den wonderbaren timmermanspst. (Vervolg 7.)
c*yflU5ccxtiwCw
aOBXjJSSKXSSiSXUSSMi
mpAJ nnrtp?Ii!fr!fanS|dila-an 1 Schip Sewerkt hadden, verwachtten
n u den Plecntigen en feestelijken dag van't doopsel en
vprmltc rIa*lng- Pjeter «as onder 't getal der meest verblijdde,en
vermits men hem.had gezegd dat de aflating van een schip in de
zee eene gevaarlijke zaak was. naardien 't zeewater dikwijls gansch
de brug overspoelde, daarom begon hij na te denken en middels te
overwinnen natuurlljken schrik welken hi) va" 't water had, te
zou het een al te groote schande geweest zijn, van te mid-
den der gezellen, op het groote oogenblik eenige vrees te laten
blijken. Wat deed htj? Hij besloot van dien schrikte dempen en
eerst een reisje in de zee re doen, niet op een groot schip maar in
zoon Jaal °°T' Vr°UW W>'deman had hiï vernomen dat haar
Hl j 7 n de.n Q,enft was van ne visscheruit een naburig dorp.
Mij wilde Jaak leeren kennen en besloot van hem als stuurman en
gezel te nemen van-zijnen eersten uitstap in zee.
De schuit lag vastgemaakt en wiegelde vrolijk op de baren. Ze
scheen zoo licht als een nootschelp en was als een speelbal in de
handen der waters. Pieter kon dit vaartuigje niet bezien, zonder 'ne
zekere schrik te gevoelen, peizende dat zulks broos en nietig
schuitje hem tegen t geweld der eindelooze zee moest bewaren.
Van voren en van achter was er een klein kamerken aan, waar in
geval van regen en storm, de lieden van het schuitje eene schuil
plaats konden vinden. Het overige was niet gedekt en diende om
den viscn te bewaren.
Wydeman was op zijn werk en zijn vrouw hielp Jaak om zeilen
en riemen aan boord te dragen. Toen alles gereed was, en de zei
len aan den mast gehecht, voelde Pieter waarlijk zijn hert van angst
kloppen Moeder, sprak hij tot de vrouw, zijt gij wel zeker, dat uw
zoon behoorlijk die nootschelp kan besturen en dat zij ons in goede
have zal terug brengen? 8
Wees niet bevreesd, M. Pieter, antwoordde zijmen vaart
geruster op een klein schuitje als op 'nen drijmaster. Wat Jaak be
treft, ge zult te vergeefs in gansch Holland een betere matroos vin
den Zonder aarzelen, zou ik met hem eene reis naar d'Indiën doen
Alles was nu gereed ze stapten in, Jaak gaf aan roer en zeilen de
noodige richting hij toonde aan Pieter eene plaats waar hij best
zou zitten, en stak m zee.
De grijsachtige zeil zwol onder den-adem van een gunstige wind
en t schuitje gleed op de baren met de snelheid van 'ne pijl achter
zich een lange spleet in de zee latende en op den voorboog eene
franje vergaderende,uit een schuim zoo licht en zoo wit als neteldoek
Maar 1 leter, die zulks bewonderde, begon alras te ondervinden
hetgeen iedereen ondervindt, die voor de eerste maal op zee gaat
en er héén en weer wordt geschokthij kreeg de zeeziekte. Eerst
voelde hij zich ongemakkelijk aan de borst; dan werd zijn ademha
ling lastig; hij was beschaamd voor laak, keerde zich langs den an
deren kant en sloot de oogen om ald^us de bedwelming Vontsnap
pen welke de schittering der zee, en 't aanhoudend gewemel der
baren doet ondergaan. Hij bleef eenige oogenblikken in dien pijnlij
ken toestand, doch met het vast besluit van er aan te wederstaan
en dank aan zijn sterke wilskracht, kwam hij zegevierend uit deze
eerste preuf. Dan begon hij moedig den schokkenden dans der wol
ven te aanstaren en ïedermaal dat hij de bezwijmeling voelde ko
men, sloot hij d oogen en stelde al zijn zielskracht in 't werk om
zijn lichaam te overmeesteren.
Als hij nu zeker van zijn zei ven was, begon hij aandachtiglijk de
positie der mast, het spel der zeilen te onderzoeken, alsmede het
roer welk Jaak met eene sterke hand vasthield. Dan ondervroeg hij
den jongen matroos over al de kleinigheden van 't vaartuigen over
de kunst om ten schip te besturen.
