Koning op Zee
889^
Abönrieménten voor de "Wërlnnan worHën"t ën allen tljüe aangenomen.
of edele zeeschuimers; (vrij naar 't Engelsch).
15° Vervolg.
De kommandant kwam.
Men liet hem een schrift zien, een bevel des konings, om het lijk van
Vonvcd aan den brenger voorde weduwe te geven.
Ik ben den brenger, sprak baron Kimper en ik kom in den naam
der weduwe 't lijk halen.
Nu
Ja nu, ge ziet, het order is formeel, en laat bij toe op eiken oo-
genblik 't lijk to komen halen.
Zeer wel, hoe eer hoe beter ik zal Ons heer bedanken, als dit
ljjk uit mijn huis is. 'k Heb er vcrscheide nachten mijn slapen voor ge
laten.
Op eene halve uur was alles gereod het lijk van Vonvod werd
zorgvuldig in een groot wit laken gewonden en op den lijkwagen ge
plaatst. i de Baron en Dunraven hernamen hunne plaats in 't rijtnig en
de treurige stoet verwijderde zich langzaam van het akelig verblijf.
De oude Kommandant zag van op de brijg der sterkte de stoet achterna.
De twee rijtuigen irouken langzaam do stad cjoor, zonder eenige ver.
wondering op te wekken,want 't gebeurde dikwijls dat liet een of ander
lijk naar verren afstand moest vervoerd worden.
In 't voorgeborte der stad, werd de stap der peerden verhaast en
toen do haroa uitgetreden was, na de bedroefde weduwe een hartlijk
troostwoord te bobben toegestuurd, dan werd tie zweep op de peorden
gelegd en men reed dapper aan, 3 geslagene uren, tot op oeno plaats
waar de natuur eene kleine zeoliave had gevormd.
Dunraven alleen stapte af hij wandelde op en neêr gedurig d'oogen
naar do zee geruchtHelledonker was de nachten nogtans Dunraven
scheen in de diepe verte der zee een zwart beweegbaar punt te ontdek
ken, Hij stak een kluino vuurpijl in de lucht en wachtte.
Weldra kwam er eene blauwe vlam in het zwart pant der zee en
een weinig later hoorde men 't geklots van eenen naderenden boot Vier
mannenstapten eraf, volgden Dunraven, namen1 'tlijk van Vonvcd op
hunne armen en legden het op eene matras in den boot. Amelia, Wilhem
en Dunraven' plaatsten zich insgelijks in den bootde twee rijtuigen
keerden terug naar de stad en Dunraven gaf 't bevel van in zee testc-
ken. Geen enkel woord word gesproken Amelia zat overkropt van
droefheid, Wilhem snikte, Dunraven zag in alle wendingen de zee in,
de vier matroozen riemden dapper aan. Na een kwartuurs deed Dunra-
raven eene andere richting nemen en na een kwartuur gevaren te heb
ben, zag men de schuit de kleine Amelia, die den hoot onderzijn eelei-
do nam en ermeê naar de Schildpad, het prachtige zeeschip, vaarde.
Alles was er gereed voor de ontvangst en 't lijk van den zeeroover
werd oiuniddelijk in de groote Kabien gebracht.
47 Uren zijn verloopen sedort dat Amelia vaarwel heeft gezegd aan
haren echtgenoot inde citaJel van Frederikshave. De Schildpad gevolgd
van J.; Fregat, schommelt zacht op de zee, ongeveer 12 mijlen van het
strand. Er hoerscht ongewone beweging op de Schildpad de matroo
zen staan in groepkes bijeen, in ernstige samenspraak en van tijd tot
tijd de oogen richtende naar den groep officieren.
Beneden, in de groote Kabien, levert zich nog een vreemder vertoon
aan onze oogen. Op eene talel meteen matras bedekt, ligt hét lichaam
yau Lars Vonved, een wassen beeld gelijk een laken dekt dit lichaam
tot aan den hals, maar het hoofd is ontbloot. Digt neven zit Amelia, no"
doodsbieeker als het wezen waarop zij do oogen gevestigd houdt.' Een
weinig verder staat Mads, zoo .onbeweegbaar als den mast tegen wel
ken hij leuntluitenant Dunraven stapt over en weèr in de 'Kabien
Lundc zie i.ij eene kleine talel, de oogen gevestigd naar een stuk perka
ment, omtrent vier duimen breed, en waarnevens het gulden doosje
liggen en den tand welken de oude Ivnut Vonved aan Amelia had bc-
handigd. Drij lampen aan 't plafond gehecht, en geschokt door do zachte
haren der zee worpen eene levendige klaarte in de Kabien.
Dunraven kwam van tijd tot tijd naar 't perkament zien en onder
zocht liet wel voor de twintigste maal, maar zender goeden uitslag. In
liet doosken lagen nog eenigo stofjes geel poeier op het scheelken
stond den datum als 't doosken gemaakt was-.=- 1175 en van onder
stonden ouderwetsche letters, gelijk degene van 't perkament... Dunra
ven nam met zijnen natten vinger eenige dier geelo stoijes en bracht zo
aan zijne lippen. Er was noch smaak noch reuk aan.
Vruchteloos gezocht murmelde Lundt.
Ja vruchteloos, antwoordde Dunraven, en zelfs indien wij deze
vreemds letters konden lezen, waartoe zou 't dienen De gravin heelt
ons reeds verhaald, wat hij gezogd heeft... ^Dat hij alleen dit vreeselijk
perkament kon uitcijfforen.
