De drij Moedertalen UIT ONZE G O LONIE ALLERLEI LIED IN JPROZA. 1. Ik ken eenlzoete een minnelijke taal taal van onzeggelijke teederheid. Zij vloeit van de lippen der moeder in 't herte van 't kind. 't Is zij die de eerste liefdevlam in zijn binnenste ontsteekt, die 't eerste licht in zijnen geest laat stralen en die zijne eerste wilsbeweging zachtjes weet te neigen naar 't goede. Neen, nooit en zal ik u vergeten, gulden taal mijner moeder Nog klinkt gij in mijne hooren, nog toovert gij voor mijnen geest terug het familieleven van vroeger, met al zijne innige goedheid en eenvoudige waarheid. En wanneer ik. vader nu,-aan mijne kinderen spreek, om de lessen van 'lverleden, de heilige overlevering in hunne herten voort te planten, dan vloeit gij als van zelfs van mijne bran dende lippen, gelijk eertijds het woord des Heeren uit den mond der profeten, o zoete, onvergetelijke taal mijner moeder. 2. Ik ken eene grootsche, eene treffende taal, taal van Geloof.Hoop en Liefde. Zij galmt uit den mond der Roomsche Moederkerk. Machtige taal, wier hemelsche too ien door alle tijden en landen en tot het diepste der herten dringen. Zij klinkt... en 'tis waarheid, zij gebiedt... en 't is vrede, zij klaagt... en 't is droefheid, zij troost... en 'tis [vreugde, zij juicht. en 'tis victorie in het hoogste der hemelen. Wie en hoort ze niet ruischen het gansche jaar door hetzij ze de blijd schap zingt van Kerstdag, de droefheid her Goede-Week of de glorie van Paschen. 'tIs zij die bij alle gebeurtenissen des levens weerklinkt, verdubbelend alle vreiigden, in 't christen huisgezin Die post heeft zijn bestaan te danken aan de luite nants van Stanley die hem deden opreizen aan de oevers van de Stan ley watervallen, tijdens de afwezig heid van hun meester, die om gezondheidsreden naar Europa was moeten terugkeeren. Wanneer hij gansch hersteld zijne derde en laatste reis naar Congo ondernam om te zien hoeverre zijne mannen waren doorgedrongen in het sombere zwarte bekken, vond Stanley daar eene buitengewoon schoone statie de jonge Belgische officiers hadden waarachtig hunnen tijd niet verloren, tijdens de afwezigheid van hun aanvoerder zij hadden daar een prachtig gebouw opgericht, voorzien van al het noodige mobilier en om ringd van een uitgestrekten hof, waarin palmboomen hunne aangename lommer verspreidden en waar men zich ook allerhande moeskruiden kon aanschaffen. Maar juist bij zijne aankomst bemerkt hij dat de dorpen de sporen dragen van de grootste verwoesting. Zij zijn veranderd in hoopen smeulende assche bana- nenboomen en palmboomen zijn totaal verbrand, al de inwoners, met schrik en angst bevangen staan op de oevers gestapeld. Stanley en zijne mannen vragen wat er gaande is en vernemen dat eene bende Arabieren gedurende de nacht het dorp heeft aangevallen dat al degenen die eenigen weerstand wilden bieden aanstonds werden onthoofd, dat vrouwen en kinderen als slaven werden meegerukt. Na onderzoek van den toestand kwam Stanley tot het gedacht, den post van Stanleyfalls herop te richten maarniet meer op de oevers, waar hij te zeer blootge steld was aan de aanvallen der Arabieren, maar op een klein eilandje, te midden van den stroom. Dat eilandje was dus de bakermat van de huidige stad Stanleyville of Stanleystad. Naderhand nochtans bleek die ligging zeer ongunstig te zijn. De aanlanding der schepen aan de kusten van dat eiland was gevaarvol, zooniet totaal onmogelijk. Van den anderen kant dat eiland liet veel te wenschen o.ver aangaande de vruchtbaarheid van den