Holland en België
Eens Ministerstaking
Een verklikker voor't gerecht
In het Vredegerecht.
JEAN CANADA
Dood van Generaal Botha.
Doodslljke ongelukken te Antwerpn
Bedieningen van Dactylograat
De Alkoalwet.
XXV»
JAARGANG
NUMMER
*200
EVOL
Zaterdag 30
Bureelen: Kerkstraat, 9 en 22, Aalst. Teleplioou 114 X> Gr T~> 5 CENTIEMEN Urukker-UitgoverJ. Van Nuffel-De Gkndt
Voor do publiciteit bulten het Arrondissement Aalst, zich t© wonden tot het Agentschap Havab, 8, Martelaarplein, te Brussel8, Place de la Bourse, Parjjs en 105, Cheapside, Londen.
Het vereffenen der huurgeschillen is aan
bet kantonnaal gerecht toegekend. Daar
uit spruit dal de zittingen van het Vredege
recht door die zaken overladen zijn.Indien
het waar is dat de Vrederechters met de kie-
sche zaak gelast zijn in deze geschillen te
beslissèn, valt vervolgens al het werk op de
bedienden der griffies. Zoo eischt men van
dit persooneel een zeer belangrijk overwerk
dat zou dienen vergoed te worden, net als in
alle andere beheeren.
Betreffende de oorlogschade heeft men bij
zondere Rechtbanken ingericht met plaatsen
van Griffiers, bijgevoegde griffiers, kommie
zen enz., heigeen aan den Staat groote on-
kosien berokkend.
Met de huurgeschillen in de bevoegdheid
des Vredegerechten te stellen zijn die belang
rijke gelduitgaven gespaard gebleven.
Reeds gedurende den oorlog waren die
geschillen aan de vredegerechten onderwor
pen gedurende gansch dit tijdstip hebben de
kommiezen der griffie zich toegewijd om den
ongemeenen overlast van al dat werk te tarten
zonder daartoe de minst® vergoeding te
ontvangen.
De Kamers komen eene uieuwe wet te
stemmen de huren verlengd en het opslagen
dezer geregeld wordt De bevoegdheid
wordt nogmaals aan de Vredegerechten toe
gekendNogmaals overlast van werk.
Ook is de tijd gekomen om aan de lots
verbetering dier nederige beambten te den
ken, en eene ernstige vergoeding te stemmen
om al dat overtollig werk te betalen.
Het huurwetsontwerp voorzag het instellen
van scheidsrechterlijke commissies, hetgeen
eene buitengewone uitgave zou geweest zijn.
Men zou kunnen voorziene uitgave aan het
personeel der Vredegerechten ^stemmen.
Wij lezen in Het Handelsblad van Ant
werpen
Hetgeen deze week in den Senaat is voor
gevallen iseenig in de a^riementaire geschie
denis.
De zitting werd Dinsdag geopend zonder
dat een lid der regeering zich op zijn plaats
bevond, M. Collcanx heeft het niet durven
doen aanmerken hij heeft zich tevreden ge
steld eens te zuchten dat het niet aangenaam
was voor ledige zetels te spreken.
M. Hymans te Parijs, had M. Van den
Heuvel last gegeven de bespreking te leiden
tot aan de stemming, die hij hoogst wensche-
lijk noemde. De laatste vervangde dus den
eersten voor zooveel dit reglementair kan ge
noemd worden.
M. Vandervelde was met geen oogen te
zien. Zijne partij is voor de afschaffing van
den Senaat en hij begint dezen dus reeds als
niet bestaande te beschouwen.
Dat hij gevolmachtigde op de Conferentie
van Versailles was en dat er op de dagorde
ontwerpen stonden, die zijn departement aan
gingen, 't was iets dat hem in zijn rust op
den buiten niet kon storen.
M. Anseele echter dreef de onbeschaamd
heid nog verder dan zijn collega van het
rechtswezen. Hij kondigde den voorzitter aan
dat hij zich naar het buitenland moest bege
ven, maar hij verontschuldigde zich niet eens
zooals M. Hymans.
