Het zingende Napels verdwijnt
31
Da ondergang der
Socialistische Partij
Belastingen
üit het Testament
van Poincaré
Op de Poinen van Loncin
Woensdag
0CT0BE8 1934
4/
Beperkt Ministerieel
Komiteit
De Klaproos
DE VOLKSSTEM
XXXXe JAARGANG HOMMER 243
Kerkstraat, 9 en 21 Aalst. Telefoon 114. DAGBLAD 2O Centiemen Uitgever J. Van Nuffel-De Gendt.
publiciteit buiten het Afrond, AAESX g Agentschap HAVAS, Ado» Mailaau 13. Sa Brussel Bue de Kicheleu. Parijs gank Buidiug/Kingsway, 20 londrea W. C. 2,
H. Quantfttus
£onop6, 36Zonttf4,32|
N. M. 7 E.K, 14
Réalftés, quotidien politique, écono- zij zal den Burgemeester van Antwer-
imique ct financier, een blad met vrijen pon heel zeker niet treffen, omdat het
fcpreek, zeer veel geschreven en flink, een man geldt, die vast in den zadel
zit en die zou gesteund worden dooü
de Antwérpsche Federatie omwille van
de voordeelen welke hij kan uitstromen.
Zal zij in den linker vleugel hak
ken Dit is weinig waarschijnlijk want
zij| zoui zich de jeugid op den nek ha
len, alles wat nog wat strijdlust heeft.
Maar men zal toch M. Spaak niet ver
geven zekere turpitides ontsluierd te
hebben en om te beletten dat hij her-
beginne, zal men hem heel eenvoudig
zijn blad ontnemen. Spaak zal zich on
derwerpen, omdat hij zeer goed voelt
dat de minderheid waarover hij be
schikt zeer zwak is. Zijn eenige steun
is de Brusselsche Federatie die altijd
haar voorkeur gaf aan de revolution-
naire actie tegen het reformisme.
Het is ook in de Brusselsche Fe
deratie dat aan het licht werd gebracht
hoe Anseele in den tijd, op één jaar
650.000 fr. trok onder vorm van tan
tiemes en aanwezigheidspenningen in
de Bank van den Arbeid. Op den voor
avond van den val, trok hij nog
Göö.COO fr. M. Anseele en zijn vrienden
hadden op vraag van den Algemeenen
Raad aan de gebruikelijke tantièmes
op de winsten verzaakt. Wlaar ze deden
zich vaste vergoedingen toekennen
vermeld tusschen de algemeene onkos
ten
Deze onthullingen hebben ontroe
ring verwekt en verduidelijken de
strengheid van dezen die de uitsluiting
van M. Anseele eischen.
Deze zaak van de Bank van den
Arbeid echter is niet nieuw. Reeds 2
jaar geleden hebben wij een campagne
gevoerd tegen deze instelling en haar
afhankelijkheden en men was in de
partij niet onwetend van wat er ge
beurde. Hebben de heeren Anseele en
Balthazar zich op een congres niet
verdedigd vooral steunende op het stof
felijk voordeel dat de partij zou trek
ken uit deze talrijke instellingen
Op dit oogenblik waren de onderne
mingen nog niet geschokt, maar, ze
droegen reeds den virus in de flanken,
zooals wij het destijds hebben bewezen.
Oiok heeft men toen niet willen optro
den tegen de auteurs, wier noodlottig
werk men nochtans kende... Maar als
de partij er van profiteert...
Het verslag der afgevaardigden, die
de zaak der Bank van den Arbeid heb
ben onderzocht, is vrijwillig lakonick
met een schijn van objectiviteit. Hel
toont zich streng voor de kleinigheden
maar durft de baatzoekers niet be
slist treffen, uit vrees de hulpbronnen
der partij te verdrogen. Het maakt
een teer verschil tusschen de naam-
looze maatschappijen en de Coöpera
tieven, maar het spreekt niet v.an de
koninklijke voordeelen welke de be
stuurders zich toeëigenden.
Zal de Gentsche Federatie den man
over boord werpen die haar heeft ge
sticht, den man die haar de middels
heeft gegeven om te bloeien, den man
die zoo lang haar bezieler, haar abso
lute meester is geweest of zal zij hem
volgen in de ongenade
Wij weten het niet. In alle geval
de Soci. Partij is erg ziek zij verkeert
in volle ontbinding. Zij ondergaat een
crisis, waarvan zij niet meer genezen
zal haar bureelratten, haar function-
narissen hebben haar gevoerd in den
zelfden toestand, waarin zich de D,uit-
sclie socialistische partij bevond vóór
de machtsgreep der Nazisten.
