25
Os Lijkpleohfloheden
van Generaal Leman
De nijverlieldskrisis ia
Mlnlstarie m Landsvsrdsdiilng
^ensclienefers op. Nisuw-Ouinea
De PoolscIi-RsssiSGlie oorlog.
Ministerie van Spoerwsosn.
Zaterdag
Octob.4920
méd van den smekbqkd
ïupen en !EVla!medy
Lezers, Lezeressen,
Kerkstraat, 9 en 22, Aalst. Tel. 114
XXVI* JAARGANG NÜMMER 239
7 CENTIEMEN
Uitgever: J. Van Nüffel-Dü Gendt
H. Severinus
Zon op6,30, onder 4,54 j
Volle Maan don J
Publiciteit buiten het Arrondissement Aalst,
zich te wenden lot liet Agentschap Havas,8, Martelaarplein, te Brussel8, Place de la Bourse, Parijs en C, Bream's Buildings Londres E.C.4.
Uit verscliillige landen zijn socialistische
Afgevaardigden eens naar Rusland gaan kijken
hoe het daar gaat in het Bolchevistisch Para-
sdijs, en allen zijn teruggekeerd met den in
druk dal het daar allerellendigst gesteld is.
Zij zijn het ook eens om te verklaren dat de
proefneming met de socialisatie daar volko
men schipbreuk heeft geleden.
Onlangs zijn Italiaansche socialisten ook
•naar Rusland geweest en ziehier het voor
naamste uit hun verslag
De boeren, zeggen ze, hebben [Jonge veer
zooveel voordeel getrokken uit de Russische
i) Revolutie als dat zij er nadeel door geleden
i» hebben.
Inderdaadde revolutie heeft in den
n buiten het doel niet bereikt dat zij zich
voorstelt. De moujiks (boeren hebben op
hunne manier revolutie gemaakt, waarvan
de uitslag zal zijn dat het klein landelijk
h grondbezit zal versterkt worden.
Men moet welen dat de Russische boeren,
onder de regeering der Tzaren het recht niet
Itadden grond te bezitten niet het minste
pcrceelken. De Russische hoereu waren niet
veel beter, soms wel slechter dan hier de lijf
eigenen uit de verre middeleeuwen, die met
den grond, dien ze bewerkten, verkocht wer
den, door den eenen aan den andere.
Zij hebben de revolutie te baat genomen
om zich eigenaars te verklaren van hunne
hofsteden en voelen nu weinig lust om hun
bezit, aan den Staat af te staan. Dat is verre
van socialisatie, n
sj: ij:
De werkersbevolking der steden, gaat
m het verslag der Italiaansche socialisten voort
bevindt zich in een veel droevigeren loe
it stand. De levenslust is grootelijk.s vermin-
9 derd. Er wordt bijna niet meer getrouwd.
»t Van den anderen kant is de Rus zeer
godsdienstig gebleven alleenlijk wordt bij
de geestelijke gezangen soms de Interna
ir tionale gevoegd.
Het ekonomisch leven der steden is on-
beschrijfelijk ellendig.
i» De Russische roebel heeft bijna geen
waarde meer ten andere er zijn verschei-
9 dene soorten roebelsTzaren-roebels, Ke -
t» rensky-roebels, Sowiet-roebels.
Een Tzarenroebei is 25 Sowjelroebels
waard een Sowjetroebel heeft de waarde
9 van 1/4 van een centiem.
(In gewonen tijd was de waarde van eenen
roebel ongeveer 3 fr.)
»t Die waardevermindering spruit uit het
feil dat de Sowjelregeering voor ongeveer
450miljard papier roebels heeft uitgegeven.
Het verhalvezolen van een paar schoenen
it kost 12000 roebels. (Als de roebel 1/4 cen
tiem doet is dit 3000 centiemen of 30 fr. in
ons geld.) Een paar nieuwe schoenen van
9 GoGOO tot 100000 roebels.
In het Bolchevistisch Paradijs wint een
werkman per jaar nauwelijks genoeg om
it een paar schoenen te koopen.
Te Petrograd of St-Petersburg is de be
rt volking van 3 miljoen op 600,000 gevallen
dus 80 0/o verminderd.
it In den bevoorradingsdienst zijn 40,000
f> man werkzaam, dat is ongeveer de helft
b der volwassen mannelijke bevolking. Al de
hotels, paleizen en woningen der rijke lie-
den van voortijds zijn ingenomen door de-
zen dienst.
