President Wilson
Be Vredesvo orbereidselea
Bureeleni Kerkstraat, 9 en 22. Aalst. Telephoon H4 H> A. C3- JEt I_i A. 3Z> - 5 CENTIEMEN Drukker-UitgeverJ. Van Nuffel-De Gespt.
DE SCHAT DER ABDIJ
vervolg van Patira
GEVAARLIJK GOEDJE
Voor do publiciteit bulten het Arrondissement Aalst, zich to wenden tot het Agentschap Havas, 8, Martelaarplein, te Brussel8, Place de la BourSe, Parijs en 105, Gheapside, Londen.
IIST BKT ,GIE
De redevoeringen in het Natiepaleis
M. POULLET, voorzitter der Kamer,
verwelkomde president Wilson, bedankte
hem voor hetgeen Amerika voor Belgie
gedaan had, en voor hetgeen de Amerikaan
sche soldaten op het slagveld volbraoht
hadden. Daarna drukte hij de hoop uit, dat
Belgie zij» vertrouwen in de Ver. Stalen
inocht stellen, om zoo spoedig mogelijk uit
zijne puir:©'- te kunnen herrijzen. Door den
nieuw gestichten Volkerenbond, zal het
kleine, vrije Belgische volk, door de Groole
machten beschermd worden. Belgie zal nooit
de hulp van Arneiika vergeten.
M. tlYMANS,minister vanBuitenlandaohe
zaken, sprak in liet Engelech. Hij somt alles
op wat Amerika voor Belgie in het bijzonder
en voor de Verbondenen in 't algemeen ge
daan heeft, en zoo da zaak vaa het recht op
het ruw geweld dood zegevieren. De bekro
ning daarvan was het zei den der Ameri
kaansche legerscharen naar de Europeesohe
slagvelden. Hij zinspeelt op de Belgisohe-
Hollandsche onderhandelingen, welke nog
niet geëindigd zijn en zegt, dat het land
waardige waarborgen noodig heeft, zoowel
voor zijno ekouomiache ontwikkeling als
voor zijn© veiligheid. Belgie is vast besloten
met moed en volherding do vervulling dier
won3chen na te aireven en hoopt dat de
Verbonden hot daarbij zullen helpen. Belgie
zal in den Volkerenbond de plaats innemen
welke hom aangewezen is.
Daarna nam president Wilsoo het woord
en zegde
Ik kan geen woorden vinder» om de ge
voelens van mijn hart uit to drukken. M.
Hymaas heeft reeds de gevoelens van het
amerikaar.scii volk tegenover België uitge
drukt, maar hij kon de innerlijke gevoelens
van het amorikaansch hart niet vertolken.
Do president doet zijn best om ons de na
tuur van de amerikaansche ziel uit te leggen
on den geest te ontluiken die het ameri-
kaaneoh volk deed besluiten aan den oorlog
doel te nemen.
Iiet is het pliohtbesef jegens het mensch-
dom dat ons gedreven heeft, en voor snij is
het eone groote vreugde oindelijk in België
te zijn. Als Ik den eersten voet op europeesch
vasteland zette trachtte ik er naar dit bezoek
te doen. Ik kon het niet oer, omdat de plicht
mij te Parijs terug hield.En hoe kon ik mijn
plicht verzuimen om een land te bezoeken,
wien de plicht heilig is, en dat een Vorst
bozit, die zich gansoh aan zijn plicht heoft
opgeofferd (Lange toejuichingen alleman
staat recht met het aangezicht naar den Ko
ning).
Vervolgens brengt de president hulde aan
burgemeester Max en Kardinaal Mercier, die
hij standhoudende gentlemen noemt,
Ik kon in Belgie niet komen vooraleer
vrij mijn plichten gekweten waren. Als ik
denk dat achter mij de roemrijke belgische
vlaggen prijken, denk ik aan da helden die
er hun bloed voor vergoten hebbon. Ik kom
hier om mij te vereenigen met de mannon
dia hun beste krachten besteed hebben in
dozen rcusaohtigon strijd. De zaak van Bel
gie is do zaak die alle natiën deed opsprin
gen. (Lange toej.)
