De maatschappelijke Verzekeringen
REDEVOERING door M. R. MOYERSOEN, Volksvertegenwoordiger
uitgesproken in de Kamerzittingen van 21 en 22 April 1914
23 EN 27 APRIL 4911
DE VOLKSSTEM
Vergadering, van Oijnsdaq 21 Anril 1914
Do tieor MOYERSOEN Sedert twee jaar
wordt dit ontwerp behandeld op do congres-
Beu vau mutualiteiten. Anderzijds werd hot
ook besproken door ol de dagbladen, on het
werd zeur gunstig onthaald onder de mutuali
sten. Eindelyk he ft de Kamercommissie der
XV hot maanden lang omlHrzooht.Onder deze
voorwaarden kan de Kamer niet nalaten de
zaak op te losset?
Dit ontwerp beantwoordt op onstekende
wijze aan onzen volksaard. Het huldigt onkel
Staatitusschonkoaist om den privaten onder
nemingsgeest aan te vullen, waar hij ontoe
reikend Id-ok, of om diegenen te treffen, die
zich bij do mutualiteiten niet willen aanslui
ten.
Al wie reeds vrijwillig aangesloten is bij
eene mutualiteit, val hoegenaamd niet getrof
fen worden door de strengheid der wet. Daar
door zal hem integendeel alleen het voordeel
der toelagen tei) goede komen.
Do verplichting gaat in de-wet gepaard met
do vrij* k -uzo van «Ie verzekeringsinstelling,
zoodat het werk voorkomt als do bekroning
van do werking dor mutualiteiten. Zy zot
overigens aan tot lmt oprichten van nieuwe
vrije instellingen geheel het land door.
Na de bezwaren di« pas worden aangevoerd
Is hot belangwekkend hierop te wyzen. dat
het voorstel aanleiding gaf t<>t do wensehen.
uitgebracht tloor do congressen der onzijdige
en christene mutualif* iien. Het congres (i«*r
Vlaamscho mutualisten drukte in 1912 te
Dendermondo-en in 1913 t« Gent, den wensch
uit, dat het vraagstuk dor ^jrz* kering wel
dra door do wet zou geregeld worden. Dient
er te worden geweien op de tnetredi"g van de
Bnerenbonden.van d««n Belgischen Volksbond
van het Congres der Cliristène Vakverooni-
gingen
In do katholieke partij wordt het ontwerp
enkel bevochten door enkele onzer vrienden
uit Genten do heer Verhaegen is hi-T als hun
tolk opgetreden. Zij Vreezen dat h«t ontwerp
de voorzorgsgedachten zou dooilen. en dat «Ie
werklieden te zeer aan de willekeurdor werk
gevers 2oud"ti blootgest ld zijn. Zouden al
onze gronfe bonden verschillend van strek
king en meaning, werkelijk het spoor hijst'*»'
geloopen zijn Dat kan ik niet' geloo'ven en
daarom meen ik dat de tegenwerpingen van
den he. r Verhaegen ons niet langer moeten
ophouden. Bestaat er epn enkele burger, die
heelemaal overal zijne geldmiddelen beschikt
zooals hem belieft on zyn wij allen niet ge-
boiulon door reglementen, dio ons dwingen
eon gedeelte van onze inkomsten af te staau
De heer C. HUYSMANS Men moet niets
afstaan. Er wordt geldt bijgöschoten.
De heer PECHER Do belanghebbenden
zolf vragen uitbreiding van do verplichting.
De heer MOYERSOEN M«»n zegt dat het
beslag leggen isopilen eigendom op het loon.
II eft de heer Verhaegen echter hot pensioen
voor de oude mijnwerkers niet gestemd 1
De heer C. HUYSMANS En hij neemt do
verplichting aan Voor hot ouderdomspensioen.
Do heer MOYERSOEN Men h* eft gezeid
dat hetontwerp'Somntige werklieden op wet
telijke wijze kleineert. Is dat niet eerder none
vernedering de hand uit te steken naar de
Openbare weldadigheid
Do lieer Verhaegen ducht wat hij noemt
hm raderwerk. Wij nomen in deze- zaak de
verplichting aan. omdat w ij me.-nen dat er
hinreene volstrekte noodzakelijkheid bestaat.
