HELDENHUEDE
Jan Clercker
ALLERHEILIGEN
ALLERZIELEN
Dinsdag l Kot.
ïïoensdaQ 2 Kot.
1927
i Laatste Binders In Vlaanderen
Oiiderdomspensioenso.
Kerkstraat, 9 en SI, Aalst. ^-Telefoon 114.
XXXlIf JAARGARG NUMMER 251
Dagtolad 20 Centiamen Uitgerer J. Van Nuffel-D» Gendt
Publiciteit buiten het Arrondissement AALST Agentschap Havas, Adolf Kas laan, 13, te Brussel Rue de Richelieu, Parijs Breams Buildings, 6, Lcndres E. O. 4.
Allerheiligen
Zon op6,38, Zonaf4,36
Allerzielen
Zönop6,40 Zona f4,29
Eerste Kwart, den 2
{geheimzinnig op het Altaar vloeit is de
jdauw die de lijdende zielen .verfrischt
Gedurende hun tijdelijk leven en wascht. Laat dit bloed niet nutteloos
op deze aarde hebben de heiligen vloeien! Dat uw tegenwoordigheid
de rechten van den Gdddelijken
Koning- Jesus erkend, aan zijn
wetten onderdanig geweest, hun
net H. Sacrificie der Mis, dat uw mee
iling en uw offerande er de vruchten
van toevoegen aan de zielen van het
Vagevuur. Geen goed werk zal ze meer.
dagelijksch kruis gedragen en hun lafenis aanbrengen: zoo luidt do lee
Meester en Opperheer gevolgd...'ring der H. Kerk, zoo weerklinken de
ook heerschen zij thans op hunne 'uitnoodigingen der zielen zelf.
beurt in den hemel! Bij hunne in-1 In(i'er. gij bij de H. Mis, de H. Com-
trede in het Hemelrijk, werd hun mu"ic vt"'St> wa'„, al]ijd 'ret;t f?''°°tste
i ,,-vr 1 fi 1 verlangen onzer Moeder de H. Kerk is
gezegd:: «Neemt bezit van M w-eest en n0„ lg> zal uw ^middeling
Kijk dat u van in het begin der wc-.zooveel te krachtiger zijn; vermits uw
.weid werd voorbereid.» J ziel inniger met Jesus alsdan vcreenigd
Zij zijn onze voorbeelden is, zult gij ook de voorwaarden ge-
te
schikfer vervullen om volle aflaten
wMnnen.
Kunt ge geen noveen van n.H. Coni
munien doen van 2 lot 10 November?
Dit is een uitstekend middel
1 eeuwen en de stem van Paus eri Bis.-
on/p beschermers^schoppen no0(li?t on3 tot 'do veelvuldi-
'ge H. Communie uit! Men "moet eens
Volgen wij luin voetstappen na.
Volgen wij hun deugden na! Ver
mijden wij het kwade, gelijk zij
het vermeden hebben. Trachten wij uit is een uitslckcnd middel om voor
zooveel mogelijk goed te doen ij de zielen en voor u zelf te zorgen.Sinds,
stappen wij vooruit onder de jaren reeds werk!, men aan de hcretel-
plcoien van den standaard van denIinS van de heilige gewoonle der eerste
'Goddelijker. Koning Jesus.' De
heiligen zijn
'Aanroepen wij ze bijzonderlijk v0cr.g0e^ daarmee beginnen en daarin
vandaag. Vermits zij de vrienden
van Gotl zijn, kunnen zij ons hel
pen, door hun gebeden, hun tus-
seheiikomst en liun verdiensten!
Zij zijn met glorie hekleed! Doven
.wij heil, bijzonderlijk op dit feest;
laat ons vandaag ter hunner eer
•godvruchtig 'de goddelijke diens
ten bijwonen: laat ons naderen
talrijk en vurig tot de II.H.
cramen. Allerheiligen is een van
die feesten die de christenen willen
heiligen door do H. Communie!
De leering der II. Kerk- spreekt luid!
Christenen, verlevendigt uw geloof!
