ZONDAG I I MEI 1913 WEEKKRONIJK
jeen
1. Z. H. Mgr Everaerts te Aal8t 2. De Heilige Elisabeth van Hongarië, Troosteres der Armen. 3. 't Geluk der houten boenen. 4. De eerlijkheid
is nog niet uit de wereld. 5. De vergiffenis van den Monnik. 6. Eene eervolle melding. 7. Landbouw in onze Kolonie. 8. Weltevredenheid.
9. Allerlei
Pater Marcel, naar eene schilderij van een
Tartaarsch kunstenaar
werden. Na de eerste maanden ver
slechtte ongelukkiglijk de toestand- De
27000 Tartaren van Kingchow leefden
allen van inkomsten hun door het
Mandchoesche gouvernement verleend.
Daarover waren zij hoogst fier, doch,
deze inkomsten zijn nu door do Repu
blikeinen afgeschaft en daar 't raeeste-
deel der Tartaren niet spaarden, of
geen stiel konden, vervielen zij spoe
dig in de diepste ellende. Zij leerden
werken, doch hoe de zendelingen het
ook al belegden, om onderstand en
hulp te bieden, de te ondersteunen
massa is al te groot. Scholen, werk
huizen, hospitalen, enz. kostei. veel
en de gewone hulpmiddelen waarover
de zendelingen beschikken, zijn op
verre na niet toereikend.
Duizenden maDnen en vrouwen,door
Pater Marcellus gered, vragen enkel
te mogen arbeiden, ten einde in hun
onderhoud te voorzien, doch alles
ontbreekt
Daarom doet Mgr Everaerts een op
roep tot de katholieken, om in naam
van den goddelijken Zaligmaker en
uit liefde tot Hem, hulp te brengen
en den nood te lenigen, door gifien in
geld, of in natuur zooals katoen,
garen, naai- of breimachienen, enz.
Zusters Franciscanessen Missionnarissen en eenige
Chineesche meisjes uit l-Chang weggevlucht
Alles wordt met de grootste dankbaarheid ontvangen en terecht mogen
wij met Mgr Everaerts zeggen Jezus zelf zal het loon zijn voor dezen die de
noodlijdenden ter hulpe komen.
Verkoop van Tartaartohe meisjes
De 16 kanonnen voor de kerk gerangsohikt
gr Everaerts, Apostolisch Vicaris
Zuid-Houpé, zal binnen eenige
sn te Aalst aankomen, om aal-
jen in te zamelen voor de bekeerde
aren van Kingchow (China),
itoestand der bevolking dezer Tar-
sche stad. is waarlijk hartver-
'Urend, de ellende op het grootst,
is dringende hulp er hoogst nood
lij k.
in brokje geschiedenis kan hier
misstaan.
iTartaarsche stad Kingchow, be
lde reeds 2000 jaar voor Christus,
bekend om hare sterke muren, en
iwoners dachten terecht, dat ze
te overweldigen was. Toen de
blikeinen echter denTartaarschen
i hadden omvergeworpen en na
[heidene steden ingenomi n te
en vóórKiugchow verscheen en de
belegerden en beschoten, verlamde
:htik al de inwoners. De verwar-
was algemeen, want de beleger-
wisten, dat zij tot den .aatsten
jouden uitgedelgd wordeD.
hoogmoedige Tartaren wilden
de republikeinen niet over den
(onderhandelen en wendden zich
'ater Marcel Sterkendries, die te
chow verbleef. Deze had steeds
i beste verstandhouding met de
larijen geleefd.
Z. H. Mgr Everaerts met de Tartaarsche Mandarijnen en^de Republikeinsche Generaals
zelf de poorten der stad niet openen,
en daar hij niemand vond die zulks
Eene groep Tartaarsche Normalisten
doen, was het wederom Pater Marcel, die er zich mede moest
imeene vreugde beschrijven, die op de overgave der stad volgde,
als onmogelijk. Er heerschte een algeheele en oprechte vrede,
enkelen wanklank gestoord.
Tartaren bekeerden zich tot den katholieken godsdienst en
veel leerzamer zijn dan de Chineezen, maken zij snelle vorderin-
kon er weldra eene soort normaalschool gesticht worden, waar
leerlingen zelf de andere kinderen onderwijzen en zoo de zende-
helDen in hun beschavings- en bekeeringswerk. Weldra waren er
een vijftiental scholen, welke allen om ter meest bijgewoond
Pater Marcel aanvaarde en trad als
bemiddelaar op, tusscben denRepubli-
keinschen hoofdbevelhebber en den
Tartaarschen maarschalk.
De onderhandelingen sprongen ech
ter weldra af, door het feit, dat drie
mannen die brieven droegen naar Han-
how, in handen vielen der Republi
keinen. De brieven bevatten een op
roep tot de Imperialisten om zoo spoe
dig mogelijk Kingchow ter hulp te
snellen. De boodschappers werden
onthoofd en de brieven aan Pater
Marcel overhandigd.
Pater Marcel wist evenwel alles ten
goede te schikken; de onderhandelin
gen werden hervat en men kwam
overeen, dat de Tartaren hunne wape
nen, schietvoorraad, enz. in de katho
lieke kerk zouden brengen, waar de
republikeinen ie zouden komen halen.
Het leven der inwoners zou gevrij
waard zijn en de Tartaren zouden zes
maand gewone soldij genielen. Deze
voorwaarden werden aangenomen en
spoedig leek de kerk een waar arse
naal, terwijl voorde kerk nog zestien
kanonnen welke men niet binnen kon
brengen, de nieuwe eigenaars af
wachtten.
De Tartaarsche maarschalk wilde
