Speciale
editie
Durmebrug openeindelijk
degelijke verbinding tussen
Land van Waas en het Dendermondse
Eendracht Aalst
terug tot de
werkelijkheid
106-jarige Lebbekenaar
Clement De Vos
oudste inwoner van het land
30 jaar nieuws
uit de regio
Weekblad van Dender-
Dunne- en
Scheldestreek
Oordegemse postbode
wint rekord-bedrag
20 - 3112.1992 - De Voorpost
O
00
O)
De Voorpost
DONDERDAG 31 DECEMBER 1992 45e JAARGANG NR. 52 - 50 F
20 juni 1980
De nieuwe brug teil twee rijvakken, plaats voorfiesters en een beveiligd voetpad.
Op donderdag 19 mei om 14u.22
precies werd de nieuwe vaste
brug over de Durme te Hamme
officieel in beide richtingen
opengesteld.
Hiermee komt een einde aan
het dagelijkse probleem in
Hamme het vele verkeer langs
de Rijksweg 60 dat totnogtoe
dwars door Hamme liep. Vanaf
nu kan het doorgaand verkeer
uit de richting Dendermonde de
Rijksweg 60 door het Hamse in
dustriepark nemen om zo aan
het slachthuis te Elversele uit te
komen. Op deze weg zijn drie
verkeerslichten geplaatst. Met
de openstelling van de nieuwe
brug behoort ook het wachten
aan de éénvaks-brug over de
Durme (de «Mira Brug») tot het
verleden. Het werd geen groots
vertoon bij de openstelling van
de brug.
De openstelling van de brug zelf
verliep* heel gewoon door het
«openrijden» van de nieuwe
brug. Nadat een stoet wagens,
de politiek op kop en gevolgd
door mensen van het gemeente
bestuur en het ministerie van
Het lange wachten behoort voorgoed tot het verleden.
25 januari 1980
3 oktober 1980
Na een euforie die drie weken
duurde is Eendracht Aalst ten
overstaan van ruim zevendui
zend kijkers en de ministeriële
belangstelling van Mare Galle
en Guy Mathot, tot de werke
lijkheid teruggeroepen. Spion
nen dieSeraingde laatste weken
hadden gevolgd brachten een
uitstekend rapport mede over
de leerlingen van trainer Yves
Barré. Ze hadden de zaken zeer
goed bekeken. De Walen pre
senteerden in het Pierre Corne-
lisstadion een zeer beweeglijk
voetbal, verstonden de kunst om
snel van verdediging naar aan
val over te schakelen en demon
streerden een zuiver passenspel
waarop de Aalsterse akteurs,
gedurende de eerste helft al
thans, slechts als toeschouwers
konden fungeren. Kortom, er
was duidelijk meer talent in de
Waalse formatie dan in het Aal
sterse team dat oneindig veel
tijd nodig had om de Waalse
defensie te gaan aftasten.
Gelukkig bleven de bezoekers in
die eerste periode onmondig.
De artillerie werd regelmatig
opgepoetst maar de kanonnier
die de lont moest doen ont
branden, verscheen telkens een
tikkeltje te laat om doelman
Trappeniers voor zware proble
men te plaatsen.
Toen onmiddellijk na de rust
Seraing op voorsprong kwam
- na het Peruviaans nummertje
Rojas-Oblitas - kreeg de wed
strijd een meer geanimeerde
aanblik. Vooral nadat Seraing
na een uur wat stoom was gaan
aflaten, begon Eendracht zich
sterker in het debat te mengen.
De Aalsterse aanvallers kwa-
men echter voor een gegroe
peerde verdediging te staan, zo
dat alleen een paar schoten van-
op afstand doelman Horvath tot
stijlvolle parades noopten.
De bezoekers kwamen ei zo na
?an een tweede doelpunt toen
een tiental minuten van het
eindsignaal libero De Sanghere
- zeker geen slechte wedstrijd -
op een onortodokse manier de
bal behandelde en doelman
Trappeniers tot een uitzonder
lijke refleks noopte om het Aal-
sters verlies niet sterker uit te
drukken.
Oordegem 21 januari 18 u.
Langs de Grote Steenweg te
Oordegem, doet het naar buiten
vallende lichtschijnsel en het tot
op de straat hoorbare feesttu-
mult van huis nr. 66 je al dadelijk
vermoeden dat zich hier on
voorspelbare taferelen afspe
len.Inderdaad, wanneer je het
van herberg tot woonkamer om
gevormde vertrek binnentreedt,
wordt je al gauw overvallen door
een laaghangende rooknevel,
rondslingerende drankflessen,
verblindende flashes, en vooral
eindeloos gelukkige mensen
met tranerige en van doorstane
emoties opgezwollen oogleden.
Elke aanwezige, op de reporters
na, lijkt wel te zullen delen in het
fabelachtige bedrag van 35 mil
joen, want de één glundert al
niet minder dan de andere.
