MAX of de jonge NOTARIS
IX. Bij Moederken
Max, de jonge Notaris, kreeg een inwendige schok-
king door de fornijnige voorde; van Palmire.
Een gevoel in 't binnenste van zijn ziel, dat hij ver
borgen hield voor iedereen, zelfs voor zijn eigen, de
nijdige Eva's dochter had het ontdekten geruchtbaard
Ja, ja, in zijn Ziel lag een liefdegevoel voor de
jonge Gravinne, dit gevoel had hij tegengewerkt, ver-
stooten, maar het keerde gedurig weêr, met aan
drang; eigentlijk was het een gevoel van reine bewon
dering; hij beminde in haar de bekoorlijke reine
deugd, de bevalligheid, het Goede en het Schoone
vereenigd... Tot heden was de strijd diep verborgen..
De woorden van Palmire toonden dat ze niet zou zwij
gen... Wat hij zweeg voor zijn eigen, ging ruchtbaar
worden, voortloopen van mond tot mond... En van
die Palmire moest hij het middel weten om met haar
Vader te onderhandelen over die andere zware moei
lijkheid, dien te kort van meer dan 150,000 fr... De
eer en reputatie zijns Vaders in gevaar
Gelijk het gaat bij elk in moeieiijke omstandigheden,
Max zag alles zoo zwart in als pek, rond hem was het
afgrond bij afgrond eindelijk kreeg hij een helder
gedacht Bij Moederken gaan en haar alles openba
ren.
Een allerbeite gedacht, brave jongen
De Weduwe van den Notaris was op hare werkka
mer met een kerkboek op den schoot en een roozen-
krans in de hand. In hare droeve verlatenheid ze zocht
troost en moed in een har elijk weemoedig gebed;had
zij de woorden gelezen van den heiligen, armen en
eenvoudigen Pastoor van Ars Menschen, in uw
lijden, in uw droefheden, zoekt niet verder; bidt lang
zaam den Vadrons; dit gebed door den goeden Zalig
maker uit zijn goddelijk Hert gehaald, voor 't arme
menschdom... Bidt langzaam den Wees-Gegroet
Kristene Menschen, zoo preêkte die ootmoedige Pas
toor van Ars, laat ons nooit of nooitvergeten de woor
den van den God Mensch Komt allen tot mij die
belast en beladen zijt en ik zal u verkwikken.
Die woorden moest de Moeder van Max niet gele
zen hebben, want ze staan geprent in alle harten. Nie
mand lijdt of de roep gaatÓch God
Max knielde voor zijne Moeder, zijn hoofd op ha
ren schoot, gelijk als hij nog kind was, zijn oogen
vast gericht in de hare.
Moederke, zoo begon hij, ik kom als een wreed
aard, als een barbaar uw hert verscheuren ik moest
het u verborgen houden.Lief kind, ik bid u Ver
berg mij niets, Iaat ons toch een hert en eene ziel
blijven
Dan haalde Max in diepgevoelde woorden aan,
zijn liefdegevoel voor 't jong Gravinneken, zijn worste
ling daartegen, zijn vruchtelooze worstelingen;, dan
ook den grooten tekort in de kas; den Millionnair die
't geld van den eersten aankoop ging vragen aan
Graaf de Brives, de groote som in 't Notariaat gede
poneerd en niet te vinden; wat doen wat antwoor
den Elke uur kon 't Kasteel vragen van te komen
met dit geld
De Weduwe liet haar Zoon uitspreken zoolang hij
wilde; ze was een wijze Vrouw en wist datzijn leed
openbaren en zijn ongelijk herkennen altoos een eerste
ontlasting is.
Dan richtte zij hare oogen diep in de zijne, oogen
die blonken van kalmen gerusten moed, gelijk hemel-
schen dauw en zachte zonnestralen.
Dan sprak zij een kwartuur lang over de moeielijk-
heden; eerst over den tekort in de Kas; van die Kas
wist ze niets; Vader zaliger kende ze op een centiem
na; nooit was er een missing; zijn rekeningen waren
zoo juist als goud; aan zijn eerlijkheid twijfelde nie
mand, die som moet er zijn of haar bestemming zal j
aangeduid staan; achtereen zullen zullen wij nog eens j
te samen gaan al de cijffers en al de registers geza- j
mentlijk onderzoeken; aan de eerlijkheid en de juist-
heid van de Meester-klerk mag ook niet getwijfeld j
worden, en moesten wij voor dit onbegrijpelijk te kort j
staan, dan valt er te handelen Trachten tijd te win- j
nen op d'een of d'ander manier, desnoods aan
M. Liévin rechtzinnig bekennen, in welke moeielïjk-j
heid 't Notariaat zich bevindt, tijdelijk door 't weg- j
reizen van M. Breard, die de Studie kende op zijn
duimken... Het ware ook niet slecht 't Gravinneken
over den toestand te spreken.
