De uerminhinp uan fle Pacnimet door den Senaat WEEKBLAD Tolk der Kristene Volkspartij-Viaamsche Front P. V. N. 0,25 0,25 Min beslag en min iawijd... België-Frankrijk tegen Vlaanderen ONS PRAATJE Is ons werk onvruchtbaar 56* Jaargang, Nr 2527 Zondeg 18 September 1927 Da Wa Rechtvaardigheid ons doel Stichter Pieter Daena PRIJS per nummer jj ABONNEMENTEN Per jaar 12,50 fr. per 6 maand 6,50 fr. op voorhand bataaibaar abonnementen op alle poatkantoren, buitenland port meer. REDAKT1E Hoofdopsteller K. L. Van Opdenboach, Volksvertegenwoordiger. Poatchek 93175. BEHEERS. M. Drukkerij Volksverheffing 21, Onderwijaatraat, 21, Aalst. Telefoon 188 ANNONCEN De prijs der annoncen wordt bepaald bij overeenkomst. Voor alle Inlichtingen wende men rich ten bnreele. PRIJS per nummer Ik herinner me nog altijd den Indruk dien de eerste doormarcheerende Duitsche troepen op me gemaakt hebben in 't begin va den oorlog. Een deel van Von Kluck's rechtervleu gel rukte op in ijlmarchen naar het Zuiden toe tusschen de bataljons voetvolk reden afdeelingen ruiterij. j Die bataljons voetvolk maakten een overweldigenden indruk op mij. De manschappen zongen... neen denk niet aan een Viaamsche bctooging, ik zeg de mannen zongen, ze schreeuwden niet. Ze zongen niet allen te gelijk de zang was er alleen om het inarsch tempo te ondersteunen, om spier en zenuw met zijn rythme te doorleven. De mannen losten bij het zingen mekaar af enkelen 1 hieven aan, anderen vervolgden het tweede vers, weer anderen vielen in, de eersten zongen weer een vers.... Zoo schoven de bataljons in snellen marsch voorbij gedragen door het rythme van hun zang en ieder bataljon maakte de indruk van één levend organisme de manschappen versmolten in die eenheid, j moesten zfch een deel voelen van het geheel, moesten zich zelf vergeten om opgeslorpt te worden door het organisme dat hun indteidueele zwakheid uitwischte om hun mee te deelen de kracht van al deze gebundelde energieën. Bij de laatste Viaamsche betooging die j ik mee maakte dacht ik met weemoed I terug aan deze geslotenheid aan dit opgaan in een hoogere eenheid. Ja we zingen wel Het Viaamsche heir staat immer pal.. Hier stapt Vlaanderens jonge wacht... en vee: andere *no Je regels en strophes j maar hoe ver staan wij er rog van af van i werkelijk te zijn een helr, een wacht, een gesloten, georganiseerd geheel We zijn nog geen hei', we zijn een I ordelooze verstrooide massa. We zingen tiet, we brullen, we schreeuwen, we hullen. We wekken bij de toeschouwers geen indruk van macht. De geheime Belgische politie, die haar brood verdient met onze stoeten en betoo gingen mee te maken, kan iedermaal na elke zoogenaamde «Krachtmeting» in haar rapporten haar meesters gerust stellen Geen organisatie, geen een heid, een kudde... We kunnen nog niet eens opstappen. Ach, wat is zoo een stoet ordeloos en verward, hoe weinig voelen de voorbij- spoedende mannen zich zelf. Er leeft geen gemeenschappelijke ziel in deze oprukkende enkelingen elk voelt alleen zich zelf, voelt zich niet geschoord en gesteund door de mannen aan zijn zij. Zoo een troep kan niets, kan niet eens eerbied afdwingen aan de toeschouwers die opgesteld staan ter weerszijden van den stoet. Er zou heel wat meer wervingskracht uitgaan van een stoetje van duizend man, die geordend opstappen, kranig in 't gelid, hun eenheid voelend, dan uit onze ordelooze betoogingen zonder gemeen schappelijke ziel. Wanneer laten we eens die wilde Indlanenkreten, dat ijdel vertoon, dat j misbruiken van ernstige woorden met diepen zin, waarvan de roepers niet eens 1 den zin schijnen te beseffen. Wanneer begrijpen we eens dat we het woord storm niet langer mo*en ont- heiligen i n kermisrumoer; wanneer houden we op met huilenWeg met de voogden omdat we beseffen dat dit een grootsch I en heilig werk is waarbij dat gehuil moet achterwege blijven Er stappen er velen in onze rangen die maling hebben aan dat