17
Ds gevolgen
van Washington
VaSerlaMsclid pkcMigheisi
HüogesGhool m Lsüven
Oe spoorwegramp te Hennuyères
De Dnitsche vergoedingen
gBffifigPSU
Zaterdag
j [Decern. S921
1:
Intereatiouale bsseïiöuwisjjsn
NIET SCHULDIG
Grauwvuurontplcffing
e MoaUgnles-sur-Sümbre
v.-
Ksrtatraat, 9 en 22, Aalst.Tel. 114
XXVII» JAARGANG NUMMER £91
3DJSl.Gr3E3I_iA. 1D> 8 CENTIEMEN WEKELIJKS 0.50 Uitgever: J. Van Npfpel-Db Gpnm
H. Laxarios
|Zon op 7,41 onder 3,531
Laatste Kwartier den 211
bulten het Arrondissement Aalst, zich tê wenden tot liet Agentschap IlAVAS.Adolf Maxlaan,13, te Brussel8. Place de la Bourse, Parijs en G, Bream s Buildings Londres E.G.I I
Er komt thans van over den
Oceaan wat meer licht over de de
batten van Washington, en over de
uitslagen, die tot nu toe werden
verkregen. Deze zijn, wel is waar,
nog niet volledig bereikt, maar ze
ker is, dat 't Engelsch - Japansch
verdrag vervalt en dat er een En
gelsch - Japaansch - Amerikaansch
overleg in de plaats komt. Dit is het
groote nieuws op het gebied der in
ternationale verhoudingen.
De nieuwe overeenkomst, die
voor tien jaar van kracht is, beves
tigt den status quo en verplicht de
onderteekenaars eikaars rechten tc
eerbiedigen ten opzichte van hunne
bezittingen en dominions op de ei
landen der Stille Zuidzee; en om,
in geval van geschil, cene gemeen
schappelijke conferentie bijeen te
roepen. Deze regeling omvat echter
niet het eiland Yap en de Japansche
mandaten ten noorden van den eve
naar, waaromtrent eene afzonder
lijke, overeenkomst tusschen Ame
rika en Japan op het punt is geslo
ten te worden.
Uitgesloten is het aanwerven van
nieuwe vlootbasis en het versterken
van marinestellingen. Ook de Chi-
neesche en Japansche afgevaardig
den verstonden zich over de terug
gave aan China van alle openbare
eigendommen in 't door Japan aan
Duitsehland ontnomen Kiauchou
behalve scholen, tempels, kerkhoven
welke een zuiver Japansch karak
ter dragen. Deze magjapan behou
den.
Voor de Vereenigde Staten is
hoofdzaak het vervallen" van het
Engelsch-Japansch verdrag. Dit
was bij zijn ontstaan gericht tegen
het Duitsche en Russische gevaar
in het Verre Oosten. Welnu, deze
beide gevaren bestaan niet meer en
toch was liet bondgenootschap, al
was het dan ook in gewijzigden
vorm, blijven voortbestaan. De
Amerikanen moesten er logisch uit
besluiten, dat het dan tegen hen ge
richt was.
Nu echter bestaat die argwaan
niet meer. Dat tot het losmaken van
dit verbond de prijs betaald werd,
behoeft geen betoog, al is het ook
waar, dat de Vereenigde Staten
zeer behendig de Engelsche domi
nions als hefboom gebruikt hebben,
om invloed uit te oefenen op Lon
den.
Wat er ook van zij, de spliynx-
aehtigc Japanees moge achter zijn
bril geheimzinnig glimlachen, toch
komt het ons voor, dat het verdrag
over de Zuidzee-belangen, voorloo-
pig ten minste, vrede en rust waar
borgt in dit afgelegen deel der
aarde.
Wij nemen hier een groote
proef, zei de Amerikaansche afge
vaardigde Lodge op de onderteeke-
ningszitting, en trachten in dat ge
deelte der wereld den vrede te ver
zekeren, schier alles overlatende
aan de goede trouw der volken.