De echte prolctaren wonen waar ze kun-
nen huizen zijn er genoeg voor handen,
maar het ontbreekt aan beddegoed, kleeren
e en aan alles.
De maatschappelijke gelijkheid, welke
in het program der Sowjeis geschreven
f staat, heeft iedereen tot bedelaar gemaakt,
behalve de vetlckkers der Sowjets.
Het kapitalistisch stelsel, zeggen de Ita-
9 liaansche socialistische afgevaardigden, is
in Rusland afgeschaft, maar de revolutie
heeft NIETS in de plaats gesteld dat in de
meest onontbeerlijke noodwendigheid van
eenen beschaafden mensch kan voorzien.
i» In naam van de menschelijkheid en de
beschaving moet men het Russisch volk
helpen uit dezen afgrond van ellende en
trachten weg te ruimen wat valsch en dwa-
ling is in zijne al le eenvoudige opvatting
van het raderwerk vau het maatschappelijk
j) leven.
De inlijving goedgekeurd,
Zooals wij mededeelden, hield de Raad
van den Statenbond Woensdag namiddag een
vergadering in het Akademiegebouw le Brus
sel. De eerste kwestie die onderzocht werd,
was die van de inlijving van de ^gebieden
Eupen en Malmedy, bij België.
Tegen die aanhechting werd door den mi
nister vanBuitenlandsche Zaken van Duitsch-
land verzei aangeteekend. De Raad beves
tigde natuurlijk de beslissing die le Parijs
genomen werd.
In die vergadering werd er ook gehandeld
over den terugkeer van krijgsgevangenen en
over het statuut van Armenië.
Vergadëringon van Donderdag.
In deze vergaderingen werd er gehandeld
over de vermindering van de bewapeningen.
Volgens art. 8 van de overeenkomst erken
nende leden van den Statenbond de noodza
kelijkheid ofli de bewapeningen te vermin
deren, voor zoover de nationale veiligheid
zulks toelaat. De Raad van den Bond heeft
opdracht de plannen voor te bereiden, met
het oog op bedoelde vermindering.
Een bestendige kommissie, die de kwestie
der bewapeningen aanhoudend bestudeerd,
kwam tot stand.
Door den Raad werd een brief aan de
kommissie der bewapeningen gestuurd, met
verzoek de middelen te bestudeeren omoverjl
de vermindering der bewapeningen in te
voeren.
Ernstige toestand.
De laatste redevaering.van M. LloydGeorgt
heeft in de mijn werkers wereld een zeer
slechten indruk teweeggebracht.
De twee partijen zijn bewust van hunne
kracht en uithoudingsvermogen en beiden
zijn vast besloten van hun standpunt niet af
te wijken.
Op het einde der zitting in het Lagerhuis,
Woensdag, heeft Lloyd George, nochtans, in
antwoord op een suggestie van den heer
Adanson, medegedeeld dat hij bereid was
met het Uitvoerend Komitoii van de mijn
werkers nieuwe onderhandelingen aan te
knoopen, op voorwaarde dat voorop de mijn
werkers een zekere toegeeflijkheid aan den
dag leggen.
Maar de algemeens werkstaking.
Londen 21 Oktober. De Conferentie
der afgevaardigden van spoorwegwerklieden
en bedienden, heden te Londen gehouden,
heeft besloten dat, zoo de onderhandelingen
tusschen de regeering en de mijnwerkers
niet voor Zaterdag heraangeknoopt worden,
de spoorweg werk lied en en bedienden Zondag
to middernacht het werk zullen slaken
Uit goede bron wordt uit Londen geseind
dat de regeering bereid is op de wenschen
der mijnwerkers in to gaan, zoo het princiep
aangenomen wordt dat de geëischte loons
verbóoging met een vermeerdering van de
productie zal gepaard gaan.
9° Vervolg.
NEGEN-EN-TWINTIGSTE HOOFDSTUK
- Engeline op het kasteel.
To3n de graaf met Engeline op het slot
kwam, en men het half onmachtige meisje,
met hulp van een bediende, in een der ver
trekken bracht waarvan het raam met ijze
ren traliën was voorzien, scheen het, als ge
bood de toestand van Engeline dat zij snel in
eene kamer werd gebracht.
En toch was hel eene voorzichtige bere
kening van de graaf, dat hij Engeline, die
nu hulpeloos in zijne macht was, niet naar
boven in de vertrekken voerde, maar hier
bracht. Deze ruimte zou van nu af aan hare
gevangenis zijn, hier zou zij blijven.