kindergeleuter, 1 die zich schamen om al dat ijdel getier. I Wie bundelt deze krachten in één organisme, wie doorzielt deze massa tot een geheel, als de electrische stroom die I het ijzervijlsel doorvoert en alles o dent tot geslotenheid Het aantal is er, voldoende tot groote dingen Dat is het werk geweest der voorbije jaren. Nog iets ontbreekt er, het grootere, het eenige dat noodig is de organisatie. Wie schenkt ons dees scheppende eenheid, deze leven wekkende eenheid die Vlaanderen heffen moet weerom in het licht van de zon We zijn al dat getoeter beu. We verlangen ernstiger werk, grooter arbeid. Wie heft ons uit boven onze indivi- dueele kleinheid, wie veredelt ons tot de tuchtvolle deelen van een heldhaftig geheel Zal de negenjarige pacht toch schipbreuk lijden De oude papaatjes van den Senaat De reactlonnaire pers is in de wolken. De oude papaatjes van dea Senaat zijn ook van meening dat de Kamer al te re- volutionnair gestemd is en al te zeer par tij trekt voor de boeren en tegen de grond eigenaars. De Senaat volgt in deze trouwens slechts het hooge en slechte voorbeeld gegeven door den Belgischen Boeren bond van Leuven, die bij hoog en laag het monopolium opeischt van de bebartl-' ging der boeren belangen. Verleden week is het verslag versche nen van de Senaatskommissie belast met het onderzoek van het ontwerp betref fende de pachtwet. Het is van de hand van den Katholiek Mullie en de Libre Belgique kondlgdt haar triomf aan in blokletters drie jaar in p'aats van ne gen jaarvoor opzeg van twee jaar; geen terugwerkende kracht. De argument tie van Senator Mullle ten voordeeie van drie jaar lijkt oas bui tengewoon zwak. Wij vertalen De pacht met een wettelijken duur van minimum drie jaar werd reeds voor- g steld door het ontwerp van de regee ring in 1926 droeg hij ook de voorkeur weg van den hoogeren landbouwraad integendeel de meerderheid van de mid- denafdeeling der Kamer verkoos een minimum van negen jaar met mogelijk heid vanwege den pachter om op te zeggen om de drie jaar. In eerste lezing nain de Kamer den wettelijken duur van "drieaan, otrydan tn tweede lezing teru£ te keeren tot de negen jaar. Ook de Senaatskommiss'e was hier omtrent ver deeld en met 9 stemmen tegen zeven nam ze den wettelijken duur van minimum drie jaar aan. Deze bepaling is voorzeker reeds een vooruitgang op wat nu ge schledt in het grootste gedeelte van het land deze maatregel vervolledigd door de wettelijke vaststelling van den voor opzeg van twee jaar, beteekent reeds een ernstige verbetering in den toestand van den pachter. Nog is deze toestand voor zeker niet genoeg verzekerd maar men kan gewis verhopen dat de muntstabili- satie versterkt door het evenwicht in het landbouwbedrijf, terug de voordeelige gewoonte zal invoeren, door vrij overeen gekomen verbintenissen van veeljarige pachttermijnen. Als Senator Mulliede langjarige pacht termijnen voordeelig vindt voor den land bouw waarom verzet hij, die een boeren- border is, er zich dan tegen. Onze pa'tij, zich stellend op een Vlaamsch nationaal standpunt, heeft altijd de negenjarige pacht verdedigd omdat ze van oordeel is dat de langjarige pachttermijnen een onontbeerlijke voor waarde zijn voor den voorspoed en de welvaart van den landbouw, die op hare beurt de hoofdbron is van de welvaart van onze Viaamsche huishouding. Een welgekomen studie Het doet ons dan ook genoegen dat de gekende economist, Dr R. Van Genech- ten deze onze stelling bijtreedt in een zeer opgemerkt artikel dat verscheen in het tijdschrift van Geographie, waarin de geleerde schrijver het vraagstuk van de Viaamsche economie voor het weten schappelijke Nederl. publiek behandelt. We nemen dat deel van zijn betoog behandelend het vraagstuk van den Vlaamschen landbouw hier over, lijk volksvertegenwoordiger H. Vos het sa menvatte voor de lezers van De Schelde In de eerste plaats dan den Vlaam schen landbouw, gekenteekend door een groot