IJ 1 ft 1 §1 I
wm
miïooi
r JAAR
N° 18.
MOEDERS KRUISKEN.
ZATERDAG I
1 MEI 1895.
BRIEFWISSELINGSKE.
Tusschen Man en Vrouw.
De Waarheid voor Alles.
In iedere parochie
Korte Overweging.
Sint Jozefskerk te Aalst.
GEEN IJDELE PRAAT, MAAR DADEN.
Hofstade, Hofstade
t
ürukkcr-lKttgfOfr
tJftruö Hon Huffel, feopolïistraat, 19, te 2lalöt.
Een abonnement voor gansch Belgiëfranco te huiskost 2,50 per
jaar. Voor Europa en de andere werelddeelen 4,50. Alle brief
wisselingen moeten ons voor woensdag middag besteld zijn
Pakken en brieven moeten vrachtvrij toegezonden worden. Ongetee-
kende brieven worden geweigerd. Aankondigingen 15 centiemen den
regeldikwijls te herhalen 10 ccntm Verzekerde ruchtbaarheid.
Ten Bureele der Volksstem gelast men zich met alle slach van druk
werken, zooals doodbeeldekens, rouwbrieven, facturen, kerkwerk, enz.,
aan zeer lage prijzen. Schoone keus van schoolgerief voor scholen,
kloosters en pensionnaten. Op aanvraag onmiddelijk te verkrijgen alle
soorten van leesboeken, enz. Voor prijsboeken vrage men den cataloog.
Al onze trouwe Lezers moeten ons Bureel indachtig zijn.
't Doet deugd aan 't herte, die zoete avondston
den te herinneren weleer in familiekring doorge
bracht.
Nauwelijks was 't avondmaal gedaan, of vader,
wanneer we binst den dag braaf geweest hadden,
wist ons altijd het een of 't ander historieken te
vertellen.
Daarop volgden het lezen van den paternoster,
de gebeden voor overledenen, enz.
En,
vooraleer naar bed te gaan, ging ieder kind zijn
handje doppen in 't voorvaderlijk wijwatervat dat
aan den trap hong, en elk op zijne beurt ging voor
vader en moeder nederknielen en hun den zegen
vragen.
't Was slechts wanneer wij binst den dag iets of
wat uitgestoken hadden, dat het Kruisken ons ge
weigerd wierd en ik moet het bekennen, hoe erg
en wispelturig wij ook waren, daar en konuen wij
niet tegen.
Geen Kruisken krijgen, dat was de strengste straf
die men ons kou opleggen.
Ook
werd er menig traantje gevaagd als zulks voorviel:
't gebeurde zelfs dat het zoodanig ons 't hertje be-
neep, dat het ons belette te slapen.
Jammer
dat die schoone kinderjaren welhaast een einde
moesten nemen... 'k Was slechts tien jaren oud
toen vader stierf.
Hoe pijnlijk ons zijn vroegtijdig overlijden trof,
hoe bitter lang het moeder's herte deed bloeden,
hoef ik hier niet te zeggen de Vlaamsche en Kris-
tene familiegeest heerschte ten volle in ons mid
den zoo dat de tijd, die alle smarten heelt, ons
zijne afwezigheid wel een weinig kon verzachten,
maar toch nooit doen vergeten.
Twee jaren waren pas verloopen sedert vader's
dood, of moeder vond het geraadzaam mij, haar
jongste kind, naar Antwerpen te zenden bij Non
kel, om aldaar den stiel van pasteibakker aan te
leeren.
Wat
viel het mij pijnlijk het ouderlijk dak te moeten
verlaten!... Onmogelijk was het mij, mijne tranen
te verbergen, toen moeder mij voor 't afscheid ha
ren zegen op 't voorhoofd drukte en sprak God
tegenc en God beware u, mijn kinden versterke u in
alle deugden.
Dan verstond ik voor d'eerste maal wat het hert
eens moeders is voor haar kind.
