Slnte-Catharina-Lombeek.
ROSA VAN CERCELLE
VERVALLEN GROOTHEID.
HOOI, STROOI,
teae Zassiï «arosSera
2 WOONHUIZEN
Zaailanden en Meerschen
BEHUISDE HOFSTEDE
WOONHUIS met HOF
Hop= en Boonstaken
Stichting eenerVereeniging van werklieden
van den ijzerenweg. Staatswerklieden.
Wel bezet was Zondag de zaal van
Peer Maes. Liedekerke, dat reeds zulk eene
vereeniging bezit., had een sterk contigit
gestuurd, en kwam alzoo zijne medevroeters
van Lombeek aanwakkeren. Ternath, met
de Heeren Doktor Poodten De Leeuw, was
niet ten achtere gebleven. Esschene, Teral-
phene en Wambeék waren wel vertegen
woordigd. De Heeren Geestelijken van Lom
beek en Esschene, de Heeren Burgemeester
en katholieke Raadsleden van Lombeek had
den er aangehouden de vergadering door
hunne belangstellende tegenwoordigheid aan
te moedigen.
Drie sprekers-werklieden van Brussel do
Heeren Pit De Ridder, Ringuet en Pletinckx
waren gekomen, om het doel en het nut van
den Biekorf te doen kennen.
Roerend was het, te hooren hoe die man
nen, in ongekunstelde maar hartelijke taal,
het goede zaad van Eendracht maakt
Macht en van Ouderlingen Bijstand
kwamen rondstrooien. Onzen gevierdon Mi
nister Hellepulte, zegden zij, heeft ons het
vereenigen toegestaan. Elnvel mannen
maakt er gebruik van, niet om rust en orde
te stooren, want mannen van orde, moeten
en zullen chiistena werklieden altijd zijn,
maar om schreeuwende en menigvuldige
misbruiken te doen ophouden j om, zoo liet
nood doet, aan kwaadwillige bureelratten,
die mot weerlooze alleenstaande huisvaders
soms den spot drijven, den biekens-angel
eens te doen gevoelen. Eendracht maakt
Macht
Harop jongens wordt dan man en weest
sterk brengt ook als vlijtige biekens don
honing der voorziening hij, door uwe bijtre
ding tot den OnderlingenBijstand van 't Ver
bond. Wordt apostels van moedigeen een
drachtige werking. Spijts de onverschillig
heid van sommigen. Steunt elkander Be
mint zelfs uwe tegenstanders De zoetheid
van uwen honing zal verkozen worden boven
azijn en gal.Weest vooral mannen van plicht
en orde, eerbiedigt uwe overheden Maar
verdedigt ook krachtdadig in de vereeniging
ai. uwe rechten.
Zulks was het bezadigd en kernachtig
woord der drie begaafde sprekers. Nadat
Odilon Gies, van Liedekerke, die, tussc'nen
haakjes gezegd, veel bijval verwierf, had]
aangetoond, wat al voordeelen er door - De
Biekorf reeds hekomen waren, zoo door
hem persoonlijk, als door zijne Liedekerk-
sclie makkers, wierd de vereeniging gesticht
en mocht zij zich van dien oogeublik af vor-j
heugen over het bijtreden van een groot
getal leden.
Jongens van Lombeek Welhaast zal men
bij u geene alleenloopers meer vinden. Dat
is immers het teeken der zwakheid.
vV
iste Vervolg.
Zoodra het dag was, stond Johanna op om
het huis op te schikken, en de meubelen, die
als oenen spiegel blonken, nog eens te poet
sen. Daarna begaf zij zich naar deslaapkamer
van haar kind, opende eene kas en legde op
Zondag - mengelwerk.
10® Vervolg.
