Jaar f 124. Mm 22 lei 1881
FEEST IN AALSTAALST IN FEEST
IWEIN VAN AALST.
LOURDES.
EERW. HEER PONNET
S;
Dr Is. Bauwens.
De genadeslag
der Daenspartij
De straf van Duitschland.
Leve
Hij leve lang Hij leve lang!
Ziedaar de kreet die Zondag
toekomende uit honderden ei
duizende monden, door de stra>
ten onzer stad Aalst zal weer
galmen
Ja, hij leve lang de voorbeel
dige priester, de groote volks
vriend, de schrik onzer scheur-
makers, onze Eerw. Heer Pon
net!
Twaalf jaren geleden werd hij hier benoemd in onze StMar-
tinuskerk, na opvolgentlijk acht jaren surveillant geweest
te zijn in het klein seminarie van St. Niklaas en gedurende
eenige maanden het ambt van onderpastoor te hebben ver
vuld tot Zele.
Wat al heil en troost hij gedurende deze reeks van jaren
hier heeft weten rond zich te spreiden, getuigen de achting
en eerbied, die arm en rijk, die groot en klein voor hem
heeft.
Teerhartige vader in den biechtstoel, hertroerende rede
naar op het preekgestoelte, heeft hij het hart weten te win
nen onzer Aalstersche bevolking, waarvoor hij dan ook zij
ne forsche lichaamskrachten en schoon talent steeds ten
pande stelt.
Doch hoe groot ook de achting is waarmede rijken en
burgers hem omringen, niets evenaart de liefde, die onze
werkmansklas hem toedraagt.
Sedert de stichting van onzen Werkmanskring, die wij
aan hem te danken hebben, heeft onze eerw. heer onderpas
toor zich zoodanig het lot onzer werklieden ter harte ge
nomen dat hij waarlijk de vader der werklieden mag ge
noemd worden.
En zeggen dat een man, zóo ieverig ais verdienstrijk, zóo
talentvol als werkzaam, die steeds zijn eigen weet te verge
ten om anderen goed te doen, door onze scheurmakers we
kelijks moet aangevallen worden en beschimpt
Zij weten het onze groene socialisten dat zij in hem hun
nen gevaarlijksten tegenstrever van Aalst bekampen en daar
om ook sparen zij hem noch schimp, noch smaadwoorden
noch zinspelingen, noch opentlijke aanvallen.
Doch hoe hardnekkiger hij door onze tegenstrevers
GESCHIEDKUNDIG VERHAAL
DOOR
De aartsschelm bevestigde Boude wij ns relaas van
punt tot punt doch bepaalde venijnig zijn meesters aan
dacht op Albrechts verdachte verschijning op het sl
veld.
De eerste dagen verliepen in vruchtelooze opzoekin
gen en ondervragingen.
Men was reeds den 3 Maart. Nog vijf dagen en de
plechtige vergadering zou te Ieperen plaats hebben.
Iwein had gezworen het vaderland, dat hij zoo hoog
hield, van de dwingelandij te bevrijden. Zijnen eed ge
trouw, besteeg hij zijn strijdros, doorreed Vlaanderens
gouwen, sprak een ieder, al doorknaagde Laurettas scha
king zijn eigen boezem, moed in en porde allen aan naar
Ieperen te trekken. Ook Daniël van Dendermonde door
kruiste stad en land om de Vlamingen ter dagvaart te
roepen.
Wat er, gedurende Iweins afwezigheid, door de on
dergeschikte personen van dit verhaal te Aalst werd ver
richt, zij hier in eenige woorden vermeld.