En op de dagorde voor woensdag kwam
een interpellatie voor van M. De Vrière, aan
hem gericht. Wat deed hij Hij gelastte heel
eenvoudig den Senator M. Coppieters, die
op de hoogte dezer zaak was in zijn naam
aan den interpelleerder te antwoorden
't Is krasser dan kras De Senaat nam
nota van de mededeeling van het bureel.
Niemand onderlijnde het voorgaande dat
aldus gesteld werd. De interpellatie had geen
Vervolg van Patira en De schat der Abdij
door Raoül Db Navbry
(164® VERVOLG.)
IK ben aan de Revolutie en het scha
vot ontvlucht; en zie hier vind ik mijn
land weder, ik herinner mij dat ik een
edelman ben, ik vraag u dat ge mij als
soldaat in uwe gelederen wilt opnemen.
oIk kan er mij niet op beroemen, een
goed schipper op uwe rivieren te zijn»
zeide Halgan op zijn beurt, «maar ik
kan het musket en de bijl hanteeren,
Waar die markies van Ooëtquen is, zult
gij mij ook vinden.»
«Ik, ook vraag een plaa/bs aaa uwe
zijde, mijnheer de markies,» zei de Pa
tira, «in Canada, zoowel als in Frank
rijk, blijf ik tot uwen dienst.»
Nonpareille de zilverenliarige, bezag
den jonkman met eene ongekunstelde
bewondering.
«Het is wel,» zeade zij, «zeer wel 1»
Gij verdient het opperhoofd van de jon
ge Abenacjuia en Algonkijnen te zijn.»
«En gij vroeg Patira; «wat zult
gij doen als men vecht.»
«Ik zal de wondien verbinden.»
Vader Flavianus trad vooruit, Het
bloed verschrikt me,» aaide hij maar
gij verheft u voor de goede Kaak, weeet
daarom gezegend van God, van de grij
saards, ds zwakken de verdrukten.; zoo
ik u de ovemvinnig niet kan voorspellen
'Jan wijd ik u den. marteldood.»
plaats en M. Coppieters op de hoogte van
die zaak heeft geen uitleg moeten geven.
Veronderstellen wij een oogenblik dat het
hier eens niet ging om socialistische minis
ters en dat de vraag om interpelleeren uitging
bijv. van MM. Hallet of Lekeu.
Gelooft men dat er alsdan geen muziek zou
gemaakt zijn. Men mag het niet aannemen
van hen die het monopool der syndicalisti
sche actie willen bezitten.
Wat had M. Coppieters inderdaad te maken
met iets dat hem niet aanging Toen MM.
Vandervelde, Anseele of Wauters destijds
MM. de Smet de Naeyer of de Trooz interpel
leerden, moesten deze niet alleen op hun
plaats zitten en niet alleen uitleg geven waar
om zij over de verlangde inlichtingen nog
niet beschikten.
Zij wilden ingelicht zijn, anders dien
den hun bureelen tot niets. Alles was hoog
dringend. 't Waren eischen binnen de 24
uren te voldoen.
Met tientallen gevallen zou men kunnen
aanhalen. Gelukkiglijk echter hebben de Se
nators den socialistischen geest niet. Zij heb
ben het gebaar der heeren ministers van het
Volks «huis, onverlet gelaten.
Buiten dat debat der naraiddagzitting was
de regeering vertegenwoordigd door MM.
Delacroix, Jaspar, Masson en baron Ruzette.
Uit Pretoria wordt gemeld dat generaal
Botha aan een aanval van griep bezweken is.
