Be jacht op df
Verkiarinp van ïtocltolk Fcch
Do gianzsn ósr fessGltavlng
QMZE ARTILLERIE
Os iniiiiitiedpi van Kwairesh.
is sis lucht gevlogen
Woensdag 02 Januari 1919
DAG-BLAD
PARASOL C
U Erfgenamen van Judas en Ce Jood Ephralm
Vreesslijke onplokken te Lede
Vi^f-an-twintigs'e Jaargang nummer 13
CENTIEMEN
Drukker-UitgeverJ. Van Nufiel-De Genet.
K'rayfrGrMfc ?-y, rf3-r
Bureeleii Kerkstraat, 9 en 22, A\alst.
- - - r- --r-v~rrT^-"rv--:-irarü
Waar zijn da 4 mi'jien henen
Het zou wellicht belacgrijk zijn te weet
le komen, waar de 4 miljoen henen sijD,
door de Huitsclierö zoo bereidwillig en edel
moedig ter beschikking ge3tèld van hunne
aklivistisohe vriendjes.
Hun verraad.
Voor dezen onzer modeburgers en lezers,
die do snoodheid van het verraad, door de
akliristen gepleegd, nog niet zouden kennen
en ook voer degenen, die zouden kunnen
deuken, dat men al te streng optreedt tegen
do aktivislen, man is nog niet streng
genoeg, op verre na niet, doelen wij hier
©one dagorde mede, door den Raad van
Vlaanderen op 20 Juni 1918 in algemeen©
zitting gestemd, en aan Z. Exc. gouverneur
generaal von Falkenhayn overhandigd
Meer daneen jaar is verloopen, sinds
3 Maart 1917, dag waarop de kaDsalier van
het Duitsehe keizerrijk, aan onze afgevaar
digden de plechtige verklaring deed, dat het
Vlaamsche volk ook na den vrede, op de
krachtige en bestendige bescherming van
Duitschland mocht rekenen.
Da gansche werold is nog steeds onder
de wapens; de vijandelijke legers beslrijdon
elkander nog steeds met eene wilde hard
nekkigheid, doch de voordee'en in'de laatste
jijden door de Duitsehe wapens behaald,
doen de boslissendo zegepraal der Duitschers,
zelfs voor da grootste twijfelaars, als na
kend aauzion.
Van af den eoraten dag, hebben wij ons
vertrouwen gesteld in het Duitsehe volk,
waarmede wij één ras vormen, en wij richten
ons tot hem, in de overtuiging, dat zijne
zegepralen in hel Oosten en op de slagvelden
in Frankrijk, het zijne vrienden van hot
Vlaamsche ras niet zullen doen uit het oog
verliezen. Gesteund door do sterke ontwik-
keliug, door de gedachte aan een onafhan
kelijk Vlaanderen genomen, sinds boven
vermelde verklaring van den Duitschen
rijkskanselier, heeft de Raad van Viaaude-
rcc, in zitting van 22 December 1917, de
onafhankelijkheid van Vlaanderen uitgeroe
pen en daardoon een plechtigen vorm gege
ven aan het reeds oude doel der Vlaamsche
beweging. Ons volk is een onterfd en ver
drukt volk. De eeuwenoude heerschappij
$ener natie en eener kuituur welke ons
vreemd waren, heeft iu hunne nakomelingen
de edele overleveringen der voorvaderen,
wier leefbaarheid ea macht vroeger den
rijkdom van Europa uitmaakten, uitgedoofd.
