Speciale
editie
Dubbelslag voor Pol Van den Neste en Eddy Peelman
Nieuwe zegepralen van Pierre Buslot en Norbert Boerewaard
30 jaar nieuws
uit de regio
Weekblad van Dender-
De kazernepoorten
sluiten
Vernieuwde
Reuzenommegang
door de straten
van Dendermonde
Baasrode viert feest
Rozeke Verhavert honderd jaar
8 - 31.12.1992 - De Voorpost
DONDERDAG 31 DECEMBER 1992 45e JAARGANG NR. 52 - 50 F
00
<0
O)
Een laatste blik op de kazerne te Dendermonde.
25 mei 1968
Onze pronostiek betreffende
Pol Van den Neste is zeer vlug
bewaarheid geworden.
Pol won niet alleen zijn eerste
koers van het seizoen, hij lukte
zelfs een dubbelslag en behaal
de deze beide palmen boven
dien in een zeer hoog aange
schreven buitenlandse wed
strijd. Van den Neste behaalde
inderdaad een vlotte spurtzege
tegen bekende namen als Van
Coningsloo, Grosskost, Riotte,
Hoban, enz... zowel in de le
(Creil-Compiègne), als in de 2e
rit (Compiègne-Beaurais) van
de «Ronde van de Oise» in Mid
den-Frankrijk.
In de derde rit speelde de ploeg-
geest een beslissende rol, zodat
Pol's stalmaat Walter Boucquet
én de rit én de Ronde won.
Onze streekgenoot werd in deze
1 mei 1968: Historische datum voor Dendermonde
4 mei 1968
1 Mei 1968 werd voor het aloude
vestingsstadje 'Dendermonde'
een historische datum. Op de
dag dat praktisch gans de wereld
het 'Feest van de Arbeid' vierde,
verdween 'officieel' ieder mili
tair aspekt te Dendermonde.
Op die datum werd de 'kazerne'
als een soort 'Ghosttown' mid
den in het centrum van de stad,
als een soort monument van ver
gane militaire glorie, van geen
enkele betekenis meer zijn voor
's lands verdediging. Op 1 mei
werd een definitief punt gezet
achter een geschiedenis, die
sinds de 14e eeuw Dendermon
de zeer dikwijls in de band heeft
weten te houden met militaire
parades, met stijgerende paar
den en getrokken sabels, al dan
niet onder de tonen van fijfels
en trommels, maar die tevens en
maar al te dikwijls het wapenge
kletter en daaraan verbonden
ellende tot binnen de muren
bracht. Filosofen en andere ge
leerde bollen beweren dat de
geschiedenis zich steeds her
haalt. Laten we hopen van niet,
vooral nu alle militaire obsta
kels zullen ontmanteld worden.
Goliath, Mars en Indiaan wrijven zich de handen..
17 augustus 1968
Weldra is het terug Dender
monde kermis, een kermis zoals
er zovele andere zijn, een ker
mis, die ook zijn problemen
stelt. Dendermonde zou echter
zijn naam niet waardig zijn,
moest er aan die kermis geen
plezant staartje komen. En dat
staartje is er. 'Op katuit trekken
er immer de reuzen uit...'.
Het is nu reeds enkele jaartjes
dat wij iedere donderdagnamid
dag en -avond onze uren op de
drukkerij van ons blad door
brengen, en zo hebben wij ieder
jaar de reuzen op katuit van
Dendermonde kermis op de
3e rit 10e en legde beslag op de
3e plaats in het eindklassement.
Hij arriveerde ook nog 8e te As-
sebroek. Van den Neste heeft de
grote vorm en meteen zijn vlug
ge benen teruggevonden. We fe
liciteren hem van harte met dit
dubbel sukses en zijn er van
overtuigd dat hij het dit jaar
evengoed kan doen als in 1966
toen hij 11 koersen won.
Voor het overige was het met
onze andere profs maar een
flauw beestje. Frans Melcken-
beeck arriveerde 17e te Doornik
en Jean Brusselmans 40e te
Heist-aan-Zee. Die twee moe
ten absoluut op een andere toon
leren zingen.
Na de trofeewedstrijden te
Baasrode en te Menen was het
voor elke wielerkenner duide
lijk dat de beide Baasroodse
Eddy's, Goossens en Peelman,
terug de optima konditie in
pacht hadden.
Ter bevestiging hebben onze
kleppers onder hun beidjes voor
een stel prachtresultaten ge
zorgd.
Oordeelt U zelf maar Peelman
werd 2e te Evergem-Belsele, le
te Baasrode en le te Moerbeke.
Te Evergem liet hij zich op
500 m van de aankomst verras
sen door de Westvlaming Geor
ges Tack en hij was er aan voor
zijn moeite. Te Baasrode nam
hij geen enkel risico en ging er
reeds van aanvang wedstrijd af
met Eddy Goossens van door en
dinsdag te Moerbeke werden
snelle pedalen als Ronny Van
de Vijver, Raes, Antheunis e.a.
het kind van de rekening. Goos
sens moeten we in eenzelfde
hulde betrekken. Hij eindigde
4e te Nieuwerkerken waar hij op
nauwelijks 50 m voor de aan-
komstlijn bijgebeend werd, 2e te
Baasrode na zijn vriend Peel
man, 4e te Moerbeke en 19e te
Raversijde.
De twee Eddy's doen het dus
werkelijk prachtig en hebben
bovendien geleerd samen te rij
den, wat hun prestaties zeker in
de gunstige zin moet beïnvloe
den.
Laten we hopen dat ondanks de
moeilijkheden in Frankrijk, Pa-
rijs-Roubaix voor liefhebbers
zondag e.k. toch kan betwist
worden.
Onze Baasrodenaars moeten er
immers tot grote dingen in staat
zijn.