Ik zou die ongerustheid begrijpen,indien de
Regeering zich aangesloten had bij hot ont
werp van den h< er Pechar of bij dit van den
heer C. Huysmans. dio de mutualiteit nood
lottig zouden zijn. Het ontwerp der Regeering
maakt echter van deze do spil van het stelsel.
De mutualiteiten blijven vry. Zij mogen aan-
nemingsvoorwaarden stellen en een proeft yd
doen doors'aan. Zij zijn aan geeeen dwang,
aan geen hinderend toezicht onderworpen. Zu
moeten onkel aan een minimum van vereiscü-
tou vuldoen.
Niets beperkt haar initiatief. Bij het mini
mumloon kunnen zich al do verbeteringen
voegen,dio hoi de mutualiteit believen zal aan
hare aangeslotenen to bezorgen. Men heeft de
vrees uitgedrukt dat de mutualiteit Zou ge
krenkt worden doorliet verbod, een lid uit te
sluiten dat niet meer voldoet aan de vereisch-
ten vau politieke» aard, bero'-psaard of
gezondh'-idskaniligon aard, hem lij zij"
aanneming opgelegd. Maar doze bepaling is
geone nieuwigheid.
Do rechtspraak verzet er zich reeds tegen,
dat zulke redenen van uitsluiting in een regle
ment voorkomen.Onder een nietig voorwend
sel mag oen werkman niet worden uitgeslo
ten op het oogenblik dat hij eeu tegemoetko
ming moet trekken.
De hoer PECHER Zeer wel
Do lieer C. HUYSMANS Zou bijvoorbeeld
de mutualiteit van QockorilLdoor de patroons
opgericht, on Ier het stelsel van de nieuwe
wet. een lid mogen uitsluiten onder voor
wendsel dat hij geen deol meer uitmaakt van
het personeel
Do lieer MOYERSOEN. Wij willen niet
dat de werkman zijn leven lang verbonden zij
aan eene bepaalde maatschappij; daarin heeft
de commissie voorzien.
Men heeft de vrees uitgesproken datde ver
plichting eeno gelegenheid van drukking zou
"orden voorde patroons. Thans kan «Ie werk
gever aan do werklieden vemi-de» lid te
Worden van oene bepaalde maatschappij; het
ontwerp ontneemt lmm dit recht.
Het ziekte- en invaüditeitsrisico is veel er
ger voor den werkman dan het oudenloms-
risico; want het tfeft niet hij kei zijnen per
soon. maar zijn gezin, terwijl do ouderdom
hom alleen treft. Het ware volkomon onlo
gisch, de verplichting, tot het ouüerdomsrisico
te beperken, en vrijheid te laten bestaan, watt mogen te niet doen. Te meer daar er bijvoor-
betreft het invaliditeits- en ziekterisico. beeld reeds bijzondere kassen bestaan, kassen
Moet het lenigen van die ellende aan liet Ivoor b-jaanle'lieden door de mutualitei-
toeval. aan do liefdadigheid overgelaten wor- ton in-stand gehouden. Reeds onder liet stel-
deu Da werkman was erop bedacht zichzelf sol dep huidige wet. trekken de aangeslotenen
te verdedigen, en de mutualiteit tegen ziekte, j bjj dio kassau 1 frank per dag.
die nochtans geen toelagen van deu Staat out-. Men heeft ook kassen ingericht tot onder
vangt, vereeuigt 500.000 werklieden, dus een stand voor tering lijders. YVanroru bet recht
even groot getal als er storten in de lijfrente- tot dergelijke ondernemingen auu do ruutua-
kas. Lmdrucht ge gesprekken).
Voorzeker konden doordrukke propaganda
nieuwe leden voor do mutualiteiten bijgewon-
non worden. Niemand toch zal beweren dat
enkel door dit middel voldoende uitslagen
zouden bereikt worden. Alleen de verplichting
zal de onverschilligen tegen olleiido eu bede
larij kunnen vrijwaren.
