De uerminhinp uan fle Pacnimet door den Senaat
WEEKBLAD
Tolk der Kristene Volkspartij-Viaamsche Front P. V. N.
0,25
0,25
Min beslag en min
iawijd...
België-Frankrijk
tegen Vlaanderen
ONS PRAATJE
Is ons werk onvruchtbaar
56* Jaargang, Nr 2527
Zondeg 18 September 1927
Da Wa
Rechtvaardigheid ons doel
Stichter Pieter Daena
PRIJS
per nummer jj
ABONNEMENTEN
Per jaar 12,50 fr. per 6 maand 6,50 fr.
op voorhand bataaibaar
abonnementen op alle poatkantoren, buitenland port meer.
REDAKT1E Hoofdopsteller K. L. Van Opdenboach,
Volksvertegenwoordiger. Poatchek 93175.
BEHEERS. M. Drukkerij Volksverheffing
21, Onderwijaatraat, 21, Aalst. Telefoon 188
ANNONCEN
De prijs der annoncen wordt bepaald bij overeenkomst.
Voor alle Inlichtingen wende men rich ten bnreele.
PRIJS
per nummer
Ik herinner me nog altijd den Indruk
dien de eerste doormarcheerende Duitsche
troepen op me gemaakt hebben in 't begin
va den oorlog.
Een deel van Von Kluck's rechtervleu
gel rukte op in ijlmarchen naar het Zuiden
toe tusschen de bataljons voetvolk
reden afdeelingen ruiterij. j
Die bataljons voetvolk maakten een
overweldigenden indruk op mij.
De manschappen zongen... neen denk
niet aan een Viaamsche bctooging, ik zeg
de mannen zongen, ze schreeuwden niet.
Ze zongen niet allen te gelijk de zang
was er alleen om het inarsch tempo te
ondersteunen, om spier en zenuw met
zijn rythme te doorleven. De mannen
losten bij het zingen mekaar af enkelen 1
hieven aan, anderen vervolgden het
tweede vers, weer anderen vielen in, de
eersten zongen weer een vers....
Zoo schoven de bataljons in snellen
marsch voorbij gedragen door het rythme
van hun zang en ieder bataljon maakte de
indruk van één levend organisme de
manschappen versmolten in die eenheid, j
moesten zfch een deel voelen van het
geheel, moesten zich zelf vergeten om
opgeslorpt te worden door het organisme
dat hun indteidueele zwakheid uitwischte
om hun mee te deelen de kracht van al
deze gebundelde energieën.
Bij de laatste Viaamsche betooging die j
ik mee maakte dacht ik met weemoed I
terug aan deze geslotenheid aan dit
opgaan in een hoogere eenheid.
Ja we zingen wel
Het Viaamsche heir staat immer pal..
Hier stapt Vlaanderens jonge wacht...
en vee: andere *no Je regels en strophes j
maar hoe ver staan wij er rog van af van i
werkelijk te zijn een helr, een wacht, een
gesloten, georganiseerd geheel
We zijn nog geen hei', we zijn een I
ordelooze verstrooide massa.
We zingen tiet, we brullen, we
schreeuwen, we hullen.
We wekken bij de toeschouwers geen
indruk van macht.
De geheime Belgische politie, die haar
brood verdient met onze stoeten en betoo
gingen mee te maken, kan iedermaal na
elke zoogenaamde «Krachtmeting» in
haar rapporten haar meesters gerust
stellen Geen organisatie, geen een
heid, een kudde...
We kunnen nog niet eens opstappen.
Ach, wat is zoo een stoet ordeloos en
verward, hoe weinig voelen de voorbij-
spoedende mannen zich zelf.
Er leeft geen gemeenschappelijke ziel
in deze oprukkende enkelingen elk voelt
alleen zich zelf, voelt zich niet geschoord
en gesteund door de mannen aan zijn zij.
Zoo een troep kan niets, kan niet eens
eerbied afdwingen aan de toeschouwers
die opgesteld staan ter weerszijden van
den stoet.