Ja, maar, luitenant Dunraven, vreest gij niet dat zij, in hare hevi-
•ge aandoening slecht zal v erstaan, misschien vergeten hebben
Neen, dat geloof ik niet. Hij heeft gezegd dat dit geheimzinni"
poeier, ingenomen volgens de onderrichtingen op 't perkament, hem
aanstonds in eenen diepen doodslaap zou gedctfnpeld hebben, in eene
volmaakte navolging van de dood, zoo volmaakt dat iedereen ër zou aan
bedrogen geweest zijn. Die staat van dood moest 4S uren duren, en in
dien tüsschentijd moesten wij trachten zijn zoogezegd lijk te krijgen, en
aldus zijne verlossing bewerken. Tot hiertoe is alles gegaan, gelijk'hij
voorzegd had. Zie zijn dien doodslaap en de dood zelve, geen tweelin
gen Dit zeggende, toonde hij het ijskoud en zielloos lichaam van 'den
zeeroover
Ja, maar indien liet eens wezenlijk de dood ware
Er is geene enkele rede om dit te vreezen. Hij is nog geen 48 uren
in dien staat eh...
Uit de horst van Amelia ontvloog een scherpe kreet en allen ijlden
angstig naar het lijk.
Zij zagen de doodskleur schielijk veranderen, do wenkbrauwen tril
len Hij leeft hij leeftriep Amelia.
Elke minuut was een eeuw.
Dunraven uam 't laken weg en wreef de horstMads verwarmde de
voeten tegen zijn hert, en snikte als een kind.
Hij leeft o God zijno lidmaten beven zijne oogen gaan open
hij leeft hij herkent ons hij tracht to spreken Mijn God hij is
gered
't Was alzoo, te midden der klimmende aandoening zijner vrienden,
dat Lars Vonvcd tot het leven terugkwam en juist als de 48 uren ten
einde waren, liet hij een gezucht hooren, zag rondom zich en sloeg do
armen omhoog gelijk iemand die ontwaakt.
Bijna al 't Scheepsvolk was in of rond de Kabien en zelfs de hardste
zeewolf weende op dit oogonbllk van vreugd en herkontenis.
't Leven 't leven Dunk zij God Ik leef
Dit waren de eerste woorden van den graaf d'Elsiora, terwijl hij zijne
welbeminde vrouw tegen zijn kloppend hart drukte. W. V.
Aardrijskundig Raadsel.
stad in Duiischland
Spanje
Rusland
Frankrijk
Belgis
Zwitserland
die in de Middenlandsche Zee stort
Eene
stad
ijf ee
Overijsel
loiters eener
de provinlie
Een dorp
Eene stad
Europesche zee have
Holland
Namen
Dnit.-ehland
np do Mocsel
in Belgisch- Luxembourg
Vlaanderen
3p dn Noordzee
- in Engeland
De voorletters van boven naar beneden gelezen, moet een vermaarde veld
slag in België geleverd, in deze eeuw, en de sluitletters van onder naar bo
ven eenen in dn 14lle eeuw geleverd, vormen.
1° Prijs Handboek over landbouw-slofscheiding.
2id. Perspectif of door/iclitkunde.
'3° id. Hofgevogelte.
De Prijskamp sluit met Nieuwjaar. De oplossels mouten fra
i Aug. DhulstKort rijkst raat te Deinzu. (J. B.)
den worden a
o gezou-
Raadsel.
Men vindt bet in d'aardo
Van veld, tuin on gaarde.
De landman maakt zieh kwaad
En verplaatst kop en staart
Raadselvriend, in den winter dan
Mijd er u voorzichtig van...
En vooraleer ik heb gedaan,
Stel teen en kop al achter aan
En een boom hebt ge voor u staan.
V. D. W., St. Nikolaas.
Eene slechte gewoonte.
Eene gewoonte die bijna, voornamelijk m de steden, algemeen schijnt
te worden, niet alleen onder de rijken maar zelfs onderdo burgers, zijn
do klein voitüurkens waarin men de kinderen legt, in plaats van ze
op den arm te dragen, gelijk het onze goede ouders deden.
Het gebruik dier klein voituurkens, zegt een geneesheer, is aller
slechtst. Het kind moet op de armen gedragen worden. Het, is zeker
lastig voor dc vrouw, doch zulks is do wet dor natuur. Het is de na
tuurlijke bestemming der vrouw haar kind te dragen, gelijk de boom
zijn vruchten dragen moot.
Daarenboven is de gewoonte van de kinderen gedurig te doen li^en,
gansch tegenstrijdig aan hunnen wasdom. Gaat men nit, men iegthet
.kind in zijn voituurken, komt men 'thuis, men legt het in zijne wieg.
Hoe wilt gij dat de spieren die hot hoofd recht maken en houden de
hals, de ruggegraat zicli ontwikkelen
Wat meer is, wat wilt gij dat een kind dat ligt, anders doe dan sla
pen Het slaapt in zijn voituurken gelijk in zijne wieg het schokke-
len van het rijtuig neigt het tot. slapen. Het ziét dus niets, en het is be
roofd van al de indrukken die het kind op de armen zijns moeders van
alle kanten ontwaart.
Hop- Geene vraag voor den uitvoer; prijsvan 110 tot 118.
De Petrool slaat steeds op t'Ant«rpen. In de Granen, geene verande
ring afslag van 0,20 c. voor de Boter.