Aan wie ©venwol het karakter van ons volk
nauwlettend gadesloeg, wie een oor had
om zijne slem te hooren, kan het opstaan
zijner ware natuur niet ontsnappen, want
©ene strooming van blijde en nieuwe kracht
doordringt hel. Duizenden kiezers hebben in
de vergaderingen voor de vernieuwing van
den Raad van Vlaanderen, do rechteo voor
hun ras aan vrijheid en onafhankelijkheid
geëiseht, doch tij zijn nog veel talrijker,
degeuen, die huune hoop in het diepste van
hun hart bewaren, omreden der onzekerheid
der toekomst,
Het Duitsehe leger heeft ons grondge
bied betreden, gedwongen door wettig©
zelfverdediging, doch niettegenstaande de
•zware beproevingen aan de bevolking der
bezette gebieden opgelegd, hebben de Vla
mingen tijdens den oorlog herkend, dat hun
ware vijand niet het Duitsehe keizerrijk,
doch het Belgisch gouvernement was. On
danks de moeilijkheden, waarmede de be
zettende overheid te rekenen heeft, heeft de
Duitsehe overheid de Vlamingen toegelaten,
een deel hunner wenachen te verwezontlijken
namelijk op taal-, school- en bestuurlijk
gebiod.
n Daarentegen heeft liet Belgisch gouver
nement nooit opgehouden, oen kort en
bondig veto te stellen aan de eischen van
het Vlaamsche volk. Wij weten uit den
mond der Vlaamsche krijgsgevangenen, dat
het Belgisch gouvernement thans (nog onze
broeders vervolgt, alleen omdat zij vragen,
ten strijde en ter dood geleid te worden,
door overs'en die hunne taal spreken.
Wij weten dns allen, dat een Belgisch
gouvornement, in zijne voorgaande positie
ersteld, zelfs met de verlokkendste beloften
welke aan den Duitsohen beschermer van
Vlaanderen zouden gedaan wordon aan hst
groen tapijt van een Vredesco-igres, aan de
Vlamingen enkel den Belgischen haat, aan
hunne kuituur de Franscho spotternij, aan
hun politiek leven de Engelsohe voogdij,
aan hunne ekonomische ontwikkeling, het
Amerikaansch kapitaal en de Amerikaansohe
schuldeischers zou medebrengen.
Geofferd voor Frankrijk, Engeland en
Amerika, zon ons volk ontaarden, ziin ka
rakter zou verloren gaan, zijne gosohiedenia
zou uitsterven.
Op dit pleohtig uur wil ons volk zijne
onafhankelijkheid; stellen wij ons vertrou
wen in de hulp van God, in onze ontembare
krachtdadigheid, in den vasten wil van
Duitschland en in zijn helder doorzicht der
toekomst.
Door zijne economische, politiache en
strategische ligging, op den dorpsl zelf van
Duitschland, weet Vlaanderen, dat zijne
onafhankelijkheid enkel verzekerd is door
Duitsehland, doch het weet ook, dat deze
enkel kau tot een goed einde gebracht wor
den, door den steun van Duitschland.
Deze onafhankelijkheid heeft inderdaad
als waarborg en OBaantastbare toekomst
basis voor ons ras, op voorwaarde, dat hot
een politlsche onafhankelijkheid is, met
eigen staatskorpsen, gouvernement on rechts
wegende macht, en met de middelen ons
politiek en ekonomi9k gebonw, onze kui
tuur, op te trekken, volgens de natuurlijke
zending van ons land en ons volk.
Volkomen bewust van onze verantwoor
delijkheid jegens ons volk.gelooven wij dus,
dat de bevrijding van Vlaanderen van alle
Fransohe juk, samenvloeit mot de zegepraal
van Duitschland over zijne vijanden in het
Westen. Eene gemeenschap van ras, ge
schiedenis en belangen, toont aan Duitsch
land en aan Vlaanderen hot gemeenzaam
doel Eou vrij en onafhankelijk Vlaande
reu 1
Zou men niet omvallen, bij het lezen van
zulke eerlooze woorden Zij zijn dan nog
gescbrevon door Belgen en door hen, op
een zilveren schenkblad, aan den overste
onzer tyrannen aangeboden.
gtne
VERVOLG VAN
NAAR R. D. N-
212* VERVOLG.
