De Belgische Koning en de Dienstweigeraars Be BumtnlroÈi Mi 9 DE PRIESTERSDAS TE MOERZEKE Verschrikkelijke Toestannde in Sovjet-Rusland Zaterdag Sept. 1955 De Commissie der Levensduurte ifiitknMfJsaWfTSriib* Mv 8sKn.j5.te XXXIX JAARGANG NUMMER 206 Karkstraot, 9 «n 21 Aalst. Telafoon 114. DAGBLAD 20 Ceatiemen Uitgeyer J. Van Nuffal-D» Gsndt Publiciteit buiten het Arrend. AALST Agentschap Havas, Adolf Maxlaan 13, te Brussel Rue de Richelieu, Pa rijs Bank Buiding/Kïngsway, 20 Londres W. C. 2. H. Gorgonius Zonop5,18Zonafö, 17 LK. 11 N, M. 19 De Fransch'e Liga van Dienstwijgeraars beeft op 17 Juni, een schrijven gezonden aan Koning Albert, waarin den Vorst gevraagd wordt zijn tusschenkomst te willen verleenen voor de vrijmaking van een tweetal Belgische dienstweigeraars, die door de rechtbank veroor deeld waren. Hieronder de tekst van het antwoord des Konings aan de Liga x Paleis Brussel. 1 Juli 1933. MIJNHEER De Koning heeft kennis genomen van uw schrijven van 17 Juni 1933 en heeft mij belast u zijn antwoord te doen kennen. Zijne Majesteit zal in geen geval gevolg geven aan uw verzoek Grondwettelijk bewaker van de nationale onafhankelijkheid en van de onschendbaarheid van het grondgebied, die Hij gezworen heeft te handhaven zonder vreesweigert de Koning der Belgen zich in te la ten onder welken vorm ook met een bewegingdie onder voor wendsel dat- zij de onrechtvaardige oorlogen van aanranding en verove ring veroordeeltniet anders doet dan door lijdelijk verzet fien aan rander in de hand werken met de dienstweigering als een zedelijk te loven daad voar te stellen. Gij vindt dat de gevolgen van den oorlog de Belgen getoond heb ben, ade ij delheid en het onzinnige)) van hun stoïcisme en van hun lijden)). Deze misdadige woorden zijn een beleediging van de nagedachtenis van de dapperen, wier edelmoedig aangeboden opoffering de onafhan kelijkheid' en de vrijheid van het Belgisch volk hebben gered. Zij vertolken een kwaadwillig wanbegrip van den geest der Belgische natie, die, Gode zij dank, steeds de leus getrouw blijft Potius mori quam foedari. (1). Met hoogachting, De Staatssecretaris van het Huis des Konings. ons midden hadden met zijn eenvoudig en bezielend woord, zijn bovennatuur lijken durf en heilig radikalisme. Na den Z. E. H. Beel hooren wc nog den Z. E. H. Philips, professor aan •t groot Seminarie te Luik, die oris met het hem eigen sprekerstalent een ge- centiem voor de schapen. Wat de var kens betreft, was er een verschil in prijs van 1,95 tot 2,20 fr. Dit belette geenszins dat de winkel prijzen daarentegen 1,72 fr., 28 centie men, enz., naar gelang van de vleeseh- soorten hoo,ger stonden in Juli 193.0 te- moedelijk praatje hoii'dt over Poppe's |gen November 1932. Enkel de prijs van offerleven. Hij toont aan, hoe Poppe van lieve\lode langs drie verschillende stadia tot de sereene hoogte is geklom men, waar Gods wil hem alles was en waar hij als opperste genade vraagde en verkreeg, in een langdurig marte laarschap zijn leven te zien opbranden voor God en de zielen. Ten slotte nam Z. Hgw. Ex. Mgr Coppieters zelf het woord. Zichtbaar ontroerd dankte hij de sprekers voor het soepvleesch was gedaald met 14 centiem. De margarine Ook op de margarine wordt een ie lioqge winst'genomen. De groothan- delsprijs is 7,40 fr. per kilo. de prijs in den winkel 10 fr. Er wnrdt dus een winst van 35,13 t.h. gemaakt. Men berekent dat het brood 15 cen tiem, het vleesch 2 fr., de margarine S1.50 fr. goedkooper zou kunnen ver. hot vele goede en het vele schoone, dat kochf worden m dat er iQ het ;ilgemeen ze hier alle aanwezigen, ook aan. hem. hebben gebracht. Wat een zegen, zoo roept Monseigneur uit, zulk een pries ter als Poppe aan 't werk te hebben gezien. Ongetwijfeld moet hij ook al tijd heel gelukkig zijn geweest, want een heilige, vooral een heilig priester, (X) Liever sterven 'dan onteerd te zijn, Tweemaal werd de Edw.