Ik wept wel dat, in menig geval, do werk
man de noodigo opofferingen niet zal kunnen
doen. Maar dan treedt het bureel van welda
digheid op; h<-t zal vooruitziende en niet enkel
meer verhelpende liefdadigheid te plegen heb-
hen. Ik "Voeg erbij dat enkel de verplichte
verzekering ons zal toelaten, de tub» rcul so,
die zoo talrijke levens afmaait, doelmatig te
bestryden.
Het vraagstuk der ouderdomspensioenen is
noch het voornaamste noch het meest drin
gende. Vooraf dient de w'erknian beschermd
tegen de invaliditeit, dis hem in volle levens-
vrijhei*! treft.
Men heeft doen uitschijnen dat het ontwerp
sommige soorten van werkers terzijde laat.
iiteitou ontzeggen 1
Vergadering van Woensdag 22 April 1914
De lieer MOYERSOEN Gisteren lieli ik <ln
redmmm uiteen.-pzor die do verplicht»* aanslui
ting van de arbeiders bij do eene of andere
kas noodzakelijk maken. Ik h»'b daarna on
derzocht waarin het ontwerp der Regeering
verschilde vau'dit van den heer Pecher, en
waarom ik de voorkeur p< ef aan het eerste.
Ik w il vandaag de opwerpiugen van teclmi-
schen aard wederleggen die tegen liet ontwerp
worden aangevoerd.
Men heeft die opwerpiugen saampevat in
de bewering dat h«t ontwerp volmaakt
was voor wat ouderdom betreft, maar zonder
samenhang w at ziekte betreft, en misvormd
voor de invaliditeit. Deze opwerpiugen zijn
ontleend aan de studie uitgegeven door d«
herren M dngie en Francois i:i het Bulletin
du Comité Cent. al industriel.
Onderzo ken wij dus wat de toestand der
ziekte- en titvaliditpjiskasse» is onder het hui-
«lig stelsel, en wat hij zyu zal onder liet toe-
Wy kunnen den weg der verplichting niet v
opgaan voor «Ie dienstlieden. De wet laat hen I u 1 •S,H
overigens t*e voordeel te halen uit «lo pr.-mièu Welke risico,» dragen thans de ziektekas-
vau Staat, provinciën en gemeenten. 8ft" volkomen wiskundige w ijze kunnen
I wij die risico s niet omschrijven.want wij be-
Wu sta.» voor dn. vo,.rst.l D,t d.r Be,,,isohn „,.kle.
uwl du..r .1. nud. ...af. I k BChtwr steu„nn ,,8
iijutualitoH tot spil ™«d8iiinohti..|f|ZBl hB va„ Quil,t,.lin. Ü11W
c' r.iokt' l.asson troon
Huysmans vervangt da mutualiteit door go-
westelijke instellingen.
De lieer C. HUYSMANS. Volstrekt niet.
Ik schaar do mutualiteiten samen.
De lieer MOYERSOEN. Dan hebben wy
nog het voorstel van den heer Pecher.
Ik wees reeds op den aard van h*»t stelsel
d»*r regeeringhet. berust op do mutualiteit.
Weigert do werkman zich daarhy in te lijven,
dan moet hij zich tot «Ion gpwestelyken raad
wenden. Eindelijk, wil de werkman zich niet
aan de verplichtig onderxverpHii, dan mag de
baas op eigen-hand af houdingen doeu op het
loon.
Het voorstel van den heer Pocher trekt vrij
veel op «lit der regeeriug, doch wil verder
gaan béh.'bt met diep misprijzen tegnnovor
de mutualiteit, stelt het de/.e in omlergesehili-
ten toestand tegenover de op hot -voorplan
gebrachte gewestelijke instellinuen, dio toe
zicht moeten uitoefenen op «1« alsdan t"t dit-
zondering gewonlen mutualiteiten. Het hoofd
gebrek van bet stelsel van d«*n lieer Pocher is
«lat hetgeen rekening houdt met don bestaau-
den toestand.
De maatschappijen van ouderlingen hi jstand
zijn ten getalle van 3299; zfj hebben veel dien
sten bewoze»». Waarom heeft de lieer Pecher
er zoo weinig vertrouwen in
Do mutualisten. die door do wet verzeke-
ringplichtig gesteld worden, zull -n zich tot
d«Mi gewestohikeii raad moeten wenden, om
in een mutualiteit. t«« komen. De heer Pecher
wil datde mutualiteiten onzijdig worden.
