De Koopman
Tegenstrijdigheden.
Aangaande den handel in gleiswerk
12 EN 13 OCT. 1913
Do wereld is vol tegenstrijdigheden. Wilt
ge er ecnige kennen en waar het kan helpen
wegnemen
'T ZIJN DURE TIJDEN, zegt men... En
zret eens hoe men naar do herbergen loopt,
hoe do cinema's volzillon, hoe het vrouwvolk
gekleed gaat, hoe men Maandag viert, hoe
men snoept, hoe men reist
HET LOON IS TE LAAG En ziet eens
hoe men er van leeft hoe men geld ver
kwist in spelen, in wedden, in rooken en
drinken.
GE KUNT GEEN VOLK MEER KRIJ
GEN En ziel eens hoeveel sLerkgeboUwde
bedelaars er rondloopon, hoe onze parken
en waranda's vol liggen met leegloopers,
hoo or vele zonder work zitten
GEEN TIJD En ziet ons werkvolk eens
dat met geen goweld in den zomer naar een
ernstige voordracht te krijgen is, 's morgens
omdat do duiven moeten komen... en 's na
middags omdat er eene koers moet pas-
seeren... uren zitten ze te letten naar do
duiven... eon het-len namiddag krengen ze
door in een velodroom en... niet een half
uurlje weten zo te vindon om naar mis, lof
of sermoen te gaan.
GEEN GEZONDHEID En ziet ons
vrouwvolk eens Tegen moedersohap en
last kunnen zo niet tegen... Maar ziet eens
hoe hun schoentjes nijpon, en hun corsotje
spant, en hun rokskens hun alle beweging
onmogelijk maken. Ziet eens hoe ze laat
kunnen opblijven voor bal en theater, hun
eigen afbeulen in dansen en zwetsen hoe
ze altijd vriendelijk kunnen zijn voor heer-
kens en vriendjes ze moeten wel reuzen-
sterk zijn om dat alles te doorstaan. Maar,
spreekt hun van werken en oppassen dan
krijgen ze een attaque of een zenuwaanval.
Och arme 1
GEEN ONTWIKKELING En ziet in
plaats van naar ontwikkelingaavonden te
gaan, in plaats van goede en nuttige boekon
en bladen te lozen... loopt men naar onbe-
duidendo of slechte cinema's, leest men prul
len van bladen die volstaan mot moorden en
diefstallen en echtbreuken...
ER ZIJN GEEN KINDEREN MEER
En ziet men zendt ze naar ongodsdienstige
scholen, mon laat zo loopen op straat tot een
gat in den nacht, men let or niet op mot wie
ze verkeeroo, men geeft hun geld in den
zak, men laat hen baas spelen, men geeft
hun het slechte voorbeeld... hoe kan het dan
anders en wie is do schuld
MEN DRINKT TE VEEL En ziet
Madameke staat altijd mot 't glas gereed om
in te schonken... Men moet maar drinken,
willon of niet I En de jongens krijgen le
veel geld op zak en de man loopt het huis
uit omdat hot thuis zoo ongezellig en vuil
is, door de schuld van moeder, do vrouw.
HET LEVEN IS TE KORT!.. En ziet!.,
ze gebruiken hot zoo slecht als 't maar kan,
ze maken knn eigen ongelukkig en dan kla
gen ze Bteenen uit don grond I
HET LEVEN IS ONVERDRAGELIJK
En zietin plaats van wat te sparen voor
den ouden of den zieken dag in pensioen of
ziekenkassen, in plaats van goed een Bliel
aan te leeren en dicht aaneen te sluiten in
christene vakvereenigingen, in plaats van te
4" Vervolg
En in dit gevoel mengde zich als 't ware be
wondering. Hij de fijne epikurist, begreep
met moeite, hoe men ter liefde der kust deD
rijkdom kon offeren.
De vraag, hoe het met het stoffelijk be
staan van den jongman in 't vervolg staan
rou, bleef op zyne lippen, zo werd terug
gehouden door Eugeen's aristokratisch voor
komen, in wiens aderen ongetwijfeld meer
van het edel bloed der graven Gravenburg,
dan van dat des ouden stambooms der Almen
vloeide.
Mag ik op uwe goedheid rekenen
excellentie vroeg Eugeen de stilte afbreken
de.
