BOOD VAN Z. H. PIUS IX
LAATSTE OOGENBLIKKEN VAN
H. PIUS IX.
fja, die droeve slag is eindelijk op de Christene Wereld
gevallen.
Donderdag, 7 Februari, een weinig voor 6 ure, als de zon
onderging, en als te Roomen den Angelus klepte, is Paus
Pius IX, de wilbeminde Vader van't Christendom, onder wiens
geleide millioer.en menschen 32 jaren lang streden ennaardenHemel
trokken, de minnelijke Pius IX, de beste vriend van 't Volk is ons
door de dood ontnomen
De Paus van Roomen, Pius IX, dood
Men spreekt in de wereld van niets anders.
De Christenen vouwen de handen en zien naar den Hemel!
De Mogendheden staan als geslagen
I Niemand blijft onverschillig bij die gebeurtenis en d'ongeloovigen
zelf, getroffen door den glans van die Majesteit welke heênvaart, zij
brengen hulde aan Pius IX en verklaren dat de wereld in hemeenen
harer waardigste en edelste bewoners verliest, 'ne Man dïe zijnen
naam aan eene gansche eeuw kan geven
Pius IX, doodwelken slag op de Christene hartenPius IX, den
lieveling van 't Christene Volk, die tot op zijn sterfbed bekommerd
was met de vrijheid der Christene zielen, die voor 't geluk van eene
werkmansziel zijn leven zou gegeven hebben, en die zijne liefde
voor 't Volk zoo ver uitstrekte, dat hij, voorden oorlog van 1870, aan
i Napoleon III en Wilhem van Pruisen schreef, opdat zij toch die
bloedstorting niet zouden begonnen hebben, Pius IX, die goede,die
groote Man is dood
Als 't gebeurt dat een kind zijnen Vaderof Moeder verliest, en niet
getuige kan zijn van die laatste duurbare oogenblikken, dan is zijn
angstige vraag, na d'eerste oogenblikken vanstomme droefheid: Hoe
is Vader, hoe is Moeder gestorven?
Laat ons dus spreken van de
I Wij weten het van iemand die te Roomen verblijft, waarvan de
Paus peter is en die tot op het einde toe aan dit sterfbed is gebleven.
Den donderdag morgend, 7 Februari, rond elf ure, schrijft die
persoon, verspreidde zich in Roomen het droevig nieuws dat _pnze
Heilige Vader Pius IX, gedurende den nacht getroffen was door
eene zoo plotselinge en hevige verkoudheid dat zijn kostbaar leven
in gevaar was.
)i Aanstonds liepen wij naar't Vatikaan helaas! de tijding was
dezen keer maar al te waar.
Het Allerheiligste was uitgesteld in aide Parochiale kerken,
waar de getrouwe Romeinen zich vereenigden, God smeekende
medelijden met ons te hebben en ons onzen welbeminden Vader te
bewaren.
Maar de Voorzienigheid had het anders geschikt.
Van 's avonds tevoren hadden de geneesheeren eene lichte koorts
i bemerkt. In den nacht werd zijn slaap verscheide malen onderbro
ken ten drie ure 's morgends openbaarde zich eene groote ontroe
ring, vergezeld van koude en eene haastige en onrustwekkende
ademhaling. Pius IX voelde zijn toestand, want hij zegde tot den
I geneesheer CeccareliAh! caro dottore, questa volta et tutto finito!
Ach, liefste doctoor, dezen keer zijn wij op 't einde.
Ten half negen begon de pols snel, doch zwakker te slaan; de
longpijpen werden bezwaard en de H. Vader, nog gansch bijzijn
verstand, ontving de H. Kommunie; 't was de laatste maal dat
Jesus Christus en zijn Plaatsvervanger, malkaar ontmoetten onder
d'Heilige Speciën. Ten 9 ure werd de Paus van het H. Olijsel be
diend. Ten 10 ure was de pols hog nauwelijks voelbaar't Volk
stroomde in menigte naar 't Vatikaan, de droefheid in de ziel en vol
angst de personen ondervragende, die uit het Vatikaan kwamen.
De ziekte gingras vooruit; geheel het lichaam van den H. Vader
werd koud zijn handen en voeten kregen eere peersche'kleur. Een
uur later werd de ademhaling nog moeielijkerc 1 de doodstrijd begon.
Doch nog altijd bleef de H. Vader kalm en in t bezit van al zijne
verstandvermogens.
De voorkamers waren vol van al de personen, aan het pauselijk
hof gehecht, en die, vermengd tusschen de kardinaals en de leden
van het diplomatisch korps, de uitdrukking hunner droefheid niet
konden weerhouden.
Op dit «ogenblik nam de H. Vader, die met het hoofd blootlag,
ionder zijn hoofdkussen het krucifix en zegende teederlijk allen die j
rond zijn bed stonden geschaard.
T Het was middag: de ademhaling werd moeielijker. Al de leden
van't H, Kollegie waren inde kamer van den stervenden Paus
vereenigd, en aan zijne zijde bevonden zich gestadig MS1' Bilio en
iMartinelli.
