De Paaschklokkef;
De Vergiffenis van den Monnik
Tropenhospitalen,
Bamania
ziekenzalen zijn goed verlucht, de buiten
muren door vooruitstekende dakken van
alle zonnestralen bevreid plankenvloe
ren van den grond afgescheiden, maar
best cimentvloeren, want aan reinheid
wordt er in de Tropenhospitalen streng de
hand gehouden.
De gezondheidsdienst in Belgischen
Kongo wordt er als volgt verdeeld en be
taald
Graad Aanoankelijke wedde
Hoofdgeneesheer fr. 20,000
Geneesheer-Toezichter 17,000
Geneesheer-Diensthoofd 16,000
Geneesheer der 1° klasse 11,0('0
2e 12,000
Apotheaer 10,000
De kolonie bezorgt kosteloos aan hare
ambtenaren en beambten in Iidngo de
huisvesting en de zorgen van geneesheer
en apotheker.
De kolonie neemt t»n hare las'o de reis
kosten der ambtenaren en beamten die
zich naar Kongo begeven en de kosten voor
de terugreis.
Na elk tijdverloop van twee jaar wed
lijken dienstin de kolonie hebben de ai
tenaren en beambten recht op eenen
loftijd van zes maanden.
De verloftijd vangt aan op den dat
der inscheping voor Europa,hij neemt;
einde op den datum der landing in Afri
Toen voor de komst van de Europeanen
in Afrika de onbeschaafde menschen
iemand bemerkten aangetast door eene
besmettelijke ziekte, joegen zij hem zon
der genade weg uit hun dorp omdat zij den
melaatsche als een gevaar aanschouwden
voor de gemeenzaamheid, en hunne wilde
mans mei.schlievendheid zich niet verder
uitstrekte.
De ongelukkige, joDg of oud, zoon of
vader moest gansch alleen in de eeuwen
oude bosschen gaan leven of beter, door
zijne kwaal dagelijks ondermijnd, eenen
vreeselijken dood sterven ten ware een
luipaard of een leeuw den verlatene in ge
nade nam en een vroeger einde kwam
stellen aan zijne wreede eenzaamheid en
zijn martelaarsleven.
Geen wonder dus dat het eerste werk der
Christene missionarissen bestond in het
oprichten van hospitalen om de verstoote-
lingen van het zwarte mensclidom te kun
nen herbergen, hun geneesmiddelen toe te
dienen, hunne wonden te verplegen.
Ook zijn er geene missiehuizen in Kongo
of er staat een hospitaal nevens Zoo wisten
onze moedige zendelingen het vertrouwen
en de dankbaarheid van die hopelooze
menschen te winnen en zijn de eerste be
keeringen grootendeels te danken aan de
zelfopofferingen van hen die de ziel, te ge
lijkertijd als het lichaam in Gods naam
poogden te redden.
De staatsposten, steden genaamd, omdat
eene groote hoeveelheid volk zich rond de
offlcieele gebouwen schaarde, beproefden
dapper de noodwendigheid de zwarten
door besmettelijke ziekten aangetast, van
't overige volk te verwijderen daar uit
lazarets die bij het aanvangen van de Kolo
nie gebouwen waren in hout en strooien
dak, gelijk het hiernevenstaande zieken
huisje van Banana. De voorloopige hospi
talen voor zwarten wist men trapsgewijs
te verbeteren gelijk de platen van Boma
en Leopoldstad het hier schoon bewijzen.
Heden zijn in die twee voorposten
Banana en Boma alsook in Leopoldstad op
het uiteinde van den ijzeren weg vanNeder-
KoDgo gelegen, ruime gebouwen vol
gens volgens de moderne tropische genees
kunst opgevat, goed onderhouden die den
ware naam van Hospitaal voor blanken
en Hospitaal voor zwarten verdienen. De
toe. Menig jongman, die gisteren nog
onbekend was,werd vandaag beroemd.
