Belangrijke diefio ÜJij Parijs.
Een slachtoffer van de hoade
VresseiijS enselak te Antwerpen.
Leman en Lehmanti
Geheimzinnigs ontvreemding
in de Kathedraal van üüetz-
Eens dahlisie halsrechtins.
Het vitriooldrama te Schaarbeek
Eene geheime stokerij
te Teralphene.
Congo.
Tn het Lageiliuis, ze.de lion .r Law, «J&t de
Jqestand ernstig is. Het verlangen naar een
kitweg beslaat nog steeds bij de regeering en
niets zal in die richting ongedaan blijven.
De regeering zal gebeurlijke
ongeregeldheden onderdrukken
Minister Sharlt heeft bij het Lagerhuis een
jWetsontwerp ingediend houdende buitenge
wone bepalingen ter bescherming van de
(gemeenschap tegen plotselinge aanslagen.
In het ingediende wetsontwerp worden de
Ïegeering verschillende bevoegdheden ver-
gend, welke overeenkomen met een deel van
;^ie, welke zij tijdens den oarlog bmt om
ongeregeldheden en opstanden te onderdruk
ten.
De gevolgen der staking
De minister van arbeid.meldt dat het cijfer
^er werkloczen tbans tol 300500 geklommen
In het land van Wales is een sterke com
munistische strooming waar te nemen.
Dertigduizend metaalbewerkers te Glasgow
en in den omtrek zijn werkeloos. Duizenden
kullen daar legen het einde van de week nog
bijkomen.
Te Northsiliels was men van nacht zonder
Kcht wegens kolengebrek.
Het land heeft volgens de Daily Mail
in drie dagen 2,250,000 ton kolen verloren.
De mijnwerkers hebben 2,700,000 p. st.
kan loonen verloren, hetgeen bijna evenveel
Is als de gcheele kas van hun federatie.
LONDEN, 24 Oct. Het onderhoud tus-
èehen de vier leiders der mijnwerkers en M.
Xloyd George, in Downingstreet, Zondag
morgend, heeft twee uren geduurd.
Bij hun huiten komen ondervraagd, be
paalden zij er zich bij te verklaren dat de on
derhandelingen voortduurden.
De heer Heiges, van de mijnwerkersfede
ratie, deelt mee dat de samenspraak tnsschen
jle leiders eer federatie en M. Lloyd George
Maandag morgend zal voortgezet worden.
Zondag morgend kwam Mevrouw Marie
W..., 60 jaar oud, wonende Van Eyckstraat
te Brnssel, langs de Louizaiaan, toen zij
schielijk ineenzakte. Voorbijgangers namen
Jbaar op en droegen haar bij een naburigen
Geneesheer. Deze stelJe vast dat de vrouw
«en bloedopdrang had gekregen, veroorzaakt
door de koude. Na de noodige zorgen werd
Zij naar het St Pietersgasthuis overgebracht.
Haar toestand is /eer bedenkelijk.
Een vreesclijk ongeluk had plaats in ecne
afhankelijkheid der Middenstatie te Antwer
pen. Een werkman, Jules Boens, 34 jaar
»ud, gelast mei hei nazicht der vcrwarmioe-
ïlellen, was etvin demachienzaai'aan 't werk,
foen schielijk eene buis sprong en; geheel1 de
kaal met stoom gevuld werd.
Toen men |ua een paar minuten in de zaal
kon binnendringen vond men Boeus ten
Jronde liggen.De, ongelukkige had reeds
pgehouden te leven.
Het slachtoffer was gehuwd en vader van
Jbmilie.
Voor rnaer dan 9 miijoon takszegels
Zaterdagavond rond 8 ure verliet M. Emiel
Lariac, ontvanger van het enregistramenf, te
Baint Denis-bij Parijs, zijne jwoning, om in
«en naburig spijshuis te gaan avondmalen.
Toen hij eene uur later terugkeerde kon
Üj de deur niet open krijgen. Hij bemerkte
weldra, dat het slot tijdens zijne afwezigheid
gebroken was. Hij wildealsdan de deur open
duwen, doch op hetzelfde ooyenhlik weer
klonk binnen een vreeselijk gerucht. Het
waren meubelen, welke voor de deur ge
schoven waren, en nu omvielen. Ook hoorde
Lariac in huis voetstappen. Ilij riep om
Tiulp en weldra waren de gendarmen ter
plaats. De dieven waren echter reeds ver
dwenen.