Botha werd geboren in 1855; was de eerste
Premier van Transvaal, speelde een aanzien
lijke rol inden Boerenoorlog, tijdens denwelke
hij generaal Joubert als opperbevelhebber
verving. In 1914, ter gelegenheid van sta
kingen, liet hij de leiders ervan naar Enge
land overbrengen. Bij bet uitbreken van den
oorlog zette hij Transvaal totdeelneming aan,
versmachtte den opstand van generaal De
Wet en zegepraalde over de Duitsche strijd
krachten in Duitsch Z. W. Afrika. Hij was
opperbevelhebber der Zuid - Afrikaansche
troepen en moest in Juli 1917 rust nemen,
daar hij overwerkt was.
In de zitting van Donderdag van den Pa-
rij zer krijgsraad werd het getuigenverhoor
voortgezet.
Mej. THULIEZ, ridder van het eerelegloen.
vereerd met het oorlogskruis, was de tus-
schenpersoon voor Miss Cavell en prins de
Croy. Zij verhaalt hoe zij Quien te Brussel
bracht en zegt hoe Quien haar in eene herberg
een kerel voorstelde, die zich zoogezegd be
zig hield met het overbrengen van personen
over de Hollandsche grens. Zij zag dezen
persoon nooit meer terug. Miss Cavell drukte
nare verwondering uit, dat Quien niet vroe
ger naar Holland trok. Toen hij eindelijk ver
trokken was, zegde Miss Cavell tot getuige
dat Quien misbruik gemaakt had van hare
gastvrijheid.
De president vraagt aan getuigen of zij
denkt dat Quien haar verraden heeft.
Getuige antwoordt ontkennend.
Daarna vraagt èe president, of de Duit-
schers haar nooit van Quien spraken.
Getuige doet dan het volgende verhaal
Tijdens het onderzoek van mijn proces,
geruimen tijd vbor de aanhouding van Quien,
vroeg de onderzoeksrechter mij inlichtingen
over den groeten Fransche officier (Er was
hier kwestie van Quien) Ik antwoordde Hij
bevindt zich in HolUmd.
De Duitsche rechter zegde Neen ik
heb hem onlangs gezien in het Beurskwartier
te Brussel Ik vroeg dan waarom hij hem
niet aangehouden had. Zijne beurt zal ko
men antwoordde de rechter
Op vraag der verdediging verklaart Mej.
Thuliez, dat zij nog steeds denkt dat Quien
De mannen bogen hei hoo-fd onder de
be vendie hand van den priester, en Jean
Canada sloot het vaandel van Montcalm
weder an zijne schuilplaats weg.
Men drukte elkander fta hand', en
wisselde de vurigste zegenwenschen
een uur Laifcer sliepen al de gasten van
Jean Canada in het Groote Blokhuis;
eene eenvoudige ligplaats van buffele
huiden was hun voldoende geweest; de
hoop had hen een slaap vol droom en
van roem en vrijheid toegezonden.
V.
Nonpareille.
De plaats waar het Groote Blokhuis
was gebouwd', lag eenzaam genoeg om
de vrienden van Jean Canada voor een
overval der eigenlijk gezegde politie te
beschutten, maar de Engelschem had
den ook de op plundering en scalpee
ren beluste Hurons in hunnen dienst.
Wat de Engelsehen zei ren niet durfden
doen daarmede belastten zij deze wil
den. De grootste behoedzaamheid! was
dus noodig, en wanneer er in het Blok
huis bijeenkomsten plaats hadden als
de boven beschrevene, wachtten de gas
ten van Jean Canada den volgenden
nacht af om naar Montréal of hunne
boeschen weder te keeren- Daags daar
na nam de bijeenkomst een ander ka
rakter aan. Hoewel hij den strijd aan
vaardde, deinsde Jean Canada voor een
openlijken veldslag terug. Hij kende
de strijdkrachten van de Engelsohen te
de inrichting van Miss Cavell niet verraden
heeftzij voegt er bij, dat indien prinses de
Croy aangehouden werd, het hare schuld
was, daar zij bekend had dat de valsche iden
titeitskaart waarvan zij zich bediende, van
prinses de Croy kwam.