Het was waarlijk eene stad om jeugdi
ge eerzucht op te wekken,
En uw eerste bijval, dagteekent
het van dit tijdstip vroeg de koning.
Ja, sire mijn eerste bijval als
schildermaar spoedig was mij dat
niet meer genoeg. Ik wilde leem kne
den, was vormen, marmer bezielen en
zonder het atelier van de vergulde
gevangenis der kunst" er aan te geven
bestudeerde ik de beeldhouwkunst bij
Martinez Muntanez, den eersten beeld
houwer van Spanje.
Had hij zich gevormd bij Michel
Angelo
Ja, sire.
Maar hoe komt het dan dat gij,
leerling zijnde van dezen machtigen,
titanischen meester, in uwe werken de
hoogste kalmte brengt, welke het laat
ste woord is van de kunst
Evenals Pacheco, heb ik getracht
de oudheid nabij te komen, sire.
En uw vorderingen waren z^ker
snel
Zoo snel of ten minste met zooveel
welwillendheid beoordeeld, dat men
mij drie vleugelaltaren bestelde voor
het kollegie van den H. Alhertus, waar
ik werkte inhoedar igheid van schilder
met Zuharanen Pacheco, daarna twee
voor het klooster van den H. Paulus
De twee vleugelataren waren geheel
en al mijn werk architectuur, schil-
derku'St, ik belastte mij met alles.
Waren ze zoo schoon als dit
vroeg de koning.
Men prees ze. sire. Maar juist had
ik ze voltooid toen mij het ongeluk
trof, mijn vader te verliezen. Hij be
vond zich in het klooster van Lebrva
waar hij de laatste hand legde aan het
blad van het hoofdaltaar hij viel zon
der den tijd te hebben zijn werk te vol
tooien en men riep mij om het af te
werken.
Ik voltooide het met een gevoel van
verhoogden eerbied en met eene diepe
treurigheid. Toen dit monument va>
gebed en rouw gereed was, scheen het
dat de gelukkige tijd van mijn leven
was afgeloopen en dat een sombere
sluier zich over de toekomst heen
spreidde. Er was niets dat dezen zie
lenangst kon rechtvaaadigen en toch
verliet hij mij niet. Nooit echter had
ik zooveel reden om trotsch te zijn;
maar de vreugd welke het mij kon
verschaffen, Vlaamsche artisten naar
Sevilla te zien komen, om mijn werk
te kopieeren werd verzwolgen door de
gedachte dat ik mij alleen bevond,
geheel alleen in deze wereld. (W.V.)
st<
Het is nacht, laat in de nacht.
Bij het licht eener lamp zit ei|),
eenzaam neer in zijn studeert
Hij zit in een hoogen leunii 1
aan zijne werktafel, met boel 'e
papieren overladen, het hooge
gewelfde voorhoofd in de hand
blik strak voor zich uitziende. 11
loos zit hij daar, in diepe mijnt
verloren.
Het is een hoog en luchtig vei
boekenrekken gaan rondom head
de muren, zware donkergroene d
nen dalen langs de vensters o|fc(
welke zij geheel bedekken. Op
kolommen verheffen zich twee^
meren borstbeelden in de hoeki
vroolijk open haardvuur ver |lst
eene aangename warmte, v 001
zijn in het voorjaar. Gezellig ei ;h
dat vertrek niet. Iets sombers, 1
ligt er over alles, over die syn
in
orde opgestelde boeken meti i'1
kergroene gordijnen; over dat
vloerkleed, dat eiken stap onhi Ite
maken moet.
Met een diepen zucht leunt
eens achterover en sluit hij de
alsof onaangename beelden zv j"
voor zijn geest.
Nu valt het licht der lamptei
op zijn gelaat.