In het bureel van den ontvanger lag alles
©verhoop. Eene som van rond de 30.000 fr.
tn bankbrieven, waarden en zilvergeld was
Verdwenen, alsook een pak, voor 9.040.000
Ir. takszegels inhoudende.
Dc dief zal echter niet veel voordeel kunnen
trekken uit deze zegels, daar de minste zegel
op eene waarde duidt van 5000 fr. Hij za! er
dus enkel bij groothandelaars kunnen van af
geraken en dan nog zal de handelaar zeer
voorzichtig moeten zijn, dat men hem niet
snapt, want hij zou vervolgd worden voor
verheling.
Tot hiertoe heeft men nog niet het minste
spoor der dieven.
In wien kunt gij meer vertrouwen stel
len dan in mij, vervolgde de gravin, gij
weet wel, dat ik u het loon niet zal onthou-
ien, gij kunt mij daarorn het document zon
der zorg laten zien, dan zal ik u zeggen of
het wat waarde heeft.
De ouden tuinman wankelde kennelijk.
Ik kan u ook bij Engeline laten bren
gen.
Welken grond zou ik hebben om het niet
le doen. maar zij is ziek. Hebt gij het doou-
jnent, geef het mij dan.
Het wantrouwon kreeg bij de oude tuin
man de overhand, daar hij zich de waarschu
wing van Louis herinnerde hij draaide
?erlegen aan zijn muts.
Nu, antwoordt eens, zeide de gravin.
Het gaat niet antwoordde de voor
malige tuinman.
Gaat het niet vroeg de gravin zich op
lichtende.
Neen, uwe genade, het gaat niet, ik
>ek bet document hij mij.
,De gravin veranderde van kleur door ha-
jén toorn. Zou zij geweld gebruiken Dit
»OU opzien baren -- aan de bewering, dat hij
Jiet document bij zioh had, geloofde zij niet.
Sn hebben moest zij het tot eiken prijs.
In dit oogenblik, waarin zich alles beslis-
ien zoo, verscheen de graaf, die gedurende
iet gesprek van de gravin met den ouden
_ninman in zgn eigen vertrekken was ge
weest,
Ik kom u mededeeleo, dat ik van den
jfcjbl bet slot verlaat om le jagen, zeide bij
DE DRAMAS DER ZEE
Stoomer in nood.
MARSEILLE, 24 October De stoomer
Ouragan te Marseille thuis hoorende, is uit
gevaren om hulp le brengen aan den stoomer
Luitenant Pégoud, die in nood verkeert op
25 mijlen van de kaap Formonfora, in de
buurt der Baleeren-eilanden.
De Luitenant Pógoud die eene beman
ning van 40 koppen telt, had daags te voren
Oran verlaten in bestemming voor Genna.
Een later telegram meldt, dat de Ameri-
kaansche stoomer Uchanuch den in nood
zijnden stoomer op sleeptouw heeft genomen.
Zonderlinge zaak te Namen
Een zonderlinge zaak houdt hel publiek
dezer stad bezig.
Verledene week was een fabriekwerker,
Dubroux geheeten, dronken zijnde, in ver
scheidene verdachte herbergen geweest, waar
tnen hem telkens, wegens zijnen toestand had
buiten gezet.
Op een gegeven oogenblik raakte hij met
eenen grooten, mageren persoon aan hel
vechten; en onder 't vechten hoorde men Du-
broux roepen: «Gij steelt mijn portefeuille!»
Dubroux ging op zoek naar nolicie en
leidde twee agenten mee naar de plaats waar
gevochten was. Daar stonden twee personen
rustig te praten; Dubroux wees die de agen
ten aan; doch deze aanzagen die personen
niet in staat, daar zij hen kendsn, om de
aangeklaafde feiten te plegen.
De agenten verplichtten dus den dronkaard
zich stil te houden en zetten hem op weg
naar zijne woning. En sindsdien heeft men
niet meer van hem gehoord.
Rond middernacht kwam de vrouw met
welke hij woont, naar hel policiebureel en
trof juist de twee agenten, die Debroux ge
sproken hadden, en die haar verhaalden wat
er gebeurd was.
