Eene gruwelijke mi
Onthulling van het standbeeld Verdi te Milaan.
"OosjuyA ,-f,
- ■-
ZONDAG 26 OCTOBER 1953
Giuseppe Verdi
Zij zullen haar niet hebben.
De Honderdjarige van Kerkxken.
M. POULLET
1813-
M. OOM I EN
Wij schrijven Zondag, 26 October, en
1 Kerkxken is in feest, 't Is vandaag
t het eeuwfeest van M. Domien Me-
nck g-evierd wordt.
Dat iedereen het zijne bijbrengt om
o eeuweling' te feesten en te eeren
t zich begrijpen. Vader Meganck is
nog een van den ouden stempel, van
kloeke Vlamingen, steeds op de bres
or 't Geloof en 't goed, steeds min
im en behulpzaam.
't Is dank aan hem en aan den E. H.
nHoyenissen, dat Kerkxken thans de
mgekende weverijen kreeg, welke
oveel welstand in de parochie bracli-
Vader Meganck huwde in 1840 en zes
9 lua
MEGANCK.
kinderen kwamen zijn echt zegenen. Op
hunne beurt tellen deze 14 kinderen en
27 kleinkinderen.
Dat allen den doorluehtigen ouder
ling vereeren, hoeft nauwelijks gezegd
te worden.
Het is de eerste maal niet dat Kerkx
ken een eeuweling te vieren heeft in
1887 vierde men Maria-Joanna Schoup-
pe en in 1904 Berlindis De Saedeleer.
Nu echter beloven de feesten al te over
treffen wat men er reeds te zien kreeg.
't Is te hopen, dat het weder zich goed
houde dan zal het te Kerkxken aan
geen volk ontbreken, dat, evenals wij,
vader Meganck nog menig gelukkig
jaar zal toewenschen.
Het volk verdringt zich rond
^ze lezers zullen zich nog de vreese-
ramp herinneren, welke eenige da-
L geleden in de mijnen van Cardiff
ats had waar meer dan 400 mijn
tere iu den put begraven bleven.
nog is men er niet in gelukt, de
sen dezer ongelukkigen terug te vin-
D> daar de redders met allerlei tegen
een en overgroote moeilijkheden af
^kenen hadden.
opals men weet ig deze ramp weeral
Vlten aan het zoo gevreesde grauw-
ür' t Schijnt zelfs dat de mijn, waar
ramp zich voordeed, als ccnc der gc-
fcujkste van heel Engeland bekend
mijnwerkers, in de halve duister-
arbeidende, slaan met hun houweel
len put, waar de ramp voorviel.
op een zoo genaamden grauwvuurzak.
Het grauwvuur verspreid zich schielijk
en veroorzaakt eene ontploffing, welke
niet zelden talrijke menschenlevens ver-
eisclit.
De zwaarste mijnramp welke bekend
staat is tot nog toe deze van Courrières,
in Frankrijk, welke eenige jaren gele
den plaats had, en ruim 1,300 slachtof
fers maakte.
Zooals men weet kwamen een twin
tigtal dagen na de ramp, nog verschei
dene ontsnapten levend uit de mijn te
voorschijn.
Voor cle ramp van Cardiff, is ook deze
hoop verloren, daar men om zoo te zeg-
fen zeker is, nooit iets van de ongeluk-
igen meer terug te zien.
(Gedicht door den E. H. Vlerick in 1879)
Wijze De Vlaamsche Leeuw.
1.
Zij zullen haar niet hebben
De schoone ziel van 't kind,
Ondanks de helsche listen
Van 't geusche schrikbewind,
Zoolang Gods lieve zonne
Op Vlaanderen nederblinkt,
Zoolang er in ons gordel
Een koperen penning blinkt
Refrein
Zij zullen haar niet hebben
De schoone ziel van 't kind,
Zoolang men in ons Vlaandren
Een enkel Vlaming vindt
2.
De hel is uitgebroken
De school is 't worstelperk.
Zij willen de ziel der kleinen
Ontrukken aan Gods Kerk
Wij, katholieke Vlamen,
Wij dulden nooit dien roof,
Wij zijn nog 't kroost der helden,
Die stierven voor 't Geloof
3.
Laat 't geusgebroed maar komen,
Wij staan ten strijd gegord
Wij willen niet dat Vlaandren
Een nest van roovers wordt,
Wij willen dat ons kinderen,
Getrouw aan Kerk en God,
Geen nagels voor ons doodkist,
Geen aas zijn voor 't schavot.
4.
Wij willen 't leven derven,
Maar staan 't Geloof niet af
Wij roepen nog bij 't sterven
En oii den boord van 't graf
Ons kindren in geen scholen
Waar 't kruis niet meer en blinkt
Ons kindren in geen moordkuil
Waar Godes woord nooit klinkt
Bijv de honderste verjaring van den toon
dichter
1813 October 1913
Het is voorzeker een oigenaardig samen
treffen dat het groote gedenkjaar van den
bevrijdingsoorlog met den Leipziger voïke-
renslag, hetwelke ons liet eeuwfeest der ge
boorte van Ricbard Wagner, den meester
van bet muziekdrama, bracht, ons tevens de
honderdste verjaring komt brengen van Giu
seppe Verdi, den Italiaanschen meester die
onder de toondichters van zijnen tijd, wel
licht liet meest onder den invloed van Ri
cbard Wagner stond, ten minste voor die
scheppingen waaraan bij vooral zijne we
reldfaam is verschuldigd en dio ook van aard
zijn om in de toekomst zijn roem als toon
dichter boog te houden.