bodem, terwijl de oevers zelf van de rivier eenen driedubbelen oogst konden opleveren. Om al die redenen en daarbij nog de veiligheid die er in de streek heerschte sedert K_et definitief indringen der Belgen en het verjagen der Araben en Egyptische handeldnjvers werd,de post van Stanleystad voor goed opgebouwd op den linkeroever der rivier. Aan de linkerzijde onzer lichtplaten bemerkt men boven aan, een der oudste huizen van Stanleystad, dat huis werd afgebroken in 1902 onderaan net oude ver blijf van den districtscommissaris; te midden ziet men de puinen van de oude residentie. Aan de rechterzijde bemerkt men langs boven de omheining van eene huidi ge woning aan den onderkant, het verblijf van den distriktsbevelhebber. en verzachtend alle beproevingen, tot de dood zelf, welke zij weet in eene zoetheid te veranderen, die alle aard- sche vreugd te boven gaat. Gelukkig het land waar uwe zuivere galmen door 't geraas der kwade driften niet verdoofd worden, o godde lijke taal der moederkerk 3. Ik ken een zoete en tevens machtige taal, taal van eenvoud en getrouwheid van fierheid en geloof. Het is onze dierbare Vlaamsche moedertaal. Opgeweld uit het herte van 't volk gelijk 't water uit de bron, spiegelt zij zijne ware inborst weer en de kentee- kens zijns karakters, gelijk de Schelde de vruchten weerspiegelt harer oevers de torens harer steden en de schepen die wiegelen op haren schoot. Wie en kent de eigenschappen niet die ons vlaamsche wezen uitmaken en de waarborg zijn van ons bestaan Is het niet de getrouwheid aan ons zeiven en de getrouwheid aan God Getrouwheid aan ons zeiven, aan de voorvaderlijke zeden... zij vloeit met de liefdetaal, uit het herte der moeder, gelijk het leven uit haren boezem Getrouwheid aan God...'t is de weer galm in onze getrouwe herten van de hemelsche taal der onsterfelijke Moe derkerk Spiegel onzer zeden, bolwerk van ons Geloof, aan u mijn hert, o Vlaam sche taal 4. O drijdubbele en drijmaal dierbare moedertaal, aan uwe drijvuldige een heid is ons wezen, onze grootheid en onze onsterfelijkheid verbonden 1 Mocht gij nooit gescheiden zijn op de lippen der Vlaamsche moeder Welke kracht, welke hemelsche kracht moeten hare woorden niet heb ben, als zij 't grootsche van onzen gods dienst, 't eenvoudige onzer taal met de teederheid van haar eigen hart weet te mengen en ineen te smelten tot de zoetste, de krachtigste en de zaligste aller moedertalen, die, gelijk vloeiend goud, het herte van 't kind omvangt en beschut als met een drijdubbel pant ser voor alle ontaarding ondoordring baar. In de wieg, waarrond gij ruischt, ligt de man geboren,die gansch denVlaam- schen aard met de moedermelk heeft ingezogen, o dierbare en nooit volpre- zene drijtaal 1 A. Janssens, S. Niklaas. DE VROUW EN DE AUTO. Cyriel Buysse schrijft in de Auto over De vrouw en de auto Hij zegt dat er twee soorten van vrouwen be staan vrouwen, die in een auto rijden en vrouwen die niet in een auto rijden. Na over de eerste gesproken te hebben, vervolgt hij Erger vind ik de vrouwen als ze niet in de auto zitten. Daar zou ik wat voorbeelden van kunnen aanhalen Velen zijn er, die totaal haar hoofd verliezen als eên auto aankomt. Zoo heb ik eens, op een eenzamen weg, een karretje ontmoet, dat van de markt kwam en vol vrouwen zat. Vrouwen en manden vol kippen, die ze op de markt gekocht hadden. Eene vrouw mende, twee vrouwen zaten naast de vrouw die mende, drie andere vrouwen zaten daar nog achter en de kippenmanden stonden in 't midden en hingen rechts enljnks over j de, zijkanten, 