Het zingende Napels verdwijnt 31 Da ondergang der Socialistische Partij Belastingen üit het Testament van Poincaré Op de Poinen van Loncin Woensdag 0CT0BE8 1934 4/ Beperkt Ministerieel Komiteit De Klaproos DE VOLKSSTEM XXXXe JAARGANG HOMMER 243 Kerkstraat, 9 en 21 Aalst. Telefoon 114. DAGBLAD 2O Centiemen Uitgever J. Van Nuffel-De Gendt. publiciteit buiten het Afrond, AAESX g Agentschap HAVAS, Ado» Mailaau 13. Sa Brussel Bue de Kicheleu. Parijs gank Buidiug/Kingsway, 20 londrea W. C. 2, H. Quantfttus £onop6, 36Zonttf4,32| N. M. 7 E.K, 14 Réalftés, quotidien politique, écono- zij zal den Burgemeester van Antwer- imique ct financier, een blad met vrijen pon heel zeker niet treffen, omdat het fcpreek, zeer veel geschreven en flink, een man geldt, die vast in den zadel zit en die zou gesteund worden dooü de Antwérpsche Federatie omwille van de voordeelen welke hij kan uitstromen. Zal zij in den linker vleugel hak ken Dit is weinig waarschijnlijk want zij| zoui zich de jeugid op den nek ha len, alles wat nog wat strijdlust heeft. Maar men zal toch M. Spaak niet ver geven zekere turpitides ontsluierd te hebben en om te beletten dat hij her- beginne, zal men hem heel eenvoudig zijn blad ontnemen. Spaak zal zich on derwerpen, omdat hij zeer goed voelt dat de minderheid waarover hij be schikt zeer zwak is. Zijn eenige steun is de Brusselsche Federatie die altijd haar voorkeur gaf aan de revolution- naire actie tegen het reformisme. Het is ook in de Brusselsche Fe deratie dat aan het licht werd gebracht hoe Anseele in den tijd, op één jaar 650.000 fr. trok onder vorm van tan tiemes en aanwezigheidspenningen in de Bank van den Arbeid. Op den voor avond van den val, trok hij nog Göö.COO fr. M. Anseele en zijn vrienden hadden op vraag van den Algemeenen Raad aan de gebruikelijke tantièmes op de winsten verzaakt. Wlaar ze deden zich vaste vergoedingen toekennen vermeld tusschen de algemeene onkos ten Deze onthullingen hebben ontroe ring verwekt en verduidelijken de strengheid van dezen die de uitsluiting van M. Anseele eischen. Deze zaak van de Bank van den Arbeid echter is niet nieuw. Reeds 2 jaar geleden hebben wij een campagne gevoerd tegen deze instelling en haar afhankelijkheden en men was in de partij niet onwetend van wat er ge beurde. Hebben de heeren Anseele en Balthazar zich op een congres niet verdedigd vooral steunende op het stof felijk voordeel dat de partij zou trek ken uit deze talrijke instellingen Op dit oogenblik waren de onderne mingen nog niet geschokt, maar, ze droegen reeds den virus in de flanken, zooals wij het destijds hebben bewezen. Oiok heeft men toen niet willen optro den tegen de auteurs, wier noodlottig werk men nochtans kende... Maar als de partij er van profiteert... Het verslag der afgevaardigden, die de zaak der Bank van den Arbeid heb ben onderzocht, is vrijwillig lakonick met een schijn van objectiviteit. Hel toont zich streng voor de kleinigheden maar durft de baatzoekers niet be slist treffen, uit vrees de hulpbronnen der partij te verdrogen. Het maakt een teer verschil tusschen de naam- looze maatschappijen en de Coöpera tieven, maar het spreekt niet v.an de koninklijke voordeelen welke de be stuurders zich toeëigenden. Zal de Gentsche Federatie den man over boord werpen die haar heeft ge sticht, den man die haar de middels heeft gegeven om te bloeien, den man die zoo lang haar bezieler, haar abso lute meester is geweest of zal zij hem volgen in de ongenade Wij weten het niet. In alle geval de Soci. Partij is erg ziek zij verkeert in volle ontbinding. Zij ondergaat een crisis, waarvan zij niet meer genezen zal haar bureelratten, haar function- narissen hebben haar gevoerd in den zelfden toestand, waarin zich de D,uit- sclie socialistische partij bevond vóór de machtsgreep der Nazisten. 