In het midden eener stilzwijgendheid, welke dikwijls door dc
I snikken der aanwezigen werd onderbroken, las een Kardinaal met
luider stem de Aanbeveling der Ziel, en op het oogenblik dat hij het I
akte van berouw opzegde, verzamelde de H. Vader al zijnekrachten
jen zegde met een hartroerende vurigheid deze woordenCol vostro
jsanto ajuto. Met uwen heiligen bijstand. I
De doodstrijd begon en de trekken van den H. Vader teekenden
het lijden af, vereenigd met de onderwerping. Nog altijd was zijn J
oogslag verlicht door de uitdrukking van het verstand, en hij deed
jteeken dat hij spijt had niet te konnen spreken.
Msr Bilio vroeg hem van geheelhet H. Kollegie te zegenen, dat
voor zijn bed was neergeknield Pius IX hief de rechter hand op en
zegende.
Rond 3 ure 40 minuten begonnen de oogen van den H. Vader
j te breken en viel hij buiten kennis.
j Hier ontbreekt ons de kracht om het hartverscheurend tooneel
te beschrijven dat gedurende de twee lange uren van dezen dood-
I strijd plaats had.
De stichtendste woorden van vertroosting werden den stervende I
Iin het oor gefluisterd; de Kardinaals zaten geknield en baden j
I de litanie van Alle-Heiligeninde voorkamers werd luidop den
Roozenkrans gebeden; in de zalen welke de kamers van den Paus voor- j
afgaan, bevonden zich de dames van den Romeinschen adel en kin-1
deren, allen geknield, weenend en biddend.
Doch het noodlottig-oogenblik naderde met rasse schreden. 1 en I
vijf en half begon Kardinaal Bilio, met het bidden der vijf droeve
mysteriën. Hij had nog niet gedaan, toen de doodstrijd ophield en j
[een traan blonk op de voor immer verduisterde oogen van Pius IX.
I De groot-peniterjeier sprak de laatste absolutie uit en de penduul, I
I welke nevens het bed was geplaatst, sloeg langzaam het uur, waarop
de ziel van den grooten Paus de ketens harer gevangenschap ver-
jbrak, om naar hare hemelsche verblijfplaats op te stijgen,
j i) Het was het uur van't AVE MARIA; (de Angelus klept lel
Roomen bij het ondergaan der zon). Wondere samentreffing, welke
God heeft gewild, alsof de Onbevlekte Maagd, door Pius IX zool
(vereerd en bemind, op Haar eigen uur Hem te gemoet kwam, om|
Hem naar den Hemel te vergezellen.
W«lk een plechtig, treurig en onbeschrijfelijk oogenblik
Kardinaal Bilio, rechtstaande en zijne ontroeringbedwingende,
[zegde met eene kloeke stem: Requiem seternam dona ei, Domine.
I Tranen en gesnik vervulden de kamer: de Kardinaals, Prelaten,!
I wachten, dienstboden vielen op 't lijk en kusten die gezegende han-
I dende personen in d ander kamers voelden hun hert beklemd enl
I zagen opeens de deur openen en plaats laten voor het streng en uit-J
[gemergeld wezen van Msr Manning, een Engelschman van 70 jaren,
[waarvan 't wezen met tranen was bedekt. En allen sloegen d handen
[om hun wezen, en allen weenden en snikten. Mijn God, riepen er, I
[laat ons tech ook stervenEn er kwamen meer Kardinaals uit dc
[kamer, het wezen getrokken van droefheid; en de droeve mare ging I
[bij de ontelbare menigte op Sint-Pietersplein van mond tot mond.
[en door den telegraf van land tot land, en eenige uren later wisten de
|25o millioen Katholieken der wereld dat hun welbeminde Vader ge-
[storvenwasI
I O Pius IXmet gansch 't Christene Volk komen wij ook voor uw
[lijk nederknielen en uwe gezegende handen kussen! Pius IX, gij
[weet het, 'tVlaamsch Christene Volk isU getrouw gebleven in lijden
jen tegenspoed; 't heeft met U en voor U gebeden, en menige bede-
Ivaart gedaan te Scherpenheuvel, te Hal, te Lede, te Oostakker! In
[den laatsten dag des oordeels alleen zal t geweten worden, wat hel I
[christene Vlaamsche Volk, de Vlaamsche Arbeiders, de Vlaamsche I
Vrouwen voorU hebben gedaan O Pius IX de zoete hoop iust in I
lonze harten dat velen die leven, Unog op eene bijzondere wijze zul-
j len mogen vereerenwij knielen voor uw lijken wij vragen uwen
[zegenWij beloven van uwe lessen allijd indachtig te wezen; van
I standvastig te blijven in het Katholiek Geloof, hetwelk volgens uwe
[eigene woorden, niet alleen den sleutel is van t Eeuwigmaar ook I
[van 't Aardsch geluk! Wij beloven U standvastigheid, in deze slechte I
[tijden, alswanneer wij zien dat er in ons Belgenland verdwaalde!
