Vier-en-twintigste jaargang nummer 244
Vrijdag 20 December 1912
HOLLAND en BELGIE
PARASOL Csnie
Dj Erfgenamsn san Jséas en De Jood Epiiraïm
Hit lot der Keizerlijks faeifio
la rol m ha! Gr ekscii leger
HULDEBETOOGïNG
Kxa. !a.©IdL
CENTIEMEN
Drukker-UitgeverJ. Van Nuffel-De Gendt
X> O- ES 3-. H3>
Bureelon Kerkstraat, 9 en 22, Aalst."
Een Hollandsch antwoord op de mede
deeling van het Belgisch gouvernement.
Het Hollandach Ministerie van Buiten-
landsche Zaken doelt, naar aanleiding van
de antwoordnota dor Belgische regeeriag,
mede, dat de brief van 12 November aan de
Belgische regeeriqg, een antwoord was op
een brief van den Belgischen Minister, dato
4 October, waarin aan de Nederlandsche
regeering gevraagd werd do Belgische ge
ïnterneerden op eigen verantwoordelijkheid
in vrijheid te stellen, aar gezisn eon voldoende
onderstand hun niet kon worden verzekerd.
Do Ilollaadsohe Regaering gaf in haar
antwoord te kennen, waarom zij het racht
niet had op die bevrijding in te gaan, zonder
goedkeuring van België's tegenpartij. Het
in den brief van 12 November behandelde
onderwerp had niets to zien met de voor-
i Klaarden van den wapenstilstand, dio nog
niet gesloten was toen de brief opgosteld
werd.
De weigering van het bevrijden dor Bol
gische geïnterneerden, wordt dus, volgens
het Nederlandsch telegram, verkeerdelijk in
verband gebracht met den gesloten wapen
stilstand en den troepenaoortocht die er het
gevolg van was. Dat verband zou steunen
op een misverstand vanwege do Belgische
rsgecring, teweeggebracht door de opvol
ging dar datums.
Den 13 November, Da den wapenstilstand
werd door de HoilandscbeRogeering meega
deeld, dat de Belgische geinterneerden zou
den vrij komen,, zoodra hunne regeering het
gepast zou vinden. Deze mededeeling had
plaats vóór het onderhoud in den loop waar
van de minister werd op de hoogte gebracht
van hetgeen men doen zou ten opzichte van
d^) Duitsch® troepen.
Do minister vhn Buïtenlandsche Zaken
houdt zich het recht vóór, terug te komen
op de andere opmerkingen van hot Belgisch
gouvernement.
Een antwoord van België, ©p het
Hellandsch anlwoord.
Het Balgisch gouvernement heeft echter
niet gewacht tot den verderen uitleg komen
zou en antwoordt reeds het volgende op de
bovenstaande mededeeling
Hat is juist, dat bet schrijven van den
minister van Buitc-nlandsche Zaken aan baron
Fallen, Belgische gezant in Holland, schrij
ven dat op 12 November gezonden werd,
etsii antwoord was op eene Bolgisohe nota
van 4 October. In dez® nota vroeg het
Belgisch gouvernement do vrijlating der
geïnterneerde Belgen in Holland, of ton
minste van verscheidene kategoriën dezer,
zich steunende op het feit, dat Holland de
gein tornaarden ni®t valdoende kon voeden
on dat van den anderen kant, do oorlog
voerenden besloten hadden tot wederziidsche
vrijlating der krijgsgevangenen die meer dan
18 maand in gevangenschap waren, daar de
overeenkomst wolke deze zaak regelen,
nooit een oorlog van zulksn langen duur
voorzien hadden.
Op deze nota antwoordde hst Hollandsch
gouvernement op 12 November, dat er eerst
bij het Duitsch gouvernement moest worden
nagevraagd, of dit geen bedenkingen to doen
had togen do vrijlating van do Belgisehe
gointernaorden in Holland, die weaschton
dit land te verlaten.
Nu 't js juist donzelfden dag, dat zonder
voorafgaande raadpleging of toestemming
der verbondenen, het Hollandsch gouverne
ment den aftocht der Duitacho troepen door
Hollandsch Limburg toeliet. Hot is juist het
verschil van houding, dat door de Belgische
mededeeling aan 't licht gebracht wordt.
VERVOLG VAN
NAAFl R. D. N.
190® VERVOLG.
Door zijne fortuin en zijn rang kan hij
hoogere relaliën zoeken. Gretchen is goed,
maar liohlzionig ©n wie weet of in dat
hoofdje de hoogmoed zich niet genesteld
heeft,
Uw verbod komt wat Iaat, zeide Sara.