'ingelicht, wijdt in zijn nummer van
^'Zaterdag en Zondag een artikel aan den
'ondergang der socialistische partij.
(Tusschen haakjes gezegd Réalités
fis niet per se anti-socialist. Menigmaal
nam het de socialisten en zelfs' de com
munisten onder zijn bescherming 1)
«Over 25 jaar, zegt het blad, ha.d de
socialistische partij een leering, prin
ciepen zorgelijk vastgesteld, en die ha
ire politieke en sociale actie bezielden.
Zij was stout, kranig, jong en had hart.
iDe Congressen waarop de leerpunten
de kiesplatformen of het programma
èener nieuwe actie werden vastgesteld,
boden gelegenheid tot heugelijke rede
twisten tusschen de revolutionnairen
len de reformisten, welke M. Yan de Vel
de altijd wist te verzoenen op een for-
muul noch mossel noch vis-ch», waar-
.van hij het geheim bezat.
«Haar eenheid verkeerde soms in ge
vaar, doch na elke discussie werd de
Vendracht steeds gecimenteerd. De so
cialistische partij had toentertijde de
getalsterkte niet, waarover zij tegen
woordig beschikt, maar 'naar uitstraling
haar luister, de vrees' die zij inboe
zemde, waren voorzeker machtig.
Heden willen de jongeren, onder het
geleide van Spaak, die overlevering her
nemen, nieuwen adem geven aan de
partij, haar verjongen, met haar den
strijdlust in te blazen welke zij ver
loren heeft. Maar zij botsen op den
sterken tegenstand, van al de voordeel-
trekkers, al de verzadigden, de talrijke
buidelratten welke zij heeft gekweekt
en van al dezen die den terugkeer ver
hopen tot het gezag met de plaatsjes
en postjes die dat medebrengt.
»I-Iet verschil tusschen de twee strek
kingen i.-s: niet zoo zeer een verschil van
leergezag (doctrine) leergezag be
staat no,g enkel oip papier maar wat
luiin verdeelt is. een kwestie van taktiek.
I-Iet plan De Man, welks zwakheden
rap aan het licht kwamen, werd. slechts
opgevat als strijdros-, geschikt om de
eenheid in de partij te verwezenlijken
met de macht-gulzige ongeduldigen te
bedaren en aan den linkervleugel de
illuzie te geven dat het tijdperk van het
opportunisme ofte natvingerij voorbij
Wa.s.
Want ten slotte is de socialistische
partij opportunist geworden. De pa
tron» die er zeer wel de zwakheid van
inziet, wil van tijd tot tijd ééns den
fm.ant.el afschudden, welke hem omsluit
en sjeneert, maar dezen, welke het re
giem met eer en geld heeft overladen,
.evenals dezen die, zeer talrijk ook hun
deel zouden willen van den buit, wer
pen hem vief, soms onzacht, terug op
zijn schouders.
Een vcrsche verklaring door M. Ka
rn iel Huysmans, burgemeester van
Antwerpen, op een letterkundige mani
festatie gedaan, bewijist de doctrinale
verwarring der partij. De man van
Stockholm, deze dien de Engelsche ma
trozen weiger.de te ontschepen, hij die
meêwerkle aan een socialistisch dag
blad, uitgegeven in Holland, dat na den
wapenstilstand in Belgie vervolgd werd
ivbor defaitisme; hij dié wapens lever
de aan de ruasiische revolutionnairen
om het Tzarisme te bekampen, Kam iel
Huysmans heeft patriotieke verklarin
gen gedaan, waarvoor de Nation Beige
'hem toejuicht.
M. Kamiel Iluvsman is Hofman ge
worden. Hij is minister des Konings
geweest en brandt van verlangen om.
het weer te worden. Hij schenkt op
yoorhand waarborgen aan dezen die hem
Santa Lucia ondei* den taamei. der sloopers gevallen
Boven de puin.cn van hel vermaarde
fort van Loncin, waar honderden Belgi
sche soldalen hunnen laai sten slaap
doordoen gaat men een lichttoren ver
heffen.
Deze maquette werd aangenomen door
de Verbroederimgen van Oud-Strijders
van de Forten van Luik.
Ver,der zegt Réalités dat de roo-
de partij nog wel eens kan deelnemen
aan de eene of andere regeering, maar
tot de macht zouden willen roepen, dat is-ook al...
t Is de opportunist jjet Wordt een algemeene indruk, dat
De partij is tegenwoordig bezield de socialistische leer uitloopt op haar
met den ijver der uitzuivering, maar leigen failliet. EGO.