Ik heb gemeend goed te doen nog wat
te wachten, maar Chambry zal komen en u
zoggen dat hij onzen vader heeft zien wor
stelen met de golven, gesteund op een balk
Hij aal u zeggen dat sommige bewoners van
Martinique beweren hem daar gezien te heb
ben en wie of dooreen wonder..,
Hemel&che goedheid riep Cyrillus,
dijn vader leeft nog, ik voel dat aan het
kloppen van mijn hart. Gij bedriegt mij
«tuier Helaas, uw arme Cyrillus is krank
zinnig l üweest en gij vreest dat mijne krach
ten mij zullen begeven als ge alles zegt --
Maar ik ben sterk l ©n als er iets is, dat mij
pog Bterker kan maken, dan zou het zulk
©ene vreugde zijn. Mijn vader leeft Ik zie
het aan uwe oogen, hij leeft, hij roept ons I
Ik ben niet kranksinnlg, maar buiten mijn
zeiven van vreugde 1 Leid iorj tot hem
Mario Ange j
Marie Ango omhelsde hem opnieuw eu in
dien tijd trad oen andere raan op het too
neel, die Cyrillus en zijne zuster omarmde.
Gyjillus rukte zich los hij wilde het
dierbaar gelaat van zijn vader zien, welks
trekken zoo diep iu zijn hart gegrift waren
Hij moest zijue oogcu verzadigen om die
dierbare trekken te a&usohouwenhij moest
Orie kinderen levand verbrand. Een
jongeling erg gekwetst.
Wederom is de gemeente Lede door een
paar schrikkelijke ongelukken, veroorzaakt
door de brand- en springstoffen, hier door
de Duitaoners achtergelaten en door de
onvoorzichtigheid dergenen die deze gevaar
lijke tuigen behandelen, iu opschudding
gebracht.
De eohtgenooten D'Haese-Van den Abeele
van de wijk Vijver, waren sinds eenige
da»en op het bovonverdiep gaan wonen,
daar de benedenpiaatsen door de regens
gedeeltelijk onbewoonbaar waren.
Zaterdag morgend zaten de vier kinderen
boven achter de stoof, terwijl de moeder
beneden aan 't werk was, toen deze eens
klaps een vreeselijk gehuil hoorde.De vrouv
liep naar boven en bevond zich voor een
heiig schouwspel. De drie jongste kinderen
de Sjarige Irena, de öjarige Adolf en de
3jarige Alfonsina stonden geheel in vlammon
gebald.
De verschrikte moeder greep de kinderen
en liep er mede naar den kelder, welke rol
water stond, om de vlammen uit te dooven.
Spoedig was do geueasheor De Smet ter
plaats, doch voör Irena waren alle zorgen
vruchteloos. Het arme kind bezweek weidra.
Ook de twee andere kinderen zyn zeer erg
over geheel het lichaam verbrand.
Ziehier wat er gebeurd was. De oudste
zoon, de 13jarige Eugeeo, zat achter de
sloof te spelen mei eene - fusée Deze is
eensklaps in zijne handen ontploft en de
knaap wierp hem weg, op de kleederen
zijner zustertjes en bro6rijO.... die mot de
zelfde gevaarlijke tuigen in handen zaten.
Naar het schijnt worden deze voorwerpen
zoowat overal te Lede openbaar verkocht1
Kunnen daar geene maatregelen genomen
worden of moeten er nog meer slachtoffers
zijn
t*
De 17jarige Daniël Dhaese, ook van de
wijk Vijver, wilde een geweerkogel losma
ken. Deze is eensklaps ontploft, met het
gevolg, dat de onvoorzichtige erg verwond
werd aan het aangezicht, de handen, den
buik en de beenen. Hij verloor veel bloed
en moest door doktor Moans verzorgd wor
den. Zijn toestand is geruststellend.
Ce Rhijn
Maarschalk Foch heeft een onderhoud
toegestaan aan de Amerikaanscheoorlogs
briefwisselaars der grooto bladen.
