A
JAM CLESUUE3BL
f
laatste Bioders Tan Vlaanderen,
Dcu Oorlog in Egypte.
of de
verbalen uit den Franschen Tijd,
naar het uitgebreid Kerk vanS. VAN DER GTJC11T, Kunstschilder
le Aalst. 66' Vervolg.
LX. BONAPARTE, DEN EERSTEN CONSUL.
Nauwelijks begon 's anderdaags de blozende dageraad de poorten
van 't Oosten te verlichten, of een ledig posirij'uig, bespannen met
4. peerden, reed al daverende d'afspanning DE KOORNBLOEM bin
nen. De heer Jonh Stiermark was aldaar reeds aanwezig en had
nauwelijks het ontbijt genomen met Jan Clercker en Victor Leef-
mans, toen het gerennik der peerdenbellen en het vrolijk ge-ronk
der zweep van den Postiljon hunne aandacht gaande maakte. Dade
lijk rezen zij van tafel op, namen afscheid van waard en waardin,
bevolen bun geld aan hunne zorg, zonder ander geschrift dan de
gekende eerlijkheid dezer brave lieden. Tot wanneer, heeren? vroeg
de waardin. Zoohaast het maar eenigzins mogelijk is, sprak
Jan, jen komt er iemand van Oordegem.zeg dat wij voor dringende
zaken afwezig zijn.
Dan schuifelde Jan zijnen hond, ze traden het postrijtuig in en
vertrokken, onder de groetenissen en heilwenschen van al 't Volk
,iit d'Alspanning.
fwee dagen nadien waren zij ingelijfd bij het ontzachelijk gevolg
.ien Eersten Consul.
[ia groot was reeds de naam dien de Overwinnaar van Maringo
'pot en zoodanig de geestdrift welke zijne tegenwoordigheid
Ivekte, dat van Rijssel tot Antwerpen de reis van den Eersten
Iiul eenen waren zcgepralenden Optocht geleek. De Volkeren
>mden dezen held te gemoet, en de steden welke hij doortrok,
:n met zegeteekens gesierd, de overwinningen der veldtochten
Italië en Egypte verbeeldende.
1 die toeloop en die vreugde is gemakkelijk te begrijpen, als
nadenkt welk schrikkelijk en ijselijk tijdstip Bonaparse kwam
riten en hij bet tno ster der goddelooze Revolutie had gedempt,
Jen Godsdienst vrede uit te roepen. Bonaparte was door de
rzienigheid gezonden, hij bekende het zelf, als een bijl om de
leloosheid te bestraffen en de Volkeren die er plichtig waren
(geweest. Het werktuig ging verder dan zijne zending en werd
verbroken en verbrijzeld.
|p bet oogenblik van ons verhaal, was Bonaparte in 't begin
:r Regeering, en hel voorwerp der alg meene bewondering, als
gsbeld en als hersteller der openbare Orde. Noch Keizer ot Ko.
zijnde, had hij geen gevoelens van allsenbeersching en beher-
!e waarlijk de belangen der Landen welke hij veroverde.
00 wilde hij in Antwerpen drij dagen stil blijven, want hij ge
tale een bijzondere neiging voor deze oude moederstad van den
^"Oeaanschen Koophandel. Van den dag die zijne aankomst op-
J^ie, reeds ten 3 ure 's morgends, deed de Eerste Consul, te
Ird de ronde der stad, de versterkingen en haven in hunne klein-
II bijzonderheden naspeurende; stevige ontwerpen moest deze
peuring in zimen geest gevestigd hebben,want in den voornoen,
Burgerlijke Overheden van hel Departement der Twee Nethen
vangende, sprak hij nagevolg deze woorden
Ik heb, zegde bij, uwe stad doorloopen en er bijna niets gevon-
lLdan vervallene puinhoopen; zij gelijkt nauwelijks aan een Eu-
jtaansche stad er. dezen morgend dacht ik mij aan de kusten vtfn
1 :a te bevinden. Alles is hier te maken: haven, kaaien, dokken!
zerpen, met hare voordeelige ligging tusscben 't Zuiden en 't
rden, hare prachtige en diepe rivier, die de zee omklemt en zich
waans zoo sterk uitbreidt, Antwerpen moet de vijfde of zesde
Iphandelstad worden der gansche wereld. Twintig miljoen zou-
Ver noodig zijn, t ,t de voltrekking dezer werken; de Oorlog laat
[niet toe u deze som toe te staan; maar van stondenaf aan, zullen
[doen wat wij kunnen; het is aan de Stad en den Koophandel
ons te helpen, ten minste met verschot. Men moet voortgaan
|ae tijdhet hangt altijd van ons niet af dezes gang te verhaas-
|w ces ondenusschen verzekerd van onze welwillende gevoelens
|iwen opzichte.
