RICARDO, DEN VI!IJII\l]0\.
Echt verhaal uit onze dagen.
15"e Vervolg.
XXXI. Onverwachte gebeurtenissen.
Het groot gevaar ziende, waarin de samenleving verkeerde door
al de middels van bederf der booze sekte, had Paus Pius IX be
sloten van met zijn volk den Zaligmaker op eene buitengewone
wijze te voet te vallen, en derhalve een mirakuleus Beeld van den
Verlosser der Wereld ten toon te stellen. Dit beeld wordt bewaard
in een kapel nevens de Basiliek St Jan van Latranen en zou thans
ter openbare vereering gesteld worden inde basiliek van Santé
Maiua-Majora. Op den 6 September was de verplaatsing des Beelds
vastgesteldeen prachtige stoet zou langs de breede, schoone en
bergachtige baan het Beeld gaan afhalen.
De liberalen van Roome zagen de feestbereiding met een
slecht oog en legden alles in 't werk om stokken in 't wiel te
steken; er werd gezegd dat er troebel zou geweest zijn; dat de
verstandigste zouden thuisgebleven zijn.... Doch, alles was te
vergeefs; de Romeinen bereidden zich om den oproep vanPius IX
levendig te beantwoorden.
Ricardo had juist madam Rita verzocht van eenen brief ter post
te doen bestellen waardoor hij zijnen vriend uit Forli, Eugeen,
verzocht, om eenige dagen naar Roomen te komen overbrengen.
Hij hoorde Rita met volle monden van de Processie spreken en
vroeg wat er gaande was.
Iets buitengewoon, Mijnheerik, die reeds oud ben, heb
het nog nooit gezien; ge moet dat gaan zien; wil ik u een huis
van kennis zoeken?.... 't Is een oud Beeld, geschilderd door de
Engelen of door den H. Lucas, een majestueus beeld.
En wat gaat er van dit Beeld geworden?
Men brengt het naar St Maria-Majora.
Processiegewijs?
Ja, maar ge zult zien, welke processie! Te Roome alleen is dit
te zien... Ge moet gaan.. Wat mij betreft, al de ketens der prisons
zouden mij niet thuis houden.
Ricardo was ontroerd; hem kwam in 't geheugen de medailje,
die zij ne .Moeder over zijnen hals had gehangen.
O, dacht hij wat ben ik sedertdien veranderdDan was ik
christen en nu ben ik een dier....
Die gedachten wilden uit zijn hoofd niethij kreeg schaamte
over zijn zeiven en herhaalde in zijn ontroerde ziel«Ben ik het
die alzoo denk of is 't iemand anders?.... Ricardo, hoe diep zijt
gij gevallen!»
Vol van deze gedachten ging hij uit om den stoet te zien. Inder
daad, de godsvrucht was er prachtig opgetooid; Ricardo zag de
Genootschappen voorbijtrekken met standaards en zinnebeelden,
de Geestelijkheid, de kapittels en de Dekens van Roomen, de
kardinalen-Aartspriesters der drij patriarkale kerken, en eindelijk,
omringd van duizende en duizende lichten, het H. Beeld des
Zaligmakers. Ricardo's hart klopte en eene siddering van gods
vrucht liep hem door d' aders. De Genade werkte, zijne Moeder
bad, de gevoelens zijner eerste jonkheid welden op, eerbied en
vrees bezielden hem toen 't Beeld een steenworp van hem was,
richtte hij er de oogen heên.... Ei, hij zag op dit oogenblik de
oogen van den Verlosser zich op hem richten en hem op statige,
majestueuse en strenge wijze aanstaren. (1).
Ricardo, diep in de ziel getroffen, slaat d' oogen neêr en zegt,
bijna zonder het le wetenO JESUS, VERLOSSER, RED MIJ
't Waren juist de laatste woorden zijner brave Moeder.
Hij hief nog eens d' oogen op, en voor de tweede maal zag hij
de oogen des Zaligmakers links en rechts keeren, en dan op hem
gevestigd blijven, min streng dan den eersten keer, maar met
dezelfde majesteit.
O Jesus, Verlosser, red mij, herhaalde Ricardo ten tweeden
male.
Er stond daarjuist een treffelijke beer nevens hem:
Mijnheer, vroeg Ricardo, bewegen zich d' oogen van dit
Beeld?
Neen't is een straalbreking van 't licht die zulks te weeg
brengt.
Ricardo vestigde eene derde maal d'oogen op dit Beeld.dat nu
zeer dicht bij hem was, en zag nu wezenlijk dat de oogen des
Verlossers zich bewogen, rechts en links gingen en eindelijk op
hem gevestigd bleven.
(1) 't Is Ricardo zelf die deze gebeurtenis verhaalt. Wij moeien daar geen
oordeel over vellen; Ons Heer deed zijn werk en dit was voldoende. Eonige
jaren te voren was de jood Ratisbonne ook to Roomen, op wondere wijze be
keerd. Hij was naar Roome gekomen hij stond op trouwen met eene ban
kiersdochter van Parijs maand en dag waren vastgesteld, Ratisbonne was
een vurige bespotter der Religie hij koa geen christen hooren of zien cp 't
punt staande van te vertrekken, gaat hij uit nieuwsgierigheid in een kerk hij,
en hij alleen ziet daar eene verschijning van O. L. V. de jood Ratisbonne
valt op de knieén, hij is bekeerd, vraagt het Doopsel, verlaat de wereld en
wordt kloosterling, en Missionnaiis om de Joden te bekeeren.