Er zou heel wat meer wervingskracht
uitgaan van een stoetje van duizend man,
die geordend opstappen, kranig in 't
gelid, hun eenheid voelend, dan uit onze
ordelooze betoogingen zonder gemeen
schappelijke ziel.
Wanneer laten we eens die wilde
Indlanenkreten, dat ijdel vertoon, dat j
misbruiken van ernstige woorden met
diepen zin, waarvan de roepers niet eens 1
den zin schijnen te beseffen.
Wanneer begrijpen we eens dat we het
woord storm niet langer mo*en ont-
heiligen i n kermisrumoer; wanneer houden
we op met huilenWeg met de voogden
omdat we beseffen dat dit een grootsch I
en heilig werk is waarbij dat gehuil moet
achterwege blijven
Er stappen er velen in onze rangen die
maling hebben aan dat kindergeleuter, 1
die zich schamen om al dat ijdel getier. I
Wie bundelt deze krachten in één
organisme, wie doorzielt deze massa tot
een geheel, als de electrische stroom die I
het ijzervijlsel doorvoert en alles o dent
tot geslotenheid
Het aantal is er, voldoende tot groote
dingen
Dat is het werk geweest der voorbije
jaren.
Nog iets ontbreekt er, het grootere, het
eenige dat noodig is de organisatie.
Wie schenkt ons dees scheppende
eenheid, deze leven wekkende eenheid die
Vlaanderen heffen moet weerom in het
licht van de zon
We zijn al dat getoeter beu.
We verlangen ernstiger werk, grooter
arbeid.
Wie heft ons uit boven onze indivi-
dueele kleinheid, wie veredelt ons tot de
tuchtvolle deelen van een heldhaftig
geheel
Zal de negenjarige pacht toch schipbreuk lijden
De oude papaatjes
van den Senaat
De reactlonnaire pers is in de wolken.
De oude papaatjes van dea Senaat zijn
ook van meening dat de Kamer al te re-
volutionnair gestemd is en al te zeer par
tij trekt voor de boeren en tegen de grond
eigenaars.
De Senaat volgt in deze trouwens
slechts het hooge en slechte voorbeeld
gegeven door den Belgischen Boeren
bond van Leuven, die bij hoog en laag
het monopolium opeischt van de bebartl-'
ging der boeren belangen.
Verleden week is het verslag versche
nen van de Senaatskommissie belast met
het onderzoek van het ontwerp betref
fende de pachtwet. Het is van de hand
van den Katholiek Mullie en de Libre
Belgique kondlgdt haar triomf aan in
blokletters drie jaar in p'aats van ne
gen jaarvoor opzeg van twee jaar; geen
terugwerkende kracht.
De argument tie van Senator Mullle
ten voordeeie van drie jaar lijkt oas bui
tengewoon zwak. Wij vertalen
De pacht met een wettelijken duur
van minimum drie jaar werd reeds voor-
g steld door het ontwerp van de regee
ring in 1926 droeg hij ook de voorkeur
weg van den hoogeren landbouwraad
integendeel de meerderheid van de mid-
denafdeeling der Kamer verkoos een
minimum van negen jaar met mogelijk
heid vanwege den pachter om op te
zeggen om de drie jaar. In eerste lezing
nain de Kamer den wettelijken duur van
"drieaan, otrydan tn tweede lezing
teru£ te keeren tot de negen jaar. Ook de
Senaatskommiss'e was hier omtrent ver
deeld en met 9 stemmen tegen zeven nam
ze den wettelijken duur van minimum
drie jaar aan. Deze bepaling is voorzeker
reeds een vooruitgang op wat nu ge
schledt in het grootste gedeelte van het
land deze maatregel vervolledigd door
de wettelijke vaststelling van den voor
opzeg van twee jaar, beteekent reeds een
ernstige verbetering in den toestand van
den pachter. Nog is deze toestand voor
zeker niet genoeg verzekerd maar men
kan gewis verhopen dat de muntstabili-
satie versterkt door het evenwicht in het
landbouwbedrijf, terug de voordeelige
gewoonte zal invoeren, door vrij overeen
gekomen verbintenissen van veeljarige
pachttermijnen.