Hierbij zinspeelde hij op het
feit, dat bij dit alles geen militaire
sancties, geen dwangmaatregelen
te lande of ter zee werden voorzien.
Zooals bekend, hebben wij ons
bij monde van onzen gezant Car-
tier aan de zijde van Frankrijk ge
houden en onze pers heeft hoofdza
kelijk haar licht ontvangen van die
zijde. Om nu niet eenzijdig inge
licht te zijn, is het wel eens noodig
-en de objectiviteit eiseht het
te onderzoeken, wat zooal in andere
hoeken der wereld hierover verteld
wordt.
Welnu in zekere Engelsche mid
dens is men er niet al te zeer voor
te vinden de bij ons algemeen opge
hemelde rol van Briand goed te
keuren. De nuchtere Brit doet op
merken, dat in de Stille Zuidzee-
kwestiê Frankrijk toch maar eene
tweede rangsmogendheid is. Op
marinegebied staat het namelijk
ver achter Engeland, Amerika en
Japan. En toch heeft Briand er
eene eerste rangrol willen spelen.
Engelsche bladen geven te ver
staan, dat de Eransche belangen in
die streken zulk optreden niet
rechtvaardigen.
Die toon moge ten deele te wij
ten zijn aan de voor Engeland spij
tige vaststelling, dat Britannia niet
meer, zooals voorheen, de hegemo
nie heeft ter zee, toch is het niet te
loochenen, dat eene drievoudige
entente over de Stille Zuidzee ver
klaarbaarder zou geweest zijn dan
eene viervoudige, er inbegrepen
Frankrijk, die op de eerste plaats
eene landmogendheid is.
Wij spraken vroeger reeds over
het optreden van onzen gezant in
het Zuid zee-vraagstuk en moesten
wij onze Fransche pers gelooven,
dan zou hij in de groote sympathie
gedeeld hebben, die de Amerikaan
sche openbare meening zoo ruim
voor heiden, Briand en hem, zou
over gehad hebben. Laten wij ons
echter niet de hersens opvullen met
tendenzpraat uit de kranten.
De Waarheid is zoo schoon niet
als men ze hier soms voorstelt. De
Belgische tusschenkomst hadde he
ter niet plaats gehad. Dit blijkt
trouwens uit het antwoord van Hu
ghes aan een hooggeplaatst Ameri
kaan, die voor de Nederlandsche de
legatie ook het voorrecht opeischte
van het woord te voeren in het debat
over de ontwapening te land.
Het was mij niet mogelijk de
Belgische rede te vermijden zou
Hughes geantwoord hebben, doe
lende op den Fransehen invloed.
Welnu, zooals wij reeds vroeger
aantoonden, is onze rol van kleine
mogendheid aangewezen.
Laten wij eerst de grooten aan
het woord, maar als aan onze rech
ten te kort gedaan wordt, weze het
ons een plicht te spreken. Wij heb
ben in den vreemde de Eransche
thesis niet te verdedigen. Dat dit
land dat zelve doe. Het heeft daar
toe de middelen en de personen.
Men herinnere zich, dat wij in de
diplomatie nog de eerste sporen te
verdienen hebben sedert het ophef
fen van onze neutraliteit. Trachten
wij die te verdienen door op tijd te
kunnen... zwijgen en de kat uit den
hoorn te kijken. Heeft de les, die
Hymans te Parijs kreeg in 1919,
dan nog niet gediend?
Op het stuk van buitenlandsche
politiek kan men niet voorzichtig
genoeg zijn, kan men niet genoeg
beleid toonen.
43® VERVOLG.
Dat zou ik niet kunnen beloven. De
zaak is, dat ik het tegenwoordig zeer
«1l uk heb, en zelfs wanneer ik thuis ben,
heb ik nog heel veel schrifwerk. Mis
schien zal het 't beste zijn, dat ik u laat
weten, wanneer er vooruitzicht is, dat
ik tc spreken ben.