Op eene vraag van den gouvernements-
kommissaris, verklaart Quien, dat de persoon
die door hem aan Mej. Thuliez werd voorge
steld, een genaamde Godefroid was, Fransch
soldaat, gewezen Belgische politieagent.
Mej. Thuliez bevestigt dat Quien wel wist
dat er verscheidene personen 't akkoord wa
ren om het overbrengen der ontsnapten naar
Holland te vergemakkelijken.
De gouvernementskommissaris antwoordt
daarop, dut hij niet begrijpt, hoe Quien durft
loochenen, het bestaan der inrichting Cavell
gekend te hebben.
Quien geeft dan langdurigen uitleg over
zijn tijdsverbruik te Brussel. Alles komt hier
op neer Indien miss Cavell verraden werd,
dan is het de schuld van hare vriendin, mev.
Bodard, die te veel moet gesproken hebben...
De voorzitter antwoordt daarop dat Mev.
Bodard zal gehoord worden.
Op vraag der verdediging verklaart getuige
dat zij Quien niet vertrouwde onder zedelijk
oogpunt en ook omdat bij nog al licht van
tong was.
Mej. Thuliez wordt geluk gewenscht door
den president, den gouvernementskommissa
ris en de verdediging, om haar moedig va
derlandslievend gedrag.
Mev. BODARD zegt overtuigd te zijn, dat
het Quien is, die de Duitsche policie op het
spoor bracht der inrichting van Miss Cavell.
Zij beschuldigt Quien eene kaart ontvreemd
te hebben uit het pakje dat zij hem had toe
vertrouwd.
De voorzitter vraagt aan getuige of zij zoo
veel vertrouwen had in Quien, door hem een
pakje toe te vertrouwen dat zij gevaarlijk wist
te zijn.
Getuige antwoordt, dat zij wel wist dat
Quien licht van tong was, doch dat zij er
verre af was te denken met een verrader te
doen te hebben.
Op vraag van den gouvernementskommis
saris verklaart getuige, dat de kaart welke
haar door de üuilschers als bewijsstuk werd
voorgelegd, wel deze was door haar in het
pak gestoken.
Quien beweert nogmaals niemand verraden
te hebben. De verklikkingen kunnen ook
gedaan zijn door een Zwitsersch-Duitsch bu
reel dat in dienst was van Miss Cavell. De
verdediging tracht nu aan getuige te doen
zeggen, dat het mogelijk was dat M. Baucq.
die de kaarten opmaakte, nog andere exem
plaren der kaarten bij zich gehouden had.
Mev. Bodard verklaart echter, dat de kaar
ten bij haar opgemaakt werden en dat M.
Baucq geene enkele kaart thuis had.
Na een korte onderbreking wordt het ge
tuigenverhoor voortgezet.
Men leest eene verklaring van prins de
Croy. thans op zending in Amerika. Deze
vei klaring komt overeen met deze zijner zus
ter. Hij bevestigt, dat Miss Cavell zeer onge
rust was, door Quien te Brussel zooveel uit
ging»
M. FREYLÏNG bureeloverste in het Minis
terie van oorlog te Brussel, was de chefeener
inrichting als deze van Miss Cavell. Ilij heeft
nooit iets met Quien te maken gehad en was
dus zeer verwonderd, toen zijn proces opge
roepen werd Quien ook op het banksken te
zien.
Getuige kreeg onmiddelijk zekerheid dal
Quien een verklikker was. De voorzitter der
Duitsche rechtbank sprak Quien niet aan als
een betichte en het epenbaar Ministerie ver
gat zelfs tegen hem eene straf aan te vragen.
De president doet opmerken dat Quien
beweert dat Freyling dood is.