de toekomst bewees, dat Bonaparte, aldus sprekende, geen
|den in den wind zegde. Van Antwerpen begaf hij zich naar
sel. Het was den 2 Tbermidor, omtrent den avond, dat hij de
|istad der oude Oostenrijksche Nederlanden naderde. De geest-
vas te zijnen hoogste gestegen; e$n bevolking van 80,000
kbedekte de vlakrvan aan de Lakenpoort tot op een groote
\tand; aan het uiteinde vai v'lée Verte had men een Tri
gg opgerecht, verveerdigd naar het model des zegeboogs van
Roomen.
parte, gekleed in den eenvoudigen uniform van Kolonel,
afzonderlijk aan den sleep eens legers van 12.000 mannen;
iten, die dezen talrijken stoet doortrok, waren versierd met
de rei boomen, en al a kuizen waren verlicht. Voor de
sinte Gudula wachtte 't Geestelijk, in Pontifikale kleêren,
i;n Consul, en op den voorgevel der kerk lasmen inp.roote
woorden van Flechier: HjJ HERSTELDE MET ZIJNE
Tendehanden de böuwvallingder heilige plaats
agen duurden de feesten, zonder dat er eenige stoornis
|e gebeuren. In zijne tevredenheid over dit weergaloos too-
aieverde Bonaparte zich, om voor het algemeen welzijn,
baatregels te gebieden. Weinige rust nam hij en bleef lange
erkzaam; men zal dus begrijpen dat de Leien van zijn
einig tijd hadden en bijzonderlijk degene die belast waren,
'zijnen persoon te waken.Zoodanig waren onzedrij Vrien-
bunnen dienst ingewikkeld, dat hun tenauwernood de tijd
om in hunne noodwendigheden te voorzien.... Nogtans
|zoo gerust af, als men het maar hadde kunnen wenschen,
Eerste Consul was tevens gevreesd en bewonderd, en verre
aanslach op zijn leven ie wagen, in deze gewesten zouden
velen hun bestaan verpand h'e,ycn, uit genegenheid voorden Held,
die een einde kwam stellen aan al de buitensporigheden der Fran-
scbe Omwenteling.
Te Brussel aangekomen zijnde, had Jan Clercker met haast een
briefken geschreven aan doktor Du Bien, om te vernemen naar de
gezondheid van zijne zuster Roosje, en juist ceaige uren voor zijn
vertrek uit die stad, ontving hij d'antwoord. Mr Du Bien antwoordde
beleefd, maar zeer koel dat zijne zuster volkomen was hersteld, en
hij en Florida zeer welvarend; dit alles, zonder meer; geen woord
van aanmoediging, geen enkel letterken van vriendschap; degewone
vorm van beleefdheid en daarmee alles! Jan wist niet wat denken!
zoo eenen trant van schrijven was M. Du Bien niet gewoon met
zijne Vrienden te gebruiken; doch vermits men nog denzelfden dag
Brussel verliet en zijnen dienst moest opgepast worden, zoo had de
jongeling geencn tijd zich daar verder ernstiglijk mede bezig te
houden.
Het dagorde sprak van den Eersten Consul overal te volgen; bij
gevolg waren zij verplicht Bonaparte te vergezellen naar Parijs,
alwaar zij eenige maanden eene helpende hand leenden aan de ge
heime Policie.
Het ware overbodig en gansch buiten ons plan, indien wij al de
kleine bijzonderheden gingen aanstippen welke het drijtal in 't
Buitenland ontmoetteden; wij zullen ons te vrede houden met te
zeggen dat eindelijk den dag aanbrak dat de Eerste Consul zich
overtuigd gevGel.te van den goeden w il zijner onderdanen, en ziende
dat de lust, dien men eertijds had getoond om htm te "ermoorden
nu gekoeld was, ontbond hij een deel zijner geheime Policie. Dien
tengevolge kregen Jan en Victor hun verlof, beiden tot belooning
hunner goede diensten, begiftigd met een rijkelijk pensioen en
eerstgenoemde, 't is te zeggen Jan Clercker beschon'-en met het
Eerekruis.
Wat den heer Stiermarck betreft, deze was genoodzaakt in Pa
rijs te verblijven, als gehecht aan de Policie dezer stad. Het speet
de twee scherpschutters den Aarileider te moeien verlaten, waaraan
zij bijzonder vetkleeld waren, ja zooverre ging hunne vriendschap
dar zij hem aanboden, indien hij zijn ontslag wilde vragen, bem
aanboden, zeggen wij, van met hem te samen te wonen als hun
broeder, en hun lief en leed te deelen.