De Doitsohers hebben de heilige rechten
dor vrijheid van de natiën met de hoogste
verachting onder de voeten getreden zij
vervolgden hun einddool met eone schaamte
loosheid zonder weergade, 't Is het schenden
van Belgie'» grondgebied die aan de wereld
do oclue beteekenis van den oorlog open
baarde.
Iu mijne eerste samenkomsten met de
belgische Staatslieden, heb ik vernomen dat
België hot niet wonscht onzijdig to blijven,
maar verlangt den rang te beideeden tusschen
de volkeren, waarop het door zijo uitste
kende hoedanigheden recht heeft. Ik deel
dit gevoelen, en het verheugt mij dat België
in dit tranendal de plaats bekomt die het
verdient.
De Verbondenen zijn op de boogie v?tn
de plichten tegenover zulk volk, en voelen
de noodzakelijkheid, voortaan de rechtveer-
digheid in de wereld te doen heerschen.
Dan geeft de Presidènt uitlog over de
beteekenis van den Volkerenbond, die een
onvermijdelijk gevolg is van dezen oorlog.
Het is een bond van Recht, eene samen
stelling der groote regeeringen van de we
reld, om ertoe te komen da princiepen van
de algemeen© Gorechtigheid te doen heer
schen. Do Volkerenbond is als het kind van
der. oorlog. De natiën die voor hun gemak
in den Volkerenbond willen treden, zonder
voordeel der andere staten, keeren tot de
kwade dagen terug, waar elk volk niets
kende dan de ikzucht.
Nu gaan wij onze krachten vereenigen1
voor de beschaving. Dit gevoelen bestond
reeds in lijdenden toestand in het hart der
Belgen, en het is de hoon van Duitschland
die het deed ontwaken. Daarom moet Duitsch
land gestraft worden ten aanzien der wereld
en in de toekomst zal het belet worden die
misdaad te vernieuwen.
Ik zal aan het Congres dor Vereenigde
Staten voorstellen dat, als erkentenis van
het belgisch gedrag zonder gelijken in de
geschiedenis, de legatie der Vereenigde
Staten te Brussel tot den rang van gezant
schap gebracht worde.
Hut is de rang die België bekleedt in
onze achting, waarom zou het hom niet
bekleeden in werkelijkheid
En laat ons nu de toekomst aanschou
wen, on spreken over België's noodwendige
heden, waarover M. Hymans zoo een klaar
verslag uitgebracht heoft. Het belgisch volk
en zijne leiJora hebben eerst en vooral werk
tuigen, tot heropbouw noodig. Hunne ont
werpen zijn klaar en duidelijk. Belgie heeft
recht op de eerste zendingen van grondstof
fen, alsook op de noodige middels tot do
heroprichting van zijne mokanische gereed
schappen, en de daarbij komonde kredieten
ter opbeuring. Die vraagstukken hangen niet
alleen af van de regeeringshoofden, maar
ook van zakenmannen en financiers. Het is
opk een kwestie van tonnema.it, maar in
t kort komen veel schepen vrig, en de be
manningen zullen de kapïteinen verplichten
naar de belgische kusten koers te zetten.
Voornamelijk moet er metaal aangevoerd
worden om de wederopbloei nlogelijk te
maken, en dit metaal zal men vinden. De
redetwisten gaan hun gang in Parijs om tot
•unstigen uilslag te komen. Gij moogt over
tuigd zijn dat Amerika niet de minst geluk
kige onder de vrienden van België zal zijn,
om deze ontwerpen eene voorspoedige op
lossing te geven. Het zijn gevoelens van
innige vriendschap die er ons toe leiden Bel
gie stoffelijk to ondersteunen. - Indien wij
oprechte vrienden zijn is het niet genoog dat
wij ook voor elkander werken. Het uur
vraagt geen woorden maar daden, geen re
detwisten maar oplossingen, geen weifelin
gen in het ontwerp maar een volledige ont
wikkeling.
