w
5
VADERLA
DSLIEFDE
Orgaan van het Verbond der Weerstandsgroepeeringen van Aalst en Denderstreek
Het Nazisme er uit
SOLIDARITEIT
iMet dezen hebben wij het genoe
gen onze leden uit te noodigen tot
de algemeene vergadering, op Zater
dag 15 Februari a. s. te 16 uur, bij
den Heer De Lombaert Emiel, Sta
tieplein.
DAGORDE 1Uiteenzetting
over het doel van Solidariteit, door
een Nationaal afgevaardigde ;2. Uit
breiding van het Bestuur.
Nieuwe kandidaturen moeten
vooraf ingediend worden en dit voor
het begin der vergadering.
Voor het Bestuur, De Voorzitter
Carlos Schollaert.
Doodstraffen
Het geduld gaat ten einde
ZONDAG 16 FEBRUARI 194?
2c JAARGANG. N* 7 - WEEKBLAD
PRIJS 2 F»,
TANDER
AANGESLOTEN BIJ DE NATIONALE UNIE VAN DEN WEERSTAND
Beheer en Redaktie Lokaal DEN BEIAARD Nieuwstraat, 6. Abonnementsprijs per 3 maand 27 Fr.
Herinneren we ons nog onze kinderja
ren. toen we uit de mond van onze mees
ters, het roemrijk strijden onzer voorvade
ren aanhoorden.
Hoe fier waren we Belg te zijn en af te
stammen van dat edele volk, waarvan de
grote veldheer Julius Cesar de heldhaftig
heid betitelde door de uitroeping de
Belgen zijn de dapperste der Galliërs
Met welke belangstelling hingen we aan
de lippen van onze meesters om te verne
men hoe geestdriftig onze voorvaderen ten
strijde trokken in de slag der Guldenspo
ren voor de verdediging van hun dierbare
geboortegrond.
Die tijden zijn reeds lang vervlogen, en
sinds vele jaren rusten onze helden in die
aarde, waarvoor ze hun leven hadden ge
offerd. Hun lichamen zijn vergaan in den
schoot dier aarde waarvoor ze hun laatste
druppel bloed gaven, de grond, waarop ze
het eerste levenslicht zagen, welke hun
eerste stappen hadden gedragen.
Maar hun patriottisme is niet uitgestor
ven, en dit edel nalatenschap is blijven
voortleven tot glorie van ons vaderland.
Steeds hebben de Belgen getoond hoe
ze aan hun land gehecht zijn, en het met
hart en ziel wisten te verdedigen.
Toen in 1914 de wereldoorlog uitbrak,
was ons volk, zonder onderscheid van ras
noch taal, met een algemeene geestdriftige
vaderlandsliefde bezield, en het aantal vrij
willigers. welke zich alsdan tot de aanwer-
vingsbureelen richtte, om ons klein maar
heldhaftig leger te versterken, bedroeg het
cijfer van 65,000, waarvan er, helaas, 35,000
hun haardstede niet meer zouden terugzien.
Deze hadden het grote offer voor 't be
staan van hun land gebracht.
Na die oorlog hebben we kunnen vast
stellen dat de regering de grote opoffering
onzer helden wist te waarderenmaar we
hebben ook gezien hoe deze waardeering
stilaan op de achtergrond werd geschoven
en hoede oudstrijders te keer hebben moe
ten gaan om hun rechten te doen eerbie
digen.
Toen hadden we reeds, onder de bezet
ting, een groep onwaardige Belgen, welke
alles in 't werk stelden om de vijand te kun
nen dienen en welke om zo te zeggen uit
zuiver vlaams gevoel ons land wilden
verminken.
Hebben we dan niet de tijd gekend dat
aan dit gespuis genade werd verleend, zoo
dat het wederom in de samenleving vrij kon
vertoeven om er zijn slecht zaad te plen
gen.
Groot was toen de verontwaardiging en
menig protest, uitgaande van onze patriot
tische verenigingen, gaf niet de gewenste
uitslag.
De regeering achtte het niet nodig het
slecht zaad te vernietigen, waarvan we la
ter de slechte vruchten moesten oog
sten. Alzo vereerde België zijn Helden!
