De Vlucht uit Siberië.
(ECHT VERHAAL UIT ONZE DAGEN).
Drij personen, een Polak van edel geslacht met zijne jeugdige
echtgenote, een Fransche schilder, die in Polen zijnde om land
schappen te teekenen, de wapens voor dit verdrukt land had opge
nomen, die drij personen waren sedert een jaar gebannen in
Siberië, en hadden voor verblijl het stedeken Bezeroff.
Na veel lijden en veel verdrukking, bevreesd voor hetgeen hun
nog te lijden stond, hadden zij malkaar 't woord gegeven van in
leven en dood elkaar bij te staan, van samen te sterven of samen uit
dit ellendig ballingschap te vluchten. Hun plan was beraamd de
Franschman, met name Hendrik, zou voorop gaan, kennis zoeken
bij den naburigen volksstam de Ostiaks, en daar den Polak Cesai
en zijne vrouw Marfa afwachten.
De Franschman was als jager van den Gouverneur gebruikt en
had eene geheime hut in het boschCesar had verscheide uren
daags bezigheid op den bureau der gevangenis; en van hem had de
Franschman een volmaakt afschrift bekomen Marfa. de Polonese,
werkte sedert maanden aan drij kostumen van Russische werklie
den want eens door de ijswoestijnen die Siberië van d'ander volks
stammen scheiden, daar zouden onze vrienden zich voor Russen
uitgeven, die werk gingen zoeken. a
Te Bezerol was Kommandant Pavel, een vaddige dronkebroer;
zijn vrouw, Adoftia, deed met hem al wat zij wilde de brave Vera,
die Marfa beschermde, doch onlangs getrouwd was met den val-
schen officier Polosikof. Op eene beerenjacht had de Franschman
het leven gered van Polosikof en van den jager Ivan en t zijn deze
twee ondankbaren, die hem nu, in zijne vlucht, de hevigste zullen
achterna zitten.
I. Het Afscheid.
't Is dan vandaag, zegt Marfa, toen zij den Franschman in
haar huisje ziet verschijnen.
Ja, 't is vandaag.
En g'hebt een leidsman gevonden, om u door de ijswoestijnen
te brengen
Ja, Krasna Gova; hij verwacht mij in t vallen van denavond.
En alles is gereed
Alles, Cesar heeft mij de papieren gegeven; en mijn kleederen
zal ik vinden in mijne boschhut.
De bannelingen zwegen eenen oogenblik.
Maria, duurbare zuster, ging de Franschman voortvergeet
ons teelten niet; als gij binnen de week geene tijding hebt, 't is tee-
ken dat ik dood ben.
01 niet toegekomen.
Neen, dood! 'k heb liever te sterven als in de zilvermijnen be
graven te worden; en moest dit ongeluk mij gebeuren, en blijft gij
hie. mistrouwt u toch van Ivan.... 't Is een russische verrader.
Och, ge meent het ergste.
Hij heeft mij onderkropen en neemt heden mijne plaats in....
Nu, Maria, ik had de gelegenheid niet het aan Cesar te zeggen,
maar beveel hem de grootste voorzichtigheid; gebaar niets van mijne
vlucht: en nu, laat mij u, voor de eerste maal, 't is misschien ook
de laatste, de hand drukken, en onder Gods bescherming
Ja onder Gods bescherming, herhaalde de brave Polonese,
hare teere hand in de zijne leggende!.... Enge neemt Nox uwen
trouwen hond mee?
Ja, hij doet heden zijn eerste stap naar Parijs.
Tot weerziens, Nox, sprak Marfa, den hond caresseerende die
zijnen steert krolde en d oogen toepinkte... Brave Nox, ziet dat ge
wel over uwen meester waakt en hem verdedigt... Wat u aangaat,
Hendrik, ik heb verscheide dingen voor u; ziehier eerst eene goede
provisie thee digt opeengebonden.... Ge zijt rijk in planten en
kruiden, maar t is toch altijd goed iets bij de hand te hebben.
Ik dank u, zuster, sprak de Schilder.
