De WapensctaDuw te Berlijn op Nieuwjaar
Een ongeluk aan boord van het Schoonschip
De toestand in In'ië
Een groot Kunstenaar
ZONDAG II JANUARI 1914
rDe sneeuw in Zwitserland
De top van den mast waar de ongelukkige VAN DE VELDE afgevallen is.
Men weet dat Koning Alfons een
groot liefhebber van jagen is, en dat
haasjes, fezanten, eenden en ander wild,
hem daarom zeer vreezen, te meer daar
zij weten, dat hij er zelden nevenB
schiet.
Verleden week gaf de Spaanscha
vorst eene jachtpartij in zijne jachten
van Noord-Spanje. Al de vreemde ge
zanten bij het Spaansche hof, waren uit-
genoodigd.
onlangs te Moskow schielijk overleder
M. Raoul Pugno, de gekende pianit-
onlangs te Moskow, waar hij eene reek
koncerten moest spelen, in gezelscha_
van Mej. Nadia Boulanger, overleden
werd geboren den 23 Juni 1852 te Mont
rouge-bij-Parij8.
Reeds vroeg toonde hij groote voor-
Het Belgisch schoolschip L'Ave-
nir dat wij dezen zomer te Gent
mochten bewonderen, is thana te Mel
bourne, yi Australië, aangekomen.
Van daar is naar België tijding ge
zonden, dat een vreeselijk ongeluk was
gebeuni aan boord van het schoolschip.
Tijdens de gewone dagelijksche oefe
ningen is een kadet, een genaamde Van
de Velde, afkomstig van Blankenber-
ghé, uit don mast gevallen en op den
slag gedood geworden.
De veuslagenheid onder de opvaren
den vaa het sohoolschip was groot, zoo
veel te meer, daar Van de Velde een der
beste leerlingen was, en een schitterend
officier beloofde te worden.
Ook waren de lijkplechtigheden, wel
ke door heel de bemanning, officieren,
leerlingen en matrozen bijgewoond wer
den, zeer roerend. De ouders van den
verongelukte, die nog te Blankenber-
ghe wonen, zijn met de noodige omzich
tigheid op de hoogte gebracht van het
smartelijk verlies, dat hen komt te tref
fen.
Het ministerie van zeewezen zond hem
een brief van deelneming.
LORD HARDINGE
Onderkoning van Indte.
Koning ALFONS van Spanje, begeeft zich naar de plaats der bijeenkomst,
voor de jachtpartij, den vresmden gezanten aangeboden.
Keizer WILLEM en zijne zonen,
gevolgd door den staf, begevan zich naar de wapenschouw.
Zooals men weet is de krijgsprèal te bijvoeglijke parade. Ook is dien dag de
Berlijn en ook wel in lieel Duitschland, wapenschouw bijzonder schitterend,
wat ver gedreven. Deze wapenschouw wordt bijgewoond
Zoo heeft er iederen Zondag in de door heel den opperstaf van het Duit-
groöte Berlijnsche dreef, Onder dë sche leger. De gebruikelijke wachtpara-
Linden een wapenschouwing plaats de wordt dan gewijzigd en een nieuw-
van heel het garnizoen. Al de regimen- jaarsgroet er aan toegevoegd, welke
ten der stad trekken dan, muziek aan door den Keizer beantwoord wordt,
't hoofd, voorbij den Keizer, voor de Onze photo geeft den keizer weer, op
wachtparade. Daar wordt gewoonlijk het oogenblik, dat bij zich, vergezeld
aan de regimentsoversten bet wacht- van zijne zonen en gevolgd door den
woörd voor de week medegedeeld. Op staf van 't leger, naar de wapenschouw
Nieuwjaardag is er gewoonlijk nog een j begeeft.
M. RAOUL PUGNO,
de wereldberoemde pianist,
liefde voor het muziek en weldra was
hij een der beste leerlingen van het mu-
ziekkonservatorium van Parijs.
Achtereenvolgens behaalde bij de
eerste prijzen in piano, solfège, harmo
nie, fugue en orgel.
Op 19-jarigen ouderdom werd bij or
ganist. in de St-Eugeenkerk te Parijs.
Herhaalde malen gaf bij ook piano-
ncerten en behaalde daarbij zooveel
ijval, dat bij het orgelbaantje liet gaan
n rondreizen ondernam om zoo wat in
le groote steden der Oude en Nieuwe
Gereld, zich als pianist te doen gelden.
Zoo werd bij, onder meer, ook dik
wijls te Brussel toegejuicht. Hij was
een intieme vriend van M. Eugeen
[saeye, onlangs door Koning Albert tot
kapelmeester benoemd in vervanging
van M. Edgard Tinei.
M. Pugno schreef ook de muziek van
ïjke tooneelstukken.
Twee liefhebbers oefenen zich op
't Sneeuwt nu zoo wat overal en over
al wordt er geweeklaagd over dat onge-
noodige witie kleed, waarmede straten
en pleinen, velden en wegen versierd
worden.
Versierd is mischien wel wat veel ge
zegd, want gewoonlijk hier in onze
streek ten minste is dat witte kleed
na een paar dagen in vuile modder ver
anderd, vooral in straten en op banen,
waar er wat verkeer is.
't Is echter zoo niet gesteld in Zwit
serland en in sommige gebergten van
Frankrijk, nabij de Zwitsersche grens.
Daar blijft de sneeuw, die er gewoon
lijk zeer dikt valt, soms weken en we
ken liggen, en de gelukkigen, die niets
anders te doen hebben, geven er zich
naar hartelust aan de sportvermaken
over. Men beeft zoo de toboganners of
slederijders, die in duizelingwekkende
vaart de bergen afsnorren, dan de
sneeuwrijwielen (zonder wielen).
skiers, of sneeuwscbaatsers, die na ook
in volle snelheid een paar honderd me
ters gegleden te hebben, schielijk over
hinderpalen heenwippen en zoo 6oms
een sprong maken van tien, twintig of
meer meters.
Nu komen ook de sneeuwrijwielen
voor den dag. Wie den naam van rij
wiel gegeven heeft, aan die machienen
welke hierboven afgebeeld zijn, weten
wij niet, doch rijwielen zijn het voorze-
kers niet, vermits er geen spoor van
wiel aan te zien is.
De stuurstang is als die van een velo,
alsook de zadel. De kader trekt er op,
doch de wielen zijn vervangen door
schaatsen. De berijders, houden zich in
evenwicht op de zaal en laten zich zóó
de besneeuwde paden afglijden.
Dat men zoo 'n halven akrobaat moet
zijn om zich daar recht op te houden is
licht te begrijpen.