Men moet zich rekenschap geven dat er
morgen niet te eten is, als men vandaag niet
werkt. En dit is de samenvatting der wijs
heid van de Staatslieden. De politiek mout
niet don weg van nationale fierheid inslaan,
wel den weg dor menschheid. Mr Hymans
sprak van bet boelen der wonden, het heelen
bevindt zich in de aangeduide grondbeginse
len. Dat is de genezing. Geneest eene natie
poon Raoul De Navery
(106° vervolg.A
cc Met welk recht verkracht gij mijn
eigendom
Gij wordt- verdacht,» zeide ik «van
tegen de Republiek samen te zweeron en
voor do vrij Laid van den tij ran te ijveren
Hij keek mij strak in. 't gelaat.
«Ja,» zeide hij «ik span te zamen te
gen de beuion dei- martelaars tegen Ma-
rat en Robespierre voor Men koning, te
gen de hoiligsoheameirs voor mijn God
Daarna omhelsde hij zijn kleindoch
ter die zich in aïjne armen had geworpen
«Vaarwel Alix zeide bij.
Hij deed een paai- stappen vooruit.
«È'eon oogonbiikbegon ik toon» al
len dl© hW tegenwoordig zijn staan on-
der verdenking. niemand zal van de
ze plaats gaan zonder mij zijn naam te
noeïnen.»
Ën dat deden ze zonder •dralen, en ie
der van Ëen voegde er fier zijn titels bi,
djie aristocraten er waren in 'i gehee
tien mannon on vijf vrouwen. Deze laat-
de éérsten. De kleine Havoise do la Hous
saye uw» van dien étagére een oud book
d«t ze aohtev h&ac keurs et&k; vervolgens
sloeg oen mantel om tenvIjl zo bij zich
hi jeidpi
dank God dat ik een wees ben.»
Épurnemine nam don arm
gnjeaard baar aanbood i
Aliette de Gouvollo wier ouders geëmi
greerd zijn naderde Havoise. Ik beveel
de vrouwen hare ju weel en los te maken
en wierp dezen mot handenvol in den
voorschoot van Jaointhe, do kamenier
die zo ons verkocht hadl.de dbchter Van
don ci-devant ridder dé Prémorvan keer
de met walging het hoofd af.
Ik gaf het sein tot het vertrek... Het
dienstdoend personeel was niet talrijk
maar had toch een oogenblik het plan
Prémorvan te verdedigen
Geen bloed om mijnentwilbeval
deze.
Daarna' richtte hij zich tot mijne vrien
den;
Wij wisten mijne heeren, wat ons
voor onze toewijding van een hodlige en
pliohtvolle zaak te wachten stond.
En de hand opheffende riep hij:
«Leve do Koning
Allen herhaalden vol geestdrift dezen
oproerigen kreet; onze soldaten n-mring
den d'a gevangenen, wij begaven ons op
marsc-b; d'e vrouwen droeggen satijnen
muiltjes, waarvan er meer dan een on
der weg in het, slik bleef steken. Nie
mand beklaagde zich. Er heerschbe een
soort v -roolijkheid onder deze pioe
nen. Men heeft ze in drie groepen ver
deeld en in twee beneden zalen van bet
kasteel van Dinan opgesloten. Een aar
dig slag van lieden burger Brutus!.Zij
behouden de zelfde opgeruimdheid, de
zelfde beleefdheid jegens elkander alsof
zij zich nog in hunne kasteelon bevonden
j lk heb mime zending volbracht het over
I schot gaat ti aan.»
met de natiëo te dieDen. Dient de natiën mot
het raenschdom te genezen. (Lange toej.)
De redevoering van M. Wilson, evenals
de twee vorige, werden op geestdriftige
toejuichingen onthaald.
Iatu83chen was eene dichte menigte sa-
mangeslroomd in der omtrek van het Natie
paleis en toen de President in gezelschap
van den Koning, Mevr. en Mej. Wilson eD
de Koningin, met hun gevolg het Natiopaleis
verlieten, werden zij geestdriftig toegejuicht.