Wie zich echter met zulke woorden niet liet
afschepen, was vrouw Brun. Zoodra haar
'man na zijn middagslaapje uitgegaan was,trad
zij zelve stoutmoedig de werkplaats binnen,
en las den armen Ivar zoo nadrukkelijk den
tekst, dat hij, geheel uit zijn veld geslagen, tot
zijne Diana zegde Eer ik u verdrink, wil ik
"tienmaal liever zelf het huis uit. Hoe dierbaar
mij ook de boeken van meester Brun zijn, zou
houd ik toch nog oneindig meer van u. Ik heb
niemand op de wijde wereld buiten u.
Vrouw Brun bracht hare bedreigingen ech
ter niet ten uitvoer, ofschoon zij ze dagelijks
herhaalde; want in spijt van hare stoutheid
tn den mond, waagde zij het toch niet haren
echtgenoot ernstig te vertoornen. Meester
Brun was doorgaans een stil, bedaard man
wanneer men hum echter boos maakte *.vas er
niet met hem te spotten.
Dat gestadige dreigen en tieren werkte ech
ter zooveel op Ivar uit, dat hij besloot na den
alloop van zijnen leertijdeenen anderen mees
ter te zoeken. Hij schatte don ouden Brun en
zijne nog oudere boeken hoog maar er be
stond toch voor hem iets, dat hij nog hooger
waardeerde, namelijk vrede, in- en uitwendige
vrede. Men kan zich niet verbeelden, in hoe
hoogen graad het aanhoudend gekijf van
vrouw Brun hem tegen de borst stiet. Hij trok
zich wel hare bittere woorden niet zoo sterk
aan maar er zijn gestellen die zich aan
zulke huisduivels nooit kunnen gewennen.
de tafel een wit kleed, een mousselinen
sluier en den krans, die haar lieveling in do
kerk moest aan hebben,
O hoe verheugd was zij, terwijl zij die
voorwerpen aanraakto Wat zou hare Roza
schoon wezen met dien langen sluier en dien
witten krans. Maar ach hoe veel schooner
in hare onschuld. Met al de liefde en de
trotschheid eener moeder koesterde zij deze
gedachten met welbehagen, en dien morgen,
ten minste, was Johanna gelukkig.
Dan begaf zij zich naar hot klein bed om
Roza te wekkfen. Zij schoof de gordijn weg,
.en staarde op het slapend kind.
De kleine murmelde eenige woorden in
haren slaap. Johanna hukte zich om te luis
teren Ik bemin u, moeder lief laat
ons God bidden, laat ons bidden.
Een traan van vreugde' en liefde viel op
Roza's wang, en deed haar ontwaken de
moeder drukte haar aan 't hart. Nauwelijks
was 't wit kleed aangepast, of de vader
kwam binnen om te vragen waarom zijn ont
bijt niet gereed was Rosa vloog naar hem
en kuste hem, zeggende Oh vader ik heb
u iets te vragen.
Wat nu, Rosa zegde hij nog een
kleed Neen Wat is het, kind
Sedert eenigen tijd, vader, zijt gij naar
de kerk niet geweestbeloof mij de mis bij
te wonen.
Ik heb geenen tijd kind, ik heb iets te
verrichten.
Maar gij werkt nooit des Zondags, lieve
vader en heden doe ik mijne eerste commu
nie oh ik zal zoo gelukkig zijn indien ik u
in de kerk nevens moeder zie. Zeg, dat gij
zult komen vader.
Neen, ik herhaal het, ik kan niet.
O vader gij bemint uwe kleine Roza
niet indien gij op dezen dag, den eenigsten
van al de dagen des jaars geenen tijd kunt
vinden.
En de tranen glinsterden rin de smeekende
blauwe oogen die met zulke liefde op liet
hard en ongevoelig gelaat van den smid ge
richt waren, doch Ambroise kon bij het zicht
van de droefheid zijns dochtertje's noch stuur
noch knorrig blijven. Hij beloofde om acht
ure terug te komen, om zijn beste pak aan
te trekken en haar naar de kerk te verge
zellen.
Maar om acht uro was hij niet terug en
Rozai en Johanna, na tot het laatste oogen-
blik gewacht te liebhen, waren verplicht te
vertrekken om na^r de kerk te gaan.