Gij hebt het hem dus reeds toegestaan?
Ja, dat hij zioh aan u kon voorstellen.
Ja, Tobias, ik zou er trotsch op zijn, indien
hij nu en dan eans kwam pralen. Ik begrijp
niet dat gij u zoo weinig mot da toekomst
onzer meisjes bezighoudt.
Ik houdt <?r mij maar al to veol mede
bezig, Ik wonsch haar gelukkig te zien en
zij valt haar op het lijf met allerlei wereld-
echfi dingen. Daarenboven wil ik niet dat
dit huis evoh druk worde als dat uwer vrien
dinnen. Alles verplicht ona om stil televen;
mijn» pliohtQQ, de tegenwoordigheid der
vreemdelingen, welke gij in uw huis hebt
genomen. Wanneer de heer Lavergne te
veel Van zijn® bezigheden wordt afgehou
den, zal bij ons wellicht verlaten, en gij ziji
de eerste, die er in toegestemd hebt, hen te
nemen, gie Siira, zoo kan het niet langer
gaan. Gij hebt mij meermalen bedroefd,
maakt ten minste mijne kinderen gelukkig.
Ik kan altijd niet over haar iVakeu als ik
van huis moet, moet ik haar aan uwe zorg
De Hollandsche mededeeling verrecht-
vaardigt de houding van het Hollandsch
gouvernement niet.
Overigens, de vrijstelling der geïnterneer
den der verbondenen, welke zich in Holland
bevonden op het oogenblik van het sluiten
van den wapenstilstand, is niet te vergelijken
mot d® toelatiög tot doortrekken, aan h®t in
aftocht zijnde Duitsch leger gegeven.
Voor de eersten zegden do waponstilstands
voorwaarden klaar genoeg, dat zij mochten
vrijgelaten worden, daar da oorlogvoerende
mogendheden zelfs t'akkoord waren over
het terugzenden der krijgsgevangenen der
verbondenen, welke zich in Duilschland en
Oostenrijk bevonden.
Doch de voorwaarden van den wapen
stilstand duidden niets aan over wederkea-
righeid en in artikel 2 werd duidelijk gezegc
dat de Dnitsche troepen welke het bezette
gebied niet zouden verlaten hebben, binnen
den gestelden tijd, zouden krijgsgevangen
genomen worden. Hot is dus onbetwijfelbaar
dat het Hollandsch gouvernement aan do
Duitschers het ontruimen niet mooht ver
gemakkelijken.
Allo vergelijking tusschen den doortocht
van Hollandsch Limburg en de vrijstelling
der geïnterneerden, moet dus als ongegrond
van de hand gewezen en niet ontvankelijk
verklaard worden.
Zal Willem II uitgeleverd worden
De Duitsche biaden beginnen zich veel
bezig te houden met do kwestie der uitleve
ring van den gewezen keizer, ton einde voor
©®ne rechtbank gebracht to worden.
De Dusseldorfer Nachrichten schrijft,
dat indien deze uitlevering plaats heeft, den
beker der vernedering van Duilschland zal
overloopen en dat de esr en d© eigenliefde
van het Düitsche volk een doodelijkon slag
zouden toegebracht worden.
Indien Willem II moet voor de recht
bank verschijnen, gaat hot blad voort, d--
zouden do schaduwen van Edward VII
Nikolaas II mosten ingeroepen worden ter
zijner verdediging, zonder to gowage van
Sir Grey, Soukhomlinoff, groothertog
Nikolaas, M. Cambon en andoren.
Nooh als keizer van Duitsohland, noch
gen van vroeger vermeld, :oodat de beschul
diging, ingebracht tegen Willem II, dat hij
als opperste oorlog3mees!,er. gasaanvallen,
luchtaanvallen en torpedeeriagen g®daan le
hebben zonder voorafgaande verwittiging,
waardoor burgerlijke personen zond®» om-
gekomenzijn, niet kunnen iagebracht worden
als redenen tot uitlevering.
Do Chemnilzer Vêlhsslimine integendeel
weinig vriendelijk veor den gewezen
keizer .-
Wij zijn de laatsten, zegt liet blad, om
er vermaak in t® 7inden, on den stamp van
den ezel toe te brengen aan dan leeuw, dech
men most bekennen, dat Willem nooit een
leeuw geweest is.
