Dat is voor
den zeiler ecner proef vol drukfouten. De mededingers die zich
tot nu toe hebben laten inschrijven, zijn mannen die vele uren
achtereen hunne 1G00 letters per uur kunnen zetten, hetgeen ten
minste zoo moeilijk en veel nuttiger is dan eene reeks van 5200
karambols te spelen op den billard.
Als een bewijs van goede gezondheid der gemeente
Caprijcke, verdient melding, dat er sedert den 25 October tot 6
december geen enkel sterfgeval meer heett plaats gehad en dat
op eene bevolking van 3445 inwoners.
Dezer dagen is F. Schaessens, herbergier te Oostende, door
eenige verscheidene personen aangevallen en zoo erg mishandeld
dat hij daags nadien in 't gasthuis overleden is. Ilij laat eene weel
en drie kinderen achter. £3
Te Londen is eene juweelen-diefte begaan van i ,Ö52.000fr.
ten nadeele van graaf Dudley.
Uit Tongkin wordt door MgrPuginier geschreven dat het
getal der vermoordde Christenen er verscheidene duizendtallen
bedraagt ongeveer 70,000 Christenen zijn van alles beroofd en
uit hunne huizen gejaagd. 30 pastorijen, 200 kerken, 300 dor
pen, door 44,000 huisgezinnen bewoond, tien huizen van inland-
sche kloosterzusters werden geplonderd en verbrand.
Men schat de stoflelijke verliezen op 45 millioen franken.
Madrid, 43 dcc. Er heerscht sedert drie dagen een
vrceselijke storm langsheen de kust van Biscaye. Het gerucht liep
gisteren dat er een stoomboot die 1000 man voor het republie-
keinsch leger aan boord had,met alle hands vergaan was. Er zijn
vier schuiten die te Fontarabië vastlagen in de hooge zee verdwe
nen en de stoomboot Goeland is in de baai van Socoa op de kust
geworpen.
Bedevaart naar O. L. Vrouw van Lourdes, naar O. L. Vrouw van
't H. Hart, te Issoudun, en naar de gehorteplaats van den
II. Vincentius.
6° VRRVÖLO.
In de statie te Tarbes, komt nog een ander trein toe. Al wede
rom bedevaarders; het kruis blinkt op hunne borst. Wie zijt gij,
roepen zij ons toe? BelgiëLeve België! Leve Pius IX!
Leve Frankrijk! Wij vliegen onze koetsen uit en gaan de hand
drukken van die Broeders in den Heer. Het zijn de pelgrims
van Aveyron, Rodez enz. die ten getalie van 4,600 en vergézegd
van 800 priesters, ook zich naar Lourdes begeven. De trein die
wij daar ontmoeten, is den 7"lc" die ze henen voert. 7 treinen,
5000 mannen, 800 priesters met hunnen bisschop, komende van
GO uren verre; 't is een leger vo! moed en geloof!
Maar 't is wederom te vertrekken. Tot wederziens. Bidden
wij, zingen en nogmaals aanschouwen wij de Bergen. Wij zijn
reeds nu in het bisdom van Tarbes, waar Lourdes deel van
maaktwij reizen door die schoonc vlakten en groene weiden op
het einde derwelke de stad van O. L. V. rust en de grot ons
wacht. Eensklaps houden wij stil, en in de verte de grot en kerk
van Lourdes ontwarende: eenpariglijk stijgt uit alle monden, liet:
Leve OnzeL. V. Onbevlekt Ontvangen!
Wij gioeten gezegënden bodem! Wij groeten U, o moeder
en maagd Maria; o rotsen en bergen, waarop Maria zoo dikwijls
verscheen! Nu is ons hert verheugd, het springt op van blijd
schap. Door 250 mijlen van 't lieve Vaderland afgescheiden, zijn
wij thans, gevoelen wij onsblijde en beter als thuis: LeveO.L.V.
van Lourdes! Wij zijn nu nabij die wonderbare bron die de zie
ken naar lichaam er. ziel geneest, die alle smarten heelt.
Wat innige blijdschapWat is hetgoed hierwat is de lucht zoet
en aangenaam Al wal ons omringt, al wat wij zien, draagt als
een stempel van zegening en hemelsche schoon-en goedheid.
Niettegenstaande hunne vermoeidheid en de afgelegenheid der
vols, begeven' vele pelgrims zich onmiddelijk naar de H. Grot.
Anderen gaan naar hunne hotels, rusten uit en verkwikken
zich. 't Is wel toegelaten na gedurende twee nachten en twee
dagen gerezen, honger en dorst uitgestaan te hebben.
Vooraleer U te verhalen wat wij te Lourdes deden en welke
plechtigheden wij er bijwoonden, herinneren wij in korte woor
den de geschiedenis der verschijningen van O. L. V. aan Bcrna-
dette.
Wij trekken de volgende regelen uit het kort historisch verhaal
dier wonderbare verschijningen door ons over weinige dagen ter
verspreiding uitgegeven.
Het was den 44 Februari 4858. Maria had besloten opnieuw
de meachen aan te spreken in deze rampzalige tijden.
een handig man.