Ik zal doen wat in mijne macht is, ant
woordde de intendant. Maar neem u voor
Ontijdige wenscheu in acht Verwacht Diet
dat het geluk u te gemoet zal komen dat
een hemel zult vinden. Ik wil uwo stuk-
Jen of een daarvan, aan een nauwgezet on
derzoek onderwerpon en dan u en uw work
lot eene proeve toor de toelating voorstellen.
Het verdere moet gij aan uwe gelukster over
laten.
DaDk u, excellentie, mijn warmsteD
dank
Nog iets zegde de geheimraad. Zie in
mij niet bloot den intendent van het hertoge
lijk tooneel, maar een vriend die tot raad cn
üaad bereid is, zoo gij die noodig hobt.
Ik zal trachten mij deze gunst weerdig
lehetoonen, antwoordde Eugeen geroerd.
En dan, ging Mijnheer von Heuseuberg
verbroederon in werkmanskringen en gil
den... staan ze daar op hun oen beentje voort
te hinkelon al zuchtend en jammerend.
Komaan, menschon! wat minder goklaagd
en wat minder gezaagd, en wat meer ge
werkt. En zijt wal beter consequent,als 't u
belief 11 Kempsoun.
m BELGISCM-CQSiGO
lezen wij in de Office Colonial: (Sept. 1913).
1. Neder- en Midden-Congo.
Afteiplaalscn. De handel in glois-
vmlf heeft sedertenkele jaren in Congo
een» groole uitbreiding gonoraen. Vroeger
gebruikte men bijna uitsluitend geëmail-
leorde voorwerpen de toename van de Eu*
ropeesche bevolking en do vermeerdering
van den wolstand hebben de artikels in gleis-
werk, en zelfs in porceloin, moer aftrek
verzekerd. Niet alleen do Europeanen koo-
pon doze waar. In de centra van Nedor- en
Middon-Congo maken de neger-dienaars, de
soldalen, de arbeiders, een tamelijk voor
name kliënteel uit zij verkiezen gleiswerk
boven geëmailleerde teljoren en kommen,
die bijna alleen aan do inlanders van de
binnenslrekon verkocht worden.
De artikols in gleiswerk vinden voorna
melijk aftrok in Nedor- en in Midden-Congo.
Voor verzendingen hoven. Leopoldville be
staat er te veel gevaar voor broken men
verkiest er geëmailleerd goed. Toch is er
nog gleiswerk te Coquilhalvillo, te Lisala
en te Stanloyvillo.
II. Gevraagde soorten. Vroeger wa
ren de artikels^ in wit gleiswerk zonder ver
siering meest gezocht. Tegenwoordig wor
den de versierde tafel- en koffieserviozen
moer gevraagd. Eenvoudige versieringen
hebben den voorkeur een of twee reepjes
of oen eenvoudig decoratie motief. '4 Is een
hoofdvereischte om den verkoop van deze
artikels te verzokereu, dat do verschillende
stukkon afzonderlijk te koop gesteld worden,
om de gebroken voorwerpen to vervangen.
Do tafelserviezen voor drie of zes perso
nen vinden veel aftrok. Deze voor twaalf
personen vinden moeilijker koopers.
Weinig govraagd worden de volledige
koffie- en theeserviezen. Men verkiest koffie
pot, theepot, melkpotten, tassen, enz., af
zonderlijk te koopen.
De potten en kommen-in versierd gleis
werk met een halvon tot één liler inhoud
geraken gemakkelijk verkocht, vooral aun
de inlanders. Deze voorwerpen van tweede
hoedanigheid verloonen al de gebreken van
fabricatie zij worden in Europa tegen Inge
prijzen aangekocht.
Eenigo magazijnen bezitten ook een voor
raad schotels en kastrollen in vuuraarde
(geverfd gevulcaniseerd caoutchouc). Gezien
hunne breekbaarheid gaan ze tamelijk moei
lijk van de hand.
De lavabogarniluron, uit 5 stuks be
staande, worden veel gevraagd. Do koopers
schijnen do modellen met eenvoudige ver
siering, soort - nieuwe kunst met rechte
lijnon, te verkiezen. De oude modellen, met
ronde vormen, zijn minder gezocht.
III. Verpakking. De voorwerpen in
gleiswerk worden bij hunne verzending naar
voortwas het volstrekt onvermijdelijk, dat
gij met uwe familie in onmin geraaktet
Onvermijdelijk, antwoordde Eugeen.