(Want ziehier, wat het u voorhoudt: De
zielen door den dood verrast en die nog
met dagelijks.clje zonden of oude schul
den van hun vergevene fouten beladen
zijn, blijven gevangenen der rcclitveer-
'digheid Gods, omdat zij tegen Zijne
heiligheid in opstand zijn.
Hun pijnen zijn ongemeen, 'zoodat
geen taal ze kan uitdrukken, geen ver
stand. zonder bijzondere genade Gods.,
kan hegrijpen den gloed van den ge
rings: cn glinster welke ze verslindt!
iNu, die zielen, onbekwaam om zich zel-
vcn te. helpen, kunnen door onze gebe
den en goede werken getroost en ver
lost worden.
Wat zullen wij dus doen r Gebe
den, aalmoezen, verstervingen, deug-
dcnoefcnlngon, aflaten zijn als zoovele
schatten die we kunnen bekomen en
aan de Zielen des .Yagcvuurs kunnen
af'staan.
Doch het krachtigste middel om Zé te
helpen zijn de werken der eucharis
tische godsvrucht. De H. Mis en de H.
Communie. liet bloed van Jesus, dat
volharden! Hoe staat het mét ons dik
wijls naderen tot de H. Tafel?
Welke schoone gelegenheid (lie ge
woonte van menigvuldig te Communi-
ceeren aan te nemen thans met de Zic-
lenmaand. In talrijke parochiekerken
viert men sinds onheugelijke tijden
plechtige octaaf. Die viering moet niet
alleen bestaan in sermoenen te predi
ken en te aanhooren en in gebeden té
Sa-1 storten, maar ook. zooals. de gelukkige
gewoonle zich hier en daar ingeplant'
lveeft. in de II. Mis dagelijks bij te wo
nen en dagelijks te Communiceercn ten
minste binst die dagen.
Gij zijt fier een goed hort 'te bezitten!
en gij zoudt verzuimen het krachtigste
middel tot lafenis uwer afgestorvenen
te gebruiken? Zult ge niet welhaast
hun lot deelon Luistert naar de kla
gende stem der zielen: Broeders, Zus
ters. Kinderen, Vader, Moeder, bloed
verwanten helpt ons. in Gods naam!
Bidt! Communiceert., zoo mogelijk, ja
dagelijks van 2 tot 10 November.
MARC.
OF
DOOR
Silvain VAN DER GUCHT
EN
Lodewijk VAN LAEKEN.
2.21ste Vervolg.
Had hij een meisje bij zich
Ken meisje Neen, hij was alleen.
Dan zal hij het. niet geweest zijn.
En men begon de opzoekingen, op-.
nieuw.
Vruchteloos.
Een vireeselijk vermoeden rees bij de
tncnschon op, een vermoeden, dat fei
ten gohecl of gedeeltelijk wettigden on
die don goeden naam van den zedigen,
önberispelijken magistraat zeer afbreuk
'deden.
Maar de huisgenoolen, (Hé mén deze
geruchten ter oore bracht, verwierpen
dezelve met verachting.
Zij kenden hem immers beter.
Zij terugkomst werd met des te groo-
ter ongeduld verwacht, daar zijn stief
zuster, de dochter van zijn moeder, .uifc'
baar tweede huwelijk, weldra met een
dor rijkste familien 'der hoofdsad zou
worden verhonden.
Het was thans Vrijdag, avond erf nog
!niet het minste nieuws van den procu
reur.
En morgen, Zaterdag, móést voor 'der;
hotaris de trouwakt worden opgemaakt
In de laatste, maanden schijnt cr
veel bedrog aan den' dag gekomen inza
ke ouderdomspensioenen. Begoecle per
sonen die geenszins in nood verkeerden
waren er in gelukt zich het ouderdoms
pensioen te doen toekennen. Personen
die eigendommen bezaten en dezelve be
hendig aan hunne naastbes taanden had
den welen af tc slaan door «blindeling-
sclie» verkoopen. stonden alzoo óp 'een.
gegeven oogenblik zonder bestaanmid
delen op de ouderdoimspensioenlijsten.
De Minister van Arbeid en Nijver
heid lreeft nu eene bijzonderen dienst
aan zijn departement gehecht ten ein
de al dit bedrog op te zoeken en voor-
laan streng t? keer te gaan.