Hij heeft zonder gUrie geregeerd en
eindigde zijne regeering zonder glorie. In
zijn persoon heeft hij betoond, hoe zwaar
het is voor oen volk, wanneer de troon bezot
is, niet door een rechtschapen man, maar
door een lafaard en een schurkachtige leu
genaar.
Hooveol tijd zal er wel noodig zijn, om
van de Hohenzolleros ontslagen te zijn
Wat den eerzuchtigen broeder van don ge
wezen keizer betreft, herinneren wij hem
slechts bet lot van Nikolaas II.
Eens rechtbank voer Willem II.
Een Engelsch blad doet hot voorstel, de
rechtbank welke Willem II zou vonnissen,
samen te stellen uit zes vrouwen wier echt
genoot cf zonen omkwamen in de ramp van
de Lusilania en zes moeders, wier dochters
door de Duitsche schurken te Rijsel opge-
liobt werden.
Wij tveddon, dat na Lam Ier dood ver
oordeeld to hotbon, deze rechtbank zich nog
als beul zou aanstellen daarbij.
Generaal Franchet d'Esperey, opperbe
velhebber der verbonden lagers in 't Oosten,
heeft aan M. Venizelos, voorzitter van den
.-;nisterraad ©en schrijven ge-
">£t, va; *v1,r
'de medewerking van Griekenland is gêweesh
voor de verbonden legers in Macedonië.
Do mobilisatie, welkrgij van den be
ginne,af tot het einde too ;evolgd hebt
met
eene onwrikbare overtuiging, u ingegeven
als koning van Pruisen, is Willem verant j door uwe klaarziende vaderlandsliefde, heeft
woordelijk voor staatsakten, welk© togen
geteekend w&rden door den keizerlijken
kanselier. In Duitschlacd zou hij enkel door
eene revolutionnaire rechtbank kunnen
leeld worden. De Engelsohen zeggen
dat d® Koning goen kwaad kan doen en
Duitsohland heeft hot recht dezelfde taal te
voeren.
Indien het Duitsche volk verlangt te
weten, wie verantwoordelijk is voor den
oorlog, is dat zijne zaak,en tot hiertoe heeft
men het steeds voor eene opperste vernede
ring aanzien dat een land een zijner onder
danen zou uitleveren om in ©on ander land
gevonnist te cordon.
Indien de Keizer uitgoleverd wordt, zal
men niet verwonderd moeten zijn, dat men
ons in den bond dar Natiën achter de negers
komt plaatsen.
Een dokter in de Rechten schrijft in de
Kolnische Zeilungdat er geene enkele wet
is, waarop de Entente zich kan steunen, om
de uitlevering van Willem II te eischen. De
uitleveringsverdragen, bestaande tusschen
Holland en do landen der Entente, bevatten
geene enkele bepaling, waarop het Hollandsch
gouvernement zich zou kannen verlaten, om
to® to stemmen in een© overeenkomst be
trekkelijk de uitleveritg van den gewezen
keizer.
De uitslagen van oorlogsfeiten vallen niet
onder toepassing der misdaden in de verdra*
overlaten. Kom, beloof mij dat gij alles ton
goede nog zult veranderen.
Ik heb maar te dikwijls beloofd u te
gehoorzamen, antwoordde Sara.
Er werd geheld.
De baron James Perc9val trad binnen.
Sara, zeide de dominé, herinner u mijn
verbod. Laat zeggen dat ge .niet kunt ont
vangen, zoek een voorwendsel.
Om uwe dochter te beletten schatrijk
te worden, zeide Sara, de schouders optrek
kend.
En zij verliet haar eohtgenoot, om den
vreemdeling te gaan ontvangen.
XII. EEN VERRADER.
Op een fraaien namiddag bevonden zich
domino Kerlen, Lucien Lavergne en Cyril-
lus in een zomerhuisje, dieht begroeid met
gebladerte. In weerwil van hst verschil van
godsdienst had Lavergne vriendschap opge
vat voor den dominé. Lavergne had spoedig
gezien, hoe Let in hot huis gesteld was, als
med^ dat do dominé er voel ©nder leed. Hij
Hij waardeerde de onderworpen zachtheid
van dozen man, da inwendige kracht om de
onvreeren, welke Sara bijna dagelijks ver
oorzaakte, t® weerstaan.
