laatste Binders van Vlaanderen,
of de
verhalen uit den Franschen Tijd
{naar hel uitgebreid icerkvan S. VAN DER DUCHT, Kunstschilder
te Aalst.) (8« Vervolg.
\X7 - TE MEIRE. —I. Pachter Vergammen.
Wij zegden dat twee brigaden gendarmen, geleid door Andreas
Champetter van Oordegem, in allerhaast naar Meire trokken.
Aldaar was destijds wonende zekere pachter Casimirus Vergam
men, 56 jaren oud, weduwenaar zonder kinderen en die op een
schoon hofstede was, met rijn zuster Dina. Een rijke boer was 't
want hij zaaide en maaide bijna al op zijn eigen land en had een
boerderij van 12 koeien en een koppel paarden.
Eerlijk was hij, tot de laatste duit, maar gierig als een slek die
haar huis op haren rug draagt; nooit reikte hij met milde hand eene
aalmoes, en als hij somtijds eenen boterham gaf, dan was het uit
vrees van zijn hofstee in brand te zien steken. Zijne zuster daaren
tegen was een mildadig en goedertieren mensch en trachtte zooveel
helpen 1 g lm a™nen en noodlijdenden, met goedheid te
Pachter Vergammen had nog een andere zuster, Monika, een we
duwe met twee kinderen, die twee boogscheuten zijner woonst, op
een klein hofstede leefde. Vergammen zag de kinderen zeer geerne-
ze gingen bi, hem in en uit, kregen er hun zon iagoordje, en als dè
tijd gekomen was dat Bernardus, 't ander was een meisje als Nard
moest gaanloten, en dat zijn moeder al zuchtende en beangstiff-ziinde
liep, Vergammen liet niet veel blijken, maar was in zijn hert al zoo
ongerust als de moeder-weduwe.
't Werd de bitterdroeve lotingsdag; en Bernard trok een der
laagste numero s; t was een krijschen en een huilen in 't huis der
weduwe, terwijl pachter Vergammen gramstorig in den hoek van
zijnen naard zrjn pijp rookte en dat zijn zuster Dina rondliep de
dood op haar lijf.
Is 't niet ongelukkig, borst Vergammen eindelijk los, dat wii
juist geboren zijn om al de verdrukkende wetten na te leven welke
die vervloekte Franschmans uitgevonden hebben, lom onze jongens
voor kanonvleesch te doen dienen! Wat gaan we nu doen? Bernard
laten opgaan? Dien onnoozelen bloed! En zijn moeder, wat zal zij
doen? De remplacanten zijn schrikkelijk duur!... Maar, 'tis onmo
gelijk, anders;., hoort, Dina, gaat zeggen aan Monika, dat zij ophoude
van krijschen, ik zal voor alles zorgen! In Godsnaam, 't is toch
maar eens!
Nooit was de naam van Vergammen gebenedijd gelijk op dien
avond; hij zelf, van als dit woord uit zijnen mond was gegaan
smaakte een buitengewoone vreugde der ziel.
Van 's anderdaags af ging hij op zoek; besloten hebbende ditgoed
werk te doen, wilde hij er rap van af zijn, om er niet meer moeten
op te peizen; de Pachter moest niet ver zoeken; Tonen, zijn stal
knecht, had hem verscheide keeren gezegd dat hij het dienen moei
was; Tonen werd aangesproken; Tonen wilde voor 3ooo franken
opgaan; en men sloot het volgende akkoord, dat den Pachter zon
derling toelachtte: Tonen zou nu, 5oo fr. ontvangen; vande25oofr.
die overbleven,zou de Pachter een erkentenis teekenen, jaarlijks vijf
per cent opbrengen en bewaren totdat Tonen van de soldaten terug
keerde; kwam Tonen éen jaar na zijn diensttijd niet terug, dan
bleef dit geld in eigendom van pachter Vergammen.
<1 We zullen, zegde Vergammen, we zullen, als 't revisieraad is
dit t Aalst notariéel doen teekenen.
En inderdaad, Vergammen trok op, met zijnen Tonen naar Aalst*
2 uren moest hij op t Stadhuis wachten, doch eindelijk stond alles
klaar en Tonen wierd goedgekeurd voor soldaat.
