, de eigen aard
behouden. Aalst leeft, ook als
stad en als gemeenschap. Aalst
is het Aalst van altijd gebleven,
eerder luidruchtig dan inge
togen, eerder fel en gepassio
neerd dan flets en lauw. Aalst is
aktief, hardnekkig, trouw en le-
vensluchtig. Aalst kan lachen,
Aalst kan vechten en ruzie ma
ken, Aalst kan werken, Aalst
kan zich bezinnen en zowel kul-
tureel als sociaal verrijken. De
stad bruist van leven, ze is buiten
de enge grenzen gebroken naar
een steeds sterkere ekonomi-
sche opbloei, naar steeds meer
grootheid die gans Vlaanderen
tot ere strekt.
Weekbladen zijn een traditie
Wij zetten de traditie voort.
Het bloeiende bestaan van
Aalst verdient nog meer belang
stelling en illustratie dan voor
heen. Daarom menen wij dat dit
weekblad hier een taak heeft.
Opgesteld door mensen van
Aalst, door mensen die dag in
dag uit het leven van de stad
meemaken, die open staan voor
alle diskussies en problemen,
zal ons weekblad vrij en onaf
hankelijk, los van elke partij,
met eerbied voor elke strekking
en filosofie, iedere week de echo
zijn van het leven, de wensen en
de betrachtingen van allen die
Wij komen niet voor of tegen
een bepaald iemand, wij zijn
eerlijk de vriend van allen, zon
der daarbij onze journalistieke
vrijheid en objektiviteit prijs te
geven.
Wij hadden de burgemeester
van de stad om een interview
gevraagd voor dit eerste num
mer. Het was voor ons een aan
gename plicht van hoffelijkheid
tegenover de eerste burger van
de stad en tegenover de stad
zelf. De burgemeester was van
Oordeel dat hij dergelijk inter
view in een eerste nummer niet
kon toestaan. Omdat hij nie
mand pijn wilde doen. Derhalve
stellen wij onszelf voor om al de
lezers de kans te geven ons van
bij de aanvang grondig te leren
kennen.
Daarom wordt dit weekblad ge
durende drie weken gratis bij
alle inwoners van de stad aan
huis besteld. Wij houden nie
mand voor het lapje, wij verko
pen geen katten in zakken, wij
tonen hoe we zijn en wat we
willen brengen.
Het is ons een grote eer, precies
bij de start van het Dirk Mar-
tensjaar, op de markt te komen
in het land van de "zwarte man"
die zoveel heeft gedaan en nog
betekent voor de boekdruk
kunst. Wij zullen met eerbied en
genegenheid zijn spoor volgen,
zijn idealen van vrijheid ten
dienste van kuituur en gemeen
schap aan de moderne noden en
tijden aanpassen, in de overtui
ging dat een gemeenschap als
Aalst in deze tijd van decentrali-
zatie steeds meer interesse
waardig is. Iedereen en alles kan
bij ons aan bod komen zowel
de politiek als het sociale en de
sport, zonder de humor te ver
geten, want Aalst blijft ondanks
de moderne lasten, bij uitstek de
stad van de spotvogels die zelfs
met zichzelf kunnen lachen, om
dat zij in de grond de mildheid
hebben van een zeer groot hart.
Liever lezeres, waarde lezer, het
is ons werkelijk zeer aangenaam
met u allen te mogen kennis ma
ken.
co