De reclamaties tegen de directe be
lastingen van het dienstjaar 1933 kun
nen nog regelmatig ingediend worden
tot 3 len van de loopende maand Octo
ber; na dien datum zijn de reclamaties
laattijdig en moeten zij, zelfs zonder
èenig onderzoek, verworpen worden.
Het oogenblik is dus gekomen om de
belastingsbiljetten van 1933 na te
zien... en gebeurlijk de noodige recla
matie in te zenden aan den provincia
len Directeur der Belastingen. Moeten
eveneens vóór dien datum worden in
gezonden de aanvragen om de vermin
deringen waarop men meent aanspraak
te mogen maken en waarvoor vroeger
geen aanvraag zou zijn ingediend ge
weest (o.a. verminderingen in zake
grondbelasting wegens onbewoondheid
of verminderde huuropbrengst van de
huizen, verminderingen wegens kleine
woningen door de eigenaar zelf betrok
ken, wegens kinderlast, enz.)
Kunnen na den datum van 31 Octo
ber as. nog enkel geldig ingediend wor
den de bezwaarschriften in verband met
belastingen over 1933 waarvoor het
aanslagbiljet na 1 Mei 1934 werd afge
leverd; immers de reclamatietermijn
mag, volgens de wet nooit minder dan
zes maanden bedragen,
De Parijzer «Matin» kondigt het po
litiek testament van heer Poincaré af.
Dit document werd geschreven tijdens
den wereldoorlog? namelijk op 1 Juli
1916, en aan liet Fransch blad gezon
den, met machtiging het na zijn dood
af te kondigen.
«Ik weet niet.; schrijft Poincaré, of ik
het einde van de vrees el ij ke ramp, wel
ke de wereld heeft getroffen, zal hele
ven. Ik zal misschien bij een bezoek
aan het front getroffen worden dooi:
een Duitsche granaat. Overal sta ik
bloot aan het gevaar, in handen te
vallen van een handlanger van den
vijand, een verrader of een krankzinni
ge.
Wanneer ik op deze wijze zou ver
dwijnen nog vóór den oorlog voorbij is
smeek ik, dat Frankrijk zich door dit
incident niet in verwarring za,l laten
brengen. De dood van één man betee
kent zoo weinig in een tijd dat zooveel
helden hun bloed voor hun land geven.
Ik zal echter den dood in het aan
gezicht zien met hetzelfde bewustzijn
mijn plicht te hebben gedaan. Ik heb
alleen voor Frankrijk geleefd, en -zoo
ik er niet in geslaagd ben, -dezen vree-
selijken oorlog af te wenden, dan was
dat, omdat het boven menschelijke
macht was, de plannen van Duitschland
te verijdelen.
De buitenlandsc-he politiek welke ik
in overeenstemming met al mijn colle-
gas heb gevolgd toen ik nog eerste mi
nister was, en welke herhaalde malen
door beide Kamers werd goedgekeurd,
was gewetensvol vredelievend.
Heer Clemenceau heeft sindsdien
beweerd, dat het mij ten .aanzien van
Italië aan gematigdheid heeft ontbro
ken. Maar destijds heeft hij dat gezegd
noch gedacht, en niemand in parlement
of pers dacht er aan, de gematigdheid
van mijn houding en taal te bestrijden.
Ik weet maar al te goed, dat
Duitschland, steeds erop uit is om on-
eenijgheid te zaaien 'tusschen de La-
tijnsche landen, kans- heeft gezien mijn
woorden te yervalsehen en door listige
propaganda een deel van de ltaliaan-
sche openbare meening te misleiden'.
Door echter de gevolgen van deze inci
denten eenvouding aan het Gerechtshof
van Den Haag voor te legeen en anders
met de Italiaansche regeering een
overeenkomst te te onderteekenen tot
regeling van onze wederzijdsche rech
ten in Marocco en Lybie, heeft de re
geering bewezen welk een hoogen prijs
zij stelt op onze goede betrekkingen
met Italië.
Verder schreef heer Poincaré nog
«Ik heb slechts zeer tegen mijn wil het
hoogste ambt aanvaard. Ik wist dat het
geen werkelijke macht beteekende, en
dat het onder den schijn van niet-ver-
antwoordelijkheid jegens de grondwet,
een ernstige zedelijke verantwoordelijk
heid medebracht.