Nu, zegde Vergammen, terwijl zij in een herberg der groote
markt verscheide druppels dronken, nu naar de Nieuwstraat bij den
Notaris Vosselaer.
Zij trokxen de Markt over, de Markt van 't oude Graven Aalst
waar op t prachtige Stadhuis de Beiaard zoo kloek en vrolijk speelde
(eilaas, dien Beyaard!) en waren alras bij den notaris, Meester Jaco
bus Vosselaer.
Ziet, zegde pachter Vergammen, terwijl hij belde; waar ik u
breng, is bij een der eerlijkste en beste menschen van de wereld; ik
ga daar altijd om raad in netelachtige zaken, en ik geloof dat er wei
nig Advokaten zijn, zoo geleerd als dezen Notaris.
't Was 'ne klerk die opende.
Is Mr den Notaris thuis?
Ja, pachter, maar of hij sprekelijk is, weet ik niet; gaat maar
zien in t kantoor; ik ging juist uit.
De Pachter, als een oud bekende, trad in 't kantoor, gevolgd van
zijnen knecht. 0
De klerken waren aan t schrijven, en alles was daar in den staat
van netheid en regel, gelijk Jan Clerker het eenige dagen later be
wonderde.
Ha, pachter Vergammen, sprak de meesterklerk, wat is er
van uwen dienst?
Goedendag, Mijnheer, zoude ik den Notaris eens kunnen
spreken? ik ben hier met eenen plaatsvervanger, voor Bernardus,
den zoon mijner zuster, die in de loting is gevallen.
Ik zal eens gaan zien, Pachter; ge zijt een oude kennis; voor u
zal er geen belet gaan.
Hii ging kloppen aan een deur die in 't kantoor uitkwam, sprak
eenige woorden in stilte, en verzocht dan Vergammen van binnen
te gaan, terwijl Tonen eenige oogenblikken zou wachten.
De Notaris zat aan zijnen grooten lessenaar, Sprietviechter aan
den anderen.
Ha, pachter, riep Meester Vosselaer al lachende uit, het is wel
100 jaar, dat ik u niet heb gezien!
Honderd jaar is wat lang, Mr den Notaris, maar't is toch lang
dat ik hier niet geweest ben.
En hoe gaat het op d'hofsteê? altijd wel? met uwe zuster Dina
en Monika? allen zijntoHTrgêzondT™™,'™"™*™^*!*™™,i:l™™***,™™^~l,—
M°n£^ndden lSjgè.aUem -D^p^&-sT «k£
is dien ik b«S!'wü (k h^nktYatenopg™ - Wtt
dendaags, met die geruchten van oorlof tiA "dKKen'K niet, ne-
rprbi e> gl' misscblen B?ld noodig om hem te betalen? ze° het maar
tamkoK?" "'"em ik Godlof! n?e?!!it mij!
Notaris 6bt gi, gegeven? - 3ooo (r. M. den
uwen d!SefaChter' K'' S"" Sdd ,,n d°e" bobt, wn is er »«n
De Pachter legde uit, welk akkoord hij met Tonen had gemaakt
en waarvan mj een aktje zou willen. Dadelijk werd een der kWVen
geroepen, het aktje werd gemaakt, door beide belanghebbende ge
teekend, pachter Vergammen en Tonen moesten verscheide druppels
drinken; t duurde en 't bleef duren, totdat de Pachterzegde da^h
absoluut moest thuis zijn; ik ben hoogst noodig op t hol zegde hi
Zr.ÏT mTn 7l] "iet veel meer rekenen, en onze Dina heeft
het toch zoo kwaad; sedert twee weken zijn wij zonder koeimeid
wèwom 6en L ?erli,k Cn werkzaa<n mensch te vinden'
d ~8=«t»s.choo
Sprietvlechter, die tot dan toe nog schier niet had gesproken
zegde, zijn pen neerleggende: Maar, Vergammen ge spreekt daa'r
vaneen koetmeid; ik geloof dat ik u eene^ou kufnen bezorgen
die voorzeker zeer goed kan werken. «-unnen Dezorgen,
Ach, M„ indien gij de goedheid wildet hebben dit te doen
wa^rliik6yat1 DinaC' "an U verPIichten; want het smart mij
waarlijk van Dina mijne zuster zoo te zien prossen en slaven
Welnu, morgen voormiddag zal ik ze zenden; 't is een meisie
van Hofstade, van zeer deugdzame ouders, die zij ongelukkiglijk
vroeg verloren heeft, zij is zeer christelijk, ik ben er «n weinig
maagscnap mede en gevolgentlijk zou ik wenschen dat zij bü iemand
kan gaa.6 b=1,ande" e° °P «ld S
Pachter Vergammen, dien hypocriet hoorende, bedankte hem wel
duizendmalen; ook Vosselaer voegde er eenige woorden bij van val-
NipfteUpenhr,n'etl a,sde Pacliter vroeg,wat hij schuldig was;
Niets, Pachter antwoorde Notaris Vosselaer, niets! wat peist
kerm?! «Hik* plez,er aan eenen goeden kalant en oude
kennis geli k gi, zijt; gaat gerust naar huis en God zegene uwen
handelwilt gij nog een druppelken drinken vooraleerte vertrekken?