De gravin die met toenemend ongeduld
den terugkeer van de graaf had afgewacht,
glimlachtle triomfoerend, toen zij Engeline
zag,
Do gravin verliet haar vertrek en begaf
zich naar beneden.
Waar is mijn echtgenoot mei do freule?
vrceg zij, als wist zij niet, dat reeds lang
was bepaald waar men Engeline zou op
slikte 1.
M ju zoide het haar en do gravin begaf er
zch heen.
Engeline hield zich krampachtig aan de
leuning van een stoel vast, terwijl de graaf
Ran eon bediende zijne bevolen gaf.
Dat is het verloren kind, riep de gra
vin de handen vouwende als kon zij hare
rechtvaardige ontsteltenis niet verbergen...
welke schande bereidt gij uwen beklagens
waardige n vader.
Engeline antwoordde niet, zij sidderde als
een gevangenen welke de dood voor oogen
staat, was bleek en kon zich nauwelijks
staande houden.
Laat aan mij en de dienstboden het
verdere over, zeide de gravin tot den graaf,
dat voegt mij meer, Engeliue is te oud, om
door andere dan vrouwenhanden te worden
ondersteund.
Ik breng u het ongelukkige kind, ant
woordde de graaf, en ik stel liet onder uwe
hoede. Ik vrees dat gij zeer streng met En
geline zult moeten handelen, als wij niet
willen, dat zij nog meer ongeluk over ons
hoofd brengt. Met goedheid is bij haar in het
geheel niets uit te voeren. Met geweld moest
ik haar lerugeischen, met geweld hierheen
brengen. Wij hebben er voor te zorgen, dat
zij ons niet weder verlaat.
De goedheid voor dit kind, is onge
schikt, zeide de graviu, en wel zoo luid, dat
de aanwezige bedienden liet hoorden. Ver
bannen moeien wij dus ook h9t medelijden
en elke toegevendheid, die slechts vergroo
ting van het kwaad kunnen aanbrengen.
Engeline is wel volwassen, maar men moest
van zulk een meisje iels boters en anders
kunnen verwachten, maar de daadzaken
hebben te luid gesproken.
Ik zie nu zelf in, dat slechts, de uiterste,
Na eene vergadering van de afgevaardig
den van het machtige verbond der werklieden
van de vervoemijverheid, heeft algemeen
secretaris Robert Williams verklaard dat zoo
de regeering inde volgende24uren de onder
handelingen niet herneemt, de gansche
arbeidersklasse zal opstaan om de mijnwer
kers in hun rechtvaardigen strijd te steunen.
Londen, fi Okt., 15 uur. De afgevaar
digden van de Tradés Unions hebben de
regeering ter kennis gebracht, dat, zoo bins
"de 24 uren de mijnwerkers geen voldoening
geschonken wordt, dealgemeene werkstaking
onmiddelijk zal uitgeroepen worden.
Londen, 21 Okt. De regeering besloot
alle kolenuitvoer ten strengste te verbieden.
Niet alleen zullen de schepen in de onmoge
lijkheid gesteld worden met een volledige
lading bunkerkolen te vertrekken, ook op de
kolen, aan boord van de in droge dokken
liggende schepen, zal worden beslag geleg.d
Komiteit Hulpen Bescherming.
De gezinnen van officieren, onderofficieren
en gendarmen die eeue aanvraag gericht heb
ben lot dit komiteit worden dringend ver
zocht hun nieuw adres le laten kennen bij
den zetel van het komiteit, Paleizenstraat, 42,
te Brussel.
Verzoek hij alle verdere briefwisseling
melding te maken van den naam dien de
echtgenoote vóór bet huwelijk droeg.
Twaalf personen vermist
Van Nieuw-Guinea is te Bribane (Australië)
bericht ontvangen dat er twee blanken en tien
inlanders vermist worden, die naar men
vreest, door inboorlingen aan de Fly River
zijn opgegeten, De vermisten maakten jacht
op paradijsvogels.
Er zijn zestien Chineesche jagers op zoek
gegaan; toen zij een dorp van de inboorlingen
aau de rivier naderden, sloegen deze op de
vlucht. De Chineezen vonden met bloed be
vlekte boekjes, foto's, kleeren en een kaak
been met geplombeerde landen. Er bestaat
dus weinig twijfel meer, dat de vermisten
het slachtoffer van kannibalen zijn geworden.