Hij beloofde mij te komen halen, zegde
de kleine Roza Ik ben zeker dat hij mij
heden niet zal vergelen.
Hij heeft u reeds in het drinkhuis ver
geten, dacht de arme moeder.
Op dezen plechtigen dag was de kleine
kerk van Cercelles proppensvol met de geluk
kige buitenlieden, die van alle kanten uit de
naburige gehuchten en de eenzame pacht
hoeven samenstroomden. De zitplaatsen wa
ren voor de kinderen der eerste communie
bestemd.
Wanneer Johanna met hare jonge dochter
aankwam, was de dienst reeds aangevangen,
de zachte stemmen der kinderen mengden
zich met de zachtluidende tonen des orgels
en de zware mansstemmen die men al "knie
lend tot den hemel stuurde
Tantum ergo sacramenlum
Veneremur cernui....
Ivar althans hijgde van verlangen naai- een
huis zonder kat en kijvende meesteres.
Hij was intusschen zestien jaar oud gewor
den en had zoowel in zijn vak als Anderszins
uitstekende vorderingen gemaakt. Ook was
hij door het over en weder leenen van boeken
in kennis geraakt met eenen jongeling, die
binnen kort naar de school van het Gymnasium
zou vertrekken.
Deze voorzag hem van betere lezing, en
weldra zag Ivar door het lezen van weten
schappelijke werken zich in staat gesteld,
om verwardo denkbeelden te regelen, die bij
hem door zijn in het wild lezen ontstaan wa
ren. Even ioverig als hij zich vroeger met ver
telsels en volksoverleveringen bezig had ge
houden, bestudeerde hij thans de geschiedenis
en aardrijkskunde, ja hij teekendo zelfs in het
ruwe kaarten, om zich de gedaante, ligging
en namen der verschillige landen des te dieper
in het geheugen te prenten.
Door den eersten vriend, dien hij zich ver
worven had, naar behooren geleid, maakte hij
ras groote vorderingen en de jonge Leopold
Wirén, zelf een vreemdeling in de plaats,
waarheen zijn voogd hem gezonden had,hecht
te zich met warmte aan onzen held, die van
zijnen kant met de grootste dankbaarheid
voor Wirén vervuld was, en zich geheel aan
zijne leiding overgaf.
Een tamelijk gelijksoortig lot verbond hen
spoedig nog nader aan elkander. Ivar name
lijk verloor gedurende zijnen leertijd bij mees
ter Brun zijne beide ouders en nu met zijn
gevoelig, hem zeiven dikwijls onverklaarbaar
hart alleen staande, werd hij somwijlen een
verlangen, eeno ledigte gewaar-, die evenmin
door de liefkozingen van Diana, als door het
vlijtigst lezen te verdrijven of te bevredigen
was. Bezocht hij in dergelijke stemming zijnen
DE VOLKSSTEM
Daarna begon het misoffer en na het heilig
Evangelie sprak do pastoor eenige zielroe
rende woorden tot het jeugdige en zeer be
minde deel zijner kudde. De ouders werden
in het sermoen niet vergeten. Hij herinnerde
hun don reeds lang vervlogen dag op welken
zij. evenals deze kinderen, voor de eerste
maal tot Gods tafel naderden, zoo zuiver en
heilig als de witgekleede onschuldigen, die
zij met zich naar de kerk medegebracht had
den. Daarna zich tolde kinderen wendende,
verzocht hij hen zorgvuldig te onderzoeken
of zij in de biecht van daags te vore» geeno
zonden vergeten hadden, en indien zij nog
iets ontdekten, een akt van berouw te ver
wekken, en den Heer om vergiffenis te smee-
kon, vooraleer tot het altaar te naderen.