'ingelicht, wijdt in zijn nummer van ^'Zaterdag en Zondag een artikel aan den 'ondergang der socialistische partij. (Tusschen haakjes gezegd Réalités fis niet per se anti-socialist. Menigmaal nam het de socialisten en zelfs' de com munisten onder zijn bescherming 1) «Over 25 jaar, zegt het blad, ha.d de socialistische partij een leering, prin ciepen zorgelijk vastgesteld, en die ha ire politieke en sociale actie bezielden. Zij was stout, kranig, jong en had hart. iDe Congressen waarop de leerpunten de kiesplatformen of het programma èener nieuwe actie werden vastgesteld, boden gelegenheid tot heugelijke rede twisten tusschen de revolutionnairen len de reformisten, welke M. Yan de Vel de altijd wist te verzoenen op een for- muul noch mossel noch vis-ch», waar- .van hij het geheim bezat. «Haar eenheid verkeerde soms in ge vaar, doch na elke discussie werd de Vendracht steeds gecimenteerd. De so cialistische partij had toentertijde de getalsterkte niet, waarover zij tegen woordig beschikt, maar 'naar uitstraling haar luister, de vrees' die zij inboe zemde, waren voorzeker machtig. Heden willen de jongeren, onder het geleide van Spaak, die overlevering her nemen, nieuwen adem geven aan de partij, haar verjongen, met haar den strijdlust in te blazen welke zij ver loren heeft. Maar zij botsen op den sterken tegenstand, van al de voordeel- trekkers, al de verzadigden, de talrijke buidelratten welke zij heeft gekweekt en van al dezen die den terugkeer ver hopen tot het gezag met de plaatsjes en postjes die dat medebrengt. »I-Iet verschil tusschen de twee strek kingen i.-s: niet zoo zeer een verschil van leergezag (doctrine) leergezag be staat no,g enkel oip papier maar wat luiin verdeelt is. een kwestie van taktiek. I-Iet plan De Man, welks zwakheden rap aan het licht kwamen, werd. slechts opgevat als strijdros-, geschikt om de eenheid in de partij te verwezenlijken met de macht-gulzige ongeduldigen te bedaren en aan den linkervleugel de illuzie te geven dat het tijdperk van het opportunisme ofte natvingerij voorbij Wa.s. Want ten slotte is de socialistische partij opportunist geworden. De pa tron» die er zeer wel de zwakheid van inziet, wil van tijd tot tijd ééns den fm.ant.el afschudden, welke hem omsluit en sjeneert, maar dezen, welke het re giem met eer en geld heeft overladen, .evenals dezen die, zeer talrijk ook hun deel zouden willen van den buit, wer pen hem vief, soms onzacht, terug op zijn schouders. Een vcrsche verklaring door M. Ka rn iel Huysmans, burgemeester van Antwerpen, op een letterkundige mani festatie gedaan, bewijist de doctrinale verwarring der partij. De man van Stockholm, deze dien de Engelsche ma trozen weiger.de te ontschepen, hij die meêwerkle aan een socialistisch dag blad, uitgegeven in Holland, dat na den wapenstilstand in Belgie vervolgd werd ivbor defaitisme; hij dié wapens lever de aan de ruasiische revolutionnairen om het Tzarisme te bekampen, Kam iel Huysmans heeft patriotieke verklarin gen gedaan, waarvoor de Nation Beige 'hem toejuicht. M. Kamiel Iluvsman is Hofman ge worden. Hij is minister des Konings geweest en brandt van verlangen om. het weer te worden. Hij schenkt op yoorhand waarborgen aan dezen die hem Santa Lucia ondei* den taamei. der sloopers gevallen Boven de puin.cn van hel vermaarde fort van Loncin, waar honderden Belgi sche soldalen hunnen laai sten slaap doordoen gaat men een lichttoren ver heffen. Deze maquette werd aangenomen door de Verbroederimgen van Oud-Strijders van de Forten van Luik. Ver,der zegt Réalités dat de roo- de partij nog wel eens kan deelnemen aan de eene of andere regeering, maar tot de macht zouden willen roepen, dat is-ook al... t Is de opportunist jjet Wordt een algemeene indruk, dat De partij is tegenwoordig bezield de socialistische