euvel, de verbrokkeling van het grondbezit, en de intensifieering van de bebouwing, die ook moeilijke problemen van economische politiek stelt. Het erf recht van vcrdeeling werkt de verbrok keling van het grondbezit der boeren in de hand. Ook al is het bezit der boeren na den oorlog vanwege de groote winsten van het bedrijf, die hen toelieten grond aan te koopen en hypotheeken af te be talen toegenomen, op den duur moet de versnibbering toch weer intreden Het boereobezit Ik geloof, zoo schrijft Dr. Van Ge- nechten, dat men de toenamen van het boerenbezit niet mag overschatten. De j die de onafhankelijkheid der boeren ten geschiedenis van het grondbezit bewijst, dat het boerenbezit op en neer gaat zon der een bepaalde ontwikkelingstendens te vertoonen. Wanneer wij weer een paar slechte boerenjaren hebben, of wanneer een paar generaties zullen zijn voorbij gegaan, zullen de verhoudingen van het bezit weer dezelf ie zijn als voorheen en hetzelfde geld voor den hypotheeklast. De verdeeling der gronden Zoolang de grond tusschen de erfge namen verdeeld wordt, zal hierin niets veranderen. Uit dit alles blijkt, dat de regeling van het pachtstelsel niets van zijn actualiteit verloren heeft door de ver anderingen die na den oorlog hebben plaats gehad. Het pachtcontract wordt nog steeds geregeld door de wet van 16 Ventose XII (17 Maart 1804) en er is ia menig opzicht weinig aan veranderd sinds de 13^ en 14Jc eeuw. Wat echter wel veranderd is, is de mentaliteit der grondeigenaren. De pachtregeling, die van demokratisch-katholieke zijde in het Belgische parlement aanhangig is ge maakt, beteekent wel eene verbetering op den vroegereo toestand, maar is ir: geenen deele voldoende om de belangen der boeren te beschermen. De voorstel lers hebben hunne houding, die In wer kelijkheid wordt ingegeven door hunne neiging om de grondeigenaren te sparen, gemotiveerd met het sofisme, dat, wie tusschen de boeren voor het oogenbllk grondhuurder is, m irgen grondeigenaar zal worden. Daarbij zien zij natuurlijk over het hoofd, dat de boer grondeige- naar met het pachtcontrakt in den regel niets te maken heeft, want dat hij zelt den in bezit genomen grond bebouwt Hoe ver de verdeeling van het grond gebruik gaat toonen reeds de algemeen* ciifera aan er zijn hier te lande* or grond van de studie van Seebohm-Rown- tree berekend, 135.000 meer bedrijven beneden de halve hectare dan eigenaars niet boeren van een dergelijk grondstuk 40.000 meer bedrijven van 1-5 Ha. 25.000 meer bedrijven van 5-30 Ha. 660 meer eigenaars van 30 100 Ha. en 2800 meer eigenaars boven de 100 Ha. In Vlaanderen was in 1849, 5,9 van den grond door bedrijven beneden 1 Ha. in gebruik en 36,6 door bedrijven van 1 10 Ha.in 1895 waren deze percenta ges 8,9 en 42,2 De landbouw is blijven staan Het is bekend, dat de Viaamsche land bouw al in de 18c eeuw een groote bloei kende het was toen bet eenige lichtpunt in den Vlaamschen economlschen toe stand. Merkwaardig is het en hier stippen wij zeker een tekortkoming van den Belgischen Staat in zijn welvaartpo litiek tegenover het Viaamsche volk aan, dat er in de 19* eeuw zeer weinig vooruitgang is gekomen. Wel is de be schouwing geintensilieerd maar de tech nlek van het bedrijf is niet verbeterd, zooals dit bij goede voorlichting en een stelselmatige economische politiek moge lijk ware geweest. Vlaanderen heeft zich onvoldoende aangepast aan nieuwe toestanden. Misschien is er hier en daar, wat Dr Van Genechten, bij gebreke aan statistische gegevens over het hoofd ziet, toch wel wat verandering ten goede inge treden. Wij denken hier b. v. aan de ontwikkeling van den moesteelt in het Mechelsche, waar de welvaart der lande lijke bevolking wel op hooger peil geko men is. Al zou b. v. In het zoo goed daarvoor gelegen West-Vlaanderen, de moes'eelt. met het oog op bestaande uitvoermogelijkheden veel meer ontwik keld kunnen worden. De verdeeling van het grondgebruik