Daarin verklaarde de maarschalk onder
meer
Het Duitsch opperbevel wist heel g06d,
dat het tegenover eene kolossale ramp stond.
Wanneer het zich onderwierp was alles
gereed voor ons offensief, waarin het onver
mijdelijk moest bezwijken.
m Op 14 November moesten wij aanvallen
in Lorreinen met 20 Fransohe en 6 Ameri
kaansohe division. Deze a au val zou gesteund
geweest zijn, door andere k rij gs verrichtte-
gen in Vlaanderen en in het Centrum'.
n Do Duftvchers zagen cat zij verloven
waren en gaven zich over. Dat is heal de
geschiedenis.
En thans moeten wq een vrede hebben
zoo volledig als onze o vei winning, oenen
vrede, welke ons voortaan van alie aan
vallen zal versohoonen.
Frankrijk heeft recht op krachtige
boschermmaatregeleo, na de reusachtig^
inspanningen gedaan voor het redden der
beschaving.
0 De natuurlijke grens, welke de bescha
ving zal beschermen is de Rhijn. Het is aan
den Rhijn dat de Duitscher3 moeten inge
loomd worden. Wq moeten ons van den
Rhija bedienen om de Duitschers te beletten,
hunnen slag van 1914 te herhalen.
De Rhijn is de gemeenschappelijke
barreel der verbondoaea, vau allen die
samenwerkten tot het behoud der bescha
ving.
De Rhijn is de waarborg van den vrede,
voor al de natiëa welke hun bloed vergoten
voor de zaak der vrijheid
m Houden wij den Rhijn in 't oog
De wapenstilstand
Aan een vertegenwoordiger vau Le Matin
verklaarde maarsohalk Foch
Het is zeker, dat in Duitschland en
bijzonderlijk in OosteDrijk honger geloden
wordt. Duitecbland heeft nog eene loger
macht, alhoewel deze org aangetast is, doch
het leger beslaat nog. Wij hoeven evenwel
niet te vreezon. Wij hebben den Rhijn in
handen, van Arnhem tot Bazel.
De Duitschers kuunen hem onmogelijk
omzwenken, en zij kunnen hem nog veel
min oversteken. Wij hebben naar Duitsch
land zoo veel toegangen als wij willen.
Duitsehland zal volgens mij binnen kort;
gedaan maken met de inwendige oproer
makers.
Wat het Duitsch gouvernement betreft,
daarmede bekommer ik mij niet, Ik ken
alleen de gevolmachtigden en mijne soldaten,
mijne bewonderenswaardige soldaten.
Indien de Duitschers de voorwaarden
van den wapenstilstand uiet vervullen, dan
breek ik oumiddelijk met hen af.
i Zij vervullen oe voorwaarden zoo goed
zij kunnen. Hot materiaal aan kanonnen,
vliegtuigen en duikbooten is nagenoeg po-
heel afgeleverd. Zij zijn achteruit voor de
lokomotieven en waggons, doch zij ontmoe
ten groote moeilijkheden. Ik zal teu andere
de vijs nog wat verder toehalen en ondanks
hun geschreeuw zullen zij weldra alles afge
leverd hebben.
Volgens mij zal de wapenstilstand duron
tot na da vreóesvoorbereideelen, 't is te
zeggen lang vóór da bepaalde sluiting van
den vrede. Wij moeten nog zoo lang iu
oorlogstoestand blijven. Dan eerst zullen wij
mogen zeggen, onzen plicht gedaan te heb
ben en aan rust mogen denken.
Te Onival werden ook leergang©0 gego*
ven, met het doel de technische jkenui«3oa
der batterij Commandanten, en del' sektie-
overs'.en te sterken en ze op de hoogte to
houden van de tijdens den veldtocht gedanen
vooruitgang in zake artillerie. Om d-»zo
groote inspannning in dit beknopt verslag
uiteengezet te verwezeuïqkou, waren al de
taaiheid en het vernuft, die oos nationaal
karakter kenmerken, uooiig.