De vrouw, hare opzoekingen voortzettend,
ontmoette een grooten, mageren man, welke
zij aansprak. Hij antwoordde ontwijkend en
ging haastig henen.
Meer weet men met. Heeft Debroux zijnen
vijand opnieuw ontmoet En hebben zij op
nieuw gevochten
Zijn weg leidde langs de Samber. Men
spreekt zelfs van opzoekingen in de rivier te
doen.
De heldhaftige weerstand der lonen van
Luik, in Oogst 1914, welke eenige dagen
den Uuitscben stormloop nach Paris op
hield, droeg er veel toe bij om de eerste Ze
gepraal der verbondenen aam de Marne mo
gelijk te maken.
Het Duilsche hoofdkwartier begreep zulks
zoo goed en {Je haal jegens generaal Leman
was zoo groot, dat toen hij in eene Duitsche
veetmg opgesloten was, er een ware pers
veldtocht tegen den generaal op touw gezet
werd.
Reeds van in de maand September 1914,
schreven meest alle Duitsche bladen, dat
men vermoedens had, dat generaal Leman
niemand anders was aan een Duitsche deser
teur, Lehmann genaamd en dat een zeer
streng onderzoek geopend was om de waar
heid te weten te komen.
Kon men bewijzen vinden, dan kon men
den generaal voor den krijgsraad brengen en
ongetwijfeld werd hij ter dood veroordeeld
om de wapens opgenomen te hebben tegen
zijn land.
Maanden lang koesterde men in Duilsch-
land de hoop dat den man, die de eerste het
hoofd had durven bieden aan de Duitsche
legerbenden, voor het strafpeloton zou ge
bracht worden, doch die hoop werd verijdeld.
Door een zonderling toeval is er op den
vooravond van het einde van het oorlogs-
drama zekeren Lehmann uit het Duilsche
leger weggevlucht. Het was Willem II zelf,
die reeds vóór den oorlog in de Duitsche
volksmiddens den bijnaam gekregen had.
tot de gravin, en nu eerst scheen hij den
ouden tuinman te bemerken. Ziet daar is de
oude tuinman, zeide hij met verwondering.
Komt gij weder terug
Do gravin gaf den graaf door een blik te
kennen, dat don ouden tuinman het testa
ment bij zich had, en dat van dit uur alles
afhing.
De onnoozele Jan laohtte bij de woorden
van den graaf.
Hij komt om Engeline naar de betee-
kenis van een document te vragen, dat hij
over eenigen tijd gevonden heeit, zeide de
gravin, maar hij mag niet bij haar, omdat
zij ziek is, en mij wil hij het niet geven.
Ik heb het niet, uwe genade, stotterde
de ouden tuinman, ik beb het in het geheel
niet.
Laat den wonderlijken oude toch loo-
pen, riep de graaf, hij moet maar zien hoe
bij door het leven komt. Met 2ulke lioden
is niets aan te vangen, zij zijn niet tevreden
als hot hun goed gaat, zeide de graaf nog,
toen bekommerde hij zioh sohijnbaar niet
meer om den ouden tuinmau die laDgzaam
zijn terugtocht uit het salon Begon, blijde
dat hij eindelijk verlost was.
De gravin volgde eindelijk zijne bewe
gingen.
Binnen een uur ga ik op de jaoht, zeide
de graaf die reeds in jachtcostnum was, het
is ook mogelijk, dat ik morgen niet tehuis
kom.
De gravin liep haastig naar hem toe.
Hij gaat... duisterde zij angstig.
IN IERLAND
De burgemeester van Cork in doodstrijd.
Een telegram van gisteren uil Londen
meldt dat de burgemeester van Cork op het
punt slaat het leven bij zijn hongerstaking in
te schieten.
Volgens Shorlt in het Lagerhuis heeft ge
zegd, dienden geneesheeren hem eerst mede-
cijnen toe, maar later toen hij half bewuste
loos was, gaven zij hem ook wat vloeibaar
voedsel.
Op de vraag of dit beleekendc, dal Mac.