Als Senator Mulliede langjarige pacht
termijnen voordeelig vindt voor den land
bouw waarom verzet hij, die een boeren-
border is, er zich dan tegen.
Onze pa'tij, zich stellend op een
Vlaamsch nationaal standpunt, heeft
altijd de negenjarige pacht verdedigd
omdat ze van oordeel is dat de langjarige
pachttermijnen een onontbeerlijke voor
waarde zijn voor den voorspoed en de
welvaart van den landbouw, die op hare
beurt de hoofdbron is van de welvaart
van onze Viaamsche huishouding.
Een welgekomen studie
Het doet ons dan ook genoegen dat de
gekende economist, Dr R. Van Genech-
ten deze onze stelling bijtreedt in een
zeer opgemerkt artikel dat verscheen in
het tijdschrift van Geographie, waarin de
geleerde schrijver het vraagstuk van de
Viaamsche economie voor het weten
schappelijke Nederl. publiek behandelt.
We nemen dat deel van zijn betoog
behandelend het vraagstuk van den
Vlaamschen landbouw hier over, lijk
volksvertegenwoordiger H. Vos het sa
menvatte voor de lezers van De Schelde
In de eerste plaats dan den Vlaam
schen landbouw, gekenteekend door een
groot euvel, de verbrokkeling van het
grondbezit, en de intensifieering van de
bebouwing, die ook moeilijke problemen
van economische politiek stelt. Het erf
recht van vcrdeeling werkt de verbrok
keling van het grondbezit der boeren in
de hand. Ook al is het bezit der boeren
na den oorlog vanwege de groote winsten
van het bedrijf, die hen toelieten grond
aan te koopen en hypotheeken af te be
talen toegenomen, op den duur moet de
versnibbering toch weer intreden
Het boereobezit
Ik geloof, zoo schrijft Dr. Van Ge-
nechten, dat men de toenamen van het
boerenbezit niet mag overschatten. De j die de onafhankelijkheid der boeren ten
geschiedenis van het grondbezit bewijst,
dat het boerenbezit op en neer gaat zon
der een bepaalde ontwikkelingstendens
te vertoonen. Wanneer wij weer een paar
slechte boerenjaren hebben, of wanneer
een paar generaties zullen zijn voorbij
gegaan, zullen de verhoudingen van het
bezit weer dezelf ie zijn als voorheen en
hetzelfde geld voor den hypotheeklast.
De verdeeling der gronden
Zoolang de grond tusschen de erfge
namen verdeeld wordt, zal hierin niets
veranderen. Uit dit alles blijkt, dat de
regeling van het pachtstelsel niets van
zijn actualiteit verloren heeft door de ver
anderingen die na den oorlog hebben
plaats gehad. Het pachtcontract wordt
nog steeds geregeld door de wet van 16
Ventose XII (17 Maart 1804) en er is ia
menig opzicht weinig aan veranderd
sinds de 13^ en 14Jc eeuw. Wat echter
wel veranderd is, is de mentaliteit der
grondeigenaren. De pachtregeling, die
van demokratisch-katholieke zijde in het
Belgische parlement aanhangig is ge
maakt, beteekent wel eene verbetering
op den vroegereo toestand, maar is ir:
geenen deele voldoende om de belangen
der boeren te beschermen. De voorstel
lers hebben hunne houding, die In wer
kelijkheid wordt ingegeven door hunne
neiging om de grondeigenaren te sparen,
gemotiveerd met het sofisme, dat, wie
tusschen de boeren voor het oogenbllk
grondhuurder is, m irgen grondeigenaar
zal worden. Daarbij zien zij natuurlijk
over het hoofd, dat de boer grondeige-
naar met het pachtcontrakt in den regel
niets te maken heeft, want dat hij zelt
den in bezit genomen grond bebouwt
Hoe ver de verdeeling van het grond
gebruik gaat toonen reeds de algemeen*
ciifera aan er zijn hier te lande* or
grond van de studie van Seebohm-Rown-
tree berekend, 135.000 meer bedrijven
beneden de halve hectare dan eigenaars
niet boeren van een dergelijk grondstuk
40.000 meer bedrijven van 1-5 Ha.