Walter, die na het bezoek van zijnen heer en
meester ter ziekenzaal, zichzelven een u Hij loope naar
den duivel had toegemurmeld, koesterde de hoop dat
Iwein te Ieperen den dood of tenminste den kerker niet
zou ontkomen. Daar hij ér geen voordeel in zag zelf op
den dag des verraads in die stad te zijn, gebaarde hij
zich zieker dan hij werkelijk was. Zoolang Iwein te Aalst
vertoefde, bleef de schurk bedlegerig. Hij verdroeg intus-
sc en het gesteun en 't raaskallen van Disdeer, bij de over
ging dat zijn gezel op het uiterste lag en eerstdaags
?Q er de groene zoden zou rusten. Toen echter de har
kerige schavuit, vroeger zijn tweede ik, buiten ieders ver
wordt aangevallen, hoe nauwer hij ons aan
't herte ligt, hoe hooger hij stijgt in onze ach
ting
Dat Gods mildste zegen hem beloone voor zijn
onophoudend werken en streven.
Hij leve lang Hij leve lang tot heil en vreugd
van onzen Werkmanskring van Aalst en gansch
het Arrondissement IJ efken
Wij weten allen opperbest
wat al middelen onze Daen-
sisten jaren lang hebben aan
gewend om in den Belgischen
Volksbond aanveerd te wor
den.
Eindelijk waren zij er in
gelukt tot groote verwonde
ring van al de ware Katho
lieken van ons arrondisse
ment.
Doch ons bleef de hoop
over dat de bestuurleden van den Belgischen
Volksbond na met die mannen van dichter bij
kennis te hebben gemaakt, zelf zouden onder
vonden hebben wat een misslag zij hadden be
gaan.
En zie, eenige maandekens zijn pas verloopen
of de Belgische Volksbond, onderricht over de
schandige handelwijze onzer scheurmakers,
komt hun beleefd vragen hun ontslag in te die
nen.
Chipka zal wellicht schrijven dat de brief van
den heer Arthur Verhaegen tegen de Daensisten
niet en is gericht, maar wij dagen hem uit dezen
in zijn nummer van Zondag over te drukken en
opdat eenieder van onze lezers de waarheid van
ons schrijven zoude kunnen bestatigen, laten wij
hier dien merkwaardigen brief volgen, zoo als hij
door het bestuur van den Belgischen Volksbond
in 't licht is gegeven
Gent, 8 Mei 1897.
BELGISCHE VOLKSBOND
Sckretariaat, Oudburg, 32, Gent.
Mijne Heeren,
Het bestuur van den Belgischen Volksbond
heeft den plicht te waken over de naleving der
standregelen van den Bond. Deze wijzen als
doel van gezamentlijke werkzaamheid aan, de
verheffing van den zedelijken en stoffelijken toe
stand der arbeiders en de betrachting der her
stelling van den vrede tusschen kapitaal en ar
beid, door het eerbiedigen van eenieders rechten
en het verbeteren van betrekkingen tusschen
meesters en gezellen.
Die standregelen zeggen nog dat alle volks
maatschappijen van den Bond mogen deelma-
ken, wier doel niet strijdig is tegeu den Bond en
wier standregelen het huisgezin en den eigendom
eerbiedigen en den godsdienst erkennen als den
noodzakelijken grondslag der samenleving.
Er is reeds verscheidene malen aangetoond
hoe men, overeenkomstig bovenstaande schik
kingen, handelen moet. Het Bestuur acht het
noodig dit nog eens beknopt te herhalen voor al
de aangesloten maatschappijen zonder onder
scheid.
De bij den Volksbond aangesloten groepen
trachten niet de werklieden van de Katholieke
Partij af te zonderen om ze in verbond te bren
gen met aan deze partij vijandige groepeeringen.
Zij hebben voor doel de groote katholieke fa
milie sterker te maken door het stichten van
zelfstandige bonden en daarbij degenen aan te
brengen, die sedert de grondwetsherziening tot
de uitoefening hunner politieke rechten geroe
pen zijn en die, zonder deze bijzondere werking,
talrijk tot het socialism zouden overgaan.