Hel rè immer aan de zooveel belasterde
toekomstmuziek dat dan ten slotte wer
kelijk do toekomst zal belmoren, aan die
geheirnnisvolle organische verbinding van
loonuitbeelding en handeling, van muziek
en drama, waaraan wij het muziekdrama
van Richard Wagner, den Gerniaanschen
reus, verschuldigd zijn.
Deze heeft de zegepraal van zijn streven,
dat hern ten slotte den krans der onsterfe
lijkheid bracht duur betaald lange en bange
jaren van durven en kampen moest hij door
worstelen zonder de hulp van zijnen vorsle-
lijken beschermer, koning Ludwig II van
Beieren, zou bij misschien wel nooit liet doel
bereikt hebben. Want zelfs het vernuft hij
Gods genade moet uitdroogen, wanneer liet
stoffelijken ondergrond mist.
Anders is het gestaan en gelegen geweest
bij Giuseppe Verdi, die in gelukkige uiter
lijke omstandigheden leefde en die op eene
geëffende baan zijn naar omhoog voerend
levenspad opstappen mocht.
Geboren op 10 October 1813 te Roncole,
bij Bussoto (Parma), ontving hij zijne eerste
toonkundige opleiding van Lavigna, den
beroemden meester der Scala, van Milaan,
het gekende ten jare 1778 voor 3600 toe
schouwers gebouwde Operahuis.
Op 26jarigen ouderdom bracht Verdi zijn
eerste zangspel voor het voetlicht het
heette Oberto, conté di San Bonifazio,
doch liet had geen doorstaand resultaat dit
was eerst het geval met zijn derde, opera
u Nabucoo, verkorting van Nabucliodono-
zor, dat hem in de eerste rij der Italiaansche
meesters plaatste.
Nog meer was dit liet geval met «Ernani
in 1844, Rigoletto in 1851, IlTrova-
tore (Le Trouvère) in 1853 en vooral La
Traviata (1853) die zijne faam over de ge-
lieele muzieklievende wereld verspreidde.
Minder bijval had Verdi met oene reeks
daarop volgonde zangspolen, waarlusschen
wij zullen noemen La forza del Destino,
in 1862 geloondicht. Bijzonder voor Parijs
schreef hij Les Vêpros sicilliennos (1855)
en Don Carlos 1867). Doch ook deze
operas behaalden den bijval zijner vroegere
niet en beteekenden, in vergelijking met die
vroegere, achteruitgang.
Doch het is in zijne drie laatste operas dat
Verdi de volle maat van zijn talent te oor-
deelen laat het zijn Aïdu, Othello
en Falstaff.
Aïda schiep hij naar aanleiding der
inhuldiging van hel Suez-kanaal op 19 No
vember 1869, in tegenwoordigheid van kei
zerin Eugenie, kroonprins (later keizer) Fro-
derik van Pruisen, en het stuk brengt daarom
een en door Oostersch-Egyptisch koloriet op
de [danken.
Otliollo en Falstaff werden respec
tievelijk in 1887 en 1S93 voleindigd en iiet
geheim van den bijval dezer drie laatste ope
ras hebben wij reeds liooger doen kennen
zij staan geheel onder Wagner's invloed en
hebben met de kunst van den Duitscben
meester hunnen zegetocht door de muziekale
wereld gemaakt.
Ook door zijn onsterfelijk Requiem in
1874 geloondicht ter nagedachtenis van den
dichter Manzoni verwierf hij niet minder
faam.
Het is weinig gekend dat Verdi ook heeft
meêgedaan aan politiek. Een tijd lang
maakte hij deel van de Kamer en in 1872
werd hij senator van'liet koninkrijk benoemd.
Verdi bracht zijne laatste levensjaren door
op zijn landgoed te Busseto, 's winters te
Genua en stierf, den ouderdom van 88 jaren
bereikt hebbend, le Milaan, daar waar hij
zijne eerste opleiding kreeg en zijne eerste
zegepralen behaalde, op 22 Januari 1901.
Vatten wij nu ons oordeel over den Ita
liaanschen meester samen, zoo durven wij
vooropstellen, dat hij eene uitzonderlijke be
gaafdheid voor het dramatisch reëele bezat
en daarom best te vergelijken is met de
Duitsclie meesters. Aan melodie ontbreekt
het in geen enkele zijnor werken, dooli hij
hecht le veel gewicht aan het uiterlijk effect.
Dat lag blijkbaar aan zijne natuur, waarin
het zuidelijke bloed zich begrijpelijk niet
verloochenen kon.
Minister van Wetenschappen
en Schoone Kunsten
de vader van het schoolwetsontwerp,
dat aan de Katholieke werklieden het
recht en de vrijheid zal waarborgen,
hunne kinderen naar de school hunner
keuze te zenden en zoodoende hunne
zielen te bewaren.