Nieuw-Guinea is namelijk hei grootste
eilaud der aarde cjj ligt tea Noorden van
Australië. 'Het binnenland is nog weinig
bekend. Papegaaien, duiven en paradijsvogels
zijn er talrijk zoodat zich nu en dan een
jachtgezelschap in het binnenland waagt, om
rijkeren buit te maken, wat niet altijd goed
afloopt, zooals hierboven blijkt. De Papoea's
van het binnenland zijn namelijk geen gemak
kelijk volkje; onder hen treft men ook nog
eenige menschenetende stammen aan.
.«r
IN IERLAND
De toestand van den lord-msier van Cork.
Londen 20 Oktober. De minister van
Binnenlandsche Zaken verklaarde in de ge-
meenlenkamer op eene ondervraging, dat de
geneesheeren van het gevang, al het moge
lijke deden, om den lord-meier van Cork in
't leven te houden en hem aldus gelegenheid
te geven, met gezond verstand te werk te
gaan.
Londen 21 Oktober. Rond middernacht
lag de lord-meier van Cork bewusteloos. De
geneesheeren goten hem eene zekere hoeveel
heid vleescknal en alkooi houdende dranken
in. Hij kwam weldra tot bezinning en wei
gerde nog iets in le nemen.
Londen 21 Oktober. De lord-meier van
Cork lag heel den dag in ijlkoorts. Gedurig
loopen hem rillingen over het lijf. Ilij her
kende de leden zijner familie niet, die hem
heden morgend kwamen bezoeken. Da over
heden van liet gevang blijven hem voeden
terwijl hij buiten kennis is.
goatrengheid iets kan baten, bevestigde de
graaf, ik geef daarom het bevel, dat mijne
dochter hier deze kamer niets andera dan
met verlof mag verlaten.
In den kerker dus... zuchtte Engeline
onwillekeurig.
Een blik vol haat van de gravin trof haar
In dien blik lagen al de pijnigingeu welke
Engeline nu wachtten.
Het was mij moeilijk tot nu toe, zeide
de gravin, om Engeline streng te behande
len, maar het moet, omdat zij ons wantrouwt
en gij wilt het ook en dat ia genoeg.
Verbeter n Engeline, zeide de- graaf,
komt tot erkenning van uw onrecht dan zult
gij in ons de liefhebbende bloedverwauten
terugvinden.
De graaf en de gravin gingen weg en ver-
lieten de kamer, de deur vaat achter zich
sluitende.
Nog klonken de tergende woorden in de
onren van Engeline, en zij gevoelde, dat de
gedachte aan de redding van haar vader
haar alleen kon slaande houden.
Zij zag in het rond en herkende de ruimte
waarin Agatha Leroux haar, toen do oude
graaf was overleden, zoo dikwijls had op
gesloten gehouden.
De kamer had slechts eene deus* eu een
raam, dat van zware ijzeren stangen was
voorzien. Slechts het allernoodigste 'bevond
er zich in, een bed, oen tafel, een stoel cn
eene kleine kast. Een kachel was er niet,
en toch was het reeds herfst- wat zou zij
in den winter krijgen 'Geen zonnestraal
In Paleis der Malie.
Wanneer de stoet van den kant der Wet
straat naderde, ontstond ondörsdie overgroote
menigte vóór en in het Park plotseling eene
eerbiedige stilte, zoodat men niets meer
hoorde dan het hoefgetrappel der paarden.
Binnen het paleis zijn de muren behangen
met rouwdraperijen, versierd met zilveren
ornamenten, waar tusschen vlaggen gemengd
waren.
Rechts stond de katafalk, waarrond eene
vierdubbele rij kaarsen.
Daarboven bloemkorven.
Links van den katafalk stonden de leden
van liet diplomatisch korps, en rond de kata
falk kransen van den Senaat, de Kamer, de
regeering, het leger van Polen, de Bond der
oorlogsinvalieden, deFransche oud-strijders,
van den koning van Rumenië, der rustende
officieren, enz. enz.
Rechts de roode toga's der magistraten
van het verbrekingshof.
Bij trompetgeschal werd hel lijk door aebt
onderofficieren binnengedragen en in de baar
geschoven, terwijl de soldaten die de haag
vormden, het geweer presenteerden.
Dan nemen de generaals van bet leger
plaats yóor de baar en vormen aldus eene
eerewacht. Maarschalk Petain nam plaats
usschen hen, evenals sir Robert Hutchinson,
die het Engelsch leger vertegenwoordigde.