Maar
wie had het ooit gedacht dat dit Kruiskenwelke
moeder mij kwam te geven, dat het misschien 't
laatste zou geweest zijn
't Was op 19 Junij van het jaar 18..., bij 't val
len van den avond: lk was met mijne makkers lus
tig aan 't werk, toen men mij de onverwachte en
droeve tijding bracht, dat moeder erg ziek lag, en
ik aanstonds den trein zou nemen om huiswaarts te
keeren.
't Was of hemel en aarde mij over 't hoofd keer
den
Aanstonds alles daargelaten en vertrokken.
De uren die mij van 't aankomen bij moeder
scheidden, schenen mij eeuwenDe sneltrein die
mij bij haar brengen moest, reed mij toch zoo stil
Zou 'k moeder nog zien?.... Zou ze nog leven
Ah
mocht ik toch nog haren zegen ontvangen
Nauwelijks aangekomen, had ik weldra bemerkt
dat moeders dood nabij was.
Ik liet mij voor hare bedsponde op de knieën
vallen... en o geluk de stervende, hare laatste
krachten samenvattende, glimlachte mij uog toe
hare reeds verstevene hand teekende mij nog een
Kruisken op 't voorhoofd, en.,., moeder sliep in
voor den Hemel.
Gelukkige Kinderen,
die nog het geluk hebt 's morgens en 's avonds een
Kruisken van moeder te ontvangen
Gij zult het slechts naar waarde schatten, eens
dat moeder u zal ontnomen zijn. Jefken.
Vrouw. Aardig man, dat ge zijtVroeger
schreeft gij veel tegen den dans, en gij hebt mij ge
zegd dat gij in uwe jonkheid nooit gedanst hebt.
Man. Dat is waarheid, vrouw.
Vrouw. Jamaar, nu dat uwe beenen oud en
stijf geworden zijn, schijnt gy er meer smaak in ge
vonden te hebben. Nooit ot nooit rept gij geen
woordeken meer tegen den dans.
Man.Vrouw, onder ons...... Onze broeder
heeft eene groote plicht van daukbaarheid te ver
vullen jegens de orgelbazen.
Vrouw. 't Is vernederend, man! 't Is verne
derend
Een volksjongen, jammer genoeg, door eoni-
ge verwaande heethoofden en misnoegden het hoofd
op hol gebracht in Klokke Roeland spreken-
ke over 't akkoord welke tusschen de katholijke en
liberale werklieden voor de kiezing van den Werk
en Nijverheidsraad van Aalst tot stand kwam, poogt
te bewijzen dat het Werkvolk in de onderhandelin
gen nopens die overeenkomst, hier weeral niets,
maar hoegenaamd niets, in te zien heeft gehad, en
alles onder eenige rijke menschen geschotelt en
gekonkelfoesd werd.
Ons verwondert dergelijke taal niet van de
chefs der Klok, maar van een.verdienstrijk Volks
kind, die beter dan iemand de onbaatzuchtige
Volksliefde der heeren in kwestie door en door
kent.
Immers, hij verdraait heel en al de waarheid. Ik
wil het bewijzen.
Den dag vóór dat de namen der kandidaten ten
stadhuize moesten nedergelegd zijn en het akkoord
tusschen den liberalen en katholijken Werkmans
kring een voltrokken feit was, kwam er van wegens
de Christene Volkspartij een schrijven toe, die
aanspraak maakte op een deel der zetels in voor
noemden raad.
"Wie was het die dien eisch gelden deed?.. Welke
Vereeniging?.. Welke bond?.. Welk handteeken
bekrachtigde dien eisch?..
Ziedaar iets wat al de Werklieden, in den Kath.
Kring vergaderd, zich afvroegen. Het grootste ge
tal (waaronder aanhangers der Volkspartij) ver
klaarden dat die vraag te LAAT kwamsommigen
zochten te vegeefs naar 't bestuur van een Christe
ne Volksbond, in wiens naamalleen, dergelijk schrij
ven kon in aanmerking genomen wordenanderen
merkten op, en terecht, dat de eisch der Volkspar
tij bitter weinig ernstig moest zijn, aangezien
hij geteekend was door iemand die zelfs geen kie
zer was
'tEn was dus hoegenaamd M. Baron Bethune
niet, veel min een der andere rijke menschen, die
er het hooge woord voerde; neen,'t waren velen
uwe)- beste vrienden, die, verontwaardigd over uwe
belachelijke (om niet meer te zeggen) aanmerking,
uw voorstel van de hand sloegen.
