Speciale
editie
Bekeuring wegens overdreven traagheid
Heibel in
de Arendschool
te Aalst
Mijn naam is Mertens
en ik ben lid van de
Lebbeekse harmonie St. Cecilia
30 jaar nieuws
uit de regio
'Weekblad van. Dender-
Dunn e- en
Scheldestreek
24 - 31.12.1992 - De Voorpost
00
O)
De Voorpost
DONDERDAG 31 DECEMBER 1992
45e JAARGANG NR. 52 - 50 F
24 augustus 1984
Een eigenaardig tafereel zagen
we vorige zaterdag in de nieuwe-
lingenkoers te Buggenhout
een agent slingerde acht renners
op de bon omdat ze geen gehoor
gegeven hadden aan zijn bevel
om te stoppen.
Wij gingen even horen bij
BWB-afgevaardigde pater De
Meyer hoe de vork nu eigenlijk
in de steel zat.
De Meyer«Wel, er waren
8 ronden af te leggen door de
15 nieuwelingen. Halfweg de
wedstrijd waren 6 renners voor
aan en de rest volgde op een
redelijk grote afstand. Eén gaf
er op, en toen de achterstand
van de 8 achtervolgers van de 5e
naar de 6e ronde drastisch be
gon te stijgen, gaf ik opdracht
aan de reporter om door de mi-
kro de renners te verwittigen dat
ze nog één ronde moesten rijden
en dan spurten voor de
7e plaats.
Net op het ogenblik dat de
boodschap door de mikro ging,
dus bij het einde van de zesde
ronde, gaf de dienstdoende
agent de renners het bevel om te
stoppen. Ik riep hen echter om
door te rijden, en dat deden de
jongens, want een 7e plaats is
toch nog altijd wat waard.
Tot mijn grote verbazing zie ik
dat die agent hen alle acht op
schrijft, wegens het negeren van
zijn bevel. Maar dfe jongens de
den wat ze moesten doen. Als
BWB-afgevaardigde weet ik
toch wel wat ik te doen heb
Maar nee, ze zullen betalen, zei
de man. Maar wij zijn toch geen
delegees voor niets
Om ook de andere klok eens te
horen luiden, belden wij naar
het politiebureau van Buggen
hout, en daar gaf de betreffende
agent zijn versie van de feiten
«Na de vijfde ronde hadden de
achtervolgers al een achter-
De verbolgen agent met de pen in de aanslag, kijkt aandachtig naar liet
rugnummer van de jonge overtreder.
stand van drieëneenhalve mi
nuut, en toen heb ik hen duide
lijk verwittigd dat als de afstand
zo bleef, ze dan van de fiets
moesten. U mag niet vergeten
dat de weg van Buggenhout naar
Opstal slechts vijf meter breed
is, en er wordt intensief gebruik
van gemaakt. Bovendien zijn er
vlakbij twee gevaarlijke kruis
punten, en het drukke verkeer
kan niet zonder reden blijven
wachten. Er zijn trouwens in
Buggenhout alleen al in de
maand augustus 18 wielerwed
strijden, en in de Krabstraat
- dit is het punt waar de renners
opgeschreven werden - zijn er
dit jaar al 9 voorbijgekomen. Al
deze redenen plus het feit dat de
achtervolgers op een ronde van
zowat elf minuten nog twee mi
nuten ekstra verloren hadden
- de achterstand was nu al meer
dan vijf minuten, er werd dus
niet meer echt gereden -, dat
alles deed me besluiten om hen
uit de wedstrijd te nemen. Bij
het begin van de zesde ronde
maande ik hen aan om te stop
pen, en het zag er naar uit dat ze
dat zouden doen, zoals junioren
en amateurs dat allemaal doen
zonder problemen. Maar schets
mijn verbazing als ik zie dat de
BWB-afgevaardigde hen toe
roept om nog een ronde verder
te rijdenOok de reporter
roept dat door de mikro, en ik
stond daar dus mooi voor schut.
De nieuwelingen, onervaren als
ze zijn, luisterden natuurlijk
naar de BWB-delegee, en ze
duwden op de trappers.
Toen dhr. De Meyer mij toeriep
dat ik niet bevoegd was, heb ik
ook de puntjes op de i gezet, en
bij de 7e ronde heb ik nen alle
maal een bekeuring gegeven. Zij
waren de personen die mijn be
vel negeerden, ook al zijn ze
misleid door hun eigen afge
vaardigde, die de reglementen
niet kent.