leer uitloopt op haar met den ijver der uitzuivering, maar leigen failliet. EGO. De reclamaties tegen de directe be lastingen van het dienstjaar 1933 kun nen nog regelmatig ingediend worden tot 3 len van de loopende maand Octo ber; na dien datum zijn de reclamaties laattijdig en moeten zij, zelfs zonder èenig onderzoek, verworpen worden. Het oogenblik is dus gekomen om de belastingsbiljetten van 1933 na te zien... en gebeurlijk de noodige recla matie in te zenden aan den provincia len Directeur der Belastingen. Moeten eveneens vóór dien datum worden in gezonden de aanvragen om de vermin deringen waarop men meent aanspraak te mogen maken en waarvoor vroeger geen aanvraag zou zijn ingediend ge weest (o.a. verminderingen in zake grondbelasting wegens onbewoondheid of verminderde huuropbrengst van de huizen, verminderingen wegens kleine woningen door de eigenaar zelf betrok ken, wegens kinderlast, enz.) Kunnen na den datum van 31 Octo ber as. nog enkel geldig ingediend wor den de bezwaarschriften in verband met belastingen over 1933 waarvoor het aanslagbiljet na 1 Mei 1934 werd afge leverd; immers de reclamatietermijn mag, volgens de wet nooit minder dan zes maanden bedragen, De Parijzer «Matin» kondigt het po litiek testament van heer Poincaré af. Dit document werd geschreven tijdens den wereldoorlog? namelijk op 1 Juli 1916, en aan liet Fransch blad gezon den, met machtiging het na zijn dood af te kondigen. «Ik weet niet.; schrijft Poincaré, of ik het einde van de vrees el ij ke ramp, wel ke de wereld heeft getroffen, zal hele ven. Ik zal misschien bij een bezoek aan het front getroffen worden dooi: een Duitsche granaat. Overal sta ik bloot aan het gevaar, in handen te vallen van een handlanger van den vijand, een verrader of een krankzinni ge. Wanneer ik op deze wijze zou ver dwijnen nog vóór den oorlog voorbij is smeek ik, dat Frankrijk zich door dit incident niet in verwarring za,l laten brengen. De dood van één man betee kent zoo weinig in een tijd dat zooveel helden hun bloed voor hun land geven. Ik zal echter den dood in het aan gezicht zien met hetzelfde bewustzijn mijn plicht te hebben gedaan. Ik heb alleen voor Frankrijk geleefd, en -zoo ik er niet in geslaagd ben, -dezen vree- selijken oorlog af te wenden, dan was dat, omdat het boven menschelijke macht was, de plannen van Duitschland te verijdelen. De buitenlandsc-he politiek welke ik in overeenstemming met al mijn colle- gas heb gevolgd toen ik nog eerste mi nister was, en welke herhaalde malen door beide Kamers werd goedgekeurd, was gewetensvol vredelievend. Heer Clemenceau heeft sindsdien beweerd, dat het mij ten .aanzien van Italië aan gematigdheid heeft ontbro ken. Maar destijds heeft hij dat gezegd noch gedacht, en niemand in parlement of pers dacht er aan, de gematigdheid van mijn houding en taal te bestrijden. Ik weet maar al te goed, dat Duitschland, steeds erop uit is om on- eenijgheid te zaaien 'tusschen de La- tijnsche landen, kans- heeft gezien mijn woorden te yervalsehen en door listige propaganda een deel van de ltaliaan- sche openbare meening te misleiden'. Door echter de gevolgen van deze inci denten eenvouding aan het Gerechtshof van Den Haag voor te legeen en anders met de Italiaansche regeering een overeenkomst te te onderteekenen tot regeling van onze wederzijdsche rech ten in Marocco en Lybie, heeft de re geering bewezen welk een hoogen prijs zij stelt op onze goede betrekkingen met Italië. Verder schreef heer Poincaré nog «Ik heb slechts zeer tegen mijn wil het hoogste ambt aanvaard. Ik wist dat het geen werkelijke macht beteekende, en dat het onder den schijn van niet-ver- antwoordelijkheid jegens de grondwet, een ernstige zedelijke verantwoordelijk heid medebracht. In mijn nieuw ambt had ik slechts een gedachte, namelijk