Die man is niet gelukkig.v tof
vaal bleek gelaat lang is de ere
gezondheid geweken uit deze'
De smar t heeft hare klauw gez-<
zware rimpels zij heeft die 1
in donkere lijnen getrokkeD 1 ,re
den mond, om de fijne saani|
lippen, op elkander gesloten i
een geheim, dut niemand vei jjj
mocht, motsten verbergen. Diep
de oogen in dat bleeke hoofd en
bewegelijke neusvleugels gaanf' 'a
den fijn geteekenden neus.
Een geheim Ja iemand,
leerde, die de wereld verbaart
zijn wetenschap en sch«aften, 0]
leven tussch'-n zijn boeken en k*
heenvliedi, tot wiens verlichte
's avonds de voorbijgangersopz ,e(
tot een heiligdom der wetensob d
man is diep ongelukkig.
Die geleerde is arm aan
ware kennis, die beroemde leera
den eenig waren roem, die
schrijver kent niet de e mig1
grootheid die arme man het Ke
geloof verloren. "t
Zoekt, waar gij wilt, nergej
gij een christelijk symbool ontd
Geen kruisbeeld.
k'lai
int
lo' Vervolg
Pacheco, tegelijk schilder, dichter
en letterkundige, verzamelde alzoo
etne drievoudige pleïade om zich. E11
welk onderwijs Misschien overdreef
Pacheco zijne tegenkanting tegen Her-
rera. Men kan hem al te stijve ortho
doxie in de kunst verwijten en vaste
regels te willen geven aan hetgeen ge-
woonlijk slechts de wetten volgt der
ingeving. Zijne school, welke een at
mosfeer van geheimstelsel omzweeft,
had onschendbare regels. Pacheco
wilde niet dat zijne leerlingen droom
den zooals hij gedaan had.
4 Hij twistte over den verm en
dè kleuren van de bewoners des
hemelshij veroorloofde nooit een
sieraad weg te laten of er een te vin
den' maar deze overdrijving daarge 1
laten, wat ziel wist hij zijne kleuren
aan te brengen, hoe schitteren zijne'
groepen van leven en beweging
Iiiaien hij geleerd heeft van Greco,
die hem de geheimen van deVenetiaan-
sche kunst openbaarde, hoe wist hij
van zijne lessen te profiteeren door in
Andaluzië de spaansche school te
scheppen,
- Gij hebt een beminnelijk aanden
ken aan Pacheco zegde de koning.
Allen die onder, hem gestudeerd
'hebben, zullen hetzelfde van hem zeg
gen, Sire. Velasquez heeft zijne doch
ter tot vrouw genomen hij had voor
vrienden Lopez de Vega, Calderon, de
roem van het Spaansche tooneel.Ville-
gaz, den vernuftigen dichter, Luiz de
Gangoraz, Michel Cervantez. De mod-
dellen die dezen laatste dienden om
dolende ridders te schilderen, posee-
r.en ook voor mij.
Te Sevilla ben ik in de grootheid
van het artistieke leven ingewijd, heb
ik den roem begrepeD, de afgronden
gepeild, Het huis van Pacheco, een
waar paleis, zag het goud binnenst roo-
men van de nieuwe wereld, na ieverig
om zich met de meesterstukken der
kunst te verrijken. In deze stad, een
der errootste handelssteden der wereld
kennen de schilders niet slechts de tri
omfen van hetatelier.Ook het volk leer
gierig en vol geestdrift,sprak zijn oor
deel uit over de doeken der schilders.
Op feestdagen waren de straten
waarlangs de processie trok, slechts
eene reusachtige tentoonstelling tot
op de trappen van de kaThedraal, stal
de kunst Ifare wonderen uit de dich
ters bezongen ze, het volk juichte ze
De nieuwe President der Vereenigde Staten.
Wilson omringd door zijne ministers.
De aftredende President Taft en Wilson schudden elkaar de
hand bij hunne ontmoeting in het Witte Huis.
Met M. Wilson, de nieuwe Voorzitter der Veree
nigde Staten *is ook een nieuw ministerie aan
't bewind gekomen. Onze photo geeft M.Wilson
omringd door zijne nieuwe ministers.