maakt het echer onmogelijk, dat alle vormen van kapitaal Intensifieering, waarvan de veeteelt een voorname is, wordt toegepast. Men beweert op goede gronden dat de veestapel op het einde der 18e eeuw tweemaal zoo groot was als de tegenwoordige. Terecht schrijft Dr Van Genechten dan ook een tegen gaan van de verdeellog van bet grondge bied is de dringendste maatregel die de Viaamsche landbouw behoeft. Dan pas kan de kapitaal intensieve kuituur wor den beproefd. Wat de Viaamsche landbouw noodig heeft En het besluit van den schrijver luidt Wat de Viaamsche landbouw dus noodig heeft is ten eerste een pachtwet Verleden Zondag, 11 September 1927, bij de onthulling van een Fransch oor- logsgedenkteeken te Namen, sprak de Fransche maarschalk Petain o. m. de volgende historische woorden Maar laten we ons niet door vertrouwen in slaap wiegen Van den toestand, waarin zich België sedert den oorlog bevindt, heeft men in de Geschiedenis te vele voorbeelden gehad. Reeds in het verste verleden werd de groote weg van Maas enSamber gebruikt door al de invallen, die, van den Rijn komende, hebben gepoogd het Seine-bekken te bereiken. Het Belgisch land was ten allen tijde de grenstrede van Frankrijk.zulks ter oorzake van zijn geografische ligging, waartegen menschelijke wil niets vermag. Uwe bevolkin gen hebben steeds de voorhoede der Latijnsche beschaving tegen over Germanië gevormd, en door de kracht der dingen waren zij de beschermsters van de geestelijke gemeenschap, waartoe gij en wij behooren Welke internationale akkoorden in de toekomst ook mogen worden gesloten - wij weten dat ze niet altijd voldoende zijn om onze grenzen te beveiligen tegen inval. Onze belangen zijn dus verbon den. Onder zulke omstandigheden moeten wij, hoewel onze persoon lijkheid en zelfs ons particularisme bewarende, ervoor zorgen, dat ge- j beurlijk overeenstemming besta tusschen uwe krachtinspanning en de onze. i Wij hebben zóóvele bewijzen van onze vredelievendheid gege- j ven, dat zulke voorzichtige maat rege'en bij niemand wantrouwen kunnen opwekken. In ieder geval mogen wij niet vergeten dat zich achter Luik, Namen en Verdun, aan de Maas, bolwerken van een zelfde verdedigingslinie bevinden. Mogen deze Fransche begraaf plaats op Belgisch gebied en dit gedenkteeken ons aan de noodza kelijkheid van onze samenwer king de notre union herin neren. Plaatsgebrek verhindert ons dees week bij deze cynische Fransche oorlogsver klaring het noodige commentaar te voe- gen. We komen er naaste week op terug. We citeeren dees week alleen bet slot van de bedenkingen van de Standaard Dat zulke taal ten slotte bij eene offi- cleele plechtigheid in ons vrije land i kon worden gevoerd, wijst op de verre- I I gaande zwakheid van onze bewlndvoer- j j ders te Brussel. Dergelijke redevoeringen worden op voorhand uitgewisseld en na- t I gelezen Brussel heeft de woorden van dezen Franscben maarschalk ingezien en j I goedgekeurd. De beer Jaspar is dan ver- antwoordelijk voor de serviele rol die bij blijkbaar uit de handen van onze Zuider- buren heeft aanvaard. Het is bovenmate droevig dit te moeten vaststellen, maar het zal tevens een scherpe reactie wakker roepen in het Viaamsche iand, dat niet wil geknecht worden, dat onverzettelijk I protesteert tegen de ontworpen vassall- seerlng van ons nationaal verweer aan een land met andere belangen, met andere cultuur, wiens opdringen naar het Noor den onsbestaan met vernietiging bedreigt. Onze kampagne voir den Zesmaandendienst wordt een onover troffen sukses. Uit alle hoeken van Vlaanderen komen ons vragen toe voor duizende onderleekenlngskaarten. In tal van gemeenteraden werd een motie ter stemming gestuurd. Aanhouden Vrienden Door alle middelen de belangstelling wek ken voor den Zesmaandendienst, opdat deze zoo noodzakelijke her vorming worde verkregen, opdat ze niet worde misbruikt voor poli tiek komediespel en ten slotte wordt vern inkt of