Ook was het noodig dal onze heldhaftig»
jeugd zich in massa ter beschikking van
haren Koning kwam stellen, door, zoohaast
de jongelingen den vereischten ouderdom
om de wapens te dragen hadden bereikt, de
hinderpalen le Irotseoron welke de vijand
had in den weg gesteld, om ze le beletten
het bezet vaderland te verlaten.
Nooit stond een leger voor grootere moei
lijkheden om zijne inrichting^ le ontwikke
len. De bekomen uitslag hoeft aan het leger
de belooning zijner moeite gebracht.
zijnejtem hooren hij voelde dat hij wear
een kind werd.
Ook Pont Joubert wflde zijn zoon weer-
>n.
Hij zag uat hij solioon en goed was eeqe
enkele zaak verontrustte hem hij vroeg
zich af of dë verschrikkelijke ziekte, waar
door zijn zoon was aangetast, gpene sporen
had achtergelaten.
Maar Cyrillus was weer geheel genezen
zijn oogslag was zoo flink dat de vader er
niet aan twijfelen kon.
Vrees niets, vader 1 zeide Cyrillus, die
zijne gedachte ried. God heeft mij zichtbaar
beschermd.
Nadat Pont Joubert geheel zijn hart voor
Cyrillus had uitgestort, zeido hij
'—Ik toon mij ondaukbaar jegens een
man, aan wiens moed en toewijding wij dit
vreugdevol uur to danken hebben.
O, zeide Marie Ango, wij kunnen hem
onze sohuld nooit betalen.
Pont Joubert verliet de kamer en riep
Lavergne 1
De jonkman kwam onmiddellijk.
Pont Joubert omhelsde hem.
Ook gjj, zeide hij, zijt mijn zoon.
Do jonkman beefde van ontroering en
twee groote tranen rolden langs zijne wan
gen.
Hij had Marie Ange weergezien en het
meisje was zeer uiterlijk voraaderd. Het
was niet meer bet kleine ding in de korte
kleeren zij droeg lange kleeren ea was tot
(Slot).
Natuurlijk moest men dit talrijk raaWriool
voorzien van projektielen, niet alleen voor
dagelijksch gebruik, maar ten einde op eon
bepaalden dag groote verrichtingen te kun
nen ondernemen. Zonder in bijzonderheden
te treden, aangaande da bevoorrading iu
munitie ^achter onze stellingen geëokelon-
neerd, Bitijdo van het offensief van 1018,
zullen vól»end® cijfers een gedacht geven
van den vooruitgang lijdéD® den veldtocht
verwezontlijkt.
Elk onzer veldstukken beschikte o vo
meer dan 3200 volledig patronen, de ovenee
kalibers waren voorzien van gelijke bevoor
rading, natuurlijk velschillend Volgens hel
kaliber en de snelheid van het geschut.
Da aanhoudende vorming van talrijke
batterijen, tijdens don veldtocht hoeft hei
onderricht e i da beroidipg vau oen groot
getal rekruten gevergdte dien einde
bestond een contruta van artilbrieonderricht
te Eut
Daar ook werden h«t meerendoel dor
nieuwe batterijen samengesteldr
Daarbij had de. Minister van Oorlog le
Onival kleine uormaadischo badplaats,dicht
bij een polygoon goiegen waar oorloL
geschut kon worden uitgevoerd onder gun
stige voorwaarden, eene school geslicht
voor de vorming der hulpofficieren d
artillerie, waar aan de kandidaten hel
theoretisch en praktisch onderricht werd
gegweu? om ze geschikt te maken in het
kader onzer officieren te treden.
Ongeveer 050 hulpofficieren kwaaien uit
dit ouderrichlcenlrum te Onival.