Bij de komst van MM. Delacroix en Bru-
net trad de maarschalk vooruit om hen de
hand te drukken.
De lijkreden.
De heer baron de FAVEREAl', voorzitter
van den Senaat, sprak dc eerste lijkrede uit.
Hij schelste liet fier en edel karakter van den
overledene, dezes loopbaan, kennissen en
invloed als leeraar, heldhafiigen moed als
troepenaanvoerder en zielegrootheid Jin een
driejarig ballingschap.
Meer dan welke Belg ook heeft generaal
Leman tot de onafhankelijkheid van 't land
bijgedragen. Het parlement dankt en ver
heerlijkt den held en buigt eerbiedig voor
zijn graf.
M. DELACROIX, eerste minister, wijst er
met ontroerde stem op, hoe -het Lede land
en ook de bevriende naties generaal Leman
hier zijn komen huldigen.
Zijn heel leven heeft hij gearbeid. Hij was
en bleef voor alles soldaat. Hij was recht
schapen, onpartijdig cn rechtvaardig.
Na zijn grootsche taak te Luik te hebben
beschreven, zegde de heer hoofdminister
Wij hadden hem nog lang^ willen in 't leven
zien, maar aan zijn wonden is hij overleden.
Die dood alleen was hem waardig. Mocht ons
land nog zulke dienaars tellen, want het heelt
behoefte aan opoffering. Zweren wij daarom
op die lijkkist en de vlag die haar bedekt, dat
wij onze groote dooden zullen waardig blij
ven
Generaal DRUBBEL sprak in den naam
van 't leger. Hij schetste den held van Loncin
in al zijn grootheid gedurende zijn heele le
ven en deed den adel van hart en ziel uit
schijnen van den man, voor wien zelfs de
vijand eerbied had.
De plechtigheid, die diepen indruk maakte
vele aanwezigen weenden was ten
einde cn de stoet zette zich le 3,30 in bewe
ging en vertrok langzaam in de richting van
het kerkhof van Elsene.
Naar 't kerkhof.
Langs den weg van het Paleis der Natie
tot aan de begraafplaats waren de meeste
huizen half top gevlagd.
De stoet had nu een uitsluitelijk militair
karakter. Achter het lijk volgden onmiddelijk
na de familie, maarschalk Petain en generaal
Hutchinson. j
Ten 4 1/2 ure bereikte de stoet het kerks
hof van Elsene. Meisjes strooiden bloemen
terwijl het lijk naar den familiekelder wera
gedragen, waar reeds zijn vader, kopileitt
Leman, in 1864 overleden, begraven ligt. j
Nadat M. Gocq, burgemeester van Elsene,-
in naam dezer gemeente den held een laatste^
vaarwel had toegestuurd kwamen ook maar-j
schalckPétain, in naam van hetFransche leger,
en generaal Hulschinson, in naam van het
Engeisch leger, een laalslen groet brengen'
aan generaal Leman.
Om 5 ure verliet iedereen diep ontroerd het
kerkhof. f
vergeet niet u te doen inschrijven op
hel Standaardwerk De Dtlitschers
in-Aalst. Uwen verkooper zal hel
Zmerdag of Zondag ten uwen huizi
liomen vragen.
Nieuw Polen
Berlijn, 21 Oct. Generaal Dupont, voor
zitter der grensbepalingskommissie tusschen
Polen en Duilschland, heeft aan de Duitsche
afgevaardiging eene nota gestuurd waarin
hij doet opmerken dat Duilschland ondanks^
de beslissing van den Raad der gezanten, nog
veascheidene plaatsen op den rechteroever
der Weichsel bezet houdt. Er is aan de Duit
sche overheden tot 31 October tijd gegeven,
om deze plaatóen te ontruimen.
Do wapenstilsiandsüjn
Warschow, 21 October. Op heel he'
front is de militaire bedrijvigheid sinds Maaa*
dag nacht geschorst.
Op het Zuidfront toonde de vijand tot hef
laatste oogenblik eene groote bedrijvigheid en
trachtte ons door hardnekkige aanvallen ach
teruit te drijven. Alle aanvallen werden ech-j
ter afgeslagen.
Wij bezetten thans de wapenstilstandslij»
Sluck-Grabowe- Kapcewièze-Clewsk-Zuviakel
.Chniielnik-Derznia.
Te Korostein namen wij nog 3400 gevan-j
genen, drie gepantserde treinen, een hospi-
laaltrein, veertien kanonnen, 70 machicnge-'
weren en anderen buit.
