De Vlucht uit Siberië.
(ECHT VERHAAL UIT ONZE DAGEN).
20s Vervolg.
De vluchtelingen stonden dus gereed om hunne lange reis voort
te zetten.
Thadeüs had maar eene bekommernis. Zou er niets ontbreken
aan zijne lieve beschermelingen? hadden zij proviand genoeg, vleesch
en bloem? was hunne slede wel genoeg bedekt? zouden de fleschkes
van schors, waarin brandewijn was, zouden zij niet breken? en de
pistolen en de verborgene munitiën, de messen, desneeuwschoenen
was alles wel in staat?
Die ruwe man was zoo zeer bezorgd, dat men zou gezegd heb
ben een moeder die voor den eersten keer haren zoon voor t Colle
gie of voor een verre reis ziet vertrekken,die twintig keeren een kof
fer open en toe doet, en die, alhoewel alles nog zoo juist en zop wel
is, die peist dat er iets moet ontbreken.
Binst dien tijd, twee ander vrienden, Nox en den Verworger
liggende op den sneeuw voor de hut, knaagden aan 't zelfde been
dat zij, in broederlijke overeenkomst, elk met 'ne kant vasthielden
Eindelijk sloeg het oogenblik van 't vertrek, en de Berg-Koning
met eene donderende stem, gaf het teeken van den optocht.
De eerste slede reed voort, geleid door den overste van den trein
en d'andere volgden, in de schoonste orde, op korten en gelijken
afstand, d'eene van d'andere.
Elke geleider ging nevens zijne rendieren en achteraan kwam de
slede der vluchtelingen, waarop de Koning ook plaats genomen had,
de karabien rond den schouder, want hij wilde zijn vrienden tot aan
de grenzen van zijn distrikt vergezellen.
De afstand was niet groot.
In 't begin werd er geen woord gesproken, de herten waren te vol.
Doch Thadeüs, zich een uiterste geweld aandoende, bedwong de
gevoelens van diepe ontroeri, g en sprak met zachte stem, in zijne
lievePoolsche taal welke hij misschien voor den laatsten keer hoorde;
hij sprak van de reis, en van de voorzorgen welke moesten geno
men worden. Onze vrienden aanhoorden met dankbaarheid zijne
nuttige raadgevingende weg tot Veliki-Ostroug, die soms verschei
dene maanden duurt, was van allerhande gevaren omgeven; en Tha
deüs, zijne rijke ondervinding raadplegende, zocht alles op, wat
eenigzins tot nut zijner lievelingen kon dienen.
Na eenige uren was men in een groote vlakte, omgeven van
zwarte rotsen; achter die rotsen begon het grondgebied van eenen
anderen volkstam.
Halte gebood de Reus
De sleden hielden stil en de geleiders vereenigden zich rond hun
nen Koning.
Hij gaf, op korten en gebieden toon, zijne laatste bevelen, en
zond ze terug naar hunnen post. Daarna drukte hij teederlijk in zijn
armen de drij Vluchtelingen, kuste Marfa op de schouder, volgens
Poolsche manier, de andere op voorhoofd en oogen, en maakte op
de borst van alle drie een kruis; bijna alles zonder spreken; want,
hij vreesde voor zijn onderdanen teeken van zwakheid te geven; dan
als ze wel in hunne slede g'inst^lleerd waren, hij drukte voor de
laatste maal hunne hand en zich met geweld achteruittrekkende,
hij riep Voorwaarts
Nu naderde de droefste oogenblik;'t convoi van sleden vertrok
en onder al dat ruw volk, vier personen stonden met betraande oo
gen en benepene harten. De drij vluchtelingen op de slede, die ras
voorwaarts reed, en den armen Berg-Koning, die daar stpnd, de
oogen gericht naar de vrienden, die zich verwijderden, metontbloo-
ten hoofde en tot teeken van heilwensch zijn muts zwaaiende. Ne
vens hem stond zijn groote hond, die droefgeestig naar Nox zag,
welken zich verwijderde, en scheen te zeggenKom toch mee!
Eenige oogenblikken nadien, de sleden waren tusschen de bergen
en Thadeüs zag niets meer dan de naakte vlakte en de zwarte rotsen.
De eeuwige scheiding was voltrokken.