Dan hebt gij hier een pakje met gedroogde visschen, mets is
zoo voedzaam en herstelt, zoo schielijk als men halfdood van de
koude is. i i
Dank u, Marfa, ik voel het; uw geschenken zullen mij geluk
bijbreng^ cjuurjjare vriend; en hier is nog 't kostelijkste van
al Een beeld en een relikwie van den gelukzaligen Bobola, den
martelaar van Polen. Stel u onder zijne bescherming en draag met
eerbied deze kostelijke gedenkenis.
De Franschman had door't ongeluk zijnen Heer en God leeren
kennenhij bracht het beeld aan zijn lippen, drukte het aan zijn
hert en nogmaals teederlijk de hand der Polonèse drukkende, zegde
hijMarfa, onder uw oogen leg ik het beeld en de Relikwie des Be
schermers'van Polen op mijn hert; eiken dag zal ik den gelukzaligen
Bobola voor u en voor mij bidden.... Marfa, 'k moet gaan....
Vaarwel,... moed en betrouwen
En voorafgegaan van Nox die van vreugde sprong omdat hij aan
de jacht peisde, ging de Franschman naar zijne hut in het zwarte
bosch. Hij zag wel rond of er niemand in den omtrek was, g'ng_ er
achter den hond binnen, sloot zorgvuldig de valdeur en begon zijne
toebereidsels voor de vlucht.
Van zijn twee schoonste beerenvellen maakte hij twee zakken,
waarin hij stak zijn russisch kleed, eenen langen hoornpoeder, een
groot getal ballen, eenen boog met den voorraad pijlen, eene soort
vamzalf, heerenzalf &eru>ea^.dui een ^u^
de pasporten en eene kaart der landstreekhij bond de zakken te
samen om ze op zijn karabien te konnen dragen hij wierp zijne cas-
quette weg, plaatste zich eene vellen muts met oorsleppen op t
hoofd, kwam aldus geladen uit zijne hut, maakte zijn kruis en begaf
zich op weg naar 't westen, om nog voor den nacht eene eenzame
plaats te bereiken, waar de leidsman hem afwachte.
't Was nog dag; maar de avondmist begon alles met eenen sluier
te bedekken en het minste voorwerp in eene soort van spook te ver
anderen als de vluchteling die tot dan toe gegaan had zonder te dur
ven adem haleneindelijk aan 't begin eener vlakte was geraakt
men zou gezegd hebben dat een kronkelend vuur in 't bosch had
rondgeloopen en er die streep van ijs en sneeuw gelaten. Die witte
streep in't bosch was niets anders dan een water en de jager had
deze plaats gekozen, als de gemakkelijkste in die eentoomge streek,
om er zijnen Ostiaker te vinden. Want, de man, die beloofd had
Hendrik door de sneeuwwoestijn te brengen, maakte deel van den
volksstam der Ostiakers.
De vluchteling ziet rond, rechts, linns, langs alle kanten hij ont
waart niets hij doet een scherp geschuifel hooren; geene antwoord:
nogtans den Ostiak moester reeds eenige uren zijn om zijn honden
te laten rusten; hij wachtte eenige oogenblikken en zag zijn oogen
uit op dit uitgestrekte sneeuwplein, om eene beweging of een vlekje
te ontdekken na langen tijd gewacht te hebben, riskeerde hij het
zich nog eens omharder te schuifelendan zag hij op vijftig stappen
afstand eenen sneeuwheuvel die in beweging kwam. Hij nam pak
en zaken vond er zijnen kameraad, die er reeds verscheidene uren
inden sneeuw sliep; rondom hem lagen een twintigtal honden,
graatmagere kerels, die hunne tanden toonden en met bedreigend
oog, al de bewegingen volgden van den vreemdeling die hunne rust
kwam stooren.
De Franschman kende zijnen kade zeer goed; de Ostiaksche zijn
gelijk de wintervogels; zij eten en drinden altijd, als er occasie is,
en spreken maar op hunne uren; het tegenovergestelde van den
Europeaan, die op zijn uren eet en drinkt en klapt zoo dikwijls hij
de gelegenheid heeft.