En wat konden we toen lezen in de bui
tenlandse pers
en toen, op 11 November 1918, de
wapenstilstand van Rhetondes het einde
gaf van de laatste (1) der oorlogen, versprei
den de volkeren zich op de straten en open
bare plaatsen, om aan hun vreugde voor
h«t einde der nachtmerrie van meer dan 4
lange jaren, uiting te kunnen geven... en de
huizen werden bevlagd....
In duizende steden en dorpen werden
monumenten voor de doden opgericht,
Namen der slachtoffers van dat bloedig
bad werden in gouden letters, op marmer,
op franse steen of in ciment gebeiteld.
Bijzondere Heren, in groot plechtge
waad, spraken voor deze zinnebeeldige
monumenten, het ene van slechte smaak,
het andere nederig indrukwekkend.
De economische mogendheden richtten
wederom, over de grenzen, de verleden
geschillen op, de nooit volledige afgebro-
kene verbintenissen, bestemd niet tot
het teweegbrengen van een geruststel'ing
of tot onderlinge verstandhouding.." maar
om persoonlijke belangen te dienen.
Wederom was de tijd der combinatie s
aangebroken, der waanzinnige verrichtin
gen. welke het volk wegwiste, meer ar
moede zaaiend dan voorheen, om de ge
volgen van de missingen van de onmiddel
lijke na-oorlog meer onverhinderlijk te
maken.
De doden van de grote strijd waren niet
vergeten in de harten van deze welke ze
liefhadden. Officieel waren ze ook niet
vergeten, en regelmatig werden hun bloe
men en schoone redevoeringen aangeboden
en toch was de les van hun overleden uit
het geheugen der levenden verdreven.
Waarom dan al die opofferingen en al
dat bloed, was het "daarvoor" dat ze alles
voor eeuwig verlaten hadden
en de nieuwe oorlog kwam
alle dagen stierven wederom duizende en
duizende mannen, de andere waren nog
enkel doden in uitstel.
En voor wie zijn die mannen gestorven
Na zijn nederlaag in 1918, bevond Duits
land zich aan de vooravond van een zon
der voorgaande geldverwarring. Het opof
feren van zijn middenstand door de totale
inflatie, kon het niet volledig verhelpen.
Duitsland vond alsdan, in de wereld tal
rijke geldelijke hulp, om zijn nijverheid
wederom op voet te stellen.
Alzo vonden de internationale overeen
komsten, waarvan de rampzalige daden
zich tijdens de oorlog hadden doen gevoe
len, zich zeer versterkt.
De geheime verstandhouding tussen de
grote Franse en Duitse ijzermagnaten wa
ren bewijzen geworden. Men had op dit
ogenblik eenige hoeken van de sluier op
gelicht.
Er werd in het daglicht gesteld dat de
Normandische Metaalnijverheid, van kor-
telingse stichting, niet het werk was van
Fransen, maar wel van Duitsers, o. a. de
Thyssen s, de Wendel's. de Schneider's,
de Dreux's, de Rochling's, de ZaharofFs.
welke een soort "camarilla" met zeeringe-
wikkelde veelvuldige belangen gevormd
hadden.
(Wordt voortgezet)
horende tot de Hohenzollern, dus het oud
keizersbloed, zijn in sluikhandel betrokken.
Wil men zo aan Italië, Spanje en Duits
land heropvoeden, wil men hiervan de rijpe
vruchten eten, dan verkiezen wij dit fruit
niet en roepen uit: Verstik in uw eigen
methodes. Dat verdient gij ten volle
Marnix.
Dood aan t verraad in ons landDood
aan 't fascisme in Italië, aan de dictatuur
in Spanje en aan het nazisme in Duitsland.
Wat in ons land nog niet dood is, be
treuren wij. Dat Franco nog regeert, daar
over grijnslachen wij en staan onmachtig.
Maar. over hetgeen er in Duitsland
gaande is, of ergens anders met de Duitse
Krijgsgevangenen, daartegenovers aan we
met gebalde vuisten. Meer kunnen kleine
natiën niet.
De grotere natiën dragen er de verant
woordelijkheid van. Zij besturen Duitsland
en Italië, zij laten Franco brgaan. Waarom?
Omdat zij er ten volle van overtuigd zijn
dat hun methode, en hun methode alleen
van denazificatie, de enige goede is, die de
rijpste vruchten van verbroedering zal aan
bieden voor het plukken.
Het lijdende Polen, de verhongerde kin
deren van Griekenland en Yougo Slavië
hebben ook kou, zij hebben bloediger ge
leden dan de Duitsers; zij werden vervoeid
en uitgemoord.