Mijnheer von Heusenberg had klaarblijke
lijk nog eene vraag op't hert. Eindelijk zeg
de bij, de kiescliheid aan de nieuwsgierigheid
opofferende
Is luitenant Victor Alm niet uw broeder?
Ja, excellentie.Mag ik de vrijheid nemen
u te vragen, wat u tot deze onderstelling
aanleiding geeft
Eene kombioatie, anders nietIk reisde
twee dagen geleden met luitenant Alm, nadat
kort te voren gij mijnen reisgenoot waart
geweest. De naam kwam mij voor den geest
want nog voor u ontmoette ik onderweg den
koopman Alm. De luitenant lijkt niet op u
In deze opmerking lag eene dubbele betee-
kenis. Mijnheer von Heusenberg bedoelde die
zoowel op 't verschillend uiterlijk der gebroe
ders, als op hunne blijkbaar geheel afgeschei
den aard. Het mishaagde hem, dat Victor Alm
zijnen brocdor verloochond bad, en alleen
aan zijne verdienste wat zijn gevallen kame
raad betrof, had Victor het te danken dat de
geheimraad dit onbroederlijk gedrag in stilte
slechts lafhertig en niet werkelijk afschuwe
lijk noemde. Hij begreep wel dat Eugeen in
alle verdere informatie eene onbescheiden
heid moest zien, en eindigde het onderhoud
met de hertelijkste verzekeringen voor de
toekomst.
V.
Het hadleven te Wiesbaden bevond zich
natuurlijkerwijze in do tweede helft van
Augusti niet meer op de hoogte van zijnen
glans, dooh al tijd bracht eiken dagnognieuwe
gasten, Al is't ook geen bekoorlijke stroom
meer, toch is het nog altijd de levendige toe
vloed van badgasten, die de bezoekers voor
U DE VOLKSSTEM
Congo mei do gewone verpakking voor den
uil voor voorzien. De verschillende stukken,
in strooi of io hooi gewikkeld, worden in
een ion van ongeveer lm,25 hoogte op 0m,7l>
doorsnede geplaatst?.
IV. Belangrijkheid van den handel,
üerkomsi. Velschillende tabels geven
een overzicht van den invoer door bijzondo-
ren handel gedurohdo de jaren 1909, 1910
en 1911 en toonen de stijgende toename van
dit «rtlkol in Congo. Do cijfers voor het eer
ste halfjaar 1912 laten toe te voorzien dal de
fnvoer ten minste zoo belangrijk sal zijn als
in 1911 het bedrag voor de zes eerste maan
den van het jaar overtreft 55.000 frank.
Meer dan do helft van het gleiswerk in
Congo ingevoerd komt uit België (75.000
frank op een totaal van 120.000 frank in
1911). Het overige levertEngeland, Duitsch-
land en Holland.
Meest van al treft men er de merken van
het gleiswerk uit La Louvière en uit Nimy
aan. Onze fabrikanten leveren de verschil
lende soorten der artikels, maar voorname
lijk in gemiddelde en in gewone hoedanig
heid.
Staffordshire, hetoentrum vandeEngel-
sclio nijverheid in gleiswerk, levert hoofd
zakelijk koffie-, theeserviezen en de gewone
kommen.
Saargemünd voert naar Congo gewoon
gleiswerk uit, namelijk tafelserviezen. Hol
land zendt eveneens voortbrengsole» uit de
fabrieken van Maastricht.
De Belgische nijverheid speelt een over
wegende rol in den handel van gloiswerk in
Congo, dien zij op aanzienlijke wijze zou
kunnen doen toenemen met een oordeelkun
dige reklaam te maken en met naar de ver
scheiden firma's der*kolonie goïliustreerde
catalogen le zendo», die den prijs f. o. b.
Antwerpen of c. i. f. Matadi vermolden.
Zij zou eveneens, naar het voorbeeld der
Engolsche gleiswerkfabrikanten, proefstuk-1
ken kunnen zenden, die een verzameling ge
bruikelijke artikels zouden bevatten (bij
voorbeeld drie serviezen voor drie perso
nen, twee serviezen voop zes personen, drie
dozijn teljoren van verschillende modellen,
drie dozijn tassen, zes koffiepotten, twaalf
potten, drie lavabogarniluron, enz,)
Deze koopwaren vullen juist eene ton en
worden tegen een bijzonderen prijs, die do
belanghebbende firipji's verlokt, aangebo
den. Dit is een uitstekend middel om met de
invoerders dor kolonie in betrekking te ko
men.