Het is nietnoixlig voor al do maatscliappijen
eon verplichtenden stai'ilaard op te richten.
De/elfde tegenwerpingen gelden voor de
in validiteit. Het beheer der hondskassen is
uoclitans uitnemend. M«mi legt een zeilde in-
tiéeuehl op. mon verplicht ze zich vuor.de
In-lft te veiv.ek' ren bij een neutralen raad,
waar zy geen invloed hoegenaamd kunnen
hebben Waarom"haar niet toelaten zich ou
derling te verzekeron
Feitelijk ontrukt mon deze instellingen
allen ondernemingsgeest, wat ik als zeer i e-
rreurenswaardig aanzie. Het stelsel der w.-t-
telijke tegenverzekering, door d«-n h- er Po
cher uitgevonden, zal de karottentrekkers
den t«>om vieren; zijn voorsiel leidt ons naar
de S'aatsver/.ekering en naar het verval der
maats happijeu van ouderlingen bijstand. Nu.
ambtenarij doodt den géést van s didnriteit en
van toewijding; de mutualisten kunnen niet
instemmen met een steis-1 «lat bun werk in
den wortel doodt, on hen stolt ouder wettelyke
voogdy.
De radicale regeering van Engeland heeft
zich tot de mutualiteiten gericht, om haar
insurance bill tot stand te brengen.
Waldeck Rousseau zegde
n Do mutualiieir, moet liet verkoren middel
zijn voor de sociale verzekering, omdat het
't middel bij uitst k is.
Een andere grief van het voorstel Pecher
hij vergt to veol van de gewestelijke instel
lingen.
Deze door hem voorgestane onder voogdy-
8telüng. is in stryd met de politiek van deceit-
traliseeriug do«»r «Ie r* geering aiuigenioedigtl.
Dc heer VANDEPEilRE. Eene mutuali
teit kan geen sanatorium oprichten. Wy hoe
ven, klanrblijkeml,.d«g«-]nk work tot stand te
brengen, by c itraliseering
De h'-or MOYERSOEN. Maar wy hebb««n
zeer machtig*» v«-rbm.deii van mutualiteiten.
Luidruchtige gesprekken).
Dc heerPKCHER. Dernufu.*liteiton zullen
altijd de meer.!- rnei«J uitmaken, in de gewes
telijke raden. Web-u dan
De heer MOYERSOIlN. Ougetwyfeld. eene
afzomlerlyke iiiinualiieit kan onmogelijk een
sanatorium pricht»n. Dorh waarom zull-n ver
k'e gedurende drie of zes maaudeu eu uiet
gedurende een jaar.
De vergo-ding van de arbeidsdagen, be
draagt gemiddeld fr.5.58per lid,in maatschap-
pijen die reeds vy!-e »-twintig jaar bpstaan
Onze maatschappyeu die geena ziektetab'-llen
be i'ten, inoet*'ii dus proefondervindelijk te
werk gaan. Maar t« di«»n aanzien hebben wy
ernstige redenen om gerust te wezen.
In onze zi«ktekassen is do reserve die in
1891 per Ji«l 28 frank bedroeg, in 1911 be
klommen tot 32 fr. Dit is'dus een sociaal ver
mogen dat hooger staat'danhetsociaal vermo
gen per lid in Duilschlaud.
D;«/.e toestand is zoo sl«-cht nietdoch deze
reserven ik erken h«*t &.;jn ontoereikend.
In 1911 wenlen 1.800.000 frank uitgaven
d«»r niaatschappyeti gedekt door buitengewo-
ue inkomsten doch li*»t ontwerp h*-eft juist
t«n d«»e|e, de ontvangsten der maatschappijen
merkelyk vermeerderen, door «Ie juariijksche
bijdrage per lid 4 of 5 fr. te ve-hoogen,zonder
er van te si reken «latbet de lasten der maat
schappijen vermindert met dei: «luur van de
verg-eding der ziekteverzekering vau zes
maaml op drie maand te brengen.