Maar er is meer. Het Werkvolk besloot over uw
schrijven te stemmen, waarop voorafgaandelijk M.
Bon Bethune en anderen de zaal hebben verlaten.
De uitslag van dit vrij gewetensonderzoek leed
geen twijfelhet Katholiek Werkvolk, evenals het
liberaal kiezerskorps, welke gij reeds te voet gaan
vallen waart, veroordeelde u.
En 't is voorzeker omdat dit brandmerk u door
de Vertegenwoordigers van den Arbeid toege
bracht werd, dat het u zoo pijnlijk op 't voorhoofd
gloeit, u die smartkreten afperst en uwen weerga-
loozen hoogmoed met één slag verplettert.
Neen, vriend Petrus, g'enzijter niet man, wan
neer ge roept: Schandaal! P, V. N.
is er eon man, zonder eigene familie, maar aan
iedere familie verbonden. Hij wordt geroepen als
getuige, als raadsman of als zaakgelastigde in de
plechtigste handelingen van het maatschappelijke
en bijzondere leven. Zonder hem wordt er noch ge
boren nocli gestorven. Hij neemt den mensch aan
als kind uit den schoot zijner moeder en verlaat
hem maar aan den rand van liet graf. Hij zegent of
wijdt de wieg, den huwelijksband, het sterfbed en
de doodkist. Dien man leeren do kleine kinderen
beminnen, eerbiedigen en vreezen; de vreemdelin
gen zelf noemen hem vader; voor zijne voeten gaan
de christenen hunne innigste bekentenissen, hunne
verborgenste tranen uitstorten. Die man is van be
roep de trooster in alle ellenden van ziel en li
chaam. Hij heeft geene bijzondere plaats in de
maat schappij, maar hij behoort tegelijk tot alle
standen. Hij weet alles, hij heeft het recht van al
les te zeggen, Zijn woord daalt van omhoog over
het verstand en het hert, met het gezag eener god
delijke zending.
Wie is die man? de Pastoor.
Vader CatsEen groote dichterMen heeft ver-
ledene week in de Kamer vier versjes van hem ge
lezen 't is waar 't kwam daar al zooveel te pas als
'nen te Deum op eene begraveniser was immers
spraak van de melkerij van Borsbeke.
Eh wel dus vader Cats, zoide ik, was een groote
dichter maar ook een man van rijp en wijs verstand
een man die veel ondervinding had van menschen
en zaken.
Oordeelt daar liever zelve over. Ik zal zijne wer
ken openslaan en uw langs hier en daar eenige van
zijn verzen en spreuken, in de taal van zijnen tijd,
overschrijven.
Luistert:
Dwaelt er een schaep uyt de baen,
Ilondert sal 'er qualick gaen.
Vogelen van eener veeren vlieghengeerne 'tsamen.
Birds of one feather
Will flock together.
Een rotte appel in de mande
Maakt ook het goede fruit te schande.
Die veel zoeken vinden dikwijls den bedelzak.
Daer is een groote plaegh om onlust in te voeren,
Die komt wanneer de mensch op eer begint te loe-
[ren,
Ey waerom dus gepooght tot eer en hogen lof?
Wy zijn, hoe groot wij zijn, maer aerd' en enckel
[stof
Dat is meesterlijk gesproken, Vader Cats!
'k Durf wedden dat gij van in uw graf deze uwer
verzen liever dan die andere, in de Kamer, zoudt
gehoord hebben. Binus.
Zondag laatst inrichting Yau het genootschap
der H. Familie. Sedert Dij nsdag avond was deze
plechtigheid voorbereid door de E. P. Redempto
risten Rommelaer en Douego. Welke bijval! Wel
ke menigte volk des avonds in 't Sermoen 1 Oh bra
ve missionarissen weest gedankt en gezegend voor
al het goed dat gij brengt aan ons volk. Zaterdag
avond wat schoon sermoen over de sociale kwes
tie de vrede, de ware vrede in het hart, in het
huisgezin en in de samenleving; konden al de Aals-
tenaars die schoone woorden naleven. En Zon
dag die toewijding aan de H. Familiehoe menige
traan rolde over de wangen der 2500 aanwezigen.