Ieders aandacht w'as op den priester ge
vestigd, terwijl hij sprak eenieder voelde
zijn hart kloppen, en was diepbewogen door
zijne treffende woorden. Daarop keerde zich
de oude man tot liet altaar, en deed met
kloeke stem de woorden van liet Credo weer
galmen van dat Credo voor hetwelk de
martelaars hun leven opofferden, en tegen
hetwelk de deur der hel geen vermogen
heeft. Credo in unum DeumPatrem
Omnipotentcmfaciorem co.'li et terra. Het
plechtig oogenblik kwam op zijne beurt aan,
en het Brood des Levens daalde neder voor
degenen, die het zoo vurig verlangdon.
Vooraleer hare plaat? te verlaten, wierp
Roza «enen haastigen blik rond om zich,
doch zij zag enkel hare moeder. Ambroise
was er niet.
Hij had wezenlijk 'tinzicht gehad om naar
de kerk te komen, omdat hij liet aan Roza
beloofd had doch foten hij zijn huis verliet,
had hij eenen «vriend» ontmoet, en was
met hem naar een drinkhuis gegaan, waai;
een spel kaarten hem weldrh zijne beloften
deed vergeten.
Met de oogen nedergeslagen en hare hand
jes samengevouwen, naderde onze kleine
Roza het altaar des Heeren. Na de heilige
Hostie ontvangen to hebben, keerde zij niet,
met hare gezellinnen- tot de bank, waarop
zij gezeten had, maar begaf zich naar het
altaar van de Moeder-Maagd, en op den on
dersten trap knielende, bleef zij eenen langen
tijd in diepe gebeden verslonden, terwijl hare
oogen op het standbeeld der mater pitrisswia
gevestigd hieven. Niémand van do menigte,
die de kerk vervulde, had zich'kunnen in
beelden dat Roza Duvivier met deze eenvou
dige-daad haar levenslot gekozen lvad.
Het was Iaat in den avond, en de smid was
niet teruggekeerd, ofschoon zijn vader en
moeder, t\yee oude lieden van fachtïg
jaren beloofd hadden met hem te komen
avoiidmalen. Roza, hielp hare moeder
het geringe maal bereiden, en wanneer hun
ne eenige schotel vaardig was en zij uo
terugkomst des mans 9fwachttcn,nam Johan
na de hand van hare dochter en sprak
Roza, gij licht mij nog niet verteld,
waarom gij heden aan 't altaar der Moeder
Gods zijt gaan bidden in plaats van met uwe
gezellinnen terug te koeren.
Ik dacht aan u en aan vader en ben
voor u beiden gaan bidden.
Braaf kind on wat vroegt gij aan de
Heiig Maagd
Roza sprak op stille stem in het oor liarer
moeder
'(Wordt voortgezet).
vriend Leopold, en deed hij met dezen na vol
eindigd dagwerk eene wandeling in de vrije
natuur, dan werd liet hem ruimer om het
hart want Leopold stond ook eenzaam in de
wereld, en zij verstonden elkander in weer
wil van hunne uiteenloopende karakters en
opvoeding.
Dit laatste verschil werd ook van lieverlede
hoe langer boe minder ziohtbaar, daar Ivar's
goede aanleg en zijne fierheid hem niet toe
lieten lpug bij zijnen yfiend achter te blijven.
En wat zijn gedrag betrof, zöo waren een rein
hart en eene ingetogen, bescheiden aard voor
Borgenstjerna zooals hy thans altijd ge-
noomd werdeven veilige leidslieden «>p den
levensweg als voor Leopold eene meer zorg
vuldige opvoeding.
Inmiddels verstreken zijne leerjaren. Leo
pold had reeds lang Uddevalla verlaten om
zich naar het gymnasium te Gothenburg te
begeven, van waar hij dikwijls aan Ivar schreef,
wiens hoogste vreugde het was een brief van
zijnen vriend te ontvangen.