-Poppc dag IPoppe zich vooral gekweten door zijn voor priesters in de dagbladen aange- liefde tot de Eucharist! zijn liefde tot kondisd en het programma afgedrukt. Maria, zijn liefde tot de Kerk. oor •t Was al de propaganda die er voor ge- ons, priesters, bracht hij, de heilige vreesden velen voor "broeder, zijn leven ten offer. Hier te een inkrimping van de duurte met 5 ten honderd mogelijk is. Een berekening Men berekent dat de 8 milliocn in woners elk 300 gram brood verbruiken per jaar elk 40 kgr. vleesch en samen is de gelukkigste menscli op aarde. Wij ;36 millioen kgr. margarine. Wat belee- allen, priesters, moeten eveneens ge- ;kent dat er jaarlijks te veel uitgegeven lukkige menschen zijn. 't Is toch zoo .wordt door de bevolking. 131 millioen schoon priester te zijn en goed te mo-jfrank aan brood, 040 millioen aan gen doen aan de zieleni. «Beste vrien- vleesch, 5 millioen aan margarine, sa- den» zoo besluit Monseigneur «we gaan'men dus 825 millioen frank. hier allen van Moerzeke weg iets beter dan we kwamen. P(at zullen we straks nogmaal-s vragen op het graf van onzen heiligen vriend. Met het Pontifikaal Lof eindigde deze deugddoende plechtigheid. Geen twijfel mogelijk Alle aanwe zige priesters en Seminaristen zijn van Moerzeke weggegaan iets, neen, veel be ter geworden door het kontakt met Pop pe's heilig radikalisme. Geve de Goede Genademiddelares, dat de vruchten duurzaam zijn. Die som zou elke ingezetene kunnen toelaten voor 100 fr. waren te koopen, een verlaging in dien zin zou het in dexcijfer met 10 punten doen dalen. voerd werd. Ook een mislukking, vooral als men er ie- keming mee houdt dat «pastoors» moei_ lijk in beweging komen. En toch, zoo veel vrienden telt. Wardje Poppe onder zijn medebroeders in 't Priesterschap, dat. deze dag een heerlijk sulcses werd. lluim 250 priesters en seminaristen kwamen Woensdag 1.1. uit alle boeken •van Vlaanderen te Moerzeke bijeen om er Poppe's priesterdeugd van dichter bij te beschouwen en om te vragen op 4ijn ,graf, dat iels van zijn heldhaftige diefde en heiligheid in hun eigen leven zou mogen overgaan. llond negen uur komen de eerste deelnemers, een ploeg fietsers, full •«peed het foorplein 't was juist ker mis te Moerzeke opgebold, waar een hoop kinderen staan te kijken en wat brave luidjes een praatje slaan over goe .wc-er en slechten tijd. Verwonderde «vragende blikken van weerskanten. P,e Moerzekenaars weten eigenlijk niet wat er vandaag te doen is, en de pas aan gekomenen geraken er niet wujs uit, dat» Moerzeke nog niet vol zwarte souTanen -loopt. Er zijn immers altijd menschen, die wel een program, maar niet het be- ginuur lezen... en twee uur voor den tijd op post zijn. Nu Goddank te Moer zeke is men nooit te vroeg. Is Poppe's graf daar niet-, en 't sc.hipperskapellc- kc? Vanaf 10 uur brengen auto's, bussen en fietsen de deelnemers voorgoed aan. Als Moerzeke verneemt wat er eigenlijk gaande is en dat Z. Hgr. Ex. Mgr. Cop pieters zelf de plechtigheid zal bijwo nen, kamén allerwegen de vlaggen te .voorschijn en in een ommezien krijgt het dorp een feestelijk uitzicht. Te 10 draagt de Z. E. H. Kan Ca- iuwaert, President aan het Groot Se minarie van Gent de plechtige Hoogmis op. Zijn HGw. Ex. de Bisschop assis teert op een bi-dstoel in het hoogkoor. Na het evangelie bestijgt de Z.E.H. Alb. Verschaeghen Mgr Gruysberghs had zich laten verontschuldigen den kansel, en in een gloedvolle rede toont hij ons Poppe, als den priester door God opgewekt tot een licht voor dezen tijd era meer in 't bijzonder tot een licht voor zijn medebroeders in het Priesterschap. Van die zending, hom door God opgedragen heeft Edward Moerzeke dichtbij het hoogaltaar waar, straks het hoogheilig offer wordt ver nieuwd, sluimert nu zijn afgewerkte lichaam. Moge 't zaad dat stervend in de aarde viel ini ons aller leven uit schieten in nieuwe vruchtbaarheid. Klokslag 12 u. staan we weer huilen. Een