Doktoor Gforis,
(GORIS HALS),
EEN VERHAAL UIT KEIZER KARELS' TIJD,
door S Van der Gucht, Kunstschilder le Aalst
XVI. De diefte van Keizer K^arel's paarden.
Toen nam Jan Colder schier zoo schielijk afscheid j
van den Pikeur, als hij met hem kennis had gemaakt, voor
gevende dat hij, voor het volkomen nacht wierd, te Brussel
begeerde te wezen en hij zich reeds veel te lang in Aalst
opgehouden had. Het is jammer, zegde de Pikeur, dat gij
niet Gentwaarts keert, wij zijn reeds zeer goede kennis en
wij zouden de reis samen kunnen maken.
Het doet mij insgelijks pijn, antwoordde de andere,maar
daar is niets aan te doen.
Dit zeggende, stond hij op, betaalde zijn gelag en na zijn
paard te hebben doen zadelen, drukte hij den Pikeur de
hand en was vertrokken.
Toen deze zich alleen in de Afspanning bevond, begon hij
ook voor goed op het.voortzetten zijner reis te denken, het
werd reeds laat, maar doordien hem geen uur gesteld was,
wanneer hij te Gent moest aankomen, stelde hij zich gerust.
Hij deed echter zijne paarden in gereedheid brengen en ging
tot den Hospes om dezen te voldoen; maar hier was hij niet
min dan aangenaam verrast, toen hij verstond dat hij zijne
beurs niet behoefde te ontplooien, dat zijn gezel, vooraleer
te vertrekken, niet alleen het gelag had betaald, maar tevens
rijkelijk had voldaan voor de stalling der paarden.
Dit is, zegde hij in zijn eigen, in mijnen zak twee Caro-
lussen profijt, daar ik niet nalaten zal bij mijne aankomst te
Gent verteer en stalling in rekening brengen, niettegenstaande
mijn goedwillige gezel het zoo ruimschoots heeft betaald.
En grimlachende van genoegen, begaf hij zich naar buiten,
besteeg het gezadeld paard, nam het andere bij den toom en
na den Hospes veel heil en voorspoed toegewenscht te heb
ben, reed hij, vergenoegd en onbezonnen, stapvoets heên.
Inmiddels was Jan Colder, die zich zoo gulhartig jegens
den Pikeur had getoond, in plaats van langs de Pontstraat
zijnen weg naar Brussel te nemen, de Nieuwstraat in ge
keerd en in allerijl de Stadspoort uitgestoven; weldra, had
hij Aalst ver achter zich en draafde te viervoet op de heir
baan van Gent.
Dicht aan den aardeweg aan de gemeente van Lede, ont
moette hij Hans Dollinger, die met zijn paard op de heir
baan lanterfante. Is alles reeds in het Strooien Haantje
vaardig? zegde hij, hem voorbij rennende. Tien onzer
mannen wachten er uwe bevelen, luidde het antwoord; kapi
tein Colder zal van Hans te vrede wezen.
Tien minuten daarna hield Jan Colder te Smetlede stil aan
de aangeduidde herberg.
Het Strooien Haantje was een soort van kroeg, zij stond,
gelijk wij reeds hebben gezegd, in de gemeeente van Smet
lede, dicht aan de Gentsche heirbaan, en was in het omlig
gende wijd en zijd vermaard om de leute die men er hield
en het goed Vlaamsch bier die men er tapte. Een weduwe
naar, genaamd Koben Vinck, die een zeer slimme kerel
was, hield dit huis open met zijne eenige dochter Katrien.
Baas Koben zat er redelijk goed in, hij had twee koei-
beesten en een varken op stal en niettegenstaande hij zich
niet anders dan met tappen en houthakken geneerde, kon hij
echter op voldoende wijs zijnen Brouwer betalen. Daar een
houthakker doorgaans zeer weinig won en het verteer der
herberg slechts des zondags kon medegerekend worden,
kwam het veel boeren zonderling voor den geest, dat baas
Koben zoo wel aandeed en hij en zijne dochter zoo netjes
waren gekleed en zich steeds aanstelden als welhebbende
lieden. Maar de doortrapte kroeghouder had meer dan eene
pees op zijnen booghij was een verheelder der gestolen
voorwerpen der Struikroovers en een bezonderen vriend van
Jan Colder die steeds in het Strooien Haantje zijne moorde
naars-vergaderingen hield.