ernaar te stre ven, de nationale Unie nog hechter te maken en te trachten, de president aller Franschen te zijn, a Een medewerker van «De Maasbode» schreef onlangs, en al onze lezers, die Napels bezochten, zullen zijne wee klachten deelen De mokers hebben gehamerd in het hart van Napels. En ze hebben er iets stuk geslagen. De oude wijk van Santa Lucia is ver dwenen. Er zijn nieuwe straten en we gen voor in de plaats geikomen. Alles- ölinkt er en is er nieuiw, gloednieuw. Het is er zelfs hygiënisch en modern. Het ruikt er naar het nieuwe. De oude vertrouwde geuren zijn ver dwenen. Het waren sterke geuren, die de neusgaten prikkelden. Het was een mengeling van geuren van allerlei af komst. De menschen geurden er, de die ren geurden er en de goten geurden er. Er geurde een enkele maal zelfs liet cadaver van een hond of een kat. Al die geuren hingen er sinds eeuwen. Ze hoorden in het geheel thuis. Ze haddeit zich generaties achtereen tot een be paalde sterkte ontwikkeld, die sterker vyas dan het parfum der vrouwen. Men rook Santa Lucia al op afstand. Het was een reuk, waaraan men even wennen moest, -maar die onontbeerlijk was. Even onontbeerlijk als het stof der eeuwen en het afval van markt en keuken, dat van Santa Lucia zoo'n echte wo ons te maakte. Thans ruikt Santa Lucia naar het nieuiwe en hét onmenschelijke. Er zit niets menschelijks in den geur van kalk en cement, van verf en menie. Het heeft heel het kale, harde en hijne af- stootende van een nauwelijks door een menschen adem beroerde nieuwe wijk. De zon zoekt er nog naar de stille plek jes en is nog niet ver genoeg doorge drongen, om alles met haar warmte te omstralen en te bezielen. De wanden en de muren hebben nog niet het igeheimzinnjjge fluïdum ver- werkt^ dat in den loop der jaren door de menschen wordt medegedeeld aan de ruimten, die ze bewonen en de dingen, die ze gebruiken. Het nieuwe Santa Lucia bezit nog geen! ziel en het oude hart hebben ze stuk geslagen. Met de -oude verwaar loosde en ongezonde kazernewoningen is ook de oude -sfeer verdwenen. En Santa Lucia ziet er in zijn huidig voor komen precies uit als een oud schilde rij, dat bij de restaurateur is geweest en aardig werd opgeknapt, maar het vertrouwelijke verloren heeft, het ver trouwelijke, dat soms tot vriendelijke en vroolijke (gedachten, soms tot wee moedige herinneringen inspireert, al leen al bij het kijken er naar. Santa Lucia met zijn stukgeslagen hart de stukken zijn netjes opge ruimd is een symbool van Napels, waarvan het op z'n beurt 't intens klop pende hart was. Santa Lucia en Napels zijn altijd één geweest. Niet voor nietsi zingt het liedje O, Santa Lucia, O, Dolce Napoli... Suol beato. En omdat ze Santa Lucia hebben op geofferd aan de eischen van dezen tijd, hebben ze o-ok Napels opgeofferd, het oude zingende, Napels, dat zoo lang het wonderlijke oord op deze wereld is geweest, waar de menschen zongen om het zingen. Omdat de mokerslagen weerklonken hebben in Santa Lucia, is dit jaar liet traditioneele feest van Piedrigrotta mis lukt. Piedigrotta 1934 was een gr-o-ote te leurstelling. De pastoor van het kerkje, waar de Madonna plechtig versierd was, voor haar feestdag, wachtte tevergeefs op de bonte menigte pelgrims en feest vierders, die andere jaren nog trouw waren opgekomen, uit Napels en uit al le stadjes en dorpen rond Napels, in versierde wagerfs met opgesmukts paarden er voor. Er bestaat verband tusschen het ver dwijnen yan het oude Santa Lucia en de mislukking van het feest van de Ma donna Piedigrotta. Het was sinds menschenheugeiiis tra ditie, dat de dichters en de zangers van Napels eens per jaar op het feest van de Madonna van Piedigrotta een ge hucht aan de peripheric, tezamen kwa men en dan de liederen zongen, in de afgeloopen maanden aan hun inspiratie