Bij Kardinaal Mercier.
Om 31/2 ure vertrok men naar Mechelen,
daar prèsideht Wilson den wensch te kennen
had gegeven, kennis te maken met kardinaal
Mercier. Eene ongelooflijke menigte bevond
zich in de bevlagde en versierde stralen.
Zijne Eiuinencie,omringd door een talrijke
hooge geestelijkheid, burgerlijke en militaire
overheden, ontving zijne hooge bezoekers in
de prachtige geele zaal.
Na de voorstellingen nam president Wil
son het woord. Hij drukte zich nagenoeg iu
dezer voege uit
Eminencie,
Ik ben uiterst gelukkig eindelijk do ge
legenheid to hebben Uwe Eminencie to mo
gen bezooken. Ik breng u de eerbiedige
hulde van den president der Vereenigde
Staten en van heel het amerikaansche volk.
Uwe prachtige en onverschrokken houding
tegenover de Duitschers, uwe vaderlandsche
krachtdadigheid tijdens de hatelijkste der
bezetliDgeu, uwe hooge zedelijke macht, die
onder den oorlog, den moed van al deBond-
genoolen hoog hield, zijn tot in Amerika
doorgedrongen. Kardinaal Mercier wordt
door alle amerikanen geëerbiedigd, bewon
derd eu gehuldigd, en de grootste wensch
van mijn volk is, dat wij weldra Kardinaal
Mercier in de Vereenigde Staten mogen
ontvangen en da. hulde brengen die hem
toekomt. Ik heb dus de eer, Eminencie, U
uit te uoodigeo ons in Amerika een bezoek
te brengen. Dal is onze vurigste wensch,
dien ik U uitdruk mat mijne eerbiedige ge
voelens van hoogachting en waardeeriog.»
De kardinaal antwoordde en bracht in
verheven termen hulde aan presidentWilson
die den dank van de besohaafde wereld ver
diept en voornamelijk van Belgio, omdat hij
en zijn volk edelmoedig en krachtdadig
opgestaan zijn omhel gekrenkte recht e:i de
beschaving te verdedigen tegen den gruwe-
lijkslen aansla» dien ooit in de wereld op
recht en beschaving gepleegd werd.
Ook dankte de kardinaal den president
voor zijne uitnoodiging en beloofde binuen
kort een bezoek in Amerika af te loggen
Vervolgens werd in eene nevenzaal een
thé opgediend, waarna de hoogL
van Zijne Eminenoie afsoheid namen.
Te Leuven
Van Mechelen ^Ing het naar Leuven, we-
derom op het verzoek van president Wilson
De hooge gasten werden er ton stadhuize
ontvaugeu door M. Colitis, burgemeester en
toekenden er het Gulden Boek.
Van het stadhuis begaf me i zich naar de
Hoogescbool, of liever naar i e geen er nog
van overblijft. Zij werden er ontvangen door
Mgr. Ladeuze, rèktor.
Na een korten welkomstgroet, begaf men
zich dwars door de puinen naar de uitge
brande boekerij, alwaar onder den blooten
hemel,.tusschen de vier naakte muren, eene
akademische zitting der Universiteit gehou
den werd.
Presideut Wilson werd er dootor honoris
causa der Universiteit benoemd.
Terug naar Brussel
Van Leuven ging de stoet terug naar
Brussel, alwaar oïn O 1/2 ure eene ontvangst
ten stadhuize plaats hail. Op de Groote
«Het- is wel» zei Brutus «gij hebt de
expedie op voldoende wijze ten einde ge
bracht).
Hannibal lachte vergenoegd bij dit
hompliment en verwijderde zioh.
De gevolmachtigde vaar het revolution
nair comité zette zloh neer en begon een
formulier van vragen te boeken dat ein
digde aldus:
1®. Is bet bewezen dat eene samen
zwering beef t bestaan ten. doel hebbende
Jen koning en zijne familie te ontzetten
en den burgeroorlog aan te wakkeren?