Hij staat er nogahijd, in de oude hoofd
kerk, zoiïals hij er o^'er vijftig jaar werd ge
plaatst. Ik was nog op do wereld niet toen
grootmoeder hem (leed draaien door den
stoeldraaier van 't bisdom. O grootmoedertje
was uitgelezen zoowél als baar portret dal in
haar besjo kamer hing te pronken... dan
was ze nog jong..: eeno jonge vrouw ge
kleed en aangedaan >ls in den tijd van het
keizerrijk, met hafe op zijn engelsch go-
krulde haarlokken die als zoovele bellen of
lange korken haar rond het hoofd hingen...
met hare vurige kaltenoogjes...
Hij staat er nog altijd, niet verre van de
zitting der onderpastoors, juist halverwege
eene vervelende eentooniglield bewaart.
Intusschen wordt er naar de visschen die met
dit langzaam water komen, reeds met zekere
haast en begeerte gebeugeld. Wéér nieuwe
gezichten zegt men vroolijk. En men heeft
reeds ledigen gemaakt, om eens recht gemak
kelijk naar de nieuwaangekomenen te infor
meer on.
He, wie zijn deze beid© allerliofste
meisjes Wanneer zijn zij aangekomen
Hoe elegant, hoo bevallig, hoe gelijkend
ging het 's morgonds aan de bron van mond
tot mond.
En de oude heer, dio ze vergezelt, zou
hij haren vader of oom zijn Hij ziet er voor
naam, maar wat dwaas uit. Hij snuift onop-
boudëlijk. trippelt als eene gans die over
eene gloeiende plaat loopt en babbelt lijk oen
ekster
Al deze beminnelijke opmerkingen betrof
fen drij nieuwe gedaanten, die onbekommerd
om 't opzien, dat hunne verschijning veroor
zaakte, naar de bronj gingen. Voor zij die nog
bereikten, verliet plotseling een jong officier
de groep zyner bekenden en verwelkomde de
drij vreemden.
Daar hebt gij den luitenant Alm zegde
de kleine oude heer ik bon blij u zoo dade
lijk te ontmoeton. Reeds aan do bronnen ge
wend he
Victor Alm beantwoordde de spotachtige
vraag van den geheimraad von Heusenberg,
eveneens. Daarop wendde hij zich tot de
jonge dames. Do wijze, waarop hij haar aan
sprak, bevreos, dat 'hij haar reeds vroeger
was voorgesteld gewerden.
Beide meisjes geleken in zoo ver op elkaar
dat zij beiden groot, rank, van een bevalli-
gen lichaamsbouw waron en dat ze met don
ker haar en schitterend zwarte oogen gelijke
c
-.„■■i,U|| TO
de communiebank en de predikstoel, daar
waar do twee spijzen die de ziel voeden uit
gedeeld worden.
Hij staat er oog altijd, die gitzwarte stoel,
met zijne zitting en louning in afgeschenen
bloedfoodo fluweel en met het kleine ka3jo
op slot waar grootmoeder haren dikken ge
bedenboek, hare handschoenen en haren bril
in verborg.
Hij slaat er nog met ik weet niet wat
vriendoiijks dat schijnt op zijne minnares te
waohten.
Zeer dikwijls blijft hij onbezet, uit eerbied
voor do afgestorvene.
Somtijds wordt hij door vreemdelingen in
genomen... alsdan schijnt bij alsof er nie
mand gebraik van maakte.
Op zekere dagen zou men waarlijk meenen
dat de kleine oude grootmoeder gaat weer te
voorschijn treden. Zij schijnt le huppelen en
trappelon naar den befaamdon stoel zij
draagt nog immer haar ouderwets kleed,
baren borstsluier, haren oudowijvekens hoed
met parelen en zwart fluweel on kant men
zou zeggen dat do hoedenmaakster alle po
gingen heeft in 't werk gesteld om toch op
deftige manier to dekken dat hoofd dat do
tijd van zijiie witte haren heeft ontbloot,
juist zooals de winterwind de bladeren van
de hoornen rukt na ze don dood te doen heb
ben sterven.