De BWB is een privé-organisa-
tie, met eigen voorschriften, die
echter steeds ondergeschikt blij
ven aan het algemeen verkeers
reglement. Ook is het de taak
van de dienstdoende agent om
te oordelen over zo'n situaties,
en een bevel doen negeren van
een agent in funktie behoort ze
ker niet tot de bevoegdheid van
een koersafgevaardigde. Alles
staat trouwens uitgelegd in het
KB van begin dit jaar. In essen
tie moeten de wielrenners de ge
wone verkeersreglementen in
acht nemen, en dat betekent
theoretisch zelfs dat ze uiterst
5 oktober 1984
26 mei 1984
In een tijd dat 'kroostrijke' ge
zinnen tot kwasi-rariteiten ge
worden zijn -onze doorsnee ge
zinnetjes halen al een paar de
cennia lang niet meer dan twee
nakomelingen- een heus muzi
kaal ensemble vormen dat be
staat uit niet minder dan twee
ëntwintig rechtstreekse afstam
melingen, vormt misschien geen
unicum in dit land, maar wie
afweet van nog zo'n omvangrijk
familie-ensemble, mag de arm
opsteken.
In Lebbeke is dergelijk uitge
breide 'von Trap' familie noch
tans aktief.
Weliswaar zijn diverse loten van
de stam uitgezwermd naar an
deren gemeenten, maar de
'Mertens-groep' telt inderdaad
tweeëntwintig muzikanten die
elkaar met broer, of neef of
nicht aanspreken.
Biezonder is bovendien dat al
len deel uitmaken van de Ko
ninklijke Harmonie Sint-Ceci-
lia, zij er dus de meer dan stevige
ruggegraat van vormen.
De oorsprong van de muzikale
dynastie Mertens situeert zich
bij grootvafder Jan Mertens,
hoewel de familie die stamt uit
het Brabantse Grimbergen en
op het eind van de 18de eeuw
Buggenhoutwaarts emigreerde,
flink wat onderwijzers, herberg
iers en...dirigenten voorkwa
men.
Grootvader Jan -onze gespreks
partners zijn Pierre, Stefaan en
moeder Mertens- die deel uit
maakte van het bestuur van de
Koninklijke Harmonie Sint-Ce-
cilia, beloofde kleinzoon Ro
bert, de oudste uit het gezin van
Carolus Mertens en Adriana
Moonen, een saxofoon wanneer
deze bij de harmonie zou aan
sluiten. Robert zette de stap,
grootvader hield woord en het
eerste lid van de Mertensstam
ging de muzikale toer op en
stapte de harmonie binnen.
Achiel, de tweede in rij, zette
trouwens kwasie gelijktijdig met
broer robert zijn muzikale kar-
riere in.
Er zouden er trouwensn og vol
gen. De familie Mertens-Moo-
nen werd immers gezegend met
niet minder dan twaalf kinde
ren; twee ervan overleden op
zeer jonge leeftijd. De zeven
broers zouden allen de muzikale
toer opgaan. Momenteel is hun
aantal echter herleid tot vijf: een
van de broers heeft zijn instru
ment al jaren geleden aan de
wilgen gehangen en vorig jaar
overleed Robert, de oudste.
Zorgden Robert, Leon en Pier
re al voor een flinke muzikale
achterban, dan dragen ook hun
zussen Anna-Louise en Maria
hun steentje bij: zij vaardigden
elk een zoon af in de muzikale
familie, de kinderen van Julien
en Stefaan zijn nog te jong om al
aan muziek te doen, maar wed
den dat ze over een paar jaartjes
ook de stap zetten?
Het Mertens familie-ensemble
bestaat uit Robert Mertens(on-
dertussen overleden) en de kin
deren Mare (trompet). Herman
(trombone), Raf (klarinet), Mi
chael (klarinet), Mario (hoorn),
Myriam (klarinet), Lieve (klari
net), Nancy (hoorn) en Jan (bu
gel). Achiel Mertens (trombo
ne, speelt momenteel echter tu
ba); Leon Mertens (klarinet) en
de kinderen Leen (klarinet) en
Greet (dwarsfluit); Pierre Mer
tens (bariton) en de kinderen
(Kris (trombone maar speelt
momenteel bas-tuba), Veerle
(dwarsfluit), Lode (bugel en
piano) en Johan (klarinet) en
verder Julien Mertens (klari
net), Stefaan Mertens (slag
werk), Walter Meskens (slag
werk en zoon van Anna-Louisa
Mertens) en Bruno Van Praet
(trompet en zoon van Maria
Mertens).