2. De bij den Bond aangesloten vereenigingen
mogen, onder geen enkel voorwendsel, kiesver-
bonden maken noch met liberelen noch met soci
alisten tegen de katholieken.
3. De aangesloten groepen mogen noch in
hunne vergaderingen, noch in hunne bladen,
voor stelsel aannemen de katholieken en de gees
telijkheid aan te vallen, noch zich onderling te
bestrijden.
4. De aangesloten groepen hebben het recht
eene bijzondere vertegenwoordiging, ingevolge
hunne belangrijkheid te vragen op degemeenzame
lijsten der katholieke kandidaten, bij de verschil-
lige kiezingen, op voorwaarde nogtans zich on
derling te verstaan.
Indien, in dergelijke gevallen, hun de voldoe-
ning, waarop zij denken recht te hebben, werd
geweigerd, dan zouden zij den Belgischen Volks
bond moeten aanspreken.
Hel is hun niet toegelaten, tenzij er uitzonder
lijke en zeer gewichtige redens bestaan, den
strijd tegen andere katholieken te voeren.
De aangesloten groepen die denken in 't ver
volg deze gedragslijn niet te kunnen volgen, zou
den wijselijk handelen bij den Belgischen Volks
bond hun ontslag in te dienen.
Aanvaardt, Mijne Heeren, de verzekering on
zer hoogachting.
Namens het Bestuur
De SchrijverDe Voorzitter,
G. EYLENBOSCH. Arthur VERHAEGEN.
Een zeer oude prophetie over het Koningshuis
van Hohenzollern, waaraan het Duitsche volk
veel prijs hecht en die tot nu toe altijd bewaar
heid werd, spreekt van Willem II als van den
laatsten vorst, die zal regeeren. en deze straf zou
komen voor eene groote misdaad I
De Cassaignac, in de Autorité, vraagt zich af
of die misdaad niet zou kunnen zijn, de slachting
van duizenden christenen door Europa's mogend
heden toegelaten, door eenige joodsche bankiers
gevergd
Zeker is het dat de volkeren van Europa, die
als volkeren niet in de eeuwigheid geloond en ge
straft worden, maar in den tijd met Gods recht
vaardigheid af te rekenen hebben, de straf voor
de gruweldaden door den Turk bedreven, door
Europa toegelaten, niet zullen ontgaan.
Vele wonderbare genezingen zijn gedurende
de laatste pelgrimstocht, te Lourdes voorgeval
len.
Wij laten hier de mirakelen volgen aan onze
landgenoten overkomen.
Den 30 werd Theresia Van der Meuten 32 jaar
van St-Joris-Winghe, verlost van albuminerie en
meer andere kwalen.
Denzelfden dag liet Mev. Adela Goffette van
Tronckoy (Neufchateau) hare krukken in de grot
en kon sedert dien te voet de processiën volgen.
Zij was zwaar gekwetst tijdens eene spoorweg
ramp in het Noorden van Frankrijk, en trok uit
dien hoofde een jaarlijksch pensioen van 4000
frank, van wege de Compagnie du Nord.
Den 1 Mei is J. B. Herremans, 50 jaar, van
Loth, verlost van een kankerig gezwel aan den
buik. Voor zijn vertrek naar Lourdes had de ge
neesheer zijner gemeente nog het bestaan van dit
gezwel vastgesteld.
Denzelfden dag liet Eugénie Moreau, 49 jaar,
van Luik, die aan chronisch gewrichts rhuma-
tisme leed, zijne krukken in de grot.
Den 2 Mei genas plotseling M. A. Buzard
steenweg van Hal, 37, te Nijvelhij was aange
tast door neurasthenie.
Denzelfden dag kon Carolina Van Loon, 31
jaar, onderwijzeres welke aan gezichtsverzwak
king leed en zoo goed als blind was uit het lin
keroog zien, terwijl zij met het rechteroog min
of meer de voorwerpen onderscheiden kan.