Celia staarde hem met ontstemde ver
rassing aan. Zij was goed genoeg met
den aard van zijn werk bekend om te
weten, dat hij het niet to druk kon heb
ben om haar te ontvangen de gevolg
trekking, dat hij haar niet wenschte te
ontvangen, was dus klaar. Nu trof het
haar, dat hij den geheelen dag ietwat
stil en heclcmaal ongelijk zichzelf was
geweest; dat zij het leeuwendeel van het
gesprek had gehad en dat. hij haar niet
het minst van zijn doen en laten gedu
rende haar lange afwezigheid verteld had
Misschien had hij de een of andere meer
aangename wijze ontdekt om zijn ledige
uren door te brengen dan door naar haar
gebabbel te luisteren; ook kon het zijn,
dat zij hem niet meer interesseerde of
vermaakte, nu zij een volslagen vrouw
was geworden. Want ofschoon bij veel
van kinderen hield, had hij nooit blijk
gegeven dat liij veel om hét. gezelschap
van vrouwen i. Daarom antwoordde
zij vrij norsch
Heel goed; dan
ik komen, voor
ik geroepen word, en zoo keerde zij tot
haar spel terug, terwijl hij zich verwij
derde, zonder verder afscheid te nemen.
De meeste meisjes zouden ongetwij
feld weinig moeite gehad hebben de oor
zaak van Stephans veranderende hou
ding te raden, en Celia, die wist, dat hij
zooeven een samenspraak met haar moe
der gehouden had, zoo daaruit wellicht
juiste gevolgtrekkingen hebben kunnen
maken, als zij er niet zoo aan gewend
was geweest te doen wat recht scheen in
haar oogen, zoodat de moederlijke tus
schenkomst ongeveer het laatste was,
wat zij geneigd was te vermoeden. Gelijk
het nu stoncC begreep zij enkel, dat men
het er op had aangefega haar een opzet
telijke weigering in ontvangst te aoen
nemen. Dit maakte haar zoowel onge
lukkig als gemelijk, en toen de eene dag
na den anderen verliep en haar geen en
kele boodschap van het Witte Huis
bracht, toen werd zij werkelijk boos. Na
verloop van een week erkende zij ver
bolgen, dat Stephan om de een of andere
reden met haar wenschte te breken, on
al wat zij verlangde was een spoedige
gelegenheid om hem aan het verstand
te brengen, dat, als hij buiten haar kon,
zij het heel gemakkelijk zonder hem kon
stellen. Inderdaad, zij verlangde hier des
te vuriger naar, omdat op den bodem van
keur hart de vernederende zekerheid
school, dat or niemand was, wiens kame-
School v. Ziekenverpleegsters Sc-Ellsabeth
Het onlangs verschenen Koninklijk
Besluit, betreffend de voorbereidende
studiën tot 't bekomen van het diploma
van Gasthuis-Ziekenverpleegster of Zie
kenbezoekster, is thans van kracht. Dezo
studiën zijn verdeeld over drie jaren.
De aspiranten tot een dezer diplomas
zullen voortaan een ernstige vorming
moeten ondergaan; ook wordt vcreischt
dat zij, als inwonende leerling, opge
schreven wezen in cene school voor zie
kenverpleegsters.
In het belang der kloostergemeenten
en der katholieke werken, en om te be
antwoorden aan den roep van Zijn Em.
Kardinaal Mercier. hoeft de Hoogeschool
van Leuven besloten van dit jaar af eene
school voor Gasthuis - Ziekenverpleeg
sters en Ziokenbezoeksters in te richten.
Deze school is bestemd voor Zusters, die
zich aan den dienst der gasthuizen, aan
onderwijs, of aan liefdadige werken toe
wijden; alsook voor katholieke meisjes
die lnm deel willen hebben in het Apos
tolaat of de sociale actie.
De school voor Ziekenverpleegsters
Sinte-Elisabeth wordt geopend op o Ja
nuari aanstaande, onder de hooge lei
ding van Mgr den Rector der Hooge
school en van de hoogleeraars der Fakul-
teit van geneeskunde. Het internaat is
toevertrouwd aan Kloosterzusters. De
theoretische le3sen worden er gegeven
door geneesheeren, in :t Vlaamsen en in
't Franseh. De praktische oefeningen
hebben plaats in net St-Pietersgasthuis.