Toch kost het wéinig moeite om
er José Lekime, deze week enig
Lotto-winnaar met zes juist aan
gekruiste cijfers, uit te hengelen.
1 augustus 1980
Imbert miste de kracht om langs de flanken de Seraing-defensie te ontmante
len.
In Wilderen, een deelgemeente
van Sint-Truiden, overleed vori
ge week de 107-jarige Jcfke Hin-
nisdaels 24 juni 1873). Met
een promoveert de Lebbeke
naar Clement De Vos, geboren
te Lebbeke op 18 februari 1874,
tot oudste inwoner van het land.
Clement werd geboren op de
hoek van de Lange Minnestraat
en de Brusselsesteenweg, plaats
waar hij ook nu nog zijn dagen
slijt. Van zijn zevende tot zijn
dertiende jaar liep hij school.
Hij had nog één zus en drie
broers. Aan trouwen is Clement
nooit toe geweest, ik was in mijn
tijd teveel met de harmonie be
zig, verklapte hij ons, i.p.v. op
vrijerspad te trekken. En klikte
het dan met een of ander meisje,
dan was ze het vlug beu als
muurbloempje behandeld te
worden. Want de harmonie was
mijn lang leven. Bugel-solo
speelde ik toen.
Overdag was Clement aktief op
de boerderij.
Clement was niet alleen instru
mentaal een bolleboos, want
ook vokaal kon hij een en ander
«uit zijn mouw schudden». Zo
was hij acht jaar lang kerkzanger
in de O.L.Vrouwkerk en later
zong hij met even grote overtui
ging in de H. Kruiskerk.
Tot ik gezond blijf...
Vorige maandagavond gingen
we Clement, nu de oudste bur
ger van dit land van ons, opzoe
ken. Hij was trouwens al op de
hoogte van het overlijden van de
107-jarige Sint-Truidenaar.
- Ja, hij is dood, hé. Nu ben ik
de oudste inwoner van België.
Hij zegt dat eerder gelaten.
Zonder enige emotie.
Hoe voel je je nu, Clement
- Bah, redelijk goed jong. Ik
ben niet ziek. Kan eten en drin
ken. Het smaakt me allemaal.
Maar ik ben toch zo moeilijk te
been...
Of ik de warmte goed verdraag
Die doet me deugd. Kijk - en hij
wrijft op zijn onwillige benen
- nu is net niet koud hé, maar
toch kan ik dat been niet warm
krijgen. Wanneer het regenach
tig weer is, is het nog slechter.
Hoe passeer je je dagen, Cle
ment
- Ik doe 'k ik niemendal, hé
jong. Wel eten en drinken. In
mijn zetel zitten. En slapen. Om
half tien sta ik op en om half tien
ga ik naar bed. Het wijzerke
rond.
In de gazet kan ik alleen nog de
grote letters lezen. En 's zon
dagsmorgens zet ik de radio aan
om naar de hoogmis te luiste
ren.
Schrijven kan ik ook niet meer.
Alles schudt en beeft. Ik kan
mijn pen of mijn potlood niet
meer «besturen». Zo «giechtig»
zijn, hé jong. En ik die «van ze
leven» zo goed kon schrijven...
Hoeveel jaar ga je er nog bijlap
pen, Clement
- Awel, eerlijk gezegd, ik zou
toch nog graag een paar jaartjes
leven. Zolang ik natuurlijk ge
zond blijf. Want als ge dag en
nacht in bed moet liggen, dan is
alle plezier er ook af. Wat zijt ge
dan nog, jong
In de grond ben ik nu ook al niet
veel meer. Buiten kan ik niet
meer lopen. Mijn been. Naar de
mensen toe kan ik ook al niet
meer. Wat zijt ge dan nog
Je geeft toch de indruk in die
toestand te berusten Kontent
te zijn
- Ik moet «ekik» wel, hé jong.
Ik kan niet anders...
Openbare Werken over de brug
reden kon en moest iedereen
die de Durme wou oversteken
de brug over. Van politieke
personaliteiten was, op burge
meester Baert na, geen sprake.
Wél waren de heer De Smitter,
kabinetsattaché van de minister
van Openbare Werken en in
genieur Keymeulen van de
dienst Bruggen en Wegen aan
wezig, evenals de heer Longival,
districtschef van Bruggen en
Wegen en een aantal naaste me
dewerkers van dezelfde dienst.
Deze zevenentwintigjarige
postbode, van Oordegemse
komaf maar woonachtig te
Sint-Amandsberg, heeft
begrijpelijkerwijs nog niet de
tijd gevonden om zijn beroeps-
kiedij te ruilen voor zijn burger
pak, want hij heeft inderdaad
vandaag nog de post bedeeld.
José en zijn echtgenote, Gra-
ciëlle worden druk omringd
door diep ontroerde familiele
den en kennissen.
