Of terugkomst can kit ucroovkclk.
Deugd verheugt.
bladen dat de Pans het cenig opperhoofd der ware Kerk is....
Er zijn in Engeland protestanten die rechtzinnig bidden, schreef
professor David, daarom zien wij er vele bekeeringen 't geloof
is eene gave Gods.
SPANJE. Deze week is geschreven dat er te Sarauz, in
Spanje, i00 duitsche soldaten ontscheept zijn, op welke de Car-
listen geschoten hebben. Bismarck zou geerne eene redeiv vinden
om zijne kanons legen de Cat-listente richten.... Blijft nu te
weten of de zaakder '100 man waar is; eenigen bevestigen,
anderen loochenen; goed dal onze zaligheid er niet aan vast is.
Verhaal van eénen E. H- Dorps-onderpastor.
(Naar 't engelsch).
lsle YEIÏYOLG.
fk 'bracht den gevangene de vergiffenis en de zegeningen
eener zieke moeder, aan welke ik in ruiling de plechtige, ver
zekering mocht geven dat haar zoon zich ging beleren. De
zoon maakte honderde plannen gereed voor 't geluk zijner moe
der, als hij uit 't gevang zou keerenin stilte bekloeg ik den
armen jongen, wetende dat zijne moèder. geen drie maanden
meer leven kon.
De droeve stond was daar de veroordeelde moest naar een
verafgelegen gevang vertrekkeneenige weken nadien nam de
ziel der moeder ook hare vlucht en ging, ik geloof en hoop hel
vastelijk, naar de. plaats; van eeuwige rust en eeuwig geluk.
Haar stoffelijk overblijfsel werd op ons kerkhof gelegd; er is
zerk noch kruis op dit graf; hare droefheden waren van de
menschen gekend, hare deugden, van God.
Bij 't vertrek des veroordeelde, was ik met lièm afgesproken
dat hij zoohaast mogelijk aan- zijné moeder zou schrijven. De
vader wilde niet van zijnen zoon hoorendeze was dood voor
hem. Verscheidene jaren gingen voorbij, zonder dal ik eenige
tijding ontving; ik besloot daaruit dat hij dood was en wenschtte
hel bijna.
't Was nogtans zoo nietmen had Edward naar eene verre
streek gezonden,-met andere gevangenen, én daaraan moest het
toegeschreven worden dat geen zijner brieven tot mij gekomen
was. Hij bracht daar de veertien laatste jaren zijner straf over..
Die 'tijd nu voorbij zijnd'c, en nog altijd vast besloten van zijne'
moeder al 'het biltere ..te;, dóén vergeten, welk hij haar had aan
gedaan, 'kéérde Edwardié yöet naar zijn geboortedorp terug,
In de maand Augusti,. op eeneii schoonen zondagavond, trad
hij 't dorp binnen dat hij, 17 jaren geleden, zoo schandig had
moeten verlaten'izijit wegliep over het kerkhof; zijn hart zwol,
toen hij het doouenverblijf betrad. Arme jongen! wist gij wie
daar ligt! Tusscheri d'e:dreven der groole olmen, wierp de on
dergaande zon hier en daar eenen bussel lichtstralen op den
belommerden weg. Diebppmen brachten hem zijne kindschheid
in.'t geheugen; hij'herinnerde zich den tijd toen hij, aan de
hand zijner moeder, langs daar naar de kerk ging, soms vrolijk,
maar soms ook weenende, als het bleek wezen der moeder haar
benepen en verpletterd hart te kennen gaf'; zij omhelsde hem
dan, heele tranen stortende en hij ook weende; maar in zijne
tranen was eene hoop, eene zoele hoop van later, die moeder
des lijdens te beschermen, te troosten, gelukkig te maken; hoe
had hij dit. gedaan?.... Baar had hij zoo menige keeren met de
andere dorpskinderen gêspeeld. zijne moeder vooïuilloopende
en zich honderdmaal om draaiende, om op dit geliefd wezen eenen
grimlach te ontdekken of'hare zoete stem te hooren. De doek
was voor zijn oogen weggeschovenhij leefde weer als kind,
^hoorde de teedeye vervlogene woorden, de miskende beloften,
én 't 'hart scheen hem in den boezem te zullen breken.