2® Zijn dè ci-dbyant ridder de Pré
morvan, Luc die Mntignon Jean de Bed'ée
Louis dte Kervan en Malo de Séra-k, Jac
queline de Guingamp, de ci-devant gra
in de Touruemmo, Havoiso de la Hous-
s&ye Aliette de Gouvello, Alix de Pré
morvan, aanleggers of samenzweerders
van genoemde zaak?»
«Welaan!» zei Èrutus «ik heb mijn
dag niet zoek gemaakt.»
VIII.
Tegenover elkander.
Graaf Florent. hield zicli bezig met ee-
"^vzameling wayr - vP - Ho hoeken
van iauropa en van Azië bijeengebracht.
Blauwe Damascener klingen, krissen
uit Malezié wier punten in vergif ge
doopt waren, geschroefde dolken scher
pe Ifc'aliaansche dolken, breede Mexi-
oaansche machetas, bntzaylelijke, rid
derzwaarden, die aan Dn rand al horrin-
nerden lagen in een bonte mengeling bij
elkander. Eiorent streek met eene uit-
Markt werd een Concert gegeven door de
gekende Brusselsche koorzangmaatschap
pijen Orphéon en Les Artisans Ré unies.
In de prachtige gotbieke zaal bevonden
zioh talrijke genoodigden.
M. Max, burgemeester, verwelkomde pre
sident Wilson en beloofde hem de onvergan
kelijke erkentelijkheid aller Belgen.
M. Wilson dankte voor hot hartelijk ont
haal dat hem te Brussel te beurt gevallen
was.
Na het guldenboek geteekend te hebben
begaven de bezoekers en de genoodigden
zich naar het balkon, om er het Concert bij
te wonen. De aanblik der Groote Markt was
onvergetelijk.
Te 7 1/4 ure keerde men naar het Ko
niuklijk Paleis terug, alwaar een galaontbijt
werd opgediend.
Er waren meer dan honderd genoodigden.
Bij het nagerecht bracht Koning Albert een
heildronk uit op President Wilson en geheel
de Amerikaansche natie. Hij verzekerde
nogmaals de erkentelijkheid van het Belgisch)
volk en drukte de hoop uit, dat presidont
Wilson, nu hij eenige der wonden, aan Bol-
gie toegebracht, had gezien, Belgie op de;
bijzonderen bijstand van Amerika zou mogen
rekenen.
President Wilson in zijn antwoord, dankte
nogmaals voor het gulhartig onthaal, dat
hem overal in Belgio te beurt viel. Hij vor-
kbarde dat het hem oprecht genoegen deed,
gehoord te hobben dat men eerst den Koning
toejuichte vooraleer den gast to verwolko
men, daar zulks oen bewijs is, dat de Koning
door zijn volk bemind wordt en slechts ééu
is met zijn volk.
Het Belgisch volk mag best met het Atne-
rikaansch volk vergeleken worden. Zij heb
ben dezelfde opvatting van vrijheid en
nationaal leven.
Het Belgisch volk heeft vertrouwen in
zich zelvon en door die deugd, zal weldra de
nijverheid herbloeien in zijn land. Doch het
Belgisch volk moet geholpen wordon men
moet bet de noodige werktuigen geven.
Do President verklaart zich overtuigd, dat
zulks spoedig zal gesohieden en dat Belgie
weldra eene minzame mededinger van Ame
rika zal worden. Eindigende, noodigt hij
allen uit hun glas te ledigen op de gezond
heid van den Koning, de Koningin en de
Belgische natie.
Hel vertrek
Het was na 10 ure, toen President Wilson
en de andere genoodigden hot Paleis verlieten
om zioh naar de statie vau het Leopolds-
kwartier te begeven.
•Nog steeds was er veel volk in de straten.
Het afscheid iu do statie was zeer hartelijk
an had in de laatste minuten niets ceremo
nioels meor.