Maar de gewoonte was in het hert van den menschenjager inge
worteld als een tweede natuur. Mcnschenjager moest hij zijn en
menschenjager wilde hij blijven; de wereld bestond voor hem niet
meer, als hij genoodzaakt zou zijn van deze zijne gelielkoosde be
zigheid af te zien. Ze namen dan hun afscheid op hartelijke wijze,
beloofden malkander eeuwige vriendschap, en de twee Vlaarnsche
Vrienden verlieten eindelijk het gewoelig Parijs, om naar 't geliefde
Vaderland weder te keeren; doch vooraleer vaarwel te zeggen aan
de Franscbe Hoofdstad, schreef Jan Clercker een zeer beleefde
brief aan den heer Doktor Du Bien, om hem zijn terugreis te
melden.
Meer dan eens, op dien langen tocht, en terwijl zif in hun rijtuig
gezeten, een pijp rookten en door de vensterkes zagen naar de
velden en dorpen en verdere landgezichten, meer dan eens lagen de
twee vrienden in mijmering verzonken en hadden zij zich hunne
gedachten meegedeeld, het zou gebleken hebben dat dezelfde be
kommernis die twee zielen ontroerde Wat nieuws zal er zijn in
Belgenland wat nieuws van de Binders Hoedanig mag hun pro
ces afgeloopen zijn? Hoeveel zijn er veroordeeld en tot welke straf!
want ten dien tijde, geachte Lezers, waren de gazetten raar en kos
telijk en als gij in Frankrijk waart, te Parijs ot te Rij<sel, ge kon-
detniet voor 9 centiemen, bijna gelijkertijd als in België, DWerk
man in uw logeme-t krijgen. E-n andere zaak bekommerde en ja
vel meer, onze Vrienden: Oardegem, Doctor Du Bien, Fiorida,
Roosje, zou er nog geen ander antwoord gekomen zijn? En waarom
had Doctor Du Bieu op den langen brief van Jan Clercker niets ge
antwoord, niets, en zoo droog en koel op zijne tweede missief?Baad-
sel, pijnlijk raadsel! Zou Jan nu welgekomen zijn? Of liever zou men
hem vragen, want hij was te wH opgevoed en te veel meester van
zijn zeiven, om na al het gebeurde ongevraagd naar Valkensteen te
gaan... Zoo peilden zij in de diepte hunner gedachten en kwelden
hunnen geest met die onoplosbare en onverstaanbare Raadsels.Laat
ons de vrienden vooruitvliegen en naar Oordegem gaan zien wat er
gebeurd is en welke ontvangst Jan en Victor te wachten staat.
(Wordt voortgezet).
Zaturdag heeft den Engelschuran gevochten teg n Arabi nabij
Kassasin.
Met den opgang der zon kwamen 13 duizend Arabieren af, door
12 kanons ondersteund. De Engelschen snellen ter wapen, en Gene
raal Willis aan 't hoofd, verdujveu de aanvallers die zich achter
hunne bolwerken verbergen, vele mannen en 5 kanous verloren
E bbende. Nogtans vaa achter hunne versterkingen gingen zij voort
met schieten. Volgens de telegrams verliezen de Engelscnen lGu
man. Arabi heeft zij u kamp vau Kassasin zeer versterkt, volgens
de plannen van Europeaansche ingenieurs. Langs tien kant van
Alexandrië, Egyptissche en Bedouijnen randen dikwijls de Engel
schen aan; eenige van hen zijn net fort Mex binnengedrongen, en
't is met veel moeite dat zij wierden verdreven.
Vele gazetten van Bellijnen Parijs houden staan, dat er een ge
heim verdrag gesloten is tusscben Tuikijê en Engeland; de Sultan
zou aan Victoria de soevereiniteit van Egypte afstaan, en den En
gelschman zou aan den armen Turk geld, veel geld geven, en ove-
iigens de onschendbaarheid voor zijn rijk waarborgen.
De waarheid zal toch uitkomen, zelfs m Egypte. Men weet dat al
de telegrams nopens den oorlog door d^n oppergeneraal Woiseley
moeien overzien en verbetert worden. Alzoo is het natuurlijk dat
de Eng■■lachen altijd winnen, maar 't is kurieus dat de overwin
naars niet vooruittreden, en dat het Arabi is die tot hiertoe ai de
aanvallen doet. Zaterdag heeft hij d Enge.scheu aangerand rond
Kassasme en hun legerkamp bescuoteu vau 6 ure 's mor geus tot 4
ure namiddag. Terzelfder tijd trokken 1500 Egyptenareu. door de
woestijn Salalich en vielen op de rechterzijde der Engelscnen; na
tuurlijk ze werden verslagen en verlopen een kanon en een groen
vaandel. J