25.000 meer bedrijven van 5-30 Ha.
660 meer eigenaars van 30 100 Ha. en
2800 meer eigenaars boven de 100 Ha.
In Vlaanderen was in 1849, 5,9 van
den grond door bedrijven beneden 1 Ha.
in gebruik en 36,6 door bedrijven van
1 10 Ha.in 1895 waren deze percenta
ges 8,9 en 42,2
De landbouw is blijven staan
Het is bekend, dat de Viaamsche land
bouw al in de 18c eeuw een groote bloei
kende het was toen bet eenige lichtpunt
in den Vlaamschen economlschen toe
stand. Merkwaardig is het en hier
stippen wij zeker een tekortkoming van
den Belgischen Staat in zijn welvaartpo
litiek tegenover het Viaamsche volk aan,
dat er in de 19* eeuw zeer weinig
vooruitgang is gekomen. Wel is de be
schouwing geintensilieerd maar de tech
nlek van het bedrijf is niet verbeterd,
zooals dit bij goede voorlichting en een
stelselmatige economische politiek moge
lijk ware geweest. Vlaanderen heeft
zich onvoldoende aangepast aan nieuwe
toestanden. Misschien is er hier en daar,
wat Dr Van Genechten, bij gebreke aan
statistische gegevens over het hoofd ziet,
toch wel wat verandering ten goede inge
treden. Wij denken hier b. v. aan de
ontwikkeling van den moesteelt in het
Mechelsche, waar de welvaart der lande
lijke bevolking wel op hooger peil geko
men is. Al zou b. v. In het zoo goed
daarvoor gelegen West-Vlaanderen, de
moes'eelt. met het oog op bestaande
uitvoermogelijkheden veel meer ontwik
keld kunnen worden.
De verdeeling van het grondgebruik
maakt het echer onmogelijk, dat alle
vormen van kapitaal Intensifieering,
waarvan de veeteelt een voorname is,
wordt toegepast. Men beweert op goede
gronden dat de veestapel op het einde
der 18e eeuw tweemaal zoo groot was
als de tegenwoordige. Terecht schrijft
Dr Van Genechten dan ook een tegen
gaan van de verdeellog van bet grondge
bied is de dringendste maatregel die de
Viaamsche landbouw behoeft. Dan pas
kan de kapitaal intensieve kuituur wor
den beproefd.
Wat de Viaamsche landbouw
noodig heeft
En het besluit van den schrijver luidt
Wat de Viaamsche landbouw dus
noodig heeft is ten eerste een pachtwet
Verleden Zondag, 11 September 1927,
bij de onthulling van een Fransch oor-
logsgedenkteeken te Namen, sprak de
Fransche maarschalk Petain o. m. de
volgende historische woorden
Maar laten we ons niet door
vertrouwen in slaap wiegen Van
den toestand, waarin zich België
sedert den oorlog bevindt, heeft
men in de Geschiedenis te vele
voorbeelden gehad. Reeds in het
verste verleden werd de groote
weg van Maas enSamber gebruikt
door al de invallen, die, van den
Rijn komende, hebben gepoogd
het Seine-bekken te bereiken. Het
Belgisch land was ten allen tijde
de grenstrede van Frankrijk.zulks
ter oorzake van zijn geografische
ligging, waartegen menschelijke
wil niets vermag. Uwe bevolkin
gen hebben steeds de voorhoede
der Latijnsche beschaving tegen
over Germanië gevormd, en door
de kracht der dingen waren zij de
beschermsters van de geestelijke
gemeenschap, waartoe gij en wij
behooren
Welke internationale akkoorden
in de toekomst ook mogen worden
gesloten - wij weten dat ze niet
altijd voldoende zijn om onze
grenzen te beveiligen tegen inval.