Quien houdt zulks staan, doch Freyling
goedi, om zijn bijval te schenken aan
een aanval die mot dten dood van al zij
ne getrouwen moest eindigen. Hij eiech-
te dos dra.t men zich den tijd zou gun
nen die noodig was om zich tot de wor
steling gereed te maken. Eene heca
tombe van helden was wel roemrijk*
doch zou het land niet reddem. Vóór al
lee moest men de kolonisten en de India
nen oefenen, en zooveel voorborgen
(Je toebereidselen tot dezen strijd op le
ven en dood te nemen, dat het heil van
nieuw Frankrijk, hoe moeiHjk ook, en
toch mogelijk bleef. Jean Canada oor
deelde dat or minstens een jaar noodig
was om dezen uitslag te verkrijgen.
In don loop van dezen dag oio veel
op een krijgsraad geleek, ging Jean
Caamdte. een omvangrijk in leder gebon
den register hr.l bet en las
or in kort den i; n voor. Het
was de geschiedel..- -3 jaren ver
drukking, het getrouw verslag, dag aan
dag, van al de begane wreedhedenIe
der blad droeg sporen van tranen of van
bloed. Dit reusachtig dagboek verhaal
de van uur tot uur de miedaden van de
overwinnaars tegen een ontwapende be
volking. De stem der verdrukten naan
er nu een» den toon dfes gebeds, dan op
nieuw dien der wanhoop aan. Dit boek
was niet alleen door Jean Canada ge
schreven, het verschil van stijl en schrift
verried verschillende handen en karak
ters. Iedere uitgeplunderde gelasterde
beleedigde man, elke vrouw door 't ver-
bevestigt dat het wel Quien is die met hem
voor de Duitsche rechtbank is verschenen
Mev. ADAM handelaarster te Brussel,
twijfelt geen oogenblik aan de rol door Quien
in deze zaak gespeeld. Toen de Duitsche
policie haar kwam aanhouden, vroeg deze of
zij wel Mev. Minette was. Zij had aan Quien
gezegd, dat toen hij bij haren neef moest
gaan te La Louviére, hij daar moest zeggen,
gezonden te zijn door Madame Minette....
Getuige voegt erbij dat in het prison van
St Gillis Quien herhaalde malen gezien werd
met een persoon, welke de beschuldiging
beweert de Duitsehe policieman Borgau te
zijn. Getuige erkent echter dezes portret niet.
Mev. JACOB van Brussel, ontmoette Quien
bij mad. Bodard. Zij deed zekeren dag aan
Quien opmerken dat hij zoolang te Brussel
bleef rondloopen... Toen zij eenigen tijd later
aangehouden werd, vielen hare vermoedens
dadelijk op Quien.
Door de verdediging uitgenoodigd hare
beschuldigingen klaar uit te drukken, ver
klaart getuige, dat het eenige feit, door óe
Duitsche Rechtbank tegen haar ingebracht,
de ontsnapping was van een persoon Goffin
genaamd, haar door Quinn gezonden.
Quien daarover ondervraagd, beweert geen
Goffin te kennen.
Daar deze Goffin te St. Gillis-Brussel in
't gevang zit, zullen inlichtingen gevraagd
worden.
Mev. MACHIELS van Brussel, kreeg door
het kind van den persoon waar Quien ver
bleef, het pak door Mev, Bodard aan Quien
besteld. Later had Mev. Machiels daarom
moeilijkheden met het Duitsch gerecht.
M. HOTARD handelsreiziger te Brussel,
heeft in Juni 1915 Quien verborgen gehou
den. Daar deze echter gedurig om geld vroeg,
zond hij hem weg. Hij werd door de Duitsche
policie aangehouden en een der agenten be
gaf zich rechtstreeksch naar de plaats waar
een Mausergeweer verborgen zat. Getuige
had dit geweer aan Quien getoond. Quien
loochent daar voor iets tusschen te zijn.
Op nr 57 der dokken werden briketten van
wagon in lichter gelost, bij middel van een
vlak, dat volgeladen wordt en bij middel der
kraan aan boord wordt geheven. Toen het
vlak in de hoogte was, is eene briket van het
vlak gevallen en kwam op het hoofd terecht
van I. De Witte, 63 jaar oud, wonende te
Nieuwerkerken-Waas. De ongelukkige werd
met eene schedelbreuk naar 't Verbandhuis
der Kipdorpvest gevoerd. Zijn toestand is
hopeloos.
