Speciale
editie
30 jaar nieuws
uit de regio
Weekblad van Dender-
Durm e- en
Scheldestreek
De 'Tongenslijpers' van Denderbelle geschaakt
Mgr. Caudron
een Amerikaan uit Hofstade
Koortsachtige voorbereiding te St.-Gillis
voor de Bloemencorso
De sneeuwbal werd een lawine
Hoe «De Voorpost» ongewild de nationale pers
en radio aan het rollen bracht
r
Aanbesteding
der Oude Vest
goedgekeurd
2-31.12.1992-De Voorpost
N
(0
a
DONDERDAG 31 DECEMBER 1992
45e JAARGANG NR. 52 - 50 F
25 augustus 1962
De foto kwam in de bus!
De Tongenslijpers worden
verhuisd door een groep pallieters.
«We hebben de tongenslijpers
geschaakt» zo vertelde ons de
onbekende stem aan de andere
kant van de draad. «Het gebeur
de dinsdagavond even na het
vuurwerk en terwijl gans de Ka-
pellestraat kermis vierde».
Hiermede eindigde het relaas
van de onbekende. Er zal dan
niets anders op dan ons ter
plaatse te gaan overtuigen van
het gebeurde. De onbekende
had echter niet overdreven, de
zo bekende «Tongenslijpers»
waren verdwenen. In de Kapel-
lestraat geraakt men er niet over
uitgepraat, terwijl de verwonde
ring zeer groot is. Hoe kan men
nu deze beelden wegnemen
zonder te worden opgemerkt.
Temeer de Kapellestraat waarin
het hof der Tongenslijpers is ge
legen was dinsdag het midden-
Eunt van de kermis. Gans de dag
adden «De Lustige geburen»
voor de goede stemming ge
zorgd en in de voormiddag wer
den de Tongenslijpers ook met
een serenade bedacht door de
plaatselijke muziekvereniging.
Hoe het dan mogelijk is geweest
de beelden te schaken gaat de
verbeelding te boven. Op een
paar honderd meter van het hof
der Tongenslijpers stond im
mers de kermisfoor opgesteld
en de Kapellestraat was nooit
gans verlaten. Ook de eigenaar,
de h. Van Damme R. die thuis
moet zijn geweest, merkte niets
verdachts op. De schakers moe
ten wel heel fijn te werk zijn
gegaan. Wat nu de geschaakte
beelden betreft. Deze stellen
twee mannen voor die een oude
vrouw de tong slijpen op een
slijpsteen, dit tot schijnbaar ge
noegen van enkele omstaan-
ders. Met deze uitbeelding
toont men duidelijk aan hoe on
ze mensen vroeger stonden te
genover achterldap en kwaad
sprekerij, de bron van zoveel on
heil. De Denderbelse «Ton
genslijpers» werden reeds dik
wijls in de aktualiteit gebracht
door dag- en weekbladen en wie
met Pinksteren op bedevaart
gaat naar Denderbelle kan niet
terug zonder een bezoek te heb
ben gebracht aan de Tongen
slijpers. Wanneer we onze on
bekende berichtgever mogen
geloven werd de schaking enkel
en alleen gedaan om het immer
stille Denderbelle uit zijn slaap
wakker te schudden. Dender
belle is immers een stille lande
lijke gemeente waar zelden iets j
sensationeel gebeurt en noch-'
tans beschikt het over de moge
lijkheden om als toeristische ge
meente op de voorgrond te tre
den.
V.C.
Toen de 82-jarige Mgr. Caudron
bij de aanvang van de maand
augustus 11. klaarstond om terug
naar Oklahoma te vertrekken,
ontving hij via de luchtpost nog
3 brieven van zijn parochianen,
die hem vroegen toch terug te
willen komen «want we heb
ben U hier de laatste twee
maanden zo zeer gemist». Ja, zo
zijn de Amerikanen, steeds
dankbaar voor hem, die in
vreugde en smart aan hun zijde
heeft gestaan.
Dat de inwoners uit de stad
Henryetta zo zeer van hun her
der houden, is best te begrijpen,
want de goedhartige en steeds
lachende boerenzoon uit Hof-
stade, is reeds 50 jaar in hun
midden. Hij heeft hen onderwe
zen, en steeds met raad en daad
bijgestaan.