kort bezoek aan 't graf en daarmee is 't etenstijd. Te 2 u. loopt de ruime zaal van het klooster gansch vol voor de feestzitting. Na een welkomgroet door den Z.E.H. Van Kerckhovc, Voorzitter van het Edw. Poppe Comité, krijgen wij achtereen volgens de vertegenwoordigers der ver schillende Groot Seminariën van het Vlaamsche land aan het woord. De Z. E. H. De Kezel van het Semina rie te Gent handelt over Poppo's ge bedsleven. Met klem en duidelijk betoog bewijst spreker dat de groote les, die Poppe ons heeft geleerd, juist die is van den voorrang van 't gebed op de natuurlijke bedrijvigheid. Ligt niet het geheim vara Poppe's vruchtbaar aposto laat in de onverbiddelijkheid, waa_rmee hij aan zijn innigen kinderlijken om gang met Jezus en Maria vasthield. Ongetwijfeld in Poppe's leven staat het lijden als apostolaatsfaktor nog hooger maar het gebed gaat vooraf. Want juist in zijn gebedsleven heeft Poppe do lij— deraskraoht gezocht on gevonden. Mis schien schrikt Poppe's offerleven ons af, misschien schijnt ons zijn geest van armoede en onthechting minder navolgbaar. Wie echter durft zeggen dat zijn gebedsleven niet kan nage volgd Na een. dankwoord van den Voorzit ter, komt de Z. E. H. Beel, Professor aan liet Groot Seminarie te Brugge aan de beurt. Deze, een vormeling van Poppe uit den Cibitijd 1922-1923, gaat eerst na Wat Poppe leerde over dc priesterlijke armoede, om daarna tc onderzoeken, .hoe hij ze zelf beoefende. Spreker beschikt over een massa aan- teekeningen uit den cibitijd, zoodat hij voortdurend Poppe zelf aan he.t woord kan laten'. Daarbij weet hij Poppe's ge zegden te illustreeren met allerhande pitlige bijzonderheden uit de cibi-pe- rio.de. Een uiterst boeiende lezing. Het was ons alsof wc na zooveel jaren den lieven doode weer voor een uurtje in Nota aan den Minister van Arbeid en Nijverheid iDe commissie der levensduurte heeft aan den minister van arbeid en nijverr heid eene nota overgemaakt waarin na_ druk wordt gelegd op de misbruiken be gaan door Lusschenpersonen en klein handelaars, misbruiken waaraan liet verschil in prijzen van sommige voe dingswaren naar gelang van de streek te wijten is. Het brood kost 1 fr. 30 te Oostende, lste Vervolg, In Podolie Een Amerikaansch huwelijkspaar was naar Sovjet-Huis land gereisd om or familieverwanteni te gaan bezoeken. Ziehier hun verhaal Ik verliet dit ongelukkig dorpje met bestemming van Podolie, alwaar te Py- sarivka mijn moeder en mijn broeders 'Wiareni gehuisvest. mijn huis vond ik ledig. Ik vroeg of mijn ouders vertrokken waren. Neem, ze zijn gestorven. Maar dat kan niet; over een maand •heb ik nog een brief van hen ontvangen. Sedertdien zijn ze overleden, ze zijn van honger gestorven. Wij allen zullen moeten sterven. In ons dorpje van 800 zielen, zijn er sedert de vórige Dit is een tafereel, nieuw treffend geschil derd door Eerw. Pater Andreas Bosteols, Franciscaan van het klooster te Gent. geboor tig uit Ninove, een kunstschilder die veel beloofd en ons reeds menig bewonderings- waar.rilga scène voor de oogen tooverde, mot het penseel op 't doek. s De DoornenUroning Christi is een schrik kelijk treffend tafereel, omdat het schrikke lijk brutaal en wild wordt voorgesteld. Inder daad, dehal is losgebroken en in haar helsche furie is ze uitbundig zooals alleen losgelaten duivelen wild en wreed kunnen zijn, tegan- over het zachte lam Gods. Uitbundig kunnen zijn, is deze schilde,rij eene treffend beruste- lcoze öocreenkruisiging der lijnen van armen en drspceringen en beenen, Hier is actio, koortsachtige actie, De uitdrukking van het gelaat en da houding van iedere beul geeft verschillende karaktertrekken te kennen, hoewel in ieders gemoed een maximum van razende wreedheid besloten ligt. Da jonge vijf en dertigjarige beul van het voorplan die met den linkecknia den frond raakt,stelt zich met spottende ongerustheid rechtover den gepijnigien Christus. Met