XXI. De Reis. Plannen.
Dagen volgden op dagen, weken op weken, gedurende den lan
gen tocht door de bosschen. In Syberië haakten de Bannelingen
om een oogenblik tegen malkaar te mogen klappen; nu waren zij
gedurig bijeen, in het eentoonigste leven dat kon uitgepeisd worden:
gedurig boomen en velden die aan malkander gelijken geen enkel
gerucht dan 't eeuwig geplof der rendieren, zelfs geen vogel in de
lucht zien vliegen, of geen insekt hooren gonzen, en zulks niet éenen
dag, niet tien, twintig, dertig, maar verscheide maanden, die toe
stand brengt, zelfs de sterkste en ongevoeligste menschen in eene
soort van sombere droefgeestigheid.
Nu eens in hunne sleden, dan te voet op den harden sneeuw, om
de rendieren niet te straf te vermoeien, zoo sleten de vluchtelingen
hunne dagen, malkaar vertroostende,en besprekende tot in de klein
ste bijzonderheden wat er zou gedaan worden na de komstte Veliki.
Het simpelste plan was voorzeker van op Vologda te trekken, 200
uren "an daar, en dan op St Petersburg. eenen afstand van42o uren,
waar bijna dagelijks middel is, om direkt 'naar Frankrijk in te sche
penMaar, was dit niet den wolf in de muil loopen? Op welke
wijze ontsnappen aan de russische policie
Misschien ware 't beter zich op Arkangel te richten; dat is eene
russische zeehave in't hooge noorden, weinig bewoond, en waar
gedurig uit alle landen der wereld koopvaardijschepen aanlanden en
vertrekken. En nog,te Arkangel zijnde, was er geen schip, men kon
tot aan Finland geraken, er doorsukkelen, en dan op Zweden zijne
redding zoeken.... Al deze plannen waren omgeven met moeielijk-
heden, want om tot de Vrijheid te geraken, tot de vrije landen van
Europa, en was kwestie noch min noch meer dan van een duizend
tal uren af te leggen. Want, waarlijk, het Siberië van Rusland ma
eene hel genoemd worden; als ge peist dat er karavanen gevange
nen zijn, die twee jaren noodig hebben om in hunne droeve be
stemming te geraken
Bah! zegde Hendrik, een weinig min of meer te wandelen,
wat geeft dat? En alles wel ingezien, 1000 uren zelfs, dat is toch
geene zee om uit te drinken, en als men de voorzorg neemt van tijd
tot tijd eens te rusten en ander botten te nemen, er komt toch een
einde aan.
Och, bemerkte Marfa,er zouden ook ander beenen moeten ge
nomen worden, want ze zullen drij maal versleten zijn,
Ter contrarie, sprak de artist; ter contrarie, mensch; d'oefe-
ning versterkt, al de meesters in gijmnastiek leeren heter is niets
voordeeliger aan de gezondheid als de wandeling.
Ja, zegde Cesar, we zijn er 't levende bewijs van; ziet ons eens
gaan. niet 't vel over de beenen.
Des te beter,mijn liefste,des te beter, w'hebben te min te dragen
en de beeren zullen geen goeste hebben om zulke magere gasten
aan te vallen.Ten anderen,gelijk'tliêken is,moet het gezongen worden.
Zoo hield Hendrik den moed zijner gezellen op d'hoogte, gedu
rende die lange eentoonige reis, welke niets is voor de Volkeren
dier streken, maar die voor den Europeaan bijna eenen doodstrijd
is. Allengskes werd de natuur min woest, men was uit de bergeng-
ten van den Oural; eindelijk kwam er een effene streek,, op -velke
de rendieren rapper vooruitsnelden, en zekeren avond of beter
zekeren nacht, want 't was vier uren van den namiddag cn de zon-
nenondergang had reeds plaats gehad, zekeren nacht bij 't flikkeren
van een prachtig noorderlicht, de overste der karavaan, in de verte
de torens eener stad toonende, riep uit:
Hoera, broeders! wij zijn ep! ziedaar Veliki-Ostroug.
XXII. De Stad Veliki.
Rusland, na de ware Religie verlaten te hebben, heeft voor zijn
onderdanen een ander Religie gemaakt, een soort van Staats-inrich-
ting, waarvan de Czar het opperhoofd en den paus is, en die regel
matig werkt,dank aan vette subsidiën en onbermhertige dwinge
landij. Die Staats-Religie heeft kerken, kloosters, bisdommen in
menigte, zelfs te Veliki-Ostroug, waar onze vluchtelingen gingen
intreden, er waren daar twee kloosters, twee kathedralen met ver
gulde koepels, en 22 torene in 't geel geschilderd, welke dienden
voor de 22 parochiën der stad.