Zondag voormiddag werd in onze
Statie alhier een gedenkplaat onthuld ter
eere van 41 spoorwegagenten van het
Centrum Aalst, die sneuvelden, binst den
oorlog, voor de vrijheid van hun Land,
voorde vrijheid van ons allen.
De heer Anseele minister van Spoor
wegen die op de plechtigheid tegenwoor
dig was, werd op de Sta'.iekaai afgewacht
door de overheden der stad waaronder
wij bewerken: Den heer Burgemeester
Moyersoen, de schepenen Bastiaens,
Nichels en Marcel, verscheidene gemeen
teraadsleden, de heer Statieoverste en
hoogere Ambtenaren der Nationale Maat.
schappij der Belgische Spoorwegen.
Kolonel Smeyers bevelhebber onzer
Legerpupillenschool, vertegenwoordiger
van den heer de Broqueville Minister van
Landsverdediging.dcuitgenoodigden.enz.
Onmiddellijk na de ontvangst werd de
heer Minister Anseele langs de wachtzaal
van le klas, in prachtig ontvangstzaal
herschapen, naar de statieplaats geleid
waar de inhuldiging gaat plaats hebben.
Op de plaats zijn rondom de gedenk
plaat de familieleden der gevallen helden,
geschaard, alsook verscheidene maat
schappijen met hunne vaandels, onze
legerpupillenschool, het muziek der
pompiers en een talrijk publiek.
De voorgevel der Statie is prachtig
versierd met de Belgische en Congo-
leesche kleuren; aan masten op het plein
wapperen de kleuren der stad. AI de
huizen der plaats zijn bevlagd.
De Heer Minister en het gevolg worden
door een prachtig muziekstuk ontvangen.
Onmiddellijk daarna bestijgt M. Anseele
het gestoelte, vóór de gedenkplaat opge-
gericht en houdt volgende redevoering
Mevrouwen,
Mijnliecren,
Een FranstcL' spreekwoord zegt
«Les mor Is vont yite>>. De dc-oden gaan
zeer.-
Niet allen gelukkiglijk nccri niet
tollen 1
Hoeveel gebroken harten dragen niet.
levenslang met zich de treurige cri soms
zoete hiM-G-mering aan de geliefde afge
storvenen.
Necn: niet alle dooderi gaan snel en
onder hen behooren de 41 gesneuvelde j
spoorweg-agenten van allen rang, die
wij hier plechtig herdenken.
41 spocragenten voor een klein cen
trum als Aalst Dit zegt ons hoeveel
honderden, ja duizenden spoorwegbe
ambten ruimschoots liun tol hebben be
taald in den strijd voor het verlossen
van ons land.
Herinnert ge il nog den noodlottigen
dag van 2 Augustus 1914. Toen dacht
niemand aari oorlog, plotseling brak het
kanon los en... onze jongelingen wer
den opgeroepen, die moeders, vrouwen
Verlieten om nooit of vermink! terug te
komen.
En dat waarom Waaróm
Alle Belgen moeten antwoorden, wc
waren tclaM onschuldig aan den oor
log
Het is dus mogelijk geweest de onaf
hankelijkheid van ons land te schen
den, zijn vrijheid le vernietigen, onze
steden en dorpen plat te leggen, onze
velden en weiden tc verwoesten, onze
cn moesten de verloofden de gelden
storten, die hun familie voor .heg, had
bestemd.
Deze sommen beliepen wederzijds
tot honderdvijftig duizend frank, wat
voor dier. tijd een grootc fortuin was.
Zij ook moest het storten, en liaar.
Broeder keerde niet terug.
Hij was het die het geld in bewaring
had, en niemand wist waar. hij de som
had verborgen.
.Want in die beroerde tijden was men
verplicht zijn geld te verbergen.
Gansclv het huis was doorzocht ge
weest, vloeren opgebroken, sleeneu
weggenomen; niets te vindon.
De broeder van den procureur, Al
fred, had hemel en aarde geroerd,maar,
vruchtloos.
En morgen was liet dé grooté dag.:
En het meisje zou moeten bekennen
dat zij de som onmogelijk kon storten.