Max had alles goedwillig en bereidwillig aanhoord;
doch als zijne Moeder sprak van Gravin Alice «Moe
der, zegde hij, moet ik nog bij haar de vernedering
ondergaan van in geldelijke moeielijkheden te zijn
Waarop de Weduwe op strenge goedheid van den
Geneesmeester der ziel antwoordde
Mijn lief kind, die vernedering is er noodig; ver
geet nooit dat de Graven de Brives sedert honderde
jaren de groote Weldoeners onzer Familie waren
Zij hebben ons tot welstand, ja tot rijkdom gebracht.
Zou het mogen zijn dat wij hunne weldaden gebrui
ken, om die edele Familie in oneer te brengen Want
in d'oogen der wereld ware het huwelijk eener jonge
Gravinne met een eenvoudige Notaris van den Buiten
een onuitwischbare vlek... Och, mijn lief kind, op
mijne beurt moet uwe Moeder barbaarsch handelen
jegens u en in uw Ziel pijnlijke dorens steken. Uw
Moeder lijdt er door, maar ze moet u die opoffering
vragen, de scleiding van een duurbaar wezen..
Ach Moeder, bad Max, houd op, voor u alleen j
wil ik leven; u en uwen raad zal ik volgen u alleen
zal ik beminnen.. Die woorden bezegelde hij aan ha
ren hals in een warme vurige zoening.
Moeder, sprak Max, nu ben ik een ander mensch,
gij zult verwonderd zijn over mijn moed en mijne
koelbloedigheid. Willen wij nu op 't Kantoor gaari.
Ze gingen en zagen alles nauwkeurig na en vonden
niets dan een groot tekort in de kas.
Toen zei die goede Moeder aan haren Zoon van
thuis te blijven zij zelve zou naar 't huis van den
Meesterklerk gaan. Daar werd ze zeer slecht ontvan
gen de Vrouw was juist aan den wasch ze kwam
haar handen vol wit schuim en zegde botweg of men
niet beschaamd was in 't Notariaat hare dochter Pal
mire zoo slecht te ontvangen dat't kind er ziek van
was of haar Echtgenoot daarom 25 jaar gedevoueerd
moest geweest zijn voor de Studie wat manieren het
waren het kwalijk op te nemen, als een Vader bij zijn
Zoon ging die te Nantes ziek lag, misschien op ster
ven...
Weduwe Van Dael schudde pijnlijk haar hoofd en
zegde dat er niets kwalijk genomen was dat men
enkel het adres van M. Breard vroeg voor een pres
sante zaak waarop de vergramde mama van Palmi
re zegdeNiets is zoo pressant dan een Vader die
naar 't sterfbed van zijn Zoon geroepen wordt...
Er bleef aan de Weduwe niets anders over dan
voort te gaan. Dit deed zij inderdaad, droefweg, al
denkende en dubbende, toen zij 't gerucht hoorde van
een rijtuig achter haarzij ging uit den weg maar
't rijtuig bleef staan en 't Gravinneken kwam eruit
gesprongen. ('t Vervolgt).
Reilekses van JXicodema j
fsafw Zou 'ne mensj ooit kunnen peizen
ItW hebben, dat kon gebeuren wat wij
den dag van vandaag zien en on-
fjlWX dervinden Al twee jaar ons mans-
JlgiM;) volk zonder werk,. Is 't niet om u n
--"jjaËMasëa levensdagen stijf te staan, als 'ne
zaatsteen, gelèk de vra van job
Veel mensjen loopen rond als gezouten En geenen
zoemer te kreigen Achtereen pichonker, ten 8 uren
donkerEn de mussen 1 de mussenflées zijn ze
met den helft van den Oogst wegEn geen handen
te steken aan die musscken Z'overweldigen alles, die mussen 1
EEN VERHAAL UIT
FRANSCH-VLAANDEREN