Voor inschrijvingen en inlichtingen,
gelieve men zien te wenden, aan het Be
stuur der School voor Ziekenverpleeg
sters Ste-Elisabefh, 145, Naamschestraat,
te Leuven.
Ga iijkplechtigheden van
M. Etienne De Sadeleer
M. Etienne de Sadeleer, zoon van den
achtbaren Staatsminister en senator ba
ron de Sadeleer, serjant-tolk, bijgevoegd
krijgseommissaris ter statie van Amiens,
word er den 26 Maart 1918 bij het groot
Dnitsch offensief op zijn post gedood.
Het lijk werd voorloopig in het kerkhof
der Madeleine, te Amiens, begraven.
Vrijdag laatst geschiedde de ontgraving
in tegenwoordigheid van de burgerlijke
en militaire overheden van Amiens. Na
een plechligen dienst in do kerk Saint-
Leu trok de lijkstoet naar de statie, waar
do krijgseer bewezen "Werd door een groep
van 't 72o voetvolk. Een nieuwe vader-
1 andsdie plechtigheid greep 's anderen
daags plaats te Haeltert, bij de aankomst
van het lijk van den betreurden held. Al
do overlieden der gemeente en gansch do
bevolking waren er bij aanwezig. Na een
dienst in do kerk, ging men in stoet naar
het kerkhof waar het lijk in den familie
kelder bijgezet werd.
M. Lauwereyns, burgemeester; M. De
Graeve, voorzitter der oud-strijders, en
M. Scheerlinck-De Bom, namen er op-
volgenlij k het woord om den jongen held
een laatste gemeende hulde te brengen.
M. Etienne de Sadeleer werd te Ilael-
tcrt door iedereen geacht en bemind en
bleef immer trouw aan de vaderlandslie
vende overleveringen zijner familie.
Zijn broeder was evenals hij oorlogsvrij
williger, en zijn oom, M. Emiel de Sa
deleer, burgemeester van Haeltert, werd
door de Duitschers opgesloten en dan
naar het kamp van Ilolzminden verban
nen. Hij stierf verleden jaar aan de ge
volgen dezer hardvochtige gevangen
schap.
M. Etienne de Sadeleer had bij het be
gin van den oorlog zijn testament ge
maakt, dat aanving met deze woorden:
Moet mij eenig ongeval overkomen,
ik zal weten te sterven als vurige kristen,
als fiere en echte vaderlander Bij tes
tament had M. Etienne de Sadeleer aan
het. bureel van Weldadigheid een kapi
taal van 25,000 frank vermaakt, waar
van de intresten jaarlijks moeten ver
deeld worden onder de belangwekkend
ste arme familien der gemeente.
Dat de duurbare geboortegrond, waar
in de jeugdige held thans rust, hem licht
wezel
VERTREK VAN GASTON DUPONT
Gaston Dupont, do laatste zwaarge
wonde van den aanslag die gepleegd
werd in den nacht van 5-6 Juli 1.1., op
den sneltrein Brussel-Parijs, verliet gis
termorgen den Belgischen grond.
Te dier gelegenheid hadden de post
bedienden van Brussel i een indrukwek
kende betooging op touw gezet. Om
streeks 8 u. 15, wanneer Gaston Dupont,
vergezeld van zijn vrouw en kind, het
station intreedt zijn de postbeambten op
het perron opgesteld om hun Franschen
kollega te ontvangen. Een prachtige
bloementuil, met het opschrift Hulde
en sympathie aan onzen vriend Gaston
Dupont werd hem door het Brussel-
sche personeel aangeboden. Nadat de
heer Dupont had plaats genomen in een
leunstoel, hield de lieer Bernier, schepen
en wn. burgemeester van St-Gillis, een
rede, waarin hij herinnert aan de in
drukwekkende betooging, vier maanden
geleden, ter gelegenheid van het vertrek
raadschap zij minder gemakkelijk ont
beren kon.