Swiney met dwang gevoed werd en of dit
wettelijk le verantwoorden was, zegde Short,
dat de dwang slechts hierin bestond, dat men
hem een tas voor deii mond hield, terwijl het
slikken vrijwillig geschiedde. In ieder geval
kon deze gedwongen voeding niet onwettig
genoemd worden, maar was zij slechts een
uiting van plichtsgevoel.
Op zijn 71° stakingsdag herkende Mac
Swiney zijn vrouw en zijn zuster niet meer.
Hij sprak onsamenhangende woorden en viel
meermaals in bezwijming.
Gemeld wordt dat indien hij sterft, het lijk
niet naar lerlandzal mogen vervoerd worden.
De burgemeester beeft echter don wensch
uitgesproken in Ierscben grond begraven le
worden. l)e regeering vreest de opwinding
der bevolking bij de begrafenis.
Een standbeeld van Kare! de Groote
gestolen.
Sedert vele jareii was Metz er lier over in
hare kathedraal in; een der kapellen achter
het groot altaar eên ruiterstandbeeld, in brons
te bezitten van Karei de Groote.
Vrijdag namiddag stelde de bouwkundige
dienst vast dat het standbeeld op geheimzin
nige w^ze verdwenen was.
Het beeld is een getrouwe nabootsing van
een ander dat zich in een Museum te Parijs
bevindt.
AKELIGE VONDST
Het parket van Oudenaerde onderzoekt
thans eene erge zaak.
Zondag morgend vond men nabij de spoor
wegbrug over de Schelde, aldaar, ecu zorg
vuldig toegebonden pak. £Het pak werd geo
pend en men vond er het lijkje in van een
pasgeboren kindje van het vrouwelijk ge
slacht. Het kindje was leefbaar ter wereld
gebracht en werd versmacht.
Het lijkje was in een hemd gewikkeld en
daarna in embalieerpapier.
Men vermoedt dat er gepoogd is het lijkje
van uit een trein in de Schelde te werpen op
het oogenblik dat de trein over de brug reed.
Opzoekingen worden gedaan.
Het gevaar der vuurwapens.
De 16jarigé schippersknecht Rodoif Pradei,
geboren te Meenen, speelde Zondag morgqnd
met een revolver aan boord van een lichter,
gemeerd op nummer 30 derAntwerpsche
dokken, toen eensklaps een schot afging.
De onvoorzichtige jongen kreeg den kogel
in de borat en stortte dood neer.
Zaterdag werden te Baina (Tunis) de ge-
naamden Soukri ben Kainam en Karaiehi ben
Zaid, die op 2 Mei 1917 te El-Oulaya een
oorlogsinvalied, Mannier genaamd hadden
vermoord om hem te bestelen, gehalsrecnt.
Nog twee andere medeplichtigen waren
ook ter dood veroordeeld geworden, doch de
eene zelfnaoordde zich in het gevang en de
andere zag zijne straf gewijzigd worden.
VW
De toestand van Gaston Lebeau, die verle
den week toen hij pas getrouwd, met zijne
bruid het stadhuis van Schaarbeek verlatend,
door eene gewezen vriendin vitriool in het
gelaat geslingerd werd, is nog steeds zeer
bedenkelijk.
Het linkeroog is onwederroepelijk verloren
Waarschijnlijk zal hij het rechteroog behou
den. Wat zijne vrouw betreft, deze is aan de
beterhand doch zij is erg geschonden in het
aangezicht.
Laat hem gaaD, hij komt niet ver, ant
woordde de graaf nauwelijks hoorbaar.
Goed, goed, zeide do gravin. Deze ge
legenheid komt slechts eenmaal.
Wij moeten het testament hebben.
Morgen is het misschien te laat, fluisterde
de gravin, deze sohijnbaar onnoozele man
is oen gevaarlijk schepsel. Gij weet dat hij.
luisterde toen wij met Bloemist afsprakcD.
Waarom gaf hij mij het testaraeDt niet. Hij
is gewaarschuwd door den pachterszoon, en
eindelijk zal hij het dezen geven.
Hij komt er niet toe, antwoordde de
graaf, en verliet gelijktijdig bet salon.
Het was buiten iniussehen donker gewor
den. Toen de ouden tuinman beneden kwam
stonden de poortier, de kamerdienaar en de
jager daar te praten. Zij wilden den onnoo
zele man bespotten', maar hij gaf geen ant
woord en strompelde uit het slot.
