Het Land van Aelst
Ons Programma
en
SS'iiSSSE'SC
4den Oogst.
JAARGANG
N« 2427 15 Oogst 1919
Stichter P1ETER DAENS.
Abonnernentprijs per jaar 3,50 voor 6 maand 2,00
Men abonneert zich op alle postbu-
reelen en bij de briefdragers.
Boek- en Papierhandel, Drukkerij, Eiland Chipka, Deur naast den Dender
Men zende alle
Briefwisseling
vóór Zondag
middag.
Sotlegem - Groolenberg - Leeuwergem Van toekomende Zondag zal in deze
drie Gemeenten aan de Kerk en ten huize De Werkman» verkocht worden door onze v tingen, immer onze heilige idealen getrouw gebleven.
n/»r«? Wii doen een beroep op onze Partijgenoten llit het Sotiegemsche om ons zooveel ™OgtllJK Tranen biggelen in onze oogen, wanneer we terngblik-
foheiZntnt 't versoreiden van ons blad en 't zenden van nieuws uit de streek, elk doe zijn plicht ken op den hevigen kamp die hij, niettegenstaande zijne
ie neipcri iui i vt/o/y/ctutzwakke gezondheid, voor onze we.-kersbevolking streed.
WTnrbmnn mn»t bnntlPTI IPVPH mPt i
i
De Werkman moet kunnen leven met de vruchten van zijn arbeid.
(Woorden van Priester Daens).
In het zweet nws aanschiins zult gij uw brood eten
dus sprak de algoede Vader bij de straf der eerste zonde
onze schuldige voorouders toe.
Wat sommigen er ook over denken, straf was het niet.
maar wel een troost in 't leven dat hun wachtende was. j
Welstand volgt den verstandigen arbeid. Luiheid en
gebrek zijn meest altijd onafscheidbare gezellen. I
lk weet niet, vriend Lezer, hoe het u gaat, maar mij
paat het duivels slecht als ik niets uit te voeren heb. Een
dag van nietsdoen is een dag van bittere verveling.
Wie weerstaat uok aan Gods gebod
Wie stribbelt tegen als de natuur nood en dwingt j
Neen" arbeid is geen strafArbeiden is leven arbei- i
den is genieten; arbeiden is de eerste vercischtei van
vooruitgang; arbeiden is de eerste en de laatste sport der
ladder van hoogerwordmg.
Ledisheid is des duivels oorkussen 1 dat is t oude
S"ledigheid'is sonde; zij leidt tot ondeugd, tot misdaad.
Wie niets te doen heeft, doet kwaad.
7iet de riiken de rijke nietsdoeners. Zij zijn een gevaar
de samenleving, voor u, voor mij oi voor anderen,
voor de samenre K, bestaan, lichtekooien om-
•LOSban h?n zifboeb°rén, slempen, spelen op de koer
zweven he I lta(els een deel ïan hun leven, be-
burners een eer f>j 00 die te kunnen verleiden, te kunnen
medeslepen in den maalstroom der domme, wilde verma-
keHoe duizendvoudig schooner is het leven van den ar-
Brave arbeider I door het
^heelLfbeSdfleTenïtorm™7de booze wereld en
mies wa fn dorp of stad het bestaan verbittert, verzuurt.
Voor hem ook is het leven geen stroom van zaligheid,
m^2n honderde^duUCTden," millioenen anderen doen ais
defe ieder dag, jaarin-jaaruit, jaaruit jaann
t? i i nn hun arbeid, bij zonnelach en lied, of bij
jammerkreet en traant draait en leeft de wereld, he,
menschdom.
Zonder arbeid is het leven onmogelijk I
Legt den arbeid stil en de menschen worden duivels en
de wereld een hel; de hel4. den
Ontneemt aan d werkerszlel en wat gewordt
er rrnn a'lles wattiu de'roem is, de grootheid, de schoon-
<ïtp van het menschelijk geslacht
De arbeiders werken aan de reine gebouwen der groote
idealen! rondom die arbeiders duizenden
fabel van La Fontain prootste en zwaarste taak af-
^ggent EenVzaak is zeker, ze gaan met de grootste pro-
"'wacMmaar tot de Democratie aan t woord komt, we
zullen die brommende vliegjes met vliegenpapier gauw
beet hebben.
In afwachting willen wij en eischen wij dat de werk
man leven kunne van de vruchten van zijn arbeid
Dat is zijn recht, een heilig recht.
Dat lossen we niet I.
't Is niet voldoende hem hooge loonen te doen uitbeta
len, dat volstaat niet I
Hij moet met zijn arbeid behoorlijk kunnen leven.
Ja, ik hoor ze boffen Wij betalen één frank per uurl»
En dan
Het koetje ligt daar niet gebonden De kwestie, de
hoofdkwestie is deze Kan de werkman daarmede be-
hoorlijk leven
I Ge betaalt den werkman dubbel loon en alles waaraan
I hij behoefte heeft is vier honderd per cent duurder
Wat wint nu de zwoeger met zijn hooger loon 1
Niets Integendeel...
1 Ja, in den beginne heeft dat hooger dagloon hem te-
gengk'lachen, zooals het maantje lacht, bij poozen, in een
buiachti^en najaarsnacht; maar weldra is al het bedrie-
gelijke hem klaar geworden en hij begrijpt dat hij weer
eens de gefopte is.