Hendrik wierp zijnen dubbelen zak op den sneeuw en zegde: Is
alles gereed
De Ostiak knikte van neen.
Hebt gij honden genoeg?
De kop knikte ja.
En de slede
Twee oogen gingen op zij, om te zeggen ze ligt daar onder den
sneeuw.
Laat ons dan vertrekken!
Ee Ostiak scheen niet te hooren.
Zijn d'honden misschien te zeer vermoeid?
Neen
Waarom staan we dan te wachten
Krasna klapte met zijn tanden en sloot d'oogen. Dat wilde zeg
gen Eten, drinken en slapen. (Wordt voortgezet).
LUIK 20 jan. In den nacht van vrijdag tot-zaterdag is in de
statie te Remicourt nabij Fexhe een koopwarentrein op cenelokomo-
tief geloopen, welke in gemelde statie manoeuvreerde. De schok was
verschrikkelijk; verscheidene waggons werden verbrijzeld. De over
ste van den koopwarentrein werd zwaar gewond; volgens men zegt
zou hij reeds overleden zijn. Het ongeval is veroorzaakt door den
dikken mist, welke niet toeliet de signalen te zien.
Te New-York is een magazijn van fijne koop waren afgebrand;
de schade beloopt tot 2 millioen dollars
Nu is de gele koorts te New-York zelf, m Brazilië heer-
schen doodelijke pokken; in Rusland sterven veel menschen van
de pest- in Oostenrijk is een aardbeving geweest; te Londen
is op een stuur, bitsig weer, een zacht lenteweer gevolgd, zoodat al
d'hospitalen vol zieken liggen; in Holland is t hof voor 12 we-
ken in den rouw.
De hongersnood in Indië en China vermindert en t lijden dier
0nCTelukkigen°is merkelijk verzacht geweest, door de milde giften
der katholieken van Europa. Wij sluiten dus onze lijsten; t is wel
"eweestGod zal 't u loonen, geachte Lezers en duurbare Vrienden
die uwe hongerlijdende Broeders zijt indachtig geweest! Gij hebt
den naam van Christenen en van Vlaming verheerlijkt, gij hebt ge
toond dat 't katholiek die den Paus ondersteunt, die den armen m
't Land helpt, die geeft voor de Katholieke Scholen dat t Katholiek
ook de ooren niet sluit voor de jammerklachten, al klinken ze van
de uiterste palen der wereld. De Kerk is algemeen en strekt zich uit
tot al de landen en deelen der wereld, en zoo ook de Katholieke
Liefde is algemeen en oneindig.
P D L Aalst 2,00 Dendermonde, hijzondere intentie 2,00 E. II. astoor van
^Ontvangen Tn S" iSs"^»5'- Geloofd zij Jesns Christus, ami:*.
A ;TSÏE NIEUWS. - C-est ca; te Etterbeek, bij Brussel, hoeft 'ne (leus zijn
vrouw'mishandeld en sen stuk vaH haren neus afgebeten. 't beschaafd Europa krijg, ook
menscheneiers! - Te Londen is een bankroet, zoo grof dat .edereen ervan grouweik
een stad van 10,000 zielen, leefde bij die fabriek. - Tegen hardnekkige» hoest wordt als
recept gegevenzemelen laten zieden, in 't zop suikerkandij gedaan, en dat s avonds u.tge^
dronken. - A..MOKZBK geven beeft nooit of nooit iemand verarmd; t ts koud. t is w;nterj
e wordt veel armoede geleden! - Te llorgerhout was er groeten schnk; vel, p.rs.ne
durfden V avonds niet uitgaan, vreezende van aangerand te worden e.ndehjk zyn v,er
dunnen s a T Brussel Chaussèe de Mons is ne manskerel van
voorname dievenaangehouden - TuBruseehCb
'Intwerpei^U*nu voor Jie?le veroordeeld. Een sleiht begin voor zijn ander proces.
den oranu eeuw yc»a
nnrmedlftarft de laats^ berioh ,ed trekken Russen gewapenJSl
Pruisen neemwtterko voorzorgen tegen de pest van Rusland.