De kandidaten in het onderriohtcenlrum
voor hulp ouderluitauanten der artillerie
werden gekozen ondor de jonge lieden die
volledige wetenschappelijke studiën hadden
gevolgd en die tijdens hunnen dienst in de
artillerie, do karaktereigenschappen hadden
getoond, wolko. van eenen goeden officier
vereischt worden.
Een voorbereidendo leergang word tijdens
laatste maanden van den veldtocht, bij
dit centrum, toegevoegd uiietekeude loe
raars volladigden er do mathematische ken
nissen dar kandidaten, die de overige van
onze toekomstige hulpofficieren der artillerie
vereisehte eigenschappen bezaten.
een schoon meisje opgegroeid. Zy kleurde
toen zij Lucien de hand drukte en deze stond
sprakeloöTvcior de nieuwe Marie Ange.
Maar deze ontroeringen duurden niet
lang, Pampy kwam bij lion, die hij had be
mind en beschermd en dö dag werd zoo ge
noeglijk doorgebracht als men er nog ooit
een gekend had.
Pont Joubert vond geene woorden om te
zoggen wat er in zijn hart omging, maar
zijn stralend gelaat zeide meer dan woorden.
Hij moest ziju verblijf op het koraaleiland
verhalen, zijne reis naar Martinique, zijnen
terugkeer naar Frankrijk, de dood van
Morse. Vervolgons do ontmoeting van Pa
rasol, de gelofte van Juliane des lies Gliré
tien nes, eindelijk de reis naar Ganève, die
alles zou beslui ton.
Dus, vroeg Lavergue, daar Jude Ma-
Ioeuvre morgen hier zal komen om de iden
titeit van Cyrillus le ontkennon of voor oen
tweede maal zijne opsluiting in een krank
zinnigengesticht te eischen, komt ge uw
zoon zelf verdedigen
Ik zal alleen op tqd verschijnen.
Op dat oogenblik kwam me i zeggen dat
een jonkman zoo even uit Parijs gekomen
Pont Joubert wensohlo te spreken.
Vreezeudo dat hot eene slechte tijding
mocht zijn liet hij don vreemdeling in de
kamer van Lavergne leidon en ging daar
heen. Een uur later verlieten de twee man
nen bieek en ontdaan do kamer en Pent
Joubert zeido lot zqu bezoeker
Vergeet niets van hetgeen wij afspra
ken.
- Vrees niets, zeide Nostor Cbambry, gij
hebt mij vergiffenis beloofd, ik wil z© ver
dienen.
XXI. DE GETUIGEN DER VOOR
ZIENIGHEID
Een reiziger trad bet hotel des Berghes te
Genève binnen.
De bedienden bogon voor hem als knip
messen, want zij zagen onmiddellijk dat zij
met een millioenair te doen hadden. Hij
werd naar de eerste verdieping geleid.
De reiziger zag zijne kamer rond, bestelde
een diner en terwijl hij at, vroeg hy aan
deu gar§on dio hem bediende
Kout ge het adres van dominé Kerlen?
Zakor mijnheer.
Wat is dat voor een man
Hij is zeer vroom..
Dus fatsoenlijk
Iiij is vroom, mynheer.
Ba 1 zeide do reiziger, er zijn huiche
laars.
Maar hij niet, mij ah oer.
Is hij rqk
Neen, mijnheer hij heeft een groot
gezin en ik geloof det het er slecht mit hem
had uitgezien, indien de Voorzienig idid hom
niet twee kostgangers had geschonken.
Gij schijnt goed op de hoogte to zijn
van hetgeen de familie Kerlen aangaat
Mijne moeder woont in hetzelfde dorp;
hot ontbreekt haar aan niets, maar zij is zoo
Maandag namiddag, lassohen 1 en 2 ure#
werd eene gansche reeks zware ontploffingen
gehoord, to Gent. Aalst en i. lfs lot Bruasol»
Men deed allerhande gissingen over d®
plaats der ontploffingen, en weldra vernam
men, dat de munitiedepot van Kwatrccht iu
de luoht gevlogen was.
