HEMELKONINGIN
De Mariafeesten te Aalst
TWEE VERTOOMNÜEN
gij 's meesters
bevel uitgevoerd
IV
SLECHTS NOO
Zondag 6 April, ^om 3 u. namiddag
Maandag 7 - om 5 u. namiddag
ALLERLEI
fERIESPEL IN VIJF DEELEN
te voeren ter gelegenheid der
verjaring van de herbouwing
der Werfkapel te Aalsl
DEN VAN P. EVARIST BAUW ENS, i
g0| ft'ZIEK VAN M. GUSTAAF PAPE.
nbi
t
om
D
)n
an
too
Qdi
1
Igii ,i
Dochter. Moeder, Martelares,
Heerscheres
,1
OP
Kaarten te bekomen bij M. F. De Loose,
bestuurder der Stadswaag, Hopmarkt,
en ten lokale Katholieke Werkmans
kring, Korte Zoutstraat, alsook in het
Lokaal Katholieken Kring, Groote
Markt.
Photogr. B. Willemsen.
Eten groep engelen uit liot mysteriespel De Hemelkoningin
is een zoo Drave godvreezende
ling, de joDge Fridolinus, hof-
r ran Elisabeth, koningin van
{al en gemalin van koning
is. Zij zelve had hem in de
opgeleid ware zij zelfs dcor
illen des hoogmoeds gedreven
,dan noghaddeFridolinusalles
k gesteld om haar minste ver-
ite voldoen, want hij gehoor-
e niet voor de menschen, maar
od doch de koningin was zoo
in zoo deugdzaam en daarom zou
or een vuur zijn gevlogen om
en.
zwaaide de koningin aan haar
dienaarden uitbundigsten lof
irgansch haar hofom zijne
lijke genegenheid aanzag zij
iet als een dienaar, maar als
igen zoon. Haar hart schonk
rechten en met genoegen
haar vorstelijken blik op den
joageling rusten.
nst stak weldra haren vuigen
om den vrome jongeling ver
ssf jke steek toe te brengen.
r™ 'oorliefde der koningin deden
een doodelijken haat opvlam-
het hart van Robrecht,
bevoorrechten jachtmak-
anl
nd in
pio ikeren dag, bij het terugkeeren
me i jacht, naderde Robrecht tot
daijrst
t», fluisterde de valschaard,
iel |t wel gelukkig, want de worm
ae jtelsheeft u uit uwen argloozen
og niet gewekt, 't Is waar. ge
erfcne gemalin, welke Satan in
;l« i-niet zou kunnen verleiden
Ming, die barsch en oploopend
jlfonste zijn pikzwarte wenkbrau-
dit gezegde.
g0 t bedoelt ge vroeg hij hitsig.
»us bekreunde zich weinig om
lt zou mijn genadige vorst zeg
den verwatene, die zijn oogen
dj ioningin durft opheffen Is die
,j lieders minachting waardig
'oelt ge iets aan mijn hof?
Ie koning sidderend van woede,
•as, ja zuchtte de huiche-
)e| weet mijnheer dan nog niet
ko< Benieders lippen ligt? Misschien
toter gezwegen, vermits men
J met zooveel zorg voor mijn
w wil verborgen houden.»
j, ielt, ellendeling beval de
irj, wie is de vermetele die zijn
-ui koningin durft opheffen!»
liug zat in den strik gevangen
ihuimbekte van woede.
ilde hem u noemen, Sire, hetis
'el tker der koningin... Fridofi-
dl i'I00riijkheid ontbreeki hem
ibt gij reeds gezien hoe zijn
n' leeds den blik der koningin
Misschien verbergt hel onze
M mtia uit medelijden tot hem
en. spijt mij, Sire,dat ik mij deze
'olijke woorden heb laten ont
snappen en de rust mijns vorsten om
zulke nietigheid heb gesioord
II.
De koning sprong op van woede. De
vleier had zijn laag doel bereikt
vooral de laatste belanglooze woorden
hadden een diepen indruk op den vorst
gemaaktgeen twijfel, of Fridolinus
zou de gunst der koningin met den
dood bekoopen,
In het woud waar de koningin op
jacht was had men groote smidsen op
gericht voor hek vervaardigen van
wapens daar brandde een nooit
gebluschte vuurgloed om het ijzer
glo.-iend te maken de blaasbalgen
zuchtten er onverpoosd; zware hamers
ploften dreunend en maatgewijs op
het klinkende aanbeeld neder; vuur-
sprankels spatten naar alle richtingen
en, onder die machtige krachtinspan
ning, plooide het ijzer tot den dienst
der menschen.