Hij ging de kerk binnen de avonddienst was reeds uit en
't volk henen, maar de poort stönd nog' ópen; zijne.voetstappen
weerklonken hol onder de gewelfde voul-, en de stilte die er
heei'schtle, maakte zijne eenzaamheid nog pijnlijker. Ilij zag eens-
rond niets was veranderd dc plaats schoen hem kleiner dan
in zijne jeugd, omdat hij grootër was geworden; maar 't was nog
altijd hetzelfde outaar, dezelfde kommuniebank, 't waren dezelfde
biechtstoelen, al oude kennissen zijner eerste kindschheid.. Daar
nevens dien pilaar, zat hij gewoonlijk met zijne moeder mis
schien had zij er eenige uren te voren- geweest en op dien stoel
gezeten. Hoe zou zij er uitzien Na zeventien jaren ?'missclnen
gebrekkelijk? misschien blind En wie weet of ze nog leeft.
Een ijskoude rilling ging door zijn aderen, en hij beefde in al
zijn ledematen.
Als hij meende uit te gaan, kwam er een ouderling binnen. Hij
kende hem wel; 't was de grafmaker. Zou hij door den man lier-
kond worden? Zou hij willen spreken tot den losgelaten galei
boef De ouderling bezag hem, zei góeden-avond en zette lang
zaam zijnen weg voort. Hij erkende hem niet.
Hij trad het kerkhof af én ging 't dorp in. 't Was warm en de
menschen zaten voor hunne deur of wandelden in hunne hove-
kens, de zoele avondlucht scheppende op den rustdag der Heeren.
Menigeen bezag hem en hij. ook koek links en rechts om tc zien
of hij niemand zou kennen. In de meeste huizen zag hij veel
vremde wezens, lusschen een schoolkameraad, dien hij als kleinen
jongen had verlaten en nu als huisvader terugvond. Zoo kon hij
ook geweest zijn. Én hudoor. de -ondeugd was zijn levens
baan verslensd.... Voor menige deur zag hij een grijsaard, op
op eenen stoel zitten of op eenen stok leunen hij had die men-
i schen,nu gebukt en afgemat, rechte er. kloeke boer gekend ;maar
i zéventien jaren Hij moest nog.meer veranderd zijn; want nic-
mand herkende hem.
Wordt voortgezet.
ÏBe Elühcrln e» <!c S&oe.
Hot verb-den jaar nog leefdo in* de nabijheid éeuoi- stad oen deugdzame en
tevens zeer-kundige hovenier Met zijne vrouw en zijnen kleinen jongen, hun
I eenig kind, en ook met eene dikte schoons jonge Koe, die Li/a heette, wist
j hij zijuo zaken zoo wet te verzorgen, dal het een vermaak was om zien, en
I dat hij niet alleenlijk zijn huisgezin on welstand: onderhield, maar zelfs.ook
i nog wat kon besparen om do arme lieden te vertroosten. In de maand maart
van het verloopende jaar/word de man ongelukkiglijk door het voorstuk
eener duischsel aai: de borst getroffen, zoo dat hij, ten gevolge van dien stoot
eenige dagen daarna overleed.
De weduwe traehte zooveel mogelijk hare broodwinning voort te zatter en
met behulp van haar zoontje don hof te verzorgen: .maar hoe zeef zij ook,
van don morgen lot den avond, in het zweet huns aanschijn werkten bj-agt
de hof zooveel niet mönr op als naar gewoontohun welstand verdween
allaugskens en maakte plaats voor da armoede zoodat de vrouw, om hare
schuldei sellers to voldoe,» genoodzaakt was. hare schoons Koe, do goede en
zachtmoedige Lisa te verkoopen, die vruchtbare Koe, welke dagelijks melk
genoeg voor de gansche gebuurte-verschafte. In december laatstleden kwam
een beenhouwer uit de stad, kocht de Koe voor 350 franken, houd ze aan
zijn karreken en reed er mede voort. Ónder lusschen kon do kleine jongen
zijne tranen niet wederhoudeu: hij vied zijne lieve Lisa om denhals, hij streelde
en vleide haar en wilde ze tot in destad volgen.