Onze belangen zijn dus verbon
den. Onder zulke omstandigheden
moeten wij, hoewel onze persoon
lijkheid en zelfs ons particularisme
bewarende, ervoor zorgen, dat ge- j
beurlijk overeenstemming besta
tusschen uwe krachtinspanning
en de onze. i
Wij hebben zóóvele bewijzen
van onze vredelievendheid gege- j
ven, dat zulke voorzichtige maat
rege'en bij niemand wantrouwen
kunnen opwekken. In ieder geval
mogen wij niet vergeten dat zich
achter Luik, Namen en Verdun,
aan de Maas, bolwerken van een
zelfde verdedigingslinie bevinden.
Mogen deze Fransche begraaf
plaats op Belgisch gebied en dit
gedenkteeken ons aan de noodza
kelijkheid van onze samenwer
king de notre union herin
neren.
Plaatsgebrek verhindert ons dees week
bij deze cynische Fransche oorlogsver
klaring het noodige commentaar te voe-
gen. We komen er naaste week op terug.
We citeeren dees week alleen bet slot
van de bedenkingen van de Standaard
Dat zulke taal ten slotte bij eene offi-
cleele plechtigheid in ons vrije land
i kon worden gevoerd, wijst op de verre- I
I gaande zwakheid van onze bewlndvoer- j
j ders te Brussel. Dergelijke redevoeringen
worden op voorhand uitgewisseld en na- t
I gelezen Brussel heeft de woorden van
dezen Franscben maarschalk ingezien en j
I goedgekeurd. De beer Jaspar is dan ver-
antwoordelijk voor de serviele rol die bij
blijkbaar uit de handen van onze Zuider-
buren heeft aanvaard. Het is bovenmate
droevig dit te moeten vaststellen, maar
het zal tevens een scherpe reactie wakker
roepen in het Viaamsche iand, dat niet
wil geknecht worden, dat onverzettelijk
I protesteert tegen de ontworpen vassall-
seerlng van ons nationaal verweer aan
een land met andere belangen, met andere
cultuur, wiens opdringen naar het Noor
den onsbestaan met vernietiging bedreigt.
Onze kampagne voir den Zesmaandendienst wordt een onover
troffen sukses. Uit alle hoeken van Vlaanderen komen ons vragen toe
voor duizende onderleekenlngskaarten.
In tal van gemeenteraden werd een motie ter stemming gestuurd.
Aanhouden Vrienden Door alle middelen de belangstelling wek
ken voor den Zesmaandendienst, opdat deze zoo noodzakelijke her
vorming worde verkregen, opdat ze niet worde misbruikt voor poli
tiek komediespel en ten slotte wordt vern inkt of verraden.
Aan minister Van der Velde.
Mijnheer de Minister,
Zijt U nog te Gerève of zilt U terugge
keerd te Nizza of is uw aangenaam gezel
schap dat te Nlzza uw leven vervroolijkte
mee getogen naar Getève en zullen we
eerlang vernemen dat niet alleen de heer
maar ook Mevrouw Van der Velde het
best maken te Genève?
Die Mevrouw Van der Velde staat
natuurlijk niet Ingeschreven op den bur
gerlijken stand maar wat zou dat ook,
nietwaar minister, u is immers een man
zonder vooroordeelen en Lala Is zoo ver...
Dit francijntje nu om u te laten weten
dat de Matteotti feesten te Brussel uitste
kend geslaagd zijn... Neen U mag gerust
zijn ook Wauters was niet daar en ook
Huysmans niet, zelfs Anseele heeft sedert
La Louvière bijgeleerd. Hij Is anders
soms nog erg onhandig, vindt u niet
minister; niettegenstaande al zijn mil
liocnen toch iets overgehouden van de
«vette kleppe» is 't niet.
Lijk Ik u zegde minister alles zonder
Incidenten afgeloopen alleen Henderson
en Turatl; twee vreemdelingen, hebben
Matteotti gehuldigd. Slnzot zal tevreden
zijn bij zal u niet overdragen aan jaspar.