Zij wachten op hulp, terwijl Spaanse
kinderen geen honger hebben. In Spanje
nochtans leerden de Duitse vliegers op on
schuldige burgers mitrailleren, die op een
Zondag naar de mis gingen.
Toen keken de grote natiën toe. de klei
ne ratiën beefden er van, want zij hadden
een voorgevoel.
Op Goede Vrijdag, pas na de geboorte
van haar kind, zag de koningin van Alba
nië haar stad gebombardeerd door de Ita
lianen. Dezelfden gaven Frankrijk den ge
nadesteek.
Nu wordt Italië gevoed, ontvangt boten
en de rest. Italië moet toch levenEn
Duitsland wordt officieel van het nazisme
ontdaan.
Op welke manier dit gebeurt, is wat
moois.
Duitse krijgsgevangenen schoten eens
op Belgen. Nu overmeesterden ze in En
geland een vliegtuig en ontvluchtten naar
de Heimat. Gelukkig nog, dat ze geen bom
men bijhadden, of 't werd misschien een
tweede Rotterdam, want Coventry is ver
geten
In Noorwegen hebben de SS.-luitenanten
het bewind in handen Zij hebben een nazi
gerechtshof ingesteld. Zij ondervragen
hun broeders krijgsgevangenen, om te we
ten, wie verraad pleegde, wiein'44 te vlug
de wapens neerlegde
In de Amerikaanse bezettingszone moet
ook iets in die aard gebeuren. En wie te
kent hiertegen verzet aan bij de Amerika
nen zelf?
Hier wordt het toppunt bereiktde voor
zitters-ministers van Groot Hessen en Bei
eren, dus de Duitsers zelf. Is het niet om
om te vallen Te Nurenberg ontplofte een
bommetje in de kamer van het militair ge
rechtshof.
Kunnen voor deze beschouwingen de
kleinere natiën onverschillig blijven? Wie
heeft ten langen laatste hierin te bevelen
Zij. die weinig geleden hebben of zij. die
in concentratiekampen omkwamen?
De zwarte markt ook viert in Duitsland
hoogtij en hoe kan het anders. De prinses
sen van Pruisen, Agatha en Elisabeth, be-
Ltes vervolg voorgaande kolon
Het Comiteit Solidariteit richt zich tot
alle Patriotten en Weerstanders' om allen
zooveel mogelijk te pronosticeeren op
"SOL,, Pronostiek, ten voordeele van alle
Oorlogsslachtoffers.
Sol Pronostiek is de pronostiek van
iedereen die bij de sport het nuttige kop
pelt en den treurigen toestand waarin de
noodlijdende oorlogsslachtoffers verkee-
ren, lenigt.
Op een zeker oogenblik regende het
doodstraffen. Degenen die ze kregen had
den ze zeker niet gestolen.
Maar het is ijzig stil geworden met de
toepassing er van. Zelfs van monsters als
Weiss en consoorten uit het proces van
Breendonk, hebben wij nog niet gehoord
dat zij hun laatsten adem uitgeblazen heb
ben.
Wij zijn hoegenaamd niet bloeddorstig
en hebben er ook niets op tegen, dat in
SOMMIGE gevallen de doodstraf omge
zet wordt in levenslange gevangenisstraf.
Maar, er zijn gevallen, waarbij het niet-
toepassen van de doodstraf, bijna gelijk
staat met een slag in het gezicht aan dui
zenden weerstanders en vaderlanders.
Weiss en zijn vrienden is zulk een
geval.
Het Gallup Instituut heeft een onder
zoek gedaan naar de mening der Belgen,
over de zuivering. 43 °/o zijn verontwaar
digd over de wijze, waarop de zuivering en
de bestraffing der collaborateurs.... niet
geschied is.
De politieke gevangenen richtten in de
loop van de maand Januari een "Week van
gerechtigheid en burgerzin,, in, met als
hoofdthema, protest tegen de nalatigheid
f?7) van het gerecht.
De weerstand heeft in verschillende re
soluties al onomwonden haar mening te
kennen gegeven.
Geduld is een schone zaak, maar het
gerecht is bezig het geduld van ons volk
te misbruiken. Een misbruik zou wel eens
zwaar kunnen worden bestraft en tot ge
beurtenissen leiden die niemand wenst en
wij zeker niet.