de oogen stxart hij naar liet gelaat van Christus, om te vatten welk een onverwacht pijnftevoel de duivel- sche bewerking op het hoofd vnn hun slacht offer moet teweegbrengen. De vrees van onbedwingbare zelfverdediging doet hem de reeds gebondene handen vastnijpen. Nevens hem is een soldaat met romeinse'n adelaars helm bijgekomen en juist op het oogenblik dat hij den troonenden, gekroonden Christus spottend een koningsscepter wil overhandi gen, overmeestert hem een gevoel van mach tig onweerstaanbare schrik en Ongemeens spot tevens. De figuur dia achter de Christus staat, is wel de gemeenste incarnatie van duivelsehe harteloosheid, zoo ze -r is die beul overmee sterd door satanische bloeddorst, dat zijn aangezicht oogen, neus en mond afschuwe lijk gorekkan en gespannen staan in hunne leelljkheid. Men hoort hem om zoo te zeggen schateren en weenen tarzelvertijd van onvol daan en zot beulengenot. Nevens Christus rechterschouder ontwaren we nog eon weerzinwekkend beulengezicht. Wij hooren hem snijdend door ons hart sissen van danig leedvermaak. Hij wil zoo dicht mogelijk getuige zijn van het onvargelijkeli j k lijden van hun slachtoffer. Zooals wilde die ren alleen hun prooi kunnen grijpen, zoo grijpt die gemeens duivelszoon naar de gebe nedijde blanke schouders van Christus. Even als zijn eerstvornoemde gezel wil hij het tijgorganot smaken zijn slachtoffer te be dwingen in het verwacht gevoel van zelf verdediging. Zijne haren rijzen ten berge en doen denken aan de bandeloosheid der hel sche vlammen, evenals hunne driften nu ook een machtig gebouwde romei sche soldaat. Deze snijdt eindjes doomentakken vaneen, om het ineenvlechten van de doornenkroon op het hoofd van den gekroonden Christus te vergemakkelijken, zonder gevaar van hun beulenhanden te kwetsen. Ook duivelsch on geduldig en driftig is deze gemeens mensoh bij het doorsnijden van de doornentakken nijpt hij zijn aangezicht tot verbeten woede en inspanning, want het snijden gar.t niet gemakkelijk genoeg door. Midden dia kokende ketel van menschelijke aardappelen 50 centiemen per kilo to onzen *Un gesneuveld. Ach, kon men Charleroi en La Louvière, maar i fr. 60!lentc reeds 50 gestorven, terwijl er in drifien troont waardig en edel lijdend de te Brussel en i fr. 65 te Antwerpen. De.J^°^n_ooriog ^slechU zeven te- prachifiguur van den gekroonden Man van Niet enkel de beulen, mear ook ons treft zijn bovenaardsche en onverklaarbare ver duldigheid gedurende die allersmartelijkste brandende veelvuldige doorboring van zijn goddelijk hoofd..; Voorwaar, een welsprekende en inslaande les van zelibeheersching. Die Christus is me lief en om het geweldig menschelijke dat hier hoegenaamd niet ont breekt in zijn schoonste uitdrukking van li chamelijk lij den, en om de goddelijke waar digheid waardoor hij majestatisch troonend zich tevens als onzen Koning opdringt. De kleuren aijn schitterend wel gepast en het tafereel maakt weldoenden indruk. MARC, Aarlen, 25 te Mec-helen. Ite melk 1 fr. 10 centiem te Dendermonde, 1 Ir. 65 te Bergen. Broodsuiker 3 "fr. 70 te La Louvière, 4 fr. 10 te Borgworm. De pe kelharing 55 centiem te Audenaarde, 1 fr. 38 centiem te Brussel. De berekening van het Indexcijfer Wanneer het indexcijfer berekend wórdt op grond van de minimumprij zen, dan komt men tot het cijfer 580; berekent men het echter op de maxi mumprijzen, dan stijgt dit cijfer tot 900, wat dus een verschil met 320 pun ten of 35 ten. honderd aangeeft. Daar het verschil tusschen de prijzen van sommige waren wel tot 150 t.li. gaat, dringt de kommissie er op aan, dat de berekening van het indexcijfer voortaan gedaan zou worden op grond van nor male prijzen. Zij denkt, dat de mini mumprijzen, verhoogd met 10 t.h. we gens het verscihil iri bedrijfskosten naar gelang van de streken, een goede basis zouden kunnen vormen. Alsdan zou men een indexcijfer krijgen van 638, in plaats van 726. 