Doch thans was ook de tijd daar, dat hy
omtrent zijne toekomst een vast besluit
moest nemen. Ofschoon meester Brun hem op
alle mogelijke wijzen trachtte te overreden,
om als knecht, met hét vooruitzicht van later
als medegenoot aan zijne zaken deel te krij
gen, hij hem te blyven, zoo had toch het ver
driet over de kleine huiselijke onaangenaam
heden,dat Ivar steeds had moeten verkroppen,
bij hem het denkbeeld tot rijpheid gebracht,
dat zijn langer oponthoud in dit huis niet dan
eenen nadeeligen invloed op zijnen reeds van
nature niet zeer opgeruimden aard zou uitoe
fenen. Hij gaf daarom meester Brun kennis
van zijn onwankelbaar besluit, om eerst als
leergast op reis to gaan, en zich daarna op de
eene of andere plaats neer te zetten.
Openbare verKooping
VAN
in de gemeenten AYGEM en ERPE.
De Notaris DE VU VST, te Borsbeke, zal ten
verzoeke van wie liet behoort, ter herberg van
I'I'.trus Vi-ei'rinck, te Aygcm, Eetsvelde, op
Dinsdag 26 Maart 1912, om 2 ure namiddag,
openbaarlijk verkoopen
EERSTE KOOP.
Een perceel Land, gelegeu te Aygem, aan de
Kapel, groot 30 aren 94 centiaren, palende oost
de verkoopster, zuid «le Weg, west Amelie De
Ryeken noord de Straat.
TWEEDE KOOP.
Eene perceel Land. gelegen te Erpe, op het
Hofveld, ten kadaster sectie B, nummer 237e,
groot 7 aren 10 centiaren, palende oost de ver-
kooper, zuid de K attelinestraat, west de Eer
waarde Heer De Roeck Evaristeen noord den
IJzeren weg van Aalst op Ronsse.
OPENBARE VERKOOPING
van
te Wichelen.
De Notaris Oscar TIBBAUT, te Aalst, zal
openbaar verkoopen
Twee Woonhuizen met afhankelijkheden,
erve en tuin, te Wichelen, Oud Dorp, sectie
A, nummers 436 en 437, groot 10 aren
30 centiaren.
ZITDAGEN
Instel, Woensdag 20 Maart ,q,?
Verblijf, Woensdag 3 April
om 2 uren namiddag, ten herberg van den
heer Vital Bracke, Wichelen.
1/2 Instelpenning te winnen. 674
OpenDare verkooping
van goede
te Appelterre, Aspelaere, Santbergen en Voorde.
De Notaris VAN OUDE^HOVE, te Dender-
hautem, zal ter tusschenkomst van do Notaris
Oscar TIBBAUT, te Aalst, en den heer .Vrede
rechter des Kantons Ninove, in het openbaar
verkoopen
GEMEENTE APPELTERRE.
1.) Perceel Land, op Luypendaele. wijk A,
nr 333, groot 52 aren 20 centiaren. Gebruiker
den heer Joseph Van de Maelen.
2.) Perceel Land, op Luypendaele, wijk A, n.
159, groot 32 aren 50 centiaren. Gebruiker
den heer Alois Schuty/.er.
3.) Perceel Land, op Zevenbunder, wijk A, n.
244, groot 15 aren 30 centiaren. Gebruiker den
heer JÖseph Persoons.
4.) Perceel Land, op Holeput, wijk A, n. 276c,
groot 11 aren 40 centiaren. Gebruiker den
beer Joseph De Backer.
5.) Perceel Land, op Wormoortel-, wijk A, n.
.371, groot 17 aren 50 centiaren. Gebruiker den
heer Pieter-Jan Van Nicuwen-hove.
6.J .Perceel .Hooiland, op Hormekènsbarre,
wijk'B, n" 724 cii 726* groot"15 aren 9(j centiaren.
Gebruiker den heer Francois Van Santen.
7.) Perceel Land, op Wilderkauteiy wijk B,
n. 1049bis, groot 20 aren 10'centiaren. Gebrui-'
ker den heer Alois Schutyscr.
GEMEENTE ASPELAERE.
8.) Perceel Land, op Luypendaele, wijk B,
n. 201, groot 51 aren 20 centiaren. Gebruiker
den heer Joseph Persoons.