Toen de Roovers-kapitein aan het Strooien Haantje af
steeg, kwam baas Koben buiten geloopen, vatte het paard
bij den toom en bracht het op den achterleest van het huis,
alwaar hij het getoomd en gezadeld liet staan. Jan Colder
trad inmiddels de herberg binnen, waar zijne mannen reeds
op hem wachtten, niet weinig nieuwsgierigom de oor
zaak te kennen waarvoor zij ontboden waren Hij werd
geestdriftig gegroet, en wijl hij hunnen groet beantwoordde,
gebruikte hij den tijd om kun koelbloedig in oogenschouw te
nemen en te bestatigen dat het aantal volledig was. Niette
genstaande hij rede scheen te hebben van tevreden te wezen,
schudde hij echter spijtig het hoofd. Is Samuel Levi hier
nog niet aanwezig vroeg hij, en de Roovers antwoordden
eenparig dat zij den huidigen avond geenen Samuel Levi
hadden gezien.
Indien deze vervloekte smous door zijn lang wegblijven
het spel niet doet mislukken, gromde hij, zich misnoegd bij
zijne makkers aan den haard zettende; en hij verhaalde hun
met korte woorden al wat tusschen hem en Levi was be
raamd. Niets zal gemakkelijker zijn, voegde hij erbij, als
ons de twee schimmels toe te eigenen, waarmede een Pi
keur, zonder eenig kwaad vermoeden, door het beleid van
Hans Dollinger hier weldra aankomen zal; maar als alsdan
Samuel Levi zich niet aanbiedt om ons te betalen en zich da
delijk met de paarden uit de voeten te maken, zijn wij gefopt.
Indien de smous Levi door den den duivel niet wegge
voerd is, sprak een der roovers, zal hij niet nalaten aan zijn
belofte te volkomen; daar is immers voor hem een honderd
Kroonen te winnen. Kwest, antwoordde Colder, kwest,
maar wee de schelm, indien hij mij bedriegt!... Het bleef
daarbij en de aanvoerder deed in afwachting van hetgene
stond te gebeuren, een flesch brandewijn ontstoppen om den
moed zijner mannen aan te vuren.
Inmiddels was Hans Dollinger met zijn paard op de heir
baan blijveu staan en bleef met de grootste verduldigheid
des werelds, het oog Aalstwaarts gericht, de komst van den
Pikeur afwachtende, die volgens zijne gissing niet lang meer
kon vertoeven. Het was reeds avond; echter verlichte de
maan met hare zilvere stralen genoegzaam bosschen en vel
den, om bescheidelijk eenige honderde schreden ver te kun
nen zien.
Het was ruim een vierde eens uurs dat Jan Colder hem
voorbij was gereden en het wachten begon hem van liever
lede te vervelen, toen hij eindelijk in de verte een zwart voor
werp ontwaarde. Niettegenstaande de maan helder scheen,
kon hij echter niet zoo aanstonds onderscheiden, welke die
zwarte massa was die hem met een zekere snelheid scheen
tè naderen. Daar reeds verscheide maal diergelijke verschijn
sels hem opmerkzaam hadden gemaakt, die echter anders
niet waren dan een voorbijrollende kar of wagen, die zich
naar hunne bestemming spoedden, bleef hij eenige oogen-
blikken in vertwijfeling staan en luisterde scherp toe naar
het naderende gevaarte, toen hij bescheidelijk het getrappel
van paarden begon te hooren, zonder dat het gekraak van
wielen er zich tusschen voegde. Dan twijfelde hij niet meer,
maar wendde zijn paard om en volgde stapvoets de baan
Gentwaarts op.
De Pikeur, die wel opgezeten was, had hem weldra inge
haald en beide groetten malkanderen volgens het voorvader
lijk gebruik. De heerschap begeeft zich naar Gent? vroeg
Hans Dollinger schier onverschillig. Juist geraden, ant
woordde de Pikeur. De wegen zijn niet zeer veilig, her
nam Hans, indien gij wilt, zullen wij de reis samen maken,
men is bij nacht met tweeën niet te veel 1
De Pikeur bezag eens ter slinks, dezen, die hem dat voor
stel kwam te doen, maar doordien Hans deftig uitgerust
was, en gansch het uiterlijk had van een koene ruiter, was
hij ver van hem eenig argwaan in te boezemen. Aangeno
men, zegde hij, ik behoef wel geene dieven te vreezen, maar
wij kunnen onderwege een praatje houden. Weihoe, gij
vreest geene dieven? Neen, zekerlijk niet, want men zou
zich aan mij deerlijk kunnen vergissenik ben wel gewa
pend, maar heb geen drie Carolussen in mijnen tesch.
Hans begon op dit gezegde hartelijk te lachen. Inder
daad, zegde hij, gij behoeft niet veel de roovers te vreezen,
maar ik ben niet in hetzelfde geval, ik heb nog al een aan
zienlijke som geld over mij, die ik te Aalst heb ontvangen,
derhalve zeer voldaan van u te hebben ontmoet. Zetten
wij dan,voldaan van malkanderen onspaardjes wat beter aan.