Een Russisch-Ukreensch wapenstilstand:
Warschow, 21 Oct. ff-Iet Ukreensch blatf
Wpered meldt, dal een telegram van den stal
van generaal Petlioura zegt dat de wapenstil-;
stand gesloten is tusschen de troepen de;
Sovjets en de Ukreensche troepen. -
Naar den vrode.
Warschow, 21 Oct. Het socialistisch blad
Robotnik schrijftDe vrede van Riga is eene
vrede van overeenkomst en verstandhouding,1
welke rekening houdt van de werlerzijdsche
belangen en derwijze geene gedachten aan
weerwraak of geene aanleiding lot een nieiu
wen oorlog geven kan.
Belangrijk bericht.
Het beheer van Posterijen vestigt de aan*
dacht van hetpublick op achterstaande nieuwe
bepalingen die van kracht worden op 1 No<
vember aanstaande
Andere aangeteekende voorwerpen dan
brieven zullen aan een den brievenbesteller
bekend volwassen persoon, gehuisvest in do'
door het adres der zending vermelde woon
plaats, mogen afgegeven worden. j
Zoo de afzender er in het adres om ge-'
vraagd heeft, dat de zending hem worde
teruggestuurd ingeval zij onmogelijk den be?,
stemmeling zelfzou kunnen worden afgegeven*
drong in het vertrek door, en de vloer was
steeds vochtig en koud zij huiverde, toen
zij zich alleen in deze kamer zag.
Zij zonk op hare knieën en vouwde hare
handen groote tranen stroomden over hare
bleeke wangen.
Engeline bad zacht om moed on troost,
zij het ongelukkige verlaten kind dat alles
had verloren, behalve de liefde voor den
onschuldig lijdenden vader.
Zij was nu zeker onbekwaam om voor de
bevrijding en het vinden van het testament
te zorgen, maar Louis was vrij en zou doen
wat hij kon, terwijl zij haar hoop nog op
het bruine heertje vestigde.
Men bracht haar te eten. De gravin had
voor de bediening van Engeliue eene oude
dienstbode uitgezocht, die aan de gravin
steeds trouw was. Deze persoon had er zich
vroeger reeds toe laton brengen om Engeline
bij den ouden graaf aan te klagen. Zij bracht
het eten en water zonder een woord .te spre
ken. Ook Engeline sprak niet, zij wist dat
deze vrouw in staat was om haar een steeds
harder lot to bereiden. Ook de volgende da
gen kwam niemand dan deze vrouw bij En
geline.
De dagen en nachten schenen den gevan
gene eindeloos toe, zij was van iedereen af
gesneden, alleen de oude dienstbode was
bijna altijd in de nabijheid van de kanier:
van Engeline, die zij zelfs op^verzoek van
de gravin 's nachts bewaakte.
Van deze bewaking in den nacht wist En
geline niets, daar de slu^e persoav steeds
op de kousen ging, en zich door geen enkel
geruiach verried.
In een nacht ontwaakte Engeline plotse
ling uit angstige, verwarde droomen.
Hot scheen haar als had zij kloppen ge
hoord, en ais riep men haar.
Het kloppen herhaalde zich, en een oogen
blik stond haar hart stil, vol van zielsangst,
en verwachting.
Zij stond op en naderde het raam.
Nog eenmaal en iets luider werd geklopt.
De oude dienstbode ontwaakte, zij li ad
ook duidelijk het kloppen gehoord, zij luis-:
terde eu sprong hot bed uit, om zich te over-;
tuigen wat gebeurde.
De oude vrouw hoorde alles wat gespro-1
ken werd en ging het dadelijk aan de gravin
vertellen.
Nadat de oude vrouw eenigen tijd had
geklopt ontwaakte de gravin, en was eerst
ontstemd over de stoornis maar toen zij
vernam wat het was, stond zij op en opende,
zacht het raam der kamer, die boven die va A
Engeline lag. f
Een duivelachtige glimlach vloog over,
haar gelaat, zij herkende hem, die beneden
stond'en kon hooren wat gesproken werd."
Het was Louis, die beneden was en aair.
Eageïine vertelde van zijne ontinoetiog caé£
'den ouden tuinman. jj
Hoopt, zeide hij, als het docunyant, dat
bij bij «oh heeft het testament is Aan wor'dt;
alles beslist. De oude tuinman wil het Biecht*
aau u toonen eivu geven, a9.il/inemand ao^
ders, zeido LoUis, (Vervolgt.)