Denzelfden dag genazen mevr. Clemencia Fa-
noy, echtgenoote Carly, van Warnant-
Moulin, van eenevreeselijke vrouwen
ziekte.
Mad. Bcrthelsgeboren Maria Noter-
mans, 41 jaren, van Hasselt, moeder
van 8 kinderen, leed sedert jaren aan
eene dubbele verwurgde breuk, met
twee gezwellen zoo dik als de vuist.
Zij leed ongehoorde smarten en
voelde haar einde. Vol betrouwen
ging zij naar Lourdes; zij zou er gene
zen of sterven.
Zij kustte haren echtgenoot, hare
kinderen voor het heen gaan, alsof zij
hen nooit zou weder zien. Het was
haar laatst vaarwel, of wel, de Moe
der Gods zou haar genezen.
Hare ongeneesbaarheid was door
de doctoors verklaard, en zij is te
rug te Hasselt, genezen volkomen ge
nezen, in het midden der haren, die
met haar trouwe liefde aan de H.
Maagd hebben beloofd.
Theresia Üieu, echtgenoote Thijs
van Hern-St-Hubert, 28 jaren, leed
sedert 3 jaren schrikkelijk aan de
knokkeljicht. Zij kon nauwelijks gaan.
Haar kind nam zij met de tanden uit
de wieg op haren schoot; hare handen
waren verwrongen en gezwollen.
Dokter Van Cleef van Maastricht
had haar ongeneesbaar verklaard.
Zij vertrouwde in O. L. Vrouw van
Lourdes, vertrok, bad aan de voeten
van haar beeld, nam baden in hare
bron en, zij ook, zij is genezen.
Liberale en socialistische gazetten
van alle kleur, vooraleer nog met be
schimpingen naar het reine kleed der
H. Maagd van Lourdes te spuwen,
onderzoekt die feiten, legt uit hoe zij
gebeurd zijn, en tracht de arme lijders
te troosten en te genezen even als Zij
die troost en geneest.
Vrienden van
't Stemmeken,
Zondag toeko
mende allen
naar Aalst zoo
veel ge zijt om
het tienjarigju-
belfeest bij te
wonen der in
richting van on
zen Werkmans
kring en der
aanstelling als bestuurder van den E.
II. Onderpastoor Ponnet. 't Moet
hier dien dag krioelen van 't volk, om
zoo te protesteeren tegen de laffe han
delwijze der Donchisten tegenover
onzen achtb. heeronderpastoor.-Zon
dag heeft de heer Bccrnaert, voor
zitter onzer Kamer van Volksverte
genwoordigers, eene voordracht gege
ven tot Waver en heeft er zijn stelsel
van evenredige vertegenwoordiging
ferm verdedigd... Hoe de achtbare
staatsminister zoo hardnekkig de E.
V. kan verdedigen, dit en verstaan
wij niet, want dit stelsel hier in Belgiü
inbrengen, 't ware de dood der katho
lieke partij.Kleine kinderen doen
moeders hoofd zeer, maar groote kin
deren doen moeders hert zeer. De
burgemeester van Londen zal met
geheel zijn gevolg op 31 Juli aanstaan
de het banket bijwonen dat zal plaats
hebben op 't stadhuis van Brussel.
Ilerderaem Herderstent g'haalt
eer van uw prachtig concert van Zon
dag, maar moet ge nu toch geene dui
vels zijn in menschenvel om rustige
burgers in vollen dag aan te randen,
met steenen naar te werpen, alle
schandige reden achter te roepen...
Ah 1 had de E. Heer De Feyter zali
ger nog in leven geweest, zoo iets en
zou op Herdersem niet voorgevallen
zijn. Mgr Van Itonslo, die op
6 Juli aanstaande naar Congo weer
keert, verblijft voor den oogenblik
tot Lovendegem in familie. Conra-
gle maar, vrienden, nog ia
maanden en wij zijn ouzeii
vierden kwijt,