Men hoort haar profijtig stapje, haar
hoestje, haar kufjo het gemeenzaam en
vertrouwelijk gerucht van haren regen
scherm die niet al te gewillig is om opge.
hangen te worden aan don koperen ring van
don stoel.
Men denkt haar mager aangezichtjo te he
speuren, hare verstandige en snuffelarige
oogjos, hare handjes waar mon de blauwe
adertjes onder hare zwarte vuislhandschoen-
Ijes vermoedde.
Maar dit alles is slechts zinsbedrog en
zinsbegoocheling 1...
Zij is vertrokken de grootmoedor en voor
goed weg als eene laatste bladzijde dooi
de dood uit een boe^die er bijna geene meer
inhoudt, weggerukt... als het laatst© uur
van een verloopen dag.,, als de laatste
weergalm van eone slem die reeds deel
maakt van de geschiedenis.
Zij is vertrokken, nog bevallig en min
zaam, alhoewel haar stoffelijk pak vernietigd
was.
Zij is Tan hier gescheiden meer droevig
dan verbitterd om de winterdagen die noch
tans haar warm en vurig hart nooit kénden1
doen verouderen.
Zij is van deze wereld gescheiden mot hare
beleefdheid van over jaren, hare buigingen,
hare geestesvorming, hare toegenegenheid
en goedwilligheid en dat alles stond haar zoo
wel.
Vermits zij nooit het kwaad bedreef kon
zij er dan cok niet aan gelooven.
Zij is van hier gescheiden mei hare gene
genheid voo» alles wat God aanging. De
kerk was hare woning on de onderpastoors
waren hare kinderen.
Zij had do gewoonte zoo maar aangeno
men iederen morgend na de goddelijke dien
sten eens in de sacrislij binnen to treden...
O, zij was niet onbescheiden, onbezonnen,
onvoorzichtig en praatziek J... Doch, een
arme priester hoostte hartverscheurend, en
schoonheid bezaten. Doch door de uitdruk
king verschilden ze op in 't oogvallende wijze
Helena de oudste, zag veelal voor zich heen
en sluierde daardoor den glans van haar
mijmerende blik haar fijne besneden mond
lachte zelden, doch liefljjk, haar zuiver
grieksch profiel gaf schoone zachte lijnen.
Anna daarentegen had een schitterend
paar oogen, dat z(j openher tig en vrij opsloeg
zij lachte veel en uitnemend hertelijk, was
vol levendige beweging, geest en spotlust.
Haar gelaat miste regelmatigheid en had de
meeste geldige aanspraak om 'tgeen men ge
woonlijk een caprice-kopje noemt.
De baron von Heusenberg deed zijn debut
bij de bron, zooals hij zegde, en ondanks den
beroemden aangenamen smaak, die zelfs met
heerlijke kippensoep vergeleken wordt, trok
de geheimraad toch een beklagensweordig ge
zicht, toon by van do kokend heete bron
proefde.
De kleine exoellenlie vond spoedig eene
menigte bekenden. Het regende buigingen
van alle zydon, die den geheimraad zoodanig
tot het aanhoudend afnemen van zijnen hoed
dwongen, dat hij zegde, wanneer het zoo
voortging, zou hij morgen den arm in een
doek dragen, om van het barbaarsch gebruik
der beschaafde natiën verschoond zijn.
De onvermoeide muziek speelde recht vro
lijke walsen, waarbij Anna levendig het
hoofdje heen en weêr wiegde.
Wat verheug ik mij op de bijeenkomsten
in de koerszaal, zegde zy vroolijk.
Dat zal voor mij een treurig lot zijn,
merkte Victor mot een vurige blik op.
Oh, zegde zy moedwillig, e®n weinig
vasten doet do mannen geen kwaad. Het is
zelfs aangenaam voor ons om diebevoorrechte
0
zij vond als bij loovorslag en builen bare
wete, een doosje gomharspillokens in hare
moffel.
Zij is been met haren kinderlijken ge,
loofgeost
Op de parochie gewonnen en geboren,
kon do zij er al do noodwendigheden van.
Alle goede werken stonden in] hare begroo
ting aangestipt. Beter nog dan baron
pastoor wist zij dag en uur waarop de gold»
inzamelingen moesten plaatsgrijpen. f
Als zij 's Zaterdags verschoon een lederen
omslag in de hand, verstond men dat het
rond te gaan was voor de Katholieke Hoogs*
schooi,.voor den aalmoezenier van 't hos*
pitaal, voor de oude, arme on ziekelijke
priesters, voor het onderhoud van 't Semina
rie, voor St. Pieterspenning enz.