Deze munitiedepot was daar ingeri:h-
door de Duiuohers, op een uiigeatreklh i
van meer dao tien heklaren, ia d^c hu.
gevormd door den ijzoreaweg en den ateo.»-
weg, achter de kerk.
Do Duitschers haddon daar, zoeals overal,
bij hun aftocht velo waggons, alsook talrijk®
grooto stapels obussen, van aile kalib-.-r ea
mot olie ladingen, achtergelaten.
Thans waren de logoroverhoden bszig, al
hot oorlogsm oriaai daarheen te brengen.
Maandag morgend nog was een® lading
dynamiet toegekomen. Twee kompagniëo
van het ie grenadiers en eene batterij vau
hot 13® artillerie, bijgestaan door eene ploeg
burgerlijke werklieden, waren or boaig aaa
Lót aorleeren dor munitie.
De ontploffing.
Zooals gewoonlijk waren allen om 12 uro
gaan eten, om rond 1 ure terug aan 't werk
te gaa'>.
't Is gelukkiglijk in dion tijd dat hot
ongeluk zich heeft voorgodaan. Rond 1 ur®
kwamen twee soldaten der waoht den post
binnengeloop-en, alarm roependo.
Zij hadden vlammen gezien in den muni
tiedepot. Een oogonbhk later weerklonfe
eene vreeselijke ontploffing, woldravgevol
door eone reeks andore.
In hot dorp on!stond eone geweldige
paniek. Men vluchtte eerst in do kei iers,
doch de le^erovarheid dead da bewoner»
verwittigen, dat deze «ohuilpiaets niet veilig
was, daar er onder de munitie ook gas
bommen waren. Alsdan vluoiitle iedereen
verdor op.
De munitiedepot was in oon dikko reu
wolk, waaruit overgroot© vlammen opalu.
gen, verdwenen. Verscheidene hondordu.»
meters in der. omtrek regende het stukkeu
obussen, terwijl de voortdurende ontploffin
gen den grond deden sohudden en beven.
De slachtoffers
Er kan nog niets met zekerheid gezegd
worden over de slaohtoliers.
Van de negen soldaten, die op sohilffwacht
stonden, zijn er slechts twee teruggekeerd,
doch 't mogelijk dat do anderen zich ia
veiligheid gebracht hebben in eene naburig®
gemeente. Men weet ook niet of er burger
lijke werklieden gedood zijn.
Een onzer vrienden, die van Gent kwam
alleen ea de dominé komt kaar zeor dikwijls
troosten.
Watzsgt ge van zqne kostgangers
Do oen is een jonkman van omstreeka
acht eu twintig jSren, die boeken schrijft
de andore schijnt zijn vriend en is veel jon
ger. Hij schijnt ziek te zijn ge woest ea is nu
geheel genezen.
Hebt ge van diens ziekte iets gehoord
Ja, mijuheer.
Het scbc.lde hem daar, niet waar
En de reiziger weos op zijn voorhoofd.
Niet geheel eu al mijnheer. Ik heb
hooreu za^gon dat hij en zijn wiend op d
op de Jungfr&u zijn geklommen, waarbij d-.«
jong8to in een afgrond is getallen. De gid
sen aarzelden om er in af te dalen, maar zijn
gezel liet zich een louw om 't middel binden,
bereikte don bodem on redde h*in het leva
Hij, altijd hij 1 roo pelde de reizi.
Heeft mijnheer nog iels te vragen
Noen.
Do reiziger keek op zyn horlogie, s'u. i
op, trommelde op da vensterruiten en zoid.»
toen
Binnoii oaji uur een rijtuig.
Goed, mijnheer.
De garyon vertrok en do reiziger hejon
zijn toilet te maken. Toen hy daarmee ge
reed was ging hij voor spiegel staan.
Maar de ma.: scheen zyue ei;-,as beeltenis
hatelijk to viuden, waut hij dacht in dat
beeld eyn logonstaoder té zien.