Begroet door kanonschoten en eene
laatste Brabangonne was het eenige minuten
na 10 1/2 ur. toen de trein naar Parijs ver
trok, nadat President Wilson eene laatsto
maal Koning Albert bedankt en verzekerd
had van zijne toewijding aan de Belgische
Zaak.
wachten tot de vijandelijkhedau hernomen
zijn, om to teekenen.
De verbonden troepen, zegt het blad,
zouden in enkele dagen groote gebieden
kunnen bezetten en de Duilsclie eenheid zou
diensvolgens lot gevaarlijke bekoringen aan
leiding geven. De hoofdkwestie is bier .- Wat
moeten wij doen, om niet totaal geruïnoord
te worden 'l
Het is volkomen nutteloos, zioh met uit
zinnige hoop op eene vreemde tusschenkomst
te paaien. Het Duilsclie gouvernement staat
tegenover een ultimatum, on wat het volk
noodig heeft moet voor alios gaan.
De Frankfurter Zeilung zegt het das niet
vlak af, doch het laat het doorschijnen Er
moot geteekend worden.
Frankfort zou overigens oen der enrsie
sleden zijn welke gevaar loopt.
De schrik
Anderzijds zegt de Germania dat men
tusschen twee kwalen, de minslo moet ver
kiezen en dat eene herneming dor vijande
lijkheden ongetwijfeld de grootste zou zijn.
In de Cuitsche Nationale Vergadering
De vorschillige partijen der Duitsc'ne
Kamer hebben vergaderingen gehouden om
over de vredesvoorwaarden der Entente te
beraadslagen.
In de demokratische partij werd het tee
kenen met grooto meerderheid verworpen.
Ook de nationale fraktie is er tegen.
De Vokwarts meldt, dat de sociaal domo-
kralischo partij geneigd is de vredesvoor
waarden aan te nomen.
Naar L'Ëxgelslor uit Berlijn verneemt,
zouden bijzonderlijk Dernburg en örockdorff
alles inspannen om het teekenen te belette
Zelfs droigt Brookdorif voortdurend met zijn
onPslag, indien men, ondanks hem, toch zou
willen teekenen.
Daarentegen is het volk den oorlog moede
en snakt tiaar vrede.
De onafbankelijköD ïii roornamelijk
Haase, willen kost wat kost vrede, daar
Duitschland noodig heeft zich onmiddelijk te
kunnon aan 't werk stellen indien het den
ondergang wil vermijden.
Parus, 19 Juni.— Le journal de Génève
vernoemt uit Berlijn Berichten uit goede
bron laLen voorzien dat het Duitsch gouver
nement zal weigeren te teekenen. Zij zullen
M. Clemonceau Maandag hun besluit bekend
maken of zelfs iu 't geheel niot antwoorden.
Holland vraagt ook.
Parus, 19 Juui. Het Hollandsch gou
vernement heeft aan do Vrodeskonferoncie
eeno mededeeling gezonden waarin het doet
uiischijnen dat Hoiland geheel afhankelijk
is van Duitschland voor zijne bevoorrading
aan kolen. Het vraagt dus formeel dat de
Vredeskonferencie de Ilollandsche belangen
niet uit het oog zou verliezen, bij de bepaalde
regeling der DuUsche kolenkwestie..
Wat de Berlijner bladen cr van denken
De Berlijner bladen zijn Woensdag teru,_
verschenen. Meest allen denken zij dat
Daitschland zal teekenen.
De Vorwarts zegt, dat tengevolge der
wijzigingen, in den tekst va bet verdrag
gebracht, het aantal tegenstrevers vau het
teekenen thans verminderd is.
De Frankfurter Zeilur.g roept de aan
dacht dér openbare raeening op het gevaar
dat Duils'chland zou loopen, indien het zou
drukking van welbehagen over deze ver-
aphillende wapenen, hij nam ze beurte
lings ter band en speelde er mede g-elijk
een IncKscfce goochelaar met zijne slan
gen. Men zou gezegd hebben dat hij zich
tot eene worsteling voor be re did t'.
Eensklaps wcrd: de deur der kleine
kamer waarin hij zioh bevond met ge
weid opengerukt en versoheen Francois
da kamerdienaar met ontsteld gelaat en
verwarde haren op den dreinpeï.