Welke schande
Zij kon liet wel wijten, dat Haai*
stiefvader nog niet was teruggekomen'.
Maar zou men haar gelooven? Voorze
ker niet. Dit zou te veel gelijken op een
valsclie uitvlucht.
Het werd avond.
In dc oude heerenwoning van deiï
procureur zaten in de voorkamer vieii
menschen bijeen: do oude moeder, Al
fred cn Laura, de kinderen uit haar,
'eerste huwelijk', en een kind van zeven
jaar, het zoontje van Alfred dat zijn
moeder reeds lang had verloren.
Allen waren in troosleloozc stem>-
fci'ing.
De oude moeder Had zich" bijna blind
geweend; het meisje, 'de .verloofde, had
de oc-gen reeds gansch bekreten; de
man, Alfred, bleef in somber naden
ken yoor zich staren. Het kind speelde
onbekommerd op den tapijtvloed, en
scheen zeer weinig den indruk te on
dergaan. van de algemeene droefheid.
Gelukkige ouderdom!
De oude imoeder nam eerst het woord.
Alfred, vroeg ze, hebt ge nog geen
nieuws van uw ongelukkigen broeder?
Nog niet bot minste, lieve moe
der.
Een droevige' zucht ontsnapte de
zwakke borst der oude vrouw.
iM)ijn God, zuchtte zij, wat zal er
morgen geschieden?
Ik heb nog eens opnieuw alles af
gezocht, zeide de jonge man,.
tem En.sü
t—Niets, moeder, niets,!
tem Waar mag hij toch het kofferke
gedaan hebben?
God weet het.
eEn In de' papieren niet "de minste
aanduiding van de plaats, waar hij het
zou kunnen yerborgen hebben?
tNiet de minste.
Dan zullen we mórgen" één 'dag
van1 schande beleven, zuchtte de oude
Mrouw.
Moeder tóch-, 'snikte*Het meisje.
-... Is er dan niets, niets meer, dat
ons van de schande kan redden? vroeg
Alfred.
Helaas, niets!
fDan Heb ik liever te 'sterven", zei-
de 'de broeder.
Och, kom, s.pïeck "zulke woorden
niet uit, kreunde de moeder.
te- Neen, broeder* zeide. Laura, ik zal
mannen' én vrouwen, ouderlingen, ja
kinderen onschuldig neer te schieten
ons volk vier jaar lang de vernedering,
het lijden, de stoffelijke en zedelijke
verliezen van de bezetting te doen door
staan, dit alles zonder onze schuJd cn
zonder dat de overgroole meerderheid
iets van de wreedheden vermoedde
Is zulks niet verschrikkelijk en mo
gen dergelijke gruwelen w.reedzame
volkeren nog bedreigen
Dames en Heeren, zij die wij hier ver
eeren waren helden en martelaars. Hel
den in den ongel ijken, bovcnmensche-
lijken strijd voor de verdediging van
een onschuldig volk, martelaars ecner
heilige zaak.
Neen met dc Duif schors I Weg met
de Duitschers van onzen grond Bel
gië weer vrij was hun leus in de loop
grachten.
En midderwijl steeg in hun brein cn
over de lieele wereld die nieuwe idee
zulke gruwelen imogen niet meer over
onze hoofden gaan Dc menschheid
moet door wereldvrede verlost yan der
gelijke rampen
Wereldvrede Volkerenbond. I Eer
bied voer het gegeven woord Eerbied
voor de onweerstaanbare waarborg v^n
de onafhankelijkheid der volkeren
Gelukkig klimt de arbeid dagelijks in
voorz:er en in maclvt. Hadden-wij dur
ven verhopen zóó vroeg one spoórweg-
werkérs met hand en geest zulk belang
rijk deel to zien innemen in het beheer
onzer Spoorwegen, de grootste nijver
heid van hot Land
Gezegende instelling, die aan 'dc wer
kers leert zich zelf waardeeren, voor
hen de waardeering van anderen ver
overt, aan de spoorwegmaatschappij dc
vruchten schenkt Hunner kennissen, en
cnJerv nding on hen zelven leert dat
rechten nief gisn zonder plichten en
aan het beheer van grooto ondernemin
gen door dé werkers, voor dc vrijmaking
meer en meer aan le passen, ialrijke
moeilijkheden cn zware verantwoorde
lijkheid zijn verbonden.