Nu waren zij gekomen aan de hoogte van het dorp Saardam en
aanschouwden het verrukkelijk tooneel der honderde windmolens
die het hemelsblauw doorsneden en in alle richtingen hunne grijze
zeden vertoonden; zezagen de verschillige zaten, wdar de krachtige
timmermans aan den arbeid waren, maar wat bijzonderlijk uitstak
was de reusachtige fregat, die's anderdaags moest in zee gelaten
worden. Niet ver van daar, zag Jaak zijn vaderlijk huis en hij werd
weemoedig: «M. Pieter, vroeg hij,hebt gij reeds getracht mijn vader
te bewegen Qm mij in genade t'ontvangen?
Het Wezen van den jongen timmerman verdonkerde eensklaps
Jongen, zeide hij, op eenigzins misnoegden toon, laat ons heden
daarover niet spteken. Al te peizen hoe stuur soms het menschelijk
hert is, zou ik vreezen van niet volkomen genoeg het verhevene
schouwspel te genieten, dat de goedheid Gods ons hierteziengeeft.
En zijn oogen wendende en rustende op de Zuiderzee, die, zoo
ver als het oog kan reiken, dezelfdi waters vertoont en op het'einde
met eenen grijzen boord de hemelsblauwe lucht vastkleeft dit
ziende en bewonderende, Pieter zat verbaasd en verstomd 'over
die schoonheid en pracht der natuur, tusschen welke de schitteren
de zonnestralen spelen en bijwijlen 'en schip of een schuit veran
dering komt brengen.
Jaak had ondertusschen spijt van zoo ongepast zijnen gezel ge
stoord te hebben en zocht een middel om zijne fout te herstellen
door d'eene of d'andere gepaste bemerking over den toestand der
zee M. Pieter, vroeg hij, is t niet vermakelijk van de zee te be
varen, nu dat ze zoo kalm is, het weer zoo schoon en de wind zoo
frisch en zoo zacht
Ha sa, jongeling, antwoordde Michaelow, gelooft gij dat ik
hier ben voor mijn plezier, en dat ik mijn leven aan deze noot
schelp toevertrouw, gelijk de onvoorzichtige ruiter, die zich overle
vert aan de grillen van een temmeloos jong paard? Vriend, als gij,in
den keus van uwen staat, geen edeler en verhevener inzicht hebt
dan beklaag ik u en ben bijna geneigd mij langs den kant uws Va
ders te stellen? Weihoe gij ziet in de zee niets dan een vermaak
g hebt dan nooit gepeisd dat de Oceaan en de andere zeïen, die er
aan palen een oneindige band vormen, door God in zijne goedheid
daargesteld, om al de Volkeren van al de landstreken te verbinden
Want, indien de zee en de zeevaart niet bestonden, de rijkste ge
westen der aarde zouden zijn gelijk in den grond gedolven schat
ten de bewoners van een arme landstreek zouden moeielijk vinden
wat ze noodig hebben, om te leven 't licht der beschaving en de
veroveringen van't menschelijk vernuft zouden zich over gansch
den aardbol met kunnen verspreiden. Dank aan handel en scheep
vaart, de weldaden en rijkdommen der wereld zijn gemeen tusschen
alle landen een land dar te sterk bewoond is, kan zijn overvloed
van volk elders sturen; de menschen gevoelen dat zij allen broeders
zijn, kinderen van denzelfden God, die in alle landstreken verschil
lige gewassen heeft laten groeien en dezelve door de zee t elks be
reik gesteld.
Jaak aanhoorde deze woorden met aandachtige gretigheid en
staarde nu in de zee met meer wellust dan vroeger. Eensklaps za»
hij en bemerkte niet ver van de schuit, de zee die in bewegin* ge
raakte, op een buitengewone wijze, zonder dat de minste windslag
zich deed gevoelen of dat de lucht hare kalmte en helderheid had
verloren. «Houdt u sterk vastriep hij tot den Rus, met ontroerde
stem, maar zonder iets te verliezen van de koelbloedigheid, welke
de matrozen in de drtigendste gevaren weten te behouden.'