Doch er is w at anders. De bijzondere com
missie h«-efl gevraagd dat voortaan de maat
schappijen zouden vej-plicht worden 85 t. h.
barer uituaveu te dekken bij middel van d«
bjjdrageii on van dan interest «Ier belegde
gelden. Welnu d« maatschappijen zullen 25
centiemen ontvangen p<-r Irank dien zij stor
ten. Dienvolgens zullen zij wanneer zij 100 fr
vergoeding uitbetalen, ook 0,25 maal 85 of
21.-5 ontvangen, derwii/o dat zij beschikken
de over 85 frank en fr. 21.25. 't zij fr. 106 25
om 100 frank vergoeding uit te la-talen, zij fr.
6.25 in het reservefonds /.uilen kunnen siur
ten.
Ik ben dus gerechtigd te zeggen dat, dank
zij «le'iiieuw e w et. on/fi z.iektekassen bestand
zullen zyu teg«!ii allo risico's en alle nood wen-
digli den.
Wat betreft de verzekering tegen ziekte,
verdient tlu-» liet ontw ••rp «Ie verwijten niet die
er tegen uitgebracht werden, iu naam van de
W' ten8chap der actuarissen.
De/elf«le gevolgtrekkingen mag men maken
voor de iiivalidiieitskassen.
Op h t einde vau 1909 hadden die kassen
voor 138.000 leden, een reserve van fr. 5,50'
per 1 Hl iu 1912. voor 180.000 ledeu was die
reserve tot 9 fr. geklommen.
Dc reserve neemt dus merkelijk toe, maar,
zooals de Ivere» Moingio eu Francois het
zeiden, men kan daar geen staat op maken,
vermits die kassen nog niet lang geuoi-g be
slaan.
Toen wij de wet van 5 Mei 1912 bespraken
op d-* invaliilifeifskasseii, vomien sommige
letlen der linkerzijde.namelijk d«» heer Masson
dat wij to veel waarborgen van die kassen
«ischten.
Wat er ook van zii, de invaliditeitskassen
zijn thans verplicht e«>ne reserve te vormen.
Derhalve zulle;: zfj in de toekoiuBtgedwongen
zijn hunne stortingen te verhoogeu oui do toe
lagen van deu Staat niet te verliez<-n.
Ten ontvelde heeft men «lus het ontwerp
verweten dal het een stelsel van Verdfteling
was. Wii bevi"deii ons voor een stelsel van
klim mende kapitalisatie.
Dat sti-lsnl hebben wij twee jaar geleden
an genomen en (l«« lieer Verhaegen stenule «*r
ook voor. Vau waar komt die oinkcering by
hein 1
Het is van belang dat het toezicht degelijk
we/.e. Wisku Iis iu zulke zaak niet opper
machtig en onfeilbaar; niet d"u volksaard en
de ge-luiks-u mo'-t <"*k rekening geh"Ud<*n I
worden eu de actuarissen hadden ongeluk1
hunne styvo methodes toe te passen op de
kering teg-».» ziekte en invaliditeit, die
do gewest*-!ijke iiisfeHingeu nllemi het mogen door hunnen aard Voor goeu wiskundige be-
oprichteu, eu niet dn verbonden van nimuali- i rekening vatbaar zijn.
tellen. <IiH bli lioiKleid (luton.1 Inieu ii.-bbuii 1 Nu ik ür„r tot COw^st8li.ikfi ra,len.
Ik vind dat w-yde heilzame ouderriemingen Wat beeft men eral niet van ge'«id De h.
die do muiualitoiteu zouileu opvatten, uiet Verhaegen uoomde die raden gisteren sa
lons der geweigordon Men beweert flat hot
uitschot d>T samenleving daar zal byeeuge-
bracht worden.
Hoef ik te zeggen dat zulks met de worke
lijkheid niet zpl overeenkomen.
Do regeeriug door de commissie onder
vraagd. hoeft ons gezeid dat de mutualiteiten
zich strenger tooueu voor het anuemen vau
nieuwe leden.
D« heer PECHER. Dat is waar met een
stelsel van vrijheid en niet met een stelsel
van verplichting.