De premier zal u een persoonlijk briefje
schrijven om u te bedanken voor uw takt.
U zijt toch andere kerels als Matteot'i
en Turatl als ik bedenk dat Huysmans
vrij en vrank het land van Primo de
Rivera mag bezoeken en dikke vrienden
telt op de redactie van de Nation beige
geeft hij nog geen Viaamsche les aan
Astrid
Natuurlijk heeft Pierard gesproken. U
kent zijn voorbarig grafschrift
Cl git Pierard.
II e tait mals un peu tard.
Maar die compromitteert niemand, zelfs
zich zelf niet. De Volksgazet die soms
ondeugend is fteeft voor een paar weken
laten opmerken dat hij op dit oogenblik
nog verstandiger Is geworden dan hij
reeds was in 1918 b. v. Daarbij Pierard
spreekt met evenveel bevoegdheid over
Rubbens, Verhaeren, Matteotti, de poll
tiek van China, de fanfaren van Frameries
ais over de mattetaarten.
Een universeel man. Om uit de gewoonte
niet te gaan heeft hij de redevoering van
Henderson vertaald in het Fransch.
Ongewoon was alleen dat nu iedereen
wist dat hij de gedachten van een ander
vertolkte.
Naast dezen dandy sprak nog een
Belgisch would-be dandy, senator Roos
broek
U hebt Matteotti werkelijk eer aange
daan, gelukkig dat de man dood is.
Dienzelfden Zondag dat uwe Witte
Zaal werd herdoopt in Matteotti zaal
gebeurde er te Dendtrmonde Iets eigen
aardigs.
Er werd een bloemenhulde gebracht op
het graf van Dosfel....
Ja. Dosfel een van die illustere lnconous
aan wie U met uw vingt mille fols non
den pas hebt afgesneden naar het leven.
Nog moet ik het herhalen, u zijt
knapper dan Mussolini die laat zijn
slachtoffers met geweld van kant maken;
u krijpt de katjes In het donkere, u ver
moordt uw slachtoffers op een humani
taire wijze... denkt u dat Borms het nog
lang houdt
Sacco en Vanzettl hadden slechts een
doodstrijd van zeven jaar; dank zij U en
uwe socialistische Hubin's, Merlot's en
andere Biancquarts duurt de doodstrijd
van Borms haast negen jaar en alles laat
voorzien dat er met de hulp van den man
die dank zij uw trouwe republikeinsche
beginselen, 27.000 frank verdient, per
dag, er nog enkele jaren zullen bijkomen.
Dus een D tsfelhulde te Dendermonde
opgeluisterd door de a.*<twe*igu«.ki van
vijf en dertig van uw Belgische gendar
men.
Delicaat, vindt u niet, ministerMat
teotti zal geschaterd hebben in zijn graf.
Maar, a propos, minister, die Hender
son zou die wel heelemaat vertrouwbaar
zijn Die is er in Brussel er komen aan
heiinneren dat Matteoti langs moeders
zijde verwant was met de kampioenen van
den nationalen strijd van italic In de 19*
eeuw. Ik vrees dat die Henderson... enfin
laten we voorzichtte wezen met zoo een
kerels, die zouden son s sympathie kun
nen voelen voor den strijd van het ont
wakende Vlaanderen...
Doe intusscben uw werk voort te Ge
neve, u doet dat schitterend. U hangt een
ondoorzichtbaar Locarno gordijntje voor
het donkere werk van onze de Br-jque-
ville. Als het zoover komt kunnen de
Belgen zich beroepen op uw Geneve
speechen om te bewijzen dat we, spijts en
rog meer dank zij het geheim militair
akkoord met Frankrijk, altijd vredelie
vend zijn geweest.
Wees dus niet bang, u blijft minister,
Sinzot zal zwijgen.
TIJL.