Veliki, eene russische stad, en een rijke stad, zou nevens 't arm
ste dorp van Vlaanderen niet mogen staan de straten, zoo breed als
een markt,zijn niet gekalseid, bijgangen zijneronbekend.de huizen,
meestal in hout,zijn maar van e'ene stagieen hoe is dat stedeken
dan zoo rijk? Om de eenvoudige rede dat het de entrepot is der on
schatbare voortbrengsels welke Siberië aan Europa levert. Onaf
zienbare magazijnen zijn er volgestapeld met vlas, smout, gezouten
vleesch, teer, hout en pelswerkenduizende schuiten varen gedurig
naar Arkangel, om die voortbrengsels op de schepen van al de we-
relddeelen te laden. Vaste inwoners heeft Veliki er maai1 10,000.
maar in het zomergetijde mag dit getal wel drievoudig vermeerderd
zijn.
't Was donkeravond en 't noorderlicht had zijn vuur uitgedoofd,
nauwelijks zag men hier en daar eenige flikkeringskes van licht
aan de vensters, als de eerste wagen der IJslandsche karavaan schie
lijk stil bleef voor eenen balk die over den weg was neergelaten.
Wie daar? riep in 't russisch en met beroeste stem, den bar-
reelwachter, die aanstonds uit zijn wachthuizeken kwam, een lan-
teern in de hand.
Bij het hooren van die russische klanken, onze vrienden die in
verscheide maanden die taal niet gehoord hadden, onze vrienden
sidderden en Marfa greep den arm van Cesar.
De vleugelman sprong van zijne slede, toonde aan den soldaat
zijn reispas, bekleed met den russischen zegel; dan haalde hij zijnen
neusdoek uit, maakte 'në knoop los waarin een roebel verborgen
was, en behandigde dien roebel (4,00) 't barreelrecht van eiken rei
ziger, die anders als te voet, op 'ne russische steenweg komt.
De tollenaar onderzocht zorgvuldig het stuk geld, deed het op
zijn nagels klinken, en keerde naar zijn schilderhuisje terug; dit
baraksken was rood en geel geschilderd en er stond, stijf als 'ne stok
een schildwacht nevens; grollende gelijk 'nen beer, die door zijn
meester met den voet wakker gestampt is, de tollenaar deed den
barreel open, en hief de lanteern in d'hoogte, om de wagens te tellen.
De trein zette zich op marsch.
Een twee, drij, vier. vijf, telde de Rus, namate de wagens defi
leerden, zes, zeven, acht, negen, tien.
De tiende, waar de Vluchtelingen op zaten, ging passeeren, als
eensklaps de balk der barreel neerviel; ze moesten blijven staan.
(Wordt voortgezet).
LOOPENDE NIEUWS. In Italië is generaal Nunziante krankzinnig
geworden - In Algiers is opstand 8ÖO0 Fransehe soldaten zijn der
waarts gezonden. De Prins van Oranje is hersteld en genezen..
ProficiatDe Bisschop van Amiens is overleden. Gourko, in St
Petersburg, heeft 2U,000 personen verbannen, wier paspoorten niet in
regel waren; waar gaat al dat volk loopen? De papierfabriek van
Wavre is in failliet; (500,000 fr. te kort. Sedert korten tijd zijn uit
Rusland naar Siberië 50,000 personen verbannen. Te Brussel, maan
dag, een soldaat-correctionnist, Van Schelle, die voor zijn rechters
stond, nam eenen steen uit zijn zak en wierp hem naar 't hoofd van den
militairen auditeur, M. Tempels en bracht hem eene diepe wonde toe.
Eender officiers wilde hem den degen door 't lijf steken, maar ver
scheide bedienden sprongen er tusschen. - Te Pin, tegen Namen, op
een huwelijksfeest, maandag,' werd er geschoten met vuurpijlen; een
der vuurpijlen ging niet af, maar op't oogenblik dat ze'ere jongeling
Remy den vuurpijl ging oprapen, ontplofte hij en doodde hem op den
slag. Zondag te Yperen, op'nen bout in de vaart de soldaat Sengier
vischtte met A. Went.en, een oude visscher, Sengier viel op den boot in
slaap, deed 't bootje omkantelen, rolde in 't water en verdronk.
