Voor de PantOifelmakers
Voor den Paus
Reizigersbond
Een vast Plan
a&x&sasgösaaM&Q»
Volgende brief werd gezonden
nanr de Handelskamer van Aalst
Aalst, 28 Januari 08.
Den heer Voorzitter en Bestuursleden
der Handelskamer, te Aalst.
Over eenigen tijd stuurden wij eenen
brief naar de vereenigvie en onvereenigde
pantoffelfabrikanten onzer stad, hen be
leefd vragende met ons te willen onder
handelen, ten einde een middel te bespre
ken, dat heel zeker vele werkgeschillen
zou voorkomen, wij willen zeggenhet
werkkontrakt.
Nu ziet menjaarlijks moeilijkheden los
breken tusschen bazen en werklieden; door
het invoeren van werkkontrakten zouden
de vereenigingen zich verplichten de op
voorhand onder bazen en werklieden be
sproken werkconditiën, na aanvaarding,
door hunne leden te doen naleven.
Ongelukkiglijk ontvingen wij van de
bazen geene antwoord.
Wij denken niet beter te kunnen doen
dan ons tot U te wenden, ten einde door
uwe tusschenkomst meê te helpen, opdat
de werkgeschillen zooveel mogelijk uit ons
vak zouden kunnen gewterd worden.
Aanvaardt, geachte Heeren, de uitdruk
king onzer beste gevoelens.
Hoogachtend.
Namens het bestuur der Chr. Pantoffelm.
P. Van Schuylenbergh
alg. schrijver.
'c Wordt echt belachelijk tot welke on-
noozele middeltjes de rooden hunnen toe
vlucht nemen om den Godsdienst te kun
nen bekampen.
Zoo tamboeren ze nu gedurig op de
giiten voor den schatrijken Paus, wiens
broodje gebakken is, die er warmpjes in
zit en zoo rijker om rijker wordt
Wat houden die redakteurs toch den
aap met hun volk.
Waarlijk, indien wij onze tegenstrevers
met zulke middeltjes moesten bekampen,
wij braken liever ónze pen kapot...
Voor den Paus
Maar de kleinste jongen weet dat die
giften in 't geheel niet dienen tot het per
soonlijk gebruik van den Paus.
't Is veel te zot
Die giften dienen tot het beheer der
Kerk, dat zich uitstrekt over de heele we
reld, zelfs tot in de naakte wildernissen,
•waar men te vergeefs een roode beschaver
der menschheid zou opzoeken.
Dit bestuur kost veel geld en 't is maar
redelijk en ridderlijk, dat al dezen die wat
liefde over hebben voor hun geloof, eenen
penning storten voor den Paus.
Wat zou Fred de Leugenaar zeggen, in
dien wij eens schreven, dat al het geld dat
de socialisten van Aalst rondhalen voor
Fred de leugenaar is,dat deze er vrolijk de
handen in wascht, er fijne sigaren van
rookt en lekkere dineetjes van smuli?
Nochtans is 't dezelfde redeneering als
deze der socialisten.
Allo, zijt eens wat ernstiger, als 't u blieft.
Houdt uw volk zoo niet onder dendom
per, o mannen van 't licht
Óf heet ge dat medehelpen aan de ver
heffing van den werkmansstand
't Ziet er hem lief uit met zulke volks-
verheffers
Zondag 9 Februari, ten 6 ure stipt, bij
eenkomst in den katholieken Werkmans
kring, voor het stichten van den Bond.
't Leugenaarsbladje beklaagt zich, om
dat er een schriftje onder de christene ver
eenigingen is verspreid, dat op meesterlijke
wijze de roode kluchtspelers ontmaskert.
Dit schriftje is getiteld Een vast Plan
en de schrijver wordt in 't leugenaarsbladje
uitgescholden voor... krenteneterHoe
geestigof vindt ge 't soms onnoozel
Hoor eens, rozijneneter, knabbelt op 't
volgende nu eens
Er is ook spraak van een vast plan.
De socialisten ondervonden dat de chris
ten vakvereenigingen in den laatsten tijd
zeer werkzaam zijn opgetreden, bijzoover
dat we reeds een heel bundelken (we zul
len eens zien hoeveel kilos het weegt)
lidboekjes in magazijn hebben van gewe
zen socialisten, die hunnen boel vaarwel
zeiden om bij ons te komen.
Zij, feniksen, die zich verheugen, zoo
het schijnt, als er aan 't volk goed wordt
gedaan, 't is gelijk van waar het komt
aanzagen die werkzaamheid als een gevaat
en daarom vatten zij een vast plan o'p.
't Was een gemeen plan,
een walgelijk plan,
dal de maatstaf geeft van hunne zede
lijke waarde,
van hunne eerlijkheid,
van hunne rechtschapenheid.
Zij maakten het plan van al de hoofd
mannen der christene vakbeweging, die zij
als gevaarlijk of schadelijk aanzagen voor
hunnen winkel, aan te randen in hunne
eer en eerlijkheid.
Zij redeneerden alsvol^t
Het werk dier mannen is goed.
Wij kunnen er niets aan verbeteren.
Ongetwijfeld gaan ze bij het volk elk
meekrijgen die nog op'ne mensch trekt.