De Saffordsche wedrennen brachten
haar die gelegenheid. Niettegenstaande
zij met andere meer belangrijke sport
wedstrijden in Engeland samenvielen,
werden ze altijd druk bezocht-, en zoo
de sport niet bepaald eerste kln.«°e was,
stond zo hoog genoeg in de tweede, om
de plaatselijke notabelen een reden aan
de hand te doeu hun huizen tijdens de
drie dagen van hun duur met gasten te
vullen.
Merlwood Hall bijvoorbeeld, dat zich
onder het nieuwe regiem tot een gebouw
had ontwikkeld van oen orde, geheel ver
schillend van wat het in het kalme ver
leden geweest was, wemelde van een ver
zameling menschen, zoo voornaam, dat
zijn. meesteres wel opgetogen had kun
nen zijn, als niet. het maatschappelijk
succes zich op de ironische wijze van de
meeste bereikte idealen op haar gewro
ken had.
Wat twee jaren van huwelijksleven,
rijkdom en snelle vorderingen in de
hooge kringen ook voor Agatna gedaan
hadden, het was hun blijkbaar niet ge
lukt een tweede vrouw van haar te ma
ken. Sommige menschen dachten, dat
zij teleurgesteld was, omdat zii kinder
loos was gebleven; anderen (niet van
haar eigen kunne) waren^van meening,
dat het mogelijk zou zijn haar gelukkig
te maken, als haai' vreemde geaardheid
haar maar niet altijd te kort deed
zijner twee kollega's,de heeren Dandennet
en Chalriez, en drukt zijne groote vol
doening uit den heer Dupont ook te zien
terugkeeren naar zijn vaderland.
De heer Paufret, opzichter der Fran
sche Posterijen, neemt daarna het woord
en bedankt al degenen, die medegehol-
pen hebben aan de verpleging en het lier-'
stellen der Fransche gekwetsten.
De heer Dupont en zijne familie, on
der het spelen der Brabangonne, nomen
plaats in liet rijtuig van het hoofd van
den trein. De lieer Dupont toont zich
aan het venster, en, ontroerd, drukt nog
de hand van eönige Belgische kollega's.
Onder luide toejuichingen vertrekt de
trein. De hli. Depauw, Belfroid en Mi-
lot, Belgische postbedienden, ver^ezellou
hun Franschen makker tot Parijs.
Bij uitzondering stopte de sneltrein la
Hennuyères, ora aan het gemeentebe
stuur en het stationpersoneel toe te laten
bloemtuilen aan te bieden aan den heer
Dupont.
DUITSCHLAND WEIGERT TE
BETALEN
l}e Duitsclie regeering heeft Donder
dag morgen de IntergeaTiieerde Herstel
lingskommissie verwittigd dat zij op den
nakenden vervaldag van 15 Januari do
verschuldigde storting van 500 miljoen
mark-goud niet zal kunnen betalen.
Door deze gewichtige beslissing ver
werpt Duitsehland het ultimatum van
Londen, waardoor het in April 1921 het
mes op de keel werd gezet. Denkt
Duitscnland door deze weigering mis
schien drukking uit te oefenen op de on
derhandelingen Brian d-Lloyd George en
op den Oppersten Raad, die kortelings
zal geroepen worden om cenc beslissing
te treffen over het moratorium en de toe
passing van ijieuwe belalingsraaatrege-
Ien voor het Reich! Op die wijze zullon
zij wellicht een ganscn tegenovergestel-
den uitslag bekomen en de Bondgenoo-
ten dwingen hun nogmaals het mes op
de keel te zotton. Op eene andere vrij zo
is er met dat volk toch niets aan te van-,
gen,
Eon draadloos bericht uit New-York'
meldt dat aldaar ernstig gesproken wordt
over de mogelijkheid eene leening van
een miljard dollars "te doen aan Duitseh
land. Deze som zou terugbetaalbaar zijn
binnen vijftig jaar en gewaarborgd zijn
door do Duitsche nijverheid of door do
tolontvangsten.