Twee brieven van een longen Mijnwerker
opzichte der landeigenaren beschermt,
I die een langere periode dan de driejarige,
die nu wordt voorgesteld, voor de pacht
vaststeltdie de bestaande gebruiken
omtrent vergoeding voor de grondver
betering wettelijk sanctionneertdie alle
bepalingen omtrent het verbod van ge
bruik van chemische meststoffen en der
gelijke, die worden opgenomen, terwijl
ledereen hen overtreedt, om den pachter
rechteloos aan den landeigenaar over te
leveren, nietig verklaart en die den pach
ter toelaat den grondeigenaar, zooals in
Engeland, tot bepaalde grondverbeterin
gen te dwingen.
Ten tweede een regeling waarbij de
verdere verdeeling van het grondgebruik
wordt tegengegaan.
Ten derde een ruil verkaveling-wet
die een ratloneelere verdeeling van de
gronden mogelijk maakt
De Viaamsche landbouwer onderwor
pen haokelijk en verarmd, beteekent
voor de Nederlandsche kuituur In Vlaan
deren, de achteruitgang van een groep,
die drager moet zijn van deze kuituur,
ten bate van een groep die er de ontwik
keling van zooveel mogelijk tegengaat,
schrijft Dr Van Genechten terecht.
Ons werk is Inde allereerste plaats een
taak van opvoeding.
Men verwijt ons van minimalistische
zijde wel eer s dat we te veel van de poli
tiek verwachten. Als men door politiek»
verstaat de kleine binnenlandsche partij
politiek, parlementaire intrigue, dan Is
dat verwijt zeer onverdiend we verwach
ten er eer ie weinig dan te veel van.
We zijn alleen een politieke parlemen
taire partij uit noodzakelijkheid des mid
dels. Het zwaartepunt van onze actie ligt
op het gebied der opvoeding.
We zeggen en we herhalen ons volk
komt uiteen donkere periode van inzak
king, die drie eeuwen heeft geduurd. In
zakking op economisch gebied en de ar
moede heeft al de andere ontaardingen in
haar schoot gedragen.
Nu Is ons volk weer aan het stijgen.
Het moet weerom leeren wat zelfrespect
is.
Dit zelfrespect aan te leeren aan ons
volk Is de eerste en de voornaamste taak
van al wie Vlaanderen weer groot wil.
Daarom en daarom in de allereeiste
zooniet in de eenige plaats zijo we zoo
gebeten op de minlma'isten ze geven aan
ons volk betreurenswaardige voorbeelden
van platheid, van kruiperigheid.
We moeten ons volk bewust maken van
zijn eigenwaarde.
Slagen wij daarin
Ik heb hier twee brieven voor me liggen
van een jongen mijnwerker uit Zuid
Vlaanderen die brieven bewijzen dat
onze actie niet alleen Inslaat bij onze stu-
deerende jeugd, maar dat ook de volks-
jeugd er gevoelig voor Is.
Om dit te bewijzen heb ik juist deze
brieven van een jongen mijnwerker ge
kozen. Iedereen weet dat niemand beter
dan zij het diep economisch verval van
Vlaanderen aan den lijve ondervinden
z(j zijn, met de vele uitwijkelingen naar
de fabrieken van Noord-Frankrijk, naar
de oogstvelden van Frankrijk, naar de
fabrieken van Brussel en Wallonië, de
groote slachtoffers van de armoede I
Vlaanderen. De onmogelijke werkvoor-
waarden waarin deze mannen en jonge
lingen verkeereo, hebben z ch gewroken
op bun geest en op hun lichaam.
Niettegenstaande die ongunstige fak-
toren werkt onze nationale propaganda
ook In op her.....
Ten bewijze de twee brieven, waaraan
we niets veranderen buiten de spelfouten,
afkomstig van een jongen mijnwerker uit
Zuid-Vlaanderen, die op dit oogenblik in
het kamp te Beverloo vertoeft.
De eeiste brk! werd geschreven op den
dag der Bedevaart naar Diksmulde
Beste Vriend,
Zondag 27 8 27, dag van vrome Inge
togenheid en rouwe voor gansch het
Vlaamschvoelende volk. zit Ik hier als
dienstplichtige van bet belgitcb leger en