Er blijft maar éen middel over
Het vertrouwen van het volk in de
hoofdmannen doen wankelen met te liegen
als duivels en te lasteren.... voorzichtig....
heel voorzichtig.... om tusschen de mazen
der wet te slibberen.... maar toch lasteren,
gewetenloos.
't Is laf
't Is oneerlijk;
maar echt socialistisch.
Ook ziet ons volk klaar in dit spel, en-
't zal nog klaarder zien als de banden
eens van de kuip zullen springen.
Want voor ons gelijk voor een ander is
er nog altoos een gerecht en de sluwste
lasteraar klapt toch al eens zijne tong
voorbij.
Allo, rozijneneter, knabbel daar eens
op, en loochen als ge kunt.lntusschen zul
len de banden beginnen te kraken en zul
len de feiten klaarder spreken fan leugens.
Knokkelen is leelijk
Afkeuren gemakkelijk
O. L. Heer heeft aan ieder van ons twee
oogen gegeven o'm te zien en te bekijken
en twee ooren om te horken en te luiste
ren; en er gebeurt zooveel op 'ne zomer-
schen dag, en er wordt zooveel verteld op
'ne winterschen avond.
Boven die zintuigen kregen wij nog van
den Heere een gezond verstand en een
klare rede, om te wikken en te wegen; om
te oordeelen.
Wij mogen niet alles als waarheid, als
volle waarheid inzwelgen en aannemen
wat er verteld wordt en geschreven. De
tong is 'n rap ding, maar slaat dikwijls
valsch, en 't papier is verduldig. Zelf moe
ten wij nagaan aan toon en klank, aan
mond en oogen, aan handel en wandel,
aan doen en laten, water in der waarheid
gesproken wordt, en wat slechts ijdele
klanken zijn, leugens misschien.
Zeker heeft iedereen van ons menschen
ontmoet en gekend, die maar goed zijn
om van 's morgens vroeg tot 's avonds
laat te greven, te knokkelen, af te keu
ren. Velen zijn er zoo, in mindere of meer
dere mate;overal zijn ze te vinden, bij arm
en rijk, bij jong en oud, bij 't mansvolk
en 't vrouwvolk.
't Was zondag noen; en 't was reeds 10
minuten over 12 uren. Jan stapte dapper
naar huis heen, maar toch met een be
nauwdheid, want hij kende zijne vrouw,
oh heel goed. Zij had hem met klank
opgelegd van oin 12 uren juist te komen
eten. Maar Jan was aan het kaartspelen ge
raakt eh't was overtijd als het spei uitwas.
Pas binnen huis, rolt gansch de vrouwe
lijke litanie af, over de mans die nooit naar
hunne vrouw luisteren, die maar lust heb
ben om te schinken en te drinken, die het
goed eten laten koud worden en slecht.
Voorzichtigheidshalve had Jan gezwe
gen... maar toch was de les onthouden.
Den volgenden zondag was Jan thuis
juist op slag van twaalf... en nu was het
ook mis.
De vrouw was aan'tkommeeren geraakt
met Siska de buurvrouw en de kook was
ten achteren, en nu klonk het zuchtend en
weenend, over de mans die met opgezet
ten wil veel tevroeg thuis komen,om hunne
vrouw te plagen.
En misschien zijn er die glimlachend
knikken met den kop en diep in hun ge
moed zachtjes zeggenJa, zoo zijn de
vrouwen
Maar gij vergeet er bij te voegen, en 't is
nochtans waarheid, zuivere waarheid zoo
zijn de mans ook, vele mans toch; de erg
ste misschien, 't Is bij ben immer te lang
of te kort, te breed of tc smal, te scherp of
te stomp, te laat of te vroeg, te schoon of
te leelijk,tegroot of te klein; nooit van pas,
mis altijd en overal.
Zoo zijn ze thuis tegen vrouw en kinde
ren en dan verwondert het hun dat het
slecht gaat; zoo zijn ze op het land, in
den stal, op het werk tegen knechten en
meiden, en dan verwondert het hun dat ze
moeilijk werkvolk krijgen; zoo zijn ze te
gen hunne meesters en huisbazen.
'nen Pachter klaagde, ten onrechte, dat
zijne schuur te klein was en te nauw en te
vochtig.... enfin slecht. De baas in zijne
goedheid doet de schuur vermeerderen en
verbeteren, zonder opslag van pacht te
vragen. En toch nog knokkelde de pachter:
waarom niet nog een verkenskot bijgezet
en 'nen waterput gemetst
Knokkelen is leelijk.
Zoo gaat het ook tegen besturen, zoo
groot als klein. En hier nog meest, want
sommige mannen schijnen alleen gekozen
te worden en geld te trekken, om te be
knibbelen en af te keuren en af te breken.
In elk menschenwerk vindt men 'nen te
kort, maar waarom moet juist dat immer
in het licht worden gesteld en het goede
verzwegen
De verbeteringen door het bestuur der
kristene vakvereenigingen van Aalst beko
men, zonder werk- en winstverlies, zonder
wederzijdsch stooten noch stampen, mo
gen toch wel schoon genoemd worden; en
toch zijn ergrévers en knokkelaars en
afbrekers, die bladzijden, schrijven en vele
woorden spreken om dit alles te vermin
deren en te verdraaien.
Knokkelen is leelijk.
Afkeuren gemakkelijk.
Jee Gasselman.