Daarheen snelde de koniDg als een
razende en met sombere wraak in het
hart. Van ver reeds bespeurde hij
twee zwarte smeden en wenkte hen
tot zichr"*
Vermijd den heer nooit, als Bij tick op
uwen weg bevindt en stel nooit uit wat
voor den dienst des Heeren te verrichten
hebt, deze waren de twee beginselen
die Fridolinus'levenswijze beheersch-
ten
Nooit zou hij op een Zondag de H.
Mis verzuimd hebben. Ten andere kon
hij weten of hij op den tijd. terug zou
zijn om de H. Mis in de hofkapel bij te
wonen Hij trad dan de parochiekerk
binnen de kerk was nog lediger
was ook geen koorknaap aanwezig
Fridolinus naderde dan tot het altaar
en diende de H.Mis met eene buitenge
wone godsvrucht. Oh l Hoe aangenaam
moest dit vroom gedrag aan den Heer
zijn geweest!
Nu was zijn geweten gerust met
opgeruimd gemoed begaf hij! zich op
weg naar de smidse.
Onderweg hield hij zich nog bezig
met het gebed en het overwegen van
Godsgoedheid.
Arme Fridolinus nooit hadt ge kun
nen denken dat dezelfde Goddelijke
Goedheid thans een zwaar ODheil van
uw hoofd afkeerde I
Wordt voortgezet.
Sapperloot, roept plotseling de
directeur ontstemd, nu trap ik er op.
Toch niet, mijnheer, zegt de oud
ste bediende met een scheelgetrokken
gezicht, het was gelukkiglijk mijn
duim maar.
Heel dikwijls kan
De sterkste man
Een enk'le vrouw niet eens regeeren.
De zwakste vrouw
Kan aan een touw
Wel twintig mannen soms dresseeren.
EEN HELD
Gaat gij weer trouwen, boer Dri-
kus, ik meende dat uw vrouw zaliger
dat verboden had
Ja, dat heeft ze mij verboden
Maar 'k zal haar eens laten zien, wie
nu baas is in huis I
Den eerste zegde hij. dien ik
herwaarts zal zenden en die de vol
gende woorden zal uitspreken Hebt
gij 's meesters bevel uitgevoerd grijpt
dien aan en werpt hem zonder dralen
in den vuurgloed Dat hij tot asch
verbrande en dat hem nooit iemand op
aarde wederzie
Een duivelsche grijnslach was het
eenige antwoord van dit woeste twee
tal op 's konings bevel. Het hart dat
in hunne boezem klopte, was harder
geworden dan het ijzer dat zij smeed
den,
Deze afschuwelijke euveldaad werd
op Zaterdag beraamd, 's Zondags, bij
de eerste schemering begaf zich de
schijnheilige zich naar het vertrek
van Fridolinus en zegde t jt hem
Gauw, makker, toef niet, want de
koning ontbiedt u onmiddeiijk bij hem
te komen.
«Begeef u aanstonds naar de smidse
zegde de vorst tot Fridolinus, en vraag
den werklieden Hebt gij s meesters be
vel uitgevoerd
Fridolinus antwoordde Sire uw
bevel zal volbracht worden
't Was een Zondag.Voor zijn vertrek
bood de hofjonker zich bij de koningin
aan Men zendt mij naar naar de
smidse zegde hij, geef mij uwe
bevelen, edele vorstinmag ik mij
aanstonds derwaarts begeven Want
na God behoort mijn dienst allereerst
aan u
De goede koningin antwoordde op
zachten toon
Mijn zoon is ziek, bid voor hem en
voor mij terwijl ge de H. Mis hoort
Fridolinus was opgetogen om den
dienst welke de goede vorstin van hem
vroeg en verwijderde zich aanstonds.
Hij was nog niet ver in het veld, toen
de blijde galmen der kerkklok weer
klonken om alle waakzame kristenen
ter kerke te roepen.
WIE KAATST ENZ.
Een eenoogige, die gaarne toonde
dat hij geestig was, ontmoette een flik-
schen bochel op zijne morgenwande
ling. «Wel vriend» zeide hij, gij hebt
uw vracht al vroeg geladen
Daar kunt gij niet over oordeelen
want uw beide luiken zijn niet open,
liet de andere er op volgen.
VERGANKELIJK.
Suikeroom (tot-neef die student is).
Ja, ja, jongen al het aardsche is
toch vergankelijk.
Neef. Daar hebt ge wel gelijk ir.
Oom Zoo zijn, bij voorbeeld, de 100 fr.
die gij mij eenige weken geleden ge
geven hebt, alweer tot den Iaatsten
cent verdwenen.
JUIST.
Een voornaam persoon trad op zeke
ren tijd een winkel binnen met doel te
koopen. Daar hij bevond dat men den
prijs der waar te hoog stelde, zeide hij,
dat men niet zoo duur moest laten be
talen, wijl hij tot de vrienden des hui
zes behoorde. Van mijn vrienden moet
ik het juist hebben, antwoordde de
koopman want mijne vijanden zie ik
niet in mijn winkel.
