De Wreedheden van den Ros.
Nut en Vermaak; Verdediging der Rechten van 't Vlaamsche Volk.
Later Nieuws. 't Proces van 't Kint wordt op 4 novemb.
begonnen. Hij heeft twee groote advokaten van Parijs. Zouden,
ze dien rnoor wit krijgen Fortamps, de oud-Schepene van
Brussel, compareert als medeplichtige. De Bohemers zijn nu
Luik. Te Genua, Italia, is uit de Nationale Bank verdwenen de
som van 2 millioen 500 dnizend franken. Drij bedienden zijn aan
gehouden. De Russische gazetten schrijven dat Bessarabien
plechtig hij Rusland is ingelijfd onder de toejuiching der bevolking.
Als 't waar is In Engeland worden de troepen gerang
schikt om naar den Afghanistan te trekken. Men denkt daar dat
de Oorlog zeker is. Wij gelooven dat den Engelschman er nog
twee keeren zal op peizen. Er is in Henegauwen een werksta
king geweest, nog al serieus, maar nu geëindigd. De bazen had
den van afslag gesproken, en niemand die dat geeren hoordt,ten
zij ais er spraak is van lasten en contributien; indien er in een
land 'ne Koning of 'ne Minister ware, die op 't einde van 't jaar
een deel der Contributien weêrzondt, de Volkeren zouden hem
door een vuur dragen; maar dag nicht rust laten waar rust is,
zeggen ze, alhoewel,om te trekken,iedereen met plezier gederan
geerd wordt. Nabij Brugge, op den steenweg van Bissegem
naar Gullegem, is de bazinne Couck in haar herberg, aangerand,
mishandeld en bestolen door 2 kerels die uit 't bedelaarsgesticht
van Hoogstraeten kwamen; een der schobejakken is door 't Pu
bliek aangehouden. Dijnsdag avond was er te Brussel, op den
Antwerpschen steenweg, eene brandramp; van een groot gebouw
bleven maar de 4 muren staan; een der gebuurs, zekeren M.Cabu,
thuis komende en den brand ziende, verschrikte zoodanig dat hij
een geraaktheid kreeg en stierf. Dijnsdag avond, ten halver
tien, heeft te Brussel op de Chaussée de Charleroi, een dronken
lap zijn vrouw door een venster van de tweede Stagie geworpen.
De vrouw was dood op den slag. Voorbijgangers hebben den
schelm en moordenaar aangehouden. Er komt in Duitschland
een weinigske meer movement in d'hopmarkten; te Londen, inte.
gendeel was er afslag de goede kwaliteiten zijn zeldzaam in
Engeland.
(4 Vervolg).
Juist op slag van 2 ure kwam de Sergeant onzen Schilder halen.
Ze trokken -op en vonden de Kommandante opgesmukt met geheel
haar kleêrkas en schitterend met al haar ringen en juweelen. De
Polak had meer lust om te lachen, dan om te schilderen, en moest
geweld doen om zich in te houden.
't Duurde een lange tijd, eer de trotsche vrouw kon beslissen op
welke manier zij zou uitgeschilderd wordenNicelora was bij dit
gektooneel aanwezig, en hij moest gedurig op de vragen der kom
mandante antwoorden of ze wel gezeten was! of haar kleêren in
goede plooi lagen, enzoovoorts.
^.Volgens zijn belofte aan Marfa, wachtte Cesar zich wel van de
zwarte kleuren te gebruikenhij schilderde op Chineesche manier,
en won dagelijks in de gunst van Adoftia; daarbij de brave dochter
Vera prees het portret, uit genegenheid voor de bannelingen, Nice-
fora om zijn toekomende schoonmoeder te behagen en deKomman-
dant.Pavel dierf niet anders dan bewonderingskreten uitbrengen.