Oh Heilige en gelukkige dag mochtet gij het begin
en de waarborg worden van een nieuw tijdstip in
ons zoo beproefd Arrondissemeut en onze stad van
Aalst. Dit zal zijnhet bewijs is in die 900 commu
niën die werden uitgedeeld den 3° Zondag na Pa-
schen! Ja er is nog geloof in onze brave bevolking
van Aalst.
Ons hartelijke gelukwenschen aan den herder die
zijne kudde zoo wel weet te leiden in de vette wei
den der zaligheid I Lode.
De katholieke volksvertegenwoordigers voor het
arrondissement Aalst hadden talrijke voetstappen
gedaan bij den heer Minister van IJzerenwegen, om
den loon der werklieden, baanwachters, bareel
wachters, piossers, enz. van hun arrondissement te
doen verhoogen. De toestand werd met welwil
lendheid onderzocht en de aanvraag der volksverte
genwoordigers in grondbegin door het bestuur aan
genomen.
De heeren de Sadeleer, Woeste en Diericx ont
vingen het bericht dat door een besluit, van 23 Fe
bruari laatsleden genomen, de loon van talrijke
werklieden met 20 centiemeii per dag verhoogd
was. De eerste maatregel was maar toepasselijk
aan de werklieden die in 1878 reeds in dienst wa
ren, en er waren zekere leemten in de door het be
stuur opgestelde lijsten.
Nieuwe pogingen werden aangewend bij don
Heer minister. Deze komt een tweede besluit te
nemen, waardoor de verhooging van 20 centiemen
aan eene reeeks andore baan- en bareel wachters en
piossers van het arrondissement Aalst, ten getalle
van 53, toegekend wordt.
De verhooging zal ingang nemen met 1" Mei.
Ninof, den 7 Ma 1895.
Meneer van 't Stcmmeken,
Ik moeu a komme bedanken.
Nog nuit en hemme kik verwonderd geweest ge-
lek e Zondag. d'Arloge, de remontoir es toegekom-
men.Ken kos man aaigen nie geluiven. Azui e schui
stik on hemmek nog nuit nie gezien: 't es de moeite
wijrd, zelle makker.
Alia dorveer zijde bedankt, zelle meneer
Azek huirde dat de praais ma gevalle was, was
ck natierlaaik krejees, mor en arloge ooit pier la
ter gaad ver e simpel maneken gelek kik, za ma
moeier, ik maainde zot te wijren azek da zag.
Hoeveel heet die arloge wel gekost, e meneer
van 't Stemmekeu? Zeg ma da ne keer in 't luipen-
pende nies. Iedereen vroog ma hoeveel da die arlo
ge wel kost.
Zui, meneer, tot dage nog ne keer ne praais-
karap geeft, zelle maan.
Vivan ons Stemmeken
V. N. Ninof.
Donderdag 9 Mei plechtig bezoek van den heer
Gouverneur: om 4 uren zijn de ruiters den grooten
bezoeker gaan afhalen te Gyseghem en ten 5 uron
vriendelijk bezoek aan 't gemeentehuis, school en
kerk.
Overal wimpels en vlaggen, opschriften die ge
tuigen van de hartelijkheid der Hofstadenaren en
van hunne ware liefde voor het vaderland, den ko
ning en zijne vertegenwoordigers.
En welke redevoering1
De achtbare heer eerste Schepenen, dienstdoen
de Burgemeester sedert 10 jaren, heeft do gouver
neur verwelkomt in eene diepgevoelde aanspraak
die hij in alle omstandigheden zoo wol weet aaneen
te stooten.
Gelukkig Hofstade, dat altijd zoo eensgezind is
geweest, en zal blijven tot spijt van wie 't benijdt.
Er is niets dat zekere menschen zoo geerne be
waren en dat zij zoo weinig sparen als hunne ge
zondheid,