Hij wist dat do dominé van huis tot huis
ging om er troost en steun t® brengen. De
eenige liefhebberij, waaraan bij zich overgaf
was te herborlseeren. Het gezloht der natuur
kalmeerde zijn geest. De groote zaohtheid,
waameê hij d© moeielijkheuei* vau 't leveu
onderstond, hot karakter van Sara, de gril
len zijner dochters, waren minder 't gevolg
zoven nieuwe aivisiën te ïfeen gebracht wel-
ko, wanneer het oogenblik gekomen was,
een krachtige hulp brachten aan de verbon
den legers en mij toelieten over de noodige
strijdkrachten te beschikken, om de beslis
sende krijgsverrichtingen uit te voeren welke
u bekend zijn.
De dapperheid der Grieksche troepen
heeft overal terecht den lof der verbondenen
verdiend. De kinderen zijn hunne voorzaten
waardig.
Mijnheer de voorzitter, gij moogtfior
zijn op uw werk en op het leger, dat gij uit
het graf, waarin het verraad van oen thans
verdwenen regeeriogsstelsel het had willen
begraven, gered hebt.
san da beschermend© Gezanten BH. EE.
Brand Whitlock, Villalobar
en Van Vollen hoven
Dinsdag namiddag had in de Belgische
Kamer hot huldebetoon plaats ter eere der
gezanten van Amerika, Spanje en Holland.
Da zaal was voor do gelegenheid in feeet-
dosoh gestoken. De tribunen waren ovsrvuld.
Men bemerkte velo damen van ministers en
volksvertegenwoordigers.
Onder de vertegenwoordigers van andore
natiën, die op de banken van het parlement
van eene natuurlijke zachtheid dan de vrucht
van eene voortdurende overwinning.
Wanneer hij in zijn huis weer vrede had
gebracht, gevoelde hij er behoefte aan onge-
gelukkigen te troosten. Waaneer hij terug
kwam zett® hij zich aan zijne lievelingsstu
die, sorteerde de bloemen on planten en
zocht dan in zijne bibliotheek bijzonderheden
daarvan, om ze netjes in schrift te brengeD.
Lavergne, di© geen enkele gelegenheid
liet voorbijgaan om iets te lseren on die in
de uitstapjes van dominé eeu good middel
vond om Cyrillus in d® lucht te brengen,
kreeg woldra liefde voor de botanie. Hij
hielp dan ook den dominé iu zijn werk ®u
ging met hem planten zoeken. Cyrillus
keerde vermoeid terug, maar hij scheen er
bezielder uit te zien. Op zulke tochtjes ge
voelde hij geen aandrang om alleen te zijn,
doch toonde zich verheugd vrienden naast
zich te hebben. Hij kon Lavergne nog niet
bij don naam noemen, maar herkende hij
hem
Terwijl Lucien en de dominé de planten
droogden eu rangschikten, zat GyriUus hen
angstig af te kijkon. Hij geloofde dat men de
bloemen veel pijn deed eu strekte meerma
len d® hand uit, als om z« te verdedigen,
daarna boog hij hst hoofd en scheen te
droocuon. Op zekeren dag had K«rlen een
goeden oogst gehad en was dau zeer vroo-
lijk. Plotseling werd de tuindeur geopend
en trad de meid nader.
Gij krijgt bezoek, zeide Lavergne, ik
zal heengaan.
haddou plaats genomen bemerkte men don
gezant van Engeland en van Italië, alsmede
Z. E. Kardinaal Morcier.
In eene bijzondere tribune bevondon zieh
talrijk© personen welke ondor de Duitsche
bezetting veroordeeld geweest wareu.
De gehuldigden werden binnengeleid door
de Hoeren Voorzitters van Senaat en Kamer.
D© voorzkter van don Senaat bedankte in
zijn rede de drie vertegenwoordigers voer
alios wat zij voor Belgie gedaan hadden,
maar vooral voor do redding uit den drei
genden hongersnood.
De eerste minister Delacroix herdacht
vooral de hnlp verleend bij het wegvoeren
der werkloezen, do voorspraak voor politieke
beschuldigden, ea hst tegengaan der plun
deringen.
De voorzitter der Kamer, de heer Poullet,
kondigde daarop aan, dat de borstbeelden
der drie gehuldigden, vervaardigd door een
Belgisch kunstenaar, zouden geplaatst
worden in de galerij der Kamer tusschen dö
boelden der groote Belgische staatslieden.
Tevena zou hun ©en afbeeldsel daarvan
geschonken worden.