verraden. Aan minister Van der Velde. Mijnheer de Minister, Zijt U nog te Gerève of zilt U terugge keerd te Nizza of is uw aangenaam gezel schap dat te Nlzza uw leven vervroolijkte mee getogen naar Getève en zullen we eerlang vernemen dat niet alleen de heer maar ook Mevrouw Van der Velde het best maken te Genève? Die Mevrouw Van der Velde staat natuurlijk niet Ingeschreven op den bur gerlijken stand maar wat zou dat ook, nietwaar minister, u is immers een man zonder vooroordeelen en Lala Is zoo ver... Dit francijntje nu om u te laten weten dat de Matteotti feesten te Brussel uitste kend geslaagd zijn... Neen U mag gerust zijn ook Wauters was niet daar en ook Huysmans niet, zelfs Anseele heeft sedert La Louvière bijgeleerd. Hij Is anders soms nog erg onhandig, vindt u niet minister; niettegenstaande al zijn mil liocnen toch iets overgehouden van de «vette kleppe» is 't niet. Lijk Ik u zegde minister alles zonder Incidenten afgeloopen alleen Henderson en Turatl; twee vreemdelingen, hebben Matteotti gehuldigd. Slnzot zal tevreden zijn bij zal u niet overdragen aan jaspar. De premier zal u een persoonlijk briefje schrijven om u te bedanken voor uw takt. U zijt toch andere kerels als Matteot'i en Turatl als ik bedenk dat Huysmans vrij en vrank het land van Primo de Rivera mag bezoeken en dikke vrienden telt op de redactie van de Nation beige geeft hij nog geen Viaamsche les aan Astrid Natuurlijk heeft Pierard gesproken. U kent zijn voorbarig grafschrift Cl git Pierard. II e tait mals un peu tard. Maar die compromitteert niemand, zelfs zich zelf niet. De Volksgazet die soms ondeugend is fteeft voor een paar weken laten opmerken dat hij op dit oogenblik nog verstandiger Is geworden dan hij reeds was in 1918 b. v. Daarbij Pierard spreekt met evenveel bevoegdheid over Rubbens, Verhaeren, Matteotti, de poll tiek van China, de fanfaren van Frameries ais over de mattetaarten. Een universeel man. Om uit de gewoonte niet te gaan heeft hij de redevoering van Henderson vertaald in het Fransch. Ongewoon was alleen dat nu iedereen wist dat hij de gedachten van een ander vertolkte. Naast dezen dandy sprak nog een Belgisch would-be dandy, senator Roos broek U hebt Matteotti werkelijk eer aange daan, gelukkig dat de man dood is. Dienzelfden Zondag dat uwe Witte Zaal werd herdoopt in Matteotti zaal gebeurde er te Dendtrmonde Iets eigen aardigs. Er werd een bloemenhulde gebracht op het graf van Dosfel.... Ja. Dosfel een van die illustere lnconous aan wie U met uw vingt mille fols non den pas hebt afgesneden naar het leven. Nog moet ik het herhalen, u zijt knapper dan Mussolini die laat zijn slachtoffers met geweld van kant maken; u krijpt de katjes In het donkere, u ver moordt uw slachtoffers op een humani taire wijze... denkt u dat Borms het nog lang houdt Sacco en Vanzettl hadden slechts een doodstrijd van zeven jaar; dank zij U en uwe socialistische Hubin's, Merlot's en andere Biancquarts duurt de doodstrijd van Borms haast negen jaar en alles laat voorzien dat er met de hulp van den man die dank zij uw trouwe republikeinsche beginselen, 27.000 frank verdient, per dag, er nog enkele jaren zullen bijkomen. Dus een D tsfelhulde te Dendermonde opgeluisterd door de a.*<twe*igu«.ki van vijf en dertig van uw Belgische gendar men. Delicaat, vindt u niet, ministerMat teotti zal geschaterd hebben in zijn graf. Maar, a propos, minister, die Hender son zou die wel heelemaat vertrouwbaar zijn Die is er in Brussel er komen aan heiinneren dat Matteoti langs moeders zijde verwant was met de kampioenen van den nationalen strijd van italic In de 19* eeuw. Ik vrees dat die Henderson... enfin laten we voorzichtte wezen met zoo een kerels, die zouden son s sympathie kun nen voelen voor den strijd van het ont wakende Vlaanderen... Doe intusscben uw werk voort te Ge neve, u doet dat schitterend. U hangt een ondoorzichtbaar Locarno gordijntje voor het donkere werk van