GEMEENTE SANTBERGEN.
9.) Perceel Land, op Muylemhooiland, wijk
A, n. 9, groot 39 aren. Gebruiker den heer
Joseph Persoons.
GEMEENTE VOORDE.
10.) Perceel Land, op Luypendaele, wijk B,
n. 53, groot 37 aren 70 centiaren. Gebruiker
den heer Frederic Cosyns.
EENIGE ZITDAG
Donderdag 11 April 1912,
ten 2 ure namiddag, ter herberg van Dame We
duwe Francois D-Hauwer-Van der Schueren, te
.Appelterre, aan de Kerk. 701
Het eeuwige geharrewar met vrouw Bruu
had hem ten eenemalo afkeerig gemaakt van
Uddevalla, van welke plaats hij trouwens
weinig meer dan de leerlooierij van meester
Brun had leeren kennen.
Het vertrek van den jongen is voor my
een onoverkomelijk verlies, sprak vader Brun
tot zijne vrouw, en kneep daarbij op eene
nadrukkelijke wijze de grijze kat in haren
staart, terwijl zij van zijn binnentreden ge
bruik daclit te maken, om de kamer te ver
laten.
Zijt gij bezeten geworden riep zyne
vrouw ten uiterste verbitterd, toen zy haren
lieveling jammerlijk hoorde schreeuwen.Moet
gij mijne arme onschuldige kat vermoorden,
omdat die domme jongen niet weet wat goed
voor hem is
De kat alleen is er de oorzaak van, her
nam meester Brun wrevelig, en liet het beest
niet eer los dan toen hij begon te vreezen,
dat het getier van zijne vrouw, vereenigd met
dat van de kat, zijn trommelvlies mocht doen
barsten.
Eenige weken na dit huiselijk tooneel ver
liet Ivar met zynen ransel op den rug en
zijnen leerbrief in den zak, de woning van
meester Brun. Hy was thans een en twintig
jaar oud, en kon met recht een knappe jon
gen genoemd worden. Zonder ons met een
verslag van de rondreis door het land van
onzen held in te laten, stappen wy hier van
dit tijdperk zyns levens af, om hem eerst na
verloop vau een langen,zeer langen tijd weder
te ontmoeten.
VI. BADGASTEN OP EENE STOOMBOOT.
Op een schoonen achtermiddag in de maaiul
Juli van het jaar 1833 legde de stoomboot
Thor bij Sörderköping aan, om hout in te
IT 18 MAART 101*
OPENBARE VERKOOPING
van eene
te Meire, Oostdorp.
De Notaris'O,scar TIBBAUT, te Aalst, zal in
liet openbaar verkoopen
Gemeente Meire.
Eene behuisde Hofstede mgt boomgaard en
hof, wijk C, nummers 691b, 692b, en 776c, groot
17 aren 70 eetiaren. Bewoond door juffrouw
weduwe Gabriël Stockman.
ZITDAGEN
Instel Dijnsdag 26 Maart 1912.
Verblijf Dijnsdag 2 April 1912.
Ten 3 ure namiddag, ter herberg van den heer
Jozeph Van Impe, te Meire, Oostdorp. 703
OPENBARE VERKOOPING.
van een
te Aalst, Nieuwstraatpoort-.
De Notaris OSCAR TIBBAUT, te Aalst, zat(
in liet openbaar verkoopen
Stad Aalst.
Een Woonhuis met Hof, en grond komende j
aan de Nieuwstraatpoort. gekadastreed wijk C,
nummers 1162e, en 1161b. groot 15 aren 10 cen
tiaren. Laatst bewoond geweest door den heer
Petrus-Joannes Smekens.