Vervolgens gaf de Heer Brand Withlock,
in eene diepgevoelde redevoering, uiting
aan Amerika s opreohte vriendschap voor
Belgie. Toen hij den naam van Wilson
noemde, rsss heel de Kamer plotseling over
eind, en werd eene geweldige ovatie
gebracht, die geeü einde won nomen, aan
den man van het groote ideaal van vrede en
internationaal recht.Hij bracht verder vooral
hulde aan onze jongens van den IJzer, en
aan die daar begraven zijn, omdat zij streden
voor e«n ideaal, waar heel de wereld nu de
vruchten van plukt.
Do heer Villalobar herinnerde aan de
geschiedkundige bandsn, die ons met Spanje
verbinden, on deed de geliefde beelden van
Albert en Isabella veor onzen geest oprijzen.
De hoer Van Vollenhoven legde vooral
nadruk op de nauwere verstandhouding die
het helaas t© lang in zijn boezem moest
verbergen.
EEN EN ANDER
von fdackensen geïnterneerd
Het blad As. Est meldt dat 't Hongaarsch
gouvernement de inlerneetiog van von Mac-
kensen bevolen heeft.
Oo moerd op den president
der Poriugeesche Republiek
Nadere bijzonderheden
President Pacs werd door tVvee kogels
getroffen. De eene doorboord© de long, de
andere den lever. Het slachtoffer bezweek
weldra in het gasthuis waarheen men hem
gebracht had.
De moordenaar, di® aangehouden werd,
was zoo erg gekwetst, dat hij weldra be
zweek.
Er zijn nog verscheidene aanhoudingen
gedaan. Ook werden talrijke personen in de
woeling gekwetst, daar de policie van hare
wapens gebruik maakte. E«n der broeders
van president Pacs werd ©ok gewond.
De moord verwekte groote opschudding.
Een vooriooplge president
Admiraal Canto y Caslro werd Dinsdag
voorloopig president gekozen.
Self eindelijk weg
Uit Berlijn wordt gemeld, dat het ontslag
van D1' Self, «taatssecretaris voor Buiten-
landsche Zaken, eindelijk aanvaard is.
350,000 werkstakers te Berlijn
Uit Amsterdam wordt aan Berlijn gemeld,
dat in gevolge der werking der Bolschewi-
kis, thans 350,000 arbeiders in staking zijn.
Het gouveracraeat tracht niet de beweging
te bslemmcreu.
Italië demobiliseert niet
M. Orlando, in den Italiaanschen Senaat,
antwoordende op eene ondervraging v©r«
klaarde
Italië kan nog niet demobiliseoreo. Mpq
moet geheel het oorlegsloeslol onaangeroerd
behouden. De onmiddelijke moeilijkheden
welk® to overwinBen zijn, vormiodsren niet,
doch zijn misschien nog vermeerderd.»
Joff9 zou zich in Buitschland bcvindon
Uit Berlijn wordt gemeld, dat da Russi
sch® Bolachewikist Joffe er in gelukt is door
d« Duitsclio lijnen te dringen to Dwinsk en
zieh naar Berlijn begeeft, om er aan de
conferönti® der revolutionaire raden doel
te nomen.
De dominé stond op, en don bezoeker
herkennende, zeide hij tot Lavergne
Neen. neen, blijf.
Is liet e®n vriend vroeg deze.
Neen, zeide Kerlen, maar ik ben be
nieuwd dieft tnan te zien.
De vreemdeling kwam nader. Het was
oen man van middelmatige lengt© en om
streeks vijf en vijftig jaar oud. Hij droeg
korte haren, en was krachtig gebouwd.
Zijo® dikke lippen maakten een scherp con
trast met het groot voorhoofd en do van
scherpzinnigheid stralende oogen.
Hoezeer het gelaat van den bezoeker een
■eoefeBden geest uitdrukte, evenzeer spra-
:erj zijne dikke lippen Tan de hevigheid
zijner hartstochten. Hoogmoed oo geeend
vcrstaDd moesten beurtelings dien man be-
heersohen.
Nauwelijks had Lavergne oen ïluebtigen
b[ik op den bezoeker geworpen of hij mom-
lde
Ja, hij is het I
De meid kondigde aan
Mijnheer eu Mevrouw Ghollet.
Inderdaad, de bezoeker wae niet alleen.
Eea vrouw, dio schoon moest gewssst
zijn, vergezelde hem. Aan de blankheid
harer huid en de kleur barer haren, was
het gemakkelijk har© nationaliteit te raden.
Zij waa eene Amerikaaaache. Ook was har®
kleeding, ofschoon niet sooder smaak, ge
heel daarmee in overeenstemming. Lavergne
groette Mr Ghollet koel en ookd_omioó Kerlen
toonde niet zijne gewon© hartelijkheid.