In mijn nieuw ambt had ik slechts
een gedachte, namelijk ernaar te stre
ven, de nationale Unie nog hechter te
maken en te trachten, de president aller
Franschen te zijn, a
Een medewerker van «De Maasbode»
schreef onlangs, en al onze lezers, die
Napels bezochten, zullen zijne wee
klachten deelen
De mokers hebben gehamerd in het
hart van Napels. En ze hebben er iets
stuk geslagen.
De oude wijk van Santa Lucia is ver
dwenen. Er zijn nieuwe straten en we
gen voor in de plaats geikomen. Alles-
ölinkt er en is er nieuiw, gloednieuw.
Het is er zelfs hygiënisch en modern.
Het ruikt er naar het nieuwe.
De oude vertrouwde geuren zijn ver
dwenen. Het waren sterke geuren, die
de neusgaten prikkelden. Het was een
mengeling van geuren van allerlei af
komst. De menschen geurden er, de die
ren geurden er en de goten geurden er.
Er geurde een enkele maal zelfs liet
cadaver van een hond of een kat. Al die
geuren hingen er sinds eeuwen. Ze
hoorden in het geheel thuis. Ze haddeit
zich generaties achtereen tot een be
paalde sterkte ontwikkeld, die sterker
vyas dan het parfum der vrouwen.
Men rook Santa Lucia al op afstand.
Het was een reuk, waaraan men even
wennen moest, -maar die onontbeerlijk
was. Even onontbeerlijk als het stof
der eeuwen en het afval van markt en
keuken, dat van Santa Lucia zoo'n echte
wo ons te maakte.
Thans ruikt Santa Lucia naar het
nieuiwe en hét onmenschelijke. Er zit
niets menschelijks in den geur van
kalk en cement, van verf en menie. Het
heeft heel het kale, harde en hijne af-
stootende van een nauwelijks door een
menschen adem beroerde nieuwe wijk.
De zon zoekt er nog naar de stille plek
jes en is nog niet ver genoeg doorge
drongen, om alles met haar warmte te
omstralen en te bezielen.
De wanden en de muren hebben nog
niet het igeheimzinnjjge fluïdum ver-
werkt^ dat in den loop der jaren door
de menschen wordt medegedeeld aan de
ruimten, die ze bewonen en de dingen,
die ze gebruiken.
Het nieuwe Santa Lucia bezit nog
geen! ziel en het oude hart hebben ze
stuk geslagen. Met de -oude verwaar
loosde en ongezonde kazernewoningen
is ook de oude -sfeer verdwenen. En
Santa Lucia ziet er in zijn huidig voor
komen precies uit als een oud schilde
rij, dat bij de restaurateur is geweest
en aardig werd opgeknapt, maar het
vertrouwelijke verloren heeft, het ver
trouwelijke, dat soms tot vriendelijke
en vroolijke (gedachten, soms tot wee
moedige herinneringen inspireert, al
leen al bij het kijken er naar.
Santa Lucia met zijn stukgeslagen
hart de stukken zijn netjes opge
ruimd is een symbool van Napels,
waarvan het op z'n beurt 't intens klop
pende hart was.
Santa Lucia en Napels zijn altijd één
geweest.
Niet voor nietsi zingt het liedje
O, Santa Lucia,
O, Dolce Napoli...
Suol beato.
En omdat ze Santa Lucia hebben op
geofferd aan de eischen van dezen tijd,
hebben ze o-ok Napels opgeofferd, het
oude zingende, Napels, dat zoo lang
het wonderlijke oord op deze wereld is
geweest, waar de menschen zongen om
het zingen.
Omdat de mokerslagen weerklonken
hebben in Santa Lucia, is dit jaar liet
traditioneele feest van Piedrigrotta mis
lukt.
Piedigrotta 1934 was een gr-o-ote te
leurstelling. De pastoor van het kerkje,
waar de Madonna plechtig versierd was,
voor haar feestdag, wachtte tevergeefs
op de bonte menigte pelgrims en feest
vierders, die andere jaren nog trouw
waren opgekomen, uit Napels en uit al
le stadjes en dorpen rond Napels, in
versierde wagerfs met opgesmukts
paarden er voor.
Er bestaat verband tusschen het ver
dwijnen yan het oude Santa Lucia en
de mislukking van het feest van de Ma
donna Piedigrotta.
Het was sinds menschenheugeiiis tra
ditie, dat de dichters en de zangers van
Napels eens per jaar op het feest van
de Madonna van Piedigrotta een ge
hucht aan de peripheric, tezamen kwa
men en dan de liederen zongen, in de
afgeloopen maanden aan hun inspiratie
ontbloeid.