'De kommissie laat natuurlijk' het nemen van alle besluiten aan dc regee ring over. De prijs van het vleescH Fie Duurtekommissie heeft zich' ook in het bijzonder beziggehouden met dc vleeschprijzen. Deze komen haar ab normaal voor wanneer men ze verge lijkt bij de prijzen van het vee. Zij stelde namelijk vast, dat de veeprijzen aanhoudend daalden sedert November, van verleden jaar, wat niet belette, dat de vleeschprijzen in de wiinkels inmid dels voortgaan met stijgen. In November 1932 stflnden "dé ossen tc Anderlecht 9 tot 10,30 fr. de kalve ren 12,40 tot 16,70 fr., de schapen. 6,20 tot 7,60 fr. ons' toch ter hulp komen Maar kunt ge uw nood niet klagen bij de bevoegde overheid Er is niemand. Het zijn de over lieden zelf die er het ergst op gesteld zijn, ons te doen verdwijnen. Men wil ons absoluut doen omkomen. Het Is een georganiseerde hongersnood. Nooit te voren zagen we een rijkeren oogst, doch hij is niet voor ons. Als we eenige aren afknippen en hierbij opge merkt worden, wacht ons den kerker, ofwel den kogel, en in de gevangenis sterft men na een drietaT weken. Toen opende ik mijn koffers, gevuld met enkele levensmiddelen: haring en meel. De uitgehongerde lieden wierpen zich op het voedsel, namen het met vol le handen en verslonden het zoo gauw ze maar konden. Een droevig schouw spel, die ongelukkige stumpers, zoo te zien te werk gaan. Houdt op, riep' ik hem toe, ge gaat u ziek maken; ge zijt niet meer gewoon, zooveel ineens te eten; laat het meel ko ken. Neen, neen, wiij willen eten. O, voedsel te hebben voor de maag. Laat ons toch eten. Gij weet niet wat het is! Helaas! twee van hen stierven in den eerstvolgenden nacht. Hun maag kon het voedsel niet meer verteren. Men berichtte mij dat het overblij vend van mijn verwanten, een jongen was van 22 jaar. Hij zag er uit als een kind, was met wonden en nisatie. Men onderstelt dat wij de zonen zijn der -«kourkouils», omdat Oekraïne vroeger rijk was. Dan liet ik me brengen bij mijn .vrienden, in het dorp, die nog waren overgebleven. Het was reeds laat als ik bij hen aanklopte en als het nacht werd, verzochten ze mij bij hen te blijven. Nu is het veel te gevaarlijk, nog weg le gaan; gij loopt gevaar vermoord te worden; om aan eten te geraken telt men geen misdaden. Ik kon niet slapen, want gedurig wer den dc kinderen wakker en riepen al wecnend: «Hli.ba, hliba holodni De ouders deden hen zwijgen, maar twee minuten later herbegon hetzelfde klaaglied. Is het waar, vroeg ik aan de ou- 's avonds 11 uur, en als loon krijgen ze T een handvol graan. TTit zijn de gelukkig- In Juli 1933 waren de prijzen gedaald s^cn op 8,75 tot 9,75 fr. voor de ossen, 8,50 ders dat de nood zoo schrijnend is, dat etterbuilenzich gevallen van mensclieneterij voor- overdekt en zoo verzwakt, dat hij zich jdeen ternauwernood kon rechthouden. Daarom lieten we u niet vertrek- Maar, vroeg ik hem, zoudt ge niet:ken in het donker. Wie 'e nachts uit kunnen werken; heeft men geen werk- gaal loopt gevaar vermoord en dan op- krachten noodig voor den oogst gegeten te worden. Wie sterft wordt Ik ben te zwak. Er zijn er nog zonder lijkkist begraven. Op hun lijken eenigen die kunnen werken; zij moe- wordt eenige aarde geworpen en 's ten arbeiden van 's morgens 3 uur tot nachts gaat men ze weer ontgraven. De genaamde Kripak van het dorpje Tchahviv hebben hun twee kindertjes tot 12 fr. voor de kalveren, 5.50 tot 7,25 voor de schapen. De daling bereikte dus 25 tot 55 centiem voor de ossen, 3,90 tot 4,70 fr. voor de kalveren, .35 tot 70 afgemaakt en hen daarna opgegeten. Van ons wil niemand weten, w'e mo- Eenige dagen nadien, toen zij vernamen gen deelnemen noch aan de afdeeling dat een ander kind was begraven heb- «koromols» noch aan een andere orga- Zie vervolg onderaan volgende kolom. hen zij liet des nachts ontgraven. *t ServolgLi

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Volksstem | 1933 | | pagina 1