De h«er MOYERSOEN. Beknibbel den
gewestelykon raad niet, want gy maakt er
van «ene spil van uw stelsel.
De lieer PECHER. Ik breek liet beginsel
niet af, maar ik z*'g dat hy degelijk hoeft,
ingericht, eu dat duet het ontwerp der regee
riug niet.
De hepr MOYERSOEN. De mutualiteiten
klagen dat talrijke gave en gezonde werklie-
«leu uit hebzucht of bij gebrek aan vooruit
zicht weigeren mutualisien te worden.
Morgen zullen /y er ingaan; watde anderen
betreft, niets belet verschillende iiideelingou
tot stand te brengen, 't Zal niet noodig zijn
alleman in dezelfde vereeniging iu t« lijven
eu men zal do verschillende risicos kunnen
indeeleii in onderscheidene mutualiteiten.
Onderbrekingen bij de linker- cn de uiterste
linkerzijde).
Dn lieer PECHER. Welnu, door een der
gelijk stelsel zouden tal van ougelakkigen het
slachtoffer zyu.
D«» heer C. HUYSMANS. Wat opvatting
van de mutualiteit
D« heer MOYERSOEN. Vergeet niet dat
het hier te doen is om ©ene voorzorgswet, eu
dat (I« tegenwoordige invaliden geen het min
ste recht hebben op vergoeding. (Herhaalde
onderbrekingen).
Welke zullen d« lasten ?Un van die gewes
telijke raden Zy zullen de k«»si*m moeten
ahlragen van de genees- eu artsenijkundige
Verzorging van de leden, aan de zieken 1 fr.
per dag betalen gedurende drie maand; eene
Vergoeding betalen aan de kraamvrouwen en
jaarlyks zes fr. sten ten iu do lyfroutekassen
voor de invalide leduu.
En waar zullen zy hunne geldmiddelen ha
len De bijdrage van ieder lid zal 12 frank
bedraeeu; dn premie van den Staat 3 frank,
de bydrage van den werkgever 2 fr.. tezamen
dus 17 frank. WanneerII t personen -betreft
boven de 50 jaar, zal het op 20 fr. per hoofd
komen.
Ik denk dat de geldmiddelen zullen volstaan
Ik boef daartoe slechts de cijfe.rs te nemen
van 1912. Het gemiddeld bedrag, betaald als
vergoeding voor arbeidsdagen, was in den
loop van dit jaar fr. 5.50.Men moot er genees-
en artsenijkundige verzorging bijvoegen, d:
gemiddeld fr. 3,25 bedraagt por lid en pet-
jaar.
Er zal nog een gedeelte overbid ven dat men
kan bi-nuttigen voor de hulp aan de kraam
vrouwen.
De heer Verh aegen heeft ons willen afschrik-
ken. zeggende dat de inkomsten outnorei-
k**nd zouden zyn om de uitgaven te dekken.
Dat men zi<-h op het voorbeeld vau Duitscli
land niet beroepe, want daar is de vergoeding
het dubbel van hier.
Welk zal de to-stand van den gewestelijken
raad zijn betreffende de invaliditeit? D»*
inkomsten omvatten eene storting van 6 frank
per lid. vermeerderd met 3.50 fr. toelage van
w ege «leu Staat voor de leden onder de 50
jaar eu mot 6 frank voor do leden boveu de 50
jaar.
Door die inkomsten zal men in staat zyn
aanzienlijke reserven te vormen, want de on-
dervindiuu leert ons dat er per lid. in beginsel
maar 2 of 3 frank uitgegeven wordt. Een oude
maatschappij w aarvan de heer Mansart voor
zitter is. eischt, na een bestaan van 14 jaren,
slechts een storting van fr. 3.60 per lid.
In verhand daarmede zou ik hi* r de bereke
ningen willen herinneren van «leu lieer Denis,
die een vergelijking maakt met de verzeke
ring iu Duitscliland.
Uit die vergelijking mag men geen vol
strekte gevolgtrekkingen afleiden, want het
Duitscli stelsel verschilt inerkeliik van het
owe. De studio van deu hoor Denis heeft toch
groote waarde.