Zij verkoos tot vertrouwelinge barer geheimen, tot uitvoerster
harer wenschen en bevelen een ellendig boerinnetje, van alle 1
kennis berootü. Bernadette Soubirous, wie kent haren naam
niet?werd geboren nabij de groote Bergen van zeer arme,
maar toch eerlijke en godvruchtige ouders. Haar vader was dag
huurwerker bij eenen molenacr. Omtrent de veertien jaren oud,
wanneer haar voor de eerste maal Onze Lieve Vrouw verscheen,
had zij alsdan hare eerste communie nog niet gedaan en kende
zij slechts een gebed goed, den Rozenkrans. Aamborstig van in
de wieg, onwetende van alles, had zij nog niets gezien dan hare
kudden, nog niets gedaan dan die wachten. Zij bezat nogtans
eenen schat, schat boven alle schatten, 't was hare godvreezend-
lieid, hare engelsche zuiverheid. Zij stichtte eenieder zoo in de
kerk als op de straat, en diende tot voorbeeld van de kinderen
harerjaren.
Den 11 Februari, zeggen wij, rond 14 uren van den raorgend,
beval moeder Soubirous aan hare tweede dochter, genaamd Maria,
hout te gaan rapen voor den haard. Bernadette drong aan om
hare zuster te mogen vergezellen. De oorlof verkregen, trokken
de kinders het vaderlijk huis uit, vergezeld van nog eene andere
jonge dochter uit de gebuurte, met naam Joanna Albadie. Al spe
lende en zoekende waren de di-ij meisjes de MassabieUe-rotsen
genaderd en stonden nu aan den boord der beek de Gave, recht-
over de steilte welke op die plaats aan haren voet menigvuldige
onregelmatige holten heeft. Een dezer holten, zeer groot, was
dien dag met eene menigte takken bedekt welke de wind, van de
boomen die in de bochten groeien, had doen vallen. Het oo°- dei-
kinderen viel daar op en aanstonds trokken er twee de vaart
door, die hoewel niet gansch droog, tochgemakkclijken overtocht
biedde. Bernadette, het zieke kind, aarzelde eenigen tijd voor de
koudheid van het water zij besloot eindelijk ook over te gaan.
Terwijl zij hare koussen uittrok, hoorde zij eensklaps rond zich
als het gedruisch van eenen hevigen wind. Zij heft het hoofd
omhoog: de lucht was stil, de boomen stonden roerloes. Eene
tweede maal hoort zij het zelve gerucht, en op nieuw staat zij op
en kijkt rond. Verwonderd, wilt zij schreeuwen, maar zij is
machteloos. Bevende en gansch ontroerd, zinkt zij neder op hare
knieën, de oogen naar de spelonk gekeerd. Wat is er gebeurd?
In eene door de rots gemaakte holte, eirondig van vorm, aller
best gelijkende aan eene huisvenster, en gansch in de ronde ver
sierd met de takken van eenen wilden rozenboom, stond eene
vrouw in weêrgaloozen luister, omringd van eenen glans die het
licht der zon overtrof. Alles zegt dat zij eene inwoonster is des
hemels: en de bevalligheid harer gelaatstrekken, en de onuitspre
kelijke schoonheid van haar gewaad, en de. straalkrans die haar
omringelt. Zij draagt een lang en slepend kleed, witter dan
sneeuw en melk, waarop een hemelsblauwe gordel met twee
lange banden bijna tot op den grond daalt. Op eiken harer voelen
bloeit de geestelijke roos, van goudgele kleur. Een witte sluier
op het hootd vastgehecht, omringt de schouders en het bovendeel
der armen. Tussehen hare vingeren hangt een Rozenhoedje waar
van de bollekens, wit als de leliën, samengevlecht zijn met ke
tentjes goudgeel gelijk de stroohalmen. Geen andere sieraden,
geene juweelen, niet een dier ijdele versierselen die de menschen
dragen en beminnen. De verschijning zweeg lang, toch eindelijk
maakte zij het teeken des H. Kruis. Bernadette volgde dit voor
beeld na en leerde daar van Maria zelf hoe men het kruisteeken
maakt in den hemel. Het kind bad alsdan eenen Rozenkrans en
nauwelijks had zij haar gebed geëindigd of de wonderbare ver
schijning verdween.
(Wordt voortgezet).
De moeite niet meer!
Een man van 00 jaren, die van eene zware ziekte genezen was, werd door
zijne vrienden geluk gewenscht en aangespoord om uit zijn Led op te slaan.
Och, sprak hij, is 't nog de moeite weerd, dat ik mij wéér aankleedt
Wonden, door misverstand of kleingeestigheid geslagen, worden.bost
door lijden en medelijden geheeld.
Als 't heste middel om aardappelen te bewaren, wordt do ascli aanbevolen.
De zieke aardappelen kunnen daarin niet rotten, aangezien de ascli alle
vochtigheid opslorpt. Bij trapsgewijs ziek geworden aardappelen verdroogt
het zieke deel tot eene kurkachtige zelfstandigheid, zoodat zij de overigen
niet besmetten en deze aizoo volkomen gezond 011 fiisch blijven, ledereen bo-
zit ascli en kan dus de waarheid vanons gezegde beproeven.
Go weet nog wel dien p&bat, die'nen kilo woog.
Hoeveel kadekts zomli g'ilzoo dagelijks opeten, vroeg :non te Lode
aan 'nen buiienmt-nscb van Vlcckeui?
Hoeveel Wel, met ecneu zou 'k genoeg hebben.
Lu hoeveel zoudt g'er m een week wel opeten
In eeu week o, op zijn minste wel dertig