En gij o Dooden, wo zullen lï ïïooït
verereten, we mogen, we kunnen dat
niet, want telkens wij ter stembus
gaan, telkens wij na de achlurenöag
naar onze familie tcrugkeeren, telkens
wij miet onze patroons in paritaire com
missies van gelijken tot gelijken diseu-
teeren, leikeys wij genieten van een der
democratische veroveringen, sinds don
oorlog bekomen, denken wij aan U wier
bloed het zaad was voor zulk een rijpen
oogst.
Spreker gaaf "clan voort 'erf zegt Dat
een volk niet te veel mag berusten op
Volkerenbond en verdragen, maar zich
ook moot voorbereiden legen't. eventueel
gevaar, dat nog immer dreigt. Vlamin
gen en Walen zijn aan dat zelfde ge
vaar blootgesteld en in eendracht moet
men sterkte zoeken.
In hartroerende woorden' brengt 'de
lieer Anseele den htroedergroet aan 'dc
gesneuvelden en eeij. troostwoord aan
de diep beproefde familien.;
Na cien heer Minister Anseele neemt
Kolonel Smeyers, in naam van den heer
Minister van Landsverdiging het woord
en drukt zich uit als volgt
Heer Minister,
Dames, Heeren',
Wapenbroeders,
Hot Leger welk ik de eer Heb bij 'deze
plechtigheid te vertegenwoordigen, was
in 1914 de vertolking- van gansch de be
de schande van het huis houden. Nog
heden avond zal ik mijn verloofde gaan
melden, dat liet huwelijk vooralsnu nog
geen plaats kan hebben.
Neen. neen, ik wil niet da! go u
opoffert, liefste zuster...
Het moet er toch eens van komen,
schreide deze; ik kan Louis toch niet
trouwen, zoolang dc toestand, waarin
wij ons bevinden, niet ophoudt. Nog
lieden avond ga ik er heen...; Ik wil de
schande, die ons de dag van mprgen
zou brengen, sparen.
Zij zou vast en zeker liaar voorne
men hebben uitgevoerd, zoo niet de
klopper op de deur bad weerklonken.
h-rGod, daar zal misschien Louis
zelf zijn! riep ze,
En zelf liep ze naar de deur, om ze
te ppenen.
Het was Louis niet, maar eert lief
ïneisje, gekleed als een geg.-ede bur
gersdochter.
Zij groette eerbiedig en vroeg of ze
de moeder-weduwe Po niet kon spre
ken.
Treed binnen, 'juffrouw, ant
woordde Laura, inwendig tevreden dat
het haar verloofde niet was.
Zij leidde bet meisje in' een néveri-
vifrtrek, schelde een meid en beval licht'
le brengeiï.
Moeder zeide' Laura, in Het salon
tredend, een meisje vcirlangt u le spre
ken.
te- Kind, 'ik voel me zoo wéinig ge
steld tot eeiï onderhoud. Kan zij dé
boodschap niet afleggen?
r Ik zal liet eens gaan .vragenjmoQ-
dc'r.
'volhing cn met de instelling van 'den
Algemeenen dienstplicht, is het Leger
'meer en meer dc ware uitdrukking yan
gansch de Natie.
I Wanneer dus hot Leger cenc vader-*
jlandschc plechtigheid als deze bijwoont,
zijn bet in werkelijkheid allen zonen
eener zelfde Moeder welke komen ge
tuigen van hunne liefde voor de baker
mat, van hunne onvergankelijke dank
baarheid voor degenen 'die sneuvelden
voor ons aller vrijheid.
Ecuwig herleven in ons aandenken,
in het aandenken van liet nageslacht,
de Helden die door het offer van hun
Bloed cn hot offer van hun Leven de
Vrijheid van hot-Land redden; de onaf
hankelijkheid van Belgie vrijwaar
den, en de Belgen, allen Vlamingen en
Walen, ontvoogden van een barbaar-
sche slavernij.