onze de Br-jque- ville. Als het zoover komt kunnen de Belgen zich beroepen op uw Geneve speechen om te bewijzen dat we, spijts en rog meer dank zij het geheim militair akkoord met Frankrijk, altijd vredelie vend zijn geweest. Wees dus niet bang, u blijft minister, Sinzot zal zwijgen. TIJL. Twee brieven van een longen Mijnwerker opzichte der landeigenaren beschermt, I die een langere periode dan de driejarige, die nu wordt voorgesteld, voor de pacht vaststeltdie de bestaande gebruiken omtrent vergoeding voor de grondver betering wettelijk sanctionneertdie alle bepalingen omtrent het verbod van ge bruik van chemische meststoffen en der gelijke, die worden opgenomen, terwijl ledereen hen overtreedt, om den pachter rechteloos aan den landeigenaar over te leveren, nietig verklaart en die den pach ter toelaat den grondeigenaar, zooals in Engeland, tot bepaalde grondverbeterin gen te dwingen. Ten tweede een regeling waarbij de verdere verdeeling van het grondgebruik wordt tegengegaan. Ten derde een ruil verkaveling-wet die een ratloneelere verdeeling van de gronden mogelijk maakt De Viaamsche landbouwer onderwor pen haokelijk en verarmd, beteekent voor de Nederlandsche kuituur In Vlaan deren, de achteruitgang van een groep, die drager moet zijn van deze kuituur, ten bate van een groep die er de ontwik keling van zooveel mogelijk tegengaat, schrijft Dr Van Genechten terecht. Ons werk is Inde allereerste plaats een taak van opvoeding. Men verwijt ons van minimalistische zijde wel eer s dat we te veel van de poli tiek verwachten. Als men door politiek» verstaat de kleine binnenlandsche partij politiek, parlementaire intrigue, dan Is dat verwijt zeer onverdiend we verwach ten er eer ie weinig dan te veel van. We zijn alleen een politieke parlemen taire partij uit noodzakelijkheid des mid dels. Het zwaartepunt van onze actie ligt op het gebied der opvoeding. We zeggen en we herhalen ons volk komt uiteen donkere periode van inzak king, die drie eeuwen heeft geduurd. In zakking op economisch gebied en de ar moede heeft al de andere ontaardingen in haar schoot gedragen. Nu Is ons volk weer aan het stijgen. Het moet weerom leeren wat zelfrespect is. Dit zelfrespect aan te leeren aan ons volk Is de eerste en de voornaamste taak van al wie Vlaanderen weer groot wil. Daarom en daarom in de allereeiste zooniet in de eenige plaats zijo we zoo gebeten op de minlma'isten ze geven aan ons volk betreurenswaardige voorbeelden van platheid, van kruiperigheid. We moeten ons volk bewust maken van zijn eigenwaarde. Slagen wij daarin Ik heb hier twee brieven voor me liggen van een jongen mijnwerker uit Zuid Vlaanderen die brieven bewijzen dat onze actie niet alleen Inslaat bij onze stu- deerende jeugd, maar dat ook de volks- jeugd er gevoelig voor Is. Om dit te bewijzen heb ik juist deze brieven van een jongen mijnwerker ge kozen. Iedereen weet dat niemand beter dan zij het diep economisch verval van Vlaanderen aan den lijve ondervinden z(j zijn, met de vele uitwijkelingen naar de fabrieken van Noord-Frankrijk, naar de oogstvelden van Frankrijk, naar de fabrieken van Brussel en Wallonië, de groote slachtoffers van de armoede I Vlaanderen. De onmogelijke werkvoor- waarden waarin deze mannen en jonge lingen verkeereo, hebben z ch gewroken op bun geest en op hun lichaam. Niettegenstaande die ongunstige fak- toren werkt onze nationale propaganda ook In op her..... Ten bewijze de twee brieven, waaraan we niets veranderen buiten de spelfouten, afkomstig van een jongen mijnwerker uit Zuid-Vlaanderen, die op dit oogenblik in het kamp te Beverloo vertoeft. De eeiste brk! werd geschreven op den dag der Bedevaart naar Diksmulde Beste Vriend, Zondag 27 8 27, dag van vrome Inge togenheid en rouwe voor gansch het Vlaamschvoelende volk. zit Ik hier als dienstplichtige van bet belgitcb leger en

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Werkman | 1927 | | pagina 1