Vijfjaar onder de Indianen
Monseigneur Caudron, die op
12 november 1880 te Hofstade
werd geboren uit een grote en
geachte boerenfamilie, had van
jongsaf het inzicht om priester
te worden. Na de lagere school
studeerde hij als seminarist te
St.-Niklaas, en later te Leuven,
waar zijn professor, de latere
Exc. Coppieters, Bisschop van
Gent, hem steunde en meehielp
om zijn priesterroeping met veel
glans voort te zetten.
In 1907 werd Mgr. Caudron tot Mgr Caudron.
priester gewijd in het Ameri-
ollege te I
Zundert in Nederland, St.-Ni-
klaas, Blankenberge en Wom-
melgem in België worden mees
tal in één adem genoemd wan
neer men spreekt over
bloemencorso's. St.-Gillis-Den-
dermonde wordt hierbij dikwijls
en ten onrechte vergeten. Hier
loopt sinds 12 jaar een bloemen
corso, ter gelegenheid van de
septemberkermis, die zeker het
bezien waard is. Het blijkt even
wel dat vele mensen niet waar
deren wat er in hun onmiddellij
ke omgeving gebeurt en het als
minderwaardig beschouwen
daar waar ze op de vreemde
voor heel wat minder in vervoe
ring staan. Dit is een van de re
denen waarom de bloemencor
so van St.-Gillis niet de bekend
heid verwierf welke Gent en de
andere bloemencorsosteden ge
nieten. St.-Gillis mag inzake or-
ganizatie en bloemenpracht ze
ker konkurreren al dient gezegd
dat men alhier zich niet de luxe
permitteren kan van de groot
steden. Wat men op een ander
evenwel niet vindt en te St.-Gil
lis wèl zijn onversaagde wagen
makers, die belangloos weken
aan een stuk werken aan ont
werpen, konstruktie van wa
gens, enz. Mensen uit St.-Gillis
die de basisleggers zijn en blij
ven van de jaarlijkse corso. Hier
wordt geen vreemde inmenging
geduld en toch krijgen we ieder
jaar een verbetering en verfraai
ing, omdat St.-Gillis onder zijn
inwoners mensen telt die alles
veil hebben voor de corso die
stilaan een traditie is geworden
en ieder jaar de hoofdattraktie
vormt van het gebeuren op de
gemeente.
caans College te Leuven en toen
Mgr. Meersschaert, een Kort-
rijkzaan in Oklahoma, beroep
deed op vrijwilligers was de jon
ge Caudron onmiddellijk paraat
om de grote plas over te steken.
Hij belandde te Langston in Ca-
Iifornië in hetzelfde jaar van zijn
priesterwijding.
Hij verbleef er gedurende 5 jaar
onder de Indianen, die na enige
tijd zijn troetelkinderen waren
geworden. Hij leerde hen schrij
ven, lezen en gaf hen onderricht
in ziekenverzorging enz.
In die tijd, nu ongeveer 50 jaar
geleden, bezat de energieke
Hofstadenaar twee paarden en
een postkoets, waarmede hij
zijn enorm missieveld rond reed
van de ene naar de andere stam.
Mgr. Caudron vertelde ons dat
zijn paarden blindelings de weg
kenden, en beter dan hij zelf.
De dieren zochten instinctmatig
de doorwaadbare plaatsen op.
17 februari 1962
Toen we verleden week in ons
blad het bericht publiceerden
dat er bij het parket te Dender-
monde een onderzoek aanhan
gig was tegen sommige Luikse
spelers i.v.m. de incidenten op
Eendracht Aalst en dat derhalve
de kans bestond dat Stzani zou
vervolgd worden, hebben we
nooit kunnen vermoeden dat
deze berichtgeving, ongewild,
storm in een glas water zou ver
oorzaakt hebben.
Wat is er inderdaad gebeurd
«De Voorpost» meldde in alle
objectiviteit dat het parket deze
zaak onderzocht en de titel van
bewust artikel luidde dan ook
terecht «Stzanite Dender-
monde op het ongemakkelijk
bankje Het vraagteken is
een leesteken van groot belang.