I>e heer Denis heeft eon tijdperk van zestien
jaar geymmeii van 1892 tot 1908 eu hij heeft
lek'-uing gehouth'i» nn-t den aangroei der be
volking van bel Duii^che Rijk. Hij stelt vast
dat het aantal invalidiieitsr"uten in 1892 iu
Duitscliland 17784 bedroegen iu 1908 958.000.
Op «lio verhoudingen voortgaande schat hy
in»t evenredig getal van onze invaliditeitspen
sioenen op 2,821 voor 1910 en op 129,724
voor 1926.
Na zestien jaar zouden wjj dus als vermoe
delijke invaliden 94 «luizend pensioengenieters
hebben, helleen neerkomt op ©ene uitgave
V-en 34 milliuen.
Om daarin te voorzien dienen er 3.370,000
beialei de verzekerden te zyn. Welnu, vol
gens den heer Denis, zouden wy or slechts 2
luilltoen 64 000 In hben. Van daar een tekort
van '14 uiillioen 500.000 frank.
Onderzoeken wij dit van nader by. Inde
ben keuS' gen van den lieer Denis zyn er twee
vergissingen. Ten eerste, de heer Denis re-
keud- alsof al «Ie renten voljuriue renten moe-
t*-u zyn, terwijl er een groot getal voorkomen
die in het jaar beginnen of ververvullen.
Ten tweede, de heer Denis had «Ie invaliden
moeten afrekenen, die, in Dmrschland. op 65
jariueii ouderdom op pensioen worden ge-
st-ld en na den omlettlnm van 70 jaar, voort
b«t invaliditeitspensioen trekken, terwyl xy
len onzent, het ouderdomspensioen zouden
trekken.
Uitgaande van h"t Duitsche stelsel en reke-
Ling houdende met de twee terechtwyxingeu
die Ik kom aan te duiden, flienflon wij vom
68.256 iijvaliiiiteitspensioenen, 24,916.000 fr«
uit te geven, hetgeen 2.095.000 betalende le,
den vergen zou. Wy zouden dus iu 1926 slechts
oen tekort van 5 millioen hebben.
Maar op dat oogenblik zouden wij misschfesi
over 125 a 135 millioen reserve beschikken^
waarvan de interest tegen 3 t. h. de ontvaii'A
sten derw yze zal vermeerderen dat bet tekoif
ongetwijfeld slechts uog een milltóen bedra»
gen zal.
De heer PECHER. Is dat niets
De heer MOYERSOEN. Doch er werd
geen rekening gehouden met het veel streu*
eer toezicht dat ten onzent bestaat en van u«
verschillen tusscüen de wetton van beide lam
den die volkomen ten onzen voordcele zyn.
De heeren Maingie en Framjois hebben,
voorwaar, de echtheid dezer cijfers betwist j
doch in het kamerstuk waarop zy steunden,
is er eene missing van een millioen betalend»
leden, missing dio aan de actuarissen is out*
s apt.
De actuarissen zyn het overigens niet een»
en hunne ramingen verschillen merkelijk»
Zekere actuarissen meen en zelfs dat de noo
dige bij*1 rage niet meer bodragen zal dan II
frank wat nagenoeg overeenkomt met het*
geen in het voorstel is voorzien.
Ik houd or aan te doen uitschijnen dat da
actuarissen, die niet nalieten het ontwerp dor
regeering aan te vallen, evenmin het voorstel
van den heer Pecher hebben ontzien.
Do heer PECHER. Omdat zij uiet mutuft-
list zijn.
De heer MOYERSOEN. GU bekrachtigt
hetgene ik zeg.
De heer PECHER. Neen.
D" heer MOYERSOEN. De heer Pecher aan*
zag do gedeeltelijke herverzekering als eened
voorzichtigheidsmaatregel tegen het mogelijk
slecht beheer der mutualiteiten. Do actuaris*
sen antwoorden dat da maatregel door d*-n
heer Pecher voorgesteld het mutualistenvolk
vertoornd heeft en dat liet past aan de mutua
liteiten de volle verantwoordciykheid van
haar beheer over te laten.