ONDERDANIG
Den directeur valt de sigaar uit den
mond. Hij en de oudste bediende zoe
ken er ijverig naar onder de schrijf
tafel.
VOORZICHTIG.
Hij. Zult gij mij nog liefhebben als
ik oud ben
Zij (voorzichtig/ Hoe oud onge
veer
ROOKENDE TANTE.
Agnesje, de dienstmeid, was nog
geen 14 dagen bij hare nieuwe mevr.
of ze kreeg bezoek.
Mevrouw vroeg haar's anderendaags
Nesje, wie heeft u gisteren be
zocht
Mijne tante mevrouw antwoordde
Nesje zonder aarzelen.
—Heel goed maar als uwe tante nog
eens komt wedervoer de meesteres,
dan kunt ge haar zeggen, dat ze hare
pijp niet meer op de piano moet laten
liggen.
ZIJ LAGEN OP DEN SCHOORSTEEN
Een dokter werd bij eene dame ge
roepen, die plotselings ziek geworden
was en hij deed haar een grondig ver
hoor ondergaan over den aard vanhare
kwaal.
Ook vroeg hij haar, wat zij voelde
toen de aanval begon.
Ik kreeg eene erge rilling steunde
de dame.
—Klapperden uwe tanden op elkaar?
Dat weet ik niet, dokter, die la
gen op den schoorsteen, en ik heb er
niet op gelet
GEWOONTE
is gewoonte
verklaarde
Alles
Willems,
Daar weet ik van te spreken, be
vestigde Van Dungen. Toen ik klein
was huurde mijne moeder eene vrouw
om mij voort te duwen in een kinder
karreken. Ik ben dat zoodanig gewoon
geworden dat ik nu nog voortgeduwd
wordt door mijne vrouw.
WENK AAN DE VROUWEN.
Eene vrouw, zij mag mij jeugdig of
bejaard zijn kan hare avonden zeer
gelukkig in tegenwoordigheid van
haren echtgenoot doorbrengen, mits
zij zelf bezigheden heeft, en overtuigd
is dat hij veel gewichtiger zaken heeft,
al moge hij dan ook slechts van tijd
tot tijd tegen haar spreken, of nu en
dan de oogen naar haar opslaan.
Wieland, wiens echt geluk bijna
even beroemd is geworden als zijn
naam, schrijft in eenen brief na den
dood zijner vrouw, dat als hij slechts
wist dat zij in de kamer was, of van
tijd tot tijd binnenkwam en enkele
woorden zeide, zulks genoeg was om
hem in vroolijke stemming te brengen.
De gelukkigste en elkaar meest bemin
nende paren zijn die, welke evenals
Wieland en zijne vrouw, beide te veel
bezigheden hebben om eiken avond in
gesnap door te brengen.
ADVOCATEN WAARHEID
Bij Gier den dikken advocaat,
Ging eens mijn buurman Thys om raad
Die in proces lag met zijn maat.
De spreker zeiGe zult het winnen.
Thys ging. Toen kwam zijn buurman
binnen
En vroeg op zijne beurt om raad
Aan Gier den dikken advocaat.
Weêr zei de spreker Gij zult winnen.
Hoe, riep een derde, die daar was,
Komt zulk een draaierij te pas
Mijnheer de advokaat, ik vind,
Dat gij nu d'een en dan weer d'ander
Hier door een valsche hoop verblindt
Waar twee in strijd zijn met elkander
Verliest toch Pietals Pauw het wint»
Wel zaagt ge niet»riep de advocaat
Onnoozle, goede kameraad,
Dat toen ik tot die mannen sprak
En d'een met den andren fopte
Ik met de hand in stilte klopte
Op mijnen zak
GOED GEANTWOORD
Pachter Bloot droeg in den winter
altijd eene klak met oorlappen, die hij
zorgvuldig voor zijn oortuigen bond.
Op zekeren dag verscheen hij op het
dorp zonder die klak.
Wat is 't, Bloot vroeg de sjam-
petter, waar is uwe oorwarmer
Wel, zei Bloot ik draag die niet
meer, sedert mijn accident
Wat accident
Wel daar was een heer uit de stad
en die offreerde mij eenen lekkeren
boreel... en met die veiwenschte klak
heb ik er niets van gehoord.
De sjampetter wist genoeg.
TWEE DIE ELKANDER VERSTONDEN
Zij was eene groote liefhebster van
de schoone natuur, maar ze was on
gelukkiglijk erg bijziende.
En toen ze weer op den buiten was
sprak zij een boerken aan en zei
Vriend wat is dat ginder,die witte
dingen tusschen die boomen, zoo
schoon van vorm, wiegelend gelijk
vlinders tusschen hemel en aarde
Gewasschen onderbroeken zei
het boerken.