ACHTTIEN SLACHTOFFERS
Men meldt uit Montignies-aan-Sam-
ber, dat een ontploffing plaats greep in
de schacht Saint^André, kolenmijn van
Poiries. Er zouden een achttiental slacht
offers zijn.
Gistermorgen, om 9 u. 15, weerklonk
eensklaps het noodsein een lamp was
verbrijzeld en had de gemelde ontplof
fing ten gevolge. Dadelijk werd de red
dingsdienst ingericht en reeds 's mid
dags waren er zeventien slachtoffers bo
ven gehaald. Twee ongelukkigen zijn
vermist, met name August Lorbet, van
Couillet, en Lod. Hoorenbeek, van Mon-
tigni es-aan-iSamber.
Vijftien slachtoffers verkeeren in
doodsgevaar.
Dg ophaling der gewonden ging ge-
parad met de ijselijkste tonneelen.
ton om iemand daartoe kans te geven;
maar wat iedereen duidelijk was, en wat
zij geen moeite deed te verbergen, was
haar algehcele onbekwaamheid om het
met haar echtgenoot te treffen. Hij be
zat klaarblijkelijk het vermogen haar te
verbitteren, ofschoon de wijze, waarop
hij dat gebruikte, van lijdelijken aard
moest- geweest zijn, want men had nooit
van hem gehoord, dat hij iets inbracht
tegen de scherpe uitdrukkingen, waar
mee zij hem in het openbaar, zoowel als
in het bijzonder leven placht aan te val-
len.
Owen begreep niet, waarom zijn vrouw
zoo'n afkeer van hem had, maar mis
schien hod zij het evenmin kunnen zeg
gen, als hij het haar gevraagd had. Maar
hij vroeg het Iiaar niet, hii sprak zelfs
niet meer met haar dan volstrekt nood
zakelijk was, en daar hij tehuis geen
vrede vond, zocht en vond hij dien in de
verschillende plaatsen, waar hij zaken
deed. Voor hot overige was die afkeer
wederzijdsch. Het door Maule voorge
schreven geneesmiddel deed zijn werk
maar al te goed, en zijn kortstondige
hartstocht stierf uit op het ©ogenblik
het zeer vroege ©ogenblik dat. de
vrouw, met wien hij voor zijn leven ver
bonden was, de ijaele voorwendsels ter
zijde wierp, waarmee zij hem tot zich had
gelokt. Na dit alles kon hij moeilijk nog
eon liefhebbend echtgenoot zijn, maar
hij deed zijn best een verdraagzaam oa
schie-j inschikkelijke man te wez^n wet bo
vengenoemd gevolg.
Werkelijk, riep de ongelukkige
man uit in een dier zeldzame oogenblik-
ken van mededeelzaamheid, wanneer
hij zich veroorloofde op zijn huiselijke
ellende te zinspelen,- men zou gedacht
hebben, dat Agatha alles liad, wat zij
meende of verwachtte te krijgen door
met mij te trouwen. En al heeft zij dat
niet, dan ligt de schuld nog niet bij mij,
en wat men niet genezen kan, moet ver
duurd worden. Waarom moet zij haar
uiterste best doen om ons beiden het
leven ondraaglijk te maken?
Het hoofd omhoog, ouwe jongen!
antwoordde Stephan, tot wien deze wan
hopige vraag gericht was, het ergste
moet misschien nog komen.
Maar Owen kon zoo'n onverschillig
denkbeeld niet aanvaarden. Tn de
eerste plaats, zeide hij, wil ik niet on-
leerd worden, en ten tweede ken ik Aga
tha te goed om te gelooven, dat zij inij
ooit onteeren zal. Reken er op, zij be
grijpt maai' al te goed, dat er in dit land
voor eene gescheiden vrouw geen maat
schappelijke toekomst is.
De twee broeders ontmoetten elkaar
niet dikwijls, maar wanneer dit wel het i
geval was, dan werden zij wat meer tot
elkander aangetrokken door hum ge
meenschappelijke wetenschap, dat Aga
tha gaarne een verwijdering tusschen,
hen had teweeg gebracht.
i'i VervolgtJ,