Buiten in de duisternis bleef hij een
oogenblik staan, toen keerde hij naar het
deel van het park terug dat zioh aohter het
slot uitstrekte.
Do stallieden hadden de rijpaarden voer
den graaf en den jager reeds in het voorste
deel van den tuin gebracht.
Toen het ruim negen uren was verliet de
graaf het slot. Hij droeg zijn jachtgeweer
op den ragen een pistool in den gordel.
Plotselings scheen hem nog iets in te
(vallen, en hij keerde naar hel slot terug. Hij
liep door het portaal en den gang, die naar
deaohlerdeur voerde.
De graaf opendo de deur en liep naar
Eindelijk Lebben we het genoegen, onze lezers de verschijning van dk
langverwacht en belangrijk werk te mogen aankondigen. Als winterlektuui
zal deze plaatselijke geschiedenis een der aantrekkelijkste en een der best
gedocumenteerde bladzijden van den wereldoorlog uitmaken.
De marteldood onzer burgerlijke slachtoffers, het ljjden onzer moedige
opgeëischte arbeiders, de beschieting der stad, de boldendaden onzer Aalster-
scho soldaten, do breedvoerige beschrijving van alles wat bier van 1914 tot
en met 1918 voorviel, vormen een geheel, hetwelk door alle Aalstenaars
met ontroering en spannende aandacht zal gevolgd worden.
De somberste dagen onzer historie herleven in dit werk, alsof wij ze nog
maals doorstonden
Het is een der volledigste en aantrekkelijkste werken die over den oorlog
geschreven werden. En niet alleen over Aalst, maar ovor al de omliggende
gemeenten
De vrucht van jarenlange afmattende studie, de verzameling van verschei
dene met zorg onderhouden dagboeken, van ofRcieelo statistieken en veror
deningen, de tragiekste dagen, met meesterlijke pen beschreven, dit alles
samengevat, vormt
EEN STANDAARDWERK.
Geen enkele kstad van België zal zich op dergelijk volledig werk moger
beroemen
Geschreven in beeldrijke en letterkundige taal, verzorgd in z\jn minste
bestanddeelen, op fitnk-modernen leest geschoeid, zal het een boek van blij
vende waarde mogen boeten, die andere steden ons zullen benijden.
DE DUITSCHERS IN AALST
verschijnt in wekolijksche afleveringen van 8 groote bladzijden druk, op twe«
kolommen, in een iraaien omslag, aan den spotprijs van
30 CENTIEMEN PER AFLEVERING
Al de verköojsers trssn De Volksstem nemen
va?3 ny af de inscïnrïj^inf^en a^ir>
kan tellen
Perpfgnan, 24 October. Uit Alieiïnte
wordt gemeld Do vrouw van een koffiehuis-
bediende komt het leven to schenken aan een
drieling. In de vijf jaar dat deze vrouw ge
huwd is, bracht zij reeds dertien levende
kinderen ter wereld.
Dat kan tellen
Zaterdag avond ontmoetten op ronde zijnde
gendarmen op de baan van A?sche twee ke
rels die groote kruiken droegen. Ondervraagd
bekenden de kerels dadelijk dat de kruiken
alkool bevatten. Zij werden daarop naar de
gendarmerie van Assche overgebracht. Het
zijn twee inwoners van Teralphene, de ge-
naamden D... en C...
Eerst beweerden zij dat zij den .alkool voor
rekening van een onbekende moesten verkoo-
pen. De bevelhebber der gendarmerie tele
foneerde echter aan zijn kolleg» te Ste Ga-
tharina Lombeeclc en deze ging onmiddelijk
eene huiszoeking doen bij D... Men vond er
eene geheime stokerij welke sinds verschei
dene maanden in werking was. Al het mate
riaal, alkool en grondstoffen werden aange
slagen en de twee geheime stokers ter be
schikking van het gerecht opgesloten.
buiten. In hetzelfde oogenblik riep hij
werda, antwoord of ik sohiet
Er scheen geen antwoord te zullen komen
en daar niemand zoo laat zoDder voorkennis
het slot mocht naderen, was do graaf in zijn
recht, toen hij zijn geweer afschoot op hem,
die nog om het slot heensloop, en hem op
zijn roep niet antwoordde.