Pierre Van Damme confirmeer
de al het goede dat we verleden
week over hem schreven. Te
Baasrode was hij, na Goossens
en Peelman, de beste man uit
koers, toonde zich zeer bedrijvig
in de achtervolging en legde be
slag op een flinke 4e plaats.
De Sint-Gillissenaar heeft het
ritme en de wedstrijdgeest van
de liefhebberskoersen blijkbaar
nu wel degelijk definitief te pak
ken en wordt in elke koers een
vaste kandidaat voor een vette
ereplaats of nog beter.
We zullen nog veel plezier aan
hem beleven.
Gilbert Van Gendt deed dit
maal ook zijn best. Hij eindigde
Pol Van den Neste bezorgde ons twee
internationale suksessen.
7e te Laarne en 20e te Ever
gem-Belsele. De jongen van
Uitbergen is nog niet aan het
einde van zijn Latijn en kan stel
selmatig blijven verbefteren.
Gaston Van den Hoecke hield
zich kranig en werd 9e te Baas
rode.
De soldaten Guido De Donder
en Rudy Peeleman verdienen
een speciaal woordje van lof.
Ondanks legerdienst hebben ze
zich toch flink verdedigd en ein
digden respektievelijk 11e en
13e te Baasrode. Hun beurt
komt wel.
17 februari 1968
Oude Vest weten dansen.
Men kan er al een aardig boom
pje over opzetten, wat 'katuit'
betekent... en vanwaar die naam
komt, wat zijn oorspronkelijke
betekenis moge geweest zijn.
Naar stadssecretaris Omer De
Backer ons vertelde, werden
door geleerde taalkundigen en
andere filologische bollen reeds
opzoekingen verricht, opzoe
kingen, die allen echter zonder
enige wetenschappelijke ver
antwoorde uitleg bleven. Klare
en nuchtere geesten menen er
ergens een kat te moeten in vin
den, een kat die er tijdens de
laatste dag van de kermis op uit
trekt.
Hoe het komt, weet ik niet.
Doch als ik over een honderdja
rige hoor spreken, denk ik on
willekeurig aan huisjes met
strooien daken. Met een por
taaltje en een rode 'aarden'
vloer. En de 'Leuvense stoof
met de lage smalle 'buis', waar
op de hele voormiddag lang de
soep en de hutsepot stonden te
pruttelen. En in het stallcke de
geit. En het zakje met wit zand.
Zand dat dienen moest om op
de vloer figuurtjes te strooien.
Al die valse romantiek kon ik in
de hoek gooien, toen ik bij
Baasrode's'honderdjarige', Ro-
salieke Verhavert belandde.
Het huis waar ze dag na dag naar
het eeuwfeest toe leeft, heeft
iets weg van een kasteel. Wan
neer we op het belknopje druk
ken, duurt het geen volle dertig
sekonden vooraleer we in het
vriendelijke gelaat kijken van
een dame die zowel een ver
pleegster als een 'new-look'-
kloosterzuster kan zijn.
Inderdaad: hier in het Sint-Vin-
centius-rusthuis, Rosstraat te
Baasrode is men een eeuwelinge
'rijk'. Enkele jaren terug heeft
men er nog een honderdjarige
gevierd, vertelt Eerwaarde
Moeder Barbara, die een ras
echte Grembergse blijkt te zijn.
Zodat het hier goed leven moet
zijn.
Goede ogen, meneer
Rosalie Verhavert (Rozeke,
voor de kennissen) werd op 24
De kranige 100 jarige
Rozeke Verhavert.
februari 1868 geboren. Zijzelf
weet het niet zo heel precies
meer. 'Om zeker te zijn zou ik er
mijn trouwboek moeten
bijhalen'. Doch Moeder Barba
ra, die zowat als tolk fungeerde
omdat Rozeke's gehoor niet
meer zo best is na volle honderd
jaar, en onze vragen met 'luider
stemme' op de versleten trom
melvliezen overplantte, is for
meel.
We zitten rechtover mekaar:
Rozeke op het bed dat bedekt is
met een koningsblauwe 'sprei'
(heel de nette kamer is in die
voorname kleur gehouden) en
ik op de stoel vlak voor haar.
Het vrouwtje verontschuldigt
zich voor haar 'gebrek'. 'Maar ik
heb nog goede ogen, meneer: op
het uurwerk dat ginds aan het
eind van de gang aan de muur
hangt, kan ik nog van in mijn
deur de tijd lezen...'. En ze voelt
zich bovendien nog best. Al
moet ze na een twintigtal minu
ten babbelen over alles en nog
wat, toch even uitrusten in de
luie zetel. 'Mijn hart doet wel
wat pijn als ik té lang vergeet
hoe oud ik eigenlijk wel ben'.
Een goede drie jaar geleden, op
2 oktober 1964 om precies te
zijn, belandde Rosalie Verha
vert in het Baasroodse Rust
huis. Vooraf had ze haar
'levensavond' doorgebracht bij
haar dochter te Buggenhout.
Maar nu diezelfde dochter op
haar beurt naar de tachtig gaat
(ze werd 78) was het ogenblik
gekomen om de stap naar een
gespecialiseerde instelling te
zetten.
Boeredochter
Het is niet zo heel gemakkelijk
Rosalieke aan de praat te krij
gen over haar lange leven. Op
haar ouderdom moet men wel
wat langer nadenken om de her
inneringen opnieuw aan de op
pervlakte te krijgen.
Thuis waren de Verhavert's
boeren. We moeten aan geen
enkel zinnig mens vertellen dat
de omstandigheden waarin toen
werd 'gelabeurd', onmogelijk
kunnen vergeleken worden met
de moderne werkwijzen van on
ze huidige landbouwers.