ontbloeid. Op het feest van Piedigrotta werden gelanceerd wat men in deze dagen van muziek-industrie SGhlagers noemt. De dichters droegen zelf hun liedjes voor of lieten ze door ervaren zangers voorzingen en de componisten zorgden, dat hun muziek haar aandeel kreeg op( den triomfdag van het Napoiitaansche lied, dat door de uitgevers in porte feuille werd gehouden, tot de groote gebeurtenis daar was. De bekroonde liedjes van Piedigrotta werden en worden over de heele we reld gezongen. De nu eens hartstochte lijk oplaaiende, dan zacht-vroolijke, al tijd een beetje zwaarmoedige melodiel--^ jes zijn gemeengoed van letterlijk heel het menschdom. Menschen, die nooit van Napels hebben gehoord,* kenden. Napoiitaansche melodietjes. En als ze in Napels komen hooren ze bekende, overbekende motieven, die hun moeder al voor hen zong, ver weg in een Noor delijk, Oostelijk, Westelijk of Zuidelijk land. «O sole mio» werd op het feest van Piedigrotta bekroond. Dat was in de negentiger jaren. «Torna a Surriento» komt ei; eveneens vandaan. En «Oi Ma rie». En «Funiculi, Funicula». lieze liedjes ontstonden, toen Santa Lucia nog het oude Lucia was en niet beperkt tot het stukje toeristenparadijs, dat expres in stand wordt gehouden, om van het historische Napels tenminste nog iets over te houden. Ze kwamen uit een onbezorgd en zingend hart. Ze werden gezongen door Bohémiens, voor wie Napels en de azu ren golf in het rond een zwerverspara dijs was. De motieven zaten in de hel derblauwe lucht, in het ultramarijne water, in het wuiven der palmenkro- hen, in de stralende oogen der schoon© meisjes en in de lachende monden van kroeskoppige kinderen. Alleen een Napolitaan van het oude Santa Lucia kon een half-Arabischen triomfzang vol dwaasheid zingen als «Marecchiare» of het ironische «Io, la luna e mia gitarra» ik, de maan en mijn gitaar. Kort nadat het oude Santa Lucia ver dwenen iS', zijn zingende hart heeft op gehouden te slaan, is Salvatore di Gia como gestorven, de grootste en popu lairste Napoiitaansche dichter, die het volksche Napoiitaansche lied in de sfeer der literatuur wist op te heffen en het daardoor onsterfelijk maakte. De dood van Salvatore di Giacomo is ook een symbool geweest. Ook omdat Salvatore di Giacomo stierf, werd Pie digrotta een mislukking.. 1-Iet- volk bezit een profetischen blik' en een zeldzame intuïtie, wier uitkom sten eerst veel later door de intelleetu- eelen beredeneerd worden. Aan de vergadering van het beperkt ministerieel komiteit, Maandag gehou den onder voorzitterschap van graaf de Broqueville, namen deel ministers Sap Dierckx, Maistriau, Tschoffen en Van Isacker. De bezuinigingsmogelijkheden wer den nagegaan, onder meer in verband met ouderdomspensioen en werkloo- zensteun. Wat de gewone begrooting voor 1935 betreft, wordt verzekerd dat zij onge veer 9 3/4 milliard zou beloopen of ongeveer 850 millioen minder dan ver leden jaar. Het thans reeds bereikte boni zou 140 millioen beloopen. Dez© cijfers hebben echter ni.e.t het minste definitief karakter, Het is de geliefdkoosde bloem ge worden der Engelsche oudstrijders welke haar hebben zien bloeien op dè slaehtvelden in Vlaanderen. Iedere verjaardag van den wapenstil stand of den Zondag daarop wordt in Engeland nog de «Klaproos» verkocht ten voordeele der Oorlogsinvalieden. Voor het oogenblik werken drie honderd vijf-en-twintig duizend oor logsverminkten aan het vervaardigen van veertig millioen kunstbloemen. Daar het dit jaar juist twintig jaar geleden is dat Groot-Bretagne deelnam aan de wereldoorlog, zoo hoopt men tevens het grootste aantal bloemen te kunnen verkoopen. Het hoogste ontvangstcijfer dat tot hiertoe werd behaald was in 1930, toen men 524.630 pond ontving.

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Volksstem | 1934 | | pagina 1