't Was in een bocht, en, ik geef too, ze konden mijjniet goed zien aankomen. Ineens stond ik voor haar, maar heel voor zichtig rijdend, op een veertig pas af- stands. En wat deden ze 1 In plaats van kalm naar rechts te wijken, liet de vrouw die mende, met een gil de leidsels los, sprong uit het karretje, struikelde en viel. De vijl andere vrouwen vonden er niets beters op dan ook met angstkre ten er uit te springen en 't paard suk- Kelde verder in zijn eentje met de kip pen door. Ik moest het zelf achterhalen en stil houden en die onnoozele sukkels er weer in helpen. Maar niet alleen de boerin, of de vrouw uit het volk doet zoo gevaarlijk onhandig. Kort geleden had ik het vol gende, met een jonge, zeer elegante dame in de stad Dat was in een drukke winkelstraat een van die mode-winkel-straten, waar de dames zoo gaarne komen. De jonge, mooie, elegante dame liep sierlijk voor mij uit, op den rechter- bijgang langs de huizen. Haar fijne hakjes klonken pittig ovei het asfalt, de staarten van haar pels kwispelden bekoorlijk in het rythme van haar loo- pen. Vlak voor ons kwam een logge, zwaarbeladen wagen aan, en onmid dellijk daarop een auto, die maar juist de plaats had om dien wagen voorbij te rijden. Ik vertraagde, om .eerst die auto door te laten, en gelukkig, want op't zelfde oogenblik, net of ze zich wilde suicideeren, stak de elegante jonge dame dwars over de straat, tus- schen den vrachtwagen, de auto die aankwam, en mijn auto in. Ik kon god dank mijn remmen nog blokkeeren. Ze werd slechts eventjes door het spat bord geraakt. Nu zal de lezer zich af vragen .- wat bezielde toch die dame om zoo onzinnig-gevaarlijk te doen Wat haar bezielde Een winkel, aan den overkant der straat! Een winkel een gewoon mensch zou er niet eens op gelet heb ben waar niets te zien, was dan een hoed heuseh, een enkele, groote dameshoed op een houten pin, voor het spiegelraam. Daar was ze op afgevlo gen, als magnetisch aangetrokken zonder nog iets anders te zien, dan dat reuzen-monsterding van lappen en sluiers en veeren 1 Chauffeur... hoed u voor dames, die naar hoeden kijken 1 VLAAMSCHE LACHDINGEN. Waarom weent ge jongen I vroeg een oude heer aan een straatbengeltje. Ik heb mijnen cent verloren. De oude heer zoekt in zijnen zak en hij geeft een ander geldstuk aan den knaap,zeggende Daar, heb nu maar geen verdriet meer.,. Maar waar hadt ge toch dat geld verloren Ik had met Willem gewed dat ge over de koord zoudt vallen, die we daar gespannen hebben en ge zijt niet gevallen, ge hebt er over henen ge stapt'!.... ik Hebt ge tandpijn, zegt ge?... Ik zou den tand laten trekken, als het de mijne was. Ja, als het de uwe was, zou ik het ook laten doen. BULGAARSCHE SPREEKWIJZEN OVER DE VROUW Een lieve vrouw en goede wijn zijn twee vergiften met suiker. Een man die zijn vrouw beleedigt, zal geluk hebben tehuis, een man die zijn vrouw prijst, brandt zich zelf den baard af. De wijn is gemaakt voor drinkgla zen, en de vrouw voor de stok. Een echtgenoot, die zijn vrouw niet slaat is geen man. Men ziet in Bulgarie heeft de vrou wenontvoogding nog heel wat te doen. DE BESTE HOUDING VOOR 'N VROUW Eens vroegen eenige dames aan het hoofd der katholieke partij van het centrum in Duitschland Welk is de meest geschikte hou ding voor eene vrouw om zich te laten photografeeren En 't antwoord was Indien zij moeder is don cate chismus onderrichtend aan hare kin deren is zij ongetrouwd den rozen krans biddend.

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Volksstem | 1913 | | pagina 3