«Mijnheer «te "raaf,» zeide hij «er is
een troep ellendelingen dtoor Jean i'En-
oluine aangeleid, op weg naar het kas
teel. Ze hebben mij herkend en met stae-
nen nageworpen
«Goed,» antwoordde Florent lepeltjes
«we zullen zo ontvangen.»
aMijnheer die graaf weet ongetwijfeld1
dat den ridder de Prémorvan, de jonge
graaf de Matigmon en verschillende van
hunne vrienden gevangen rijn genomen.
«Zeg liever ter Jood veroordeeld, want,
dat staat er mede gelijk.Wat mij be
treft ik zal mij zoo gemakkelijk niet aan
die mannen overgeveu. Roep al de be
dienden bij elkander ik ga mijn broede:
opzoeken.»
Fi'.rvnt beklom haastig den trap die
naarde vertrekken van Gaol roerdeDe
ze was in de lezing dér proclamaties v
slonden die Simon to Dinan had laten
aanplakken
«Kom» zeide hij, terwijl hij" den lezer
ruw bij den arm greep «het is nu den tijd
niet meer om te lezen en te studeere©
er zal gehandeld moeten word'en.»
«Wat is er dan gaande?» vroeg Gael
Van tijd tot tijd komen er nog zeemijnuü
aangespoeld lengs onze kust. Dinsdag was
er nogmaals zulü eeno mijn eene van de
grootste op bet strand aangeland tegen
Duinbergen. Engelsche genieoflicioren kwa
men spoedig loo en oordeelden dat bet zeer
gevaarlijk was bet vreeselijk springtuig daar
te laten liggen. Men besloot bet dan ook
Woensdag middag door ontploffing te doen
verdwijnen. De wandelaars werden in den
omtrek verwittigd en ten 11 1/2 ure ging de
mijn, door eene lont aanstoken, de lucht in.
't Was eene verschrikkelijke ontploffing.
Van een twintigtal naburige villas van den
dijk, waarvan verscheidene juist hersteld
waren, werden al de ruilen verbrijzeld en de
dakingon geheel of gedeeltelijk vernield.
Stukken ijz«r der mijn waren een kwartier
uurs ver geslingerd en menschen die ze op
raapten, verbrandden er hunne vingers aau.
verwonderd1.
«Prémorvan en zijne "vrienden zijn ge-
angen, onze gewezen aalmoezenier ia
vermoord1 eeD troep sansculotten is op
weg naar Coëtquen
«En gij wilt vechten
«Wat anders
«Ik niet ik zal mij wel wachten eau
hopeloozen strijd to beginnen. Wij die
kunnen ons leven vrijkoopen.»
«Wat?» riep Florent verontwaardigvl
binnen eenige ©ogenblikken U het kas
teel omsingeld en gij wilt d'e boeven op
xveerlooze wijze binenlateD,»
Gij weet zeer goed dót ik to zwak
ben om den degen te hanleereu.»
I*Wet zult gij doen?»
alk zal voor de overmacht bukken.»
Gij Een Coëlquen riop Florent
uit, terwijl hij zijn broeder bij den polu
greep.
«De CoëtquonR hebben al weet* dan oe-
■erlooze daad bedreven
«Zwijg ongelukkige)o riep Florent.
Waaromhernam Gael «gij zegt.
urij dat. het kaateol zal besprongen wor
den; welnu wij ai ju vepde zoo diep ge
vallen dat wij ons niet meer kunnen op
richten laten wij du* 'inn ons noodlot
beloop... Een moordenaar kan wel oen
revolutionnair worden dunkt mij... Z'«
voorkomen wri de wu>ig vrectelieven'1
plannen van cue ontijdige bezoekers,
werpt mij niet tegen dat onze naam ver-
plichtdngen aan ons voorechriifV. f.i'
die one komen bew>e'";n r.:jn (B'fyven,
dat zijn wij ook.»
kVeryoigt)