De lagere afdeling van de rijks
school in de Binnenstraat heeft
ook kleuterafdelineen buitens
huis. Zo bijvoorbeeld aan de A1-
fligemdreef en aan de Hop
straat. Aan de Hopstraat kwam
het tot heibel in verband met
wijzigingen in het personeelsbe-
Het is inderdaad zo dat alle leer
lingen van één school, wijkscho-
len incluis, worden samengeteld
en dat naargelang van dat aantal
lespakketten er ambten worden
toegestaan. Het kan dus makke
lijk dat in een afdeling waar wél
voldoende leerlingen zijn een
leerkracht moet verdwijnen om
dat ze toevallig minst anciënni
teit heeft. Zo zegt het statuut.
Dan komen er overplaatsingen
en als ook de reaffektatie er bij
komt kijken wordt het een wes
pennest dat de ouders boven
hun petje gaat. Moeders zien
trouwens het belang van hun
kind en dat is begrijpelijk. Aan
allerlei administratieve regle
menteringen hebben ze geen
boodschap. Wel aan het eventu
eel kunnen behouden van een
bepaalde leerkracht die volledi
ge voldoening geeft.
Of het verschil van standpunt
de wet en niets anders dan de
wet, of inzicht in menselijke be
trekkingen en zin voor realiteit.
Zo moesten we het deze week
meemaken dat 39 ouders met
hun kinderen in de kleuterafde
ling in de Binnenstraat in de
rijksschool wel in de school wa
ren op 1 oktober doch na een
paar uur protest hun kinderen
terug meenamen naar huis zo
lang hun kleuterleidster, Mu-
rielïe Buytaert, in wie ze blijk
baar alle vertrouwen hebben,
niet definitief bij hun kinderen
mag blijven en niet tot over
plaatsing gedwongen wordt.
Naar ze ons zegden, en het leek
ons menens, dat wist Bredero
reeds, alles kan verkeren, wil
den ze elke dag naar de school
komen met hun kleuter(s), doch
ze terug meenemen naar huis als
ze geen voldoening krijgen.
Kleuters zijn niet leerplichtig en
de ouders kunnen zulks dus
rechts van de weg moeten rij
den. Wel moeten ze niet op het
fietspad, en mogen ze naast el
kaar fietsen, maar daarmee is
ook alles gezegd.
Het is spijtig voor die jongens,
maar zij zijn het slachtoffer van
de onwetendheid van de wed
strijdleiders.»
Dit wordt een test-case voor de
wielersport. Of de acht nieuwe
lingen nu gestraft gaan worden
- lijfstraffen bestaan gelukkig al
lang niet meer in België of wat
er ook van gaat worden, wij
wachten af. En wat met de
BWB-afgevaardigde Is hij bui
ten zijn funktie gegaan, of had
hij gelijk Dit krijgt in ieder
geval nog een staartje.
doen. Veranderen van school na
1 oktober is al iets moeilijker.
Verbolgen waren de moeders
vooral wegens het feit dat ze pas
op vrijdagnamiddag, zijnde de
laatste schooldag van septem
ber- iedereen zal nu stilaan wel
gaan weten dat het aantal leer
lingen dat voor het hele school
jaar geldt dat van 1 oktober is -
ervan op de hoogte werden ge
bracht dat Munelle Buytaert,
met 14 jaar dienst, overge
plaatst ging worden.
Op de Affligemdrecf zouden er
te weinig leerlingen zijn en moet
eën leerkracht de plaats ruimen.
In de Binnenstraat heeft men in
die leerkracht weinig zin. Niet
tegen haar persoon. Wel wil
men er Murielle behouden.
In de school aan de Hopstraat
waar Patricia Baeyens het nu als
BTK-kracht voorlopig alleen
runt, moest Jeanne Roelandt de
plaats ruimen, verschenen er
borden, uiteraard vlug wegge
nomen, met «Laat Jeanne en
Patty blijven want anders gaan
de ouders kijven». Ook «We wil
len onze leerkrachten niet ver
liezen, anders gaan we een an
dere school kiezen».
Ondertussen zou ook minister
Coens reeds gekontakteerd zijn.
Een ingewikkelde historie waar
van het einde nog niet in zicht is
als ik deze regels schrijf. Mis
schien reeds wel als U ze leest.
Hopelijk.
De kleuterleidster om wie het
allemaal gaat.