Neen, zegde hij, de weêrstraling van 't licht kan dit niet;te
weeg brengenf't is een mirakel van Ons Heer!.... O Moeder, gij
zijt het die voor uw arm kind gebeden hebt!
Het Beeld was nu voorbij, Ricardo mengde zich bij 't geloovig
volk, tranen van ontroering stortendedoch inSinte-Maria-Majora
kon hij niet in; de menigte was te groot.
Ilij bleef buiien staan en na het eindigen der plechtigheid trok
hij d' eerste slraat de beste in en spoedde zich naar huis.
Hewelvroeg madam Rita hemhebt gij alles gezien
heeft de Processie u behaagd
Of ze mij behaagd heeftmijne goede Rita*k wil 't geloo-
ven Nooit van mijn leven heb ik zulke ontroering gevoeld. Een
steenen hart zou breken.
Ricardo weende toen hij die woorden uitsprak en Rita, insge
lijks weenende, riep uit:
Die goede ziel van Cecilia had gelijk van Ricardo een hei
lige te noemen.
XXXII. Het wonder.
Onze geschiedenis nadert tot haar einde. Hoe men ook de zaak
noeme, die Ricardo zoo diep had ontroerd, de Genade was over
winnaar gebleven Ons Heer heeft dus nog op mij gepeisd, dacht
Ricardo... Ik was zoo ver van hem verwijderd en hij werpt oogen
van medelijden op mij.... Er is dan nog hoop Maar, 'k heb
zoo schromelijk misdaanWie zal mijne zonden durven hoo
ren Ik ben een duivelMaar, als de Heer mij met medelij
den beziet, is 't niet om mij tesiraffen, maar om mij te bekeeren....
Helaas Ravenna roept wraak op mij... En Lugo.... en Parijs....
en Krimée, al deze plaatsen roepen wraak.... O heiligen God en
Ferrafa?... Daar ontving ik genade en ik wierp ze onder de voe
ten.... Hoevele zielen heb ik niet verleid Bloed bevlekt mijne
handen Maar, gij, o God, gij kent, gij weet alles,.... en nog-
tans, uwe oogen zochten mij
Ricardo dacht op niets anders. Hij besloot 's anderdaags naar
Sante-Maria-Majora terug te gaan. Hij bleef den ganschen dag op
zijne kamer en 's avonds, voor het slapen gaan, trachtte hij de
gebeden te lezen, die zijne goede Moeder hem geleerd had 't
was met groote moeite dat hij nog den Vadiioxs en den Wees 'ge-
citoET kon. Hij herhaalde verscheide malen deze gebeden, en ging
slapen in gevoelens van ontroering en leedwezen, 's Anderdaags
ten 8 ure, begaf hij zich naar de kerk van Sante-Maria-Majora.
Zijn eerste stap was naar den Outaar van 't Beeld des Verlossers.
Hij naderde zoo dicht mogelijk en zegde in zijn gemoed o Jesus,
Verlosser, ontferm U mijner f
Een uur lang zat hij in d' overdenking dier woorden, als hy op
nieuw d' oogen van Jesus op hem gevestigd zag 't Scheen hem
dat die oogen hem wenkten om links te gaan. Ricardo keek links
en zag daar een biechtstoel met een Religieus in, die naar volk
wachtte. Ricardo hoorde een inwendige stem die hem zegde
«Mijn Dienaar zit u te wachten. Ga, ik heb hem voor u doen ko
men. Vrees nietde Genade verwacht u.»
Ricardo werd als opgenomen, tot op het banksken van den
biechtstoel.
(Wordt voortgezet.)
Er is in Frankrijk, een officier van 25 jaar levend begraven Men
beeft het maar gezien, als hij dood was.
Te Parijs gingen d' ander week twee juffers en twee heeren op do
Seine varen, in een bootje, een draaikolk deed den boot omtuimelen eene
juffer en een heer verdronken.... Ze stonden op 't trouwen Schrikke
lijk geval
Verbrand.
Een treurig ongeval deed zich voor, verleden zondag avond,
in 't theater Beaumarchais te Parijs een jonge, achttienjarige figu
rante naderde te dicht eenen gazbek, en aanstonds va:ten hare
kleêren, uit lichte stof verveerdigd, vuur. Verschrikt nam zij de
vlucht, terwijl zij om hulp schreeuwde, en liep in hare ontzinde
vaart tegen eene harer gezellinnen, wier kleêren, door de aan
raking der hare, insgelijks vuur vatten.
De aanwezige tooneelisten haastten zich beide slachtoffers in
tapijten te wikkelen', en konden alzoo de vlammen blusschen. Heide
nogtans hebben gevaarlijke brandwonden bekomen de tweede
vooral verkeert in levensgevaar.
Te Npuville (Noorderdepartement) wilde zekere Verchin, na
eenen berbergtwist, zekeren Lozéopde straat alwachteu om hem
eenen kwaden slag toe'le brengen. Door de duisternis misleid
wierp hij zich op eenen rustigen voorbijganger dien hij voor be
doelden Lozé aanzag, en bracbt hem eenen messteek toe die hem
dood deed neêrvallen.Hetslarhtoffer iszekere Garcon, 44 jaren oud.
Te fvry is een moordgoging gepleegd op doktor Vérolot, ad-
junkt-maire der gemeente, door zijne eigene meid. Het leven van
het slachtoffer verkeert in gevaar. Het is ten gevolge van een
hevigen twist en nadat de doktor had gedreigd haar te doen ver
huizen, dat de meid dezen aanslag pleegde. Zij is aangehouden.