Een pensionnaris van een oudmannen
huis der Waarlooshofstraat, is denkelijk door
de duisternis misleid in den kelder gevallen.
Het slachtoffer P. Van Olmen geheeten, 84
jaar oud, werd met een schedelbreuk opge
nomen en is eenigen tijd later overleden,
zonder nog tot het bewustzijn te zijn weerge
keerd.
Het Groot Hoofdkwartier meldt dat ef
tegenwoordig in de eenheden en dienstel
van het bezettingsleger plaatsen van daciy-
lograaf beschikbaar zijn.
De postulanten worden verzocht hunna
aanvraag te sturen aan den bevelhebber van
het Belgisch bezettingsleger van het 4e ge*
bied der Rijnlanden, die hen over de aanne-
mingsvoorwaarden zal inlichten.
Eenzelvigheidskaarten der gepensfon-
neerde en der reserve-officieren
Het Departement van Oorlog heeft besloten
dat de eenzelvighsidskaarten, recht gevend op
kosteloos vervoer op de Staatspoorwegcn
voor het vijfjarig tijdperk 1911-1915, en af
geleverd aan de gepensionneerde officieren,
alsook aan de reserve-officieren voor de mo
bilisatie bevorderd en in hun haard weerge
keerd, hem moeten terugbezorgd worden.
Ingevolge worden de belanghebbenden
verzocht de bedoelde eenzelvigheidskaarten
te doen geworden aan de militairen Goever-
neur der provincie hunner verblijfplaats,
vóór 1 October 1919.
Zooals men weet heeft de Senaat Woensdag
de alkoölwet gestemd. Uit de toelichting door
den minister van financies gegeven blijkt dat
de restaurants niet beschouwd worden als
drankhuizen wanneer de dranken niet buiten
de eetmalen opgediend worden dat de wet
niet toepasselijk is op gesloten gezelschappen,
en dat er voor den invoer van wijn, met
Frankrijk eene overeenkomst zal getroffen
worden, die alleman tevreden stellen zal.
Beheer van Posterijen
'Eerlang worden een Vlaamsch en een
Fransch vergelijkend examen afgenomen voor
het begeven van 120 plaatsen van helpster
bij den dienst der póstcheks, te Brussel.
Deze plaatsen worden bij helft verdeeld tus
schen de candidaten van elk examen.
Aan dien wedstrijd mogen allen deelnemen
de candidaten die op 30 September 1919 ten
volle 16, en niet meer don 26 jaar oud zijn.
De vragen tot inschrijving hoeven opge
steld volgens het model voorkomende op de
berichten, die in de postkantoren en statiën
uitbanden, en, voor 10 September, gezonden
naar den Heer Minister van Spoorwegen,
Zeewezen, Posterijen en Telegrafen.
raad wedtawe geworden, nedere wee»,
»o ader - ander boschorming dan die der
liefdadigheid had er rijn lijden vermeld
De bewonderen waardige legende van
de toewijding der missionarissen ont
vouwde, er rich in welsprekende blad
rijden; het stamhoofd wiens hand bedre
ven was in het zwaaien der tomahawk,
maai- onbekwaam om zijne gedachten
weer te geven, zooals de bewoners der
steden dat konden, had met ongekun
stelde teekenen en figuren zijn leed ge
schetst.
Al de gasten van het Groote Blok
huis doorliepen beurtelings deze bloodi-
e bladzijden; op de laatste schreven ze
hunne namen.