Zoo pratende, naderden de twee ruiters van lieverlede, de
herberg Het Strooien Haantje, toen Hans als onverschillig
begon te zeggen. Ik ben, zegde hij, een groot liefhebber
van hesp en heb dezen avond mij er eens bezonder wel inge
daan, echter moet ik nu mijne dwaasheid bekoopen, de hesp
was wat zout, en nu smacht ik van dorst. Wat mij betreft,
gaf de Pikeur tot antwoord, ik heb diergelijks niet geëten,
maar een glas bier zou mij aangenaam wezen. Ik ken hier
in de nabijheid, hervatte Hans, een herberg waar men be
zonder goed bier verkoopt, ik wil u aldaar met een stoop
bruinen bezetten. Dit zal ik niet weigeren, daar ik tijd
genoeg overig heb, om op mijne bestemming aan te komen.
Kort daarna hield men aan het Strooien Haantje stil en de
beide ruiters stegen van hunne paarden; nog eens was baas
Koben op zijnen post en hij bracht de drie dravers door de
stalpoort naar den achterleist der herberg, waar reeds het
paard van Jan Colder zich bevond. Inmiddels traden de twee
gezellen de herberg binnen, waar nog slechts drie personen
aanwezig waren, te weten twee mannen der bende, aldaar,
om alles waar te nemen door hunnen oversten gesteld, en
Catrien, de dochter van baas Koben, die aan den herberg-
toog zich onledig hield met de potten en glazen te reinigen.
Jan Colder, had zich voorzichtigheidshalve met zijne ove
rige acht mannen op de kelderkamer begeven, zoohaast hij
het gedraffel der paarden had gehoord. Hans Dollinger
vroeg een pot bier. Weldra was hij geledigd en Hans verze-
'i kerde dat hij nog meer dorst had dan van te voren en deed
hem voor de tweede maal vullen. Inmiddels hielden de twee
Struikroovars zich als onverschillig over hetgene gebeurde,
I en daar volgens den snooden Dollinger de tijd reeds geko-
l men was, om zich van den Pikeur te ontmaken, wist deze
niet, wat dit lang dralen beduurde en hij begon te vermoe-
i den dat er ergens iets haperde om het spel te beginnen. Dit
5 niettegenstaande, ging hij voort met aan den Pikeur aller
hande boertige praatjes te verhalen, wijl Jan Colder op de
kelderkamer als een bezetene zat te vloeken. Alles was tot
op het oogenblik naar wensch uitgevallen en hij had, volgens
hem, schiers maar de hand uit te steken om zich van den
Pikeur te ontmaken en zich des Keizers paarden toe te ei
genen; maar Samuel Levi, die hem beloofd had den diefstal
te betalen en zich met de twee schimmels uit de voeten te
maken, was in de herberg nog niet aanwezig en liet zich in
't zoek. ('t Vervolgt.)
THIELRODE. Maandag avond waren
aan het kaar spelen in de herberg Thielrode
Veer, vier behendige jassers, de neeren Cb.
Corië, August Van Walle, Frans Heyrnan en
P. Bogaert, nu, bij de eerste ronde, toonde de
heer Corië eenen achttienden van pioenen,
men ging voort, ec na een uur en half te heb
ben gekaart, toonde binnen het spel ce heer
Corië nog twee achttienden, telkens van kla*
veren; men zou dit voir onwaarh.-id kunnen
h uden, ware het niet dat talrijke kalanten het
konden getuigen.
AUDENAARDE. Vier jonge spinners,
Lezers van De Werkman, om het gedruis der
labriek uit d'ooren te drijven, rpelen met de
jaskaart, eu o wonder Poli Muyshoodt toont
'ne zesden van pijken heer, Cynel Isebaert
'ne achtsten van klavers; Fi'i Schauwviiege
'ne vijfden van ko;ken zot en de deeler Gusti
De Rommelaer nen zevensten van troef heer.
Om dit wonderlijk voorval te feesten, hebben
wij er eentje op gekookt.
Benoemingen en Sterfgevallen.
Zooals reeds gemeld is, E. H. Haems,
onderpastoor van St-Martinus t'Aalst sedert
i3 jaren, werd pastoor te Winkel. Nooit
zullen d'Aalsternaars dien Heer vergeten.