Helden van den gTOolen oorlog, eeu
wig leeft gij in hot aandenken van het
nageslacht.
Mooi was 'de zomer van '1914, veel
belovend de oogst op het veld, rijk bela
den met vruchten de boomgaard, prach
tig het schouwspel van stad en land;
alie lachte van geluk en voorspoed.
Hoe dikwerf slaat liet uur aan de
klok van het noodlot wanneer geest en
lichaam gedompeld in een zee van ge-
nuchten niet eens denken aan het grijn
zende spook van den Dood
Tt Is in een lucht van blauw cn goud
dat het orkaan eensklaps loeide.
'I Is in volle kalmte dat het tempeest
losbrak.
In vollen vrede, en meer dan ooft
vredelievend, dat het land werd over
rompeld, dat er werd geplunderd, ge
brand en gedood.
't Is nu zoo wat dertien jaar geleden
dat dc stormklok over stad en land de
droeve mare verkondde 't is oorlog!
En de jongelingen trokken naar (ïe
grenzen, én den langen lijdensweg be
gon van Luik cn Namen over Antwer
pen, „naar den YzerEen strookje
grond bleef over....-n dc wacht aan den
Yzer begon.
Niet allen toch" waren in de loop
grachten.
Niets bestond er cri alles diende in
gericht.
Welke onmetelijke dankbaarheid is:
het Leger niet verschuldigd aan do
agenten van allen graad der Belgische
ijzeren wegen welke ten koste van bo-
venmonschélijke inspanning, ook ten
koste van bun bloed en lvun leven eerst
hel station van Veu.rne inrichtten, la
ter do overgroot e statie van liet kleine
Adinkerke, later nog de roeadebaan van
Adinkerke, over Möerhoek, Tsenberghe.
Rousbruggè cn Popcringhe. En ik wil
neg gewagen voor wat het Belgisch
front aangaat, van de lijnen gelegd on
der het vuur van den vijand naar Oost-
duinkerke. Lampernisse, cn in de rich
ting van Westroosc-beke. die lijnen wel
ke ons, strijders, zoovce hoop inboe
zemden. omdat ze oostwaarts gericht,
ons deden denken aan liet toch eens ko
mend vrijmakend offensief.
En mag ik er nog bijvoegen eri getui
gen. uit nc-rso.onlijke ondervinding, voort
wat de troep Gent aangaat, van den
moed. de koelbloedigheid, de wilsfcraelifJ
aan 'den dag gelegd door stoker, machi
nist, wachter en Ivoofdwaehter van dié
treinen welke zich waagden tot Lede
wanneer Aalst en liet omliggende reeds
Zij keerde naar het meisje terug.
rJufvrouw, kunt ge de boodschap!
aan mij niet overhandigen? Mevrouw
onpasselijk en kan u slecht ontvan
gen.
Het is spijtig, mejuffrouw, maag
gaarne had ik persoonlijk tot de geach
te moeder van den procureur gespro
ken.
iKunt ge morgen niet weerkomen?
Het meisje aarzelde een oogenbilk;
dacht na en hief toen den blik op naau
hare ondervraagster.
Misschien zoudt u mé ook wel
kunnen helpen, antwoordde zij.
Spreek maar.
Ik wilde me lol mevrouw wenden,
omdat ik zekerder was dat de vragen
zouden beantwoord worden. Ik wilde u
komen vragen of er geen plaats wa$
van gouvernante of kamerjufvrouw?
Zoudt gij komen dienen? vroeg
Laura.
iHelaas, mcjufvrou.w, ik moot dié
nen. Ik ben gansch alleen in de wereld,
en heb niemand imecr die me liefheeft.
iArm meisje, zegde Laura, die irt
haar ongeluk ook het hart van medelij
den voelde kloppen voou* degene die ook
leed.
Ge hebt dus geori ouders mecr-
vroeg ze deelnemend.
1Ik' bon een weezc".-
Ge zoudt gaarne als kamerjuf-
frouw of gouvernantp liier plaats vin
den?
1Ja', juffrouw.
Het is jammer, maar ik' geloof dafl
wc nu niemand n.oodig hebben.
[('4 Vervolgt.^