De sterkte der mannen, het getal Ca-
nadeozen bekwaam om ate wapenen te
dragen, do noodige golden, allee werd
met eone uiterste nauwkeurigheid be
rekend Zoo er niets onvoorziens tus
schen beiden kwam, zou men den strijd
in die volgende lente beginnen
«Wij zullen eerst nog een winter moe
ten wachten,» zeide .lean Canada, aal-
leen wanneer de rivieren vrij zijn, kun
nen wo oen oorlog beginnen, die ons
vrij zal maken of zien vallen. In dien
tusscbentijd zal ik geheel Canada door
tappen: do Abenaquis en de Algnukij-
nén zullen we hij hunne vuren, iu de
tent van den. raad zien aanzitten.»
Aan iedere gast werd opg 'ragen,
zoovele vrienden en verdedigers voor de
heilige zaak te werven als mogelijk was
Op de Vredesconferentie te Parijs
M. Segers over de Belgische belangen en
de Scheldekwestie.
De verdragen van 1839
Het Belgisch inJichtingsbureel meldt dat in
een uiteenzetting door onzen afgevaardigden
den heer Seoers, voor de commissie der IV
gedaan, deze begon te zeggen, dat Belgie de
vrijheid eischt van zijn verbindingen met de
zee en dat dit vraagstuk vooral de vrijheid
der Schelde omvat.
De heer Segers deed opmerken dal wanneer
de verdragen van 1839 gesloten werden, de
Lelgische onderhandelaars en het Parlement
van Brussel in den waan verkeerden aan
België niet alleenlijk het medebezit maar ook
het medebeheer van den stroom op gansch
zijn loop te hebben verzekerd.
De Hollanders zich houdende aan de juiste
opvatting van het verdrag, hielden daarente
gen staande dat de algeheele souvereiniteit
aan hun land behoorde. Van toen af, kon het
juridisch systeem van 1839 voor Belgie in den
volgenden wezenlijken toestand samengevat
worden
1. Voor wat betreft de werken, de ruiming
en de verlichting, hangt alles van den wu
van Holland af. Dit land beschikt metterdaad
over betveto
2. Anderzijds bestaat er geenf enkele schik
king ten gunste van België, dat volkomen
ontwapend is.
België acht dat het vetorecht onaanneem
baar is vermisf het daardoor van zijn vrijen
toegang tot de zee wordt beroofd.
De heer Sogers ontwikkelde vervolgens vier
vastgestelde teiten, die onvermijdbaar leiden
tot den eisch bet Belgisch program in lijn
geheel ten uitvoer te leggen.
Oe Schelde is van goen nut voor Holland
De Schelde levert vooral belang op voor
Antwerden, onze eenigste groote haven van
ïodetr hunner deed den eed van nooit dje
zending' uit het oog te zullen verliezen,
die voortaan het doel van hun leven en
dó grond hunner verwachtingen, zou
rijn.
Het vaarwel deeer mannen was ern
stig. George Malo zelf, de voortvarend-
sie van allen vertrok ondter den invloed
die groote beslissingen teweeg brengen
Weldra bleef er niemand in het Blok
hui® achter dhzi Tangniy, Halgan Pati
ra, Harre an de missionaris.
Terwijl d® mannen rich over ernstige
dingen onderhielden, spraken de kinde
ren fluisterend: met elkander. Soms die
hoorde men de welluidende lach van
Hervé.'die met den haarbos van. Non
pareille apeelde.
aPatira,» vroeg het kind, «gaan wij
dit hui 8 verlaten en keer on we naar d®
stad terug? Zie een», hoe schoon hiec
alles is, wat mooie beerenhuiden, woC
wapenen langs den muur!... En dan
Mingo, die zoo zoetaardig en Pbobua,
die zoo vroolijk is! Hoor een» Patira*
als ik van hier weg moet neem ik Nozv>
parti" e me.de.»
Jean Canada hoorde deze woorden,
«Mijnheer de markies.» zeide hij, cgg
hoort dezen kleinen deepootUw®
hulp is te Montréal voorzeker koetbaaay
maar uwe positie van Franechen emi
grant maakt uwe zaken zeer hachelijk
Gij zoekt de kalmte tot, dat gij in der»
dienst een er groote aaak van nu kunt
rijn niet .waar?» Vervolgt,