De heer Pecher heeft insgelijks zekere bij
dragen bepaald in zake herverzekering. De
heerFraiiQois antwoordt «dat het vry verme
tel is dergelijke bydragen te bepalen, n
Het achtbaar lid vroeg het tot stand bren
gen van wiskundig berekende reserven. Die
reserven zyn, ongetwijfeld, wensch«*lyk. Doch
om er toe te geraken, hoeft men de maat
schappijen aan te zetten trapsgewijze reserven
tot stand te brengen eu het stelsel der regee
riug bij te treden.
Ik Imb «Ie zaak der mutualiteit verdedigd.
Ook heb ik geen vredo met de gewestelijke
inrichtingen voorgestaan door den he»»r C.
Huysmans, want zjj zouden de maatschap
pijen den genadeslag toebrengen. In 't stelsel
van het achtbaar lid, zou men tot een verze
kering kumeu, die deu werkman veol geld
zou kosten.
De heer C. Huysmans stelt Voor onmiddel-
een pensioen van 365 fr. te verleeneu.
Bij de uiterste linkerzijde Dat pensioen
hebt gy beloofd.
De heer MOYERSOEN. Nooit deed ik der
gelijke belofte. (Heftige onderbrekingen bij
de uiterste linkerzijde).
Ik beloofde tor Kamer een ontwerp te doen
stejnmon, waardoor 1 frank daags zou toege
kend worden in geval van vi-oegtydige inva
liditeit. (Gerucht).
D<> heer C. Huysmans stelt voor een pensi
oen van 365 fr. toe te kennen aan eiken B*-|gt
wiens jaarlnksch inkomen minder dan die soin
bedraagt. Dit zou jaarlijks 82 millioen kosten.
Het achtbaar lid stelt bovendien voor. het
pensioen toe te kennen, mits eene verminde
ring echter, aan hen wier inkomen geen 720
frank te boven gaat. Ik bon gerechtigd te
/eggen dat zulk stelsel aan de Sell tkist ten
minste 120 tot 130 millioen per jaar zou
kosten.
M«n heeft dn vrees geopperd dat het ont
werp. ons door de cunmisih- overgolegd, al to
aaii/.ienlijke uitgaven zou vergen.
Ik denk dat de Kamer eenparig do verhoo
ging van liet ouderdomspensioen zal aanne
men. Do bijzondere Commissie is echter van
nieening datde toepassing vau de verzekering
tegen ziekte eu invaliditeit, voor ongeveer
twee jaar zou moeten verdaagd worden. Do
ewering, als zon de Commissie de Regeering
tot overdreven uitgaven willen aauzeiteu,
houdt dus geen steek.
Ik besluit. In tal van vergaderingen en op
sommige congressen heb ik over het w etsont
werp gesproken. Ik ben nochtans, van inborst,
'geen aanhanger van wetb-lyke verplichting.
Maar de keuze staat ons hier niet vry. Willen
wij voor onze workli'den de noodlottige ge
volgen ontsparen van hun gemis aan voor/org,
dan moeten wij d8 verzekering verplichtend
en van de mutualiteiten het orgaan dier ver
zekering maken.
De verplichting is eene maatschappelijk»
noodzakelijkheid. Op eene wijze die overeen-
st»«mt met onze zeden, onze gedachten, onze
neigingen, komtzy tot stand door toedoen van
«Ie maatschappijen dio als taak hebben opge
nomen den werkman het gemis aan voorzorg
te doen afschudden.
Aan «Ie mutualiteit zelve vertrouwen wij de
uitvoering van de wet toe, l uiten allo offi
cinale tussoheiikomst of ambtenarij en zonder
haar zware beheerskosten op te leggen.
Ik ben overtuigd dat «Ie mutual kelten op de
hoogte van die gewichtige zaak zuilen wezen
eu ui«»t vreugde begroet ik deu dageraad,
waarop elk Belgisch.© werkman, getroflea
door ziekte of vroegtijdige iuvalhliteit, zeker
mag rekenen, niet meer op onderstand maar
op eene vergoeding, die de vrucht zal wezen
van z|jnespaarzaamheid en van zijne voorzorg.
(Zeer wel rechts Sp>-<krr toorat door z\jne
vrienden gelukyetoenscht)