Den tweeden dag, als de Polak wegging, na de hand van Adoftia
gekust te hebben, vernam hij uit haren mond dat het verzoek zijner
vrouw ingewilligd was en dat hij voortaan niet meer in de kasern
moest slapen.
Marfa verwachtte hem aan de trappen der kanselarij en viel bijna
van haar zeiven, als zij dit gouden nieuws vernam: Vrij! bij ons
mogen wonen! o God! welk geluk! en Marfa viel al weenende in
d'armen van haren echtgemoot.
Sergeant Gabriel, die juist op den koer was, kwam bijgelospen
en stond op zijne beurt versteld over die groote gunst. Nooit was
de Russische Sergeant zoe beleefd en zoo dienstwillig geweest; niet
alleen uit dankbaarheid voor Marfa die zijne strepen behouden had,
maar hij begon den Polak als een man van gewicht en van invloed
te aanzien. Dadelijk werden de stukken geteekend en het gelukkige
paar trok naar huis. Op den koer vonden zij de galeiboeven die
groote oogen trokken, als zij n° i3 in zijn gewaad van bureelschrij
ver zagen en den cipier, nog lijdende van de 5o knoutslagen welke
hij ontvangen had en die nu binnensmonds mompelde: Hondsjen-
gen, vervloekte ketter, 't is nog niet geëindigd onder ons; ik zal mij
wreken
Maar nog meer was Cesar verwonderd en verheugd, als hij op
straat was, vrij gelijk een vogel in de lucht, ver van die Russenen
galeiboeven en wie zal de vreugd beschrijven van den braven vis-
scher Piotro en van zijne vrouw Anna? t«en zij van verre:Marfa
zagen komen, vergezeld van 'ne kerel in lange blauwe frak, dachten
zij eerst op iemand van de policie misschien was hun medelijden
voor de bannelingen verraden en gingen zij, gelijk zoovele anderen,
streng gestraft worden; maar als Marfa haren man gepresenteerd
had en als Cesar zijne klak had afgenomen en zijn half geschoren
hoofd getoond, dan was 't in dat huisje een vreugde-geroëp zonder
einde, een omhelzen, een handendrukken gelijk eertijds bij 't Jood-
sche volk als zij vrij en blij in Beloofde Land toekwamen. Anna
weende, Piotro deed allerhande Russische wenschen en uitroepin
gen, de kinderen sprongen en dansten; Marfa en Cesar zaten hand
in hand, den Heere God te danken.
Na d'eerste aandoening begon Anna alles te bereiden voor een feest
maal t meest iets buitengewoons zijn eene soep van kooien
koeken van gortenbrij in boter gebakken en Piotro haalde eenen
lekkeren visch uit welken hij bewaard had om te verkoopen en eene
flesch schuimend bier, zoo geel als ambet, die in eenen hoek van
zijn hofje begraven lag.
Er was vreugd en geluk in dat huisje, meer geluk als de wreede
Keizer Alexander in zijn paleis te St-Petersburg kon smaken of ge
nieten. En nogtans die Keizer heeft het opperbevel over landstre
ken zoo groot als Europa; maar als 'ne mensch zijn vrijheid bezit,
wat kan hij meer wenschen
Cesar, sprak de visscher Piotro, ge zijt nu bij ons, uwe vreuw
zal de zuster van Anna zijn en gij zult mijn broeder wezen. Wij wa
ren arm, uw vrouw heeft ons' geholpen door haren handel. Kom
broeder, verheugen wij ons Wij maken te samen maar e'en familie
uit. Tranen overdekten d'oagen van den Polak en hij legde zijn
hand in die van den braven russischen boer.