Na een einde afgelegd te hebben, deed de beenhouwer den jongen terug
keeren; maar Lisa gewaar wordende dat haar lieveling niet meer volgde,
zag hem weemoedig achterna, begon te bulkon én wilde niet meer voort. De
beenhouwer mishandelde haar geweldig met-zijnen stok, doch alles te ver
geefs, zij liet zich vallen en bleef liggen. Toén'nep hij'den. jongen weder, cn
aanstonds sprong Lisa op. Het geraas en getier van den beenhouwer had
Bilde verte weêrgalmd. Eén pQkejrrouw; prachtig te pe'erd gezeten, kwam
1 toogereden, bestrafte don beenhouwer, omdat hij de Koe zoo wreed mishan-
delde en als zij den kleinen jongen die bitterlijk weende,bemerkt had,vraagde
zij liem de oorzaak zijner tranen. Hét manneken vertelde eenvoudiglijk het
ongeluk zijns vaders, en hoe zijne moeder daardoor in schulden geraakt en
genoodzaakt was geworden; dat de beenhouwer hem had doen terug keeren
en dat de Koe don niet meer volgen wilde.
Do jonge en rijke vrouw door .medelijden getroffen, liood den beenhouwer
tien franken winst op zijnen koop; doch hij wilde meer hebben, zoo dat zij
genoodzaakt was hem 400 franken toe te staan. Nu maakte de beenhouwer
d.e Koe losen de vrouw sprak lot den jongen
Ziedaar, manneken, ik geef u die Koe wederleid ze naar liuis en ver
blijd uwe moeder.
Da vreugd van den kleinen jongen was onzeggclijk.; hij kuste den boord
van het rijkleed der vrouw, bedankte haar duizendmaal en omarmde dan zijne
geliefde Lisa, die ook van vreugd opsprong en met den jongen naar huis
huppelde. Als hij met de Koe te huis kwam en alles verteld had, viel de
moeder schier in onmagt van blijdschapHeiden loofden en dankten Göd,
en maakten het regtzinnigste voornemen hunne weldoenster gedurig,in hunne
.gebedeif gedachtig te zijn. O! wat vreugde kanAoch een rijke veroorzaken
Grotj eiken uit Gent,.
Wat staat er te midden van Gent
Watsröuitsch,. uit Gent gezonden.
Ein gewisser lier-r mustte eins ein wasser ubersteckon,
Und sehreekend vor der gofuhr vor den bulleronden na<
Fragte er den schiff -r ob es noch niemals da vure geschenk.
sDas er in der ubarvarth jemand verloren halte.
Sicl
L clit.
I tages
vierde e
ia«t,
i bruder
Een edelmoec':
Onder de Fransche Revolutie zaten co
iis7 Dagelijks kwam men daar de name
[üUlotinoerd wordenZekere^ dag,-tenvij
vermisst,
ischt.
?S- Vader.
vader en zijn zoon in de ge'
afroepen dei-genen die moest
aat op, gaat. in de plaats yan
op de plank gebonden is
unt ge groot zijn
Óiilangs, in- eene greote stad, wel
dood gevonden hij had zich, door
was door 'liezen der .slechte b n Ui
1 zo» Viulor «lei
't ten deelc zijne schuldm'iet Ais nil
voren gezeid, zal ik-lie'ra vrijelijk- zij
De jongen had de,dood -gekozen.
een löjarigen jongen, in zijn
mi-stikking, gezslfmoord'.Die j
:i bedorven hij had eenen wal
zijn hoofd tegen do muren
n'zoon groot is,had hij ocnigejai
ion God en zijne religie laten Lk