En toen de priester in do kerk mot de
schaal rondging, schonk zo nogmaals hare
aalmoes om zoo 't voorbeeld te geren... en
zij schonk hare gifte met den blijden glim
lach die de gelukhertigen kenmerkt... en de
gratie Gods bekomt.
Zij is van dezo wereld gescheiden zonder
tegenzin, zonder achterdocht, zonder 't min
ste verdriet, zij bleef bij den dood wat ze
was, gedurende baar voordeelig en voor
beeldig loven... want loven en dood, alle
boide werden haar immers door den hemel-
schen vader geschonken.
En thans slechts ziet men hoe groot dat
allerkleinste schepsel was. Immers men kan
beter de maat nemen van eenen boom wan
neer hij ligt neergeveld.
Zij verliet deze wereld, zooals or velon
van ons hom verlaten, eilaas altijd de beste,
zonder dat een ander lid der familie op post
is om ze te vervangen.
Dat is nu het tegenovergestelde van wal
gebeurde in de heldentijden Wanneer een
held viel, stond er een andoro gereed om in
de plaats to treden.
Eerst bad de aartspriester slecht6 do voor
naam van 't grootmoedertjen uit de lijst dei
goedo werken gekrabt, welhaast moest hij
insgelijks op dezelfde manier te werk gaan
met den familienaam.
Indien ze dat feit had kunnen te wetfl
komen, voorzeker zoude zij eene tweede
maal gestorven zijn. Zij liet nochtans kin
deren en kleinkinderen na.
Maar de Iiedendaagsche geest gaat hunnen
godsdienst te keer en doet de famiiiegods-
vrucht verdorren.
Indien ze ter kerke komen, laten zij hun
hert thuis. Zij verstaan niet meer dat er
plaatsen voor 't goede te doen, openstaan en
op hen wachten, en ze vergeten dat God veel
meer dan do natuur de opene plaatseu niet
geerne ziet onbezet.
De erfgenamen kwamen van uit de vier
hoeken dor wereld toegestroomd. Zij spra
ken vele woorden, maar deden weinige goede
werken. En thuis gekomen verdeelden ze io
zessen al wat er overschoot: de zoo gastvrije
woning, de pachthoven, de onroerende goe
deren en het geld.
De levende, werkende fortuin, de liefde-
stroom die op zijne gezegende boorden eenen
oogst van bloemen en vruchten voortbracht,
die fortuin werd begraven tusschen de koudo
ijzeren wanden van de reeds te volle geld-
schepsels eens hior of daar in het achterspil
te zien.
Gij zult u dus in mijne kwalen verlust»
gen vroeg Victor half ernstig.
Ja, riep zij met allerliefston ovormoed.
Dat is meer dan wreed, 't is boosaardig!
Wat is boosaardig vroeg de baron.
Myn noodlot, en juffrouw Anna, die hel
my gunt, antwoordde Victor schertsend.
En zoudt gij in ernst om het verlies vaD
een bal treurig kunnen zijn vroeg Ilolena.
Ditmaal ben ik het, antwoordde Victol
veelbeteekenend.
Ja, merkte de baron lachend op, al
't aangename of onaangename draait om eef
paar woorden zullen, mogen, kunnen,
moeten willen dat is de eeuwige botsing.
Victor's antwoord bestond in een zucht.
Ziet ge, ging de kleine intendent voort,
't Is zoo als ik zeg. Helena wil niet, gij kunt
niet. Daar hebt ge do fatale werkwoorden
wéér.
En waarom wil juffrouw Helena niet!
Omdat zij lauter aan ernstig gesprek de
voorkeur geeft, zegde baron de schouders
ophalende. Zij speelde guitare in den maan
schijn en is in staat meteen of ander lieer
van mynen leeftijd heelo avonden aan het
schaakboord te zitten is dat geen eigenaar
dig plezier voor een jong meisje
Schaken is het zinrijk spel voor den
machtigen en denkenden geest,merkte Victor
met fijnheid aan.
En wat is de dans vroeg Anna plagend.
Een zinneloozegeestvervoeriDg voor den
onverschillige, een verrukkende roes voof
den hartstochtelijke.
Wordt voortgezet.