V. Gelukkig in ballingschap.
't Fameus portret der kommandante, een effene plak gelijk de
volle maan, werd in eenen zwarthouten kader gezet, in den salon
geplaatst en verwekte de hooge bewondering van al de bezoekers
des huizes en toen de Polak, op dezelfde wijze, Pavel uitgeschil
derd had, in zijn rijk kostuum, met gouden epauletten,Vera,
met haar lief wezenken, en den opgeblazen Nicefora, dan'werden ai
de notabelen van Bezerof uitgenoodigd, en acht dagen lang hoorde
men in 't Syberiaansch steedje niets anders dan kreten van bewon
dering.Ze waren daar aan zoo weinig gewoon, en om in der
waarheid te spreken, Cesar had die portretten, met iever en ziel ge
schilderd; er hing immers zooveel van af.
Korts nadien ontving Pavel eene deputatie der notabelen, die
hem kwamen smeeken dat de Polak, ten minste gedurende dezen
zomer, de portretten zou mogen schilderen die hem zouden gecom
mandeerd worden.
Adoftia was voor niet geene russische en aanstonds was hare re
kening gemaakt. Ja, de Polak mocht schilderen; zij taxeerde elk
portret aan 100 roebels (400 fr.)doch op voorhand moest in hare
handen den helft dier som gestort worden, en den anderen helft, na
levering, in d'handen van den schilder gestort.
D'aerste 5o roebels bleven den eigendom van Adoftia en van de
tweode was zij vastbesloten nog a5 roebels te eischen. Bij ons zoü
di# handelwijze schurkachtig genoemd worden in Rusland werd
ze als heel raisonnabel aanzien, en door den Polak met eene groote
voldoening vernamen. Andere kotnmandanten zouden de gansche
som gehouden hebben en als den schilder klachten deed, hem met
knoutslagen betaald.
Iedere rijke koopman van Bezerof wilde een of twee portretten
hebben van den Poolschen Rubbens, en gedurende verscheide
maanden was er geen enkele eetfeest in 't stedeken of Marfa moest
komen gebakskes bereiden.
Op 't einde van den zomer had Cesar 3ï portretten gemaakt, voor
welke Hare Excellencie de Russische Madam, 9,600 fr. had opge
streken en hij, 3,200.
Te Bezerof is dit een groote som. Er werd niet gedubd of geaar
zeld: 1600 fr. werden besteed om Piotro en zijne familie vrij te
koopen en de rest in eene veilige plaats geborgen.
De bannelingen begonnen nu te droomen van een eigene woning.
Op den top van eenen heuvel, eenige stappen van het bosch, had
de schilder eene plekje grond gevonden, waar Marfa dikwijls bleef
rusten als zij met hout van het bosch kwam. <1 Och Heere, dacht
zij dan, die wijduitgestrekte vlakte ziende, doorsneden van de ri
vier Sosva, is dat bijna 't zelfde gezicht niet, dat ik t'huisuit de ven
sters van 't kasteel mijns vaders aanschouwde? Och, hier zou ik
mijn Vaderland en mijne Familie met de gedachten terugvinden.
Cesar, zegde zij op zekeren dag, och, konden wij hier altijd
blijvenwij zouden er onze Poolsche taal spreken
Waarom zegt ge mij dat. vroeg Cesar? Zoudt gij Anna en
Piotro willen verlaten; er is iets tusschen u geweest?
O, integendeel, ik bemin haar als mijne zuster, maar hun
huisje is te klein en gedurig vol volk; wij durven er onze taal niet
spreken, en van den anderen kant, 't doet mij pijn aan 't hert als ik
d:e brave lieden den lof van hunnen Czar, van den bloedvijand on
zer Vaderlands hoor uitspreken.
Zoo dat gij van onze weldoeners zoudt willen scheiden!
Volstrekt niet, man; wij zouden ze dikwijls, zeer dikwijls
zien; zij zouden hier menigen avond komen doorbrengen, en 'kge-
loof Zelfs dat Vera onze uitnoodiging zou beantwoorden. En zoo
zou ons l®t gedurig verbeteren.
Marfa, sprak de Polak; ge wordt hooveerdig, kind; ik geloof
zelfs dat ge van geluk droomt.
Waarom niet? had Marfa geantwoord. W. V.