Op het feest van Piedigrotta werden
gelanceerd wat men in deze dagen van
muziek-industrie SGhlagers noemt.
De dichters droegen zelf hun liedjes
voor of lieten ze door ervaren zangers
voorzingen en de componisten zorgden,
dat hun muziek haar aandeel kreeg op(
den triomfdag van het Napoiitaansche
lied, dat door de uitgevers in porte
feuille werd gehouden, tot de groote
gebeurtenis daar was.
De bekroonde liedjes van Piedigrotta
werden en worden over de heele we
reld gezongen. De nu eens hartstochte
lijk oplaaiende, dan zacht-vroolijke, al
tijd een beetje zwaarmoedige melodiel--^
jes zijn gemeengoed van letterlijk heel
het menschdom. Menschen, die nooit
van Napels hebben gehoord,* kenden.
Napoiitaansche melodietjes. En als ze
in Napels komen hooren ze bekende,
overbekende motieven, die hun moeder
al voor hen zong, ver weg in een Noor
delijk, Oostelijk, Westelijk of Zuidelijk
land.
«O sole mio» werd op het feest van
Piedigrotta bekroond. Dat was in de
negentiger jaren. «Torna a Surriento»
komt ei; eveneens vandaan. En «Oi Ma
rie». En «Funiculi, Funicula».
lieze liedjes ontstonden, toen Santa
Lucia nog het oude Lucia was en niet
beperkt tot het stukje toeristenparadijs,
dat expres in stand wordt gehouden, om
van het historische Napels tenminste
nog iets over te houden.
Ze kwamen uit een onbezorgd en
zingend hart. Ze werden gezongen door
Bohémiens, voor wie Napels en de azu
ren golf in het rond een zwerverspara
dijs was. De motieven zaten in de hel
derblauwe lucht, in het ultramarijne
water, in het wuiven der palmenkro-
hen, in de stralende oogen der schoon©
meisjes en in de lachende monden van
kroeskoppige kinderen.
Alleen een Napolitaan van het oude
Santa Lucia kon een half-Arabischen
triomfzang vol dwaasheid zingen als
«Marecchiare» of het ironische «Io, la
luna e mia gitarra» ik, de maan en mijn
gitaar.
Kort nadat het oude Santa Lucia ver
dwenen iS', zijn zingende hart heeft op
gehouden te slaan, is Salvatore di Gia
como gestorven, de grootste en popu
lairste Napoiitaansche dichter, die het
volksche Napoiitaansche lied in de sfeer
der literatuur wist op te heffen en het
daardoor onsterfelijk maakte.
De dood van Salvatore di Giacomo is
ook een symbool geweest. Ook omdat
Salvatore di Giacomo stierf, werd Pie
digrotta een mislukking..
1-Iet- volk bezit een profetischen blik'
en een zeldzame intuïtie, wier uitkom
sten eerst veel later door de intelleetu-
eelen beredeneerd worden.
Aan de vergadering van het beperkt
ministerieel komiteit, Maandag gehou
den onder voorzitterschap van graaf de
Broqueville, namen deel ministers Sap
Dierckx, Maistriau, Tschoffen en Van
Isacker.
De bezuinigingsmogelijkheden wer
den nagegaan, onder meer in verband
met ouderdomspensioen en werkloo-
zensteun.
Wat de gewone begrooting voor 1935
betreft, wordt verzekerd dat zij onge
veer 9 3/4 milliard zou beloopen of
ongeveer 850 millioen minder dan ver
leden jaar. Het thans reeds bereikte
boni zou 140 millioen beloopen.
Dez© cijfers hebben echter ni.e.t het
minste definitief karakter,
Het is de geliefdkoosde bloem ge
worden der Engelsche oudstrijders
welke haar hebben zien bloeien op dè
slaehtvelden in Vlaanderen.
Iedere verjaardag van den wapenstil
stand of den Zondag daarop wordt in
Engeland nog de «Klaproos» verkocht
ten voordeele der Oorlogsinvalieden.
Voor het oogenblik werken drie
honderd vijf-en-twintig duizend oor
logsverminkten aan het vervaardigen
van veertig millioen kunstbloemen.
Daar het dit jaar juist twintig jaar
geleden is dat Groot-Bretagne deelnam
aan de wereldoorlog, zoo hoopt men
tevens het grootste aantal bloemen te
kunnen verkoopen.
Het hoogste ontvangstcijfer dat tot
hiertoe werd behaald was in 1930, toen
men 524.630 pond ontving.