Hertelijk dankbaar, M. den Notaris, 't zou mij kwaad doen
en Tonen heeft ook maar al te veel; kom, Tonen, wi gaan er van
S; Ü'r r10!* cM'.de? N°taris, wel bedankt van uw goed
heid, goeden dag, M. Sprietvlechter.
strL^wr'hlTu' fegd- pachter Vergammen, als hij in de Nieuw-
wereïd? U "let gezeg Z1in er braver menschen in de
Neen t, Pachter, t is de goedheid zelve, ge zijt er om zoo te
zeggen m den hemel gevallen! En alles, gratis voor niet.... Alia 't
is een plezier met zulke menschen te handelen!
,Zekerll,k' Tonen, maar 'k heb daar al lang kennis; kom, 't is
deftig'eten"0'01 gMn "aar d'afspanning De Goudbloem eens
Ja, Pachter.
En dan op t gemak naar huis, alles is wel; Bernardus heeft
ne remplacant en Dina een koeimeid!
In t kantoor van den Notaris, nauwelijks was de pachter we»
als Meester Vosselaer zorgvuldig de deur sloot, als Sprietvlechter
zijn pen neeilegde, en dat beide schurken den naam van 't pachthof
In8oTnTn,i re!i °PSchre7ra' als te zuIlen geplunderd worden,
denken der loopende maand Maart: 't Geluk rolt in onzen mond
zei sprietvlechter; 12 maal 3 duizend franken!
En nog! zet de Notaris.
r ~7 En iemand in huis mogen stellen om voor ons volk te openen!
Laat de boeren maar dorschen, Notaris, een goeie vangst Ver
gammen staat er al op. (Wordt voortgezet.)
EXPOSITIE. piet Van Humbaeck is er uit; tot lieden kon hii
voor d offlciéele scholen geen konkours houden, procausa, om rede
van mankement aan scholieren; doch nu gaat hij konkoursen uit-
schrtjvenvan konijnen, wantin verscheide ledige scliolen houden
de Meesters konijntjes Onder andere te St Pauwels-Waas hielden
die viervoeterkes een lustig leventje in de school; er waren er 10 in
d eerste en 11 in de tweede afdeeling -Zelfs offlciéele Meesters heb
ben nun leute met de droeve positie der offlciéele scholen M. den
Burgemeester, kwam onlangs een offlciéele mammezel zeggen M
ge weet dat wij geeu enkel meisje in de school hebben? - Ja juf
vrouw. En waarschijnlijk zal dit niet verbeteren? Och, neen 't
er is nier een school van Nonnekes, waar al d'Ouders van te vrede
zijn, ten uiterste, die Nonnekes immers zijn g'heel en gansch ten
dienste voor hunne scholierkes. Welnu, M. den Burgemeester op
dat de koer toch voor iets zou dienen, als gij ons de permissie wildet
geven hem vol bezelaars te planten? - Och, ja, met 't grootste nle-
zie?-; .77 BBFLEKSE. Indien rijke Pier, leeft zijn peerd nog waar
mee hij jacht moest doen op de scholierkes, rijke Peer, zeggen wii
maar ti? mis, indien Peer Van ïïumbeeck eens rondreed van
school tot school, hij zou zijn kijkers opentrekken en aardige dingen