Wij willen thans eenige regelen schrijven
over M. Adolf Byl. Doze nederige held
werd wegens spioendadon aangehouden en
veroordeeld.
't Was in 1915, dat M. Byl zekeren dag
een brief ontving van zijne schoonzusters,
elke in Holland verbleven en daar aan de
Belgische en Engolsche inlichtingsdiensten
van het leger gehecht waren. In dat schrij
ven werd aan M. Byl gevraagd, zekero
inlichtingen Le verstrekken. Met zijne
gewone nederigheid, zegde Adolf enkel in
zich zeiven Plicht gebiedt en bij zette
zich aan 't werk. Weldra was een geheel»
dienst ingericht.
Geregeld brachten vertrouwensmannen
hem inlichtingen, welke hij dan vorder op
liet geworden.
Op 23 November 1917 's avonds violcu do
twee Duitsche geheime agenten, Borcbmang
en Lenskens, bij M. Byl binnen. Zij logden
hem een papier voor en vroegen of hij zulks
kende. Op zijn ontkennend anlwoord, werd
eene hulszooking gedaan, doch zonder uit
slag. Hij werd evenwel aangehouden en nog
denzelfden avond naar Gent overgebracht
alwaar hij in het centraal gevang opgesloten
crd.
U ond8rzo6k duurde vrij lang.
De DuitechuxS waren er in gelukt zekers
papieren in handen te krijgen, waarmede z
trachtten op hoogte te komen van heet
de zaak.
Uit M. Byl waB echter niets te krijgen,
bij zooverre, dat islfa zijn advokaat aat
hem begon te twijfelen.
Eindelijk, na verschillige malen uitge
steld geweest te zijn, werd het proces toch
opgeroepen op 20 Maart. Er waren een
dertiental betichten.
De volgende straffen werden uitgesproken:
De gebroeders Vers«hraegen, van Moer-
bok® en Hanzeleer, van Zele, werden ter
dood veroordeeld. Adolf Byl, Notaris Hei
romans, van Zeveneeken .en Buyck van
Moerbeke, kregen ©lis 15 jaar dwangarbeid.
Arthur Van den Broeck,van Sin aai, semina
rist, kreeg 12 jaar: Charles Van Honson,
van St Gillia Dondermond® on Goerinckx
Pioter, van Lokeren, kregen elk 10 jaar
een meisje wier naam ons ontsnapt ia, kreeg
8 jaar; Louis Haeoken Gustaaf De Canne.
van Lokeren, elk 1 jaar; de zoon Geerinckx
erd vrijgesproken.
Zoggen wat slagen zij te Gent gehad
hebben, ia volgens d© verklaring der veroor
deelden, onmogolijk. Zelfs de jonge dochter
kreeg haar deel, omdai zij niet spreken
wilde.
Na nog eenigo dagen in het gevang van
Gent doorgebracht te hebben, werd Byl
De jonkman bedroog zich niet toen hij
meende don man meer gezien te hebbon,
maar toen gekleed in e«na lange pij, met
goschoren hoofd, bloote voeten en een dikko
koord om het middel.
Vroeger bad hij Ephraïra reeds gezegd
dat d® beroemde pater Ansolmus op den
verkeerden wegwas, nu bleek het dat dez»
geheel met de Kerk afgebroken bad. D»
tegen God en de Kork weerspannige monnik,
had het vaandal van het schisma opgeheven.
Hij bleef eerbied betuigen voor den Hei
ligen Stoel en zioh onderwarpen aan het
EvsDgeli®, doch verklaard® het Heilige Boek
naar eigen goedvinden in weerwil der
waarschuwingen van Rome, de smeekingeu
zijner overheden, de tranen zijner brooders,
had bq plotseling het klooster verlaten en
met eigen handen zijne gewijde pij ver
scheurd.
Meineedig aan zijne geloften, ontrouw
aan zijn geloof, wilde hij in zijn hoogmoed
zijne zwakheden niet erkennen.
Hij wilde tegenover eea altaar een altaar
stellen, de katholieken in twee kampen ver
doelen en de hoogepriester worden van een
schisma.
Hij poogde eon aantal sectariss.en van hot
geloof aan zijne zaak te verbinden.
Teruggestooten door Frankrijk, dat geene
k«rk had voor dien apostaat, wilde bü
Zwitserland voor zioh winnen en zich id.eejifi
pretestantsohe streek vestigen, om ooft deze.
te trekken.
(Vervolgt.)