Dit schijnt men soms wel eens te
vergeten. Want maandag jl.
werd ons bericht in sommige
Vlaamse dagbladen overgeno
men met weglating van bewust
vraagteken. Een bepaald blad
blokletterde noch min, noch
meer «Stzani, Semmeling en
Spronck voor de rechtbank ge
daagd».
Daar Standard in de aktualiteit
stond met haar verplaatsing
naar Glasgow, scheen dit reeds
vervormde bericht ook onze
Waalse landgenoten geweldig te
interesseren en reeds maandag
middag zou men tijdens de
nieuwsberichten van 13 uur op
Brussel-Frans, afkondigen dat
Stzani zou vervolgd worden
voorde rechtbank. Ondertussen
rinkelde de telefoon onafgebro
ken op het parket te Dender-
monde waar men van verschil
lende zijden lastig gevallen werd
met de vraag of net bericht wel
degelijk juist was. Zelfs Belga
Press en Standard Luik hingen
aan de lijn.
De klap op de vuurpijl kwam
van het Franstalige sportblad
«Les Sports». Daarin wist men
dinsdag al te vertellen dat Stza
ni, Semmeling en Spronck hun
dagvaarding om voor de recht
bank te verschijnen reeds ont
vangen hadden.
Men ziet dus wat er op 3 dagen
tijds nog van het oorspronkelijk
bericht overbleefnauwelijks
meer dan het geraamte
We vonden het interessant ge
noeg, onze lezers deze pittige
historie eens in detail te bren
gen. Omdat er veel gesproken
wordt over gebrek aan objectivi
teit en zucht naar sensatie in
sommige dagbladen, omdat
men dikwijls niet weet hoe een
«gerucht» een «bericht» wordt
en omdat we in huidig geval nu
toevallig zelf aan de bron waren
en derhalve best geplaatst, om
te zien hoe vlug de sneeuwbal
rolde en groeide tot een wange
drocht.
Pers is inlichting maar ook voor
lichting. En voorlichting dient
gebaseerd te zijn op objectieve
gegevens. We hebben ons voor
genomen nooit gewilde sensatie
te zoeken maar in de eerste
plaats te zorgen voor een zo vol
ledige - als gevarieerd mogelij
ke informatie.
Dit nieuwe Stzanigeval was wel
een duidelijk voorbeeld hoe ob
jectieve berichtgeving op een
paar dagen tijds herschapen
wordt in ongecontroleerde sen-
satielectuur.
«De Voorpost» kwam er even
onverwachts als ongewild, in het
brandpunt der belangstelling
door te staan.
In 1912 toen de pastoor van
Henryetta, van armoede naar de
kolenmijnen moest gaan arbei
den, werd aan E.H. Caudron ge
vraagd of hij die missiepost op
zich wilde nemen.
Hij aanvaarde onmiddellijk,
toch wel met een beetje wee
moed, want de Indianen uit Ca-
lifornië lagen hem nauw aan het j
hart.
Architect en metserdiener
Henryetta was werkelijk een
braakliggend terrein.
Er was geen kerk, geen school,
feen ziekenhuis.
Iet aantal katolieken was er
zeer miniem, het merendeel van
de inwoners kleefde de prote-
stantse godsdienst aan, verdeeld
in verschillende sekten. Vanaf
zijn aanstelling diende E.H. i
Caudron de handen uit de mou
wen te steken.
Bij het ter perse gaan, verne
men we dat de aanbesteding
der Oude Vest, die op 23 mei
ten stadhuize plaats had en
voor een bedrag van
3.025.644,78 F, toegekend
werd aan mevr. Yvonne De
Meester van St.-Gillis-Dender-
monde, thans officieel werd
goedgekeurd.
Men mag voorzien dat de be
trokken aannemer nog deze
week, opdracht zal krijgen om
met de werken te beginnen.
Daar na de opdrachtsdatum, de
aannemer nog 15 dagen tijd
heeft om te starten, mag voor
zien worden dat er toekomende
maand een drukke bedrijvig
heid zal heersen op «de plage
de Termonde» die echter wel
dra in een moderne wijk zal om
getoverd worden
De duur van deze werken is be
paald op 180 werkdagen, doch
de aannemer verzekerde ons
dat hij zich zou inspannen om
dit urbanisatiewerkin de
helft van de tijd klaar te spelen