De arbeider, de arme loonslaaf, de immer gefopte 1
Zoo was het voor eeuwen, zoo is het nog heden
En, werklieden, zoo zal het lang nog zijn, als ge
niet een goed gebruik maakt van de groote macht die u
thans in de hand is gelegd 1
Als gij uw Vrienden, uw ware Verdedigers vergeet en
u weer eens laat. verleiden door degenen die u immer
hebben bedrogen
Werklieden, de toekomst hoort aan u, maar ge moet
uw plichten begrijpen
STIJN STORMS
zwakke gezondheid, voor onze we.-kersbevolking s
Vriend Narden, den zwaren strijd waardoor U zoo
vroeg ten grave gaat, zal niet nutteloos geweest zijn.
Op uwe nagedachtenis zweren we, dat we immer uwen
weg zullen volgen. Altijd zal uwen geest in ons geheugen
blijven en ons een'spoorslag zijn, tot volharding in den
strijd voor recht en welvaart voor onzn lijdende werkers
bevolking.
Duizenden vrienden, uit alle hoeken van 't land, heb
ben er aan gehouden eene laatste hulde te brengen aan
den koer.en volksleider, en het stoffelijk overschot ter
laatste rustplaats te vergezellen, waar in naam der Party
verscheidene lijkreden uitgesproken werden.
In naam der Knstene Volkspartij van het arrondisse
ment Aalst bieden we, aan de bedrukte weduwe en kin
deren van onzen goeden vriend Narden, orze innige deel
neming in den rouw die hen komt te treffen.
IN ME MORI AM
BERNARD .Va I X E B O
Een eevoelic en onherstelbaar verlies kómt onze Kris-
tene Demokrattsche Partij tetreifen...
Nogmaals heeft de onverbiddelijke dood een onzer
ieverigste en werkzaamste hooidmannen uit ons midden
geÖnzen'goeden vriend en strijdmakker Narden is niet
m We waren als geslagen, toen ons die droeve mare .be
reikt» te meer, daar we verleden zondag in De Volks
eeuw lazen dat zijn toestand verbeterd was.
O onverbiddelijke dood, hoe hard zijn uwe siagen..._
Weerom ontrukt u aan eene liefdevolle moeder en eer-
minnende kinderen een voorbeeld van echtgenoot en
Vawée'rom ontrukt u aan onze dieplijdende werkersbe
V°WMro""oXrkt u aan onze geliefde Volkspartij een
onvermoeibaar leider, die iinmer den groenen standaard
h°fiansch<1ziïn leven was een strijd aan de zijde der zwak
iren en misdeelden. Wat al opolieringen heelt hij z.ch niet
getroost wat al tegenkantingen met ontmoet, wat al
vuige laster niet doorstaan, en dit alleen, omdat hij zijn
V°AlSd wts'hi"oTpost'iaai zijne plichten als volksman
^Hii'ïïêsneuveld i» den hevi«en kamp der Demokratie'
zooals zoovele onzer betreurde leiders.
Onze wetgevers hebben dus gewild, dat we den
4Jen Oogst vierden
Zij hebben gewild, dat we den dag, toen onze vaders,
onze zoons, onze vrienden, ons werden ontrukt, met mu
ziek, zang en vlaggengetooi heidachten.
En wanneer we daar goed op nadenken, dan zouden
we wel willen gdooven dat onze Kamer niet meer eene
vergadering is van volksvertegenwoordigers, maar wel
een krankzinnigen gesticht geworden is.
Feest vieren
Weten die heeren uit Brussel niet, dat die dag het be
gin was van ons lijden.
Weten die heeren niet, wat al leed, honger en koude
we van toen af niet hebben geleden.
Weten die heeren niet, dat we van dien dag af aller
hande onrechtvaardigheden hebben moeten verduren van
zoovele zoogezegde menschlievende inrichtingen.
Weten die heeren niet, dat er duizenden moeders,
vrouwen en weezen treuren om het wegblijven van hen,
die ze dien dag voor de laatste maal mochten omhelzen...
O bittere spotternij
Voor ons werkende volk is dit een dag van pijnlijke
herinneringen, een dag dat zooveel lijden en ellende in
't geheugen brengt.
We laten U feesten, heeren, met zoovele anderen die
zich op ons bloed en onze ellende verrijkt hebben.
Dat dezen vieren, die thans geldkoffers gevuld hebben,
met bloedbesprengeld goud.
Dat dezen vieren, die onze kinderen hielpen vermoor
den door hunnen laaghartigen handel.
Neen, heeren, wij feesten niet en bizonder niet op
4dc" Oogst.
We zullen feesten
Als U eens den tijd zult gevonden hebben om ons het
leven dragelijker te maken
Als U den tijd zult gevonden hebben dat we weerom
een schamel stukje brood voor onze vrouwen en kinde
ren zullen kunnen verdienen.
Als U den tijd zult gevonden hebben eene reddende
hand toe te steken aan de arme vlaamsche frontbewoners.
Als U den tijd zult gevonden hebben eene rechtvaardi
ge vergoeding te geven aan onze vaders en zonen die in
de bloedige vlakte vochten, terwijl U smulde en dronk in
schitterende salons.
Als U den tijd zult gevonden hebben eene schadeloos
stelling te geven aan onze ongelukkige opgeeischten.
Dan. heeren, zal onze werkende bevolking maar eerst
feest vieren.
Aan de Opgeeischten van Aalst.
Vrijdag 15 Augustus, om 9ure 'smorgcnis,
openbare Vergadering in de Zaal WELLEKENS.
SprekerOsc. Doornaert van Gent, Voorzittar der VlaamS
sche Federatie.