In W. V te Vormezele is pastoor benoemd
de E. H. De Vos, van Wervik. Te St-De-
nys Bestuurder van 't klooster E. H. Bou-
tens, leeraar te Torhout; te Wervick wordt
onderpastoor E. H. Bermolet van Gheluwe;
te Gheluwe komt E. H. Dignant. Doktor in
Godsgeleerdheid -- In Luik te Corthya is
pastoor E. H. Van der Crays, kapelaan tot
Haele en wordt daar verrangen door E. H.
Wolters van Disan. In 't Doornyksch is
onderpastoor benoemd tot Kllezelles E. H.
Lejuste. --Uit Gent vernemen wij dat E.
H. D'Hooghe, pastoor van St Anna, die
Kerk nabij de statie, overleden is. Sedert
lang was die Heer ziekelijk; 62 jaren, nog
als pastoor gestaan te Schoorisse en als
Principaal te Geeraardsbergen in 't Collegie;
Overal de beste herinneringen gelaten. Hij
ruste in vrede, die waardige Man.. Men-
scben-lief, laat ons toch deftig leven en lief
dadig zijn en den baat uit ons hert houden,
want de tijd vliegt en 't is hier ras met ons
gedaan.
De Dochter van M. Henkei de Donners-
marek, lid van den Duitschen Rijksdag,
heeft het Katholicismus afgezworen en is
Protestant geworden om te trouwen met de
Vorst van Carolad, die, bovendien dat hij
ook protestant is, van zijn wettige vrouw
gescheiden is. Maar, acht dagen voor haar
trouwen met een getrouwden protestant,
«haar inzicht was den titel en den rijkdom
van vermelden vorst, ten prijze van haar
geloof te bezitten,» de rampzalige jonge
dochter bezweek aan een zonderlinge toe
val. Zij versmachtte, met eenen kersensteen
door te slikken.
I HIK Wat een geluk toch voor die Vlamingen van Luikl
ïjUI.ïV >t js 0p (jea Buereberg bijna alle Zondagen Feest; Con
ferenties, tooneelstuksken, zangfeesten, niets ontbreekt hem.
Zondag over acht dagen werd ter gele -enheid van St Koearaadsdag er het
Feest gi:Gerd van den nooit vermoeiden Vader Bokken, Voorzitter van
het Pa roonschap; al de Hecren Meesters boden hem een eerbetoog aan,
waar-p de kunstenaarshand vaneen onder hen dit jaarschrift had ge
schilderd:
W7J JUICbea nU bLIJgezInD:
Lang LeVe VaDer CoenraaD I
De eer w. Pater Braeckman, Bestierd rvan 't Patroonschap, legde den
zin van dezen schoonen vlaamschen voornaam uit, en overhandigde al
eindigende twee schoone gesc ïenken aan zijnen trouwen medehelper.
De kinderen voerden een paar fonkeluienwe liedjes uit; dan speejde
de tooneelafdeeling, het koddig Belofte maakt schuld, en zoo was de
avond vermakelijk doorgebracht; had elke stad zoo'n Patronagie o fet
BRUGGE, zaturdag.
Per hectoliter.
Tarwe
13 75 a i5
-c-
Rogge
cO - a
oO
Boekweit
Oo a
Haver
7 7J a 0
Garst
Oo a 00
Boonen
i2 75
00
Aardappelen loo kilo
5 5o a 6 So
Boter, per kilo
2 a 2
90
Eieren, per 26
2 54 a 2
7a
Lbuvbn, 2 dec.
arwe p.100 k.
17.5o a 18 5o
Rogge
i3,00 a Oo.Oo
Haver
12,Po a 13,00
Garst
17,50 a - ,00
Hooi
o,a 0,00
Strooi
0,00 a o.—
Boter per kilo
0, - a 0,00
Eieren de 26
o,o0 a 0,
Koolzaadolie
55,— a —,00
Meel
—,00 a -
Mout
a
Aardappelen
o,00 a 0,00
Dendermonde maandag
Lynzaad (Inl.)
,00a
Raapzaad
,00 a
Lijnkoeken
17,oO a 18.—
Kempk aeken
a
Raapkoeken
13,50 a 14,-
Tarwe
18,5(1 a 19,—
Rogge
13,50
Haver
15,a
Boter per kilo
2,25 A 2.72
Wili.bm van Hentkrghem, van Rudder*
voord8, de oudste der Algemeene Kiezers van ons
Land. treedt Vrijdag 9 December zijn lc6 jaar in.
Hij geniet eene goede gezondheid, en is altijd
vrolijk. Al wie hem kent, acht en bemind dien
eerbiedweerdigen Ouderling.
Gediplomeerde Onderwijzeres, vijf jaar dienst,
vraagt plaat» in'tKath. Odw., liefst in't Brng-
sche of 't Gentsche. Adres
S. Ttb., Roll. (Moorseele.)
