Ds laffe aanslag van Neder-over-Heembeek
incidenten van Saverne
OP GODS GENADE
IN HET LAND DER
PYRAMIEDEN
De pastorij. In de medaljons: De E. H. DE CREEF cn zijne meld.
Omdat de E. H. De Greef, pastoor
in Neder-over-Heembeek, weigerde
een lijkstoet achter de roode vlag te
appen, vond een socialist, zekere Yan
en Abeele, het goed den pastoor in
jne woning te gaan aanvallen en een
svolverschot op hem te lossen.
Ook de meid van den pastoor, die op
it gerucht der losbrandingen kwam
en wat er gaande was, werd door een
ivolverschot getroffen.
Gelukkiglij k werden beiden slechts
cht getroffen en zullen zij er met.-eeni-
rust van af zijn.
Zulks neemt evenwel niet weg, dat de
inslag waaraan Yan den Abeele zich
ichtig maakte, de verontwaardiging
in alle deftige lieden verdient.
De socialisten namen de gelegenheid
)r lijkplechtigheden van een hunner
'ienden te baat, om eene betooging te
mden, met de roode vlag aan 't hoofd,
e E. II. pastoor deed hen opmerken,
it zijne waardigheid als priester hem
irbood in den lijkstoet te gaan waarin
roode vlag gedragen werd. Yruchte-
os trachtten de veldwachter en andere
gezetenen der gemeente, de socialis-
n het onkiesche hunner handelwijze
doen inzien. Daar zij bij hun gedacht
even, de roode vlag in den lijkstoet
dragen, las de pastoor de laatste ge
lden aan de deur der kerk.
Denzelfden avond besloot Van den
Abeele, het incident op zijne manier
met den pastoor te regelen. Wij zeggen
op zijne manier, doch beter ware het te
zeggen op socialistische manier...
De kerel betreurt zijne misdaad niet:
verre van daarHij weet dat hij schan
de en oneer aan zijne vrouw en kinde
ren berokkend heeft maar zijn gods
diensthaat is te groot, en kost wat kost
heeft hij zijnen wraaklust willen koelen.
Moest hij meester zijn in het land, dan
zou hij ongetwijfeld de geestelijken op
doodstraf dwingen achter de roode vlag
te loopenWij zijn overtuigd dat hij
zich zei ven ten andere, als een onschul
dig slachtoffer der priesters beschouwt,
en dat de E. II. Pastoor, dien hij schik
te te vermoorden en inderdaad gekwets'
heeft, in zijne oogen de schuld van al
les draagt. Mogelijks krijgt hij ook een:
naast Ferrer een standbeeld te Brussel.
De roode leiders weten liet maar al te
wel, dat al de schuld der zaak op hen
terugvalt, want reeds zijn zij aan lie*
schermen Yan den Abeele was geen
lid meer der socialistische partij, enz.
enz.
Dat hij echter nog steeds dezelfde
princiepen verdedigde en er naar han
delde, is zeker. Meer moet er niet over
gezegd worden.
M. VON BETHMANN-HOLLWEC,
rijkskanselier,
en kolonel VON RE UTTER,
korpsoverste van Saverne.
Graaf VON WEDEL,
Staathouder van Elzas-Lorrelnen,
die heit gedrag der officieren afkeurde.
Voorloopig schijnt de zaak van Sa
verne dus opgelost.
Het regiment waartoe luitenant von
Forstner behoorde, wordt uit Saverne
naar een onderrichtingskamp gezonden.
Dat die oplossing er verre af is, de
jemoederen tot bedaren te brengen is
verstaanbaar.
De soldaten brachten toch leven en
verteer in het kleine stadje en nu laat
men de kazerne daar zoo maar ineens
leeg staan.
In plaats dus van de plichtige offi
cieren en bijzonderlijk luitenant von
Forstner te straffen, is het integendeel
aeel Saverne die geducht gestraft is.
't Ziet ei hem daar proper uit. in de
.'de Fransche provincie.
Volgens de laatste berichten, schijnt
iet echter dat het 99,te regiment het
jud regiment, van Saverne, slechts
■en drietal weken in het onderrichtings-
.vamp zal behoeven te blijven en dan
toelating zal krijgen, naar Saverne te-
rug te keeren.
Ten andere, de beruchte luitenant
Forstner is er van door getrokken.
De Frankfurter Zeitung deelt me
de dat luitenant von Forstner zelf heeft
verklaard-, dat hij zich reeds beschouw
de als niet meer tot het leger behoorend.
Hij gaat nu verder studeeren. Yolgens
de Berliner Zeitung am Mittag was
Forstner Zondag te Berlijn.
Zelfde blad verneemt uit Saarbrücken
dat een militair veearts, die Zaterdag
dronken zijnde op straat burgers belee-
digde en sloeg, streng gestraft werd.
Hij zal daarenboven vervolgd worden.
De opgewondenheid over de inciden
ten van Saverne is nu langzamerhand
bedaard en men toont nu van verschil
lende kanten het verlangen, om niet
veel meer over de zaak te spreken. Naar
de Deutsche Courier verneemt, zou
von Bethmann-Hollweg er ook in den
Rijksdag niet. meer over spreken, tenzij
de debatten .daartoe aanleiding gaven.
Men aanziet de nederlaag van de mi
litaire partij als volledig, zelfs de con
servatieven erkennen het, en keeren
hunne batterijen tegen den Rijkskanse
lier. Misschien zullen wij nu eerstdaags
in den Rijksdag het vreemde schouw
spel bijwonen, dat zij de motie van wan
trouwen hebben gestemd den kanselier
zullen moeten in bescherming nemen te
gen degenen die er tegen stemden.
't Is misschien nog best ook, dat men
nu wat partij trekke voor den rijks
kanselier want waarlijk, de vreeselijke
neerlaag welke hij in den Reichstag op
liep was al te vernederend.
Hij moest het echter alleen aan zich
zeiven wijten. Hadde hij, in plaats van
nog te trachten de misdadige officieren
te verschoonen, door te zeggen dat het
leger zich moest doen eerbiedigen, en
kel den waren plichtige gelaakt, en lui
tenant von Forstner ontslagen, geheel
de Reichstag zou aan den kanselier ge
luk wenschen aangeboden hebben.
't Is ook nog goed, dat Keizer Wil
lem zoo een beetje vaagt aan zijne mi
nisters, en zonder hen te kennen zijne
goesting doet. Anders ware de positie
van M. von Bethmann-Hollweg onhoud
baar geweest.
Nu echter blijft hij op zijnen post.
't Is te hopen dat het in Saverne kalm
blijve en dat de rijkskanselier in het
vervolg tweemaal nadenke, vooraleer
onbezonnen praat te verkoopen...
Russische landverhuizers schepen In, om In Amerika hun geluk en fortuin te
gaan beproeven.
De matrozen der Engelsche oorlogsvloot, bij eene omreis in de Mldde-
landsche zee, nemen de verlofdagen te baat om de Egyptische pyramledon te
gaan bezichtigen.