EENIGEN ZITDAG
Zatefdag 13 April 1912
ten 2 nren namiddag ter zittingzaal van het vre
degerecht ten stad huize te Aalst. 702
JAARLIJKSCHE OPENBARE VERKOOPING'
van
Mest, Princesstaken Erwtrijs,
Treemkarre. Wanmolen, Snijpaard en Snoer'
De Notaris MEERT, te Erpe, zal namens de
nagenoemde personen, op de nagemelde plaatsen
op MAANDAG 25 MAART 1912, om 1 uur na--
middag, in liet openbaar verkoopen
Gemeente Erpe.
1. Namens de kinderen Van der Gucht, op de
dovpplaats, eene treemkarre met stortenbak, een
karrewiel, snijpaard, 6 koopen strooi, princes
staken en erwtrijs.
2. Namens M. Joseph De Nys, op de dorpplaats
1500 kilos strooi.
3. Namens M. Joseph De Ridder, aan de dorp
plaats, 30 koopen goed geteerd mest.
4. Namens M. victor Van Keymeulen, op het
dorp, eene schoone bedkoets.
5. Namens M. Donatus Schollaert, te Oorde-
gem, eene groote hoeveelheid princesstaken, op
het dorp.
6. Namens M. Isidoor De Saedeleer, te Nieu-
werkerken, 15 koopen kanadasnoei, liggende te
te Erpe, in den Hoonegein.
7. Namens dame wed. Aug. De Somer, in de
Koeibrugstraat, eene nieuwe Wanmolen.
8. Namens het Gemeentebestuur van Erpe,
eenige Schoolbanken.
9. Namens-het Armbureel van Erpe, eenigè
koopen kanadSsnoei, liggende nabij het Geiit-
brugsken.
10. Namens M. Leander Eeokhout, op het Seve-
koot, 15 koopen goed hooi aan zijne hofstede.
11. Namens' dame Wed. Franciscu's Poelaert,
op de kraaiuest, 7 koopen goed hooi.
12. Namens M. Ilypoliet De Bruecker, in de
Bosschesfraat, 6 koopen goed hooi.
De verkooping zal geschieden op gewone voor
waarden, mits het gewoon ongeld en met tijd van
betaling, mits te stellen goede en gekende borg.
Zij zal aanvang nemen óp het dorp. 700.
OPENBARE VERKOOPING
van
TE MOORS EL-STATIE
door den Secretaris REYNTENS en bevoegd
ambt van Deurwaarder Mahieu, te Aalst, op
Maandag 18 Maart 1912, om 2 ure na
middag. 696
nemen. Terwijl een gedeelte der passagiers
dezen tijd waarnam, om eene wandeling op
het schoone piein te doen, waarop de badzaal
gelegen is, naderde er een klein gezelschap
van drie personen, gevolgd van twee dragers,
dat de stoomboot beklom.
Vooruit ging een man in een blauwen reis-
jas met een zwaren snorbaard, die evenals
zijn sty ve paradegangeenen voormaligen
krijgsman scheen aan te duiden. Op hem volg
de eene dame, die den zomer baars levens nog
niet geheel achter den rug had,en achter deze
kwam een meisje van achttien of negentien
jaar, klein van gestalte maar vlug en beval
lig, wier levendige bewegingen toonden, dat
zij vol jeugdig vuur was.
Met eene stijve en voorname houding over
zag de heer hetbyna ledige dek, maakte voor
den kapitein eene vluchtige buiging, en zegde
daarop tot de hofmeesteres,die af en aan ging:
Wijs ons de kajuit, die voor den luitenant
kolonel, kamereer von Dressen en zijne fami
lie besteld is.
Die is hier, sprak juffer Christine, als
mijnheer deze trap afgaatlinks om, n°2.
Wel voor den satan riep de luitenant
kolonel, nadat hij de aangewezen kajuit was
binnengetreden. Hier wordt men letterlijk ge
braden. Zeg aan den kapitein, dat ik eeno
andere kajuit wil hebben
Er is er niet eene meer onbezet, be
halve die vlak tegenover, die echter ook reeds
door een ander reiziger is besproken, hernam
Christine.
Om 't even ga naar den kapitein,zeg ik l
Ik moet eene andere kajuit hebben
jfcWordt voortgezet).