Men hoorde bijna tegelijkertijd een doffen
schreeuw, de gestalte viel op den grond, de
jager en de bedienden snelden' toe, zij von
den den ouden tuinman in zijn bloed badende
en droegen hem op bevel van den graaf in
het slot, opdat hij hulp zou worden ver
strekt.
Engeliue had de stem van den ouden Jan
herkend.
Zij stond luisterend in het vertrek, waar
zij dagen naeht opgesloten was zij had
.zioh itfet vergist, het was de oude tuinman.
Zou men hem bij haar laten Hij had het
testament en wilde het haar geven. Als hij
in de banden van den graaf en de gravin
geraakte 2 Als zij er iets van wisten. Enge
line huiverde bij deze gedachte.
Maar hoe zoaden zij het weten, en toeh
een onbeschrijfelijke angst maakte zich van
haar meester.
Zij luisterde, het was stil buiten, was de
ouden Jan weder weggegaan.
Men had hem niet bij haar gelaten.
Engeline liep naar het betraliede raam.
Het was buiten reeds donker. Zij zag zoover
zij kon, maar van den ou-'e .^Ionian was
niets te ontdokken.
X3ooca.eli.j3s.© val.
Zaterdag rond den middag, was een werk
man der Compagnie Èlectricilé de la Den-
dre een genaamde Jean Van Lieffcringhen,
bezig elektrieke draden to plaatsen op een
paal ter Groote Markt te Lessen. Eensklaps
kreeg hij eene draaing en stortte van eene
hoogte van acht meters ten gronde.
Hij bleef bewusteloos liggen. Ooggetuigen
droegen hem in een naburig huis waar een
geneesheer hem kwam verzorgen.
Van Liefferingen was den schedel en dt
beide armen gebroken. Zijn tóeslamfls hope!
loos. Het slachtoffer is slechts 18 jaar oud.
In Katanga.
Volgens inlichtingen die onlangsuit Katan*
ga zijn toegekomen, werd er te Elisabeth villi
van 1 Augustus 1919 tot 5 September 10201
voor 3,000,000 fr. gebouwen opgetrokken
Magazijnen, hotels, woonhuizen, pakhuizént
werkplaatsen, enz.
De dienst der grondtitels in Katanga kon
het bedrag vaststellen van den verkoop vat)(
onroerende goederen, tusschen den X Oogst
1919 en den 31 Juli 1920, namelijk voor
eene waarde van 4,342,000 fr.
Deze cijfers bewijzen, klaar welke groote
bedrijvigheid er te Elisabethstad heerscht cn
hoe zeer de hoofdplaats van Katanga zich ont
wikkelt.
Duizend gedachten rezen bij haar pp, zij
trilde van opgewondenheid, zoo zwak was
zij nog, maar het meest kwelde baar do
angst, dal de gravin in het bezit van het
testament kon komen.
Als het haar gelukte den ouden tuinman
alleen te spreken, als hij haar het testament
gaf Zij trilde bij de gedachte van de moge
lijkbeid.
Plotseling scheen het haar toe als hoorde,
zij stappen, zij richte zich op, huiten ondéi
de boomen bewoog zich iets in de duisterniv,
het was de ouden Jan, bij zag voorzichtig om.
Met ademlooze spanning zag Engeline
naar hem en zij opende reeds vol ongeduld
het raam, toen zij plotselings hevig schriktë;
zij hoorde de stem van den graaf.
Plotseling dreunde een schot.
Engeline uitte een kreet van ontzetting,
nu was alles verloren, zij was overtuigd, dat
de graaf op den ouden tuinman had gevuurd*
Aan alle leden bevende stond zij daar.
Maar reeds werd weder bare opmerkzaaim
beid getrokken, zij hoorde stemmen.
droeg de onnoozele Jan in het slot. Was bij
dood Het was als boorde zij hem steunen.
Zij huiverde voor den graaf, die zonder m3-
delijden op den ouden tuinman haJ gevuurd.
Engeline naderde maar verroerde zich niét,
als de ouden Jan dood was en bet testamént
bij hem gevonden werd.
Tegelijkertijd luisterde de gravin* eene*
triomfeerenden glimlach vloog over
gelaat, het was de dqivelscbe glimlach qtf
zekerheid van de overwinning. O