Terzelvertijde wendde hij schielijk 't roer in een ander 'richting
als degene welke de schuit tot heden had genomen. Maar, vooraleer
dat Pieter den tijd had, zich aan de verschansing vast te klampen
hij werd opgelicht, rolde halsoverkop gelijk nen baal goed, in 't
binnenste der schuit, die eenen geweldigen schok kwam te onder
gaan. Hi) wist niet wat er gebeurd was, en bleef eenige oogenblik
ken als bedwelmd liggen; dan, na d'eerste oogenblikken van schrik
sukkelde hij recht zooveel hij kon hij was nai tot op zijn vel want
de schuit had op het punt geweest van omgekeerd te worden! en er
stond 'n'en halve-voet water inzoo ver geraakt zijnde van recht te
staan, op zijn beenen, was zijn verwondering niet klein van te zien
den jongen matroos in de rechterhand de koorde van 't zeil vast
houdende en met de linkerhand voortgaande 't roer te besturen
dit alles met eene kalmte, alsof ze verscheide uren van land geen
twee vingers van hun dood geweest waren. De schuit stond terug op
de. baren, alhoewel ze nog geweldig, gelijk een man bij drank heen
en weer slobberdemaar ze was reeds op redelijken afstand van de
plaats waar de golven voortdurend opeenspatteden en groote brok
ken schuim deden opspringen.
Parbleu, vroeg de jonge timmerman, zooveel mogelijk zijnen
schrik overmeesterende; wat was het daar een zandplaat? een
draaikolk, of wat weet ik? Jongeling, ge kent dus de waters dezer
zee met, dat gij ons in zulk dreigend gevaar bracht! Mij dunkt dat
uwe moeder al te zeer uwe lofspraak heeft gedaan ('t Vervolgt).
eX?A>
Werkman.
X. den 8 December 18?!).
Waarlijk,gij hebt gelijk, van de Ouders op te wekken om hunne kin
ders uit de geuzenschool te trékken Ik zeg geuzenschool,en dat ziin ze-
want luistert wat mij gebeurd is. Ik zat op 't convoi, te Dendermonde'
m de statie, op nen avond van do gepasseerde week. In een comnarti
ment nevens t mijne,zaten er drij manskerels te klappen en te razenea
ren, en ze razeneerden zoo luide dat ik alles kon verstaan. Ze zaten on
t kapittel politiek, en natuurlijk er wierd van de schoolwet en van de
Bisschoppen gesproken. Eenen van de drij sprak ook over hét Social is
mus, en hij verklaarde dat een deftig man, die met rede en verstand he
gaafd is, noch het socialismus noch hot katholicismus mocht volden dat
men bijgevolg niet moot luisteren naar de fanatieke pastoors en'ook
met naar de opruiers van het werkvolk, maar dat men eenen'midden
Godsdienst moest kiezen. j.)e stem van dien persoon was mij niet onbe
kond I; die klonk in mijne ooren als sterk gelijkende aan eene stem die
eertijds Catechismus uitlegde in de gemeenteschool van nnin dorr En
inderdaad, aan de statie stapten uit het compartiment twee hulnonder
wijzers ofte geleiders der onzijdige jeugd. Zoodan, werkman, de mannen
door Pietje Van Humbeeck aangesteld om kateehismus te ieeren aan de
kinderen, zijn bezig eenen middelweg te zoeken tusschen het Katholiek
Geloof en het soeiaüsnjus. Waarschijnlijk zal onze geleider aan het
werk zijn den Catechismus van die leering op te steller, en zal hii'niet
vergeten er de volgende vraag in te doen voorkomen
V. Mag men brieven schrijven met valsche handteekens
A. Neen, want dan riskeert men de gendarmen op den nek te krii<*en -
Uitlegging Kinderen, dat leert ons de ondervinding.
Nog een woordje en ik sluit
Geachte Werkman, hoe kunnen zulke mannen den Catechismus lee-
Hoe zullen zij aan de kinderen vragén?
V. Hebben de ketters het Waarachtig Geloof die eenige stukken» voor
goed houden en andere verachten
A En zeggen dat er nog Ouders zijudiezich in dit punt laten misleiden
Alia t is ziende blinde zijn
Een lezer van de Werkman.
Limburg. Te Tongeren is een kind van 2 jaar en half
alleen gelatende zijnde thuis, in 'ne ketel kokende water gevallen
die op den vloer stond, 't Is eenige uren nadien overleden. Rond
Hasselt, te Wintershoven, moet er een dievenbende resideeren-
v/ant d'een diefte verwacht d'ander niet; donderdag is er nu qo fr'
gestolen bij een naaister, welke juist dien nacht bij hare zuster ver^
bleef.
Gent. D'ander week zijn twee geweerschoten geschoten
in de katholieke school van 't klein Beggijnhof; verscheide kinders
zijn erg gekwetst.... Zoover gaat tegenwoordig de goddelooze haat
'ne Vader van zes kinderen is op de fabriek van M p. Visschery
